Tom, Rozdzial

3501  3,  3 |               jako i wy.~- Czego chcesz z nami łazić?~- Takiemu, co
3502  3,  3 |                 koledzy.~- A tobie wara z nami!~- Mójże, kawaler...~-
3503  3,  3 |                 ja...~- Kto wie, co one z nim zrobiły?~- Trzech groszy
3504  3,  3 |             rzeczywiście nie myślał iść z nimi. Siadł we framudze
3505  3,  3 |                 Woltyżerowie szli nazad z pośpiechem, wołając do Krzysztofa:~-
3506  3,  3 |                Obszedłszy go do połowy, z drugiej strony dziedzińca
3507  3,  3 |         żelastwem i wszelkim rupieciem. Z tamtej strony, za tą bramą,
3508  3,  3 |                 Cedro zstępując za nimi z góry.~Gdy szedł po schodach
3509  3,  3 |             szedł po schodach ostatni i z dala od grupy, zobaczył
3510  3,  3 |          sprzętach. Znoszono tu, widać, z ulicy i rzucano w popłochu
3511  3,  3 |                  Teraz, po wypuszczeniu z siebie kałuż skrzepłej krwi,
3512  3,  3 |           brwiach, w rozwartych ustach, z których krzyk zemsty jeszcze
3513  3,  3 |                    Jednemu wywaliło się z nozdrzy rozbitego nosa tyle
3514  3,  3 |            rozbitego nosa tyle krwi, że z niej powstała na ustach
3515  3,  3 |                 nikiej larwa opuszczona z zadumanego czuła, z oczu
3516  3,  3 |          opuszczona z zadumanego czuła, z oczu we łzach. Drugi miał
3517  3,  3 |             bólem, że widok ich dźwigał z piersi przemocą westchnienie.~
3518  3,  3 |              Woltyżerowie odgarnęli ich z drogi uderzeniem nóg i przedarli
3519  3,  3 |          mirtowych kwadratów, podobnych z oddalenia do tkaniny przecudnej
3520  3,  3 |         oddalenia do tkaniny przecudnej z bezcennego aksamitu, pełne
3521  3,  3 |              się posępny czarny kościół z wyniosłą wicią. Z tej to
3522  3,  3 |               kościół z wyniosłą wicią. Z tej to wieży waliły w szturmujących
3523  3,  3 |                obramowania okien. Jedna z nich trafiła żołnierza Zielińskiego
3524  3,  3 |                  Nie zdając sobie wcale z tego sprawy ciągnął chceniem
3525  3,  3 |                 szlochaniem wewnętrznym z kąta w kąt, z kąta w kąt...~-
3526  3,  3 |               wewnętrznym z kąta w kąt, z kąta w kąt...~- Trzymaj,
3527  3,  3 |             wychodzą.~Krzysztof chwycił z jego rąk nabity karabin
3528  3,  3 |               jego rąk nabity karabin i z furią zaczął strzelać w
3529  3,  3 |               tamten wleciał na palcach z wiadomością, że na podwórzu
3530  3,  3 |              Krążyło tam kilku mężczyzn z karabinkami w ręku. Oglądali
3531  3,  3 |            karabinkami w ręku. Oglądali z krzykiem trupy kobiet wyrzucone
3532  3,  3 |             balkonu. Natychmiast trzech z nich legło na tym miejscu
3533  3,  3 |               oścież!~Wielkimi krokami, z pieśnią na ustach rozszalałą
3534  3,  3 |            teraz wódz! - rzekł pierwszy z brzegu.~- Karabina niezwyczajny
3535  3,  3 |             sztaba padając na kamienie. Z trzaskiem rozwarli podwoje.~-
3536  3,  3 |             męstwa na ich widok buchnął z kolumn szturmujących. Bataliony
3537  3,  3 |                  zimnym strachem gnany, z urwaną połową czapki, skrwawiony
3538  3,  3 |             prochu i uniesienia, złaził z barykady wielkimi kroki
3539  3,  3 |              stanowiła wąską szczelinę. Z prawej strony wznosiły się
3540  3,  3 |             wznosiły się mury szpitala, z lewej olbrzymie czarne mury
3541  3,  3 |              franciszkański. Cedro wraz z tłumem towarzyszów uderzył
3542  3,  3 |         towarzyszów uderzył na pierwszy z tych konwentów. Furty i
3543  3,  3 |           Myślał właśnie, żeby w jednym z tych lochów położyć się
3544  3,  3 |                    Qui vive?~Dał hasło. Z głębokiego mroku pod światło
3545  3,  3 |        przepalonych szyb wyszedł oficer z obnażoną szpadą. Cedru pochylił
3546  3,  3 |         Wyganowski... Kuzyn... - myślał z niesmakiem.~Kapitan przypatrywał
3547  3,  3 |             Kapitan przypatrywał mu się z uśmieszkiem ironii, oglądał
3548  3,  3 |              mnichów w Burgos, i będzie z ciebie Cyd jak sto tysięcy
3549  3,  3 |                śmierci wypuszczenia raz z ręki gałęzi wawrzynu! Inny
3550  3,  3 |                  Wstępowali po schodach z płaskich i ogromnych płyt.
3551  3,  3 |                 potrzebują habitów, ale z drugiej strony nie widzę
3552  3,  3 |             zostanę tutaj - rzekł Cedro z przesadną wyniosłością.~-
3553  3,  3 |              Słyszałeś, że jestem tutaj z polecenia zdobywców komendantem
3554  3,  3 |                 cel, refektarza.~Wyszli z hucznej sali i wlekli się
3555  3,  3 |               mnie zależało... - począł z trudem bełkotać Cedro dysząc
3556  3,  3 |                 tak przypuszczałem...~- Z czegoż to można przypuszczać? -
3557  3,  3 |                zapytał Cedro wyniośle i z lodowatym uśmiechem na ustach.~-
3558  3,  3 |                 walczącym. Wytrąca oręż z ręki cichaczem a nieodwołalnie
3559  3,  3 |            ofiar przyjęła tę karę Boską z pokorą i poddaniem się,
3560  3,  3 |            chodź!~Odsunął drzwi wyrwane z muru wraz z zawiasami, przystawione
3561  3,  3 |               drzwi wyrwane z muru wraz z zawiasami, przystawione
3562  3,  3 |                do niskiej jakoby krypty z ceglaną podłogą. Na wąskim
3563  3,  3 |             pobożnie na piersiach, dłoń z dłonią, jak to wyobrażali
3564  3,  3 |       Wyganowski zbliżył się do śpiącej z potwornie bolesnym uśmiechem,
3565  3,  3 |               palce lewej dłoni umarłej z palcami prawej. Czynu to
3566  3,  3 |          Nareszcie wyrwali zawiasy wraz z odrzwiami. Rzucili się na
3567  3,  3 |                 Wszystko przezwyciężone z wyjątkiem tego jednego drobiazgu!
3568  3,  3 |                  kraj mój, ziemię całą! Z osoby twej uczyniłbym herb
3569  3,  3 |            defilować przed twoim trupem z rozwiniętymi sztandarami...~
3570  3,  3 |             sobie, ile wnosić mogę, nic z nieprzyjemnej twardości
3571  3,  3 |      Afrykańskiego... - rzekł Krzysztof z łagodną ironią, zmierzając
3572  3,  3 |               cię za kwadrans, gdy będę z moją kompanią z tego domu
3573  3,  3 |                gdy będę z moją kompanią z tego domu wychodził.~Krzysztof
3574  3,  3 |             Cedro otrząsnął się i wstał z tapczana silniejszy i zdrowy
3575  3,  3 |            ulicę Engracia.~Pod narożnym z prawej strony budynkiem
3576  3,  3 |                 w oknach. Nowo przybyli z klasztoru wsparli oblegających
3577  3,  3 |               wywaliły wreszcie pospołu z wrótniami. Szturmujący rzucili
3578  3,  3 |                 przed sobą ogromną sień z szerokimi w głębi stopniami
3579  3,  3 |             szerokimi w głębi stopniami z marmuru. Połowa jego zawalona
3580  3,  3 |              jednemu i zaczęli uprzątać z drogi szykanę. Nikt im w
3581  3,  3 |                 schodów bomby puszczone z wysoka. Przeraźliwy ich
3582  3,  3 |            siebie. Na białych stopniach z kararyjskiego marmuru miotały
3583  3,  3 |                 piętra. Tam już na nich z długiego korytarza czekał
3584  3,  3 |              wnętrze tego gmachu.~Jedni z wypuszczonych byli nadzy,
3585  3,  3 |             ogolone łby.~Gdy Wyganowski z Cedrą wchodził na schody
3586  3,  3 |       prochowego dwu ludzi w gałganach, z białymi czaszkami, którzy
3587  3,  3 |                  szyje latały, dygocąc, z miejsca na miejsce. Wyrywali
3588  3,  3 |                 bijąc czaszką w czaszkę z chichotem zawziętości. Dawał
3589  3,  3 |             rzężenie... Nareszcie jeden z nich został na wierzchu
3590  3,  3 |               czaił się dłonią na każdy z ostatnich oddechów i chwytał
3591  3,  3 |                 jak radosny lew skocz ł z góry w środek tłumu. Oficera,
3592  3,  3 |        sąsiedniego za gardziel i rycząc z uszczęśliwienia, z pianą
3593  3,  3 |               rycząc z uszczęśliwienia, z pianą radości w wyszczerzonych
3594  3,  3 |            zębach, skonał na bagnetach.~Z korytarza wypadli teraz
3595  3,  3 |              zamyśleni, obojętni, ślepi z szału, podobizny psów czających
3596  3,  3 |            zeżarł, ludzie bez twarz;, a z rozszalałymi oczyma, inni
3597  3,  3 |               rozszalałymi oczyma, inni z mordami, w których nie ma
3598  3,  3 |         spojrzeniami wilków i trytonów, z kajdanami na ręku i w kaftanach
3599  3,  3 |              śmiech szczęścia, wydobyty z nicości przez narzędzia
3600  3,  3 |                 buchnęło w przychodniów z tego tłumu. Ze środka jego
3601  3,  3 |         przerastający wszystkich, nagi, z olbrzymią na głowie wiechą
3602  3,  3 |              olbrzymią na głowie wiechą z jednej gałęzi cyprysa, z
3603  3,  3 |                z jednej gałęzi cyprysa, z wyciągnionymi rękoma. Nie
3604  3,  3 |                 mrugnął na wszystkich i z rzegotem śmiechu takiej
3605  3,  3 |        platformie załamania się schodów z marmuru, kiedy z korytarza
3606  3,  3 |                schodów z marmuru, kiedy z korytarza drugiego piętra
3607  3,  3 |           obłąkanych kobiet. Ukazał się z czarnej czeluści skłębiony
3608  3,  3 |                Na przedzie szła megiera z siwymi i starganymi kudłami
3609  3,  3 |                 starganymi kudłami łba, z wywalonymi na wierzch oczyma,
3610  3,  3 |           wywalonymi na wierzch oczyma, z zakrzepłym w gardzieli krzykiem
3611  3,  3 |              chyłkiem, cichaczem. Jedne z nich wrzeszcząc skoczyły
3612  3,  3 |                 szyk, zażywały rozkoszy z wariatami.~Kapitan Wyganowski
3613  3,  3 |           Kapitan Wyganowski skorzystał z chwili ustąpienia tego hufca
3614  3,  3 |            chwili ustąpienia tego hufca z górnych schodów, rzucił
3615  3,  3 |              francuscy, którzy przyszli z dołu na pomoc Polakom, z
3616  3,  3 |                z dołu na pomoc Polakom, z wściekłości bezsilnej, zdawało
3617  3,  3 |              niewidzialny. Przydźwigano z dołu żelazne sztaby, legary,
3618  3,  3 |           Wyrywano ich sobie i podawano z rąk do rąk. Wykłuci zostali,
3619  3,  3 |            reszta Hiszpanów wyskakiwała z płomieni na bagnetu albo
3620  3,  3 |                 kupę, żeby ich wypędzić z miasta i zamknąć w gmachach
3621  3,  3 |                 szałówek, inni walczyli z żołnierzami jak najlepsi,
3622  3,  3 |               żołnierze. Potworna walka z wściekłymi babami do rozpaczy
3623  3,  3 |              człowiek w ogromnym wieńcu z cyprysowej gałęzi. Oczy
3624  3,  3 |                opiewał, a raczej wzywał z głębi ducha, ze wszechwładzy
3625  3,  3 |                  ze wszechwładzy serca, z całej piersi wołał w przestwór
3626  3,  3 |                Engracia i znikł pospołu z towarzyszami. Z dala, z
3627  3,  3 |                 pospołu z towarzyszami. Z dala, z ciemności zawalonej
3628  3,  3 |                 z towarzyszami. Z dala, z ciemności zawalonej trupami
3629  3,  3 |           Engracia, na Calle del Cosso. Z dala już widać było, że
3630  3,  3 |              Iść przed siebie i walczyć z żołnierzem! Za rowami i
3631  3,  3 |                 rowami i przedpierśniem z bruku, ziemi i worków czatowali
3632  3,  3 |               okrągłe, czerwone czapki, z kształtu podobne do uciętego
3633  3,  3 |                placu widać było baterię z dział wałowych, wzniesioną
3634  3,  3 |                na nich ściany, umyślnie z góry wyważone i strącone
3635  3,  3 |                góry wyważone i strącone z czwartego piętra, belki
3636  3,  3 |            placu. Wynieśli go żołnierze z pobojowiska.~Noc wtedy spadała
3637  3,  3 |          szturmem przez oddział polski, z wyjątkiem wieży, gdzie usadowieni
3638  3,  3 |         ścianami długie i szerokie ławy z ciosanego kamienia. Żołnierze
3639  3,  3 |                 charczą. Wzdrygał się i z wściekłym gniewem zawijał
3640  3,  3 |                myśli. Dźwigną się jutro z tego potwornego snu do dzieła
3641  3,  3 |             zmuszonym do ruchu.~Pogadam z szyldwachem... -- myślał
3642  3,  3 |        szyldwachem... -- myślał wyłażąc z szeregu leżących.~Ale zanim
3643  3,  3 |              mocy, wytężenia sił! Walki z przemagającą liczbą! Oczy
3644  3,  3 |                białe i czerwone kwiaty. Z głębiny ciemnej wytrysnął
3645  3,  3 |                 wiecznie kwitnących róż z Bengalu, kwiatów rodzącej
3646  3,  3 |                  Zapach ich dźwigał się z ciemności, powstawał ze
3647  3,  3 |               wyjawiła się twarz blada, z oczyma rozwartymi szeroko
3648  3,  3 |            Ateny. Ale wraz uwydatni się z ciemności inny kształt i
3649  3,  3 |                zapach wzdychał ku niemu z ciemności. Zdało się idącemu,
3650  3,  3 |                pilnujący ogniów znosili z domów meble i sprzęty drewniane.
3651  3,  3 |                gzymsy mebli rzeźbionych z drzewa mahoniu, hebanu i
3652  3,  3 |                od ulicy były powyrywane z zawias, czarne sienie stały
3653  3,  3 |                 I tu brama była wyrwana z zawias. Dawno już spłonęła
3654  3,  3 |         franciszkanin, stary jak grzyb, z łysą, zżółkłą czaszką, nagą
3655  3,  3 |                 głębokim starym krześle z szerokimi poręczami, spała
3656  3,  3 |                    Ocknął się Krzysztof z głębokiego zachwytu. Wydobyła
3657  3,  3 |                 Wydobyła się jego dusza z wiązań całunów, z pęt zamyślenia.
3658  3,  3 |                 dusza z wiązań całunów, z pęt zamyślenia. Wziął przed
3659  3,  3 |                  Widać było występujące z mroków posępne mury, studzienną
3660  3,  3 |          kształt piekła duszy widzialny z bliska.~Wtem jak piorun
3661  3,  3 |                Chwilę słuchała strzałów z głową wtuloną w ramiona,
3662  3,  3 |                swego miejsca, jak gdyby z tym zamiarem, że dokądś
3663  3,  3 |              Znieruchomiała na miejscu.~Z zamkniętymi oczyma, z ustami
3664  3,  3 |          miejscu.~Z zamkniętymi oczyma, z ustami pełnymi żałosnych
3665  3,  4 |        horyzontu. Armaty, furgony, wozy z prochem tocząc się po gościńcu
3666  3,  4 |                Krzysztof leżał na wznak z oczyma utkwionymi w chmurne
3667  3,  4 |                żywo zwozili ku stertom. Z odległej nieraz wioski zachodził,
3668  3,  4 |                 Otaczał go lodowy obwód z szarymi wyrwami, skąd wypełzały
3669  3,  4 |          chwycić usiłuje, wydostają się z szarości nie jak obrazy
3670  3,  4 |                 płótnie, nie jak rzeźby z marmuru, lecz tak jakoby
3671  3,  4 |          sztucznie ożywione... Jedne są z chropawego filcu, o włókienkach
3672  3,  4 |          gorzkim światłem... Rzęsy mają z włóczki przędzonej, z grubej
3673  3,  4 |              mają z włóczki przędzonej, z grubej frędzli, brwi na
3674  3,  4 |               rzeczywistą ziemię. Widzą z daleka te myśli samowładne
3675  3,  4 |         zmierzchają, cichną i topią się z wolna w ciszy. Szare opony
3676  3,  4 |              napłynęły ku piersiom dymy z kwietnika przed domem w
3677  3,  4 |    niewypowiedziane szczęście obcowania z kwiatami w dniu ucisku śmierci!~-
3678  3,  4 |          przygarnij do życia... Weź mię z ucisku gliny i kamieni...~
3679  3,  4 |           świerszcze... Szybko, szybko, z ramienia łupią młotami majsterkowie:
3680  3,  4 |                Aż tchu brak. Tworzy się z ciosów ciągliwy szum, unosi
3681  3,  4 |                mi pić... Już my dzisiaj z tego strasznego lasu nie
3682  3,  4 |              wyjedziemy... Święty jeleń z krzyżem między rogami spotkał
3683  3,  4 |                  łzy mi gorzkie wyciska z oczu. Wyrzekłeś się bohaterstwa
3684  3,  4 |                w ucho Trepka czy diabeł z obrazu w bocznej nawie kościoła
3685  3,  4 |            błądzi po piersiach. Nogi ma z soplów, lekkie jak zimny
3686  3,  4 |                     Któż tam? - odpowie z trudem.~- Ady ja...~- Kto
3687  3,  4 |              Ziąb szelma podły... Krupy z deszczem biły, a teraz jakoś
3688  3,  4 |               przełożyli nas na ten wóz z materacami. Pamiętacie?
3689  3,  4 |                południe do Guadalaxara. Z Guadalaxara jedziemy już
3690  3,  4 |               zdołał wyjąć zgięte palce z ucha garnuszka.~Nie ocknął
3691  3,  4 |                 pewnie tu wszyscy pomrą z zimna na tej wyziewającej
3692  3,  4 |               dole i śmierdzieć pospołu z motłochem... Wnet cicha,
3693  3,  4 |               potężny, łoskot jednolity z męskich, zdrowych żołnierskich
3694  3,  4 |               przebiegł ciało. Znikł, a z nim razem myśl o tym, co
3695  3,  4 |             Saragossę, kartel Aljaferią z jej więźniami, czemuśmy
3696  3,  4 |            czyhać jak lwy w zasadzce...~Z barłogów, sienników, materaców,
3697  3,  4 |              sienników, materaców, der, z nagiej ziemi dźwigają się
3698  3,  4 |                  Krzysztof podniósł się z legowiska. Coś w nim od
3699  3,  4 |         straszliwie blady, zlany potem, z gębą pełną krwi. Oczy jego
3700  3,  4 |           Spokojna twarz, jakby wykuta, z niewiadomego metalu, była
3701  3,  4 |        francuskim, spokojnie i groźnie, z dumą i odwagą patrząc mu
3702  3,  4 |                   Nazwisko?~- Poszedłem z domu mego ojca... Wierzyłem,
3703  3,  4 |             ważył przez chwilę na szali z koroną władcy nad obcymi
3704  3,  4 |             prze-z. fale krwi broczącej z ust.~Cesarz stał jeszcze
3705  3,  5 |            dokoła siebie i towarzyszów, z którymi ze szpitala w Madrycie
3706  3,  5 |               wiejską. Witał się oczyma z niewysokimi domami, twardo
3707  3,  5 |      niewysokimi domami, twardo ubitymi z mułu i chrustu. Dziwne wrażenie
3708  3,  5 |                 wygrodzonych żywopłatem z kamelii, róż i bukszpanu.
3709  3,  5 |                 zasłony. Zaraz w jednym z pierwszych siedlisk Cedru
3710  3,  5 |             ziemię gryzie, wiarus wyjął z ust fajkę i przypadł do
3711  3,  5 |              strzemienia.~Na krzyk jego z sąsiednich domów wybiegli
3712  3,  5 |                      A pan pułkownik tu z wami? - zdołał dopytać się
3713  3,  5 |              idziem kwatery...~W jednym z największych domostw wsi
3714  3,  5 |               został przy długim stole. Z początku wodził po tłumie
3715  3,  5 |                 srogie gęby lansjerskie z wąsem do góry zadartym albo
3716  3,  5 |               hajdawerach Niezabitowski z głową przez pół obwiązaną
3717  3,  5 |          Siedzący za stołem zerwali się z miejsc swoich.~- Witajże,
3718  3,  5 |               jaką tu gorzałkę Majewski z wina pędzi. Gorzelnię, mówię
3719  3,  5 |         napełnili izbę. Cedro witał się z nimi radośnie. Rozglądając
3720  3,  5 |       zawieszone dwa mundury oficerskie z czarnymi na plastronach
3721  3,  5 |               jest mundur Pęczkowskiego z czwartego pułku piechoty.
3722  3,  5 |           mundur Czyńskiego, porucznika z dziewiątego pułku. Ksiądz
3723  3,  5 |                  żółte świece kościelne z wyciskanymi ozdobami rozmaitych
3724  3,  5 |            obrusy haftowane, ściągnięte z ołtarzów, okrywały stół.
3725  3,  5 |              kielichy, dzbany i nalewki z drążonego kryształu w kształcie
3726  3,  5 |                 wielkie patery na owoce z malachitu i żółtego marmuru
3727  3,  5 |            bezcenne talerze porcelanowe z Limoges i czary półgarncowe
3728  3,  5 |             pamiątkowe kubki i kielichy z kokosowego orzecha, rogu
3729  3,  5 |             zimno, pekeflejsze i szynki z chrzanem.~- Ależ to wy tu
3730  3,  5 |        Prendowski.~- Skoroś się, wiesz, z tego postrzału wylizał,
3731  3,  5 |              Niezabitowski.~- Chociażeś z nami w podłych górach Juvenes
3732  3,  5 |            stary, niewielkiego wzrostu, z włosami bielusieńkimi jak
3733  3,  5 |               bielusieńkimi jak śnieg i z białym przystrzyżonym wąsikiem,
3734  3,  5 |                  wołano: ~. - Tylko nie z tych nowych pieśni...~-
3735  3,  5 |                  w potarganym odzieniu, z twarzami zdziczałymi i czarnymi
3736  3,  5 |          Zrąbany, ale tchnie.~- Na górę z nim, do pokoiku.~- Chirurga!~-
3737  3,  5 |            przygarnął ku sobie pierwszy z brzega półmisek.~- Gdzież
3738  3,  5 |              pełnym niewinności przyjął z rąk kaprala kopiastą paterę
3739  3,  5 |            Mikułowski spojrzał na niego z ukosa i rzekł:~- To acan
3740  3,  5 |                  co je podobno Maurowie z Andaluzji przeciw królom
3741  3,  5 |       wszystkich stron. Było tego bydła z tysiąc ludzi, a nas pięćdziesięciu,
3742  3,  5 |                jadł zawzięcie, zapytano z tłumu.~- Czy ja wiem? Poginęli...
3743  3,  5 |                 już najadł - jadę!~- My z tobą! - wrzasnęli oficerowie.~
3744  3,  6 |             Obwisłe chmury dźwigały się z równin mazowieckich, ukazując
3745  3,  6 |                 od pierwszego skrzydła, z miejsca, gdzie stała ostatnia
3746  3,  6 |               swym szóstym pułkiem oraz z brygadą konnicy Biegańskiego.
3747  3,  6 |                siedmdziesięciu jeźdźców z kapitanem, porucznikiem
3748  3,  6 |                Jedyne miejsce twardsze, z mostem, pod ogrodami folwarku
3749  3,  6 |            Kiedy niekiedy wynurzały się z nich wielkie zastępy drzew
3750  3,  6 |                 tylko grunt zetknął się z falami, a jasne pędy tataraku
3751  3,  6 |                żarzewie ognia buchające z głębin ziemi.~Olchy po nadrzeczu,
3752  3,  6 |       wierzchołek. Rowami i głębią skib z szelestem i szemraniem waliła
3753  3,  6 |          radosne loty czajek.~Żołnierze z cicha naśladowali ich głosy
3754  3,  6 |                  Chwilami powiew wiatru z południowej strony przyniósł
3755  3,  6 |           jeszcze po pęciny i, wyrywane z tężejącej ziemi, pojękiwały
3756  3,  6 |              pięć koni dał na awangardę z porucznikiem na czele. Z
3757  3,  6 |                z porucznikiem na czele. Z tych dziesięciu miało patrolować,
3758  3,  6 |            głównym. Dwudziestu jeźdźców z pierwszym podporucznikiem
3759  3,  6 |            mazowiecką równinę. W jednej z takich ostoi bydliła samotna
3760  3,  6 |                 Na szczycie najwyższego z drzew bociek klekotał. Pierwszego
3761  3,  6 |                szła za nim długo, długo z wlepionymi oczyma. Psy szczekały
3762  3,  6 |             utonął.~Rafał wywiódł konia z koleiny i puścił go lasem
3763  3,  6 |              szeregu żołnierzy. Słuchał z lubością, jak podkowy końskie
3764  3,  6 |            życiu nie wspominał go sobie z tęsknotą. Skądże teraz?...
3765  3,  6 |                 Stary sknera, Olbromski z Tarnin. Cóż za dziwny, cóż
3766  3,  6 |                  poniewierał, zdradzał. Z domu, spod dachu, na deszcz
3767  3,  6 |                brata! Na wieki wypędził z dziedziny... Na wieki, na
3768  3,  6 |              leżał półumarły, nie pękło z żalu, gdy umarł nie zjednany,
3769  3,  6 |                jest starcem zgrzybiałym z Tarnin, że wszystkie myśli
3770  3,  6 |              popiołu. Kość ta już jedna z niego nie została. Żeby
3771  3,  6 |              Żeby choć to wiedzieć, ile z niego jeszcze tego próchna
3772  3,  6 |            uwrocia?~I oto znowu wypełza z niepostrzeżonej szczelinki
3773  3,  6 |             pogłaszcze go ręką. Szpadkę z pochwy na ojca dobywać?
3774  3,  6 |           niewiasty zhańbione i obdarte z szat przez brutalną moc:..
3775  3,  6 |                 do zsiadania!~Olbromski z zadowoleniem cielesnym przerzucił
3776  3,  6 |               około palców lewej ręki i z lekka wysunął prawą stopę
3777  3,  6 |               parowach mgły buzują...~- Z koni! - wyrzucił kapitan.~
3778  3,  6 |             tresowanego Bratka samopas, z zarzuconymi na siodło wodzami,
3779  3,  6 |               siodło wodzami, i wyszedł z szeregu, żeby rozprostować
3780  3,  6 |         salonowe wyrazy, wybrał jednego z żołnierzy, Mazura jak świeca,
3781  3,  6 |          wiewiórki, idąc według rozkazu z północnej strony pniów od
3782  3,  6 |               Co widać? - pytał kapitan z cicha. Milczeli.~- Patrz
3783  3,  6 |                 Milczeli.~- Patrz jeden z drugim, gawronie! Wielki.
3784  3,  6 |                  gościniec widzisz, jak z lasu idzie do Nadarzyna?~-
3785  3,  6 |              komendę zaczęli zsuwać się z drzew dzwoniąc ostrogami,
3786  3,  6 |        ostrogami, śpiesznie odczepiając z sęków akselbanty.~- Czego? -
3787  3,  6 |              Obadwaj skoczyli na ziemię z wysoka. Biegli do koni chwytając
3788  3,  6 |            chwytając swe czapki i lance z szeptem:~- Konnica, konnica!~
3789  3,  6 |         kierunku, który wskazywali. Nic z początku nie dojrzał. Pola
3790  3,  6 |            Rafałowe zabiło gwałtownie i z wolna się uciszało. - Duch-duch,
3791  3,  6 |               rozpierzchłe myśli: Sarny z Łysicy idą, czy co?~- Baczność -
3792  3,  6 |               Na koń!~Rafał bezwiednie, z oczyma utkwionymi w dal,
3793  3,  6 |            najmniej wiorsty, zza lasku, z wolna, płynnie, powabnie
3794  3,  6 |               Twarz jego była jak gdyby z marmuru wykuta. Wszystek
3795  3,  6 |              traktu, wracając widocznie z rekonesansu. Ukośnie miał
3796  3,  6 |               od polskiej znaczniejszą, z ust kapitana padła jak strzał
3797  3,  6 |            mazurskie. Tylca lanc wyjęli z rzemiennych u strzemienia
3798  3,  6 |              oficerskie szable, wyrwane z pochew jak jedna. - Przykróć
3799  3,  6 |           olbrzymią, jak skała oderwana z czuba łańcucha gór i lecąca
3800  3,  6 |     półszwadronie kajzerhuzarów, jednym z sześciu w przedniej straży
3801  3,  6 |                skoczy. Oficerowie gnali z krzykiem na skrzydłach jeźdźców,
3802  3,  6 |           lecący pod kątem, strącił się z polskim. Ułani werznęli
3803  3,  6 |                 Kilkunastu zepchniętych z kulbak lancami wrzeszczało
3804  3,  6 |             trzecie linie natarły w mig z żelazną siłą i rąbały się
3805  3,  6 |               siłą i rąbały się szablą, z konia. Podporucznik Olbromski
3806  3,  6 |              szabel i począł w nie siec z furią i rozkoszą. Oczy wkoło
3807  3,  6 |              rzuciła się teraz wszystka z szablami. Rafał czuł to
3808  3,  6 |              brusie toczonym i ścina go z wprawą i zemstą. Toteż ujrzawszy
3809  3,  6 |                strzemionach raz i drugi z błyskawiczną prędkością.
3810  3,  6 |                siebie nawzajem, aż stal z trzaskiem zgrzytała. Rafał
3811  3,  6 |                wędzidłem tak wysoko, że z rozwartym pyskiem stanął
3812  3,  6 |               dęba i rzucił się naprzód z impetem runął w junaka.~-
3813  3,  6 |             psiokrew! - wrzasnął gdzieś z boku skrzydłowy wachmistrz.~
3814  3,  6 |                odwalił wszystkie cięcia z pewnością siebie. Pałasz
3815  3,  6 |           pomyśleć.~Pałasz wylatywał mu z garści, spomiędzy zmarzłych
3816  3,  6 |                  Chwycił go jeszcze raz z całej mocy, z całej siły,
3817  3,  6 |               jeszcze raz z całej mocy, z całej siły, z całej duszy
3818  3,  6 |               całej mocy, z całej siły, z całej duszy i wzniósł zdrętwiałą
3819  3,  6 |            szarpnął się w tył i zleciał z siodła na bok, zajechany
3820  3,  6 |                oczy patrzały w próżnię, z gardła wydobywał się bydlęcy
3821  3,  6 |              sekretnym ruchem wyciągnął z olstrów pistolet i strzelił
3822  3,  6 |            pistolet i strzelił mu w łeb z góry, prosto w te obłąkane
3823  3,  6 |              płomyki zielonawe wypadają z niego rzędami. Puścił wodze
3824  3,  6 |           zaczął przecierać sobie oczy.~Z krzykiem i tętentem, robiąc
3825  3,  6 |                zucha. Ale ściągnięto go z konia. Gdy mu starszy wachmistrz
3826  3,  6 |              bujną falą broczyć zaczęła z zanadrza. Bielizna była
3827  3,  6 |                 w piersi i w boku. Szła z dołu pod pachę. Sam kapitan
3828  3,  6 |                zapewnił, że to rana nie z postrzału, przemyto rozdarcie
3829  3,  6 |         pośrodku swych rannych i jeńców z wolna posuwała się brzegiem
3830  3,  6 |                kompanijkę w lasy, a sam z oficerami przypatrywał się
3831  3,  6 |              oficerami przypatrywał się z otwartego miejsca.~Koń Rafała
3832  3,  6 |     rozpryskiwał ją wkoło. Oczy jeźdźca z przelotnym smutkiem taczały
3833  3,  6 |             huzarów od dawna wypadł był z lasu drugi pułk ułanów,
3834  3,  6 |                wciągał. Konie zlały się z końmi, ludzie z ludźmi.
3835  3,  6 |               zlały się z końmi, ludzie z ludźmi. Barwa jeno została,
3836  3,  6 |             rozkazy. Starszy wachmistrz z trzema dziesiątkami szeregowych
3837  3,  6 |         zmniejszony półszwadron wyszedł z lasu. Uszykował się na roli
3838  3,  6 |                 Uszykował się na roli i z kopyta poleciał w bój. Te
3839  3,  6 |                 kilkanaście koni, lecąc z ukosa do drogi, wsparły
3840  3,  6 |            leśną drogą. Ułani szeptali, z nadzwyczajną ciekawością
3841  3,  6 |              rozkazu!~Zsiadł wachmistrz z konia i zwrócił się do huzara:~-
3842  3,  6 |              chcą od niego. Wtedy jeden z ułanów wydobył z mantelzrka
3843  3,  6 |            Wtedy jeden z ułanów wydobył z mantelzrka czystą szmatę
3844  3,  6 |          węgrowata świnia, kiedy na nas z Niemcami sypiesz! Żebym
3845  3,  6 |                Wiesz teraz?~Szli ostro, z ciekawością, z przyjaźnią
3846  3,  6 |              Szli ostro, z ciekawością, z przyjaźnią i pewnym specjalnym
3847  3,  6 |               po południu, kiedy wyszli z lasu i skierowali się na
3848  3,  6 |           pokazywały się w lot i ginęły z oczu przednie straże brygady
3849  3,  6 |           Brygada generała Rożnieckiego z czterema działami stała
3850  3,  6 |                zwanej Wygoda, na drodze z Falent do Lesznowoli. Lasy
3851  3,  6 |               bataliony spędzano w rowy z gościńca. Oficerowie, nawet
3852  3,  6 |                 Raszynie, w domach jego z prawej strony gościńca,
3853  3,  6 |               zobaczą pieszych pandurów z zaplatanymi warkoczykami
3854  3,  6 |                w obroty. Jako pierwszym z oficerów rannym w tej okazji -
3855  3,  6 |             rzadko otwierana bawialnia. Z podwórza wychylał się gołębnik.
3856  3,  6 |          Chirurg zsadził swego pacjenta z konia, pobiegł w podwórze
3857  3,  6 |                został do sieni. Chirurg z wrzaskiem wymyślał na jakiegoś
3858  3,  6 |        podstarościego, który spode łba, z odrazą przypatrywał się
3859  3,  6 |          saloniku dziwnie pustym, jakby z niego dopiero co wywieziono
3860  3,  6 |                  Znalazło się tam łóżko z pościelą zupełnie czystą,
3861  3,  6 |               pościelą zupełnie czystą, z atłasową kołdrą, miękkimi
3862  3,  6 |         otwierając nim drzwi na oścież.~Z sieni dał się słyszeć głos
3863  3,  6 |               swe nazajutrz rano.~Dzień z wolna rozproszył się i w
3864  3,  6 |               zapachy znajomych kwiatów z dawnych lat, z rodzonych
3865  3,  6 |        znajomych kwiatów z dawnych lat, z rodzonych okolic. Najtrudniejszych
3866  3,  6 |             Tatry, przebyć znane drogi, z uśmiechem półlitości a półdrwiny
3867  3,  6 |             litworowe jeziora. Usłyszał z lubością szum potoku napełniający
3868  3,  6 |             cichych łez, jedna złączona z drugą, z trzecią... Patrzą
3869  3,  6 |                 jedna złączona z drugą, z trzecią... Patrzą z ciemności
3870  3,  6 |              drugą, z trzecią... Patrzą z ciemności tej izby modre
3871  3,  6 |              niewiasto'? - pyta się jej z dobrotliwą mądrością życie. -
3872  3,  6 |             oficer piechoty"... - czyta z listy oficer, kiedy rannych
3873  3,  6 |             listy oficer, kiedy rannych z fortu wynoszą. Rafał widzi
3874  3,  6 |              Patrzą weń uważnie, patrzą z dołu do góry. Spokojne,
3875  3,  6 |                 w ustach i wielka głowa z niechęcią odwraca się na
3876  3,  6 |                 Nie, nie, o tym jeszcze z uśmiechem marzyć nie sposób -
3877  3,  6 |           zaciśnięte usta...~Zbudził go z tych marzeń niezwykły hałas.~
3878  3,  6 |            sąsiedniej izby. Tu obejrzał z fukaniem wszystkie sprzęty,
3879  3,  6 |          sprzęty, szturchał je i rzucał z miejsca na miejsce. Zbliżył
3880  3,  6 |                 krokiem do łóżka. Rafał z wściekłością patrzał na
3881  3,  6 |               granatowy traczek ułański z generalskim na rabatach
3882  3,  6 |                Zdjął był rogatą czapko; z wysokim, czarnym piórem,
3883  3,  6 |                torbami powiek, patrzały z pogardą i rozumem. Zaciśnięte
3884  3,  6 |                 był już nieraz tę głowę z nosem grubym i długim, porzniętą
3885  3,  6 |               że lada chwila wyrzucą go z tych piernatów. Wcale go
3886  3,  6 |                 na połowie łóżka.~Rafał z uszanowaniem odsunął się
3887  3,  6 |                 Olbromski nie spuszczał z niej oka - i w tak dziwnej
3888  3,  6 |                Sokolnicki! - wołał głos z ciemności.~- Vite, vite!~
3889  3,  6 |                błocie do kolan. Jednemu z nich podano krzesło. Gdy
3890  3,  6 |           czterdziestu pięciu, sześciu, z twarzą tłustą, okrągłą i
3891  3,  6 |                nie rzuciłem się na nich z całą siłą, jaka jest. Nic
3892  3,  6 |                  Sokolnicki ukłonił się z obłudną zgodą na te słowa,
3893  3,  6 |              obłudną zgodą na te słowa, z udanym współubolewaniem.
3894  3,  6 |                 linię, mówił:~- Chociaż z drugiej strony te błota
3895  3,  6 |                przebrnie tych moczarów, z wyjątkiem Raszyna i Michałowie,
3896  3,  6 |                  Ku Piasecznu nie pójdą z obawy przyparcia do Wisły.
3897  3,  6 |              nowego, generale?~- Wracam z Michałowie. Zmarzłem... -
3898  3,  6 |                 cztery dział wyszło już z Nadarzyna. To znaczy: trzy
3899  3,  6 |            chwili zwrócił się do Fiszem z kategorycznym pytaniem:~-
3900  3,  6 |          śmierci.~Pelletier usłyszawszy z ust Sokolnickiego wytłumaczenie
3901  3,  6 |               szefa sztabu machnął ręką z zadowoleniem i zaczął w
3902  3,  6 |                    Wyszedłbym za groblę z przednią strażą. Austriaki
3903  3,  6 |             Raszyn trzeci. Armaty nasze z szańca za kościołem raszyńskim
3904  3,  6 |          Poniatowski ocknął się i rzekł z uśmiechem:~- Panie generale
3905  3,  6 |                 odpowiedział Sokolnicki z ukłonem:~- Tak, tak, on
3906  3,  6 |         Poniatowski - generał Biegański z trzecim pułkiem piechoty
3907  3,  6 |              Kamieński stoi w Jaworowie z dworna batalionami ósmego
3908  3,  6 |            szefa sztabu.~Fiszer wydobył z portfelu spisy i obadwaj
3909  3,  6 |                portfelu spisy i obadwaj z Pelletierem zagłębili się
3910  3,  6 |           ósmego pułku, świeżo przybyły z Modlina pod wodzą Godebskiego,
3911  3,  6 |                 kiedy Fiszer wyczytywał z papieru.~- Masz tedy, panie
3912  3,  6 |            groblę... - mówił Sokolnicki z ironiczną przechwałką.~-
3913  3,  6 |               skoro świt, a teraz milcz z łaski swojej i... niech
3914  3,  6 |             materii gadałeś. Cóż ja mam z tobą zrobić?~- Jako zwyczajny
3915  3,  6 |                 no się. To szósty pułk. Z pierwszej formacji. Pod
3916  3,  6 |                  Przejmujące zimno szło z nizin Rawki od strony południowej.~
3917  3,  6 |          Olbromski konno towarzyszył mu z boku.~Z dala już, na gościńcu
3918  3,  6 |            konno towarzyszył mu z boku.~Z dala już, na gościńcu i
3919  3,  6 |            szyku. Rogate, czarne czapki z orłami i jednakie pompony,
3920  3,  6 |                 pompony, krótkie kurtki z białymi plastronami, białe
3921  3,  6 |                koniach pikiety ułańskie z chorągiewkami w futerałach,
3922  3,  6 |             chorągiewkami w futerałach, z pistoletem na pogotowiu,
3923  3,  6 |                 tego snu wojska. Czekał z niecierpliwością na alarm,
3924  3,  6 |                 szańca Sokolnicki zlazł z bryczki. Trzy bataliony
3925  3,  6 |                 uformowały się.~Wypadli z szeregów adiutanci i salutując
3926  3,  6 |              się. Twardym krokiem szedł z wolna przed wyciągniętym
3927  3,  6 |         wszystko od początku do końca i z San Domingo powrócił, pozdrowił
3928  3,  6 |                jak tamci dwaj, wszystką z żołnierzem dolę-niedolę,
3929  3,  6 |                trzcin. Żywym płomieniem z głębin przezroczystej wody
3930  3,  6 |              kity nad głębiami. Mnóstwo z nich wiatr już obił, wicher
3931  3,  6 |             równe, zygzakowate mogiły. ~Z gąszczów oczeretu raz w
3932  3,  6 |            stronie grobli wyłaniało się z mroku bajoro, jeszcze nie
3933  3,  6 |          rokicin i ciemnobrunatne olchy z czerwonymi dziuplami zaściełały
3934  3,  6 |              strumień, który sączył się z upustu w przeciwległym końcu
3935  3,  6 |           Grobowy, zimny wyziew wstawał z tego podziemia jakoby widmo.
3936  3,  6 |                Sokolnicki zwrócił konia z rozkazem:~- Marsz!~Gdy powtórzony
3937  3,  6 |                 taktowym. Kiedy ostatni z nich wszedł między dwa rzędy
3938  3,  6 |                 i konary drzew dzikich, z jednej i drugiej strony
3939  3,  6 |          Sokolnicki noga za nogą jechał z dala od wszystkich, sam.
3940  3,  6 |         kwatermistrzostwo ramię w ramię z Sułkowskim... Bądź pozdrowiony,
3941  3,  6 |                 grenadierów w bermycach z białymi kordonami, o szlifie
3942  3,  6 |          kordonami, o szlifie czerwonej z włóczkową torsadą ruszyła
3943  3,  6 |               za pałac falencki. Wyszła z bagnisk porosłych olchami
3944  3,  6 |                obudzona ze snu, wyległa z chat. Były to wszystko domostwa
3945  3,  6 |                 Zza płotów, zza węgłów, z ciemnych sionek wyglądał
3946  3,  6 |                  brudne wiedźmy, dzieci z kołtuniastymi czuprynami,
3947  3,  6 |                czterech rogów i pójdzie z dymem.~Rzucili się wszyscy
3948  3,  6 |    krowiny-żywicielki, pędzono prosięta z pieczołowitością, jakoby
3949  3,  6 |         przygasłym okiem. Oto kobiecina z najbliższej chaty, zawiązawszy
3950  3,  6 |                 koszuli, wprost ze snu, z paździorami słomy w kosmatym
3951  3,  6 |               na jakieś krosty. Wyrwane z legowiska, drżało oparłszy
3952  3,  6 |                 do kolana przestępowało z nogi na nogę w fioletowym
3953  3,  6 |                innej chaty stare babsko z nieustannym jękiem pakowało
3954  3,  6 |                  tam wytaczano beczułki z kapustą, wynoszono worki,
3955  3,  6 |          sprzężaj i gadzinę, wyniesiono z chałup, co tylko się dało,
3956  3,  6 |             zabronił chłopom ruszać się z miejsca. Każdemu polecono
3957  3,  6 |              odrębny patrol, wydzielony z kompanii, w kierunku Falent
3958  3,  6 |         pierwszej linii, broniącej lasu z pola, od strony Nadarzyna
3959  3,  6 |                 dwie haubice i dwa wozy z konnymi kanonierami, czyli
3960  3,  6 |           przyłączone do któregokolwiek z batalionów. Wozy dostatkowe
3961  3,  6 |            Wypędzeni? - zapytał generał z daleka jadącego ułana. ~-
3962  3,  6 |                 i kłoć obdartą wynosili z dala za wioskę. Tam ją układali
3963  3,  6 |             zlewać go wodą i krowieńcem z gnojówek. Po upływie godziny
3964  3,  6 |                 ławy, beczki i tworzono z nich schrony i kryjówki
3965  3,  6 |              rozległość drogi.~Wysypaną z nich gliną okrywano ułożoną
3966  3,  6 |             palisady, wkopywano zasieki z przyciesi i belek. Niektóre
3967  3,  6 |              zostały rozebrane zupełnie z tego względu, że stały nieco
3968  3,  6 |             Kiedy koniec południowy wsi z pola był już nieco oszańcowany,
3969  3,  6 |            wysuniętych chałup i okładać z zewnątrz bardzo grubo mokrym
3970  3,  6 |          miejsca co słabsze, podpierano z zewnątrz zasieki i sypano,
3971  3,  6 |               przypadł w galopie oficer z jazdy Rożnieckiego. Szybki
3972  3,  6 |               cmentarz. Objedź cmentarz z tamtej strony i wysuń się
3973  3,  6 |        ciekawego zobaczysz, leć ku mnie z raportem.~Rafał puścił konia
3974  3,  6 |              nie lgnęła już, lecz nawet z lekka pyliła. Koń szedł
3975  3,  6 |                 posunął się dalej, żeby z płaskiego wzniesienia szerzej
3976  3,  6 |              się wesoło. Zawołał prawie z rozkoszą:~- Aha! Nareszcie!~
3977  3,  6 |              barwy huzarów palatyńskich z kompaniami pandurów, z dwoma
3978  3,  6 |     palatyńskich z kompaniami pandurów, z dwoma skrzydłami kajzerhuzarów
3979  3,  6 |               gdy ten stanął przed nim, z mistrzostwem i potężną siłą
3980  3,  6 |            Pierwsi dwaj pomocnicy równo z wylotem, drudzy dwaj równo
3981  3,  6 |              wylotem, drudzy dwaj równo z osią, kanonierowie na prost
3982  3,  6 |           trzecia para pomocników równo z osią przodkary, czwarta
3983  3,  6 |                 Jedenasty pomocnik stał z prawej strony przy samym
3984  3,  6 |             starych, pruskich karabinów z rozkołatanymi skałkami...~
3985  3,  6 |                Za pierwszym huknęło ich z dziesięć od razu. Drzewa
3986  3,  6 |              piąstki wylękłego dziecka. Z Raszyna wybuchła naraz kanonada
3987  3,  6 |               samym wybrzeżu bagna. Dym z Raszyna wywalał się już
3988  3,  6 |           wprost przez błoto na Raszyn, z pola... Nie znają drogi... -
3989  3,  6 |              nadarzyńskim. Serce waliło z niepowstrzymaną siłą...
3990  3,  6 |                Plutonami!~Zjechali obaj z drogi wolno, noga za nogą.
3991  3,  6 |               warknęły kule austriackie z daleka idące, ścinając gałęzie
3992  3,  6 |             trzy, cztery!...~Wtem jedno z drzew w lasku olszowym zaskrzypiało,
3993  3,  6 |                 ziew powietrza i pocisk z jękiem grzmotnął w groblę
3994  3,  6 |              ziemia raz w raz pęka i że z jej głębokiej calizny wywala
3995  3,  6 |            zdumienie. Ciekawość: co też z tego może wyniknąć? co się
3996  3,  6 |                 naczelników sekcyjnych.~Z dymu wyjechał niespodziewanie
3997  3,  6 |            działo!~Młody jakiś oficerek z twarzą surową i natchnioną,
3998  3,  6 |             twarzą surową i natchnioną, z okiem zimnym, schylał się
3999  3,  6 |              gęstniały wciąż, stały się z niebieskich bure, pełne
4000  3,  6 |               nic nie mogło zepchnąć go z miejsca.~Z nagła jakiś żołnierz