Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |            Za pierwszym ozwał się drugi, rzewny i czysty niby miąższy
  2  1,  1 |          Ocucił go strzał, po nim drugi. Jak gromy rozległy się
  3  1,  1 |           Psy ucięły. Zaraz potem drugi głos, bliższy Rafała, odpowiedział
  4  1,  1 |          koniec drąga, Nardzewski drugi; schylili się obadwaj i
  5  1,  1 |       ślepie u niego - żywa krew! Drugi trzyma za lewe ucho; przednimi
  6  1,  1 |       obywatelów.~- Raz wymagane, drugi raz oczekiwane!... Ja, mości
  7  1,  2 |           odwracał się ku niemu i drugi kołpaczek. Ta głowa dziewicza
  8  1,  2 |            Jeszcze czego! - wołał drugi.~Będę się umizgał i dziewczęta
  9  1,  2 |        niepiękny. Musiałby rodzic drugi dom wystawić.~Powiedziawszy
 10  1,  2 |          sanki razem z paniami na drugi brzeg rzeki, dostanie natychmiast
 11  1,  2 |              A ja idę! - krzyknął drugi ściągając z ramion zwierzchni
 12  1,  3 |         go odtrącić wiosłami raz, drugi, trzeci. Łódź znowu cofnęła
 13  1,  3 |            Uderzył raz, po chwili drugi raz...~Włosy zjeżyły się
 14  1,  3 |         do klasy jeden z kolegów, drugi, trzeci; wkrótce wielka
 15  1,  5 |          Za chwilę chrapnął raz i drugi. Wtedy młodzieniec zgasił
 16  1,  5 |          o pomoc. Słyszał, jak ją drugi zwierz rozdziera żywą, jak
 17  1,  7 |        było matki. Ale był to żal drugi, daleki, jakby' przybłąkany...
 18  1,  7 |          miejsce.~Rafał wyciągnął drugi worek z obrokiem, rzucił
 19  1,  7 |           dźwięk... Jeden, po nim drugi, trzeci... Młodzieniec zerwał
 20  1,  7 |       zaczął, odpowiedział z dala drugi, tamtemu trzeci... Do tego
 21  1,  8 |      głosem czegoś wrzasnął raz i drugi. Rafał przypadł do niego.~
 22  1,  8 |           jeden na wysokim progu, drugi na klocku drzewa, który
 23  1,  10|           nie umiał powtórzyć raz drugi. Księżniczka przez chwilę
 24  1,  11|           pomoc. Usłyszał to raz, drugi. Wówczas co mocy w ręku
 25  1,  11|       uśmiech obojętności. Tamten drugi spojrzał błędnymi oczyma,
 26  1,  12|   przywiązanej do świętego Marka, drugi szeptał o możności sprowadzenia
 27  1,  12|         zlewanych, spływał na dół drugi z rzędu koń grecki. Liny
 28  1,  13|          piastując, książę Mastin Drugi. Obok niego wszystek z białego
 29  1,  17|           odczytanej w szeregach. Drugi jej paragraf wszem wobec
 30  2     |                               TOM DRUGI~
 31  2,  1 |           śmierć z kilku pułkami. Drugi, Francuz, niejaki Venture...~-
 32  2,  1 |        drąga i urwany ryk. Po nim drugi, trzeci... Żołnierze patrolu
 33  2,  1 |          płatnął go do krwi raz i drugi pałaszem w szyję i w rękę.
 34  2,  8 |       przyczepił sobie ogon lisa, drugi skrzydło wyrwane zabitemu
 35  2,  9 |           ku ubiegłemu szczęściu, drugi raz ku przyszłości tonącej
 36  2,  9 |    czekając na tych, co by się na drugi brzeg przewieźć chcieli.
 37  2,  10|      jodłową wonią. Nim nadpłynął drugi, czoła dotknął błogosławionymi
 38  2,  10|    Wytrzymałek bez jeden rok, bez drugi, alek ni móg dockać końca,
 39  2,  12|          prosto. Oddział piechoty drugi regiment pandurów, Panalisten
 40  2,  12|           furmana nalewając sobie drugi kieliszek z jego butelki.~-
 41  2,  13|       hrabiowskie...~- Krzyś, już drugi raz... lekkomyślnie... -
 42  2,  17|          jeden, podniósł się żywo drugi i wnet jak na komendę zerwały
 43  2,  17|           pola!" - woła ten, woła drugi...~Dziwne to, dziwne zdarzenie -
 44  2,  17|         biegali bez żywą ulicę, a drugi raz - kula w łeb. Toś ta
 45  2,  17|   zniszczyć. W dywizji Victor był drugi batalion polski pod Rymkiewiczem
 46  2,  17|       cofać. Bataliony pierwszy i drugi w swoich dywizjach, trzeci
 47  2,  17|  przyłączon do armiów włoskich, a drugi, ze czterech batalionów
 48  2,  17|      onych bram Wiednia... Legion drugi otrzymał rozkaz iść znad
 49  2,  17|          Zginął nas jeden tysiąc, drugi, zginie trzeci - a taki
 50  2,  17|         Siekiery! Tnij liny! Tnij drugi maszt! Armaty z zatopionego
 51  2,  17|           Jeden głos wlewał się w drugi; przenikały się wzajem,
 52  2,  17|     Kreolek, Murzynek, Mulatek, a drugi gotował się na śmierć w
 53  2,  17|      zostało ośmdziesięciu kilku. Drugi batalion pod wodzą starszego
 54  2,  20|     śpiącego Krzysztofa i oto już drugi raz uczuł w sobie nienawiść.
 55  2,  21|      ślepie trzasnął błysk jeden, drugi, trzeci... Tuż koło nich
 56  2,  22|          gardziel i trzasnął raz, drugi, trzeci. Izraelita, skoro
 57  2,  22|       głowę przewiązaną bandażem, drugi trzymał rękę na chustce.
 58  2,  22|          żebyś się nam wystarał o drugi bilard - czy to nie skandal?~-
 59  2,  22|    kieliszek. - Chcę wychylić ten drugi kielich za zdrowie Trembeckiego.~-
 60  2,  23|        polskie zdobyty w Loretto, drugi na wezgłowiu buławę hetmana
 61  2,  24|           do tej bramy północnej. Drugi batalion regimentu piechoty,
 62  3,  1 |        regiment czwarty piechoty, drugi kawalerii i dwa działa czterofuntowe.
 63  3,  1 |     armata heska; Dębowea strzegł drugi batalion piechoty i 40 koni;
 64  3,  1 |           w ciemność raz, splunął drugi raz jeszcze dalej, i tego.
 65  3,  1 |  wachmistrz, stary wyga, Pruski i drugi Skarżyński. Pierwszy i trzeci
 66  3,  1 |          swoich armat i dawajże w drugi a czwarty szwadron, co im
 67  3,  2 |         oddech. Szarpnął się raz, drugi, trzeci. Dreszcz głęboki
 68  3,  2 |          Śniącej kapie i berecie, drugi za nim w ornacie, trzeci
 69  3,  3 |           ciągle wpław raz na tę, drugi raz na drugą stronę kanału.
 70  3,  3 |          inni koleją. Rozległ się drugi strzał. Po nim trzeci prawie
 71  3,  3 |         ślepie:~- Mówię do ciebie drugi raz - puść ją!~- A żebyś
 72  3,  3 |       jeden.~- Chodźmy... - rzekł drugi.~Krzysztof obciągał na sobie
 73  3,  3 |            kula w łeb! - wrzasnął drugi.~- To strzelaj, gałganie! -
 74  3,  3 |          Cedro.~- No, żebyś tylko drugi raz nie komenderował...~-
 75  3,  3 |           czuła, z oczu we łzach. Drugi miał głowę rozwaloną czerepem
 76  3,  3 |       krwią i rzygnął nią w biegu drugi, przykląkł trzeci jak kosą
 77  3,  3 |  drewnianej podłodze, zawrócili w drugi. Doszedł do uszu Krzysztofa
 78  3,  3 |  Grzmotnęła kula we wrótnie, raz, drugi, trzeci. Kamienne obramowania
 79  3,  3 |           na ziemię. To jeden, to drugi był na wierzchu. Szarpali
 80  3,  3 |        został na wierzchu dłużej. Drugi charczał pod nim. Tylko
 81  3,  4 |        Vive l'Empereur!~Za chwilę drugi:~- Wiwat Cesarz!~Chwila
 82  3,  5 |       takie porobił, że cały pułk drugi już tydzień smakuje i nie
 83  3,  6 |       pachę; przycisnął do żeber. Drugi szereg ujął drzewca - i
 84  3,  6 |       stojąc w strzemionach raz i drugi z błyskawiczną prędkością.
 85  3,  6 |          ciosy i pozornie umknął. Drugi najechał na jego miejsce
 86  3,  6 |     płatnął na amen. Nagle tamten drugi, pozornie dezerterujący,
 87  3,  6 |           dawna wypadł był z lasu drugi pułk ułanów, pod komendą
 88  3,  6 |        śmierć. Grobla - to będzie drugi etap, a Raszyn trzeci. Armaty
 89  3,  6 |       rozkoszą:~- Aha! Nareszcie!~Drugi huk, trzeci. Potem dwa prawie
 90  3,  6 |        swoich:.~- Baczność!~Każdy drugi pomocnik lewy uderzył lont
 91  3,  6 |        wioska była osaczona. Cały drugi pułk piechoty szedł na nią
 92  3,  6 |           wiadro, kiedy wybuchnął drugi wóz. Za chwilę trzeci...
 93  3,  9 |          pułkownika Weyssenhoffa, drugi pułk jazdy i dwa działa
 94  3,  9 |         nad jeden pułk. Dziś mamy drugi maja. Życie musimy postawić
 95  3,  9 |          lewym skrzydle; batalion drugi pod Sierawskim wyprawił
 96  3,  9 |        naprzód, do boju! Marsz!~- Drugi batalion!~- Trzeci batalion! -
 97  3,  10|           prętem w powietrzu raz, drugi. Wskazał nim coś w polu.
 98  3,  11|         człowieku! ~Huknął strzał drugi i trzeci.~- Święte popioły
 99  3,  12|     Powtórzył te słowa, powtórzył drugi raz i jeszcze:~ ~ ~Ad Rosam
100  3,  14|        jest? Milczenie. Po chwili drugi, pośpieszny błysk latarni
101  3,  14|      pocisk armatni. Cedro wyrwał drugi pistolet zza pasa. W lewą
102  3,  14| przeraźliwie i ustał w walce, ale drugi zadawał razy okropne. Krzysztof
103  3,  14|        Krzysztof był na wierzchu, drugi raz tamten. Głowy ich prały