Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |           No, to i ty gadaj, kiedy wszyscy.~- Dobrze. To tak było,
 2  1,  1 |            parobka i zagrodnika, i wszyscy trzej myśliwi ulokowali
 3  1,  1 |      wpuszczony był do grodu, a my wszyscy sromotnie poddać się przymuszeni
 4  1,  1 |       Patrzajcież!~- Tak jest. Nie wszyscy mogli być przyjęci, osobliwie
 5  1,  1 |        wszystkie urzędy, Akademia. Wszyscy uszykowali się w swych miejscach.
 6  1,  1 |            że jutro mają się zejść wszyscy, kto żyw. Na mój rozkaz,
 7  1,  2 |           cóż tu stoicie, mazgaje?~Wszyscy ruszyli się do swoich sanek.
 8  1,  2 |          Było wesoło, ale czuli to wszyscy, że o tańcach w tym domu
 9  1,  2 |       ucięła wspaniałego poloneza. Wszyscy z podziwieniem oczekiwali,
10  1,  2 |    tańcowali...~Polak wąsem ruszył~Wszyscy uciekali.~Naokół przyklaskiwano,
11  1,  2 |          niesłychanie szczerym, że wszyscy obejrzeli się i nie wiedząc,
12  1,  5 |           małego mostu pod Arcole. Wszyscy niemal byli ranieni. Generałowie
13  1,  5 |           z parobków. Ale chrapali wszyscy jak zarznięci, jedni pod
14  1,  7 |   przechodzących, co się zdarzyło. Wszyscy mieli krótko i węzłowato
15  1,  9 |      kobiety, wspaniali panowie... Wszyscy z przybranym wyrazem najgłębszego
16  1,  9 |          mnóstwem kamieni. Mimo to wszyscy wytrwali w pochodzie. Ubłoceni
17  1,  10|        oczach ów szczególny wyraz. Wszyscy, na kogokolwiek Rafał zwrócił
18  1,  10|            sobą stateczne rozmowy, wszyscy mężczyźni, widać to było
19  1,  10|              Zaczynamy...~- Czy są wszyscy?~- Kto się spóźni, sam sobie
20  1,  10|           No, dobrze! La toilette! Wszyscy się zgadzają?\~- Wszyscy...~-
21  1,  10|           Wszyscy się zgadzają?\~- Wszyscy...~- Wszyscy!~- Tout le
22  1,  10|          zgadzają?\~- Wszyscy...~- Wszyscy!~- Tout le monde est assis...~-
23  1,  12|       wstąpi w kraj jaki, naówczas wszyscy malkontenci z rządów swojego
24  1,  13|            złożyli broń i przeszli wszyscy co do nogi przez Porta Vescovo.
25  1,  13|            W chwili, gdy to mówił, wszyscy jego koledzy zwrócili się
26  1,  13|           z pożegnaniem do swoich. Wszyscy zaraz wyszli. Kiedy za ostatnim
27  1,  17|           ma ze sobą, że idą z nim wszyscy znaczniejsi generałowie:
28  1,  17|            się wówczas między sobą wszyscy bardziej niż rodzeni bracia
29  1,  17|     prochowej i braterskimi dłońmi wszyscy wraz rzucimy ogień, żeby
30  2,  1 |     towarzysze zabaw księcia Pepi. Wszyscy ostrzyżeni byli ŕ la Titus
31  2,  1 |     zwanego "Szpicem", ale tak, że wszyscy słyszeli - na pewno... karmi
32  2,  1 |    prapradziada. Rankiem, kiedy my wszyscy bezbożnie śpimy, rozwozi
33  2,  1 |             którą (czuł to dobrze) wszyscy widzieli. Wino dodało mu
34  2,  1 |         pleciesz?!~- A przecież go wszyscy chwalą, co widzieli...~-
35  2,  1 | perspektywie jest bufet.~Za chwilę wszyscy znaleźli się w ciemnych,,
36  2,  1 |        Osaczą nas, w tył! - wołali wszyscy.~Rafał nie miał nic w ręku,
37  2,  1 |         ulic z niego wychodzących, wszyscy czym prędzej dla zmylenia
38  2,  2 |        uwagi na jego sekretarstwo. Wszyscy wiedzieli, że jest to rola
39  2,  2 |            podniósł swą szpadę jak wszyscy, żeby nad kandydatką utworzyć
40  2,  3 |           Ordnung! - rzekł Mistrz.~Wszyscy schowali szpady do pochew.
41  2,  3 |            do lica, do ust, ognia!~Wszyscy spełnili puchary. Ujrzawszy
42  2,  3 |         uderzyli nimi jednocześnie wszyscy z głośnym hałasem. Po wtóre
43  2,  3 |          cnotliwym uznają Brata...~Wszyscy stanęli w otworze stołu
44  2,  3 |    służącym, urzędnicy między sobą wszyscy aż do Rafała, najnowszego
45  2,  4 |        uwagi na jego sekretarstwo. Wszyscy wiedzieli, że jest to rola
46  2,  4 |            podniósł swą szpadę jak wszyscy, żeby nad kandydatką utworzyć
47  2,  11|         nakazali surowe milczenie. Wszyscy szli wolno, skradając się
48  2,  12|         oberża, przed którą niemal wszyscy podróżni zatrzymywali się
49  2,  12|    Prosiłem, do pioruna! żeby stąd wszyscy wyszli. Chcę zostać sam
50  2,  12|          Przynieść mi tu walizę, i wszyscy precz!~Wkrótce Rafał ujrzał
51  2,  13|         panno... Ale skoro się tak wszyscy niecierpliwią, więc incipiam...
52  2,  13|            szczęście, po wieczerzy wszyscy przeszli do pokojów paradnych,
53  2,  14|     zasiekli.~- Kłamstwo!~- I stąd wszyscy są wolteriany... Cóż tak
54  2,  14|           rozumiem.~- Gdybyśmy się wszyscy zamknęli w borach, w polach,
55  2,  15|           się daleko wcześniej niż wszyscy w obejściu. Słyszał, jak
56  2,  17|            bardzo dalekiej strony.~Wszyscy trzej zamilkli i, szczególnym,
57  2,  17|            skąd wracacie? - pytali wszyscy trzej otaczając go kołem.~-
58  2,  17|           z dalecyny... sam jeden. Wszyscy moi kamraci... gdzie nie
59  2,  17|       haczyk ze śpilki - jakby już wszyscy do nogi wysnęli.~Gdy my
60  2,  17|         kilku z każdego batalionu. Wszyscy w jeden głos okrzyknęli,
61  2,  17|          załoga, kapitan, sternik, wszyscy podróżni do ostatniego majtka,
62  2,  17|       nowej, nieznanej.~- Bodaj to wszyscy diabli! - zgrzytnął Trepka
63  2,  21|      kilkunastu osób, panów i pań. Wszyscy ją o coś usilnie prosili,
64  2,  21|       Przez twe guzdralstwo możemy wszyscy zginąć.~- Ale dajże pokój!
65  2,  22|    murowanki. Kiedy Rafał wyjrzał, wszyscy trzej z konia .opatrywali
66  2,  22|           przecie znaleźć miejsce. Wszyscy przecie ruszymy pod Łowicz.
67  2,  22|         się wśród samych oficerów. Wszyscy mieli na sobie mundury prosto
68  2,  22|        wyrzną do nas! A niechże to wszyscy diabli! Cóż za szelmowski
69  2,  23|        strony miasta krzyk ludzki.~Wszyscy kawalerowie jak jeden zwrócili
70  3,  1 |           pies napadł. Natychmiast wszyscy uczynili to samo, nie wiedząc,
71  3,  2 |         siodłać konie, spostrzegli wszyscy, że wierzchowce wstawać
72  3,  2 |          zwiastujący wyjście sumy. Wszyscy porzucili swe zajęcia i
73  3,  3 |      zmierzające do celu. A jednak wszyscy jak jeden byli w danym razie
74  3,  3 |           naokół, badając, czy już wszyscy towarzysze obezwładnieni.
75  3,  3 |           Banda!~- Idą...~Pobiegli wszyscy na ów balkon okalający podwórze.
76  3,  3 |       towarzysza. ~- Lećmy!~Wyszli wszyscy na paluszkach i wrócili
77  3,  3 |            prześcieradła, szmatki. Wszyscy mieli ogolone łby.~Gdy Wyganowski
78  3,  4 |        myślał ospale, że pewnie tu wszyscy pomrą z zimna na tej wyziewającej
79  3,  5 |      dźwigających kogoś na rękach. Wszyscy byli pokrwawieni, w potarganym
80  3,  6 |           taką samą w sercu jako i wszyscy.~Podporucznik Rafał Olbromski
81  3,  6 |       oficerowie zachodzili drogę.~Wszyscy biegli w nadziei, że zobaczą
82  3,  6 |        łaski swojej i... niech cię wszyscy diabli!~Za chwilę chrapał.~
83  3,  6 |      niezłomny wódz, kiedy odeszli wszyscy okrom Fiszem, kiedy tysiąc
84  3,  6 |       pójdzie z dymem.~Rzucili się wszyscy do obór, do stajenek, do
85  3,  8 |         Aleksandra Macedończyka...~Wszyscy zwrócili na przybyszów spojrzenia,
86  3,  8 |     haniebny koniec.~- Widzieliśmy wszyscy tych rekrutów w boju... -
87  3,  8 |             tylko na swoje własne.~Wszyscy spojrzeli ku starcowi i
88  3,  8 |       niego.~- "Ja" - to znaczy my wszyscy, żołnierze, jak tu jesteśmy! -
89  3,  8 |            rycerskiego uniesienia. Wszyscy zbliżyli się ku Dąbrowskiemu.
90  3,  9 |         się w fosach. Przez chwilę wszyscy w milczeniu przypatrywali
91  3,  9 |          tak samo milczący jak oni wszyscy, tak samo ze zwieszoną głową.
92  3,  9 |       namiotu kilkunastu oficerów. Wszyscy mówili po francusku nie
93  3,  11|        utrzymać nie mogli, niechaj wszyscy uchodzą wraz, co do nogi,
94  3,  12|            w jakim ósmym miesiącu.~Wszyscy ledwie mieli czas ochłonąć
95  3,  12|            uczynił z niego starca.~Wszyscy wyszli w nadziei, że chory
96  3,  17|       imasz, kiedy na wielką wojnę wszyscy idziemy?~Siedmdziesiąt tysięcy