Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |         tyli las wytnie? Nie było nas, był las, nie będzie nas,
  2  1,  1 |          nas, był las, nie będzie nas, to samo las na Łysicy będzie.
  3  1,  1 |           Gdyby to wuj zjechał do nas na ten kulig, dopiero by
  4  1,  1 |            Dwustu siedmdziesięciu nas samej szlachty oficjerów
  5  1,  1 |         konwój z karabinierów: Ci nas wiedli błotami i drogą złą
  6  1,  2 |       smutek i żal...~- Tak-że to nas waćpan zabawiasz, mości
  7  1,  2 |       Narodzeniu przyszedł raz do nas, do Tarnin. Byłem wtedy
  8  1,  2 |             Co znowu! Miejsca dla nas - świat!~Muzyka, ustawioną
  9  1,  3 |       roztop... Drwić tu śmiesz z nas wszystkich, łotrze! Mów,
 10  1,  6 |     najpierwszy naczelnik dalej w nas! Zawołali ognia dawać! Dyląg
 11  1,  7 |      wiosny! Kwiaty, mające się z nas urodzić... Błogosławione
 12  1,  8 |      mówić? Najlepsza, co każdy z nas uczynić może, to milczeć.
 13  1,  8 |            Toż pamiętam, że kiedy nas z korpusu, dla braku kawalerów
 14  1,  8 |       albo i bez butów, ujrzawszy nas jadących poczęli coś wniebogłosy
 15  1,  12|       generała Kniaziewicza. Dwie nas kompanie drugiego batalionu
 16  1,  13|       przez Porta Vescovo. Byliby nas żywcem zarznęli. Aż tu nadchodzi
 17  1,  13|    cesarzem. Z Laudom nic! Radość nas ogarnęła...~- Radość was
 18  1,  14|     zresztą... Oto zbudziły się w nas ambicje Antoniusza, i już
 19  1,  14|       brzeg Malty. Przez wieki na nas czekało. Idziemy, żeby wziąć
 20  1,  16|              Znikł i nie ma go. U nas - rzekła ze wzgardą - jeżeli
 21  1,  17|        fioletem toni... Może to u nas? Może to Wołyń? Widome przedmioty
 22  1,  17|  najsubtelniejsze nie na zewnątrz nas, lecz w głębi duszy. Nie
 23  1,  17|   Mówiliśmy ci jak rycerze: Jeśli nas chcesz rzucić na pastwę
 24  2,  1 |   pożądania, bo inaczej ziemia by nas obsiadła i pożarła. Widzisz,
 25  2,  1 |           stanu trzeciego, nie do nas, którzy tyle win dźwigamy
 26  2,  1 |          basowym szeptem:~- Widzą nas na wskroś. Jesteśmy śmieszni.
 27  2,  1 |           ręce, i w tył!~- Osaczą nas, w tył! - wołali wszyscy.~
 28  2,  2 |          o poznanie wieczności, i nas tak samo jak ich przenika.
 29  2,  3 |       radosnym głosem - jesteś do nas za ucznia przyjęty. Jeśli
 30  2,  3 |    Budownik Nieśmiertelny~Żąda od nas wiecznej chwały.~W nim to
 31  2,  6 |       Któż może wyjść naprzeciwko nas? Powiedz... Nikt! My jesteśmy
 32  2,  7 |         drzwi kochane, prowadźcie nas do domu szczęścia, do świetlicy
 33  2,  7 |     bukowy, litościwy bracie, coś nas już puścił za wysoki próg
 34  2,  7 |      Rafał rzekł:~- Śmierć... Już nas nie będzie. Przestaniemy
 35  2,  9 |      zmienna wodo, bądź tą, która nas oboje kochała...~Ty, niebo
 36  2,  10|         bracie! Co ino raz wiater nas obleciał, wiedzieli my ka!
 37  2,  10|         na Śląsk, na Morawe, sedy nas było pełno, ale po kómorak
 38  2,  10|         nieskoro w nocy i po ćmie nas przysiedli. Piecioro uciekło -
 39  2,  10|          kraju świata. No, toz to nas hań przywiedli, śleje kie
 40  2,  12|        Ale ŕ propos... Dochodziły nas wieści, że bawisz w Warszawie,
 41  2,  13|            Węgierki... To nie dla nas. Miał już z Tarnowa wracać
 42  2,  13|       sentencjonalnie. - Dziś dla nas powinno być maksymą to samo
 43  2,  14|              cha, cha! - nigdy do nas nie zjedzie.~Było rzeczą
 44  2,  14|          całego dominium, rachuje nas jak fiskus, akcydensa wydziela
 45  2,  14|        słowo powiedział: nie przy nas się zaczęło i nie za nas
 46  2,  14|          nas się zaczęło i nie za nas się skończy! Nie tak to
 47  2,  17|              Cóż to, dziadku, tak nas bierzesz na spytki? - mruknął
 48  2,  17|        wrzący honor w sercu. Było nas takich w szeregu dość, co
 49  2,  17|   językiem, tego w rekruty... Już nas w Siedlcach, w Łukowie rozdzielili
 50  2,  17|        samego rana zwaliły się na nas dywizje francuskie. Młode
 51  2,  17|         my, że leda dzień obsaczą nas Austriaki jak to morze,
 52  2,  17|        barbarzyński rozkaz. Wziął nas ze sobą, gdy za Ticino uchodził.
 53  2,  17|    wszystkich dolin i gór, obległ nas generał Ott, a okręty angielskie
 54  2,  17|      dwadzieścia tysięcy ludzi. Z nas znowu, z żołnierzy wdrożonych
 55  2,  17|       przemień się w kruka, żebyś nas przecie całych pozżerał!"
 56  2,  17|        nie schowasz. Przyszedł na nas w ostatnich dniach obrony
 57  2,  17|           siedliska, śmieją się z nas piękne dziewki stojąc przed
 58  2,  17|        nasze stroje. Tornistry na nas ino całe a czapki. Reszta
 59  2,  17|           panowie dowódcy dawajże nas w ambit wbijać! Idzie oto
 60  2,  17|         Cedro.~- W Marsylii równa nas czekała bieda. Rząd Dyrektorów
 61  2,  17|      bieda. Rząd Dyrektorów nic o nas wiedzieć nie chciał. Za
 62  2,  17|       wolność, od razu ruszyli do nas. Za nimi ściągnęli żołnierze,
 63  2,  17|        służby króla Etrurii, żeby nas za najemnych szwajcarów
 64  2,  17|           naszego oporu. Otoczono nas siłą przewyższającą i poniemusem,
 65  2,  17|   nadzieja. Mówili sobie: "Zginął nas jeden tysiąc, drugi, zginie
 66  2,  17|       konnicą i artylerią otoczył nas pierścieniem i pchał do
 67  2,  17|           o głazy. Stu kilkunastu nas dołożyło ramienia. Wreszcie
 68  2,  17|            na wiatrowisku, porwie nas i poniesie. W szyję między
 69  2,  17|        flotylli zdążyły. Dopędził nas okręt, na którym był szef
 70  2,  17|           widzą się z dala, jak u nas po nadrzeczu. Jeden za drugim
 71  2,  17| nachylonego nad wodami patrzało w nas oko wieczne. Podobne my
 72  2,  17|     niezmierność oceanu, rzuci na nas widzenie senne lądu ojcowskiego...
 73  2,  17|      największą szybkością pognał nas ku wyspom. Ale dopiero w
 74  2,  17|      czyniła to samo. Nowy to dla nas był sposób prowadzenia wojny.
 75  2,  17|       flańtać i zwisać, a nawa do nas wracała, bezradna jak ten
 76  2,  17|           Wilgotne ciepło biło na nas z niskich sawannów, z gęstwin
 77  2,  17|         że żaby rechoczą jakoby u nas w parną a krótką lipcową
 78  2,  17|          którzy stali naprzeciwko nas pod komendą Krzysztofa i
 79  2,  17|        tysiąc miał ludzi, zostało nas stu kilkunastu. Żółta febra...
 80  2,  17|        ląd w San-Domingo, zostało nas żywych trzystu, a oficerów
 81  2,  17|          Argonaute" i inne. Stała nas garsteczka na brzegu, żeby
 82  2,  17|          w progu wyspy. Ujrzawszy nas zadrżeli. Cóż dopiero, gdy
 83  2,  18|          wybryków!~- Lepiej, żeby nas wyjeżdżających jak najmniej
 84  2,  20|       niej bilecik, rekomendujący nas, od tego utrefionego kuzynka
 85  2,  20|         tego lekarstwa życie by w nas zastygło, krew by stanęła
 86  2,  20|       przeskoczy tak łatwo.~- Dla nas to tak, jakbyśmy już byli
 87  2,  20|           Zdaje mi się, że obudwu nas tknęła jedna iskra. Za Pilicą
 88  2,  21|           i daleki dom.~- Prowadź nas! Komendant zasłabł. Wraca
 89  2,  21|      odmruknęła niechętnie.~- No, nas przewiózł, więc wiadomo.~-
 90  2,  21|             No!... A co mu się od nas za przewóz należy i za to
 91  2,  22|          dalej będzie. Dziesięciu nas w chorągwi rycerstwa, a
 92  2,  22|          w Koźlu. Od razu zabrali nas około stu człowieka wraz
 93  2,  22|            jak tylko zobaczył, że nas tyla ruchawki, jakże ci
 94  2,  22|       Jakże, hycle, nie wyrzną do nas! A niechże to wszyscy diabli!
 95  2,  22|          jak rypnie w rękę! Ale i nas złość wzięła. Będziecie
 96  2,  22|           wzięła. Będziecie tu do nas jak do zajęcy na stanowisku...
 97  2,  22|       zmieszani. Ten toast zastał nas nieprzygotowanych. Jesteśmy
 98  2,  22|      towarzysza za życzliwość dla nas. Wywdzięczając się chciałbym
 99  2,  22|         Austriakiem...~- Raczcież nas łaskawie oświecić...~- Który
100  2,  24|            Trzy! No... Terczże na nas wychodź, czarny jucho, abo
101  3,  1 |         niewola ziewać z nudów! Z nas kużdemu sto bitew stoi w
102  3,  3 |          do Krzysztofa:~- Tłum na nas idzie!~- Wyłamały drzwi
103  3,  3 |      dzieje od onego podwórza, bo nas tu zejdą i wyduszą jak gniazdo
104  3,  4 |     krzyżem między rogami spotkał nas w lesie... Rafał do niego
105  3,  4 |         was durch przeszło. Razem nas wieżą. Gajkosia pamiętacie?~-
106  3,  4 |     niespełna do tej stolicy. Tam nas złożą w szpitalu, jak Cesarz
107  3,  4 |            W Calatayud przełożyli nas na ten wóz z materacami.
108  3,  5 |          abo i większy. Postawili nas tam ze Stokowskim na straconą
109  3,  5 |     rzeczy!~- No, tak. Napadli na nas jeszcze wczoraj, o północy,
110  3,  5 |           bydła z tysiąc ludzi, a nas pięćdziesięciu, zamkniętych
111  3,  6 |         na kuli marzył jeszcze:~U nas się tam już zazieleniły
112  3,  6 |        potoczyli na brusach, żeby nas ścinać bez miłosierdzia,
113  3,  6 |        węgrowata świnia, kiedy na nas z Niemcami sypiesz! Żebym
114  3,  6 |     długim pasem i tak znakomicie nas broni! od osaczenia. Żaden
115  3,  6 | rozmyślając, w którym też miejscu nas obejdą i obskoczą...~- Mamy
116  3,  6 |       Woli i do Piaseczna. Obejść nas...~- Co to znaczy! Te brygady
117  3,  6 |      rzekł niby do siebie:~- Mało nas, bardzo mało. Wiecie wy,
118  3,  6 |      Kawkę się nie wydalimy, boby nas w nią wegnali i utopili.
119  3,  6 |          głęboko, a wtedy runą na nas w Falenty. Cóż ty w tej
120  3,  7 |    wszystkiego, nadzwyczajnie dla nas zyskowna.~- Jakże to?~-
121  3,  8 |       waszych Galicjów chodzić do nas w Wielkopolskę, chcący wytchnąć.
122  3,  9 |   ścianami chat:~ ~Fortuna się do nas śmieje,~Głosi szczęście
123  3,  9 |           te mostołodzie, dali do nas kilka strzałów, ale: zobaczywszy
124  3,  9 |         most zniszczyć, chociażby nas to miało diablo kosztować.
125  3,  9 |           na naszą stronę, otoczą nas i rozdepcą na miazgę. Rów
126  3,  9 |          bębnów wyszedł i otoczył nas oddział pieszy. Doboszów
127  3,  9 |      dotknąłem bariery. Szyldwach nas przepuszczał.~- Cóż dalej?~-
128  3,  9 |      między mymi doboszami. Warta nas odprowadziła o jakie dwa
129  3,  10|         na wieki. Niemiec drwił z nas czynami, instytucjami, pobudzaniem
130  3,  15|       przeżyli. Kto by się dziś u nas chciał bić z duszy za takie
131  3,  15|   wywiedzie i mnie. Ma on już dla nas obudwu przygotowane paszporty
132  3,  17|         to tylko nie pan Cedro do nas jedzie?~- Nie mogę odpowiedzieć,