Tom, Rozdzial

4001  3,  6 |            mogło zepchnąć go z miejsca.~Z nagła jakiś żołnierz w bermycy
4002  3,  6 |                jakiś żołnierz w bermycy z białymi kordonami znalazł
4003  3,  6 |           między konie artylerii. Jeden z artylerzystów w rozpiętym
4004  3,  6 |                Baśka, wspiął się dęba i z wysoka runął na przednie
4005  3,  6 |           sformować tu kolumnę i ruszyć z nią naprzód.~Starania jego
4006  3,  6 |           żołnierze o twarzach bladych, z wystraszonymi oczyma. Były
4007  3,  6 |            Rafał ogarnięty szałem szedł z nimi. Napadli na piechotę
4008  3,  6 |                 na piechotę Wukasowicza z chłopską furią. Kłuli bez
4009  3,  6 |                austriacki szedł na nich z wyniosłości w nizinę, szedł
4010  3,  6 |        bezładnej. Panika padała na nich z wolna jak rzęsisty a stale
4011  3,  6 |             pędzili do boju. Nadaremnie z gołą szpadą w ręce parł
4012  3,  6 |                 na którym stał niedawno z generałem. Teraz walił się
4013  3,  6 |                ku olszynie. Wódz zsiadł z konia i nie wyjmując z ust
4014  3,  6 |           zsiadł z konia i nie wyjmując z ust krótkiej fajeczki brűle-gueule
4015  3,  6 |                żołnierzy. Od pierwszego z brzegu wziął z rąk karabin
4016  3,  6 |               pierwszego z brzegu wziął z rąk karabin i zawołał:~-
4017  3,  6 |              Żołnierze wydarli się masą z gęstego błota i ruszyli
4018  3,  6 |               na piechurów austriackich z furią, z wściekłością, z
4019  3,  6 |         piechurów austriackich z furią, z wściekłością, z szaleństwem,
4020  3,  6 |                z furią, z wściekłością, z szaleństwem, tak nagle,
4021  3,  6 |                tak nagle, jakby wyrośli z ziemi czy wypadli z zasadzki.
4022  3,  6 |             wyrośli z ziemi czy wypadli z zasadzki. Książę szedł w
4023  3,  6 |               ziemi, każdy rów, zasiek. Z góry, z pułapów, zza desek,
4024  3,  6 |              każdy rów, zasiek. Z góry, z pułapów, zza desek, zza
4025  3,  6 |                  zza desek, zza węgłów, z dziur, szczelin raził ich
4026  3,  6 |            nieustanny grad kul. Ale już z trzech stron, od Puchał,
4027  3,  6 |                trzech stron, od Puchał, z pola i od strony Jaworowa,
4028  3,  6 |         pierwszego pułku, który pospołu z artylerią strzelał bez przerwy
4029  3,  6 |                przyprowadzone do Falent z Raszyna, wzmogły ogień artyleryjski.
4030  3,  6 |              stanowiska w Raszynie. Gdy z wolna jechał przez groblę,
4031  3,  6 |                 sobie głowę słaniał się z miejsca na miejsce. Ktoś
4032  3,  6 |                miejsca na miejsce. Ktoś z artylerzystów kazał mu nosić
4033  3,  6 |              Coraz bliższe wybuchy dymu z kilku i kilkunastu naraz
4034  3,  6 |                bataliony polskie. I oto z nagła ucichły. Lecz w tejże
4035  3,  6 |               tejże samej chwili wyszły z kłębów burej sadzy nieprzejrzane
4036  3,  6 |              trafił tam właśnie pospołu z kolumnami zostającymi pod
4037  3,  6 |                Godebski usunięty został z pola z raną śmiertelną i
4038  3,  6 |         Godebski usunięty został z pola z raną śmiertelną i że go
4039  3,  6 |                Nie wiedzieć kiedy, wraz z tłumem znalazł się ułan
4040  3,  6 |      austriackiej uderzającej na wioskę z południa. Jeszcze starczyło
4041  3,  6 |              którą stodołę, powyciągały z węgłów jej belki, wyważyły
4042  3,  6 |             wyważyły przyciesi, wyrwały z ziemi słupy, żołnierze przenosili
4043  3,  6 |                i sunącego wciąż naprzód z południa i wschodu.~Rafał
4044  3,  6 |          Zapomniał, gdzie jest i co się z nim przytrafia. Chwilami
4045  3,  6 |        złodzieju? Bij, braciszku, jeden z drugim, nie żałuj!~To tu,
4046  3,  6 |               to wielkie wydrążone kule z żelaza, napełnione prochem.
4047  3,  6 |           piachu, dymu, sadzy. Odsapnął z głębi piersi. Strzepnął
4048  3,  6 |               po południu. Najbliższemu z oficerów rzekł z cicha,
4049  3,  6 |           Najbliższemu z oficerów rzekł z cicha, nad uchem:~- Batalion
4050  3,  6 |              Woltyżerowie wynurzyli się z ognia i dymów. Byli czarni,
4051  3,  6 |                  Byli czarni, okopceni, z tlącymi się mundurami. Przez
4052  3,  6 |                  Przez północne wyjście z wioski tłoczyli się na drogę
4053  3,  6 |               się na drogę pod pałacem. Z trudem formowali oficerowie
4054  3,  6 |                sekcje i pancerzowe roty z boku armat.~Sołtyk otrzymawszy
4055  3,  6 |              zbitych w kupę i wypartych z olszowego lasu. Bataliony
4056  3,  6 |         Bataliony te wciąż szarpały się z nieprzyjacielem. Pierwsza
4057  3,  6 |            Pierwsza pótbateria, złożona z trzech armat i granatnika,
4058  3,  6 |              armat i granatnika, wyszła z dymnej jaskini i przez zawady
4059  3,  6 |               Druga półbateria, złożona z trzech dział (gdy dwa zdemontowane
4060  3,  6 |              rozbite zostały na placu), z pośpiechem dążyła do pierwszej.~
4061  3,  6 |              żołnierze piechoty pospołu z rannymi końmi. Większość
4062  3,  6 |                ją jako wiosenna murawa. Z koni ledwie połowa została.~
4063  3,  6 |                uwiadomiony, że i Fiszer z ranami wyniesiony został
4064  3,  6 |            mokry i rudy od błota.~Rafał z innymi osłaniał armaty.
4065  3,  6 |            waliła się ogromnymi skibami z rozgniecionej grobli. Drzewa
4066  3,  6 |               gdy koła armat wytłoczyły z grobli ich korzenie. Trzeba
4067  3,  6 |                 chwila wywlekać te koła z rozpadlin gruntu i z jam
4068  3,  6 |               koła z rozpadlin gruntu i z jam nagle powstałych, pchać
4069  3,  6 |        austriackich w bagno, łamiąc się z nimi oko za oko, ząb za
4070  3,  6 |           polski, rzucony wzdłuż grobli z raszyńskiego wzgórka, wyrywał
4071  3,  6 |           czworobokiem muru, i domostwa z cegły przy placu kościelnym
4072  3,  6 |            piechoty polskiej. Na grobli z wolna wyrastały wzgórza
4073  3,  6 |           kościołem, zepchnęło ją znowu z grobli i wzgórza. Z podwójną
4074  3,  6 |               znowu z grobli i wzgórza. Z podwójną mocą zaczęły pracować
4075  3,  6 |             Jęki wieczorny powiew niósł z grobli, z bagien, z wybrzeża.
4076  3,  6 |        wieczorny powiew niósł z grobli, z bagien, z wybrzeża. Mgła
4077  3,  6 |               niósł z grobli, z bagien, z wybrzeża. Mgła biała; pełznąc
4078  3,  6 |            tysiące Austriaków, a tysiąc z górą naszych skonało w falenckiej
4079  3,  6 |                  gdy Rafał wydostał się z walczących glidów - w potarganym
4080  3,  7 |                 nade dniem. Szopa stała z dala od drogi, usłyszał
4081  3,  7 |             początku tej nocy odchodził z Raszyna, cała armia kipiała
4082  3,  7 |              cała armia kipiała od dumy z odniesionego zwycięstwa.
4083  3,  7 |           wszystką swoją siłą uchodziła z placu! Jakże straszliwie
4084  3,  7 |            uszli! - tłumaczono Rafałowi z szeregów.~- Niemiec Niemcu
4085  3,  7 |               się w szeregi i pociągnął z nimi. Po drodze rozpytywał
4086  3,  7 |       Mokotowskimi rogatkami. Olbromski z małym oddziałem piechoty,
4087  3,  7 |                 gwardii obywatelskiej i z wielkimi ceremoniami powiodła
4088  3,  7 |            Rafał zatrzymał się w jednym z przygodnych szałasów, usiadł
4089  3,  7 |         nakryciem drzwi wyrwanych skądś z zawiasami i zapadł w stan
4090  3,  7 |             wciąż jeszcze huk w głowie. Z krótkiego snu wyrwało go
4091  3,  7 |                był w pianach. Para szła z niego.~Gdy Rafał przybiegł
4092  3,  7 |                przybiegł do strzemienia z ukłonem, generał zażartował:~-
4093  3,  7 |               armaty. Podjąłem pierwszą z brzegu na szosie, w nocy.
4094  3,  7 |                ostatni raz dźwignął się z ziemi i podniósł oczy, ujrzał
4095  3,  7 |              oczu drzwi zamknięte, okna z zapuszczonymi firankami,
4096  3,  7 |              firankami, kamienne schody z lewej strony balkonu, byliny
4097  3,  7 |              wiatr na gładkie skrzyżale z marmuru, gdy' zstępowała
4098  3,  7 |                wyszedł stary kamerdyner z Grudna. Nie poznał wcale
4099  3,  7 |            wcale Rafała i zajął się nim z ledwie ukrywaną niechęcią.~
4100  3,  7 |             lancetem. W innych dogasali z jękiem konający. Kilku młodych
4101  3,  7 |           Posadzony na krześle w jednym z przyległych pokojów, oparł
4102  3,  7 |              Zęby powypadały, a ostatni z nich sterczał zabawnie na
4103  3,  7 |              Rafała i długo patrzał nań z odcieniem zdumienia.~- Przecie
4104  3,  7 |           Olbromski... - rzekł wreszcie z cicha do swego starego sługi.~
4105  3,  7 |              Andrzej w swych pantoflach z żółtej skóry bezdźwięcznie
4106  3,  7 |                 Wkrótce nadszedł książę z chirurgiem. Kiedy ostatni
4107  3,  7 |              trzy dni będzie mógł wstać z łóżka.~- Cieszę się - rzekł
4108  3,  7 |                  Będę zmuszony wyjechać z Warszawy - ciągnął książę -
4109  3,  7 |                Nie masz czego... Ja nie z chęci walczenia z Austriakami
4110  3,  7 |                Ja nie z chęci walczenia z Austriakami idę do obozu.
4111  3,  7 |              powinność... Nie wiem, czy z tobą mogę mówić jeszcze
4112  3,  7 |               jakiekolwiek wymówki. Bóg z tobą. Rad jestem, że wracasz
4113  3,  7 |                Nieraz wspominaliśmy cię z Mistrzem katedry...~- Czy
4114  3,  7 |               katedry zginął.~- Walcząc z nami!~- Jeżeli wiedziałeś
4115  3,  7 |             przynieść duszę swą i ciało z wiarą w skuteczność boju.
4116  3,  7 |               swój własny sąd, wyważony z sumienia.~- Nie pora na
4117  3,  7 |                  mój rycerzu, ale tylko z tego względu, że podpisano
4118  3,  7 |               krzyknął Rafał wyskakując z łóżka.~- Leż spokojnie.~-
4119  3,  7 |                    Za krew, co bluznęła z tysiąca kilkuset piersi
4120  3,  8 |                zwinięty, a i same krypy z materiałem wojskowym wyprawione
4121  3,  8 |         dochodziła.~- Zdaje się - rzekł z cicha do Rafała - że już
4122  3,  8 |           Książę i Rafał siedli w jedną z nich i wkrótce stanęli na
4123  3,  8 |          załatwieniu formalności wyszli z dusznych izdebek w drewnianych
4124  3,  8 |                i poczęli szukać wyjścia z obrębu okopów. Szli tedy
4125  3,  8 |          Bródzieńskich. Wydostawszy się z obrębu szańca przedmostowego
4126  3,  8 |                 i rogatek Grochowskich. Z ożywieniem pośpieszył wielkimi
4127  3,  8 |                    Nie wiem.~- Pamiętam z dawnych czasów... Szedł
4128  3,  8 |                 Droga okrążała go kołem z prawej strony, toteż książę
4129  3,  8 |             nizinami, nad łachami, szła z wód, z zalewisk, z szeroko
4130  3,  8 |                nad łachami, szła z wód, z zalewisk, z szeroko wyciągniętych
4131  3,  8 |                 szła z wód, z zalewisk, z szeroko wyciągniętych ramion
4132  3,  8 |                 Pragi, na połowie drogi z Warszawy do Modlina. Bagaże
4133  3,  8 |                skałki. Żołnierze wyszli z okopów Pragi o ciemnej nocy.
4134  3,  8 |              Sokolnickiego składała się z trzech regimentów: dwunastego,
4135  3,  8 |                 się między markietanów, z których każdy miał numer
4136  3,  8 |             kolumnie i zawiązać rozmowę z oficerami. Nikt z nich nie
4137  3,  8 |               rozmowę z oficerami. Nikt z nich nie rozumiał celu tego
4138  3,  8 |             brygady Biegański odłamywał z kolumny swojej jeden batalion
4139  3,  8 |         pilnowania mostu, który właśnie z łyżew warszawskich przytwierdzono
4140  3,  8 |            rozkaz obozowania militarnie z zachowaniem wszelkich ostrożności
4141  3,  8 |            dobrze księciu i zagadnął go z konia:~- Jakim to prawem,
4142  3,  8 |             Modlin?~- Tak jest! Musicie z waszych Galicjów chodzić
4143  3,  8 |                    Mam interes do kogoś z naczelników.~- Może aż do
4144  3,  8 |               do bryczki. Rafał wysiadł z niej i szedł ścieżką nad
4145  3,  8 |               ścieżką nad rowem. Książę z generałem rozmawiali z cicha:~-
4146  3,  8 |           Książę z generałem rozmawiali z cicha:~- Mam tu za Świdrem,
4147  3,  8 |                bracie! Ho-ho... Idziemy z tym do wodza. Tak-że nam
4148  3,  8 |           Dobrze waćpanu dworować sobie z naszej galicyjskiej niedoli,
4149  3,  8 |          zasłanego łóżka stał Zajączek, z przesadną, umyślnie podkreślaną
4150  3,  8 |                Hauke.~Kiedy Niemojewski z Gintułtem wszedł do pokoju,
4151  3,  8 |                   Książę ukłonił mu się z dala. Stary generał pokiwał
4152  3,  8 |                  Cieszę się niewymownie z ofiarności obywatelskiej
4153  3,  8 |            sobie...~Gintułt skłonił się z dala.~- Racz, mości książę,
4154  3,  8 |         najwyższych granic, wyrywał się z tych oczu. Wyraz dumy i
4155  3,  8 |              zwracając się ku Fiszerowi z tym samym uśmiechem, zmazanym
4156  3,  8 |              zniósł to spokojnie. Blady z ran Fiszer rzekł dalej: -
4157  3,  8 |              tego?~- Tak sądzę. Strzały z Pragi na Warszawę wegnałyby
4158  3,  8 |           strzelać na Pragę. Ale cóż mi z tego, że zatrzymamy tę fortecę
4159  3,  8 |                  Gdzież się tu podziać? Z czego wyżywić żołnierza?
4160  3,  8 |                tych trzydzieści tysięcy z górą, miasto zajęte, popłoch,
4161  3,  8 |                do Saksonii. Złączyć się z Cesarzem i czynić, co rozkaże.
4162  3,  8 |                Warszawy precz uchodzimy z kraju!...~- Mnie przede
4163  3,  8 |              Gdańsk, Kistrzyń. W każdej z tych fortec jest garść naszego
4164  3,  8 |           bronić się o głodzie niż ujść z kraju. Ja znam się z głodem,
4165  3,  8 |               ujść z kraju. Ja znam się z głodem, więc wiem, co mówię!~-
4166  3,  8 |        żołnierza. Kiedy mówię o wyjściu z kraju, to w tej chwili żywię
4167  3,  8 |                 doradzam, tylko wyjście z pułapki, manewr wojenny.
4168  3,  8 |               to po polsku! - ozwał się z kąta Dąbrowski grubym, chrapliwym
4169  3,  8 |                widział, ale po zwyczaju z pychy mącisz w głowach i
4170  3,  8 |            Możemy po drodze zetknąć się z Cesarzem i księcia Ferdynanda
4171  3,  8 |           zatrzęsie po szczyt karpacki. Z tym żołnierzem, który stał
4172  3,  8 |                 Sokolnicki.~- Pójdziesz z nami, generale! - mówił
4173  3,  8 |               ze siebie i wtedy dopiero z ramienia. Takim już warchoł.
4174  3,  9 |       austriackimi działami, wyszedłszy z Radzymina 29 kwietnia, prawie
4175  3,  9 |               wojska na krypach. Chłopi z Falenicy nie umieli nic
4176  3,  9 |            gdzieś w górze budują. Jeden z przewoźników, któremu udało
4177  3,  9 |            wiadomość, że Niemcy zabrali z Warszawy cieślów, ilu znaleźli,
4178  3,  9 |         Sokolnicki pośpieszał w marszu.~Z rana 1 maja ujrzeli wynurzające
4179  3,  9 |                 ujrzeli wynurzające się z jednolitych sosnowych borów
4180  3,  9 |           znakami i krzykiem. Na błoniu z tamtej strony rzeki zieleniły
4181  3,  9 |         przewodem pastucha. Ciężko było z przeprawą armat, ale je
4182  3,  9 |                bez szwanku i wywleczono z wody. Za mostem droga szła
4183  3,  9 |                  Radość była powszechna z tego tytułu, że stare wierzby
4184  3,  9 |                alarmującego. Wyszedłszy z lasu na piaski wyniesione
4185  3,  9 |                 krypach. Chłopi wezwani z Nadbrzezia i Kępy zeznali,
4186  3,  9 |              Iwina przydrożna wypuściła z pniów jasne rózgi. Rozlana
4187  3,  9 |            roślin i pachniała kwiatami. Z urodzajnej nad miarę gleby
4188  3,  9 |            strzelały w niebo drzewa jak z baśni, rozrastały się sady
4189  3,  9 |                chłopskie bogactwo wiało z każdego kąta, dobytek przewalał
4190  3,  9 |                 jak łanie, lud oswojony z hukiem wylewów Wisły, z
4191  3,  9 |                 z hukiem wylewów Wisły, z grozą i niebezpieczeństwem.~
4192  3,  9 |               pawęzy, którymi podważali z bajora swe statki. Jeszcze
4193  3,  9 |                 idący przed nimi huknął z nagła pieśń. Jak łoskoty
4194  3,  9 |             cieniu.~ ~Już zasłona spada z góry,~Niebo jasne, znikły
4195  3,  9 |               iłowatych fal. Opar szedł z rozkopanych (ech, gdzie
4196  3,  9 |                 listki rozsady. Wkrótce z ciemnej i pogiętej uliczki
4197  3,  9 |                 które niedawno spychano z mokrego wału. Chłopi zbiegli
4198  3,  9 |                prost Czernidła leżącego z przeciwnej strony, wskazywano
4199  3,  9 |             wskazywano płaskie miejsce, z którego wsiadła konnica
4200  3,  9 |          rzeczne pod Czerskiem, wklęsłe z lewej strony. We mgle błękitniały
4201  3,  9 |  marszałkowskiego zamku wynurzające się z koron. Generał pozdrowił
4202  3,  9 |             pożegnanie i chyżo wyjechał z Nadbrzezia na wzgórek od
4203  3,  9 |               Otwocka. W skok powracano z innej strony do Karczewia.~
4204  3,  9 |                samym czasie nadchodziły z północnej strony roty piesze
4205  3,  9 |               Dąbrowskiego nadciągająca z Okuniewa. Stary wódz prowadził
4206  3,  9 |         ułańskie Dziewanowskiego. Rafał z dala poznał swe barwy. Na
4207  3,  9 |       Poznańskie. Pułkownicy i szefowie z żalem go żegnali. Posiliwszy
4208  3,  9 |             wódz zdjął czapkę i słuchał z pochyloną głową. Zaraz potem
4209  3,  9 |           zamieszkany, miał w sobie coś z rozpusty saskiej, wszystek
4210  3,  9 |              były mgieł, które chodziły z miejsca na miejsce. To wstawały
4211  3,  9 |              słabo odbijały się w toni. Z dala, zza Wisły, kiedy niekiedy
4212  3,  9 |             mądrością, każde wzruszenie z nieznośnym trudem przedostawało
4213  3,  9 |                 gąszczów szeleszczących z cicha od drobnego deszczu.
4214  3,  9 |                  W tym rozstroju nocnym z chęcią usłyszałby zapowiedź
4215  3,  9 |           nadzieje: był to konny goniec z pismem do generała od pułkownika
4216  3,  9 |                 wedetę i był prowadzony z ostrożnościami po groblach
4217  3,  9 |         placówką. Rafał poszedł za nimi z dala i słyszał całą sprawę.
4218  3,  9 |              sprawę. Kiedy goniec zlazł z konia w pianach, dymiącego,
4219  3,  9 |                Wczoraj nad wieczorem.~- Z której strony: z naszej,
4220  3,  9 |           wieczorem.~- Z której strony: z naszej, czy z góry rzeki?~-
4221  3,  9 |            której strony: z naszej, czy z góry rzeki?~- Poszliśmy
4222  3,  9 |              podjazdem w poprzek traktu z Pogorzeli ku Kępie Warszewickiej,
4223  3,  9 |            Warszewickiej, w górę rzeki. Z dala postrzegliśmy łyżwy
4224  3,  9 |            wywlec łyżwy na brzeg. Każda z nich miała po pięciu ludzi
4225  3,  9 |           blachą.~- Tak. Co zrobiliście z nimi?~- Zrąbaliśmy na drzazgi.~-
4226  3,  9 |                 jakieś figury. Niewiele z tego można było zrozumieć.
4227  3,  9 |             wolnymi kroki chodził tam i z powrotem. W pewnej chwili
4228  3,  9 |            pewnej chwili kazał Rafałowi z ułańskiego pułku wybrać
4229  3,  9 |            konia i broń. Za chwilę ułan z kopyta ruszył w drogę. Ciemno
4230  3,  9 |           rozniecał się już nad lasami. Z obozu słychać było komendy
4231  3,  9 |           fizylierskie dwunastego pułku z artylerią do niego przywiązaną.
4232  3,  9 |                 domów i błonie za wsią. Z dala widać było wieżyczkę
4233  3,  9 |               mruknął do siebie.~Jechał z wolna, trzymając lunetę
4234  3,  9 |                 ogień. Miał w sobie coś z drapieżnego ptaka.~- Barkanik... -
4235  3,  9 |                   Barkanik... - szepnął z szyderskim uśmiechem.~Zamilkł
4236  3,  9 |               twarz majora de With, ale z taką obojętnością, jakby
4237  3,  9 |            siebie:~- Kąt narożnikowy ma z dziewięćdziesiąt stopni.
4238  3,  9 |                 ramiennymi ogołocone są z ognia. Powinno nam ludzi
4239  3,  9 |             tedy w nocy... - rzekł ktoś z boku.~- Proszę o milczenie
4240  3,  9 |                 Zwrócił konia i pomknął z towarzyszami ku Glinkom,
4241  3,  9 |                 wodzie Wisły, widocznej z dala. W tym świetle jak
4242  3,  9 |                pracujących około szańca z taczkami, wycinających rzezakami
4243  3,  9 |               ujęto kilkadziesiąt wozów z konwojem służby leśnej,
4244  3,  9 |                służby leśnej, wiozących z poręb obrobione pale, dyle,
4245  3,  9 |                 żerdzie. Byli to chłopi z Kępy Glinieckiej. Z niemałą
4246  3,  9 |              chłopi z Kępy Glinieckiej. Z niemałą radością otrzymali
4247  3,  9 |                 nadjeżdża wyższy oficer z kwatery głównej. Sokolnicki
4248  3,  9 |              gdyż bez odpoczynku pędził z kompanią jazdy wprost z
4249  3,  9 |                 z kompanią jazdy wprost z Okuniewa, ale jeszcze stopy
4250  3,  9 |                 Posłać by parlamentarza z żądaniem poddania szańca?~-
4251  3,  9 |              zobaczy?~- Może zmiarkować z byle czego. Musimy działać
4252  3,  9 |          ostrożnie. Wódz miał wiadomość z Warszawy, że dwanaście tysięcy
4253  3,  9 |                 chodzić po drodze tam i z powrotem, o czymś go pouczając.~
4254  3,  9 |              świecy. Sokolnicki wyszedł z izby, gdzie mieszkał, i
4255  3,  9 |               bataliony musiały spocząć z bronią w ręku. Za pułkiem
4256  3,  9 |         uszykował się pułk Weyssenhoffa z czterema armatami polowymi.
4257  3,  9 |                 Te przygotowania zajęły z górą godzinę czasu. Było
4258  3,  9 |                   Odmowa?~- Tak jest.~- Z kim mówiłeś?~- Z dowódcą
4259  3,  9 |                jest.~- Z kim mówiłeś?~- Z dowódcą pułku imienia Latour-Baitlet,
4260  3,  9 |   Czech-pobratymiec?~- Zapewne. Mówiłem z nim po francusku.~- Opowiedz
4261  3,  9 |                przedpiersiu, zastawiony z wnętrza poprzecznicą. Rękoma
4262  3,  9 |          zamącić. Wyprowadzony zostałem z przeciwnej strony.~- Tak
4263  3,  9 |           najgłupszą minę i powtarzałem z naciskiem, że nie rozumiem.
4264  3,  9 |          francuszczyzną podrwiwać sobie z naszego żądania, mówił mi
4265  3,  9 |             młotów. Kończą, widać, most z nadzwyczajną forsą. W pewnej
4266  3,  9 |           dopiero posłany oficer wrócił z rozkazem na piśmie. Pułkownik
4267  3,  9 |         ciemności.~Pułk ruszył w nizinę z trzech stron wsi Ostrówka
4268  3,  9 |           figurę, ledwo wynurzającą się z nocy. Za sobą słyszał jękliwy,
4269  3,  9 |             swego konia na prawo i wraz z Raf cłem po jechał za prawym
4270  3,  9 |              myśli i kogo wspomina. Oto z dala, z dala, zza Wisły
4271  3,  9 |              kogo wspomina. Oto z dala, z dala, zza Wisły doleciał
4272  3,  9 |              Wieczny odpoczynek...~Wtem z przeraźliwym łoskotem runął
4273  3,  9 |   zakomenderował Sokolnicki.~Sam zsiadł z konia i prowadząc go za
4274  3,  9 |                 rowu. Wojsko zginęło im z oczu. Słyszeli salwy strzałów
4275  3,  9 |                 Słyszeli salwy strzałów z narożników i czół szańca,
4276  3,  9 |              Jak ciemna fala nadpłynęła z tyłu część pułku Weyssenhoffa.
4277  3,  9 |             zatrzymał jednego żołnierza z linii i kazał mu pilnować
4278  3,  9 |                kupach ziemi, która wraz z nimi zjeżdżała w jakieś
4279  3,  9 |           wkopane w stok szańca zasieki z drzew, ściętych u samego
4280  3,  9 |              Olbromski znalazł się wraz z innymi na wierzchołku szańca.
4281  3,  9 |              budynek podstawą, działali z szaloną furią. Natarcia
4282  3,  9 |               Zwołał tedy ludzi i biegł z nimi na tamtych. Pelletier
4283  3,  9 |                 polskich, ale i ostatni z walczących zachowali zimną
4284  3,  10|             generał Schauroth przeszedł z lewego na prawy brzeg Wisły
4285  3,  10|           znajdował się Rafał, wyjechał z lasów nadbrzeżnych, w półkrąg
4286  3,  10|            zlecenia, kłusował obojętnie z boku drogi. Ujrzał z dala
4287  3,  10|          obojętnie z boku drogi. Ujrzał z dala Stokłosy... Ponieważ
4288  3,  10|          skokami zaśpiewał przejmująco, z serca:~ ~Ledwie twoje spotkam
4289  3,  10|               Ukłonił mu się kapelusiną z wyrazem pokornej a chytrej
4290  3,  10|                tam... - mamrotał Trepka z uprzejmym, z uniżonym pochlebstwem.~-
4291  3,  10|            mamrotał Trepka z uprzejmym, z uniżonym pochlebstwem.~-
4292  3,  10|           lustrujesz... Kto cię wie?... Z nieprzyjacielem może trzymasz... ~-
4293  3,  10|                   Zjeść nie zjedzą, ale z dymem puścić mogą dwór,
4294  3,  10|                 stracham...~- Istne się z ciebie strachajło zrobiło,
4295  3,  10|                przyjacielu, patrzaj no! Z lasu wszystkimi, zda się,
4296  3,  10|             wielorakie, a splótłszy się z kolorami pól tworzyły obraz
4297  3,  10|           grubiańsko młody. - Żeby kije z nieba leciały, żeby w kupę
4298  3,  10|           człowiekiem, jak się wyzwolił z libertyńskich formułek myślenia
4299  3,  10|                od razu. Zamilkł i razem z Trepką ruszył cwałem za
4300  3,  10|                   Na miły Bóg! - oficer z ciebie najsroższego kalibru,
4301  3,  10|            waszmość myślisz? Obadwaj my z Krzysztofem na ludzi wyszli.
4302  3,  10|            Światem rządzimy! zamiast tu z wami wśród kup nawozu rządy
4303  3,  10|              zmarniał w sobie. Stał się z niego w krótkiej chwili
4304  3,  10|             swym wierzchowcu zgarbiony, z obwisłymi rękoma.~- Krzysztofa,
4305  3,  10|                Krzysia... -wypowiedział z cicha jak gdyby sekret żałosny.~-
4306  3,  10|             niego jakie wieści?~- Pisał z Paryża listek jeden, a potem
4307  3,  10|           Przysłali tu gazetę francuską z wiadomością, że pułk jego
4308  3,  10|          niejasną sensację cielesną, że z dala ktoś jeszcze pędzi
4309  3,  10|              koni pod siodłem wojennym, z lekka tylko odpopręgowanych,
4310  3,  10|                  obiadujących po kątach z pośpiechem, pełen żołdackiego
4311  3,  10|              już się był skończył. Wódz z kilku generałami był w ogrodowej
4312  3,  10|                 poprzek dworu na taras, z którego zstępowało się do
4313  3,  10|                się do ogrodu. Odchodząc z pośpiechem, wskazywał gestami
4314  3,  10|                 po zgromadzonych.~Jeden z młodszych oficerków grał.
4315  3,  10|          strzały oczu panny Mery. Uczuł z rozkoszą, że to jego właśnie
4316  3,  10|                i nóg. Siedział w fotelu z wdziękiem lekkiego dandysa,
4317  3,  10|               wyniosłe, padało na gości z pańskich oczu. Ale oto przy
4318  3,  10|             stary pan Cedro wysunął się z tłumu.~Szedł omackiem, grzecznie
4319  3,  10|                 się wśród zgromadzonych z ukłonami na prawo i lewo,
4320  3,  10|               wysyczał ze wściekłością, z nienawiścią, przebijającą
4321  3,  10|               na jego cześć, ale cóż mi z tego?... Krzysia nie ma...~-
4322  3,  10|                od jaśnie pana, wypełzło z warg:~- Kiedyż przyjedzie?~-
4323  3,  10|              czekam...~Słysząc, że ktoś z pokojów nadchodzi, zeszli
4324  3,  10|               pokojów nadchodzi, zeszli z balkonu na ulicę ogrodową
4325  3,  10|               Tuż za szpalerem i płotem z tarniny kołysał się ów łan
4326  3,  10|          Pojechał szukać - mówił Trepka z uśmiechem dobrotliwym i
4327  3,  10|               nęci.~- Tyś to go wywiódł z mojego domu tymi przemądrzałymi
4328  3,  10|               mię całego. Wspomnij, jak z pruskich banków brali pieniądze
4329  3,  10|                 na wieki. Niemiec drwił z nas czynami, instytucjami,
4330  3,  10|             kulturą, szlachtę wysadzili z ziemi licytacjami, miasta
4331  3,  11|           Trześni zburzono ze szczętem. Z natury swego stanowiska,
4332  3,  11|                sypaniu okopów wyrzucano z ziemi urny staropogańskie
4333  3,  11|             chwilę co koń skoczy pędził z rozkazami w stronę zachodnią,
4334  3,  11|           wymienione kościoły, złączony z miastem przepaścistymi wąwozami,
4335  3,  11|         przeważnie majątkach zgromadził z tamtej strony Wisły. Ludzie
4336  3,  11|             dróg krytych do komunikacji z szańcami Świętego Jakuba,
4337  3,  11|            osobliwą pieczą darzył jeden z klasztorów zamiejskich,
4338  3,  11|              Witkom i wojewodę Dersława z Obręczny... Rydel kopacza
4339  3,  11|                 Sypano stare kości wraz z ziemią górną na nowe szańce...
4340  3,  11|                podobnie jak same lochy. Z wolna wytworzyło się w jego
4341  3,  11|                szwedzki uciekał co tchu z klasztoru, ujrzawszy o północku
4342  3,  11|        światłość jarzącą, co wychodziła z okien, i usłyszawszy śpiew
4343  3,  11|        czterdziestu sześciu dominikanów z Sadokiem na czele, zamordowanych
4344  3,  11|              zamordowanych przed pięciu z górą secinami lat. Powiadał
4345  3,  11|               Jakże głęboką, jak zrosłą z ziemią wydała mu się powieść
4346  3,  11|                możliwego zbombardowania z miasta. Najwyższe tu powysypywano
4347  3,  11|             maja, siedmiogodzinna nocna z 4 na 5 czerwca, trzygodzinna
4348  3,  11|                 dnia dwunastego czerwca z kopuły kolegiackiego kościoła
4349  3,  11|                 adiutanta. Toteż w nocy z 15 na 16 czerwca, kiedy
4350  3,  11|                kiedy toczyły się narady z przysłanym parlamentarzem,
4351  3,  11|                  toteż mieszkańcy dawno z niego uciekli. Olbromski
4352  3,  11|               puszczonych na Sandomierz z Nadbrzezia, z Zarzykowic
4353  3,  11|                Sandomierz z Nadbrzezia, z Zarzykowic i poburzonych
4354  3,  11|                jak race w dzień godowy, z hukiem pękały w powietrzu,
4355  3,  11|              wstać. Dźwigał się właśnie z łóżka, kiedy mu przed oczyma
4356  3,  11|              głosy.~Kiedy Rafał wybiegł z domostwa, już dach je okrywający
4357  3,  11|           zajmowały się jeden po drugim z cicha, posłusznie i uroczyście.
4358  3,  11|              ludzka. Potok ognia skakał z dachu na dach, przelewał
4359  3,  11|            dachu na dach, przelewał się z jednej pochyłości na drugą.
4360  3,  11|               Gdzieniegdzie tylko mknął z podwórza człowiek struchlały.
4361  3,  11|               zwanego Wójcikowszczyzną, z rozkazem odarcia go z gontów.
4362  3,  11| Wójcikowszczyzną, z rozkazem odarcia go z gontów. Ściany poczęto lać
4363  3,  11|                 Ściany poczęto lać wodą z sikawek, żeby nie puścić
4364  3,  11|               już połać na wzgórzu wraz z tyłami gorzała jak żywy
4365  3,  11|          płomienie. Na ludzi padła wraz z tą perzyną i trzaskiem brandkuglów
4366  3,  11|              domów, ode drzwi mieszkań, z rąk żołnierzy, chroniąc
4367  3,  11|             kolegiaty dym począł buchać z granatów, które do kruchty
4368  3,  11|               czubami kościołów. Ludzie z rynków, z uliczek, z mieszkań,
4369  3,  11|             kościołów. Ludzie z rynków, z uliczek, z mieszkań, z powierzchni
4370  3,  11|             Ludzie z rynków, z uliczek, z mieszkań, z powierzchni
4371  3,  11|                  z uliczek, z mieszkań, z powierzchni ziemskiej poznikali.
4372  3,  11|              brzegu Wisły, jednocześnie z trzech stron. Olbromski
4373  3,  11|                stron. Olbromski poszedł z rynku w parów północny.
4374  3,  11|              Rafał zbliżał się, ryknęły z zamku i od bramy Krakowskiej
4375  3,  11|                przyniesienia wiadomości z baterii czwartej, to jest
4376  3,  11|                Świętopawelskie. Pobiegł z nimi i trafił w wir najzacieklejszej
4377  3,  11|               Szef batalionu Białkowski z dwiema kompaniami pułku
4378  3,  11|              atak broniąc się zaciekle. Z prawego boku baterii na
4379  3,  11|      podporucznika Tykla. Ale już jeden z granatników został zdobyty
4380  3,  11|                na kościelnym cmentarzu. Z cicha otwarli bramę. Zwarty
4381  3,  11|          wyszedł pod wyłom i czekał tam z nastawionym bagnetem. Ledwie
4382  3,  11|       grenadierowie rzucili się na nich z zaciekłym męstwem. Powstała
4383  3,  11|                wreszcie zdobyły go wraz z czterema armatami.~Folwarki,
4384  3,  11|             dzieje.~Rafał pracował wraz z innymi oficerami przy armatach
4385  3,  11|               Bujne płomienie buchające z miasta oświetlały kościół.
4386  3,  11|           ładunkami niedawno wydobytymi z ratusza.~- Dokąd idziesz? -
4387  3,  11|                książę. - Do generała.~- Z dobrą wieścią?~- Z dobrą.~-
4388  3,  11|          generała.~- Z dobrą wieścią?~- Z dobrą.~- Pamiętaj, pamiętaj,
4389  3,  11|         nadbiegli oficerowie przyboczni z doniesieniem, że silne kolumny
4390  3,  11|                  Zaledwie Rafał wybiegł z parowu na jaśnię, generał
4391  3,  11|                 chwili jeszcze nie. Ale z zachodniej strony lada chwila...~-
4392  3,  11|                za nasypem, biła się już z napastnikami na bagnety.
4393  3,  11|                 nie mając żadnej broni, z laską w ręku przechadzał
4394  3,  11|          żołnierzy polskich zmagała się z nimi ze wszech sił, ale
4395  3,  11|              dotrzymywać placu, chwycił z ziemi karabin i w gronie
4396  3,  11|                 Zwarli się tam bagnetem z piechurami Schöcklera. Z
4397  3,  11|                z piechurami Schöcklera. Z początku cofnięto się przed
4398  3,  11|                oka rzuciło się na niego z dziesięciu chłopa, żeby
4399  3,  11|               rękoma zaczął się szarpać z pijanym żołdactwem. Krzyczał
4400  3,  11|             podnieta. Huknął pierwszego z brzega draba między oczy,
4401  3,  11|            piersi drugiego. Targnął się z kupy całą siłą. Nie dał
4402  3,  11|            szańca, Michcik dźwignął się z ziemi, obejrzał wkoło i
4403  3,  11|            szarpnięciem wywlókł księcia z rowu. Chyżym krokiem, nie
4404  3,  11|           poznać i niezwłocznie zeszedł z Michcikiem na dno wąwozu.
4405  3,  11|                 wąwozu. Już w ten wąwóz z obwodu murów Świętego Jakuba
4406  3,  11|                Oto środkiem tłumu biegł z gołą szpadą oficer komenderujący
4407  3,  11|         świątyni on ich właśnie stamtąd z takim męstwem wywłóczy'?
4408  3,  11|                Oficer spojrzał na niego z góry i mruknął, żeby się
4409  3,  11|                 trzymać!~- Czemuż to ma z tych murów kamień na kamieniu
4410  3,  11|                 nie pozostać?~- Bo będą z naszych bateriów armatami
4411  3,  11|             Zwalany błotem, bez czapki, z rozwianym włosem mijał baterie.
4412  3,  11|        zburzenia starego kościoła, żeby z niego noga austriacka w
4413  3,  11|          wyrychtowali działa na łożach. Z zapalonymi lontami czekali
4414  3,  11|               Sokolnicki stał bez ruchu z lunetą przy oczach i lustrował
4415  3,  11|                 że wszystka siła wyszła z murów świętego Jakuba, że
4416  3,  11|             rękę, za ramię... Błagał go z krzykiem:~- Patrz! Święci
4417  3,  11|              skoczył ku armatom, wydarł z rąk kanoniera lont zapalony
4418  3,  11|            zebrał ostatek sił i zawołał z całej mocy cielesnej i ze
4419  3,  11|               uczuł na sobie. Bez tchu, z bielmem na oczach, wyrwał
4420  3,  11|                na oczach, wyrwał pałasz z pochwy i przyskoczył do
4421  3,  11|              kanoniera i wyrwał mu lont z ręki. Rzucił się na drugiego
4422  3,  11|               drugiego i wyrwał mu lont z ręki. Skoczył ku trzeciemu,
4423  3,  11|               głowę Rafała, dźwignął go z ziemi i posadził na kamieniu.
4424  3,  11|               się nad nim twarz jednego z kolegów. Człowiek ten szepce
4425  3,  11|            kolegów. Człowiek ten szepce z pośpiechem:~- Uchodź stąd!
4426  3,  11|                 stosy głowni kopcących. Z Gór Pieprzowych biją w miasto
4427  3,  11|                padają wciąż brandkugle, z pól sandomierskich puszczone
4428  3,  11|              Sam usiadł w kącie.~Książę z wolna przychodził do siebie.
4429  3,  11|                że góra kości śmieje się z niego w ciszy...~
4430  3,  12|          Michcik cichaczem wymknęli się z miasta. Właśnie mieli je
4431  3,  12|              mógł dojrzeć, co się stało z miastem. Ani śladu palisad!
4432  3,  12|              palisad! Wszystko zrównane z ziemią i spalone na stosach.
4433  3,  12|                 Tarnin!~W skok zjechali z góry. W mieście bezpańskim,
4434  3,  12|                  Jakże się to stało, że z oficera pełnego nadziei,
4435  3,  12|              marzył, lecz jako wymazany z list pułkowych... Sam to
4436  3,  12|                   Mgły poranne wstawały z parowów.~Za Chobrzanami
4437  3,  12|              się w lewo ku Koprzywnicy. Z prawej i lewej strony drogi
4438  3,  12|            konnicy idącej pod Połaniec. Z nadzwyczajną pieczołowitością
4439  3,  12|                 poranny wiatr przegina. Z głębi, z rozdołu. zapachniały
4440  3,  12|                wiatr przegina. Z głębi, z rozdołu. zapachniały grzędy
4441  3,  12|         odwiecznej rogatywce. Ujrzawszy z nagła jeźdźców zerwał się
4442  3,  12|                zerwał się na równe nogi z najoczywistszym zamiarem
4443  3,  12|                Zstępował tedy ze stopni z brwią namarszczoną, zły
4444  3,  12|           głowie ręką miętosił, niby to z gotowością do ukłonu. Piorunem
4445  3,  12|              ledwie mieli czas ochłonąć z uniesienia na widok Rafała,
4446  3,  12|            stancji woń różaną. On leżał z przymkniętymi oczyma, na
4447  3,  12|           policzki, podbródek i uczynił z niego starca.~Wszyscy wyszli
4448  3,  12|             Staruszkowie obstąpili syna z dwu stron, zagarnęli pod
4449  3,  12|                 ze zmarszczonym czołem, z zagryzioną wargą, wszystek
4450  3,  12|                  sprawili huczne wesele z muzyką i tańcami, był ślub,
4451  3,  12|              bokami i dymił się jeszcze z trudu. Stary Olbromski dreptał
4452  3,  12|                 szkapy... Żywo!~Obadwaj z Rafałem pospieszyli za starcem,
4453  3,  12|             łkanie, ujrzeli wyciągnięte z ganku ręce.~Wypadli z podwórza
4454  3,  12|       wyciągnięte z ganku ręce.~Wypadli z podwórza olbrzymimi susami
4455  3,  13|               się wyjść niepostrzeżenie z całej afery, bez sądu, degradacji
4456  3,  13|        wszystkie siły polskie wyruszyły z Radomia na południe w ślad
4457  3,  13|            gdzie mógł łatwo zetknąć się z maruderami Mondeta. Chłopi
4458  3,  13|                łatwiej może się zetknąć z siłami i być zaskoczonym
4459  3,  13|                 ponad nimi czarny strop z koron wielkolasu. Im bardziej
4460  3,  13|              barwą przyćmionego srebra. Z północnej. strony zwisły
4461  3,  13|                 coraz twardszy, złożony z krwawego, łamliwego kamyka.
4462  3,  13|               nie ma Austriaków. Zsiadł z konia i to samo kazał uczynić
4463  3,  13|                znak przez trębacza miał z końmi w las uciekać na lewo,
4464  3,  13|                przeskoczył przez wysoki z daszkiem parkan tuż za oberżą
4465  3,  13|                 Stanął w cichej altanie z dzikich drzew na końcu ogrodu
4466  3,  13|               Nidy, biegnie przez ogród z gwałtem swych małych wód,
4467  3,  13|               gwałtem swych małych wód, z siłą i gniewem małych pian.
4468  3,  13|                spada srebrzystym snopem z drewnianej rynny wprawionej
4469  3,  13|              głębinę pustej stągwi, tam z szelestem i szemraniem biegnie
4470  3,  13|    niezwykłością swoją, uderzało i dziś z tą samą siłą...~Klasztor!
4471  3,  13|               tą samą siłą...~Klasztor! Z podziwem, zdumieniem i dawnym
4472  3,  13|                 ściany zimne i wysokie, z małymi pod dachem oknami.
4473  3,  13|                tu obraz domu murowanego z kamienia przyniosły mniszki
4474  3,  13|             Lechach, naukę tkania szmat z wełny i haftowania lnianych
4475  3,  13|               ambonie i opowiada ludowi z górskich wsi o tym, co się
4476  3,  13|           szlocha. Gdy księżyna wskazał z drżeniem na okno i wyłamane
4477  3,  13|                i ciasny! Wszystko w nim z grubaśnego kamienia, mur
4478  3,  13|           wapnem i zabielany rokrocznie z troskliwością na każde Godne
4479  3,  13|              weneckiego kształtu, które z tajemniczych korytarzów
4480  3,  13|               kwefów zakonnych, w białe z zewnątrz załamanie kornetów,
4481  3,  13|                miejsca i szybko wyszedł z kościoła. Rozkosz mu sprawiało
4482  3,  13|          Skokiem wylecieli na gościniec z lasu Łysicy na pierwsze
4483  3,  13|                miejscu jak skamieniały. Z Wyrw wznoszą się w niebo
4484  3,  13|            szablami tak straszliwie, że z niego tylko ślad człowieka
4485  3,  13|                przetrząśli lamus. Jeden z nich spostrzegł drabinę
4486  3,  13|                kto żyje, idzie na pomoc z cepami, z widłami, z siekierą.
4487  3,  13|                idzie na pomoc z cepami, z widłami, z siekierą. Ja
4488  3,  13|              pomoc z cepami, z widłami, z siekierą. Ja we drzwi, a
4489  3,  13|                Mnie kazał wynieść torby z prochem to samo do onego.
4490  3,  13|            powiada: "Leź w dymnik i bij z góry!" Poszedłem i układłem
4491  3,  13|                 A wieś?~- Wyszły chłopy z chałup, nawet niektóre leciały
4492  3,  14|                starej Saldubie. Okolice z północnej strony Burviedro
4493  3,  14|                 Saragossa. Wyglądał jej z załamań drogi, wlepiał oczy
4494  3,  14|           Wreszcie stary Gajkoś mruknął z drugiego szeregu:~- Widać
4495  3,  14|                Nawet mi jeden Francuzim z woltyżerów w Toledo gwarzył,
4496  3,  14|              Toledo gwarzył, jak to tam z nimi było, tylko żem nie
4497  3,  14|           gerylasów być mogło, żeby się z Żydów nie wywodziły?~Od
4498  3,  14|        sterczały. Dopiero na podgórzach z tej' i tamtej strony rzeki
4499  3,  14|               wszystkie inne, jak droga z Monte Torrero do Świętego
4500  3,  14|       gzygzakowata, zakończona baterią, z której sześć armat biło