Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |       Poszły, sobacze, bokiem... - mówił stary wyga wlepiając z jawnym
  2  1,  1 |   spostrzegłeś, złej konduity... - mówił szlachcic kiwając głową. -
  3  1,  1 |          To bardzo piękne psy są - mówił przybysz głaszcząc z widoczną
  4  1,  1 |            Mości w kraj tutejszy - mówił urzędnik głosem kaznodziejskim
  5  1,  1 |         tam do szkół zapewne?... - mówił urzędnik segregując w dalszym
  6  1,  1 |          zaniechałem. Kraków!... - mówił w zadumie - nigdy tam noga
  7  1,  1 |           uśmiech, ale nie zrażony mówił dalej:~- Dlaczego? A no
  8  1,  1 |           szczęka nieco wysunięta. Mówił z wolna, głosem pewnym i
  9  1,  1 |       nabija wystrzelony pistolet, mówił oschle, wyraźnie i śmiało:~-
 10  1,  1 |   Nardzewski.~- Presshafte Leute - mówił urzędnik - to znaczy podupadli
 11  1,  1 |      słuchał tak ciekawie tego, co mówił urzędnik, że ledwie ruch
 12  1,  1 |            roli pańskiej posiada - mówił z uśmiechem ironii - niech
 13  1,  1 |         okropnymi oczyma i z cicha mówił:~- Niech mi Jawór obębni
 14  1,  1 |             że to się nie stanie - mówił komisarz. - Bić zabrania
 15  1,  1 |          komu w drogę, temu czas - mówił Nardzewski. - Droga daleka,
 16  1,  2 |         Tańczył z nią krakowiaka i mówił już kilka wyrazów. Stał
 17  1,  2 |           głos ojca. Stary cześnik mówił:~- Kto, mośćbrodzieju, na
 18  1,  2 |           i słów grzecznych, które mówił. Pani stolnikowa trzymała
 19  1,  2 |          się w stronę tego głosu i mówił z pięknym ukłonem, śmiejąc
 20  1,  2 |     zapalał fidybusy. Kłaniał się, mówił niezliczoną ilość słów grzecznych,
 21  1,  3 |  orientujesz, gdzie Sandomierz'? - mówił do towarzysza.~- Nie.~-
 22  1,  4 |         wcale jego obecności i nie mówił do niego ani słowa. Winowajca
 23  1,  5 |       rzekł Rafał.~W chwili gdy to mówił, patrząc ojcu w oczy z rzewną
 24  1,  5 |      szeleszczą suche rózgi drzew.~Mówił sobie po stokroć, że trzeba
 25  1,  5 |       kobyły, przez ściśnięte zęby mówił jej nad uchem:~- Basia,
 26  1,  5 |         zdruzgotanej mordy twarz i mówił w nią:~- Znaj pana, znaj
 27  1,  6 |          przez grubą ścianę. Jeden mówił:~- Za tamtego, za króla,
 28  1,  7 |            liściastych, czyli, jak mówił furman Rafałów, żywych.
 29  1,  7 |       piersiami prędko i z trudem. Mówił jeszcze:~- Nocą wyszedłem.
 30  1,  8 |         pacierze, wie mocno, że on mówił czystą prawdę. On nie mówił,
 31  1,  8 |        mówił czystą prawdę. On nie mówił, jak zawsze mówi - bez urazy-
 32  1,  8 |         urazy- goj do Żyda, on nie mówił nawet jak Żyd do Żyda. Raz
 33  1,  8 |   powiedział mu prawdę. A potem on mówił takie wielkie słowo do najbiedniejszego
 34  1,  8 |           mi wizyty w Grudnie... - mówił książę.~- Nie mogłem w istocie
 35  1,  8 |           przez twarz pana, gdy to mówił.~- Cincinnatus... - rzekł
 36  1,  8 |            omgliła duma i wzgarda. Mówił z wolna i grzecznie:~- Dziś
 37  1,  8 |          milczał.~- Gdy wróciłem - mówił książę - zastałem wszystko
 38  1,  10|         pokornie.~- Trzeba tylko - mówił książę zniecierpliwiony
 39  1,  11|        samą myśl o tym, co do niej mówił.~Widział wówczas strach
 40  1,  12|       błahe. Jeden w ciągu godziny mówił o sile partii ludowej, przywiązanej
 41  1,  13|        środek oddziału.~- Polak? - mówił z ogromnym marsem na dwudziestoletniej
 42  1,  13|           lekcję.~W chwili, gdy to mówił, wszyscy jego koledzy zwrócili
 43  1,  14|        uśmieszkiem.~- Proszę cię - mówił Gintułt wygładzając koronkę
 44  1,  14|          jego tajemniczą siłę... - mówił z uśmiechem dziecięcej boleści. -
 45  1,  14|        dyplomatyki.~- Dyplomacja - mówił Sułkowski innym głosem,
 46  1,  15|         niemieckiej i wcale dobrze mówił tym językiem. Mocno nim
 47  1,  16|        Czemużeś mi nigdy o tym nie mówił?~- A czy to jest dla ciebie
 48  1,  17|        mógł i wyszedł. Żyd za nim. Mówił prawdę.~Piechota z jednym
 49  2,  1 |      zaczniemy...~W chwili, gdy to mówił, żelazne drzwi szczęknęły
 50  2,  1 |           i z przyjaznym uśmiechem mówił:~- Cóż, Rafałku?... weselej
 51  2,  1 | napastniczy.~- "Blacha" ucztuje...-mówił z boleścią, przyciskając
 52  2,  1 |            spoconą twarz i z wolna mówił:~- Staniesz mi jutro przy
 53  2,  1 |      Rafała swymi ciężkimi oczyma, mówił:~- Skoroś waść dobrze o
 54  2,  1 |            Rotmistrz zauważył to i mówił swym basowym szeptem:~-
 55  2,  1 |       mości panowie, nieprawdaż? - mówił głośno do kolegów rotmistrz,
 56  2,  1 |  przyjacielowi naszej niedoli... - mówił impertynencko rotmistrz
 57  2,  1 |    zamkniętych w niej kobiet.~Ktoś mówił:~- Nic się wam, baby, nie
 58  2,  2 |           wyraz. Major nie zrażony mówił dalej głosem cichym, z niemiecka
 59  2,  2 |         zaszklonymi sennymi łzami, mówił:~- Dawny, zapomniany bóg...
 60  2,  2 |           przybywa do Eleuzis... - mówił major, coraz bardziej zwrócony
 61  2,  2 |          Milczenie, milczenie... - mówił z wolna, topiąc wzrok w
 62  2,  2 |            tej samej chwili książę mówił do majora:~- Świat grecki...
 63  2,  2 |           Należy wytężyć siły... - mówił książę głosem przejmującym,
 64  2,  2 |        całując i pieszcząc rękoma, mówił modlitwę do Zeusa i bogów: "
 65  2,  2 |       gałęzie drzewa.~Przewielebny mówił coś do profanki i plątał
 66  2,  3 |         majora wojsk pruskich. Ten mówił:~- Zuchwalco światowy! Jakież
 67  2,  3 |       lewej piersi nowego ucznia i mówił po niemiecku:~- W imię Najwyższego
 68  2,  3 |         ludzi.~- Bracie Dozorco! - mówił Mistrz - zapytaj go, czy
 69  2,  3 |        miał uderzyć młotek, Mistrz mówił groźne słowa głosem tak
 70  2,  3 |         Mistrz uderzywszy młotkiem mówił:~- Bracia, napełnijcie strzelby
 71  2,  4 |       gałęzie drzewa.~Przewielebny mówił coś do profanki i plątał
 72  2,  6 |          ta biała ściana domu... - mówił Rafał cicho, jakby zwierzał
 73  2,  11|         Sama nie wie, co robi... - mówił książę.~De With uśmiechnął
 74  2,  11|              Genueńska Zatoka... - mówił książę do siebie. - Melodią
 75  2,  12|        Dawaj, co masz, tylko żywo!~Mówił to z najzupełniejszym spokojem,
 76  2,  13|         Proszę, proszę... Witam! - mówił przyjaźnie stary pan, którego
 77  2,  13|   Ostrzegam, że jeśli nie będziesz mówił rzeczy ciekawych, wcale
 78  2,  14|             bodaj to!...~- Ja... - mówił Cedro przez ściśnięte zęby -
 79  2,  17|     pieniążek na dłoni. Już z dala mówił ze śmiechem:~- Nie chce,
 80  2,  17|     poddaństwo Francji. Kto z was, mówił generał, nogą stanie na
 81  2,  18|      zostawał w domu. Był już, jak mówił, za stary do tego rodzaju
 82  2,  18|           rozjątrzony, dokuczliwy. Mówił, że jest niezdrów, i o byle
 83  2,  19|          być syn konsyliarza?... - mówił moszterdziej, w ciepłe futro
 84  2,  20|            na ustach. Coś do niego mówił Krzysztof. Nie mógł i nie
 85  2,  20|           nami zupełnie otwartą... mówił Cedro. - Gdyby nasza przeprawa
 86  2,  20|           ażeby słuchać, co będzie mówił, przebijało się coś jak
 87  2,  22|              My ludzie niebogaci - mówił starszy - konie nasze dobre,
 88  2,  22|        Zaraz, nie koniec jeszcze - mówił z wolna Jarzymski nalewając
 89  2,  22|    Trembecki!~- Ten trzeci toast - mówił z wolna Jarzymski - chcę
 90  2,  22|            przykładem.~- Koledzy! -mówił komendant-ci młodzieńcy
 91  2,  23|     Zwrócił się teraz wódz twarzą. Mówił:~- Rycerze!~Za najszczęśliwszy
 92  3,  3 |           i z uśmiechem ironii coś mówił. Wśród buchania strzałów,
 93  3,  3 |           Hiszpany.~- Na dole... - mówił chwytając karabin zabitego
 94  3,  3 |              W oczach jego, gdy to mówił, siedziało ponure szyderstwo.
 95  3,  3 |     pociągnął towarzysza za rękaw. Mówił zmienionym głosem:~- A tu
 96  3,  6 |            wasan, kiedy ci dobrze. Mówił mi chirurg, że cię ranili.
 97  3,  6 |       palcem na mapie długą linię, mówił:~- Chociaż z drugiej strony
 98  3,  6 |       gorączkowo, wyciągając rękę, mówił:~- Wciąż mię namawiają do
 99  3,  6 |      twarzy, przetarł blade oczy i mówił spokojnie:~- Gdyby tak na
100  3,  6 |           w płomień świecy. Fiszer mówił zatopiony w sobie:~- Gdyby
101  3,  6 |           żeby lecieć naprzód... - mówił Fiszer.~- A więc - decydował
102  3,  6 |          razie porażki groblę... - mówił Sokolnicki z ironiczną przechwałką.~-
103  3,  6 |      decydują się zbyt szybko... - mówił książę. - Znam ich przecie.
104  3,  6 |            siebie niż do słuchacza mówił:~- Toż to bateria artylerii
105  3,  6 |               Nie znają drogi... - mówił Sokolnicki otrzepując szpicrutą
106  3,  7 |            nieszczęścia kraju... - mówił Rafał ze spuszczonymi oczyma.~-
107  3,  8 |         Tęga księża rogatywka... - mówił na pół do siebie. - Niczego...
108  3,  8 |            za Świdrem, w Galicji - mówił książę - parę wiosek. Byłoby
109  3,  8 |      Pójdziesz z nami, generale! - mówił wyciągając rękę wódz naczelny.~-
110  3,  9 |           sobie z naszego żądania, mówił mi o nadzwyczajnej wielkości
111  3,  10|          sobie tysiąc tysięcy razy mówił i przegadywał po nocach,
112  3,  10|                  Pojechał szukać - mówił Trepka z uśmiechem dobrotliwym
113  3,  10|       czyni?~- Nie wstrzymywałem - mówił Trepka cicho, na poły do
114  3,  11|           połę i wskazując księcia mówił:~- Czy nic mógłbyś, panie
115  3,  15|      wyrabia i czemu się dziwaczy, mówił im krótko a węzłowato, jako
116  3,  15|     Wyganowski rzekł:~- Ktoś mi tu mówił, tfy! na psa urok, że cię
117  3,  15|      żołnierzami. Konie wytchną...~Mówił to już prawie we śnie pogrążony,
118  3,  15|        Wyganowski. Już we drzwiach mówił:~- No, ale ten twój Gajkoś!
119  3,  15|            chcę. Ja idę.~Po chwili mówił z wypiekami na twarzy:~-
120  3,  15|            wysoki, zwinny i silny. Mówił nieźle po francusku. Cedro