Tom, Rozdzial

1501  1,  17|             wbiegł do izby w popłochu i z krzykiem. Targając chorego
1502  1,  17|                 ale koniec końców wstał z łóżka. Ogarnął się jak mógł
1503  1,  17|                  Mówił prawdę.~Piechota z jednym sztandarem generała
1504  1,  17|              cytadeli, za nią artyleria z działami. Furgony generała
1505  1,  17|                 swoich. Szli w porządku z obnażoną bronią. Artyleria
1506  1,  17|                że garnizon poddał się i z honorami wychodzi przez
1507  1,  17|               czekało na chwilę wyjścia z przeklętego miejsca, biała
1508  1,  17|          kolumna austriacka ukazała się z dala w ulicy. Oficerowie
1509  1,  17|            ulicy. Oficerowie szli równo z nią krokiem chyżym. Zbliżywszy
1510  1,  17|               wzięli broń do nogi. Nikt z Polaków nie przeszkadzał
1511  1,  17|                 protestował. Wychodzili z honorami na podstawie kapitulacji
1512  1,  17|           chwili ze wszystkich zaułków, z dziedzińców, zza murów rzuciła
1513  1,  17|                 zdradziecko napadniętym z rąk karabiny, czapki wbijali
1514  1,  17|              pierwszej chwili oniemieli z przerażenia. Ale i ich nie
1515  1,  17|            zdzierają mundury oficerskie z tych, którzy je męstwem
1516  1,  17|             kilkanaście części, a każda z nich obskoczona. Broń wydarto.
1517  1,  17|               obskoczona. Broń wydarto. Z kompanii najbliżej mostu
1518  1,  17|              masa piechoty austriackiej z nastawionym bagnetem. Obstąpiono
1519  1,  17|                 we dwie strony. W dali, z ulicy wyjeżdżał orszak generalski,
1520  1,  17|             poszedł na jego spotkanie i z dala, wskazując, co się
1521  1,  17|     zaprzestania zbrodni. Feldmarszałek z wyrazem wzgardliwego szyderstwa
1522  1,  17|                dodatkowego, kapitulacji z dnia 28 lipca. Nie ma tu
1523  1,  17|                 Mości będą wydani każdy z osobna pułkowi i batalionowi,
1524  1,  17|           marszałek.~W tej samej chwili z przeciwnej strony przymuszony
1525  1,  17|           cisnął mu ją w piersi.~Wołano z szeregów:~- Zdrajco!~- Krzywoprzysięzco!~-
1526  1,  17|                teraz w oczy tym, którzy z ognia wyszli, gdzie bez
1527  2,  1 |            udzielane mu było w naturze, z rozmysłem i zastanowieniem.
1528  2,  1 |                 tajemne sprzedaże zboża z sąsieków, haracz nakładany
1529  2,  1 |              Rafał nie wyjeżdżał prawie z domu i najbliższej okolicy.
1530  2,  1 |        doznawane przy spotkaniu się tam z sąsiadami ubranymi według
1531  2,  1 |            jesieni roku 1802 od jednego z takich właśnie sąsiadów,
1532  2,  1 |          księcia obszerny list, niby to z dziękczynieniem za wszelkie
1533  2,  1 |                  wiedział nawet, że nic z niego wyniknąć nie może,
1534  2,  1 |        wspominając o odezwie Rafałowej, z uprzejmym zapytaniem: czyby
1535  2,  1 |                się pańskiej klamki, ale z drugiej strony miała pozbawić
1536  2,  1 |              listopadzie Rafał wyjechał z domu. Rzucał go z uczuciem
1537  2,  1 |              wyjechał z domu. Rzucał go z uczuciem radości. Nie żal
1538  2,  1 |            dyliżansem pocztowym. Wprost z pocztamtu udał się do pałacu
1539  2,  1 |            magnacka, ukryta w ogrodach, z dala od głównych ulic miasta
1540  2,  1 |          Opuszczony pałac, ze ścianami, z których tynk oblatał, z
1541  2,  1 |                 z których tynk oblatał, z pordzewiałymi kratami bram
1542  2,  1 |             niepowstrzymanymi falami.~- Z dawna myślałem-rzekł książę
1543  2,  1 |           potrzebny.~Rafał kłaniał się, z radością słysząc, że książę
1544  2,  1 |                   Wszakże - ciągnął pan z uśmiechem - chodziłeś na
1545  2,  1 |                i w dyliżansie. W jednym z pobliskich salonów stary
1546  2,  1 |         zasłonione wyniosłymi drzewami, z których sypały się złote
1547  2,  1 |           przychodnia. Idąc tak naprzód z pokoju do pokoju, Rafał
1548  2,  1 |                trafił na uchylone drzwi z kutego żelaza i wszedł do
1549  2,  1 |         wpuszczonych w mur, za drzwiami z drucianej siatki albo szkła,
1550  2,  1 |          ścianach i sprzętach, gdy wtem z jednego kąta rozległ się
1551  2,  1 |            innego, przenosić się sercem z miejsca na miejsce, z zawodu
1552  2,  1 |            sercem z miejsca na miejsce, z zawodu do zawodu, odmieniać
1553  2,  1 |            uważasz, wzięło, że zacząłem z książek dochodzić, co i
1554  2,  1 |             żołnierza bił się na śmierć z kilku pułkami. Drugi, Francuz,
1555  2,  1 |                 rozsiekany?~- Tak, pono z woli wodza, owego Napoleona,
1556  2,  1 |             czasu i siedział bez ruchu, z głową podpartą na ręku.
1557  2,  1 |            pierwszej stronicy te słowa:~Z Pierwszego Listu świętego
1558  2,  1 |              gdzie one rodzą się głazy, z których w Objawieniu miasto
1559  2,  1 |              pustynio, po przyjacielsku z Bogiem się ciesząca!"~-
1560  2,  1 |             przybyły miał ogromną głowę z nadzwyczaj wydatnymi rysami
1561  2,  1 |                mundur oficera pruskiego z czerwonymi wyłogami. Szedł
1562  2,  1 |             dobranych szpaków, a w niej z pańską gracją rozwalonego
1563  2,  1 |               gracją rozwalonego kolegę z filozofii, Jarzymka.~- Rafuś -
1564  2,  1 |                chwili, gdym się uwolnił z pazurów stryjaszka i zwalił
1565  2,  1 |             pazurów stryjaszka i zwalił z karku jego opiekę. Ale o
1566  2,  1 |                zręcznego stangreta szły z wolna, w pląsach, i potrajały
1567  2,  1 |           okazałość ekwipażu. Jarzymski z niedbałością rozparł się
1568  2,  1 |                 w siedzeniu i rozmawiał z Rafałem, który mimo woli
1569  2,  1 |             frak ciemnozielonego koloru z czarnym kołnierzem, złoconymi
1570  2,  1 |                 cylinder i lśniące buty z żółtymi sztylpami. Nie był
1571  2,  1 |        wychowanek. Bo tu, uważasz, nikt z nim nie ma szczęścia...
1572  2,  1 |         towarzystwa, a nawet do żadnego z tutejszych towarzystw ani
1573  2,  1 |               może jest i lepiej, bobym z miejsca zekpał.~- Powiedzże
1574  2,  1 |            kawalerskie pokoje. Niektóre z nich były brudne jak numery
1575  2,  1 |                 numery zajazdu. Dopiero z kilku ostatnich, które wychodziły
1576  2,  1 |                leżały przed nimi. Jedni z graczów byli wybladli po
1577  2,  1 |               uwagi. Ten i ów witał się z wchodzącym przez ramię i
1578  2,  1 |               bardzo onieśmielonym, ale z wolna oswoił się z sytuacją,
1579  2,  1 |                  ale z wolna oswoił się z sytuacją, tym snadniej,
1580  2,  1 |             uwagi nie zwracał. On za to z pilnością przyglądał się
1581  2,  1 |               poszeptał protekcjonalnie z młodzieńcami, którzy równie
1582  2,  1 |              grze ogólnej. Zapoznał ich z Rafałem. Byli to Litwini,
1583  2,  1 |            czemu grają? Jarzymski rzekł z niedbałością:~- Jak tu zwykle -
1584  2,  1 |           kilkanaście dukatów, które mu z rozkazu księcia wręczył
1585  2,  1 |                spokój i pewność siebie. Z samego procesu gry wiało
1586  2,  1 |              ubiegłą młodość i złączone z nią szczęście, działał ten
1587  2,  1 |             stawiać jak największe sumy z najzupełniejszą pewnością,
1588  2,  1 |                  Właśnie przerwano grę. Z dziesięciu robrów wygrał
1589  2,  1 |         Jarzymski odciągnął go na bok i z przyjaznym uśmiechem mówił:~-
1590  2,  1 |               klubu i na teatr. Mógłbyś z nami... ale w tych szatach
1591  2,  1 |             czarno we frak i pończochy, z modną chustką na szyi. Karciarze
1592  2,  1 |                wkrótce Rafał został sam z Jarzymskim. Przechadzali
1593  2,  1 |                 się dowiedzieć. Śmiało, z elegancją i wyniosłością
1594  2,  1 |           rozsuwany, jakaś szafa-kulfon z kieliszkami. Meble były
1595  2,  1 |                pokryte brudem. W każdej z tych sal było jeśli nie
1596  2,  1 |        człowieczyna w haftowanym fraku, z głową upudrowaną i czerwonym
1597  2,  1 |            samej ziemi, nie spuszczając z Rafała oka badawczego w
1598  2,  1 |                Blacha" ucztuje...-mówił z boleścią, przyciskając dłonie
1599  2,  1 |                  Jarzymski otwarł drzwi z hałasem i wszedł pierwszy,
1600  2,  1 |            środek. Stosy butelek, kosze z owocami, dzbany, piramidy
1601  2,  1 |               weń krzykliwe Ii~słowa:~- Z kim tu wchodzisz, starosto
1602  2,  1 |                 starosto przemyślski?~- Z przyjacielem, mości odźwierny! -
1603  2,  1 |       przyjaciel, Olbromski, dziedzic I z Sandomierskiego.~- Z Sandomierskiego... -
1604  2,  1 |         dziedzic I z Sandomierskiego.~- Z Sandomierskiego... - mruknął
1605  2,  1 |             gardło, i dopiero po chwili z lekka skłonił I się wszystkim.
1606  2,  1 |              zakaszlał, inny usunął się z krzesłem. Znalazły się dwa
1607  2,  1 |            Kazali mu - he, he - dotykać z nabożeństwem głów kapuścianych
1608  2,  1 |        rotmistrzu, coś się nie wstydził z tylimi wąsami służyć pod
1609  2,  1 |                    Mam, uważasz, krótką z przyrodzenia pamięć co do
1610  2,  1 |               lecz zgoła gdzie indziej -z cicha wycedził wysmukły,
1611  2,  1 |            mówię o karcianym.~Jarzymski z lekka poczerwieniał i niedbale
1612  2,  1 |                 niedbale strzepywał pył z klapy fraka.~- Słuchaj no,
1613  2,  1 |           obmokły bukiet ze stołu. Ktoś z boku siedzący chwycił w
1614  2,  1 |                 ocierał spoconą twarz i z wolna mówił:~- Staniesz
1615  2,  1 |           ciebie nie stosuje... - drwił z kąta zezowaty młokos - ty
1616  2,  1 |                 że i sam jest szlachcic z prapradziada. Rankiem, kiedy
1617  2,  1 |            klubowej; wyrwać wolne słowo z gardła! Przenigdy! Trupem
1618  2,  1 |         wsławioną w dwunastu ucieczkach z placu boju - drwił Jarzymski -
1619  2,  1 |                 się teraz martwisz tym, z czego niedawno radowałeś
1620  2,  1 |               Jużem był wówczas wyszedł z kołyski na szerszy horyzont,
1621  2,  1 |              znajdziemy tam jego podpis z odpowiednio patriotycznym
1622  2,  1 |           białoskórników, zjednoczonych z szewcami.~- Kazali mu zanurzać
1623  2,  1 |                po same łokcie w słojach z kiszonymi ogórkami i wymawiać
1624  2,  1 |                 i innych, dbał o Rafała z pilnością. Nalewał mu z
1625  2,  1 |                 z pilnością. Nalewał mu z grubej butli burgunda, podsuwał
1626  2,  1 |            chętnie, byleby nie siedzieć z bezczynną niezgrabnością,
1627  2,  1 |             rozwalił się był i siedział z łokciami daleko na stół
1628  2,  1 |               człowiek lat czterdziestu z górą, o twarzy czerwonej
1629  2,  1 |            Rzekł do niego:~- A waszmość z jakich Olbromskich, jeśli
1630  2,  1 |               łaska?...~- Słyszałeś, że z Sandomierszczyzny - burknął
1631  2,  1 |           Jarzymski przerywając rozmowę z kim innym.~- Ciebie się
1632  2,  1 |           Ciebie się pytają, filozofie? Z Sandomierskiego? Jeśli z
1633  2,  1 |                Z Sandomierskiego? Jeśli z Sandomierskiego i Olbromski,
1634  2,  1 |               oficer był, co się zowie, z instrukcją, choć pedant
1635  2,  1 |              Żyliśmy. Febris go trzęsła z indygnacji, kiedyśmy, młodzież
1636  2,  1 |                zawołał Olbromski.~Jedno z najpiękniejszych wspomnień
1637  2,  1 |          wspomnień żywota, noc słowicza z przecudownymi gwiazdami,
1638  2,  1 |            wspomniał, a Oleśnicę znasz, z mojej strony jesteś, a nadto
1639  2,  1 |          szermierki, to nie. Nigdym się z nim, dziękować Bogu, nie
1640  2,  1 |           wybrał pistolety po sprzeczce z Gintułtem. Zląkł się walki
1641  2,  1 |               kielichy i pił tęgo, żeby z siebie wygnać zmorę wspomnienia.
1642  2,  1 |             rzucali się tutaj na siebie z krzykiem:~- Twoje dobra
1643  2,  1 |         zajechał! Tej plamy nawet Caren z ciebie nie wywabi.~W całej
1644  2,  1 |            widziały. Jedni ściskali się z niezmierną serdecznością,
1645  2,  1 |       obrączkowe. Gospodarz zgarniał je z rzewnym uśmiechem, schylając
1646  2,  1 |         płaszczyki, okrywki. Cała banda z hałasem minęła salony klubu
1647  2,  1 |                fiakrów, ani przewodnika z latarnią, więc całe towarzystwo
1648  2,  1 |              łyków i wszelkiej gawiedzi z miasta. Nigdy się z tym
1649  2,  1 |            gawiedzi z miasta. Nigdy się z tym nie odzywaj, że chcesz
1650  2,  1 |              ulicy, skręcali za drugimi z zaułka w zaułek, utykając
1651  2,  1 |               plac Krasińskich gwarno i z pieśniami. Jarzymski jechał
1652  2,  1 |              Jarzymski jechał w powozie z Rafałem i kimś jeszcze,
1653  2,  1 |           szlacheckie?...~- Wyrzucę cię z powozu!~- Wobec tego...~-
1654  2,  1 |          przejściach i sionkach teatru. Z hałasem i wrzaskami kazali
1655  2,  1 |                 Mnie wątroba wyskoczyła z klubów i chodzi samopas.~-
1656  2,  1 |               jeśli łaska, tych rodaków z Podwala i Krzywego Koła! -
1657  2,  1 |             przyszedłem do tej otchłani z zapłaconym biletem, żeby
1658  2,  1 |              ten stół dukaty wygarnięte z kieszeni, leżał w czyichś
1659  2,  1 |               towarzystwie innych osób, z płonącą głową. Wlókł się
1660  2,  1 |              Furman krzyczał ordynarnie z kozła, żeby się z drogi
1661  2,  1 |            ordynarnie z kozła, żeby się z drogi usuwać. W tej samej
1662  2,  1 |                głowami idących i furman z krzykiem przerażenia runął
1663  2,  1 |              krzykiem przerażenia runął z kozła w kałużę. Nogi w sztylpach
1664  2,  1 |          potężnym ciosem bata, skoczyły z miejsca jak oszalałe i kareta
1665  2,  1 |                 jak pieczary. Strącenie z kozła furmana było dla tłumu,
1666  2,  1 |                 Gdy stangret wydarł się z rąk napastników, laski poczęły
1667  2,  1 |               swych nowych towarzyszów, z których dwaj stali na balkonie
1668  2,  1 |            talerze felczerskie strącone z wysoka, którymi ktoś wydzwaniał
1669  2,  1 |           sposób oporządzona, gdy naraz z głębi sąsiedniego zaułka
1670  2,  1 |                 sztandar wyrwaną sztabę z szyldem. W chwilę potem
1671  2,  1 |                 dobyli szabel i poczęli z ramienia rąbać na ślepo.
1672  2,  1 |               towarzyszów runął na nich z laskami, z kamieniami znalezionymi
1673  2,  1 |                runął na nich z laskami, z kamieniami znalezionymi
1674  2,  1 |               Wnet żelazny drąg siłacza z Oleśnicy przeważył szalę
1675  2,  1 |              ręku, nawet laski. Mimo to z wyciągniętymi rękoma szedł
1676  2,  1 |           dopiero Olbromski wziął walić z sandomierska. Żołnierz,
1677  2,  1 |                 sandomierska. Żołnierz, z którym się zmagał, płatnął
1678  2,  1 |         obłudnymi ciosami, Rafał rypnął z góry, w łeb, od jednego
1679  2,  1 |             sobie latarniami, dźwigając z ziemi poturbowanych, cucąc
1680  2,  1 |                dosięgnięto placu i ulic z niego wychodzących, wszyscy
1681  2,  2 |            który obok chrapał na sofie. Z niewysłowionym podziwem
1682  2,  2 |        Olbromski leżał na swej pościeli z oczyma przymkniętymi, pełen
1683  2,  2 |           takiego do siebie wstrętu, że z najgłębszą wdzięcznością
1684  2,  2 |           przechadzki na szafot, byleby z zawiązanymi oczyma. Nie
1685  2,  2 |           zdecydował się, że musi wyjść z tego lokalu. Znalazł po
1686  2,  2 |          jeszcze kilka dukatów. Jednego z nich wcisnął w garść lokajowi,
1687  2,  2 |                Łukasz otworzył mu drzwi z tym samym powinnym i grzecznym
1688  2,  2 |         grzecznym ukłonem, prowadził go z życzliwymi ruchami. W pokoju,
1689  2,  2 |             świecę, gdy drzwi się znowu z cicha otwarły i Łukasz wniósł
1690  2,  2 |                to na stoliku obok łóżka z łagodnym i uroczystym wyrazem
1691  2,  2 |            uroczystym wyrazem twarzy, a z ukłonem wyszedł. Rafał skosztował
1692  2,  2 |                 jak głowonóg-ośmiornica z kostnymi ssawkami, potworne,
1693  2,  2 |                się odtrącić ani zedrzeć z piersi. Zimny pot osiadł
1694  2,  2 |          tajemnicza zmaza, której żadna z potęg nie mogła zniweczyć.
1695  2,  2 |          mocnego człowieka. Łzy płynęły z jego oczu, zalewały twarz,
1696  2,  2 |               twarz, łzy dobywające się z najgłębszego dna duszy.
1697  2,  2 |           tajemnicze, podziemne głębie, z których pochodziły. Całe
1698  2,  2 |                strzela piorunami. Nagle z mroków półsnu wywinęła się
1699  2,  2 |              odpowiedź nie wysuwała się z ciemności. Tylko nowy potok
1700  2,  2 |               wzruszeń, niby młoda krew z rany zadanej żegadłem zbója,
1701  2,  2 |           słowami, jakoby zawód choroby z chorobą o całe bary i piersi,
1702  2,  2 |              piersi, jakoby zapasy siły z siłą. Na podobieństwo przelotnych
1703  2,  2 |             tych rzeczy, spraw i ludzi, z którymi stykał się wczoraj.
1704  2,  2 |            wczoraj. Dolatywało do niego z próżni niewysłowione skowyczenie
1705  2,  2 |              ludzkiego motłochu, zionął z pojedynczych chwil wczorajszych,
1706  2,  2 |                 wczorajszych, jak gdyby z zaklęsłych grobów, fetor
1707  2,  2 |                 tych sprawach, to teraz z siłą roztrzaskującą głowę
1708  2,  2 |                stronami. Ręce drętwiały z ohydy, że się nimi dotykał
1709  2,  2 |                w sobie.~Nazajutrz wstał z łóżka blady, zdruzgotany
1710  2,  2 |             swych możność wyprowadzania z nagiej ziemi czegoś tak
1711  2,  2 |              mówił dalej głosem cichym, z niemiecka akcentując wyrazy
1712  2,  2 |                  czyś okiem wewnętrznym z głębi siebie patrzał na
1713  2,  2 |                sama trwoga i wytryskała z niej cześć dla trawy rodzącej
1714  2,  2 |            cześć dla trawy rodzącej się z małego ziarna, które wiatr
1715  2,  2 |          zapomniał, że ma słuchaczów, i z uśmiechem niemal radości,
1716  2,  2 |               uśmiechem niemal radości, z oczyma zaszklonymi sennymi
1717  2,  2 |               że jabłka wonne wyciekają z żył prętów, że czerwienieją
1718  2,  2 |                jak więdnie piękna matka z nienasyconej miłości dla
1719  2,  2 |                 barwa, a winograd zwisa z wątłego szczepu i ciąży,
1720  2,  2 |            którym tylekroć poiliśmy się z księciem. Nieprawdaż?~-
1721  2,  2 |                  czym jest rodzenie się z ziarna. Demeter jest symbolem
1722  2,  2 |         nasienne jest obrazem prawzoru, z którego pierwsza roślina
1723  2,  2 |        wydostaje się nad ziemię i łączy z rozkwitłym Dionizosem. Ziarno
1724  2,  2 |           wygłaszanych przez hierofanta z rodu Eumolpidów, wlewały
1725  2,  2 |             post przez popijanie napoju z wody i miodu, zwanego kykeon.
1726  2,  2 |                 oddzieleni od profanów. Z pochodniami w ręku zwiedzają
1727  2,  2 |         Milczenie, milczenie... - mówił z wolna, topiąc wzrok w oczach
1728  2,  2 |         schyliwszy ją nad książką rzekł z cicha:~- Ponieważ jest sekretarz...
1729  2,  2 |         sekretarz... Ilekroć zetknę się z pięknym światem Greków,
1730  2,  2 |               wytłumaczył ten oto ustęp z łaciny na polskie.~To mówiąc
1731  2,  2 |        bezgranicznym odosobnieniu Paweł z Tebaidy sto lat przepędził,
1732  2,  2 |             świętym Augustynem odchodzi z Hipponu. Znowu na puszczę!
1733  2,  2 |             nosi miano divus; czyli Mąż z Boga... mądry i myśli przezroczystej
1734  2,  2 |                urodziło się w człowieku z jego wolnej woli. Człowiek
1735  2,  2 |            Panem. A tamten przychodzień z pustyni, gdzie ze swej pieczary
1736  2,  2 |                gdzie rozkosz splata się z boleścią, gdzie mądra myśl
1737  2,  2 |         dziedzictwa złości, wyniesionej z żył ojca i z łona matki.
1738  2,  2 |                wyniesionej z żył ojca i z łona matki. Spojrzy w idącą
1739  2,  2 |             idącą bezlitośnie starość i z przerażeniem zobaczy złe
1740  2,  2 |    najstraszniejsze: choroby ciała, jak z bezrozumną głupotą - młotem
1741  2,  2 |             bezrozumną głupotą - młotem z żelaza rozbijają przemądrze
1742  2,  2 |           dziejów ostatniego złudzenia. Z nich wysnuł niewzruszoną
1743  2,  2 |              mówi Pismo, starość, kiedy z wolna, a chętnie i z .pociechą,
1744  2,  2 |              kiedy z wolna, a chętnie i z .pociechą, stawał się jakoby
1745  2,  2 |            rozłożyste, szumiące drzewa. Z niego idzie w gruby śniat,
1746  2,  2 |                 któremu grozi rozstanie z synkiem maleńkim. Patrzy
1747  2,  2 |                rozszarpane od boleści i z nim razem ujść w zaświaty,
1748  2,  2 |               pagórki wieczności. Widzi z pieczary swej Fortunatus
1749  2,  2 |        bezsilnego dziecka, stracenia go z oczu, wydarcia z ramion?
1750  2,  2 |           stracenia go z oczu, wydarcia z ramion? Cóż jest gorszego
1751  2,  2 |                 zbójców ze zbójcami, że z czasem stanie się samo jedną
1752  2,  2 |        ciemnościom. Wywiedzie duch swój z bagna grzechów ludzkich,
1753  2,  2 |           grzechów ludzkich, wydźwignie z błot Arymana i stanie ponad
1754  2,  2 |            podniecić; to znowu burgund. Z wolna, jak parny obłok,
1755  2,  2 |                 skoro się tylko obłatwi z tłumaczeniem łaciny, pójdzie
1756  2,  2 |              obmierzłe uczucie złego...~Z największą niechęcią zabrał
1757  2,  2 |               przekładu. Przyszło mu to z łatwością, większą nawet
1758  2,  2 |                zagadnień sofistycznych, z pewnym rodzajem satysfakcji
1759  2,  2 |        przedziwną dysputę św. Augustyna z przeciwnikami Kościoła. ,~
1760  2,  2 |            wyznaczoną pracę. Odsuwał ją z dziwnym uczuciem.~Zdawało
1761  2,  2 |           wpatrują zastygłymi oczyma... Z kart tej olbrzymiej książki
1762  2,  2 |                 żelaza, wolno spływając z grabów, z topól i lip, zasłały
1763  2,  2 |               wolno spływając z grabów, z topól i lip, zasłały sobą
1764  2,  2 |             głębi. Chłód zimny powiewał z wąskiej, dalekiej uliczki...~ ~
1765  2,  2 |         systematu filozoficznego. Rafał z konieczności, wbrew woli,
1766  2,  2 |            Bernarda Molaya, arcybiskupa z Bordeaux Bertranda de Got,
1767  2,  2 |         późniejszego Klemensa V, Filipa z przydomkiem "le Bel" i żony
1768  2,  2 |            Filip stał się osobistością, z którą się niemal przestaje.
1769  2,  2 |           Bernarda, nade wszystko jedno z nich, mianowicie Exhortatio
1770  2,  2 |            Często pisał te słowa, które z dziwną rozkoszą to tu, to
1771  2,  2 |             klucz od mieszkania i nikt, z wyjątkiem starego sługi,
1772  2,  2 |               Sumiennie płacił składki (z pieniędzy wygranych w karty)
1773  2,  2 |          pieniędzy wygranych w karty) i z wolna zyskiwał sobie opinię
1774  2,  2 |             loży przez księcia poniekąd z konieczności, dla zupełnego
1775  2,  2 |                utajenia prac i schadzek z Mistrzem katedry, stał się
1776  2,  2 |               jedną. Kilkanaście Sióstr z lóż dawnych Wschodu polskiego
1777  2,  2 |               nowe kandydatki, pragnące z. nudów i dla mody wstąpić
1778  2,  2 |               Polacy, pracujący pospołu z Niemcami, zakrzątnęli się
1779  2,  2 |                przed rokiem poślubioną, z ciekawością wyliczano imiona
1780  2,  2 |              które miały przybyć. Rafał z zapałem wybrał się na tę
1781  2,  2 |             Brat Straszny stanął za nim z mieczem i łańcuchem w ręku.
1782  2,  2 |              świata zdziałały!~Wznoście z bratnimi ofiary~Podstawy
1783  2,  2 |         zupełnie przekwitłych piękności z ostatnich lat stanisławowskich.
1784  2,  2 |            przewiązany wstęgą błękitną, z cicha, jakby onieśmielony,
1785  2,  2 |             Przewielebny wysłał jednego z Braci, aby kandydatkę przygotował.
1786  2,  2 |        bezskutecznych uśmieszków. Toteż z jawną niechęcią myślał o
1787  2,  2 |               Mistrzyni masonek pytania z rytuału, na które ona wprawnie
1788  2,  2 |                 na które ona wprawnie i z wypróchniałym wdziękiem
1789  2,  2 |                 w stanie wydźwignąć się z jego mózgu. Serce biło coraz
1790  2,  2 |         Przewielebnego Mistrza katedry, z pochyloną głową czekała.~
1791  2,  2 |              Rafał trząsł się i dygotał z zimna słysząc te wyrazy.
1792  2,  2 |              rozumiał ani jednego słowa z przemowy Mistrza; patrząc
1793  2,  2 |                 nie widział, jak Mistrz z uśmiechem szczęścia oddał
1794  2,  2 |           przyjęta siostra posuwała się z wolna, jak piękny duch,
1795  2,  2 |               rozkoszny dźwięk wydobyty z najczarowniejszych strun
1796  2,  2 |               dotykała palców każdego i z cicha, z uszanowaniem i
1797  2,  2 |               palców każdego i z cicha, z uszanowaniem i pokorą wymawiała
1798  2,  2 |              stał Rafał, powiodła okiem z wyrazem lekkiej, mglistej
1799  2,  2 |               jego ręki, podniosła oczy z szacunkiem i cichą trwogą,
1800  2,  2 |               oczy jak na twarz każdego z Braci... Ale ujrzawszy tego
1801  2,  2 |               strach piorunowy, spłynął z nich w usta kochanka:~-
1802  2,  3 |            wieczór marcowy Rafał jechał z księciem saniami na ulicę
1803  2,  3 |                 konieczności. Wyskoczył z sanek, zrzucił z ramion
1804  2,  3 |              Wyskoczył z sanek, zrzucił z ramion szubę i śmiało wszedł
1805  2,  3 |               wysuwał się biały fartuch z jedwabiu, nie dosięgający
1806  2,  3 |                nie dosięgający kolan, a z lewego ramienia na prawy
1807  2,  3 |                 zupełnie ciemne pokoje. Z nagła drzwi się piorunująco
1808  2,  3 |               chwilowej wydźwignęła się z mroku i ciszy pieśń. Zrazu
1809  2,  3 |               głosem cichym i łagodnym. Z długiej jego przemowy słuchający
1810  2,  3 |             siedmiu obowiązków, każdego z nich znaczenie, ważność
1811  2,  3 |                 go rozbierać. Ściągnęli z niego frak, kamizelkę i
1812  2,  3 |          odpowiedział ten sam głos może z niezmiernym narzekaniem
1813  2,  3 |             zapytywał Rafała: kim jest? z jakiego kraju? ile ma lat?
1814  2,  3 |            udzielił odpowiedzi na każde z tych żądań, z trzaskiem
1815  2,  3 |       odpowiedzi na każde z tych żądań, z trzaskiem drzwi się otwarły
1816  2,  3 |                dozorców stojących obok, z wołaniem:~- Precz, nieszczęśliwy!
1817  2,  3 |        poszukiwania światła odbyć drogę z Zachodu na Wschód, a gdybyś
1818  2,  3 |                 tamten odpowiedział, je z odwagą.~Dał się słyszeć
1819  2,  3 |              sucha żywica, to znowu, że z dwu stron leci nań wiatr
1820  2,  3 |                dwu stron leci nań wiatr z miechów. Za chwilę obalono
1821  2,  3 |               się na równe nogi, zedrze z oczu zasłonę. Precz! Zimny
1822  2,  3 |            Zaczął powtarzać cudze słowa z owym głębokim, przeraźliwym,
1823  2,  3 |            wciągającym niezrozumieniem, z trwogą dochodzącą znów do
1824  2,  3 |                jako skrytości Mularstwa z jak największą dochowam
1825  2,  3 |                 Wówczas odsunięto nieco z oczu Rafała przepaskę.~Ujrzał
1826  2,  3 |                 kiedy złamał przysięgę!~Z wolna zaczęto lożę oświecać,
1827  2,  3 |               trzecim uderzeniem zdjęto z oczu Rafała zasłonę.~- Bracie
1828  2,  3 |              śpiżowe kolumny. Na jednej z nich dostrzegł literę B,
1829  2,  3 |             stały dwa wielkie lichtarze z płonącymi świecami, w głębi,
1830  2,  3 |               przed sobą miał kobierzec z dziwnymi znakami.~- Zur
1831  2,  3 |             Mistrz zwrócił się do niego z długą i serdeczną przemową,
1832  2,  3 |             poduszce: fartuch haftowany z jedwabiu, białe rękawiczki
1833  2,  3 |              wykładu kobierca. Niewiele z tego zrozumiał. W głowie
1834  2,  3 |    nieokreślonym. Wiedział, że jest już z nimi złączony na zawsze,
1835  2,  3 |               stoły. Była to długa izba z nagimi ścianami. Mistrz
1836  2,  3 |            zasiadł pośrodku, obok niego z prawej strony książę, a
1837  2,  3 |                nakryciami stały butelki z winem i szklanki okrągłe
1838  2,  3 |               nimi jednocześnie wszyscy z głośnym hałasem. Po wtóre
1839  2,  3 |               jak nigdy w życiu, co się z nim dzieje i był wszystkiemu
1840  2,  3 |           ciągły łańcuch, łącząc ogniwo z ogniwem.~Wówczas rozległa
1841  2,  3 |                 ręki każdego łączył się z lewym łokciem sąsiada, a
1842  2,  4 |         systematu filozoficznego. Rafał z konieczności, wbrew woli,
1843  2,  4 |            Bernarda Molaya, arcybiskupa z Bordeaux Bertranda de Got,
1844  2,  4 |         późniejszego Klemensa V, Filipa z przydomkiem "le Bel" i żony
1845  2,  4 |            Filip stał się osobistością, z którą się niemal przestaje.
1846  2,  4 |           Bernarda, nade wszystko jedno z nich, mianowicie Exhortatio
1847  2,  4 |            Często pisał te słowa, które z dziwną rozkoszą to tu, to
1848  2,  4 |             klucz od mieszkania i nikt, z wyjątkiem starego sługi,
1849  2,  4 |               Sumiennie płacił składki (z pieniędzy wygranych w karty)
1850  2,  4 |          pieniędzy wygranych w karty) i z wolna zyskiwał sobie opinię
1851  2,  4 |             loży przez księcia poniekąd z konieczności, dla zupełnego
1852  2,  4 |                utajenia prac i schadzek z Mistrzem katedry, stał się
1853  2,  4 |               jedną. Kilkanaście Sióstr z lóż dawnych Wschodu polskiego
1854  2,  4 |               nowe kandydatki, pragnące z. nudów i dla mody wstąpić
1855  2,  4 |               Polacy, pracujący pospołu z Niemcami, zakrzątnęli się
1856  2,  4 |                przed rokiem poślubioną, z ciekawością wyliczano imiona
1857  2,  4 |              które miały przybyć. Rafał z zapałem wybrał się na tę
1858  2,  4 |             Brat Straszny stanął za nim z mieczem i łańcuchem w ręku.
1859  2,  4 |              świata zdziałały!~Wznoście z bratnimi ofiary~Podstawy
1860  2,  4 |         zupełnie przekwitłych piękności z ostatnich lat stanisławowskich.
1861  2,  4 |            przewiązany wstęgą błękitną, z cicha, jakby onieśmielony,
1862  2,  4 |             Przewielebny wysłał jednego z Braci, aby kandydatkę przygotował.
1863  2,  4 |        bezskutecznych uśmieszków. Toteż z jawną niechęcią myślał o
1864  2,  4 |               Mistrzyni masonek pytania z rytuału, na które ona wprawnie
1865  2,  4 |                 na które ona wprawnie i z wypróchniałym wdziękiem
1866  2,  4 |                 w stanie wydźwignąć się z jego mózgu. Serce biło coraz
1867  2,  4 |         Przewielebnego Mistrza katedry, z pochyloną głową czekała.~
1868  2,  4 |              Rafał trząsł się i dygotał z zimna słysząc te wyrazy.
1869  2,  4 |              rozumiał ani jednego słowa z przemowy Mistrza; patrząc
1870  2,  4 |                 nie widział, jak Mistrz z uśmiechem szczęścia oddał
1871  2,  4 |           przyjęta siostra posuwała się z wolna, jak piękny duch,
1872  2,  4 |               rozkoszny dźwięk wydobyty z najczarowniejszych strun
1873  2,  4 |               dotykała palców każdego i z cicha, z uszanowaniem i
1874  2,  4 |               palców każdego i z cicha, z uszanowaniem i pokorą wymawiała
1875  2,  4 |              stał Rafał, powiodła okiem z wyrazem lekkiej, mglistej
1876  2,  4 |               jego ręki, podniosła oczy z szacunkiem i cichą trwogą,
1877  2,  4 |               oczy jak na twarz każdego z Braci... Ale ujrzawszy tego
1878  2,  4 |               strach piorunowy, spłynął z nich w usta kochanka:~-
1879  2,  5 |                 jak płyty młotem wykute z żelaza... Helena zbliżała
1880  2,  5 |               bezwładnie i splatały się z boleścią. Spoglądała w czarną
1881  2,  5 |                a nieprzemożona, wołając z głębokich ciemności. Radość
1882  2,  5 |                 się na kłębach zapachów z mroku jej, radość wszystko
1883  2,  5 |              twojej mądrości i dobroci, z uśmiechem cnoty na ustach
1884  2,  5 |                    Łkała nie roniąc łzy z oczu. Szarpała cudnymi palcami
1885  2,  5 |              szyję. Uczuła w sercu swym z niewymowną pokorą powiew
1886  2,  5 |         Czerwone są jego wargi jak róże z mego ogrodu, a ruchome są
1887  2,  6 |            lipca pani de With wyjechała z Warszawy na kurację do Bardyjowa.
1888  2,  6 |                wyniańczyła i wychowała, z podziwu wyjść nie mogła.
1889  2,  6 |                 zasłonić. Ale korzystał z tej samej chwili: patrzał
1890  2,  6 |              życia, zrzekliby się życia z drwiącym śmiechem. Słowa,
1891  2,  6 |                 jak o świcie mgła sucha z ziemi ukwieconej, wstały
1892  2,  6 |           towarzyszka nie podnosiła się z miejsca. Odsunął się od
1893  2,  6 |              oczy. Siedziała nieruchoma z oczyma idącymi za nim, z
1894  2,  6 |                z oczyma idącymi za nim, z uśmiechem zaczarowanym.
1895  2,  6 |                  Szary płaszcz podróżny z pospolitego płótna okrywał
1896  2,  6 |                istoty należąca, wydarta z głębi piersi, że jak skamieniały
1897  2,  6 |               poruszyć. Toż jest Helena z Dersławic?~Stał w obłoku
1898  2,  6 |             bryki. Tęgim kłusem ruszyły z miejsca spasione, rosłe
1899  2,  6 |           miastem poszły jeszcze lepiej z kopyta. Zakochani siedzieli
1900  2,  6 |                  gdzieniegdzie wywabiał z dolin wilgotne opary, mgiełki
1901  2,  6 |           czarne puszcze przelewały się z góry na górę, wznosiły i
1902  2,  6 |           podgaja. Często bryka leciała z łoskotem wzdłuż uśpionych
1903  2,  6 |             których szczyty chwiały się z wolna, stykając się i rozchodząc
1904  2,  6 |                 linie góralskiego dachu z szerokim okapem oblane były
1905  2,  6 |                  Słuchali się wzajemnie z radosnym zdumieniem, a każde
1906  2,  6 |                 dół, ku rzece lśniącej, z szumem i zawodzeniem rwącej
1907  2,  6 |       rozmiecionymi głazami, widać było z oddalenia. Nad brzegiem
1908  2,  6 |               niespodzianie i pochylały z cichym a złowieszczym sykiem.
1909  2,  6 |             Dusze, jak niemowy, chciały z siebie wydrzeć choćby jeden
1910  2,  6 |              odchyla kraina księżyca...~Z daleka, z nieskończoności,
1911  2,  6 |            kraina księżyca...~Z daleka, z nieskończoności, zza czarnych
1912  2,  6 |            wszystko ty jeden masz serce z żelaza. Drwisz sobie i śmiejesz
1913  2,  6 |             sobie i śmiejesz się wesoło z ludzi, z przysiąg i ślubów.
1914  2,  6 |            śmiejesz się wesoło z ludzi, z przysiąg i ślubów. Nie boisz
1915  2,  7 |             cieniu odwiecznych jaworów. Z wielkich pniów świerka wyciosane
1916  2,  7 |                 jeszcze dymiące, placki z owsa, ser owczy, miód i
1917  2,  7 |             senni, przychodzili do nich z daleka i kołatali w nie
1918  2,  7 |               Otaczał cały ten smug wał z drobnych kamieni, niby wąż
1919  2,  7 |             sękatych ścianach malowidła z zaświata, wstawali, żeby
1920  2,  7 |            piękniejąca. Było w niej coś z wiatru, z płynących w niebie
1921  2,  7 |               Było w niej coś z wiatru, z płynących w niebie obłoków,
1922  2,  7 |           Szeptający spomiędzy korzeni, z podmokłego mechowiska, ukryty
1923  2,  7 |             zielonowłose, końskie ziele z białymi puszkami i nikłe
1924  2,  7 |              Łagodny zapach wznosił się z łąki-kochanki, mlekiem i
1925  2,  7 |                 Jasna woń miodu płynęła z lepkiej koniczyny i szorstka
1926  2,  7 |                koniczyny i szorstka woń z cząbrów. Patrzały z jej
1927  2,  7 |                 woń z cząbrów. Patrzały z jej głębi w okna chaty oczy
1928  2,  7 |                ruchliwe liliowe dzwonki z łonami rozdartymi przed
1929  2,  7 |                 powiedzenia.~Częstokroć z sennych objęć wstawała po
1930  2,  7 |            północy, gdy księżyc-wietek, z rogami zwróconymi w stronę
1931  2,  7 |             Kryła je tajemnicza zasłona z rosy i z nikłego światła
1932  2,  7 |             tajemnicza zasłona z rosy i z nikłego światła utkana,
1933  2,  7 |                najniklejszej pajęczyny. Z nieprzełamaną wówczas chęcią
1934  2,  7 |              się nad każdym i wydzierać z niego, gdy śpi, zelżywe
1935  2,  7 |        wykwintne, najozdobniejsze szaty z jedwabiu, przeznaczone niby
1936  2,  7 |       damasceński puginał, przywieziony z Azji i darowany mu swego
1937  2,  7 |            ziemi. Strudzenie wydzierało z ciał ludzką namiętność.
1938  2,  7 |               również wychodzili duchem z kości swych, żył, ciała
1939  2,  7 |                 pragnienia wznosiły się z ich serc, podobnie jak z
1940  2,  7 |                z ich serc, podobnie jak z nicości wstają w szczelinach
1941  2,  7 |               niedosięgłe. Czasu jednej z takich minut wyszeptała:~-
1942  2,  7 |              spadała w przepaść zionącą z głębi ziemi. Potok szumiał
1943  2,  7 |              niego ustami. Łzy spłynęły z oczu obojga... I znowu pochłaniał
1944  2,  7 |               dół, w przedwieczne czary z kamienia, niż widok zaklęsłych
1945  2,  7 |             Niby rozlane wino pachniały z dołu kosówki przygrzane
1946  2,  7 |                 niższych gór, obdartych z murawy, bielejących wiekuistymi
1947  2,  7 |           olbrzymie, białawe nietoperze z rozciągniętymi skrzydłami.~
1948  2,  7 |               ściągał w doliny. Helena, z głową opartą na kamieniu,
1949  2,  7 |              prześliczne palce dotykały z czułością stulonych błonek
1950  2,  7 |        podnosiły je i usiłowały ocucić. Z boku nad przepaścią wrastały
1951  2,  7 |           Liguryjskie Morze. Ciskał weń z nagła wybuchający pocisk
1952  2,  7 |              czoła i barki, chwytał się z nimi w zapasy. Uczuwali
1953  2,  7 |         zamknięta, niewyrażona, osobna. Z radością patrzali, jak potężne
1954  2,  7 |                 puszcza. Jęk czołobitny z cicha zamierał, gdy przeszedł
1955  2,  7 |                swoich posadach, chwieje z wolna na fundamentach i
1956  2,  7 |                 przelewał się w szum, a z szumu wychodził w obszar
1957  2,  7 |             zaczynały szumieć żałobnie. Z dala, po górach zasłanych
1958  2,  7 |           zasłanych lasami, przechodził z hukiem wicher.~Helena rękoma
1959  2,  7 |                  które pędem wylatywały z kamiennych dolin w szalejące
1960  2,  7 |                i śpiewała pieśń złożoną z dziwnych słów. Nazwy uwielbiające
1961  2,  7 |         piękności jego wybuchów płynęły z jej piersi tak samo jak
1962  2,  7 |           śliczne a niespodziane chmury z łona gór. W ustach zmieniały
1963  2,  7 |                ryku puszcz wylatującego z dolin ku niebu, a w którym
1964  2,  7 |                 przezroczystości, wciąż z dna jej duszy bijące, czyniły
1965  2,  7 |               silnej. Wieczną falą biła z niej doskonała lekkomyślność,
1966  2,  7 |            naprawdę, co przeczuwali, że z pewnością będzie. Z tym
1967  2,  7 |                  że z pewnością będzie. Z tym właśnie twarzą w twarz
1968  2,  7 |               truciznę. Kochali w sobie z natarczywą i porywającą
1969  2,  7 |               pracowity deszczyk górski z cicha siąpi, a woda kapie
1970  2,  7 |               cicha siąpi, a woda kapie z każdej igiełki świerkowej,
1971  2,  7 |                 Świerki wyłaniające się z mroku zdały się być wówczas
1972  2,  7 |         ciekawie w las, patrzeć, co się z nim stało. Badali pilnymi
1973  2,  7 |           chłodu żywicy. Czystą rozkosz z serc wydobytą i ukazaną
1974  2,  7 |         spomiędzy pniów, ze mchu, jakby z przebitego boku góry.~Wielkie
1975  2,  7 |                ta dziwna woda rodzi się z niczego, a zjawia znikąd,
1976  2,  7 |             sobie o nim. Wtedy wstawszy z miejsc szli do niego prędko
1977  2,  7 |            niekiedy zabłąkał się aż tam z odległych regli pomarańczowy
1978  2,  7 |                 czarnej głębi smereków, z cicha i rzewnie świergolił.
1979  2,  7 |                łonie swym spokrewnionym z zorzą poranną, na łonie
1980  2,  7 |       rozgarniała jego gałęzie, czyniła z nich smugi długie, jakoby
1981  2,  7 |               jeszcze nie wiesz, co się z tobą za chwilę stanie...~
1982  2,  7 |                 lazurowe łono jeziora i z nieopisanym przepychem płynął
1983  2,  7 |                Kształt swój przemieniał z wolna: cudowna, złoto-biała
1984  2,  8 |            świerków i zwisał rudy mech. Z owego kotła skalnego schodziła
1985  2,  8 |         doskwierało nagłością płomieni, z chichotem kryli się przed
1986  2,  8 |                w kształt zaklęte, kiedy z gór w cichości świętej wychodząc
1987  2,  8 |               załamywała ręce i płakała z zachwytu. Kiedy niekiedy
1988  2,  8 |                pocałunek i, zachwyceni, z nabożną rozkoszą słuchali,
1989  2,  8 |                imion, wyrzucali zarazem z piersi błogosławieństwo
1990  2,  8 |             błogosławieństwo niebieskie z wierzchu, błogosławieństwo
1991  2,  8 |                doliny, bali się stracić z oczu najmilsze turnie, rozkoszny
1992  2,  8 |               gdy Rafał zbudzony został z twardego snu przez straszne
1993  2,  8 |           straszne uczucie. Targnął się z ziemi... W mgnieniu oka
1994  2,  8 |                ale ręka nie ruszyła się z miejsca. Uczuł, że sztyletu
1995  2,  8 |                  Leżał twarzą ku ziemi, z rękoma w łokciach i dłoniach,
1996  2,  8 |           rękoma w łokciach i dłoniach, z nogami w kolanach i stopach
1997  2,  8 |          ogniska bandę zbójców, złożoną z siedmiu czy ośmiu osób.
1998  2,  8 |             cuchy...~Wydarł się raptem, z taką mocą, że postronki
1999  2,  8 |                 usiłowali. Ryk, jak nóż z żelaza, rozdzierał jego
2000  2,  8 |                  Zobaczył, jak ją jeden z chłopów powalił na ziemię.