Tom, Rozdzial

2501  2,  17|            leżał bez duszy i taczał się z końca w koniec sali pod
2502  2,  17|                Tnij drugi maszt! Armaty z zatopionego krańca w morze!"
2503  2,  17|            żywioł naci chać. Dopiero ja z towarzyszami - spać. Zimnica
2504  2,  17|                 Widzieli my gołym okiem z pokładu starą ziemię...
2505  2,  17|              dalekie. Brzeg hiszpański, z którego strzelają w niebo
2506  2,  17|      wierzchołków palmowych wznoszą się z kujaw piachu, płasko rozciągniętych
2507  2,  17|               wiklowe chlusty widzą się z dala, jak u nas po nadrzeczu.
2508  2,  17|             Milczą i żegnają się oczyma z lądem, co ich wydał. Straszny
2509  2,  17|             odjazdu. W sierpniu dopiero z pomyślnym, północno-wschodnim
2510  2,  17|                 zwierciadle. Czekali my z upragnieniem zachodu słońca.
2511  2,  17|               każdy, bo było tak, jakby z trójkąta nachylonego nad
2512  2,  17|                 Nieraz, bywało, wyjdzie z topielów błędna, sucha chmura
2513  2,  17|                jako to żołnierz. Skakał z pokładu w morze dla ochłody.
2514  2,  17|            ocknął się wiater wschodni i z największą szybkością pognał
2515  2,  17|        murzyńska na wyspie złączyła się z Mulatami i chwyciła za broń.
2516  2,  17|            wśród tortur. Murzyn złapany z bronią w ręku, a nawet i
2517  2,  17|                 i w morze. Inaczej było z przewlekłą chorobą. Żołnierz
2518  2,  17|                    Jednego razu zawinął z oceanu do przystani Cap-Français
2519  2,  17|               tedy fale pod brzeg okręt z daleka. Żagle na jego rejach
2520  2,  17|                 portowy na swej pirodze z dębu korkowego, wdrapał
2521  2,  17|                 pokotem. Widzieli my go z dala, ów cmentarz chodzący
2522  2,  17|               po morzu, i śmieli my się z niego między sobą:~"Na taki
2523  2,  17|          sterczących pod brzegiem, żeby z pluskiem leciały w kamienne
2524  2,  17|            rozdęte trupy. Śmiali my się z niego i z nich... Minęło
2525  2,  17|                 Śmiali my się z niego i z nich... Minęło południe.
2526  2,  17|              fantazji. Przeniósłszy się z Cap-Français do wiejskiego
2527  2,  17|               się brodem. Często wprost z balu, z bezcennych kobierców
2528  2,  17|           brodem. Często wprost z balu, z bezcennych kobierców podjęli
2529  2,  17|            zdałaś nam się rajem, gdy my z dala ujrzeli twą piękną
2530  2,  17|             Wilgotne ciepło biło na nas z niskich sawannów, z gęstwin
2531  2,  17|                 nas z niskich sawannów, z gęstwin lasów palmowych...
2532  2,  17|                 okiem rzucił, widziałeś z radością figi, pola trzciny
2533  2,  17|             skąd wywala się ziew zgniły z zapachem smoły niesmoły...
2534  2,  17|                 ukropem. A dopieroż gdy z wiosną pocznie ogniste słońce
2535  2,  17|                 pod paznokciami torebkę z zarodkiem, a te we dwadzieścia
2536  2,  17|            nauczyli my się radzić sobie z nimi, ale w pierwszych początkach,
2537  2,  17|            zastępowała stół, łóżko było z surowej skóry bawołu, zawieszone
2538  2,  17|              wylądowaniu dostali placki z manioku, zwane kasaw, tak
2539  2,  17|  kilkudziesięciu żołnierzy wymknęli się z pułapki i uszli do fortecy
2540  2,  17|            Cap-Français, uległ zarazie. Z tysiąca ludzi, którzy weszli
2541  2,  17|         Artibonit w czółnach pirogowych z jednego kloca mahoniu i
2542  2,  17|              kilka dni później Dessalin z całą dywizją Murzynów przeszedł
2543  2,  17|                karbach i zmusić do boju z rodakami kilkuset tęgich
2544  2,  17|                uzbrojonych Murzynów. Co z nimi robić? Puścić na wolność,
2545  2,  17|              plac wyszli, nasz batalion z rozkazu Bolesty otoczył
2546  2,  17|          waszmość. W parę tygodni czasu z naszego batalionu, który
2547  2,  17|               gdy dzień i noc trza było z wrogiem brać się za orzydle,
2548  2,  17|            wrogiem brać się za orzydle, z chorób samych utracił sześciuset
2549  2,  17|                 Tak to, panowie bracia: z 3700 chłopa jak dzwona bukowe,
2550  2,  17|                  Pamiętam, jak zawijały z oceanu do zatoki wolno idące
2551  2,  17|                 dopiero, gdy posłyszeli z ust kapitana Przebendowskiego,
2552  2,  17|         przebyłem żółtą febrę, alem się z niej wylizał. Leżałem w
2553  2,  17|                 Nie wiem, co się działo z braćmi na przeklętym lądzie.
2554  2,  17|        sczerstwiała wtedy i uczynił się z niej jakoby płytki brzeszczot,
2555  2,  17|            Udało mi się wreszcie dostać z kilku towarzyszami zwolnienie
2556  2,  17|             prawie wwalili się w mogiły z głuchą rozpaczą. A teraz...
2557  2,  17|                 na tę chwilę, nie pójdę z nimi. Ale nim piach mi oczy
2558  2,  17|               Stał na tym samym miejscu z rękoma splecionymi na poręczy
2559  2,  17|         zamyślone źrenice nie schodziły z twarzy żołnierza.~Z nagła
2560  2,  17|           schodziły z twarzy żołnierza.~Z nagła westchnął i wstrząsnął
2561  2,  17|           siedział na niskim stołeczku, z głową bezwładnie leżącą
2562  2,  17|                 i niedbale czoło. Rzekł z wyrazem szczególnej wzgardy:~-
2563  2,  17|              zgrzytnął Trepka wychodząc z izby i z trzaskiem rzucając
2564  2,  17|               Trepka wychodząc z izby i z trzaskiem rzucając drzwi
2565  2,  18|                to na polowanie, konno i z psiarnią. Spod Tarnowa dopiero
2566  2,  18|               było w stanie wydrzeć się z powrozów nocy, choć dawno
2567  2,  18|             nadejdzie... Ogień dymnie i z oporem płonął w czeluści
2568  2,  18|           Obadwaj spiskowi krzątali się z pośpiechem po izbach starego
2569  2,  18|                W zanadrzu odzieży każdy z nich pieścił ukrytą krótką
2570  2,  18|                 się na równe nogi jakby z zamiarem ogłoszenia wielkiej
2571  2,  18|               Wiem, że nie zgadzasz się z ojcem, że nie możecie ze
2572  2,  18|                  Nie ucz mię pan hrabia z łaski swojej, o czym powinienem
2573  2,  18|                no tylko wielkich rzeczy z tych spraw żakowskich! Wiem,
2574  2,  18|           żakowskich! Wiem, że wrócicie z drogi! Na trzecim popasie
2575  2,  18|              skoczyli na siodła. Trepka z odkrytą głową szedł za nimi
2576  2,  18|             każdym węgłem domu, jak się z jękiem wałęsa pod drzewami
2577  2,  18|               piersiach, jako ów feniks z popiołów. Nowe zażegła ognisko
2578  2,  18|            słowa-westchnienia porwał mu z warg lotny wicher:~- Plemię
2579  2,  18|              wody drżąc i marszcząc się z zimna. W pewnym miejscu
2580  2,  18|             stała samotna gruszka polna z krzywymi a kolczastymi gałęźmi.
2581  2,  18|        kolczastymi gałęźmi. Pamiętał ją z najwcześniejszego dzieciństwa,
2582  2,  18|  najwcześniejszego dzieciństwa, widział z okna swego pokoiku, gdy
2583  2,  18|           czterema gwoździami. Patrzały z niego oczy miłościwe, zamazane
2584  2,  18|               obrazek. Westchnął... Nie z głębi cielesnego serca,
2585  2,  18|            głębi cielesnego serca, lecz z dna duszy wypłynęła krótka
2586  2,  18|            drogę prowadzącą do Olszyny. Z dala na uboczu został rodzinny
2587  2,  18|            mętnie czerniały tyły stodół z murowanymi słupami, dachy
2588  2,  18|                 chyliły się za wiatrem. Z głębin ogrodu wznosiły się
2589  2,  18|               dwa białe kominy dworu, a z nich dym już się wymykał
2590  2,  18|                  Wtem Rafał zdarł konia z okrzykiem przerażenia.~Spomiędzy
2591  2,  18|       zachlastanej cholewie buta. Głowa z wysiłkiem dźwignęła się
2592  2,  18|              oczy zalane łzami, oślepłe z rozpaczy, szukały twarzy
2593  2,  18|              zawsze. Podniósł je obie i z jękiem przycisną) do piersi.
2594  2,  18|                 wszystko przepadło.~Ale z nagła Krzysztof się ocknął
2595  2,  18|                 i straszliwy wyraz mocy z twarzy uczynił jak gdyby
2596  2,  18|           rumaki stanęły dęba, skoczyły z miejsca i runęły naprzód.
2597  2,  18|                 zadawać ciosów. Lecieli z głuchym, ciężkim tętentem,
2598  2,  18|            ciężkim tętentem, na wyścigi z wichrem, schyleni na siodłach.
2599  2,  19|     Podjeżdżając do Bramy Floriańskiej, z dala już spostrzegli znaczny
2600  2,  19|                 nachylił się ku niemu i z dziwnym uśmiechem rzucił
2601  2,  19|         dziwaczny znak... Wyniosły słup z długim poprzecznym ramieniem...
2602  2,  19|                wówczas, gdy burza idzie z boru w bór. Chwila jeszcze
2603  2,  19|             więc przyjaciele zeskoczyli z bryki i poszli w kierunku
2604  2,  19|                 Na usta Rafała wypełzał z wolna więzienny uśmieszek,
2605  2,  19|              już dawno, dawno znikł był z nich, czasu wytchnienia
2606  2,  19|      konsyliarza... - odpowiedział ktoś z tłumu.~- E, to mu ta stary
2607  2,  19|                   Naści wojaczkę, jeden z drugim!~- Prawdę jegomość
2608  2,  19|                 jegomość mówisz. Mondur z galonami osłom się spodobał.
2609  2,  19|               między posterunki, jak ja z imością między stragany
2610  2,  19|                a raczej płynęli w masie z oczyma utkwionymi w nagie,
2611  2,  19|                 w nagie, żółtawe drewno z poprzecznym ramieniem. W
2612  2,  19|              głos dzwonu.~Tłum wychynął z ulic i wwalił się na wały,
2613  2,  19|            jakiś jeden głos, dochodzący z dala, jakoby dziecięce gwarzenie,
2614  2,  19|               do skazańców i pierwszemu z brzega rozwiązał ręce. Potem
2615  2,  19|              ujął za ramię i sprowadził z pomostu. Tłum westchnął.
2616  2,  19|               lesie przed burzą, leciał z ust do ust, z końca w koniec
2617  2,  19|             burzą, leciał z ust do ust, z końca w koniec placu:~-
2618  2,  19|          Wysiekierski...~Oprawca wrócił z wolna po schodach. Słychać
2619  2,  19|            stopami. Drugiemu skazańcowi z kolei rozwiązał ręce i sprowadził
2620  2,  19|               Wszystkie głowy drgnęły i z ust do uszu leciała błogosławiona
2621  2,  19|                 Chwała bądź Bogu!~- Pan z nami...~- Do wojska oddali!~-
2622  2,  19|                 podmówił.~- Wywiódł ich z domostw rodzicielskich.~-
2623  2,  19|            dołowi. Za czym zdarł szybko z dłoni rękawiczki i cisnął
2624  2,  20|           zadanie. Nieco trudności było z paszportem Olbromskiego,
2625  2,  20|                 się w kostiumy podróżne z sukna ciemnozielonego, gdyż,
2626  2,  20|         przemknąć się za granicę. Jedno z pierwszych miejsc w tej
2627  2,  20|                przemycać, ale oto Rafał z ust pewnego modnisia, kuzyna
2628  2,  20|          księżniczka Gintułtówna, jedna z sióstr księcia Jana Gintułta
2629  2,  20|            niego obojętną rzeczą, którą z księżniczek mógłby przy
2630  2,  20|               to były mundury! W każdym z nich zaszyte były umiejętnie
2631  2,  20|               kapelusze i futra czyniły z nich pustych młokosów, pędzących
2632  2,  20|           zatarcie wszelkich podejrzeń. Z tej rozmowy z oberżystą
2633  2,  20|                podejrzeń. Z tej rozmowy z oberżystą wyłoniła się smutna
2634  2,  20|           oddział dragonów austriackich z oficerem na czele dla jak
2635  2,  20|                chacie. Patrol styka się z patrolem wsi sąsiedniej.
2636  2,  20|                 się kto zbliża do rzeki z tej czy z tamtej strony -
2637  2,  20|               zbliża do rzeki z tej czy z tamtej strony - kula w łeb,
2638  2,  20|                który zjedzie wiele osób z okolicy, a nawet zaproszony
2639  2,  20|       zdrętwiały, odtrącony stanowczo i z młodą siłą wśród mocowań
2640  2,  20|              Elżbieta. Ale ujrzeć kogoś z tamtych przedziwnych czasów
2641  2,  20|            przemknęła trwoga granicząca z odrazą i, co najdziwniejsza,
2642  2,  20|               rozkosz wydarta.~Gdy szli z wolna pomiędzy rzędami nagich
2643  2,  20|    najobojętniejszym, jaki mógł wydobyć z siebie:~- Czy nie wiesz
2644  2,  20|            strach nie zaczyna oblatywać z czterech stron świata? Może
2645  2,  20|                    Pokaż.~Cedro wydobył z sekretnego przedziału w
2646  2,  20|                 poczęły. Główne wejście z portykiem, lnu któremu się
2647  2,  20|                  Rafał szedł obojętnie, z uczuciem wesołej ciekawości,
2648  2,  20|              wesołej ciekawości, prawie z rozczarowaniem. Poddał się
2649  2,  20|         codziennym stroju i zbudzili go z drzemki. Ten dowiedziawszy
2650  2,  20|          dowiedziawszy się, że przybyli z Krakowa i mają sprawę do
2651  2,  20|               wziął dwie karty wizytowe z wypisanymi nazwiskami przybyłych,
2652  2,  20|              przygasłe, rozszerzyły się z wolna i żółte ich światło
2653  2,  20|             Krzysztof siedział zadumany z głową wspartą na ręce i
2654  2,  20|                 błąkała się jego dusza. Z niechcenia dotknął ręką
2655  2,  20|               był na świecie, wypędzony z domu, kiedy wśród ludzi
2656  2,  20|                 wylot szpaleru. Tamtędy z czarodziejskiego świata
2657  2,  20|                 rzeczywisty... - marzył z gorzkim uśmiechem na ustach.
2658  2,  20|                 słów. Pragnął wypatrzyć z akwareli, którą miał przed
2659  2,  20|                tam kilka książek. Jedną z nich otworzył w tym miejscu,
2660  2,  20|                nowych, tryskający widać z wierszów książki, w coraz
2661  2,  20|           Naciśnięta lekką stopą któraś z tafelek topolowej posadzki
2662  2,  20|     potwierdzone i wykryte, wyciągnięte z mroku!~- Jakież to myśli
2663  2,  20|               pomieszanie i ruchy wstał z miejsca i obrócił się.~Stała
2664  2,  20|            ramionach miała szal zielony z suto haftowanymi brzegami.
2665  2,  20|              masz broni!"~Podniósł oczy z dawnym, grudzieńskim zuchwalstwem
2666  2,  20|              zasób uśmiechów dla Cedry. Z warg spływały słowa łaskawe
2667  2,  20|                to przykro... - ciągnęła z niechcenia, odczytując bilecik
2668  2,  20|                 pałacu... - rzekł Cedro z ukłonem.~- I nie odwodzi
2669  2,  20|                 złego mój mąż nie wraca z Wiednia. Miał już być...
2670  2,  20|        dotychczas nie uznał... - dodała z uśmieszkiem ledwie-ledwie
2671  2,  20|             Pani szambelanowa raczy być z nami zupełnie otwartą...
2672  2,  20|                 rzekł Cedro unosząc się z krzesła.~- Jeszcze nic nie
2673  2,  20|       szorstkości. Jeszcze przez chwilę z upodobaniem zatapiał myśl
2674  2,  20|                 szlacheckim, na którego z ukosa patrzano. Hardo podnosił
2675  2,  20|          nieznane, subtelne, piękne jak z ciszy nocne j wychodząca
2676  2,  20|                kokieterii, owa łatwość, z jaką można rozsiewać najsubtelniejszy,
2677  2,  20|                 jakby cudza, tryskająca z wiecznego źródła rozkoszy.
2678  2,  20|               wysoki, w polskim stroju, z wąsami blond jak wiechy.
2679  2,  20|             miał tęgą, tłustą, czerwoną z wiatru, oczy wypukłe i ogniste.
2680  2,  20|       dziedziczka wyrwała się.., te!... z tą gotowością pomagania
2681  2,  20|               pomagania waćpanom. Bo to z panią dziedziczką sprawa
2682  2,  20|            panie Kalwicki, trzymaj się, z łaski swej, w ryzach!~-
2683  2,  20|            święty Szczepan. Com ja miał z tym brzydactwem! ~- Bardzo
2684  2,  20|             swego plenipotenta.~- Zaraz z książęca! Muszę jeszcze
2685  2,  20|               ustach przecudny uśmiech.~Z wolna podniosła błękitne
2686  2,  20|               na twarzy gościa. Uśmiech z jej warg nie schodził, a
2687  2,  20|             starego szlachcica i zaczął z nim wśród ożywionej rozmowy
2688  2,  20|             krok i nie spuszczając oczu z twarzy Rafała wyrzekła przez
2689  2,  20|             stołu, pani Ołowska otwarła z uśmiechem album rysunkowe
2690  2,  20|                pejzaż po pejzażu rzekła z uprzejmą obojętnością:~-
2691  2,  20|           wieczerzy, do której w jednym z sąsiednich pokojów we czworo
2692  2,  20|          plenipotenta i musiał wdać się z nim w rozległy dyskurs de
2693  2,  20|               gospodyni domu bawiła się z Krzysztofem tak żywo i przyjemnie,
2694  2,  20|               chwili raz jeden pomyślał z postanowieniem żelaznym: "
2695  2,  20|        Przyszedł tedy na dawne miejsce, z dala obszedłszy tak wielki
2696  2,  20|          śledzić spod nawisłych powiek, z zasadzki rzęs, powab tej
2697  2,  20|             przecudnego łona. Oczy jego z manowców tych szpiegowań
2698  2,  20|               szpiegowań wracały niemal z rozpaczą, gdy znajdowały
2699  2,  20|             dawać odpowiedzi przytomne. Z oczu, kiedy je na piękną
2700  2,  20|                szaleństwa. Toteż prawie z radością wstał od stołu
2701  2,  20|          niewielkiej ogrzanej komnacie. Z tą sąsiadowała druga" gdzie
2702  2,  20|          dotychczas nie znane wybuchały z duszy postanowienia, by
2703  2,  20|                 tak było!... Pchnęła go z łóżka nagła myśl... Cóż
2704  2,  20|        Bezwiednym ruchem zaczął ścierać z szyby zamróz nocny i spojrzał
2705  2,  21|            galerii stroiła instrumenty. Z głębokiego westybulu raz
2706  2,  21|          jedwabiu, zapach perfum płynął z dołu. Szmer rozmów...~Tysiące
2707  2,  21|                 rzucały blaski na słupy z ciemnego marmuru podtrzymujące
2708  2,  21|                przedsionka. Przy jednym z tych słupów stał pan Ołowski,
2709  2,  21|                 człowiek jeszcze młody, z twarzą subtelną, wydelikaconą
2710  2,  21|        przybywających gości, zsuwał się z twarzy jak maska.~Obok drugiego
2711  2,  21|            gospodarza. Kalwicki łamaną, z łacińska-polską, a pan Ołowski
2712  2,  21|            niemczyzną przyjęli gościa i z wielką atencją, komplementami,
2713  2,  21|              Lekka, prześliczna suknia, z wpiętymi w przód spódnicy
2714  2,  21|             drgał życiem bukiet fiołków z Parmy. Kiedy wszedł porucznik
2715  2,  21|                Kiedy wszedł porucznik i z wyszukaną elegancją wiedeńczyka
2716  2,  21|            przyjęła go, równie jak mąż, z honorami. Zażądała, aby
2717  2,  21|                 podał ramię, i przeszła z nim przez opróżniony środek
2718  2,  21|           pełgały niezdrowym połyskiem. Z godziny na godzinę zwiększała
2719  2,  21|            gości, przybyszów, sąsiadów, z których każdego i każdą
2720  2,  21|      najzaciętszego wroga. Wciąż musiał z kimś rozmawiać, witać się,
2721  2,  21|                nareszcie wyznać, co się z nim dzieje... A kiedy się
2722  2,  21|         zalotnie, rozkosznie, odchodził z duszą rozstrzelaną jej śmiechem,
2723  2,  21|               śmiechem, uśmiechając się z cicha.~Tak przetrwał te
2724  2,  21|             Bure brwi stykały się jedna z drugą nad linią nosa niepostrzeżenie,
2725  2,  21|       znamienitej ulgi. Kamień spadł mu z serca. Miałżeby jeszcze
2726  2,  21|                Będzie zachodził niby to z polowania do rządcy. Z pól
2727  2,  21|               to z polowania do rządcy. Z pól widać ten pałac. Oglądał
2728  2,  21|            tylko o to, jak rozmówić się z Krzysztofem. A może i on
2729  2,  21|                na szczerym polu? Będzie z pewnością trochę wstydu,
2730  2,  21|                 nurka.~Tylko jak zacząć z głuptaskiem Krzysztofem?
2731  2,  21|               swoich modlitw albo niech z chwałą zdechnie od kul dragońskich!
2732  2,  21|            złudzeniu widział szereg par z wdziękiem i powagą okrążający
2733  2,  21|             salę. Stary jakiś jegomość, z panią Ołowską marszałkujący
2734  2,  21|         młodzież. Rafał pragnął tańczyć z panią Elżbietą, ale nie
2735  2,  21|              szczęśliwej chwili. Zawsze z nią walcował ktoś inny albo
2736  2,  21|               ktoś inny albo znikała mu z oczu pełniąc obowiązki gospodyni.
2737  2,  21|                 gospodyni. Tańczył tedy z osobami, które były w pobliżu,
2738  2,  21|               objęciu. Zniknęły wówczas z jego mózgu słowa, ustały,
2739  2,  21|              udało się Rafałowi tańczyć z panią Elżbietą. Dopiero
2740  2,  21|                  Znał ów taniec jeszcze z Warszawy, wiedział tedy,
2741  2,  21|           będzie miał możność obcowania z nią w pewnych chwilach.
2742  2,  21|                 nią w pewnych chwilach. Z przymkniętymi oczyma marzył
2743  2,  21|            swoją, pierwszą lepszą pannę z brzegu, zasypywał mnóstwem
2744  2,  21|            trzpiot, jednocześnie drwiąc z niej oczyma pełnymi odrazy
2745  2,  21|                pierwszej figurze, kiedy z panią Ołowską sam na sam
2746  2,  21|                  Odeszła wśród ukłonów, z uśmiechem na przecudnym
2747  2,  21|                 mu ją dał taniec. Wtedy z głębokości serca, targającego
2748  2,  21|               zatracenia duszy! Umieram z żalu za tobą... księżniczko!~
2749  2,  21|            kazał taniec, i zostawiła go z inną kobietą, z tancerką,
2750  2,  21|            zostawiła go z inną kobietą, z tancerką, którą sobie był
2751  2,  21|              taniec jedwabnymi krokami, z uśmiechem na ściśniętych
2752  2,  21|            lazurowych oczu nie przyjmie z uwielbieniem? Odmienną falą
2753  2,  21|           własnego spojrzenia udźwignąć z ziemi. Widział jej stopy
2754  2,  21|             Rafał oddalił się do jednej z sąsiednich sal i tam ukrył
2755  2,  21|            prosił, żeby raczyła tańczyć z nim gawota.~- Ach, więc
2756  2,  21|               życiu gra. Ruchy jej były z każdą chwilą wdzięczniejsze,
2757  2,  21|                które teraz, po wyrwaniu z nicości, okazują wszystek
2758  2,  21|                 W różanych wargach zęby z trwogi szczęka j ą:~- Będą
2759  2,  21|                 Rafał spojrzał na niego z ukosa i uśmiechnął się dobrodusznie.
2760  2,  21|                dnia dzisiejszego.~- Ale z ciebie tancmistrz nie lada...~-
2761  2,  21|              siedziała jego księżniczka z głową opartą o kraj marmurowego
2762  2,  21|         przestrzeń młoda, piękna panna, z wdziękiem tańcząca solowy
2763  2,  21|                 nad głową błękitny szal z Kaszmiru. Jeśli stawała
2764  2,  21|              drodze spojrzeń obłąkanych z rozkoszy, przywierali na
2765  2,  21|          mgnienie powieki, by za chwilę z tym straszniejszą miłością
2766  2,  21|           niezwyciężony. Wolnymi kroki, z wdziękiem i zwinnością tygrysa
2767  2,  21|                popiół fioletowoperłowy. Z dala, zza dziesiątych ścian,
2768  2,  21|           westchnieniami, które płynęły z tajemniczego zdroju na świętej
2769  2,  21|          Zamknęła je za sobą. Gdy wstał z fotela przed ogniem, zajęła
2770  2,  21|             chwilę nieruchoma siedziała z rękoma na poręczach leżącymi
2771  2,  21|        spojrzeniu, przerwanym odejściem z sali, upadł przy niej na
2772  2,  21|              pani.~- Przyniosłam ci ten z albumu widok alei w Grudnie.
2773  2,  21|                Szukają go. Myślał o tym z uśmiechem nie odrywając
2774  2,  21|               szczęścia, nie budząc się z omdlenia. Wszystko jedno.
2775  2,  21|               na rozkaz, że ma się udać z Krzysztofem na ową wyprawę,
2776  2,  21|                 aż do tej pory! - wołał z największym gniewem.~- Jak
2777  2,  21|                jednego zamachu zdzierał z siebie balowe szaty. Wszystkie,
2778  2,  21|                 Zatrzymał kartę papieru z darowanym pejzażem i schował
2779  2,  21|               kożuszki, czapki-i wyszli z cicha bocznymi schodami.~
2780  2,  21|            skrzypiał.~Kalwicki znikł im z oczu, a za chwilę podjechał
2781  2,  21|              prężyły się do biegu. Para z nich biła kłębami. Rafał
2782  2,  21|              choć safanduła. Dojedziemy z paradą.~- Frau Olowski ist
2783  2,  21|          lecieli, paliło się ognisko, i z dala już widać było przy
2784  2,  21|              kłusem nadjeżdżał krzycząc z całej siły:~- Wer da! Wer
2785  2,  21|                wojskowe szablą, ale się z miejsca nie ruszał.~- Gdzie
2786  2,  21|                Komendant zasłabł. Wraca z balu. Wieziemy go do domu!
2787  2,  21|              lisy w dół rzeki. Świstali z cicha, wiadomym sposobem,
2788  2,  21|       Przycupnęli. Koń przeleciał.~- To z drugiego posterunku... -
2789  2,  21|          kożuchu chwycił silnie każdego z nich za ręce i wciągnął
2790  2,  21|                 rzeki rozległ się krzyk z kilku stron. Stało się to
2791  2,  21|        przeciągle gwizdnęły kule.~Jedna z nich musnęła wodę koło burtu
2792  2,  21|         chrzypieniem. Wiosła wypadły mu z rąk. Przez chwilę w zdumionych
2793  2,  21|              barkę za łańcuch i wywlókł z wody na mieliznę w ostoje
2794  2,  21|            gwizdnęły jak osy, trzaskały z ostrym brzękiem w lód i
2795  2,  21|                 widok brunatnej twarzy, z której rozwartych ust waliła
2796  2,  21|           głęboko werznęły się w śnieg. Z załamanymi rękoma, z wyrazem
2797  2,  21|             śnieg. Z załamanymi rękoma, z wyrazem rozpaczy bezdennej,
2798  2,  21|               patrzał w leżącego trupa. Z nagła zatrząsł się cały
2799  2,  21|               oczy na Rafała i pytał go z ogłupiałym skamłaniem:~-
2800  2,  21|              się nade mną! Cóż ja teraz z nim pocznę?...~- Wiesz co -
2801  2,  21|              piękne wigilie śpiewał, to z ciebie będzie najtęższy
2802  2,  21|         wszystkim ściągnij buty, udrzyj z koszuli płat i zawiń nogi.~
2803  2,  21|            cicho.~Dzień wstawał. Wyszli z zarośli nadbrzeżnych i wielkim
2804  2,  21|               Gałgany! Strzelajże jeden z drugim, a celnie! Godzinę
2805  2,  21|                  w brunatnych zaroślach z błękitnawych mgieł świtu
2806  2,  21|                pałac w Jazie. Dach jego z ciemnej dachówki przerzynał
2807  2,  21|       teraźniejszy mieszkaniec lepiankę z wiciny i rzecznego mułu,
2808  2,  21|                wiciny i rzecznego mułu, z kawałów belek, szczątków
2809  2,  21|                mchem i nawozem. Okienko z jednej szybki, jak ciepłe
2810  2,  21|           przewozi? Teraz wojsko stoi i z gwerów bije. Ja o niczym
2811  2,  21|              dać w rękę. Necie...~Wyjął z kieszeni garść pieniędzy,
2812  2,  21|            sztuki, kładł na stole. Baba z rozdziawioną gębą przypatrywała
2813  2,  21|         Wreszcie gdy Krzysztof wyrzucił z kieszeni wszystko, co miał,
2814  2,  21|              Szli w milczeniu po śniegu z wierzchu obmarzłym i przyprószonym
2815  2,  22|       towarzysza i wszedł do pierwszego z brzegu siedliska z zapytaniem:
2816  2,  22|           pierwszego z brzegu siedliska z zapytaniem: czyby nie można
2817  2,  22|             Obszerne domostwo, otoczone z pola parkanem, a ode drogi
2818  2,  22|               konarów. Dom był murowany z cegły, pod gontem. Na kominie
2819  2,  22|            rolnik naradzał się po cichu z Rafałem, stojąc w progach
2820  2,  22|            jedni, skąd i dokąd zdążają. Z malowanej szafy wydobył
2821  2,  22|               świąteczne, ser śląski, a z komory wyniósł gąsiorek
2822  2,  22|           przemycanego wina. Pykał żywo z glinianej fajeczki, kłaniał
2823  2,  22|         milczeniu żuł kawałeczek chleba z solą.~- Cóż wasze Niemcy,
2824  2,  22|               ma być słychać? Gonią się z miejsca na miejsce.~- Któż
2825  2,  22|                lecą ludzie i gadają, że z Polski ślachta bije się
2826  2,  22|                 Polski ślachta bije się z królewskimi.~- No i cóż?~-
2827  2,  22|             pewno wolą nie spotykać się z Prusakami:..~- E, nam wszystko
2828  2,  22|             jako niezadługo ujrzą trakt z Tarnowie do Siewierza, idący
2829  2,  22|               zajazdu: Nie wypuszczając z ręki bata woźnica wszedł
2830  2,  22|                Jednak marzące jego oczy z niechęcią i odrazą niejako
2831  2,  22|               Spożyli po kawałku chleba z serem i mięsiwem z zapasów
2832  2,  22|               chleba z serem i mięsiwem z zapasów woźnicy. Cedro był
2833  2,  22|               kącie. Podnieśli tę deskę z trudem i wydobyli nabitą
2834  2,  22|             kiedy zaczajony Ślązak ciął z całej siły w rękaw wyrwanym
2835  2,  22|            szablę w drugą i postawił go z boku, pod oknem. Chłopu
2836  2,  22|                 boku, pod oknem. Chłopu z kobylicą wyrwaną ze stępy
2837  2,  22|            Rafał wyjrzał, wszyscy trzej z konia .opatrywali rękę kolegi.
2838  2,  22|                to chwilę, bo oto zdjęli z pleców karabiny, podsypali
2839  2,  22|                 łoskot piorunowy. Jeden z żołnierzy padł na ziemię.
2840  2,  22|                 niemu. Inni rzucili się z pałaszami do okna. Rafał
2841  2,  22|         ujrzawszy ich przed sobą palnął z krócicy wprost, o krok.
2842  2,  22|                gdy go chwycił Olbromski z krzykiem:~- Co robisz?~-
2843  2,  22|             przewodnik siłą wywlekli go z okna na środek szynkowni.
2844  2,  22|                stał zaczajony pod oknem z pałaszem w ręku, a Ślązak
2845  2,  22|        szczelinę we drzwiach, zobaczyli z pociechą, że jegry siadają
2846  2,  22|        odjechali, nabili jeszcze broń i z konia dali pięć strzałów
2847  2,  22|              Idąc za radą Ślązaka Rafał z Cedrą wymknęli się z karczmy
2848  2,  22|              Rafał z Cedrą wymknęli się z karczmy na piechotę, skoro
2849  2,  22|             gościńca w obawie spotkania z nowym oddziałem patrolującym.
2850  2,  22|              jak sto diabłów bermycach, z czerwonymi nochalami i z
2851  2,  22|                z czerwonymi nochalami i z wąsem co się zowie. Krzysztof,
2852  2,  22|               obudwu badać sierdziście, z niedowierzaniem, ale wkrótce
2853  2,  22|               do Częstochowy, ale nawet z własnej ochoty wyjednał
2854  2,  22|               przeczucia grały w każdym z nich niby ułudny głos muszli,
2855  2,  22|           spotka w komendancie - kolegę z liceum. W lokalu tego dygnitarza
2856  2,  22|          chorągiew pospolitego ruszenia z porucznikiem na czele, nie
2857  2,  22|               czele, nie cała, bo tylko z pocztowych złożona. Pięćdziesięciu
2858  2,  22|                 kurtki i takież rajtuzy z czerwonymi kantami, barwy
2859  2,  22|            odzianych w zgrzebne lejbiki z rękawami. Jedni byli uzbrojeni
2860  2,  22|             drewniane, sześciołokciowe, z dzidami i żeleźcami na końcu.
2861  2,  22|                 dzierżyły drzewca pik i z ogniem machały szablicami
2862  2,  22|             poważnie wyszedł w mundurze z błyszczącymi bulionami a
2863  2,  22|                błyszczącymi bulionami a z miną srogą Jarzymski.~Ujrzawszy
2864  2,  22|             swoje marszruty i wyjaśnili z uszanowaniem, że udają się
2865  2,  22|            przygładził wąsika i słuchał z uśmiechem, patrząc niekiedy
2866  2,  22|                 tłumaczył się Jarzymski z miną skupioną i poważną -
2867  2,  22|              zupełny. Trzeba było pychę z serca złożyć, porzucić miękkie
2868  2,  22|                 nie umiesz... - odpalił z miejsca Jarzymski - to co
2869  2,  22|                nich bestyjskimi oczyma, z dobrotliwym i wyrozumiałym
2870  2,  22|          potrzebujemy gwałtownie, ludzi z charakterem, ludzi oddanych,
2871  2,  22|              gdy obadwaj, wyprostowani, z oczyma wlepionymi w jego
2872  2,  22|               od pohulanek w Warszawie! Z prośbą o zgodę w oczach
2873  2,  22|           famulusa, a ja zaraz nadejdę.~Z cukierni, ledwo drzwi uchylili,
2874  2,  22|                 na sobie mundury prosto z igły, a galony wprost od
2875  2,  22|                  Kurtki mieli granatowe z wyłogami w barwach wojewódzkich,
2876  2,  22|           barwach wojewódzkich, rajtuzy z wypustkami i białe kolety.
2877  2,  22|             kolety. Czapki tegoż koloru z czarnym barankiem i białymi
2878  2,  22|                zdrowa, wszystka, widać, z niedalekich okolic, gdyż
2879  2,  22|                 ludzi zranionych. Jeden z nich wspierał się na kuli
2880  2,  22|                 ich, czy nie mógłby się z przyjacielem przysiąść do
2881  2,  22|         pocztowych.~- Toście waćpanowie z Galicji tak samo jak my!~-
2882  2,  22|            Kurzelowa. Historie my mieli z tą naszą wyprawą. Bo to
2883  2,  22|                 szczekocińskim. Dopiero z drogi buchnęli my w lasy
2884  2,  22|                 jednego razu wyjeżdżamy z lasu: rzeka okropna przed
2885  2,  22|         Prusaków został wykomenderowany z Wrocławia dla wzmocnienia
2886  2,  22|                około stu człowieka wraz z pocztowymi i pośli my na
2887  2,  22|               Góry, skoczyli my na nich z ukrycia. Piki, szable, sztucery
2888  2,  22|            zabij! Nawet-em sam skrobnął z konia piechura szabliskiem,
2889  2,  22|               się, jak skoczymy naprzód z kupą rycerstwa, a choćby
2890  2,  22|                rycerstwa, a choćby ot i z Pawełkiem, sąsiadem Kuleszyńskim!
2891  2,  22|           Tymczasem drzwi się otwarły i z miną marsową, tęgą i w miarę
2892  2,  22|                 Krzyk się wzmógł. Jeden z oficerów, mocno już cięty,
2893  2,  22|               nie od pałasza, wychodził z izby sąsiedniej wołając:~-
2894  2,  22|            skandal?~- Bilardu nie mam - z powagą odpowiedział Jarzymski -
2895  2,  22|                    Racja! -zawołał ktoś z tłumu. -Braknie właśnie
2896  2,  22|              chodzi, żeby pokazać, jaki z ciebie hołysz, skoro cię
2897  2,  22|              zawsze się ma do czynienia z Niemcem tak tchórzliwym
2898  2,  22|              nie koniec jeszcze - mówił z wolna Jarzymski nalewając
2899  2,  22|       Trembeckiego.~- Niech żyje!~Wyjął z kieszeni papier i na poły
2900  2,  22|                czytając, na poły mówiąc z pamięci, głosił:~- Komunikuje
2901  2,  22|            hufiec, do którego niektórzy z waszmościów panów mieli
2902  2,  22|            wziął grafa Henkla, landrata z Tarnowie, w zakład za panów
2903  2,  22|    królewsko-pruskiego, do łączenia się z wojskiem pruskim i dostarczania
2904  2,  22|                Ten trzeci toast - mówił z wolna Jarzymski - chcę wypić
2905  2,  22|                 zdrowie dwu młodzieńców z Galicji...~- Młodzieńców?
2906  2,  22|                gdakanie...~- Gdzie? kto z Galicji?~- Panów Cedry i
2907  2,  22|            wolne jest od niecnego wroga z prawieków, od pruskiego
2908  2,  22|                 że serce mięknie... ,~- Z siebie, widzisz, gada, nie
2909  2,  22|              siebie, widzisz, gada, nie z wierzchu, tylko ze środka...~-
2910  2,  22|               kogoście uczcili.~- Znowu z tym Austriakiem...~- Raczcież
2911  2,  22|                   taka była afera. Nocą z 17 akuratnie na 18 listopada
2912  2,  22|                Sarmaty`? Stary, jeszcze z naczelnikowskich czasów
2913  2,  22|                 garsteczkę pospolitaków z ziemie wielońskiej, nie
2914  2,  22|                broń złożyło, a Francuzi z naszymi wchodzili w bramy
2915  2,  22|              też: spod Włoszczowy!~Ktoś z drugiej izby wołał:~- Zdrowia
2916  2,  22|             stanęli jak jeden człowiek. Z każdych dwudziestu dymów,
2917  2,  22|               jeden kantonista, czy tam z ochoty, czy tam przez ciągnienie
2918  2,  22|              tam przez ciągnienie losu. Z tego będzie infanteria jak
2919  2,  22|              pod Łowiczem ramię w ramię z Frankami prali wroga na
2920  2,  22|          jednego Niemiaszka, burmistrza z Gołańczy, a drugiego Differta
2921  2,  22|           Gołańczy, a drugiego Differta z Obrzycka rozstrzelali za
2922  2,  23|                 się w Siewierzu, wyszła z "części krakowskiej", dążąc
2923  2,  23|         zebrania, pod Łowicz. Ochotnicy z konieczności, a nadto pod
2924  2,  23|                 im dwa konie wierzchowe z własnej stajni, jakoby tak
2925  2,  23|                 nadto jakieś zastępstwo z łaski pewnego sąsiada, co
2926  2,  23|               Maleńka armia siewierska, z konnicy samej złożona, wyruszyła
2927  2,  23|                 ciągnące pod Stokowskim z ziemi wieluńskiej, pod Lipskim
2928  2,  23|                wieluńskiej, pod Lipskim z Sieradzkiego, pod Janem
2929  2,  23|        wkroczyli w niską równinę Bzury. Z dala, o dwie blisko mile,
2930  2,  23|           dziesiątą zaczęły ściągać się z muzyką wojskową poszczególne
2931  2,  23|           wojska. Pochodziła przeważnie z arsenału częstochowskiego.
2932  2,  23|                 malownicza siła, bijąca z postawy tej młodzieży, zapał
2933  2,  23|               widać było otwarty namiot z ołtarzem polowym.~Zahuczał
2934  2,  23|                 błyskawicą strzelała mu z oczu.~W milczeniu, ciężko
2935  2,  23|                 milczeniu, ciężko zlazł z konia. Poszedł ku namiotowi.
2936  2,  23|              rozstaniu się połączył mię z wami, rodacy, który mi daje
2937  2,  23|               pierwszym, w którym każdy z was życie swoje poczyna...~
2938  2,  23|           Ścisnął Cedro rękę towarzysza z całej siły i nie puszczał
2939  2,  24|        zgromadzone w Łowiczu podzielono z gruba na regimenty piesze
2940  2,  24|             regimenty piesze i konne, i z nich w myśl Dąbrowskiego,
2941  2,  24|            kawalerów. Sztab składał się z pułkownika, sześciu szefów
2942  2,  24|                  jeśli im się daje buty z długimi cholewami, a trzewiki
2943  2,  24|           szeregach jakoby Tyrolczyków. Z szykiem i sprawnością, do
2944  2,  24|           muzyki, połyskiwali na mrozie z sarmacka - wątpliwą białością
2945  2,  24|              Broń pruską zwożono furami z twierdzy wrocławskiej, która
2946  2,  24|               się była właśnie poddała, z Częstochowy i Koźla. Była
2947  2,  24|              jak do wymarszu. Bataliony z rana były egzercerowane
2948  2,  24|                 jej w marszu, tworzenia z szybkością czworoboku i
2949  2,  24|              Każdy batalion składał się z dziewięciu kompanii, z których
2950  2,  24|              się z dziewięciu kompanii, z których jedna była grenadierska
2951  2,  24|         podkomendnych i wodzów. Wodzami z natury rzeczy byli ci, którzy
2952  2,  24|                Kalisza, tam pąsowe - to z Krakowskiego. Generał Krasiński
2953  2,  24|               jedni, do Torunia drudzy. Z radością przyjęły ten rozkaz
2954  2,  24|               regimenty.~- Ponad rzekę! Z Wisłą! Na Prusaka!~Rozdzieliły
2955  2,  24|                 wojsku ominąć Warszawę. Z żalem ten rozkaz spełnili.
2956  2,  24|              żalem ten rozkaz spełnili. Z dala, z dala jeno widzieli
2957  2,  24|                rozkaz spełnili. Z dala, z dala jeno widzieli bure
2958  2,  24|         Zakroczymiem a Utratą, widzieli z dala we mgłach zimowych
2959  2,  24|                i okrągłej pięty, brnęła z wysiłkiem i marzła siarczyście.
2960  2,  24|                wozówki. Tam je pocztowi z miejsca rozkulbaczali, żeby
2961  2,  24|                schodzili się po staremu z Rafałem, zwinnie ścinali
2962  2,  24|                przy drugim, żeby zwartą z nich ścianę uczynić od wiatru.
2963  2,  24|      Wierzchołki wiązali mocno, tworząc z nich jakby kopułę. Był to
2964  2,  24|          wierzchu gałęzi grubą strzechę z kłoci nadartej w stylu niezupełnie
2965  2,  24|                 drobniejsze, dopóki się z nich nie utworzyła wysoka
2966  2,  24|                sprężyny i od zetknięcia z błotem mazowieckim na pewno
2967  2,  24|                  rzeźwi i czerstwi, jak z edredonowej pościeli. Ale
2968  2,  24|                dni stycznia wyrywał ich z legowisk gniewliwy a potężny
2969  2,  24|              kij-samobij, że wali w nią z góry, z wysoka młot-samogrzmot.
2970  2,  24|      kij-samobij, że wali w nią z góry, z wysoka młot-samogrzmot.
2971  2,  24|                 Zły?!~- Słyszysz, jeden z drugim, jak bije nogą w
2972  2,  24|                  A ty idź, precz mi się z tela wynoś! Majn to jest,
2973  2,  24|              jako to pachnie, kiedy cię z pieleszów wykurzą ojcowych?~-
2974  2,  24|            słuchał tych bajdów-pogwarów z twarzą surową i poważną.
2975  2,  24|                 się Jelitczyk-Ojrzyński z przydomkiem Mieczyk. Czy
2976  2,  24|            Jacek. - Ze słomy, ze siana, z igłów sosnowych ochędożyć
2977  2,  24|               wydalić abo pałaszem ciąć z góry a od serca. Abo i ten
2978  2,  24|       rozdzielona na dwie części. Jedna z nich poszła dalej, do Bydgoszczy,
2979  2,  24|           sformowany w Hagenau i Lipsku z jeńców pruskich wziętych
2980  2,  24|        Dąbrowskiego. Legia składała się z kompanii artyleryjskiej,
2981  2,  24|              szlufy podporucznikowskiej z dwiema jedwabnymi pręgami,
2982  2,  24|                u szlufy, nowi majorowie z dumą wznosili ramiona obciążone
2983  2,  24|           domową na poły bosi, obdarci, z pustymi brzuchami. Tłumaczyli
2984  2,  24|               generał Dąbrowski wyszedł z Notecizny i pociągnął ze
2985  2,  24|            ziemi stoi Kołobrzeg. Nieśli z sobą i rozrzucali wszędzie
2986  2,  24|            odezwę generała Dąbrowskiego z kwatery głównej w Nowem
2987  2,  24|               domach spokojnie, żadnego z nieprzyjaciółmi kraju nie
2988  2,  24|                 obywatelstwem połączeni z mieszkańcami, którzy przemysłem
2989  2,  24|                lutego generał Łubieński z komendy Kosińskiego zmuszony
2990  2,  24|       nieprzyjaciela na czele rycerstwa z województwa rawskiego. Pokazały
2991  2,  24|          pierwsza utarczka Rafała. Mało z niej odniósł wrażeń. Z dala
2992  2,  24|             Mało z niej odniósł wrażeń. Z dala ujrzał jeźdźców w burki
2993  2,  24|               odrębując się, strzelając z rzadka, gdyż mieli, widocznie,
2994  2,  24|                 kilkunastu jeźdźców - i z podziwieniem oglądał posępnych,
2995  2,  24|               dragonów i ośmiu piechura z przedniej straży pruskiej.~
2996  2,  24|            przed nieprzyjacielem, który z drugiego, prawego brzegu
2997  2,  24|      Kilkudziesięciu rannych wyniesiono z szeregów.~Runęła już była
2998  2,  24|                skoncentrować się o trzy z górą mile od Bydgoszczy,
2999  2,  24|              leżach. Tylko 56 rycerstwa z jazdy sieradzkiej, która
3000  2,  24|          spokoju. Już 18 lutego Prusacy z dużą siłą 3000 ludzi napadli