Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |           biją jak dzwony. Cztery konie mkną drogą, której nie przetarła
  2  1,  1 |       ruiny ukazują się na górze. Konie wstrzymano i rodzice pozwalają
  3  1,  1 |          wdział czapkę, okiełznał konie i pojechał z góry tą dróżką,
  4  1,  1 |      sprzężaj zacina... Aż jak ta konie poszły co duchu, jak tylne
  5  1,  1 |      sąsiedztwie zwierzyny. Młode konie skoczyły z miejsca i poszły
  6  1,  1 |         na rozbitym gościńcu, gdy konie poszły z góry.~- Te, trąba! -
  7  1,  1 |          ciało schwycić usiłował. Konie chrapały i wyprężone ich
  8  1,  1 |         noc rzęsiste światło. Gdy konie osadzono, z ganku i zza
  9  1,  1 |           dał dwu pocztowych, dwa konie wierzchowe jak diabły, ryngraf
 10  1,  1 |         zwierzyną. Cztery dzielne konie, w lejc zaprzężone, włochate
 11  1,  1 |      ponury, groźny głos bębna...~Konie Rafała, ściągnięte długim
 12  1,  2 |       trzaskaniem batów na cztery konie, wrzawą okrzyków, bębnów,
 13  1,  2 |          na przyczółkach parowów. Konie po brzuchy zapadały w wywary,
 14  1,  2 |          czwórkę. Cztery spasione konie okryte lamparcimi skórami,
 15  1,  2 |           Usiłowano przeprowadzić konie i sanki w innym dostępnym
 16  1,  2 |        siedli oklep na wyprzężone konie i w drugim brodzie przejeżdżali
 17  1,  5 |           czasie deszczu stawiano konie do kucia. Był tam nawet
 18  1,  5 |          wołaniem coraz cichszym. Konie szły noga za nogą torując
 19  1,  7 |           marzenia danej znać, że konie na gumnie czekają i że czas
 20  1,  7 |         droga szła brzegiem lasu. Konie wlokły się noga za nogą,
 21  1,  7 |      drogę. Wypoczęte i popasione konie szły raźniej. Z prawej i
 22  1,  7 |     ostatni jego promień. Znużone konie wlokły się tak ociężale,
 23  1,  7 |       stary brzost w dole sadu, o konie i psy, o sprzęty w domu,
 24  1,  11|      wieczorem siodłano wszystkie konie wierzchowe i kto żyw dosiadał
 25  1,  11|         były zapchane przez lud i konie. Pilno mu było do dworu,
 26  1,  12|    miarowo, brnęły do taktu chude konie oficerów wyższych. Oni sami
 27  1,  12|         Oto chimeryczne korynckie konie nad głównym portalem środkowym
 28  1,  13| ręcznikiem, spytał:~- Więc zdjęli konie Aleksandra Wielkiego?...~-
 29  1,  13|      francuskich. A twoje brązowe konie, mości książę... Żartuj
 30  1,  13|        książę... Żartuj zdrów! Te konie, zwiastujące zwycięstwo,
 31  1,  13|          zresztą... Ale ci mówię: konie Lisippa należą z prawa do
 32  1,  16|           tydzień przygotowywali, konie paśli, kurczęta smażyli.
 33  2,  1 |           na miejscu furmańskich. Konie, ściągnięte potężnym ciosem
 34  2,  3 |        gorąca. Zdawało mu się, że konie biegną za prędko, pragnął
 35  2,  3 |        Tymczasem furman zatrzymał konie na rogu ulicy i młodzieniec
 36  2,  6 |       stacji do stacji, zmieniała konie i pędziła w tumanach kurzu
 37  2,  6 |   oszalałym spojrzeniem. - Czy są konie?~- Są... ale tu zostańmy...~-
 38  2,  6 |           miejsca spasione, rosłe konie. Na gościńcu za miastem
 39  2,  6 |   słów-pieszczot, słów-uściśnień. Konie parskały na równym, wyschłym
 40  2,  6 |          ogromu. W jednym miejscu konie krótko wytchnęły przed zatarasowaną
 41  2,  6 |      kwiatonów. Słychać było, gdy konie szły pod górę noga za nogą,
 42  2,  11|      ciągnione przez osły, muły i konie. Woźnica trzaskał wesoło
 43  2,  12|      winowajcy, ofiary...~Dzielne konie parskały, żwawo i ostro
 44  2,  13|            dwa razy przeprzągłszy konie, dążyli ku ostatecznemu
 45  2,  14|      Sadzić ziemniaki, orać, żąć, konie leczyć, a nawet owce - oto
 46  2,  15|      literalnie wartości. Śliczne konie, w których tak się dawniej
 47  2,  18|           życie. Osiodłane w nocy konie stały u żłobów. Strzelec
 48  2,  18|        ogóle...~- Każ nam, stary. konie podawać - szepnął obojętnie
 49  2,  18|          czas przez podwórze, ale konie skoczyły żywo, pomknęły
 50  2,  19|        przybyli do Krakowa. Tęgie konie cugowe zaprzężone do kutej
 51  2,  20|        pod pozorem troskliwości o konie. Cedro, niby to zabierając
 52  2,  21|      poczekalni jak pień olszowy, konie czekają... Ech, ja bym wasanu
 53  2,  21|           pałacu. Czekali chwilę. Konie na miejscu kuły nogami i
 54  2,  21|              Ruszaj!~Rafał puścił konie. Polecieli w skok. Kalwicki
 55  2,  21|     Koniom po bacie!~Rafał zaciął konie.~- Niech się pan porucznik
 56  2,  21|         schön...~- O, to się wie!~Konie wpadły w opłotki prowadzące
 57  2,  21|     stanął w saniach i poduszczał konie. Dom zajęty na kwaterę oficera
 58  2,  22|      polską granicą...~- Ech, jak konie dobre, niekutymi saneczkami
 59  2,  22|     chwili jeszcze ciszej wrócił. Konie wprowadzone pod dach, do
 60  2,  22|          na piechotę, skoro tylko konie założono do sanek.~Brnęli
 61  2,  22|       niebogaci - mówił starszy - konie nasze dobre, ale bez rasy.
 62  2,  23|         Jarzymski sprzedał im dwa konie wierzchowe z własnej stajni,
 63  2,  23|          wskazanych im stajenkach konie swe i obrządzić je ile można,
 64  2,  24|           kuchciki. Nie wszystkie konie były osiodłane, jako że
 65  2,  24|      kopyta i wbijając się między konie polskie, tam zapewnione
 66  2,  24|        bagaże i broń, uprowadzano konie albo zabierano z nich uprząż,
 67  3,  1 |          nastawionym bagnetem pod konie nieprzyjacielskiej jazdy.
 68  3,  1 |           w drugie, że ich własne konie stłamsiły, skłuli piechotę
 69  3,  1 |       płaszcze, i spały wędrujące konie. Noga za nogą szedł senny
 70  3,  2 |           musieli odbyć piechotą, konie prowadząc u pysków.~Zimno
 71  3,  2 |            Wiara była zgłodniała, konie zmordowane, więc po rozstawieniu
 72  3,  2 |           siebie posiłku, zgrzane konie chciwie chrupały hiszpańską
 73  3,  2 |         nogi. Gdy zaczęto siodłać konie, spostrzegli wszyscy, że
 74  3,  2 |           ustający ani na chwilę. Konie jeszcze bardziej słabły
 75  3,  2 |           towarzysza, spotykał te konie padłe, leżące bez siodeł
 76  3,  5 |            oficerom podprowadzano konie, w stajniach słychać było
 77  3,  6 |           jak stał, wzięto między konie i kazano prowadzić oddział
 78  3,  6 |          głos kapitana:~- Stój! .~Konie na ten głos, nim ręka jeźdźców
 79  3,  6 |          schwycił. Wtedy ludzie i konie stali się jak masa jednolita,
 80  3,  6 |       jakby się w siebie wciągał. Konie zlały się z końmi, ludzie
 81  3,  6 |      oglądając i taksując pojmane konie i zdobycz. Starszy wachmistrz
 82  3,  6 |       koni, powiedzmy, sto cztery konie. Na prawo cóż to tam śpi
 83  3,  6 |       Jezdni kanonierowie puścili konie. Ciężko zahuczał śpiż. Głowy,
 84  3,  6 |       ulica. Ryczały krowy, rżały konie, kwiczały świnie, gdakały
 85  3,  6 |          końcu dyszla. Nieruchome konie od armat i wozów, zwrócone
 86  3,  6 |          W oddali stały osiodłane konie kanonierów i naczelników
 87  3,  6 |          karabinu i wegnał między konie artylerii. Jeden z artylerzystów
 88  3,  6 |      ziemię zielone złomy, zabite konie, rozrzucił koła, postronki,
 89  3,  6 |       raszyńską.~Stamtąd same już konie pociągnęły dalej działa.
 90  3,  9 |          kazał przysposobić sobie konie do odjazdu w Poznańskie.
 91  3,  12|       wzgórzu widać było Tarniny. Konie jeźdźców weszły w koleje
 92  3,  12|         starca padły na zbiedzone konie. obudwu jeźdźców. Coś począł
 93  3,  12|      Michcik okiełznał przepyszne konie, wyhodowane pod pańskim
 94  3,  12|   szerokie pola. Ku Klimontowu! W konie! Lecą ,jak ów ranny wicher
 95  3,  14|      stajnie pomieściły wszystkie konie. Oficerowie i żołnierze
 96  3,  15|      jeden za drugim, zestrachane konie ciągnąc za uzdy po zupełnych
 97  3,  15|        dziś wyspał z żołnierzami. Konie wytchną...~Mówił to już
 98  3,  15|       swoich ludzi z rozkazami:~- Konie tęgo paść, zbroje trzymać
 99  3,  17|         Ktoś jedzie. Bryka w trzy konie...~- Bryka nie... nietutejsza...
100  3,  17|          Prawda! Bryka krakowska. Konie wspaniałe...~Z góry, po
101  3,  17|           zaraz do stajni oglądać konie i wybierać dla Rafała wierzchowca.~