Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |          razem słucha. Cisza była wciąż ta sama, głęboka, głęboka,
  2  1,  1 |        rożnie. Przy drzwiach stał wciąż strzelec Kacper i łykał
  3  1,  1 |      odgłosie armat...~Nardzewski wciąż śmiał się. W pewnej chwili
  4  1,  3 |           prędki, zdyszany, jakby wciąż jeszcze biegli przez czarne
  5  1,  3 |    osaczają w ten sposób. Było mu wciąż zimno, ale szczególny lodowaty
  6  1,  4 |    idących ku ołtarzowi, ale oczu wciąż nie podnosił. Udawał, że
  7  1,  5 |    istocie mech pod nosem natręta wciąż się okrywał twardym szronem.~-
  8  1,  5 |    jeszcze otrząsnąć ze snu. Miał wciąż w objęciach gibkie ciało
  9  1,  5 |          że ulegając klaczy mknie wciąż za wiatrem, więc się od
 10  1,  5 |          strugą jak z cebra. Wilk wciąż jeszcze był na nim, wygięty,
 11  1,  6 |      Głosy rozmówców oddalały się wciąż i słychać je było jak przez
 12  1,  7 |          bok wrótnię. Dziedziniec wciąż się dźwigał ku górze aż
 13  1,  8 |     namyśle, a mnie się widzi, że wciąż krzywo myślisz.~- Wszakże
 14  1,  11|     Ciągle była poza jego wiedzą, wciąż coraz bardziej odmienna
 15  1,  11|       milczenie. Tylko dokoła lud wciąż między sobą gadał; gadał,
 16  1,  11|           i to zdanie w strzępach wciąż powracające:~- Szanuj mię,
 17  1,  12|           z pąsową kitą. Ciągnęli wciąż, wywalając się zza góry
 18  1,  12|      linach niezmiernej grubości, wciąż wodą zlewanych, spływał
 19  1,  13|         pokładało się od śmiechu. Wciąż dawał się słyszeć brzęk
 20  1,  14|      rzeczy dawnych, szepty nowe, wciąż nowe, nagie i potworne w
 21  1,  14|      Książę Gintułt uśmiechał się wciąż słabym, ironicznym uśmieszkiem.
 22  1,  16|           ze swą opiekunką bawiła wciąż już to w Berlinie, gdzie
 23  1,  16|      Zdawało się, że te żywozioła wciąż syczą i wciąż drżą w bezsilnym
 24  1,  16|           żywozioła wciąż syczą i wciąż drżą w bezsilnym gniewie,
 25  1,  17|        Redela, który ze swymi rył wciąż rowy i bił palisady za klasztorem
 26  1,  17|      własnych żołnierzy, wznosili wciąż nowe linie dwuramników złączonych
 27  1,  17|   płatnego na dniówkę. Szedł tedy wciąż tymi samymi szlakami, ale
 28  1,  17|        nie wiedzący w czym i jak. Wciąż tylko zgrabiałymi palcami
 29  1,  17|       pyłów mąki. Kompanie piesze wciąż jeszcze stały w ciasnych
 30  2,  1 |      którego dobra opinia grasuje wciąż między Koprzywnicą a Zawichostem
 31  2,  1 |        szatana. Litwinkowie grali wciąż obojętnie, ale twarze ich
 32  2,  1 |     Jarzymski.~- Będę gadał, i to wciąż o tobie. Wiem, a przynajmniej
 33  2,  1 |           jednak tytuń kradnie mi wciąż tak samo, nie bacząc na
 34  2,  3 |           szeregu osób, które się wciąż naprzód posuwały.~W pewnej
 35  2,  7 |          ta sama, a co dnia inna, wciąż piękniejąca. Było w niej
 36  2,  7 |      kobiety i niespodziewanie, a wciąż w oślepiającym jasnowidzeniu,
 37  2,  7 |           kłęby przezroczystości, wciąż z dna jej duszy bijące,
 38  2,  7 |         czyniły ją pełną rozkoszy wciąż nowej a nieprzebranej, ciągle
 39  2,  7 |      białymi kłami pian gryzła je wciąż, bez jednej chwili wytchnienia.
 40  2,  9 |    poprzek obszedł podnóże skały, wciąż oddalając się od niej, i
 41  2,  11|          ani go nie zachęcał. Był wciąż tak samo obojętny, tak samo
 42  2,  11|           śniegu, a torując sobie wciąż drogę łopatami, posuwali
 43  2,  12|          ziemi, a w dłoniach czuł wciąż ogień, jakby w nich ściskał
 44  2,  12|         ni tak, ni owak, i grając wciąż, pochrząkiwali i pokaszliwali,
 45  2,  12|     przemyślał bardzo wiele. Czuł wciąż na piersiach swych leżącą
 46  2,  13|   nastawała Mery przypatrując się wciąż Rafałowi jak dziwowisku.~--
 47  2,  19|     Wrzawa wznosiła się, wznosiła wciąż jako wówczas, gdy burza
 48  2,  19|          melodyjnym łoskotem biły wciąż jakoby wzburzone serce tłumu.
 49  2,  20|         niemal ręką dotyka. Ognie wciąż palą po nocach i krzyczą,
 50  2,  20|            co się dzieje, słyszał wciąż spokojne, powabne wyrazy,
 51  2,  21|         szukał, szukał spotkania. Wciąż pełno było gości, przybyszów,
 52  2,  21|         jak najzaciętszego wroga. Wciąż musiał z kimś rozmawiać,
 53  2,  21|        wiązka nikłej rezedy. Oczy wciąż jeszcze nie mogą objąć postaci,
 54  2,  21|          wracać, oddalać i wracać wciąż. Słuchał, słuchał, słuchał.
 55  2,  21|         bocznymi schodami.~Muzyka wciąż jeszcze grała i pałac huczał
 56  2,  21|          jeszcze marzyło, a głowa wciąż leżała na obłokach, w niebie
 57  2,  21|     Oficerek spity jak bela gadał wciąż do plenipotenta:~- Bin doch
 58  2,  21|      zwrócił się do Krzysztofa:~- Wciąż jeszcze beczysz?~- Słuchaj
 59  2,  22|           sanica, przeciskała się wciąż lasem zwartym. Jechali już
 60  2,  22|       wetknął Krzysztofowi, który wciąż osowiały i bezczynny siedział
 61  2,  22|         jak na początku dnia, był wciąż niemy i odrętwiały. Widać
 62  2,  23|       Znaczna część tego oddziału wciąż jeszcze pod wodzą Trembeckięgo
 63  2,  24|     pospolitego ruszenia. Mówiono wciąż o przekształceniu pułków
 64  3,  1 |         się w sobie i umilkł. Był wciąż bez troski, wesół, dobrej
 65  3,  1 |        Irun. Po prawej ręce mieli wciąż jeszcze diuny, wzgórza piasków
 66  3,  2 |         na wschód ku Tudeli, idąc wciąż nad samym brzegiem rzeki
 67  3,  2 |        wyciągniętymi nogami. Idąc wciąż pilnie przy pysku towarzysza,
 68  3,  2 |         coraz rzęsiściej. Okolica wciąż była ta sama: garbata na
 69  3,  2 |          wędrując, i przepatrywał wciąż okolicę. Stojąc na niewysokim
 70  3,  2 |  jednocześnie uczucia przykrości. Wciąż dokoła niego łamano konfesjonały,
 71  3,  2 |          ołtarzem. Tłum rozgrzany wciąż za koleją klękał na stopniach
 72  3,  3 |           i tylko z górnych okien wciąż jeszcze padały strzały.
 73  3,  3 |      obraz śmierci. Zadawał sobie wciąż pewne pytania. Nieprzezwyciężona
 74  3,  3 |         pod nim. Tylko jego głowa wciąż się jeszcze dźwigała, szyja
 75  3,  3 |       usadowieni Hiszpanie razili wciąż granatami przechodzące wojsko,
 76  3,  3 |         mniszej...~Miasto kipiało wciąż jeszcze. W dzielnicy nadrzecznej,
 77  3,  3 |       przestrach. Korpus cielesny wciąż musiał być w ruchu, w trudzie,
 78  3,  3 |     pierwszorzędnym zmaganiu się, wciąż musiał cośkolwiek ścigać
 79  3,  4 |          w chmurne niebo. Słyszał wciąż trzaskanie bata, dziwaczne
 80  3,  6 |        kurzyło od oparów; śmigały wciąż wesołe pokrzyki i radosne
 81  3,  6 |        chwilą skrzydła Austriaków wciąż się zestępują i łączą, jak
 82  3,  6 |      głowę Austriarka. Gwarzył mu wciąż w oczy:~- Szable sobie wyostrzyli ,
 83  3,  6 |          czuł się dobrze. Było mu wciąż głupio i mdło. Nieprzyjemna
 84  3,  6 |         przypatrywał się Rafałowi wciąż pomlaskując wargami. Gdy
 85  3,  6 |          małego wąsika. Pelletier wciąż wykładał po francusku swój
 86  3,  6 |         wyciągając rękę, mówił:~- Wciąż mię namawiają do oczekiwania
 87  3,  6 |        mokrym nawozem. Rozbierano wciąż jeszcze niektóre stodoły,
 88  3,  6 |         szybko, łączyły ze sobą i wciąż ustępując szły miarowo w
 89  3,  6 |        strzałów huczących słyszał wciąż skróconą komendę:~- Nabij!~-
 90  3,  6 |            Bałwany dymu gęstniały wciąż, stały się z niebieskich
 91  3,  6 |            Równaj się! - krzyczał wciąż młody oficerek usiłując
 92  3,  6 |          lesie. Artylerię trzymał wciąż na drodze i całą baczność
 93  3,  6 |          formował sam partie. Był wciąż na środku drogi wioskowej
 94  3,  6 |           partia żołnierzy nosiła wciąż wodę w konwiach, wiadrach,
 95  3,  6 |       stojącego w polu i sunącego wciąż naprzód z południa i wschodu.~
 96  3,  6 |      olszowego lasu. Bataliony te wciąż szarpały się z nieprzyjacielem.
 97  3,  6 |      działa tęgo grzmiały. Wieści wciąż były pomyślne, nigdzie nieprzyjaciel
 98  3,  6 | przydrożną osadę.~Noc zapadała, a wciąż jeszcze wyziewały śmierć
 99  3,  7 |          Po drodze rozpytywał się wciąż o brygadę Sokolnickiego.
100  3,  7 |          Po dniu wczorajszym miał wciąż jeszcze huk w głowie. Z
101  3,  7 |     miasto, był tak osłabiony, że wciąż przysiadał na ziemi. Wspominał
102  3,  9 |        wody. Za mostem droga szła wciąż lasem w stronę Karczewia.
103  3,  9 |     chodzących za bydłem. Mówiono wciąż o jakimś wojsku, które lasami
104  3,  9 |        Zrazu zdawało się, że biją wciąż w tym samym miejscu, ale
105  3,  9 |       batalion tyralierski, który wciąż krzyczał, bił w bębny i
106  3,  10|     pogodę, choć pasma najbliższe wciąż jeszcze nasycone były wilgotnym,
107  3,  10|    wyobrażenie całości, kiedy ten wciąż się zajmuje ulubionym sobie
108  3,  10|        głowami, szepcąc do siebie wciąż starcze pogawędki-pociechy,
109  3,  11|       miasto Sandomierz, trafiano wciąż na ślady wałów, murowanych
110  3,  11|        widywał księcia. Przebywał wciąż przy generale. Obserwował
111  3,  11|          armaty, zza Wisły padają wciąż brandkugle, z pól sandomierskich
112  3,  12|    zmarszczone, jakby nad tą samą wciąż myślą głęboko, głęboko się
113  3,  13|       sobie ze ściśniętymi zębami wciąż jedno słowo, jak hasło:~-
114  3,  14|    prędszymi od myśli. Bronił się wciąż, szalenie napadając. Czuł
115  3,  14|       skiby muru i walił je w dół wciąż, bez końca, spychał rozpękłe
116  3,  15|      rzeki Algas, a stamtąd, idąc wciąż górami, minęli Monroyo.
117  3,  17|      ognisk, przyduszanych nowymi wciąż warstwami gałęzi, badylów,