Tom, Rozdzial

1001  1,  10|               po świecie, jakobyśmy się z nieboszczykiem poróżnili.
1002  1,  10|              radził zmarłemu.~Zamilkł i z wolna ślicznymi ruchy zaczął
1003  1,  10|               chodzić po kobiercu tam i z powrotem. Przez chwilę zatrzymał
1004  1,  10|            Chwilę tak przyglądał mu się z uwagą, jakby teraz dopiero
1005  1,  11|             płynęło jak romans ciekawy, z dnia na dzień przyjemniejszy.
1006  1,  11|                 bekasy, dubelty, kszyki z wyżłami, konne wycieczki
1007  1,  11|                  naśmiawszy się do sytu z prostactwa, co koń skoczy
1008  1,  11|                kapelusz i świecące buty z twardymi cholewkami, uczestniczył
1009  1,  11|               domownika. Dopuszczano go z lekka do towarzystwa, ale
1010  1,  11|             jedno, że nie wróci do domu z Grudna! Przenigdy! Był tu
1011  1,  11|              swej drodze. Szedł naprzód z zadartą głową - i kwita.
1012  1,  11|            zbliżał go, łączył, zespalał z nową krainą. A co raz posiadł,
1013  1,  11|              byłaby w stanie wydrzeć mu z pazurów. Uczył się form
1014  1,  11|           napełniał zimną namiętnością. Z niewymownym szczęściem byłby
1015  1,  11|                i mógł do woli wyśmiewać z niego w głębi siebie, nagle
1016  1,  11|              siebie, nagle zjawiała się z czymś innym, czego jeszcze
1017  1,  11|              jeszcze na ziemi nie było, z uśmiechem niebiańskim, pół
1018  1,  11|              pół smutnym, pół litosnym, z jakimś cichym dumaniem,
1019  1,  11|            przez lazurową wodę jeziora. Z jakąż rozkoszą byłby ją
1020  1,  11|              byłby ją za to rozszarpał, z jakąż nienawiścią zdusiłby
1021  1,  11|             Marzył o niej ciągle. Szedł z nią zawsze przez jakieś
1022  1,  11|              twarzy, przeraźliwy okrzyk z ust jej wyrywał i słyszał
1023  1,  11|                jej wyrywał i słyszał go z upojeniem, fruwający wkoło
1024  1,  11|                 do niej jednego wyrazu. Z dala odpowiadała na jego
1025  1,  11|                  spostrzegła ten ruch i z martwą grzecznością, wyniośle,
1026  1,  11|             księżniczka, pani przemożna z tego domu, siostra rodzona
1027  1,  11|                 i zdolen był rwać włosy z głowy. Traf zrządził, że
1028  1,  11|                 jakby w młodego chłopca z gestami zdecydowanymi, nagłymi,
1029  1,  11|             nogach ze stali a mięśniach z żelaza, szedł przodem w
1030  1,  11|           przypominały sprawy odrzucone z niedbalstwem. Jechał wszakże
1031  1,  11|          pobliżu księżniczki. Na jednym z pagórków otaczających rozległą
1032  1,  11|             puścić konia i zwracała się z żądaniem towarzyszenia jej
1033  1,  11|                 to do tego, to do owego z jeźdźców. Ale młodzi jej
1034  1,  11|              byli znużeni. Wreszcie dwu z nich puściło w skok wierzchowce.
1035  1,  11|            Unreclaimeda, że szarpie się z nim nadaremnie. Wtedy podwoił
1036  1,  11|              susach dopadł. Zrównał się z nią. Ujrzała go zdumiona,
1037  1,  11|              piersi na piersiach...~Ale z nagła stało się z nim coś
1038  1,  11|                   Ale z nagła stało się z nim coś niesłychanego. Księżniczka
1039  1,  11|              rozległ się dzwon. Zleciał z konia.~Pierwszym jego czynem,
1040  1,  11|           posuwając się naprzód wybrnął z lasu, zobaczył całe towarzystwo
1041  1,  11|            bliżej do kłamcy. Wtedy krew z wolna ustawać zaczęła w
1042  1,  11|         zawalany. Przyznaj się: spadłeś z konia? co? prawda?~- Ależ
1043  1,  11|                    Słucham księcia...~- Z daleka oddaj towarzystwu
1044  1,  11|              powiedziała - myślał Rafał z niewymowną rozkoszą. Zadrgała
1045  1,  11|            kawalkada grudzieńska znikła z oczu. Ostrym kłusem mijał
1046  1,  11|                wzdłuż drogi. Najlichsza z nich, krzywa i rozsypująca
1047  1,  11|              nich, krzywa i rozsypująca z siebie próchno, była siedliskiem
1048  1,  11|                i patrzał w stronę dworu z takim przerażeniem, że nawet
1049  1,  11|                 było zbiegowisko ludzi. Z kolein drogi podnosiła się
1050  1,  11|             baba, umykająca w popłochu, z bekiem i z głośnymi słowami
1051  1,  11|        umykająca w popłochu, z bekiem i z głośnymi słowami pacierza
1052  1,  11|           trzymając cugle wierzchowców, z których zsiedli towarzysze.
1053  1,  11|                  zwrócić uwagę. Sięgnął z konia i pociągnął za ramię
1054  1,  11|              ramię pierwszego człeczynę z brzegu:~- Ojciec, a co się
1055  1,  11|              obdarty ze szmat, półnagi, z koszulą rozerwaną, z odkrytymi
1056  1,  11|           półnagi, z koszulą rozerwaną, z odkrytymi piersiami. Łeb
1057  1,  11|                 skrwawionymi strzępami. Z rozbitej czaszki, z nosa,
1058  1,  11|          strzępami. Z rozbitej czaszki, z nosa, z ust krew ciekła.
1059  1,  11|               rozbitej czaszki, z nosa, z ust krew ciekła. Wargi miał
1060  1,  11|           zawisły nad Michcikiem. Każdy z nich trzymał w ręku laskowy
1061  1,  11|              ręku laskowy kij ogołocony z liści. Gwar chłopski ucichł.
1062  1,  11|             dany znak pierwszy żołnierz z brzegu chwycił Michcika
1063  1,  11|                swoich, zaczął jąkać się z przeraźliwym krzykiem:~-
1064  1,  11|               znak chwycono go za bary, z tyłu poderwano mu nogi,
1065  1,  11|               chwila Michcik zrywał się z ziemi z krzykiem coraz straszniejszym.
1066  1,  11|              Michcik zrywał się z ziemi z krzykiem coraz straszniejszym.
1067  1,  11|            słychać już było słów, które z krwawych jego ust leciały,
1068  1,  11|          widzieć nie chciały. Ucho było z drewna. Wzgarda względem
1069  1,  11|        szpicrutą werznęło się weń nagle z całą potęgą towarzyszących
1070  1,  11|                 chichot, wyłamujący się z płonących bebechów wściekłości,
1071  1,  11|              nim całym. Koń, szarpnięty z całej siły, cofnął się i
1072  1,  11|                nawrócił go, wydobył się z tłumu i jechał z powrotem
1073  1,  11|            wydobył się z tłumu i jechał z powrotem tą samą drogą,
1074  1,  11|            ścierniami siedział na koniu z obwisłymi rękoma, patrząc
1075  1,  11|                 sobie pomóc nie może... Z obszarów zasłanych jałowcem,
1076  1,  11|              się, zwinął w sobie i rwał z miejsca, gdy ciosy coraz
1077  1,  12|                głowy rodziny i wyjechał z kraju. Siostry zaopatrzył
1078  1,  12|                 samym czasie pozbył się z domu wielu rezydentów, a
1079  1,  12|           protekcji pańskiej udało się, z ciężką wprawdzie biedą,
1080  1,  12|         otrzymanie drogocennego papieru z mnóstwem podpisów, winiet
1081  1,  12|                Seruriera i Bernadotte'a z wolna cofały się ku Palma
1082  1,  12|                 wielki trakt stykał się z drogami idącymi ze wschodu.
1083  1,  12|             drogami idącymi ze wschodu. Z wyżyn widać było białe ich
1084  1,  12|          popalone i zrównane częstokroć z ziemią. Ludność witała podróżnika
1085  1,  12|              toteż ile się dało zbaczał z traktu wojennego i co tchu
1086  1,  12|            wyminął. Tymczasem na jednej z najwyższych przełęczy, w
1087  1,  12|                 gdyż wojska wwaliły się z bocznej na główną drogę
1088  1,  12|                 Książę wysiadał właśnie z powozu dla uniknięcia kurzu,
1089  1,  12|               mundurach niby błękitnych z pąsowymi wyłogami, w pozłocistych
1090  1,  12|                 w pozłocistych giwerach z pąsową kitą. Ciągnęli wciąż,
1091  1,  12|                 Czarne ich widma znikły z oczu, i sama chmura pyłu
1092  1,  12|                oczu, i sama chmura pyłu z wolna osiadała na drodze.
1093  1,  12|               Wenecji dwumasztowy okręt z pomalowanymi żaglami - trabaccolo,
1094  1,  12|               książę, jako przybywający z Austrii, był przez celników
1095  1,  12|                 wczesnej młodości swej, z rodzicami, kiedy jeszcze,
1096  1,  12|               kościołowi Świętego Marka z oczyma pełnymi łez, z ustami
1097  1,  12|             Marka z oczyma pełnymi łez, z ustami pełnymi słów miłości,
1098  1,  12|            ustami pełnymi słów miłości, z piersią pełną westchnień
1099  1,  12|                     szeptał do świątyni z najgłębszą czcią. "Złota
1100  1,  12|                 Sansovina, skulił się i z wlepionymi w kościół oczyma
1101  1,  12|                czym tęsknił. Balustradę z kilkuset kolumn o ozdobach
1102  1,  12|           ozdobach gotyckich, połączoną z kapryśnymi słupami saraceńskimi,
1103  1,  12|                 posadzki, na owe dywany z kamienia, gdzie tylekroć
1104  1,  12|                 Ale stuoka pamięć i tam z każdego kąta, zza każdego
1105  1,  12|                 usiłowała wyjawić wieść z tamtego świata, wyznać straszliwe
1106  1,  12|           Książę błąkał się po świątyni z miejsca na miejsce, wodząc
1107  1,  12|                 Gdzie się podziały ludy z ich wolą, czynem i sprawą''
1108  1,  12|           zaśmiał się wędrowiec patrząc z niecną radością w mroczne
1109  1,  12|                 Żołdak francuski zerwał z masztów twoje szkarłatne
1110  1,  12|               samej głębi ducha wyszedł z kościoła. Uderzyła go, jak
1111  1,  12|           czterdzieści rynków; przywożą z dalekich gór ciosany granit,
1112  1,  12|          dźwigają blisko pięćset mostów z marmuru. W mieście tym wyrasta
1113  1,  12|              gdziekolwiek było cennego. Z Egiptu, Grecji, Bizancjum -
1114  1,  12|             Grecji, Bizancjum - kolumny z porfiru i serpentyny, alabastry,
1115  1,  12|         snycerskie dzieła Persów, słupy z mistycznym pismem ze świątyni
1116  1,  12|               oto jednego dnia przybywa z ziemi twardej samotrzeć
1117  1,  12|        francuskiego generała, sam jeden z nakrytą głową wstępuje na "
1118  1,  12|           Rzucił okiem i spostrzegł to, z czym tak uporczywie chcieli
1119  1,  12|           księgi, wskazywali rozpoczęte z rozkazu "wielkiego generała"
1120  1,  12|                Książę odpędził zgraję i z wybrzeża Piazetty popłynął
1121  1,  12|                 po przodkach kuzynostwo z jedną rodziną magnacką Wenecji.
1122  1,  12|            magnacką Wenecji. Skorzystał z tego i odnowił znajomość
1123  1,  12|                 zawartą czasu pierwszej z rodzicami bytności. Był
1124  1,  12|                ojczyzny, wygnany został z kraju. Lud, rządzący pod
1125  1,  12|               przybysza podczas jednego z zebrań towarzyskich w pałacu
1126  1,  12|               dowcipów, świetnych drwin z motłochu rozsiadającego
1127  1,  12|                doskonale natrząsano się z sekretnych artykułów "podyktowanych"
1128  1,  12|       Mediolanie 16 maja, a szczególnie z piątego punktu, który żądał
1129  1,  12|                 pięciuset manuskryptów! Z dumą i wzgardą istotnych
1130  1,  12|                  która za nic zdzierała z miasta sześć milionów kontrybucji,
1131  1,  12|           statki wojenne i dwie fregaty z załogą. Jedni rozpowiadali
1132  1,  12|              załogą. Jedni rozpowiadali z najdrobniejszymi szczegółami
1133  1,  12|          Uśmiech wystąpił na jego usta. Z uwagą przysłuchiwał się
1134  1,  12|                Rialto. Inni rozprawiali z zapałem o takich sprawach
1135  1,  12|            takich sprawach i zabiegach, z których przed rokiem śmialiby
1136  1,  12|              uczuć ludu. Uśmiechali się z wyrazem niezachwianej wiary
1137  1,  12|                 skrzydlatego lwa. Jedna z dziewic, piękna jak marzenie,
1138  1,  12|           gwarze utwór nieznanego poety z ludu o wykradzeniu relikwii
1139  1,  12|                 przezroczysty, wydający z siebie jasność słońca. Użył
1140  1,  12|                stanął u ostatnich drzwi z brązu, które złotym kluczem
1141  1,  12|            kadzielnice złote, srebrne i z drogich kamieni. Sto świec
1142  1,  12|              środku był ołtarz zrobiony z tego metalu, z którego jest
1143  1,  12|                 zrobiony z tego metalu, z którego jest pierścień dla
1144  1,  12|         Świętego Marka. Doża nadbiegłby z patriarchą. Ale złodziej
1145  1,  12|                 lwa i klucz sam wyszedł z grożącej paszczy. Wtedy
1146  1,  12|                w płaszcz swój. Korzysta z przejścia, które na dnie
1147  1,  12|                zdążyli wydrzeć korzyści z błędnych jego wierzeń i
1148  1,  12|              plotek, błędnych i głupich z ich winy, więc czynią to
1149  1,  12|            naówczas wszyscy malkontenci z rządów swojego kraju przyłączą
1150  1,  12|                 Cóż by dał za to, ażeby z nim przepędzić jedną godzinę
1151  1,  12|                 W tej samej chwili ktoś z gości przysiadł się do niego
1152  1,  12|         Sułkowski był jego przyjacielem z lat obozowych. Razem niegdyś
1153  1,  12|             rozmowy. Książę pamiętał go z czasów rydzyńskich... Pełen
1154  1,  12|               bolesne zwracała, wyszedł z tego zebrania. Unikał też
1155  1,  12|              widzieć całą prawdę życia. Z głębi jego okien, dzierganych
1156  1,  12|          przemijającym obłokiem. Daleko z południowej strony leżały
1157  1,  12|             zadawał złudzeniu.~Wracając z tej wycieczki książę ostrzeżony
1158  1,  12|          wybrzeżu Piazetty linie wojska z bagnetami, zwróconymi ku
1159  1,  12|              paszcze dział i kanonierów z zapalonymi :omami. Kazał
1160  1,  12|                 plac, pierwszy żołnierz z brzegu kolumny skierował
1161  1,  12|                wieków... - rzekł tamten z niekłamaną radością i wszystek
1162  1,  12|         przyjazny. To samo jego koledzy z szeregu.~- Puścicie mię,
1163  1,  12|             jesteście?~- My są strzelcy z pierwszego legionu generała
1164  1,  12|         zlewanych, spływał na dół drugi z rzędu koń grecki. Liny sprężyście
1165  1,  12|           sprężyście drgały, tocząc się z wolna po blokach, a wielki
1166  1,  12|               mowę polską, wysunęło się z różnych stron, bezradnie
1167  1,  12|            bezradnie patrząc. Nareszcie z dala, bez pośpiechu, wyszedł
1168  1,  12|                  bez pośpiechu, wyszedł z tłumu oficer starszy z pytaniem:~-
1169  1,  12|          wyszedł z tłumu oficer starszy z pytaniem:~- A co tam? Nie
1170  1,  12|                ze wściekłości, idąc nań z laską.~- Co to jest? Kto
1171  1,  12|                bary. Rzucony na ziemię, z piersi przyduszonej kolanami,
1172  1,  13|                 książę Gintułt wyjechał z Wenecji. Powziął był wiadomość,
1173  1,  13|      niemieckich. Książę Gintułt jechał z postanowieniami zaniesienia
1174  1,  13|        płaszczem osłaniają, uciszał się z wolna. Mroczne już liście
1175  1,  13|                 Mroczne już liście morw z festonami wina, drzewa migdałowe,
1176  1,  13|                 dell'Erbe i sąsiadujące z nim dziedzińce dei~Signori
1177  1,  13|  szczególniejsze utęsknienie do Werony. Z głębi myśli wzburzonych,
1178  1,  13|             czarodziejskim pałacu Julia z Capulettich rodu.~"Jeszcze
1179  1,  13|            pochodnie...~Zapytał jednego z przechodniów o dom Julii
1180  1,  13|               jego kwadry ukazywały się z cienia fantastyczne gmachy
1181  1,  13|             wyrwy i znaki. Białe ściany z marmuru, które księżyc światłem
1182  1,  13|             masą a drugą, wynurzały się z czarnej czeluści dreszczem
1183  1,  13|              Drugi. Obok niego wszystek z białego marmuru leży Can
1184  1,  13|            obraz sennych marzydeł, niby z otwartych grobów, wybuchało
1185  1,  13|           Miasto było jak umarłe. Nawet z jego głębi, z oddalenia
1186  1,  13|             umarłe. Nawet z jego głębi, z oddalenia nie dochodził
1187  1,  13|           zapadł w swoje marzenia. Wtem z ciemnego przejścia od strony
1188  1,  13|                 na oniemiałych placach. Z cieniów uliczki wysunęła
1189  1,  13|           bagnetach. Gintułt usunął się z drogi i chciał oddalić w
1190  1,  13|           przymuszono do marszu pospołu z nią. Zaledwie oddalili się
1191  1,  13|              nią. Zaledwie oddalili się z tego miejsca o kilkadziesiąt
1192  1,  13|                    Wyście zaś, chłopcy, z jakich okolic? - rzekł książę
1193  1,  13|           jakich okolic? - rzekł książę z niechcenia a głośno.~Wrażenie
1194  1,  13|              oddziału.~- Polak? - mówił z ogromnym marsem na dwudziestoletniej
1195  1,  13|           Werony?~- Szedłem na schadzkę z Julią Capelletti środkiem
1196  1,  13|              Capelletti środkiem jednej z ulic Werony. Ale co tu waćpaństwo
1197  1,  13|         patrolem. Nikomu nie wolno nocą z domu wychodzić. Musimy ich
1198  1,  13|                pod Wurmserem siedzącej. Z nich to załoga. Że wódz
1199  1,  13|                 weroliskim i chłopstwem z okolic. Po całych dniach
1200  1,  13|           okolic. Po całych dniach bili z tortów Saint-Pierre i Saint-Felix,
1201  1,  13|             Saint-Pierre i Saint-Felix, z cytadeli. Posłali zdrajcy
1202  1,  13|          nadchodzi wieść: pokój zawarty z cesarzem. Z Laudom nic!
1203  1,  13|               pokój zawarty z cesarzem. Z Laudom nic! Radość nas ogarnęła...~-
1204  1,  13|               armat! Tam to szli i nasi z szefem Liberadzkim na czele.
1205  1,  13|              Weronie. Nazwisko Gintułt. Z książęcego rodu...~- Nie
1206  1,  13|            Zaraz jednak wywołany został z tej kaźni, gdzie po kątach
1207  1,  13|              młodzi oficerskiej. Jeniec z placu Scaligerów tak był
1208  1,  13|            grano w karty, gdzie indziej z wrzaskiem i plastyczną aż
1209  1,  13|                 w tamtą stronę, Ale już z dala poznał, że nie grają.
1210  1,  13|                 terminy... Stary oficer z krótko przystrzyżonymi włosami
1211  1,  13|           twarzą tak surową, jakby była z kamienia wykuta, z czołem
1212  1,  13|                 była z kamienia wykuta, z czołem porytym w bruzdy
1213  1,  13|               oka na niezgrabne mundury z nędznego sukna, na owe naramienniki
1214  1,  13|              sukna, na owe naramienniki z napisem: Gli uomini liberi
1215  1,  13|                zadrżało. Śmiech buchnął z piersi. Wodził oczyma po
1216  1,  13|                za bestie czubate! Każdy z pewnością zaprzysiągł się
1217  1,  13|             Kiedy spostrzegł, że wykład z zakresu fortyfikacji, o
1218  1,  13|             przed pierwszym młodzieńcem z brzegu i spytał:~- Racz
1219  1,  13|                oczyma, ale odpowiedział z galanterią:~- Miło mi powitać
1220  1,  13|        wejściowych. Oficer rozmawiający z księciem - również. Gintułt
1221  1,  13|                wyższy, lat czterdziestu z górą. Był tak wielkiego
1222  1,  13|       całkowicie okryty kurzawą, zwisał z jego ramion, kapelusz był
1223  1,  13|          Dąbrowski minął salę, prędko i z dala oddawszy pozdrowienie
1224  1,  13|               ist... ja... Pan przybywa z Paryża? Może z hotelu Diesbach?~-
1225  1,  13|                 przybywa z Paryża? Może z hotelu Diesbach?~- Bynajmniej!
1226  1,  13|            Bynajmniej! Przybywam wprost z kraju, a w tej chwili z
1227  1,  13|                 z kraju, a w tej chwili z Wenecji. Właśnie w interesie
1228  1,  13|    przeprosiwszy gościa, zaczął ściągać z olbrzymich ramion kurtę,
1229  1,  13|           Wenecji, wykładać całą aferę. Z początku wyrazy więzły mu
1230  1,  13|                żadne później! Jutro idę z moimi w marsz.~- Dokąd,
1231  1,  13|                   A hultaje! - dorzucił z mniemaną indygnacją.~- Panie
1232  1,  13|               tym ludziom wyłamanie się z haniebnych służb, przyszedłem
1233  1,  13|               wiara?~Dąbrowski wdziewał z obojętnością swą kurtę.
1234  1,  13|                to jako szlachcic polski z prawieków.~- Ja jestem także
1235  1,  13|           obrażasz, ale że cię pamiętam z pola, więc powiem, jak jest.
1236  1,  13|                złupionych w handlu albo z cudzego dobra w Cyprze,
1237  1,  13|        szlachectwa mieć prawo do plucia z loży w teatrze na lud. Znasz
1238  1,  13|             mówię: konie Lisippa należą z prawa do wielkiego wodza,
1239  1,  13|        wyciągnął rękę. Poczciwy uśmiech z serca rozjaśnił jego twarz.~-
1240  1,  13|               Nie chciałbym rozstać się z księciem panem w gniewie.
1241  1,  13|                 pokoju sztabsoficerowie z dołu. Ów starszy, który
1242  1,  13|           mostach, zbliżył się do wodza z ukłonem. Już rozeszła się
1243  1,  13|            towarzyszów, którzy przybyli z Montebello.~- Pisz, bracie,
1244  1,  13|                na Palma Nuova. Mamy się z naszymi połączyć w wąwozach
1245  1,  13|          dyktować rozkaz dzienny. Tamci z pośpiechem pisali. Książę,
1246  1,  13|                Wiedeń jest ich drogą... Z głębiny nocnej dochodził
1247  1,  13|             plusk Adygi ujętej w brzegi z granitu. W dole uśpione
1248  1,  13|          generał podniósł się i zwrócił z pożegnaniem do swoich. Wszyscy
1249  1,  13|           przypatrzył wszystkiemu, gdym z Garde de corps elektora
1250  1,  13|                 to któż to jest? Ludzie z prizonów i zbiegi. Gniew
1251  1,  13|                     W klubach przemocy, z musu, nie z dobrej woli!~-
1252  1,  13|           klubach przemocy, z musu, nie z dobrej woli!~- Nie ma już
1253  1,  13|               Bóg wziął. Wybij to sobie z głowy. Teraz praca na śmierć.
1254  1,  13|              żyłach. Nic mię nie zwróci z drogi. Mnie stu akuzatorów
1255  1,  13|           Weronie.~- Pogardzić.~- Ale i z drugiej strony, mości książę,
1256  1,  13|               Rozkosz to nie byle jaka: z poszeptów o słabostkach
1257  1,  13|              lepiej się nie rodzić!..."~Z uśmiechem drwiącym patrzał
1258  1,  14|               Lunettes. Już od miesiąca z górą bezczynnie siedział
1259  1,  14|          skrzydłach, wieści wypełzające z zaułków, odgłosy rzeczy
1260  1,  14|                nagości, poruszyły w nim z przyciesi wszystko, co nawykł
1261  1,  14|             daleko. Jakiż olbrzymi skok z końca w koniec świata uczynił!
1262  1,  14|              proch, jakby były ulepione z popiołu. Z głębokich źródeł
1263  1,  14|                były ulepione z popiołu. Z głębokich źródeł duszy wypływało
1264  1,  14|          zegarmistrza Bregueta i książę z niechęcią wysunął nogi na
1265  1,  14|             kazał swoim siepaczom walić z armat do ludu nie dalej
1266  1,  14|           człowieka.~- Chcę się widzieć z obywatelem Sułkowskim... -
1267  1,  14|                 czekał nie ruszając się z miejsca.~- Czy mię poznajesz? -
1268  1,  14|          Sułkowski zbliżył się do niego z uśmiechem szczerej radości
1269  1,  14|                faliste włosy odczesywał z białego czoła na tył głowy.
1270  1,  14|           przenikające zimno.~- Wracasz z więzienia? - spytał z cicha.~-
1271  1,  14|           Wracasz z więzienia? - spytał z cicha.~- Z więzienia? A...
1272  1,  14|          więzienia? - spytał z cicha.~- Z więzienia? A... tak, prawda.
1273  1,  14|              czasy. Właściwie przybywam z Włoch, to jest - dodał z
1274  1,  14|                z Włoch, to jest - dodał z drwiącym uśmiechem - z Rzeczypospolitej
1275  1,  14|            dodał z drwiącym uśmiechem - z Rzeczypospolitej Transpadańskiej.~-
1276  1,  14|              cię od razu zapytam: wszak z zamiarem wstąpienia do wojska?
1277  1,  14|              rzekł:~- Nie.~- Żałuję, że z równą siłą nie powiedziałeś:
1278  1,  14|                korpusie. Ale nie uważaj z łaski swej tego, co mówię,
1279  1,  14|                nie... - rzekł po chwili z zimnym uśmieszkiem.~- Proszę
1280  1,  14|         Straciłem zaufanie do wojny nie z lenistwa, a nawet nie z
1281  1,  14|                 z lenistwa, a nawet nie z tchórzostwa. Po prostu wygasła
1282  1,  14|              Zapewne...~Po chwili dodał z uśmiechem:~- Chociaż bardzo
1283  1,  14|         najcudniejszej kobiety. Wiem to z doświadczenia. Ja sam tak
1284  1,  14|                 Mantui, że podpisywałeś z jego zezwolenia nawet imię
1285  1,  14|                zaszczytów adwokacki syn z Ajaccio - i musi wrócić
1286  1,  14|              czołga się od mapy do mapy z kompasem, cyrklem i ołówkiem
1287  1,  14|              się, waha, zsiada i w cios z wolna zmienia straszna myśl:
1288  1,  14|            cyfrach i w kałkułach, które z nich układał, tylko uderzenie
1289  1,  14|         olbrzymi pomysł, żeby ją zwalić z piedestału przez nagłą inwazją,
1290  1,  14|           rozebranie rzeczy wykonalnych z kupy marzeń. Tę bezmierną
1291  1,  14|                 nogą w ziemię wywoływać z niej legiony, jak Pompejusz.~-
1292  1,  14|                    Widzę - rzekł książę z uśmiechem bladej ironii
1293  1,  14|             odznaczenia,~- A kiedy ktoś z twoich przyjaciół zapytywał
1294  1,  14|                 wodza".~Sułkowski rzekł z opryskliwym śmiechem:~-
1295  1,  14|               do mnie rzekł w zaufaniu, z uśmieszkiem Włocha, Korsykanina,
1296  1,  14|               Korsykanina, pół-Francuza z "Ażaksiô", że trzeba, by
1297  1,  14|               ludzi... - szeptał prawie z rozpaczą. - Zapomniał już
1298  1,  14|          uliczce Saint-Charles, o domu, z którego wyszedł. Ani już
1299  1,  14|              tajemniczą siłę... - mówił z uśmiechem dziecięcej boleści. -
1300  1,  14|           nowych zbóż ziarna, wydobywać z niej, zamiast chwastu, pszenicę.~
1301  1,  14|              powiedział?~- Ty! Bo tylko z mieczem w dłoni mogę sprawić,
1302  1,  14|           Skromny uśmiech nie ustępował z warg księcia Gintułta. Sułkowski
1303  1,  14|                 za objawiony jakobinizm z werwą i życiem, ale dyplomatyka
1304  1,  14|               to podoba. Ja stoję sobie z boku i patrzę na świat jak
1305  1,  14|                twórco uczynków. Jest to z pewnością zajęcie godne
1306  1,  14|               Józefiny po jej przybyciu z Włoch w dniu 2 stycznia.~-
1307  1,  14|          Bagatela!~- A tak. Podziwiałem z zachwytem salon z fryzami
1308  1,  14|           Podziwiałem z zachwytem salon z fryzami i malowidłami, wykonanymi
1309  1,  14|            tłumie "obywateli" na jednej z galeryjek, słuchałem, gdy
1310  1,  14|              słuchałem, gdy przemawiali z gestami zarazem srogich
1311  1,  14|                szczęścia ujrzeć żadnego z członków du Directoire exécutif
1312  1,  14|           oczyma piękności tego stroju. Z pewnością przewróciłbym
1313  1,  14|                 czym zapewne był i jest z przyrodzenia i woli Bożej:
1314  1,  14|        zstępowali ku łacińskim zastępom z Adula mops Germanowie nieprzemierzonych
1315  1,  14|                 w skóry krów i jałowic, z rogami byków na głowach,
1316  1,  14|                rogami byków na głowach, z bukowymi maczugami w ręku,
1317  1,  14|               lud górski, ukazujący się z pieczar ukrytych na wysokości
1318  1,  14|                starcie rodu łacińskiego z plemieniem germańskim. Szli
1319  1,  14|          naszych za bary, wydzierali im z rąk karabiny i chwytając
1320  1,  14|        chwytając je za bagnety zadawali z niewidzianą siłą ciosy jak
1321  1,  14|               Sułkowski skończył, rzekł z westchnieniem:~- Słuchając
1322  1,  14|            historię dzikich walk Cezara z Pompejuszem.~- Prawdziwie,
1323  1,  14|                stolicy, wart porównania z Pompejuszem.~- Wszystko
1324  1,  14|          wiersza Dantego... Wiem to nie z książki, nie z mądrości
1325  1,  14|              Wiem to nie z książki, nie z mądrości cudzej, lecz ze
1326  1,  14|                  wysokie prawa. Idziemy z kolei obaczyć, jak wojują
1327  1,  14|              pięścią i osiada lędźwiami z żelaza dzikiego konia Arabii.
1328  1,  14|          ciemnobarwne morze. Tłucze się z gniewem o czerwone skały
1329  1,  14|             krzyk dzikich gęsi lecących z posępnych ściernisk Północy,
1330  1,  14|                 Przeszedłszy tedy tam i z powrotem po izbie, wziął
1331  1,  14|                 mocy i szerokości rana, z której, niby krople krwi,
1332  1,  15|                 rationem sufficientem?"~Z wielką biedą i narzekaniem
1333  1,  15|             lekcje poloru, nie trzymali z chudeuszem kompanii. Zresztą,
1334  1,  15|                 prawda, chęci wyjeżdżać z miasta. Bawił się tu arcywesoło.
1335  1,  15|               Zamożna szlachta zjechała z całej Nowej Galicji. Reduty
1336  1,  15|               retoryki i poetyki nosili z urzędu dla odróżnienia się
1337  1,  15|            odróżnienia się od niższych, z polska odzianych uczniów
1338  1,  15|               publiczne w kafenhauzach, z niemiecka urządzonych. Bilard,
1339  1,  15|          cuchnący kafenhauz Gerersdorfa z olbrzymią fajczarnią, zatłuszczonymi
1340  1,  15|                Himcio" lub którykolwiek z belfrów. Nie mniej namiętnie
1341  1,  15|             cywilizacji założony. Kilku z młodzieży kończącej szkoły
1342  1,  15|             kategorii Rafał nie należał z braku niezbędnych po temu
1343  1,  15|        zastarzałe próżniactwo wytrącały z rąk książkę. Skoro ziemia
1344  1,  15|               myśląc i nic nie wiedząc, z oczyma wlokącymi się po
1345  1,  15|               pobratymstwo Rafał zawarł z koleżką Jarzymskim. Był
1346  1,  15|         pełnoletności, żeby się wyprząc z twardego jarzma opieki stryjowskiej.
1347  1,  15|              dzięki tylko tej przyjaźni z Jarzymsiem de Olbromski
1348  1,  15|        Jarzymski, pragnąc żyć w zgodzie z opiekunem, z boleścią przystał.
1349  1,  15|              żyć w zgodzie z opiekunem, z boleścią przystał. Namówił
1350  1,  15|            Rafała do składania egzaminu z pięciu klas do Akademii.
1351  1,  15|              wcale to przeniesienie się z liceum świętej Anny do kolegium.
1352  1,  15|                  czemu wolno w rozmowie z nauczycielem niezrozumiały
1353  1,  15|              szedł w gronie koleżeńskim z obojętnością i wzgardą do
1354  1,  15|             paplania belfrów. Niektórzy z jego współdryblasów czytywali
1355  1,  15|                markiza itd.), zabłąkane z dawnych czasów. Niektórzy
1356  1,  15|          Metafizyki", widać było drabów z Proszowskiego i Skalbmierskiego,
1357  1,  15|                Lody zwracał się do nich z miłością i często im zadawał
1358  1,  15|               wrodzona dobroć połączona z niezgłębioną nauką nic nie
1359  1,  15|                 zastęp filozofów. Jedni z nich drzemali, inni przypatrywali
1360  1,  15|           rzeczy znacznie od połączonej z Logiką Metafizyki weselszych (
1361  1,  15|                 łaciną znacznie lepiej, z czasów jeszcze sandomierskich,
1362  1,  15|               starsi od niego uczniowie z reformowanych przez Komisję
1363  1,  15|               ale zaskoczony znienacka, z kartami w ręce, pragnąc
1364  1,  15|         spostrzegł ten objaw zepsucia i z rozszczepionymi palcami
1365  1,  15|     rozszczepionymi palcami oddalił się z okręgu sodomitów, otrząsając
1366  1,  15|               sodomitów, otrząsając pył z trzewików, a puder z francuskiej
1367  1,  15|                pył z trzewików, a puder z francuskiej fryzury, ozdobionej
1368  1,  15|                 swej wytartej sutannie, z powichrzoną siwą czupryną.
1369  1,  15|                a maczając w nim ciasto, z zapałem głosił prawdę o
1370  1,  15|                 prawdę o wsiąkaniu kawy z cukrem w nadgryzioną bułkę.
1371  1,  15|                szła, mrugnął na jednego z kolegów, a tamten począł
1372  1,  16|                 roku Rafał pokłócił się z przyjaciółmi, a osobliwie
1373  1,  16|               przyjaciółmi, a osobliwie z Jarzymskim, i stracił w
1374  1,  16|        przyjęcie idącej wolno Marzanny. Z dala na wzgórzu ujrzał rodzinną
1375  1,  16|            zajechały przed ganek, Rafał z wolna wysiadał i nie kazał
1376  1,  16|              kołem i oglądano jak Węgra z towarami. Matka dotykała
1377  1,  16|         pozwalał synowi mówić do syta i z pełnego serca, nadto śmiać
1378  1,  16|          członków familii, a wypleciony z własnej słomy pszenicznej
1379  1,  16|                 obcasach niestruganych, z podkówkami i cholewami,
1380  1,  16|               statki Rafał zatrząsł się z obrzydzenia i owiany został
1381  1,  16|                 na polu, wśród szarych, z lekka już pylących ról sandomierskich.
1382  1,  16|          jeździł na folwarcznych wozach z workami i na szkapie folwarcznej
1383  1,  16|                i na szkapie folwarcznej z byle interesem. Wnet ogorzał,
1384  1,  16|                 celu zupełnego wygnania z pamięci tej panny odprawiał
1385  1,  16|                 na płaskowzgórzu, które z dwu stron okalał głęboki
1386  1,  16|            obejmował ją wzrokiem duszy, z krzykiem uniesienia, ze
1387  1,  16|               nocne marzenia. Strzelały z grzęzawiska sity martwice,
1388  1,  16|               ścianach nasiąkłych wodą, z których samotne dziecko
1389  1,  16|             nich wyrastały proste pręty z ciemnoszarymi wełniakami,
1390  1,  16|        monstrualnie rozrosłe żabie nogi z mokrymi błonami. Były to
1391  1,  16|               Gdy Rafał ujrzał pierwszy z nich, nagle mu przyszło
1392  1,  16|               tym zaciszu. Wynurzał się z mokrych traw i zatapiał
1393  1,  16|              osobności. Schodziła teraz z góry małą ścieżką wyżłobioną
1394  1,  16|              Nie spostrzegła go i nucąc z cicha poszła na prawo od
1395  1,  16|                 Rafał widział jej głowę z płowymi włosami przesuwającą
1396  1,  16|                  że siostra mogła wejść z taką swobodą w ten bugaj
1397  1,  16|                widzi, a tam zaraz która z dziewek zobaczy i woła a
1398  1,  16|                swe metaliczne piosenki, z trwogą odpędzając natrętnych
1399  1,  16|            zawzięta ciekawość. Wszczęła z bratem rozmowę, nieznacznie
1400  1,  16|                musi być satysfakcja tak z oczu ludzkich zniknąć!~-
1401  1,  16|            akuratnie tyli, co Klimontów z Koprzywnicą. Wleziesz za
1402  1,  16|             powinien przyjechać tutaj i z tatuńciem się politycznie
1403  1,  16|               ty zbyt długo przestajesz z krowami...~- O, rozumie
1404  1,  16|                 włókach, a to magnat. I z jakiej racji?...~- A z tej
1405  1,  16|                I z jakiej racji?...~- A z tej racji, że chciałabym
1406  1,  16|                 będę wiedziała - rzekła z gnuśnym a jadowitym śmiechem -
1407  1,  16|        jadowitym śmiechem - więc cóż mi z tego, że ty wiesz!~- Cały
1408  1,  16|              nieswojo i głupio siedzieć z siostrą w tej tarninie.
1409  1,  16|                 mchów i wielkie liście. Z radością i szczególnym entuzjazmem
1410  1,  16|           prześliczny kwiat "jaskółki". Z daleka, z głęboką powagą
1411  1,  16|             kwiat "jaskółki". Z daleka, z głęboką powagą i przymrużonymi
1412  1,  16|             umiłowany, mój kwiat... Cóż z tego, że nie pachnie? Cóż
1413  1,  16|               tego, że nie pachnie? Cóż z tego, że nie ma żadnego
1414  1,  17|         Wystawiał sobie, że wolno idzie z Porta del Beluardo przez
1415  1,  17|     obmurowanych rowów! Drzewa platanów z łagodnymi liśćmi, Wirgiliuszowe
1416  1,  17|              oczu gasnących na wieki... Z innymi zgoła celami wrócił
1417  1,  17|              innymi zgoła celami wrócił z Egiptu, Ziemi Świętej i
1418  1,  17|           doczekać się na statek, który z racji wybuchłej wojny utknął
1419  1,  17|          Gintułt miał właśnie wyjeżdżać z ojczyzny Wirgiliusza, gdzie
1420  1,  17|        Wincentym Axamitowskim, złączony z drugim legionem pod komendą
1421  1,  17|                 Mantui. Załoga spędzona z rozmaitych stron, składająca
1422  1,  17|        rozmaitych stron, składająca się z rodowitych Francuzów, Piemontczyków,
1423  1,  17|               Francuzów, Piemontczyków, z gardo de corps króla Sardynii,
1424  1,  17|         Szwajcarów, dezerterów Niemców, z "cisalpinów" i jednolitego
1425  1,  17|               dziesięciu tysięcy ludzi. Z tej liczby połowa najwyżej
1426  1,  17|               zachodniej i południowej. Z północy i wschodu miasto
1427  1,  17|            Tymczasem baron Kray ciągnął z siłą 39 batalionów piechoty,
1428  1,  17|                dział ma ze sobą, że idą z nim wszyscy znaczniejsi
1429  1,  17|           artylerii posiłkowej Rebinder z 270 kanonierami.~Książę
1430  1,  17|             Gintułt, przypatrzywszy się z uwagą stanowi rzeczy, przyszedł
1431  1,  17|            zgonionych oficerów, idących z pola bitew, nie wnosić waśni
1432  1,  17|                 stopnie i nie korzystać z prerogatyw nazwiska. Wkrótce
1433  1,  17|      Jakubowskiego, starego nauczyciela z Werony, który pod generałem
1434  1,  17|              generałem Meyerem wspólnie z kapitanem Millerem, porucznikiem
1435  1,  17|             siły od południa i zachodu, z tamtej strony Mincio, uważano
1436  1,  17|                  Miglioretto i wyspa Té z szańcami bramy Pusterli
1437  1,  17|             zaczął się szerzyć w wojsku z racji zatopienia młynów
1438  1,  17|                 półgłodek, gdy żołnierz z dobrawoli oddał ze swego
1439  1,  17|                do Mincio dla utworzenia z jeziora Payolo trzęsawisk
1440  1,  17|              się na pościółki lazaretów z febry i szkorbutu. Z dniem
1441  1,  17|          lazaretów z febry i szkorbutu. Z dniem każdym przyhywato
1442  1,  17|                 pod bronią, trzęśli się z zimna. Twarze pociemniały
1443  1,  17|               wziął się teraz do roboty z całego ramienia, co się
1444  1,  17|                ramienia, co się nazywa, z polska po warcholsku. Był
1445  1,  17|              oficerków polskich, którzy z własnej woli a fantazji
1446  1,  17|                 płaszczem artyleryjskim z piwnic, które, jak twierdził
1447  1,  17|              miotających nawisowy ogień z bramy Pradelli, gdzieś pod
1448  1,  17|                po kilka tysięcy chłopów z okolicy oraz swoich własnych
1449  1,  17|                przytomność wyszarpujące z czoła, a nade wszystko niechęć
1450  1,  17|            eukaliptusy na pobrzeżach, a z nagła... cóż to'? Jak żywa
1451  1,  17|                jest od człowieka, zwisa z duszy jak łachman ciężki
1452  1,  17|             odtrącenia, a nad siły, nic z nią nie mający wspólnego...
1453  1,  17|              jak wóz bez koni, pchnięty z góry w wyżłobione koleje.
1454  1,  17|               głupcze, został? -zadrwił z niego nagły, postronny śmiech
1455  1,  17|             naszczekiwania dział Moneta z cytadeli i Jakubowskiego
1456  1,  17|                cytadeli i Jakubowskiego z San-Giorgio. Oto dzwonią
1457  1,  17|        San-Giorgio. Oto dzwonią pociski z bastionu St. Alexis, z bastionu
1458  1,  17|          pociski z bastionu St. Alexis, z bastionu Lutherien, z retranchements
1459  1,  17|           Alexis, z bastionu Lutherien, z retranchements Charles...
1460  1,  17|               opończa nieruchomo zwisły z wysokości nagich ścian.
1461  1,  17|             wymiótł. Tam i sam wyjrzała z bramy kędzierzawa głowa
1462  1,  17|          piersiową jak cios pięści. Oto z narożnego domu na przecięciu
1463  1,  17|                 na przecięciu dwu ulic, z domu cichego, śpiącego w
1464  1,  17|          olbrzymi narożnik. Kupa cegieł z futrynami okien zwaliła
1465  1,  17|               już nad jego głową. Jeden z ułamków kręcił się długo
1466  1,  17|         podszedł ku niemu i wejrzał nań z taką ostrożnością, jakby
1467  1,  17|          powietrzu, około drzwi i okien z hukiem głośniejszym od armatniego
1468  1,  17|               świecące kule", wyrzucały z bruku i ziemi leje sążniowej
1469  1,  17|                 dotychczas walki fortów z fortami na kule, bitwy pułków
1470  1,  17|                 strzępy i zwitki rynien z malowanej blachy, gruz czerwony
1471  1,  17|                dookolnych, wśród piachu z cegieł, czarnego dymu i
1472  1,  17|              drzewa porozrywane, konary z owocami rzucone o kilkadziesiąt
1473  1,  17|            sążnia, wyrzucała stóg ziemi z korzeniami fig i migdałów,
1474  1,  17|            miecąc na wsze strony donice z kwiatami, rododendrony i
1475  1,  17|                 rododendrony i żywopłot z bukszpanu, kamelie i biały
1476  1,  17|             oślep. Ujrzał nagle ciemnik z winorośli rozpięty na obłąkach
1477  1,  17|                W dymie, pod sklepieniem z płonących kul, zbity kamieniami,
1478  1,  17|         ułamkami kul, czarny od prochu, z płaszczem tlejącym w kilku
1479  1,  17|            przyszedł do bramy Pradelli. Z tyłu, od miasta waliły się
1480  1,  17|                 nie można było oderwać. Z okopów austriackich, które
1481  1,  17|          eukaliptusy, wysysające wilgoć z błot, były pościnane albo
1482  1,  17|           książę nie znajdował w żadnym z fortów Axamitowskiego. Miał
1483  1,  17|              stojąc, półleżąc, zwisając z łóż, wozów prochowych i
1484  1,  17|         ostatnim blasku dnia widać było z bliska najszerszą gać błot,
1485  1,  17|         przeraźliwe. Uderzały wypadając z ciemności, naprzód w ziemię,
1486  1,  17|                 było nie do zniesienia. Z przezsennym jękiem, którego
1487  1,  17|             przezsennym jękiem, którego z piersi nie można wyrzucić,
1488  1,  17|           łoskot broni. Książę, wyrwany z twardego snu, ocknął się,
1489  1,  17|                 niskie czarne kapelusze z białą obwódką, białe z ciemnymi
1490  1,  17|        kapelusze z białą obwódką, białe z ciemnymi potrzebami mundury,
1491  1,  17|                podoficer pędząc naprzód z bagnetem.~Regiment Franza
1492  1,  17|                 ciemność. Gintułt szedł z nimi. Broń do ataku, krok
1493  1,  17|               ryk boju. Dopadli. Wrzask z tyłu przebitych, rozkazy
1494  1,  17|                skomlenie rannych. Chyżo z dobytą szpadą szedł książę,
1495  1,  17|                żywych jeszcze ciałach i z nich prali w tłum uciekający.
1496  1,  17|         przebywający rzekę. Strychowana z bateriów del Té runęła na
1497  1,  17|               bagnety i lufy, rzygającą z ran krwią zlane piersi i
1498  1,  17|                chwytają idącego za nogi z głębi trzęsawiska. Zduszone
1499  1,  17|               proste, gliniane naczynie z winem rozcieńczonym wodą.
1500  1,  17|          pożyczał pieniędzy. Był to Żyd z twarzą mantuańską, popielatoczarną.