Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |        cienistym sadzie rodzinnego domu! Za drzewami owocowymi ciągną
  2  1,  1 |           rodzicami od krewnych do domu. Jadą tą samą drogą. Wolno
  3  1,  1 |        skomleniem i strąbić ich do domu nie było sposobu.~Rafałowi
  4  1,  1 |            Wyrw! Trzydzieści lat z domu nie wyjeżdżam, a teraz dopiero
  5  1,  1 |     osadzono, z ganku i zza węgłów domu wybiegło kilku ludzi. Jedni
  6  1,  2 |     stolnikowej i wprowadził ją do domu. Sam nie wiedział, skąd
  7  1,  2 |        wszyscy, że o tańcach w tym domu nie może być mowy. Toteż
  8  1,  2 |          długą orację do gospodyni domu, cześnikowej Olbromskiej,
  9  1,  2 |         wszelkim naczyniu, jakie w domu było. Przepłynęła już była
 10  1,  2 |       napełniało go drganie całego domu od tańca i zgiełkliwy gwar
 11  1,  2 |          siłą i wyciągnąć prawie z domu. Gdy go owiało mroźne powietrze
 12  1,  3 |       ścian. Wkrótce wszczął się w domu zwyczajny ruch. Familia
 13  1,  3 |             Uciekać! Uciekać... do domu. Ale oto jakiś dźwięk, szmer,
 14  1,  3 |      Odpowiadaj: po co wyszedłeś z domu w nocy i czemu tamtego ciągnąłeś
 15  1,  3 |            i runęło.~- Wyszedłem z domu i robiłem to, co mi się
 16  1,  4 |            sumie Rafał odjechał do domu.~Ta niedziela stała się
 17  1,  5 |               Wiatr ostry u węgłów domu zakwilił, a później z żałośliwym
 18  1,  5 |    ogarnęło go niemiłe uczucie. Do domu było już daleko, a i do
 19  1,  5 |       myśli, że dotyka ręką węgłów domu, gdzie ona jest na pewno,
 20  1,  5 |           znalazłszy się za węgłem domu ujrzał światełko w ścianie
 21  1,  5 |            za wiatrem, więc się od domu oddala. Rozejrzał się na
 22  1,  5 |         widziadło chat, rodzinnego domu, dnia... Za chwilę była
 23  1,  7 |  usłużnością. Ojciec wypędził go z domu, zezwalając na przebywanie
 24  1,  7 |        żeby młodszy mógł przyjść w domu do zdrowia. Rany z pokąsań
 25  1,  7 |           stać na nogach, ma się z domu wynosić na cztery wiatry
 26  1,  7 |            po śniadaniu odjechać z domu. Matka słała go skrycie
 27  1,  7 |           to powędruje wypędzony z domu. Może nawet w tajemnicy
 28  1,  7 |           płacząca z cicha w sieni domu, dała mu znak, że ojciec
 29  1,  7 |           Na rabatach przed oknami domu świeciły się kwiaty, ozdobione
 30  1,  7 |        lekka kołysał. Białe ściany domu uroczyście i tajemniczo
 31  1,  7 |           kapitan Olbromski jest w domu?~- W w... w... domu. A któż
 32  1,  7 |         jest w domu?~- W w... w... domu. A któż ta?~- Brat.~Ów człowiek
 33  1,  7 |            kazał mi precz jechać z domu! Tyle że mi dał ślepego
 34  1,  7 |      widziałem jej... Dawnom już w domu nie był. Ale nie martw się,
 35  1,  7 |           oto w tak nędznym starym domu. "Toż to jest on? Piotr?" -
 36  1,  7 |        szkoły kadetów. Nie byłem w domu bardzo długo, bo na lato
 37  1,  7 |         Rafał.~- Słyszałeś o tym w domu? - pytał Piotr schylając
 38  1,  7 |          Smutek mię zagryza... A z domu... żeby też słowo!~Rafał,
 39  1,  7 |            uczucie, zaczął mówić o domu, rozwodzić się o wszystkim,
 40  1,  7 |           konie i psy, o sprzęty w domu, o pola, drogi, o parobków
 41  1,  8 |            jak niemowlę i niósł do domu. Piękna głowa Piotra zwisła
 42  1,  8 |           posłania mieszkańca tego domu.~Wóz odjechał z powrotem.
 43  1,  9 |            zamiar udać się? Czy do domu?~- Nie, broń Boże!~- Nie?
 44  1,  9 |       waćpana po pogrzebie do mego domu - rzekł książę uprzejmie,
 45  1,  10|          osób. Chłopak, zahukany w domu i szkole, wprost drżał na
 46  1,  10|          jak i co.~- Zabierzemy do domu.~- A to zabierajcie wnet,
 47  1,  10|      rzeczy pozostałe po bracie do domu...~- Tak, tak! To będzie
 48  1,  11|    wiedział jedno, że nie wróci do domu z Grudna! Przenigdy! Był
 49  1,  11| księżniczka, pani przemożna z tego domu, siostra rodzona księcia,
 50  1,  11|        niego jak ściana kamiennego domu. Cóż dalej? Ścigać ją i
 51  1,  12|          samym czasie pozbył się z domu wielu rezydentów, a między
 52  1,  12|           doża chroni się do swego domu, a patriarcha Giovanelli
 53  1,  13|            Nikomu nie wolno nocą z domu wychodzić. Musimy ich trzymać
 54  1,  14|         zatrzymał się przed bram ą domu sławnego zegarmistrza Bregueta
 55  1,  14|           uliczce Saint-Charles, o domu, z którego wyszedł. Ani
 56  1,  15|         godziny, ruszył na kawę do domu.~
 57  1,  16|         słowa nie mówiąc ruszył do domu. Zjawił się tam w pierwszych
 58  1,  16|         Zawracał konia i jechał do domu spokojny i pewny siebie.
 59  1,  17|            pięści. Oto z narożnego domu na przecięciu dwu ulic,
 60  1,  17|          na przecięciu dwu ulic, z domu cichego, śpiącego w cieniu
 61  2,  1 |       Rafał nie wyjeżdżał prawie z domu i najbliższej okolicy. Ledwie
 62  2,  1 |       listopadzie Rafał wyjechał z domu. Rzucał go z uczuciem radości.
 63  2,  1 |            ale przez cztery lata w domu nie miałem w ustach jednego
 64  2,  1 |         promień słoneczny. W całym domu panowała cisza tak głęboka,
 65  2,  1 |        inaczej sobie życzysz... Do domu! -rzucił rozkaz stangretowi.~
 66  2,  1 |           stronnictw. Siedzi sam w domu, a jeżeli się gdzie zjawić
 67  2,  1 |   lustrzanymi drzwiami parterowego domu. Wybiegł służący w liberii
 68  2,  1 |        były to salony mieszkalnego domu, lecz męskie, kawalerskie
 69  2,  3 |       pełnego tajemnic "czerwonego domu". Otulony w niedźwiedzie
 70  2,  5 |            w pobliżu, krąży dokoła domu, czai się w słupach dymiących
 71  2,  6 |           Patrz, a ta biała ściana domu... - mówił Rafał cicho,
 72  2,  7 |         kochane, prowadźcie nas do domu szczęścia, do świetlicy
 73  2,  7 |            za wysoki próg ciemnego domu szczęścia, za próg wysoki
 74  2,  7 |         błąkać się w pobliżu swego domu. Świerki wyłaniające się
 75  2,  10|       nawet wyrzut, niby miejsce w domu, z którego wcięto na barki
 76  2,  11|           U krańca jego były drzwi domu. Jońskie i korynckie kolumny
 77  2,  12|            miałeś zamiar wracać do domu, do Tarnin?~Rafał namyślał
 78  2,  12|        pewnie, że trzeba będzie do domu.~- Słuchaj!...~- Choć w
 79  2,  12|           mię wracać do rodzinnego domu, a jakże ja pojadę do ciebie?
 80  2,  13|  szczególną tęsknotą do rodzinnego domu, troską o swoich.~Krzysztof
 81  2,  13|   Naturalnie... Skoro zjawia się w domu rodzicielskim "hrabia" Krzysztof
 82  2,  13|      rzęsami.~- Skoro zjawia się w domu rodzicielskim hrabia Krzysztof
 83  2,  13|       szkoły włoskiej. Ale w głębi domu istniały jeszcze stare,
 84  2,  13|         się nowomodnym urządzeniem domu. W istocie salon był obszerny
 85  2,  13|         zaciszne pokoje wiejskiego domu...~
 86  2,  14|        Aczkolwiek nieźle mu było w domu rodzicielskim, pragnął przecież
 87  2,  14|         Rzepicha była Trepczanka z domu?~- A właśnie!~- Oni także
 88  2,  14|            Właśnie do nich, do ich domu, przypatrywać się ich żywotowi,
 89  2,  15|         wstał o świcie i wyszedł z domu. Było chłodno. Wiatr południowy
 90  2,  15|          kilkudziesięciu kroków od domu płynęła w korycie daleko
 91  2,  17|           możesz przenocować w tym domu, bracie rodaku.~- Bóg zapłać,
 92  2,  17|            spadnie pod dachem tego domu... - rzekł Cedro zniżonym
 93  2,  18|         Krakowa. Trepka zostawał w domu. Był już, jak mówił, za
 94  2,  18|          świszcze za każdym węgłem domu, jak się z jękiem wałęsa
 95  2,  18|           dużymi kroki wracając do domu.~Usta jego drgnęły i słowa
 96  2,  20|            na świecie, wypędzony z domu, kiedy wśród ludzi obcych
 97  2,  20|        Szczepan odbędzie się w tym domu zjazd i zabawa taneczna.
 98  2,  20|       scibili. Tymczasem gospodyni domu bawiła się z Krzysztofem
 99  2,  20|         myśli, że jest w tym samym domu, co i księżniczka Elżbieta,
100  2,  20|       jedno! Zostać w pobliżu tego domu szczęścia, gdzie każdy sprzęt
101  2,  20| kiedykolwiek chciał wrócić do tego domu. Spełni to dobrowolnie,
102  2,  21|      ruchem prawicy wskazywał pana domu.~Kalwicki oczekiwał właśnie
103  2,  21|           przebywał w progach tego domu. Tylko wzgląd wyższy...~-
104  2,  21|       latach moich szczęśliwych, w domu moich snów na jawie... Weź
105  2,  21|       Wraca z balu. Wieziemy go do domu! Prowadź!~Dragon zawahał
106  2,  23|         sąsiada, co wolał zostać w domu, a zgadzał się za niewielkie
107  2,  24|        gęsty dym, zdobywano dom po domu, stodołę po stodole. Major
108  2,  24|          że go pan zbił i wygnał z domu. Ojcu, powiadał, boi się
109  3,  1 |          nigdy! Więc wrócić się do domu? Wrócić jako rycerz, który
110  3,  3 |       kanałami, zajrzał do każdego domu w podmiejskich wioskach -
111  3,  3 |         którymi wdarli się do tego domu. Zaczęli ostrożnie, bacząc
112  3,  3 |        będę z moją kompanią z tego domu wychodził.~Krzysztof dopadłszy
113  3,  3 |            oto stanął u wejścia do domu, który poprzedniego dnia
114  3,  4 |            Nazwisko?~- Poszedłem z domu mego ojca... Wierzyłem,
115  3,  5 |  Krzysztofa wwaliła się w podwórze domu. Na jej spotkanie wychyliły
116  3,  5 |   wciągnięty do wnętrza obszernego domu zwrzaskliwymi oznakami czci,
117  3,  5 |         kątem i biegł dalej w głąb domu. Cały zawalony był srebrem
118  3,  6 |           poniewierał, zdradzał. Z domu, spod dachu, na deszcz i
119  3,  6 |      jałowcowe ognisko. Wejście do domu stało zamknięte.~Na błotnistym
120  3,  7 |           i śnił na jawie o pustym domu Heleny de With.~Wiosenne
121  3,  8 |            więcej nie zobaczę tego domu. Praga nie jest objęta konwencją.
122  3,  10|            na pustkę i smutek tego domu, na gorycz lat młodych a
123  3,  10|         Tyś to go wywiódł z mojego domu tymi przemądrzałymi głupstwami!
124  3,  10|        kąpiel. Mógłże to on spać w domu i władać kawałkiem ziemi?
125  3,  11|         Dopadł jakiejś stancyjki w domu księżym, stojącym w głębi
126  3,  12|    nareszcie bez szwanku dopaść do domu. W Sandomierzu nie było
127  3,  12|              Krzyk powstał w całym domu. Poczęły wychylać się kobiece
128  3,  12|  Gintułtowi. Gwałt powstał w całym domu, bieganie, znoszenie pościeli
129  3,  13|          Mnicha. Pierwszy tu obraz domu murowanego z kamienia przyniosły
130  3,  14|           do wejścia w ciemną sień domu w dniu bitwy, że teraz wyczuł
131  3,  14|        znajduje w ruinach jakiegoś domu. Oparty plecami o resztkę
132  3,  17|          można i nie kwapił się do domu.~W Wyrwach początkowo mieszkał
133  3,  17|           Jednocześnie z tą budową domu prowadzony był forsownie
134  3,  17|           jedziesz, braciszku?~- Z domu.~- A dawnoś wrócił?~- Już