Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |        młodzieniec przetarł oczy, ujrzał już tylko sarnie nogi, wytężone
 2  1,  1 |        kroki postępujący przodem, ujrzał wreszcie wuja. Chudy szlachcic,
 3  1,  1 |      teraz do Krakowa? Co bym tam ujrzał?~- Wielkie zmiany, pożądane
 4  1,  1 |       przyległych, młody chłopiec ujrzał w polu odchyleń wahadła
 5  1,  2 |           ciąć owe "lasy i bory". Ujrzał je w oczach jak żywe: bory
 6  1,  2 |           miał skoczyć na siodło, ujrzał ojca tuż przy sobie. Cześnik
 7  1,  2 |         Rafał zobaczył ją raptem. Ujrzał jakby pierwszy raz w życiu
 8  1,  2 |         dalej.~W sąsiedniej izbie ujrzał rodzonego swego ojca złączonego
 9  1,  2 |           Heleny. W pewnej chwili ujrzał, że tłum mężczyzn stojących
10  1,  3 |     wznosząc świeczkę łojową. Gdy ujrzał dwie postacie nagie, jak
11  1,  3 |       sprawę z pewnej odległości, ujrzał błysk ostrza i krew, ale
12  1,  3 |         ciała na ziemi. Za chwilę ujrzał mały łebek i gardło Filipa
13  1,  5 |     znalazłszy się za węgłem domu ujrzał światełko w ścianie prostopadłej
14  1,  5 |          siodle i spojrzał w tył. Ujrzał cztery błyski migocące gdzieś
15  1,  5 | chichocząc wbił je w lewe ślepie. Ujrzał, że zgasło. Wtedy podwójnym
16  1,  5 |           krew z przerwanej żyły. Ujrzał Baśkę. Leżała na boku, rozciągnięta,
17  1,  5 |     ciągle i oto Rafał z podziwem ujrzał parę szkapiąt, tak małych,
18  1,  6 |         huku wichrowym wołanie... Ujrzał przed sobą starca pomiędzy
19  1,  7 |        wspartego na dwu słupkach. Ujrzał dwór, sad,wysokie nad nim
20  1,  7 |           się znalazł za progiem, ujrzał brata wychodzącego z sąsiedniej
21  1,  8 |          przerażeniem w tę twarz. Ujrzał dolną wargę przygryzioną
22  1,  9 |       rękę. Rafał otrząsnął się i ujrzał przy sobie księcia Gintułta.
23  1,  9 |      zająknął się i teraz dopiero ujrzał w głowie głupstwo, które
24  1,  10|       Młodzieniec podniósł oczy i ujrzał obok siebie długie oblicze
25  1,  11|    podjechał do końca wioszczyny, ujrzał w kłębach pyłu huzarów austriackich.
26  1,  11|          motłoch i wjechał dalej. Ujrzał posępne, głuche i nieme
27  1,  11|      skamle o pomoc dla Michcika, ujrzał nawet szarą twarz Żyda Uriasza,
28  1,  12|          wzwyczaił oczy do kurzu, ujrzał, że ci ludzie byli oberwani,
29  1,  12|         schody. Zeszedł po nich i ujrzał ogromną przestrzeń, strachem
30  1,  12|          olśnił go widok kaplicy. Ujrzał tam wazy, urny, lichtarze,
31  1,  12|      Dopiero minąwszy pałac dożów ujrzał przyczynę zbiegowiska. Przed
32  1,  14|        myśli, lecz nagle zamilkł. Ujrzał w jego twarzy zimne, żelazne
33  1,  16|       Marzanny. Z dala na wzgórzu ujrzał rodzinną habendę. Jakże
34  1,  16|     parowu,, u stóp swoich, Rafał ujrzał przezroczystą, pierworodną
35  1,  16|   liliowych kielichach. Gdy Rafał ujrzał pierwszy z nich, nagle mu
36  1,  17|         wojska przyszły ją zająć. Ujrzał niespodziewanie w ostatnich
37  1,  17|       wyłamany. Wszedł do ogrodu. Ujrzał dokoła siebie drzewa porozrywane,
38  1,  17|      szedł przed siebie na oślep. Ujrzał nagle ciemnik z winorośli
39  1,  17| narożnikowych szczególniej kątach ujrzał tłok artylerzystów, mocujących
40  2,  1 |            Rafał podniósł głowę i ujrzał stojącą na środku wiedeńską
41  2,  1 |          W tej samej chwili Rafał ujrzał w świetle prawej latarni
42  2,  2 |        się spod przepaski, ale ją ujrzał za chwilę. Bez oddechu,
43  2,  3 |       Zachodu na Wschód, a gdybyś ujrzał najlżejszy w nim upór, przeszyj
44  2,  3 |          z oczu Rafała przepaskę.~Ujrzał płomień spirytusu palący
45  2,  4 |        się spod przepaski, ale ją ujrzał za chwilę. Bez oddechu,
46  2,  6 |      oczach, w ustach i na czole.~Ujrzał ją wszystką rozkwitłą jak
47  2,  8 |          i zdołał odwrócić głowę. Ujrzał wtedy w płomieniach buchającego
48  2,  8 |         same kości zatrzeszczały. Ujrzał między tymi ludźmi Helenę,
49  2,  9 |      wiadomość o śmierci własnej. Ujrzał dokoła siebie jamę skalistą,
50  2,  9 |          Przeląkł się bardzo, gdy ujrzał dokoła siebie nagły górski
51  2,  9 |        polskie wielkogóry. Jeniec ujrzał przed sobą mocne, kute drzwi,
52  2,  12|         tym miejscu odpocząć, ale ujrzał przy drodze kamienny słup
53  2,  12|      wszyscy precz!~Wkrótce Rafał ujrzał bieliznę kolegi rozłożoną
54  2,  17|         bramy. Austerlitz! Oto ja ujrzał te czeskie i morawskie wzgórza,
55  2,  18|          w którym była noga syna. Ujrzał go Krzysztof. Ręka wydelikacona,
56  2,  21| przyszłości wionął na jego czoło. Ujrzał przed sobą szereg świetlistych
57  2,  21|    poręczach leżącymi bezwładnie. Ujrzał przed sobą, w słabych brzaskach
58  2,  21|           jej twarz, szyję, ręce. Ujrzał ją przed swoją duszą. Kiedy
59  2,  21|        można furmankę nająć. Wtem ujrzał, że Krzysztof kozikiem pochwyconym
60  2,  24|       niej odniósł wrażeń. Z dala ujrzał jeźdźców w burki owiniętych,
61  3,  2 |        się w tamtym kierunku, ale ujrzał już tylko plecy i pięty
62  3,  3 |            Między ostatnimi Cedru ujrzał twarz z okna na dole tej
63  3,  3 |          spojrzeć na nią. Te same ujrzał samoświecące oczy, czarne
64  3,  3 |      bronią w ręku do towarzyszów ujrzał śliczną swoją panienkę w
65  3,  3 |     karabiny. Nagą garścią! Cedro ujrzał błysk sztyletu toledańskiego.
66  3,  3 |         schody pierwszego piętra, ujrzał przed sobą w zwojach i kłębach
67  3,  3 |     szeregu zadumanych żołnierzy. Ujrzał ich teraz. Zaśmiał się,
68  3,  3 |        leżącemu motłochowi? I oto ujrzał sen tłuszczy, sen idący
69  3,  3 |      Roztworzył połowice okienne.~Ujrzał teraz w całej prawdzie i
70  3,  4 |          tych natchnionych oczach ujrzał duszę swą młodą. Może rumiane
71  3,  6 |      jawie, niby trzeźwymi oczyma ujrzał ojca... Nigdy prawie o nim
72  3,  6 |            to on, mistrz de With! Ujrzał wyraźnie wielką figurę,
73  3,  6 |     Mistrza katedry, taki, jak go ujrzał w kostnicy nazajutrz po
74  3,  6 |       pole niby najdroższy skarb. Ujrzał w drugiej chacie bose dziecko
75  3,  6 |         kierunku Pęcic. Olbromski ujrzał Wygodę opuszczoną, w płaskich
76  3,  6 |        wzrok i w dalekich oparach ujrzał szarawe, ruchome chmury.
77  3,  6 |    Dopiero przed samymi zaroślami ujrzał wyprostowane linie pośród
78  3,  6 |   niedawno leciał jego koń, Rafał ujrzał na prost siebie zionące
79  3,  6 |          miejsce i przetarł oczy, ujrzał przed sobą szlak ku grobli,
80  3,  7 |          z ziemi i podniósł oczy, ujrzał przed sobą żelazną kratę
81  3,  9 |            Rafał słysząc te słowa ujrzał blokhauz pod Gdańskiem i
82  3,  9 |           latarni płonących niżej ujrzał śmiertelny bój. Bagnety
83  3,  9 |         świetle latarni Olbromski ujrzał twarz jakby natchnioną,
84  3,  10|           obojętnie z boku drogi. Ujrzał z dala Stokłosy... Ponieważ
85  3,  10|     rzucić okiem na prawo - i oto ujrzał tui tuż samego, we własnej
86  3,  10|             Rafał podniósł oczy i ujrzał wbite w siebie dwie brylantowe
87  3,  11|         Greka. Poskoczył w rynek. Ujrzał w pobliżu ratusza tłum żołnierzy
88  3,  11|       włosy mu zjeżyła na głowie. Ujrzał w duszy swej moc przysięgi
89  3,  11|         Rozejrzawszy się w mroku, ujrzał dalszy ciąg tego podziemnego
90  3,  13|         chwilę dał wolność duszy. Ujrzał jak gdyby dzieciństwo swoje,
91  3,  13| klasztornych na kościół wychodzi, ujrzał trzy cienie. Głowy obramowane
92  3,  13|        Zatoczył się jak pijany... Ujrzał Nardzewskiego na ziemi w
93  3,  13|   bezmyślnie poszedł w tę stronę. Ujrzał przed sobą ziemię świeżo
94  3,  16|        konia i przypadł ku niemu, ujrzał dwa ciosy sztyletu czy noża,