Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |           trafić... Panie, zachowajże też...~- Jak to na świętego? -
  2  1,  1 |        chcieli wygarnąć... A jakby go też człowiek zabił... Rany!~-
  3  1,  1 |            pięknie podziękował. Zaraz też roztarł tytuń na lewej dłoni,
  4  1,  1 |               je dopiero tutiun! Żeby też tak jaśnie paniczek zapróbował...
  5  1,  1 |            się i palnąłem.~- Skrzydła też to miał, skrzydła! Jezus
  6  1,  1 |           Droga jak po stole...~- Ale też za to lasu ani odrobiny.~-
  7  1,  1 |                panie komisarzu, czyli też niestety...~Obcy podniósł
  8  1,  1 |             gardziołek. Naśmiałem się też wtedy! Bo to jechał na dziku
  9  1,  1 |              poprzerzynał...~- Szelma też to była sroga, choć i ten
 10  1,  1 |      podnosząc~oczu. Nie odpowiedział też na to pytanie, lecz zadał
 11  1,  1 |           pięćdziesiąt batogów. Zaraz też sto obrączkowych wsypał
 12  1,  1 |    sandomierskiego, krakowskiego jako też i ziemi sanockiej. Wytrzymałem
 13  1,  1 |           czekaliśmy na rezolucją, co tez z nami uczynią. Trzy nasze
 14  1,  1 |               po dużych dworach czyli też siedzieć tu w jasnych domostwach,
 15  1,  1 |     chwileczkę drzemał. Ze zdumieniem też spostrzegł, że jest rozebrany
 16  1,  1 |               odezwał głos ogarów. Co też to będzie? Co się tu stanie?~
 17  1,  2 |             starego węgrzyna. Gwarzył też coraz głośniej, śmielej,
 18  1,  3 |              Cóż tu począć?...~- A to też to! Tu ją zostawimy. Powie
 19  1,  3 |     spostrzegał, co zrobił. Badał, co też go za to czeka, że wziął
 20  1,  4 |               narożnej izdebce, gdzie też sypiał na sienniku rzuconym
 21  1,  5 |                 Ja nie wiem.~- Ty byś też co wiedział, dryblasie!
 22  1,  5 |               Czytajże dalej. Cóż się też stało?~"...Z tym wszystkim
 23  1,  7 |             Stał już na nogach i tego też dnia miał po śniadaniu odjechać
 24  1,  7 |             stronę... A potem... żeby też słowo!~- Ojciec nic o bracie
 25  1,  7 |           zagryza... A z domu... żeby też słowo!~Rafał, pobudzony
 26  1,  7 |         wszelkie szczegóły o tym, jak też wygląda.~Rafał, brnąc w
 27  1,  8 |           bolesnych hieroglifów.~- Bo też i obiektu samego rozmowy
 28  1,  8 |             złych pływaków. O jednego też mniej. I to wszystko. Niech
 29  1,  8 |           gotów do hazardu życia. Ale też... Gdy teraz na ciebie opuszczonego
 30  1,  8 |              mieczem swego Boga.~- Bo też i było o co karku pod cios
 31  1,  8 |               szuflady, ciekawość, co też tam być może, paliła go
 32  1,  10|             chy! Jezus ci Maria!~- Co też to waszmość pan!... Wstyd
 33  1,  10|            jej. Ależ dzieucha! Że się też to pod szlachecką strzechą
 34  1,  12|            rzeczypospolitej... Gdybym też teraz wstał i zapytał ich:
 35  1,  12|               z tego zebrania. Unikał też odtąd następnych. Spędzał
 36  1,  13|             książę szyderczo.~- Zaraz też ze szczytu fortu Saint-Felix
 37  1,  13|               od pierwszej kuli, więc też padł pierwszy.~- Co też
 38  1,  13|               też padł pierwszy.~- Co też to waszmość?~- Prawda święta!
 39  1,  13|          obszedł całe miasto. Znużony też był potężnie, ale nie żałował,
 40  1,  14|              Joubert?~- Tak jest. Czy też powtórzy się to samo tam,
 41  1,  14|        wydmach, u brzegu pustyni? Czy też spotkamy tam dziką wściekłość
 42  1,  15|                skąd się dało. U niego też odbywały się najbardziej
 43  1,  16|              nagle wyjechał... I żeby też nikt nie wiedział, gdzie
 44  1,  16|              Przypatrzyłabym się, czy też taki sam...~- Jeszcze dawniej -
 45  1,  17|           korpus cofnąć za Oglio. Tak też uczynił generał Scherer.
 46  1,  17|               i stawać w szeregu. Tak też uczynił. Zaczął dosługiwać
 47  2,  1 |              hazardownie.~- Jakby się też stary cześnik dowiedział,
 48  2,  1 |        Jarzymski - nie wchodzilibyśmy też do gry tych ichmościów.
 49  2,  1 |              I tylko dlatego...~- Ale też i oszczędza na tym, bo on
 50  2,  1 |               zwady i w kolerze, alem też zimnym okiem snadniej widział.
 51  2,  10|       namiętnych, dowiadywał się, czy też już jesień, czy buki po
 52  2,  10|             reglach czerwienieją, czy też już kurniawy jesienne były,
 53  2,  12|   niewzruszenie twarda: Uciekać! Rwał też bez wytchnienia. Czasem
 54  2,  12|              te pędy wyniesie..~- Jak też to on przyrządza? - zadał
 55  2,  12|           kategorycznie próbować, jak też smakuje. Okazało się, że
 56  2,  12|           świetle okna i rzekł:~- Czy też mię poznasz, koleżko Krzysiu?~
 57  2,  13|             prostacką zupę.~- A gdyby też tak domniemany szambelan...
 58  2,  13|             mruczał Krzysztof - gdyby też wasz młody pan i dziedzic,
 59  2,  14|              leżąc w ramionach.~Długo też pan hrabia myśli zabawić
 60  2,  14|              Eheu me miserum! A jakże też pan hrabia myśli brać się
 61  2,  14|              Powiedz no mi, braliście też już psy w pole?~- Tędy go
 62  2,  14|              od jeźdźca.~- A w której też stronie zakładaliście?~-
 63  2,  17|            pniów osierociałych.~- Czy też zważacie, mościpankowie,
 64  2,  17|           choćbyś latami czekał.~- Bo też pewnie nikt nie próbował
 65  2,  17|          odmieniło na prędki. Tak się też stało. A gdy tak szli bez
 66  2,  19|          stragany na Kleparzu.~- I co też to w takim łbie usiędzie!
 67  2,  19|             takim łbie usiędzie! Żeby też tego rozumu nie mieć!~-
 68  2,  22|               i zapraszał: ~- Niechże też nie pogardzą, niechże przecie
 69  2,  22|             zowie!~- A ba, jeszcze by też: spod Włoszczowy!~Ktoś z
 70  2,  24|             paradowały oklep. Jeszcze też prawie w tej armii nie było
 71  2,  24|        wieluńskiej i krakowskiej. Tak też zwano ów regiment - "kalisko-sieradzko-wieluński".
 72  2,  24|              panie wachmistrzu! A kto też to tak może tupać?~- E,
 73  2,  24|            nie on winien...~- A gdzie też to Cesarz jegomość siedzi.
 74  2,  24|               Cesarz idzie!~- A dokąd też tak zajdzie Cesarz jegomość?~-
 75  2,  24|              przydomkiem Mieczyk. Czy też i on słyszy, czy też słyszy,
 76  2,  24|              Czy też i on słyszy, czy też słyszy, jak wielki Cesarz
 77  3,  1 |           rozkaz rejterowania się, co też wykonano z szybkością, precyzją
 78  3,  1 | nieprzyjacielskiej jazdy. Spotkał ich też wkrótce wielki zaszczyt:
 79  3,  1 |                porucznikami, a choćby też i pułkownikami. Panie odpuść!
 80  3,  2 |            zadawał sobie pytanie: kto też to może palić te ognie?
 81  3,  2 |             Daleko zarżał koń... Czyj też to koń? Znowu cisza. Przerwało
 82  3,  3 |            jak koń w kieracie - jakie też to chłopczyki będą znowu
 83  3,  3 |          łypiąc jeno oczyma, z której też strony pocisk go trafi.
 84  3,  3 |               dam. Raz spojrzy, dokąd też poszła. Raz rzuci okiem.
 85  3,  3 |          Zadawał sobie pytanie, gdzie też jest w danej chwili doncella?
 86  3,  3 |             we łby tych pięciu. Runął też na twarz jeden, zachłysnął
 87  3,  3 |            oczach ten widok. Wlecieli też zaraz na schody wściekłym
 88  3,  3 |              rynsztokach miasta. Jaki też sen śni się temu leżącemu
 89  3,  4 |        Skoczyłbyś cwałem zobaczyć, co też tam w Olszynie słychać.
 90  3,  4 |               w Olszynie słychać. Czy też zdrowi, czy ojciec... czy
 91  3,  4 |              ledwie-ledwie myślał:~Co też ze mną myślą zrobić? Dokąd
 92  3,  4 |               myślą zrobić? Dokąd mię też zaniosą?~Wtem postawiono
 93  3,  6 |       czerwone oczy. Zgadnij, w którą też zmienił się teraz... Zgaduj,
 94  3,  6 |          kraju, rozmyślając, w którym też miejscu nas obejdą i obskoczą...~-
 95  3,  6 |              zdumienie. Ciekawość: co też z tego może wyniknąć? co
 96  3,  7 |          zdołał wykrztusić: ~- Ale co też to książę pan!... Przecież
 97  3,  7 |          siebie.~- Nie rozumiem.~- Bo też złym byłeś uczniem, twardego
 98  3,  7 |            niezłomne męstwo.~- Mówisz też jak żołdak.~- Każdy dziś
 99  3,  10|               nieprzyjaciela. Rzucano też pośpiesznie wydłużoną smugę
100  3,  10|                 Wojuje...~- Mieliście też od niego jakie wieści?~-
101  3,  10|              tylko do niego... Choćby też najmniejsza, byle do niego
102  3,  11|            zgadując nadaremnie, czyje też są. Któż bo mógł zgadnąć?
103  3,  11|         floresy frontonu. Nietajne mu też były zabiegi, żeby ten klasztor
104  3,  11|            leniwie pytając siebie: co też to być może?... Nierychło
105  3,  14|            drogą pragnąc zobaczyć, co też się stało? W dolinie nad
106  3,  15|         ogieniaszkiem przypiec, czyli też ze słowiańską gościnnością
107  3,  18|            ujrzeć Cesarza. Ujrzeli go też w samej rzeczy. We mgle