Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |        napełniają cały sad gwarem, a serce dla niewiadomej przyczyny
  2  1,  1 |           strzał i huczy w drzewach. Serce drętwieje i staje w biegu.
  3  1,  1 |          zmieniła je we dwa pociski. Serce głośno biło w piersiach
  4  1,  1 |             duch-duch, duch-duch.... Serce w słuchającym zamarło i
  5  1,  1 |         Zabity sarn, trafiony w samo serce, leżał martwy. Dokoła niego
  6  1,  1 |           łaski swej... Niech i moje serce napoi się po brzegi radością
  7  1,  2 |        podochocona, a teraz weseliła serce do znaku. Gospodarz, gospodyni,
  8  1,  2 |          panienkę. Smutek uciskał mu serce w chwili kiedy spostrzegał,
  9  1,  2 |             okiennicy jest wykrajane serce. Przy oknie czekaj... Słyszysz?~
 10  1,  2 |              Zastukam trzy razy... w serce... - szepnął matce do ucha
 11  1,  4 |            aż obojgu dech zamierał i serce stawało. Ugłaskał ją wreszcie.
 12  1,  5 |          dźwignął się i nasłuchiwał. Serce targało się w nim jak więzień
 13  1,  5 |         lodowatą seremność ciskają w serce. Wzywały ku niemu z ziemi
 14  1,  5 |              twarz ukrył w dłoniach. Serce rozdzierało się w nim od
 15  1,  5 |        sercem, zdusiły go za gardło. Serce nie bolało. Przepadło pragnienie
 16  1,  5 |             i w nim ocknęło się Iwie serce. Wyprostowany, pewnymi kroki
 17  1,  5 |           bzem, w tym miejscu, gdzie serce jego najboleśniejsza miłość
 18  1,  5 |              się i kipi to wzburzone serce. Ręce pieściły nie dziewicze,
 19  1,  5 |           niewymówiony mróz strachu. Serce ciskało się w nim odległymi,
 20  1,  6 |    niestrudzonymi ciosami gruchotała serce. Myśl, myśl ostatnia, samotna,
 21  1,  6 |              śmierci zgorzałe ziele.~Serce uciszyło się i wytchnęło
 22  1,  7 |           oczu, nie bolało nic a nic serce. Widział wprawione w duszę
 23  1,  7 |              ścigało teraz i szczuło serce widokiem swoim. Skrępowany
 24  1,  7 |           się białawy, rzadki tuman. Serce Rafała biło niespokojnie.
 25  1,  8 |          rosły marzenia o szczęściu, serce męskie i myśl wspaniała,
 26  1,  8 |               Nie. Już zastaliło się serce. Myśli ustały.~- Jeśli tak,
 27  1,  8 |      rozszarpywał piersi i wydzierał serce.~- Niech sobie patrzy... -
 28  1,  8 |           krzywdę mą i niechaj zazna serce moje wiecznego spokoju na
 29  1,  9 |              żywy, czujący człowiek. Serce Rafała dźwignęło się i podniosło
 30  1,  9 |          dzwonu za umarłych. Żelazne serce uderzało w bok śpiżowy.
 31  1,  16|          Piotra - płacz się rozległ. Serce Rafała zmiękło i oczy zaszły
 32  1,  17|            Nogi się pod nim trzęsły, serce przestało bić i trzepało
 33  1,  17|            przyjmował w swe rozdarte serce ostatnie tchnienie... Skrzypiały
 34  1,  17|               Smutek śmierci ściskał serce żelaznymi klamrami na tej
 35  2,  2 |       przestworze"... moje zbutwiałe serce uderzy jeszcze. A kiedy
 36  2,  2 |              swoich, wtulić całego w serce rozszarpane od boleści i
 37  2,  2 |         wydźwignąć się z jego mózgu. Serce biło coraz wolniej i tylko
 38  2,  3 |             mu na wylot zdradzieckie serce!~Wówczas Rafał uczuł znowu
 39  2,  3 |              tym miejscu, gdzie bije serce. Ktoś ujął go za prawą rękę
 40  2,  3 |             mieć gardło przerznięte, serce i wnętrzności wyszarpane
 41  2,  3 |   Poświęciciela. Przystawiono mu pod serce chłodne naczynie mosiężne.
 42  2,  3 |         oręże przeszyją zdradzieckie serce twoje, gdybyś kiedy złamał
 43  2,  4 |         wydźwignąć się z jego mózgu. Serce biło coraz wolniej i tylko
 44  2,  5 |            krok stawia hez szelestu. Serce biło w Helenie de With twardymi
 45  2,  5 |              schyliła głowę... Przez serce jej płynęły wtedy marzenia:~
 46  2,  6 |      rozkwitłą jak jerychońska róża. Serce nie biło w jego piersiach,
 47  2,  6 |             wilk, tu, gdzie tak bije serce! Aleś go zabił. O, panie
 48  2,  6 |          nade wszystko ty jeden masz serce z żelaza. Drwisz sobie i
 49  2,  7 |         wieczności nie rzucały jej w serce? Jakie je miała zakląć?
 50  2,  9 |              nagle uczuł uderzenie w serce. W tym miejscu gałęzie świerka
 51  2,  9 |         czuwającego, czyli nadzieję. Serce poczęło na nowo szarpać
 52  2,  9 |     zdradzieckie pchnięcie zadać pod serce. Nim chwila upłynęła, ten
 53  2,  9 |             rozeznać ten głos. A nim serce zatrwożyć się zdołało, nim
 54  2,  10|               Boże, bądź miłościw...~Serce nie szalało już teraz jak
 55  2,  10|             zdrętwiałe, oczy z lodu, serce nieruchome i obojętne bardziej
 56  2,  11|         któraś zdeptała głowę moją i serce, i duszę moją... Odpuszcza
 57  2,  12|       rozstajnych drogach! Niech się serce twoje rozweseli, a oczy
 58  2,  12|            polnych.~Rafał uczuł, jak serce w nim ściska się i drętwieje.
 59  2,  13|             po drzewach i przejmował serce szczególną tęsknotą do rodzinnego
 60  2,  13|          powiewowi rzecznemu. Rzeźwo serce uderzyło mu w piersi, ale
 61  2,  13| szambelańskiego, wydrzyj mi z piersi serce hrabiowskie...~- Krzyś,
 62  2,  14|        Jadącemu tamtędy pierwszy raz serce biło ze wzruszenia. Zdawało
 63  2,  15|              swego ucisku nie umarło serce. W głębinach nocnego milczenia,
 64  2,  15|        wychodziło z ciemności. Wtedy serce dźwigało kamień swój i samo
 65  2,  15|     uśmierzyć jego żałosne kwilenie. Serce upadało w swój grób i leżało
 66  2,  17|          tamten dzień jak przyjdzie, serce od nowa gore! To tak dziś,
 67  2,  17|            znowu marsz-marsz! Zabiło serce, boć my szli wprost na Wiedeń.
 68  2,  18|         urwała. Głos ten przebódł mu serce. Oczy zmrużyły się, żeby
 69  2,  19|            zrobi parte franse.~- Żal serce ściska...~- Ale za to co
 70  2,  19|          biły wciąż jakoby wzburzone serce tłumu. Znienacka ponad zbitą
 71  2,  20|         porusza i wskrzesza obumarłe serce. Ileż by za to dał, by posiąść
 72  2,  21|          usta, słuchać, jak w piersi serce łomoce... Jak teraz...~-
 73  2,  21|            ciosu sztyletem w huczące serce. Miałam go zawsze w pogotowiu...~-
 74  2,  21|      nierychło, nierychło, kiedy już serce jego było spokojne i oschły
 75  2,  22|           Bestia miła, mówię wam, że serce mięknie... ,~- Z siebie,
 76  2,  24|               jakby ze stawu wylazł. Serce waliło mu w żebra jak dobosz
 77  3,  1 |         przeleciał za góry, lasy..."~Serce drżało w Krzysztofie. Żądza
 78  3,  1 |             w krople rosy czerwonej. Serce mu ściska boleść straszliwa,
 79  3,  1 |             murawie postrzega ciało! Serce królewskie z holu truchleje.
 80  3,  2 |           głowie. Idą. Nadbiegają... Serce bije... Banda chłopów bieży
 81  3,  2 |            zgięta ohyda waliła się w serce. Kroki Krzysztofa stały
 82  3,  2 |          wołanie placówek: Qui vive!~Serce zabiło jak młot. Droga rozchodziła
 83  3,  3 |             był wróg godzący nożem w serce. Zza każdego krzaka czyhała
 84  3,  3 |             kłęby rumaka i godzili w serce jeźdźca. Wówczas to Cedro
 85  3,  3 |        gromada kulami przeszywała mu serce. Tak zginął pułkownik artylerii
 86  3,  3 |            zapamiętał się w dumaniu. Serce łamało się w nim od tych
 87  3,  3 |            bukiet. Wybierzesz, co ci serce podyktuje. Jedna tylko przykrość:
 88  3,  4 |         źródła wyrwanego spod gliny. Serce szalonymi ciosy, serce-młot
 89  3,  4 |             ciszą. Ciało zmartwiało, serce zamiera i bezwładnie leży
 90  3,  4 |          boru-lesie...~Dech zamiera. Serce się zrywa i łomoce skrzydłami
 91  3,  6 |            wieki, na wieki wieków... Serce mu nie zabiło, nie drgnęło,
 92  3,  6 |      straszna rzecz przeżyć dziecko! Serce starca kurczy się, zwija
 93  3,  6 |         chrzęstliwy, dzwonny pogłos. Serce Rafałowe zabiło gwałtownie
 94  3,  6 |             Ale, o Boże mój, upokórz serce...~Daj mi w tym dniu rozkaz
 95  3,  6 |           Zachowaj ramię me, wspomóż serce!~Ale, o Wszechmogący, jeśli
 96  3,  6 |        polami.~- Idą... - wyszeptał.~Serce w nim zadygotało na widok
 97  3,  6 |         osłabł w lesie nadarzyńskim. Serce waliło z niepowstrzymaną
 98  3,  6 |              wywala się ogień i dym.~Serce uspokoiło się i miejsce
 99  3,  7 |          Boże, że już jej nie ma?... Serce tłukło się o żelazne kraty,
100  3,  9 |             wspomnienie. Ścisnęło mu serce boleścią nie do zniesienia,
101  3,  9 |              wzruszeń, co rozpychały serce...~Wszystko przesiąkło ociężałą
102  3,  10|           tępe gapiostwo prostaka... Serce w nim uderzyło na widok
103  3,  10|   przebijającą jak pchnięcie nożem w serce.~- Jużci ja...~- Dziecko
104  3,  11|              Rafałowi niewymowny żal serce w piersiach zatargał. Dziecięce
105  3,  13|           palcem wskazać nie może...~Serce struchlałego dziecka łomoce
106  3,  16|          sztyletu czy noża, zadane w serce na wylot, ręką nieomylną.
107  3,  16|           José... - wyszeptały usta.~Serce załomotało jak jastrząb
108  3,  16|           gorycz myśli. Zamknęło się serce i dusza znowu stanęła przed