Tom, Rozdzial

  1  1,  2 |         Widział oczy i rozchylone usta, małe, pąsowe, czuł nawet
  2  1,  2 |       przecudne, jaśnie wielmożne usta nazwały jego wieś rodzinną...~-
  3  1,  2 |          oczu od tego widoku, jak usta jej uśmiechają się z dziecinną
  4  1,  2 |           ujął jej ręce, nachylił usta i dotknął wargami jasnych
  5  1,  2 |       anioł, przemówił przez jego usta tak cicho, że tylko ona
  6  1,  2 |        ręce i nogi, poroztwierane usta, wreszcie blask świecy płonącej
  7  1,  3 |        swych krajów i garną się w usta. Płynąc w tym gęstym roztopie,
  8  1,  3 |          w ciemnym bagnie, otwarł usta i długo im się przypatrywał.
  9  1,  4 |      głupie! Przez ściśnięte jego usta buchała teraz lawa wyrazów
 10  1,  5 |          się, uniosły ku sobie, a usta spoiły pocałunkiem wieczności.~
 11  1,  5 |         jego znalazły znowu lica, usta, oczy. Rozsunął haftki kożuszka
 12  1,  5 |        jej była nakryta. Zanurzył usta we włosy, na węzeł związane
 13  1,  5 |          szyję, ukochane, żarliwe usta wpiły się w jego usta z
 14  1,  5 |     żarliwe usta wpiły się w jego usta z cichym, bolesnym szeptem...
 15  1,  5 |       Jakież były jej oczy, jakie usta. w tej minucie? Rozgarniał
 16  1,  5 |         Jeździec miał teraz pełne usta śniegu. Mokre szmaty zamieci
 17  1,  5 |           płakała. Chciał oddalić usta napełnione rozkoszą pocałunków,
 18  1,  5 |          Bielmo zalepiło mu oczy, usta ciskały przeklęte wyrazy.
 19  1,  7 |           całej siły woli krzywił usta w sposób cudaczny, w wesołym,
 20  1,  7 |      bławatki, bratki łąkowe... O usta nasze i oczy umarłe... W'
 21  1,  7 |         się od płaczu, przycisnął usta do policzków, do powiek
 22  1,  7 |        bez słowa, długo całował w usta. Gdy go wreszcie posadził
 23  1,  7 |   parobków i chłopów. Oczy jego i usta śmiały się teraz tak samo
 24  1,  8 |           i pełne łez. Rozchylone usta śmiały się wszystkimi zębami.
 25  1,  12|           zamknięte oczy, zacięte usta. Szli wielkim, twardym,
 26  1,  12|          Uśmiech wystąpił na jego usta. Z uwagą przysłuchiwał się
 27  1,  13|         mu w gardle i nie szły na usta, ale wprędce gniew wczorajszy
 28  1,  13|        przebiegły i chytry. Przez usta Giustinianiego, Pesara i
 29  1,  14|            Mały wąs ozdabiał jego usta, pełne teraz uśmiechu. W
 30  1,  15|       jego falowała pod żabotem i usta wyrzucały (łacińskie zapewne)
 31  1,  15|       audytorium.~Jarzymski otarł usta, skłonił się grzecznie i
 32  1,  16|        wagi.~Rafał zamilkł i odął usta. Było mu nieswojo i głupio
 33  1,  17|           wwaliły się w swe doły. Usta zamilkły. Wreszcie czyny
 34  1,  17|     wahadło. Całował konającego w usta, wysysał jego oddech ulatujący
 35  1,  17|      Chuchał nadaremnie w otwarte usta dech żywota czy może przyjmował
 36  2,  1 |           głową podpartą na ręku. Usta jego były odęte, a szkliste
 37  2,  2 |           sen, i dawno struchlałe usta przywarły do jego ust. Słyszał
 38  2,  2 |   krobylos związanych, i uchylone usta. Niepewne światło sześciu
 39  2,  2 |          włosy, włosy złote... O, usta, o, moje usta...~Bracia
 40  2,  2 |         złote... O, usta, o, moje usta...~Bracia i siostry na widok
 41  2,  2 |   pogrążona jak w blask miesiąca.~Usta jej zbliżyły się do warg
 42  2,  2 |       piorunowy, spłynął z nich w usta kochanka:~- O, Boże...~
 43  2,  4 |   krobylos związanych, i uchylone usta. Niepewne światło sześciu
 44  2,  4 |          włosy, włosy złote... O, usta, o, moje usta...~Bracia
 45  2,  4 |         złote... O, usta, o, moje usta...~Bracia i siostry na widok
 46  2,  4 |   pogrążona jak w blask miesiąca.~Usta jej zbliżyły się do warg
 47  2,  4 |       piorunowy, spłynął z nich w usta kochanka:~- O, Boże...~
 48  2,  5 |        jak żelazo, gdy stygnie, i usta jej szeptały ciche, sekretne,
 49  2,  5 |      stęsknione ręce i stęsknione usta, przycisnęła do pustki czoło
 50  2,  5 |            widzę jego spojrzenie. Usta jego czerwienią się od krwi
 51  2,  5 |     płynęły wtedy marzenia:~Widzę usta jego przy moich piersiach,
 52  2,  6 |     kochanka i nachyliła ku niemu usta. Usłyszał jej szept:~- Widzisz!
 53  2,  7 |   przepływający przez oczy, przez usta, przez powłoki ziemskie,
 54  2,  9 |     okruchy sera. Nie czuł głodu. Usta mu wyschły i potrzaskały
 55  2,  10|     kamienie, a spalone na węgiel usta uczuły smak więziennej wilgoci.
 56  2,  12|  przypatrywać, z lekka otwierając usta.~- Krzyś!... Sandomierz,
 57  2,  15|            zamykał oczy, zaciskał usta, zacinał zęby i pogrążał
 58  2,  18|           kroki wracając do domu.~Usta jego drgnęły i słowa bez
 59  2,  18|       Żegnaj i ty... - wyszeptały usta.~W głębiach ciemnego powietrza
 60  2,  18|           szukały twarzy dziecka. Usta, te usta zawsze uśmiechnięte,
 61  2,  18|          twarzy dziecka. Usta, te usta zawsze uśmiechnięte, usta
 62  2,  18|         usta zawsze uśmiechnięte, usta nigdy nie skażone gminną
 63  2,  18|          zamknę cię... - miamlały usta.~Krzysztof puścił wodze
 64  2,  18|      twarz.~Oczy miał półzawarte, usta zacięte. Schylił się pomału
 65  2,  19|         kościach słuchających. Na usta Rafała wypełzał z wolna
 66  2,  20|         jak błyskawica w chmurze. Usta miały nieprzebrany zasób
 67  2,  21|      dumnie i swobodnie wydymając usta. Kamerdyner skłonił się
 68  2,  21|           daleko, w tłumie. Wtedy usta jego szeptały prawie głośne
 69  2,  21|      rozkoszniej nie uchylały się usta.~W pewnej chwili Rafał uczuł,
 70  2,  21|         towarzysza, a, skrzywione usta wykaszlały:~- Krzyś... boisz
 71  2,  21|          śmiertelnie uśmiechnięte usta, słuchać, jak w piersi serce
 72  2,  21|         oczu księżniczki podobne. Usta oblekły się wyrazem potęgi
 73  2,  21|         jednej szybki, jak ciepłe usta dziecka, wychuchało sobie
 74  3,  1 |         Przenigdy! - szepcą młode usta odpowiadając szumowi drzew.~-
 75  3,  2 |        wyłażą z podartych spodni. Usta były zakneblowane gałganem
 76  3,  3 |            Wyganowski... - szepcą usta - w dalekim powinowactwie...
 77  3,  3 |           zmiażdżyły ją na proch. Usta rozpadły się chwytając szybki
 78  3,  3 |      tkwiły w jego twarzy. Drżały usta. Nie mówiąc słowa złożyła
 79  3,  3 |      patrzy w źrenicę. Półotwarte usta ciężko, śmiertelnie dyszą.
 80  3,  3 |        wszystkie siły i przysunął usta do gorejących warg. Sztylet
 81  3,  3 |     rozwaloną czerepem granatu, a usta skrzywione takim bólem,
 82  3,  3 |     własną duszę, umierając, w te usta... Czemuż ci się, siostro,
 83  3,  3 |       wykonywał przepis obrządku. Usta jego były skrzywione zupełnie
 84  3,  3 |    Ostatni raz plunął w bezwładne usta. Wstał. Powiódł dziwym mięsem
 85  3,  3 |          profile pysków, rozwarte usta, porozrzucane ręce i nogi,
 86  3,  3 |          straszliwego uniesienia. Usta półotwarte i włosy wzburzone
 87  3,  3 |   spływała na powieki zawarte; na usta, na lica białe, na włosy
 88  3,  3 |          róż. Bezmierne zdumienie usta rozchyliło do krzyku.~Zniżyła
 89  3,  4 |          to ostatnia ucałujesz me usta, żółta bryło?~Nareszcie
 90  3,  4 |         to jest ze mną - szeptają usta - siostrzyczko-rezedo? Tyżeś
 91  3,  4 |    zeschłe gardła, uszczęśliwione usta miotają krzyk:~- Wiwat Cesarz!~
 92  3,  6 |         głowa i dumnie zaciśnięte usta...~Zbudził go z tych marzeń
 93  3,  6 |     pogardą i rozumem. Zaciśnięte usta wąskie i surowe, zdało się,
 94  3,  6 |           potworną głowę i mroźne usta przyciskał do czerstwych
 95  3,  6 |  skierował się na Rafała. Spalone usta wydawały nieznośny dźwięk.
 96  3,  9 | wyciągnęła, nos zaostrzył, ścięły usta, a oczy miotały ogień. Miał
 97  3,  11|        żołdak garścią zasłania mu usta. Coś do niego szepce, coś
 98  3,  12|        coś błyśnie... Kurcz stuli usta... Szlocha starzec na piersi
 99  3,  12|  przycisną piersi ciężko dyszące. Usta szepcą wyrazy, które w ucho
100  3,  13|        zwieszoną na piersi głową, usta sobie stułą zakrywa... A
101  3,  16|          Don José... - wyszeptały usta.~Serce załomotało jak jastrząb