Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |             i własną swą senatorską ręką wyliczył mi pięćdziesiąt
 2  1,  1 |        tylko mi koło uszu gwizdały. Ręka Boska odegnała... Lasami
 3  1,  1 |            się pod powiekami. Prawa ręka ociężałym ruchem skradła
 4  1,  1 |             i kiedy niekiedy machał ręką dla odpędzenia dymu. Widząc,
 5  1,  1 |          ranami zdobyty. Sam własną ręką, wyszorowaną w ciągu lat
 6  1,  2 |      nachylił się nisko i wskazywał ręką. Sobolowe futro musnęło
 7  1,  2 |        rzuciła się na oślep, a lewą ręką pochwyciła ramię Rafała:
 8  1,  2 |          Cześnik nieznacznie zmacał ręką kark klaczy, badając, czy
 9  1,  2 |   wchłonąwszy wszystko, co miał pod ręką, udał się na palcach do
10  1,  3 |         Trzymając się jej bumu lewą ręką, dowlókł Krzysia do calizny
11  1,  3 |       Krzysia szczękają. Dotknął go ręką i uczuł, że drży. Sam także
12  1,  3 |          rąk Rafała. Michałek jedną ręką cisnął ten nóż daleko od
13  1,  4 |            rowy i płoty, choćby jej ręką jeźdźca darła żelazem wargi.~
14  1,  5 |       rzewną serdecznością, sięgnął ręką po klucz od stajni, ściągnął
15  1,  5 |         Naprężył oczy i wyciągniętą ręką szukał w powietrzu słupa.
16  1,  5 |             ją do powrotu i dotknął ręką słupa oblepionego śniegiem.
17  1,  5 |             powietrze. Wówczas jego ręka gładziła pieszczotliwie
18  1,  5 |        minął. Tymczasem wyciągniętą ręką z nagła dotknął się ściany.
19  1,  5 |          powtórnym myśli, że dotyka ręką węgłów domu, gdzie ona jest
20  1,  5 |            ostrze żelaza utopionego ręką. Był pewien, że jest zgubiony:
21  1,  7 |        Piotr objął Rafała wpół lewą ręką. I Rafał nieśmiało ogarnął
22  1,  8 |      przychodził na nowinę i własną ręką darł jałowce. Ale pan kapitan
23  1,  8 |          obok niego, torbę miał pod ręką. Czekał tylko, żeby południowy
24  1,  8 |         księcia i prześliczną chudą ręką ścisnął jego kolano z szeptem:~-
25  1,  8 |   Olbromskiego targnęła się i prawa ręka zaczęła niecierpliwie szukać,
26  1,  8 |             stronic było zapisanych ręką zmarłego.~Wszystkie te papiery
27  1,  10|         jakbyś się bał, żeby ci jej ręka do ucha nie zaniosła? Młodzieniec
28  1,  15|            Olbromski był jego prawą ręką, pomocnikiem i powiernikiem.
29  1,  15| zapomniawszy się do żywego, machnął ręką, w której właśnie trzymał
30  1,  17|             wyśliznęły się ostatnie ręką w kieszeni namacalne dytki
31  1,  17|         świata, słońca i powietrza. Ręka skostniała podnosi do oczu
32  1,  17|           buchająca pożarem. Wiodąc ręką po murze, obok którego postępował,
33  1,  17|       spojrzał przez ramię, wskazał ręką granatnik, sam rzucił się
34  2,  2 |     wstrząśnięty czymś obcym, jakby ręką mocnego człowieka. Łzy płynęły
35  2,  2 |            nic nie wiedząc, jaka to ręka nad nią się wznosi. Nie
36  2,  2 |       tamtego żywota? Azali ta sama ręka tworzy dobro i złe? Czemu
37  2,  2 |     trzykroć przyklasnęli uderzając ręką po prawym biodrze. Dwaj
38  2,  2 |       pocałunek pokoju. Wyciągniętą ręką dotykała palców każdego
39  2,  3 |          odebrał płaszcze i wskazał ręką korytarz prawie ciemny,
40  2,  3 |         naszego Fryderyka Wilhelma! Ręka prawa do strzelby, strzelba
41  2,  4 |     trzykroć przyklasnęli uderzając ręką po prawym biodrze. Dwaj
42  2,  4 |       pocałunek pokoju. Wyciągniętą ręką dotykała palców każdego
43  2,  8 |         jest związany. Chciał prawą ręką dosięgnąć sztyletu, który
44  2,  8 |          który miał w zanadrzu, ale ręka nie ruszyła się z miejsca.
45  2,  10|            przyniesionego pracowitą ręką człowieka, światło dnia
46  2,  12|         przystawał; nakrył, bywało, ręką oczy od światła i patrzał.
47  2,  12|             Niższe gałęzie obłamane ręką pracowitego, gdy idzie z
48  2,  17|            chłopcu wskazując dziada ręką.~- Dać mu tam w kuchni rynkę
49  2,  17|            a nieraz przez braterską ręką z obcego szeregu rzucone
50  2,  18|          syna. Ujrzał go Krzysztof. Ręka wydelikacona, biała, prześliczna,
51  2,  18|             prześliczna, zgrzybiała ręka zaczęła ślizgać się bezsilnie
52  2,  20|          coś spoczęło, nikiej zimna ręka... Sprawiło to w nim szybki
53  2,  20|         dusza. Z niechcenia dotknął ręką albumu oprawionego w skórę,
54  2,  20|             żołnierza widzi, niemal ręką dotyka. Ognie wciąż palą
55  2,  20|        wargami dotykał ust i chciwą ręką nagich ramion. Była także
56  2,  21|           odwiecznej kamei, wyrytej ręką Greka w białych wstęgach
57  2,  21|       figurę austriackiego oficera. Ręka Rafała spoczęła na ramieniu
58  2,  21|          łzy na powiekach, dotknęła ręką jego czoła. Podniósł głowę.~-
59  2,  22|  półkoszkiem wozu, co jeno było pod ręką. Na dworze słyszeć się dał
60  3,  1 |            nie sposób, wziął krótką ręką swoją w posiadanie, zamknął
61  3,  2 |            oczy światła. Wymacawszy ręką przykopę kamienną przysiadł
62  3,  2 |            dziewicę. Ponieważ prawą ręką kręcił prosięciu ogon i
63  3,  2 |             jak wezgłowie. Miał pod ręką lancę i rzemienie siodła,
64  3,  3 |              wszystkim, co było pod ręką. Na chwilę przerwały ciszę
65  3,  3 |            świstem. Oto jakaś jedna ręka sunie się od dołu po jego
66  3,  3 |           Ale nie sztylet napotkała ręka. Zapomniał o śmierci wiszącej,
67  3,  3 |            i powiódł oczyma. Pchnął ręką drzwi na lewo i wszedł do
68  3,  3 |          przed chwilą, chwycił lewą ręką karabin i w mgnieniu oka
69  3,  3 |           patrzą, wznosi się uschła ręka... Wskazuje, wskazuje...
70  3,  3 |         Boże miłosierny! - wskazuje ręką... Ogarnął go nieprzełamany
71  3,  3 |            je omackiem. Wyszukawszy ręką rygiel starego zamka podważył
72  3,  3 |        ramiona, blada i struchlała. Ręka jej dotknęła się mokrych
73  3,  4 |           usnął, nim mu Pruski lewą ręką zdołał wyjąć zgięte palce
74  3,  5 |        ścianę, odkaszlnął i powiódł ręką po wąsach. Za chwilę wzniósł
75  3,  6 |       próchna ocalało! żeby to choć ręką pomacać! Gdyby był leżał
76  3,  6 |            lizał, nie pogłaszcze go ręką. Szpadkę z pochwy na ojca
77  3,  6 |              Konie na ten głos, nim ręka jeźdźców przykróciła cugli,
78  3,  6 |        rzędami. Puścił wodze i lewą ręką zaczął przecierać sobie
79  3,  6 |         jest dobre.~Pociągnął suchą ręką po wychudłej twarzy, przetarł
80  3,  6 |           słów szefa sztabu machnął ręką z zadowoleniem i zaczął
81  3,  6 |           jeździec nie poruszał ani ręką, ani nogą. Słyszał wokoło
82  3,  8 |  pocieszającego, ale książę machnął ręką. Zeszli ku rzece i zdążali
83  3,  8 |       wewnętrznych wzruszeń. Wielka ręka niecierpliwie wichrzyła
84  3,  8 |      zapienił się Zajączek szarpiąc ręką szpadę. - Żebyśmy nie zapomnieli,
85  3,  9 |         wojskowej, począł wykreślać ręką na powietrzu jakieś figury.
86  3,  9 |    Sokolnicki po francusku, macając ręką w ciemności szlifę parlamentarza.~-
87  3,  10|        stary Cedro powiódł oczyma i ręką po widzialnych obszarach
88  3,  11|             rozkosz w dotykaniu się ręką, w obejmowaniu trwożliwą
89  3,  11|            portalu i kiwał na niego ręką. Bujne płomienie buchające
90  3,  11|         kątach. Michcik dał im znak ręką, żeby milczały. Rozejrzawszy
91  3,  12|             srogi. Czapkę na głowie ręką miętosił, niby to z gotowością
92  3,  16|            zadane w serce na wylot, ręką nieomylną. Morderca zdarł
93  3,  17|              rdzeń i wypaść pomacał ręką. Całe dni wiosny i początku
94  3,  17|             cna rachunkiem, okiem i ręką. Gdy ściany z niezmiernych
95  3,  18|       olbrzymiością myśli dalekich.~Ręka pociągnęła cugle konia i