Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |     ukazuje się ludziom raz na sto lat...~Kiedy nadciągała z daleka
 2  1,  1 |          Szafrańcu, co miał ze sto lat abo więcej, że go to samo
 3  1,  1 |            jak inną, z dziecięcych lat. Był tu dawno, dawno, wiosną...
 4  1,  1 |          tamtędy jechał za dawnych lat z głową leżącą na kolanach
 5  1,  1 |           drzew i rzekł:~- Tu pięć lat temu zabiłem sępa.~- Sępa?!~-
 6  1,  1 |             Ja z Wyrw! Trzydzieści lat z domu nie wyjeżdżam, a
 7  1,  1 |               Kiedy ja byłem sześć lat stary, rodzice moi przybyli
 8  1,  1 |         przecie ze mną trzydzieści lat za zwierzem chodzi, a chwali
 9  1,  1 |           mości panie, trzydzieści lat z tych oto Wyrw nie wyjeżdżałem
10  1,  1 |       Porachuj no waszmość, ile to lat.~- Rzeczywiście - wykrztusił
11  1,  1 |            zdrowiu; starcy powyżej lat sześćdziesięciu wolni od
12  1,  1 |          ręką, wyszorowaną w ciągu lat przez pancerz i rękawicę,
13  1,  2 |          zdarzenia; jakby od wielu lat chowali się pod jednym dachem.~-
14  1,  3 |            jest wieku. Wyglądał na lat trzydzieści kilka, a mógł
15  1,  4 |        czynił dom cały. Od szeregu lat szło wszystko tak mechanicznie
16  1,  6 |          wojska, przesłużyłem siła lat, a dostałem od króla ino
17  1,  7 |        który, nie widziany od tylu lat, za światem... pono umierał.
18  1,  7 |           Nocą wyszedłem. Tyle już lat! Gdyśmy z Bracławszczyzny
19  1,  8 |        dobrej niemocy, której tyle lat uczyłeś mię nie bez skutku.
20  1,  10|          wzór francuski. Z biegiem lat rozrost wielkich drzew zniszczył
21  1,  10|       których każda miała kilkaset lat, o pniach zakutych w kolczugi
22  1,  10|    dziewczynka, jeszcze nie panna, lat może szesnastu. Przynajmniej
23  1,  10|    zmarszczki - po co istnieć tyle lat, skoro się wiek swój cały
24  1,  10|           obok niego na Polińcu od lat siedzę. Chłopów, farmazon,
25  1,  10|       powiernikiem za dawniejszych lat służby obozowej. Dlatego
26  1,  10|             starszą o wiele, wiele lat. Chwilę tak przyglądał mu
27  1,  12|           na mały rynek. Był tu za lat wczesnej młodości swej,
28  1,  12|        drzwi św. Marka, na pięćset lat...~Nim wszedł do bazyliki,
29  1,  12|           dawała znać przez tysiąc lat trwożliwym spojrzeniom rzesz
30  1,  12|            wszystko przez sześćset lat dla zdławienia i zniszczenia
31  1,  12|            był jego przyjacielem z lat obozowych. Razem niegdyś
32  1,  13|       przebijał się oficer wyższy, lat czterdziestu z górą. Był
33  1,  14|      całych krain, dla dziesiątków lat.~- Być może. A czy widziałeś
34  1,  17|     ramionach umierającego chłopca lat pięciu, a raczej zmiażdżone
35  2,  1 |          Rafał spędził w Tarninach lat cztery. Orał, siał, kosił,
36  2,  1 |         odór wnętrza w ciągu wielu lat zamkniętego - odstraszały
37  2,  1 |           Warszawie? I dawno?~- Od lat trzech, to jest od chwili,
38  2,  1 |          wista... Choć ja tyle już lat nie grałem...~- Ale gra
39  2,  1 |         jeździł codziennie w ciągu lat. Uczucie owej pewności upodobniło
40  2,  1 |          stół wysuniętymi człowiek lat czterdziestu z górą, o twarzy
41  2,  1 |           mizantrop?~- Umarł kilka lat temu.~- Umarł... - rzekł
42  2,  2 |     wyszeptał Rafał.~- Przez kilka lat sam gospodarował, własnoręcznie
43  2,  2 |   odosobnieniu Paweł z Tebaidy sto lat przepędził, pierwszy pustelnik,
44  2,  2 |        swej pieczary w ciągu wielu lat wpatrywał się w niebiosa,
45  2,  2 |         inny... Tamten, dojrzałych lat, któremu grozi rozstanie
46  2,  2 |         przeżyte w ciągu ubiegłych lat. Wdycha oddech bezwonny,
47  2,  2 | przekwitłych piękności z ostatnich lat stanisławowskich. Siostry
48  2,  2 |       zdawało się, trwały dziesięć lat, Rafał ze drżeniem usłyszał
49  2,  3 |            z jakiego kraju? ile ma lat? czy trwa w zamiarze wstąpienia
50  2,  4 | przekwitłych piękności z ostatnich lat stanisławowskich. Siostry
51  2,  4 |       zdawało się, trwały dziesięć lat, Rafał ze drżeniem usłyszał
52  2,  6 |        swój sen. Widzieli każdą od lat sczerniałą belkę, każdy
53  2,  7 |          wzór dwu limb zrosłych od lat, szli oczyma po niezmierzonych
54  2,  9 |       przed secinami, zdawało się, lat, z jego ciała został wytrącony,
55  2,  10|            anielskim z dziecinnych lat... Zeschłymi wargami, nie
56  2,  10|       wytrzymał, jakżeś wyżył tyle lat?~- Jakek wyzył? He, bracie,
57  2,  11|            zawstydzoną dziewczynkę lat piętnastu. Byłażby to jego
58  2,  11|        liguryjskie wybrzeża tysiąc lat, a może dwa tysiące, bo
59  2,  13|          Był to szczupły mężczyzna lat około sześćdziesięciu, z
60  2,  13|            wybiegła młoda panienka lat czternastu, piętnastu, w
61  2,  14|        socjusza od serca, kolegę z lat szkolnych, i że poproszę
62  2,  14|        Środek w przeciągu niewielu lat staje się celem, osobliwie
63  2,  14|          się to zraził, przez tyle lat oną nędzą się bawiąc?~-
64  2,  17|           mówię-swoje. Dziewięć ja lat na jego sprawy patrzający, .
65  2,  17|       takiego dzieła...~- Dziewięć lat, mówisz?~- Dwanaście już
66  2,  17|            mówisz?~- Dwanaście już lat upłynie w tym listopadzie
67  2,  17|          co się stało... Dwanaście lat my przelewali krew w zawrociach
68  2,  21|          szczątków desek, krokwi a łat odebranych wiślanym falom.
69  2,  22|            pamięci Rafała. Ileż to lat zbiegło od ławy w Collegium,
70  2,  24|         wojewódzkiego, młodzież od lat ośmnastu do dwudziestu pięciu,
71  3,  1 |            jak w pieśni, co tysiąc lat przespała - bardzo był stary -
72  3,  1 |       kresu -liczy na pewno z górą lat dwieście. Po tylu krajach
73  3,  2 |           skarbu, który przez tyle lat pielęgnował, więc go cokolwiek
74  3,  2 |         okropnie, że zda się kilka lat życia oddałby za jeden z
75  3,  3 |          trwające dłużej niż setki lat, naprzeciwko siebie z oczyma
76  3,  3 |        miała więcej nad szesnaście lat. Była wysmukła, widzialna
77  3,  6 |          życie się rodzi. Tyle już lat to samo życie się rodzi...
78  3,  6 |        znajomych kwiatów z dawnych lat, z rodzonych okolic. Najtrudniejszych
79  3,  6 |            Był to wysoki mężczyzna lat czterdziestu pięciu, sześciu,
80  3,  6 |            strzechy. Od dwu blisko lat posiadając prawo "przenieść
81  3,  8 |         lepszą od pamiętnej sprzed lat piętnastu. Toteż nie zaczną
82  3,  9 |       sprzęty wykwintne. Pałac, od lat nie zamieszkany, miał w
83  3,  10|        smutek tego domu, na gorycz lat młodych a samotnych. Skarżyła
84  3,  10|          rozpusty. Za pięćdziesiąt lat nogi by polskiej w tych
85  3,  11|  Sandomierz!... Znał go przecie od lat dziecinnych równie dobrze,
86  3,  11|       przed pięciu z górą secinami lat. Powiadał sobie wówczas
87  3,  11|          wydatne i oczywiste. Tyle lat osłaniały skupione, ubogie
88  3,  12|   zwycięzca i bohater, o czym tyle lat marzył, lecz jako wymazany
89  3,  15|          Jestem żołnierzem od tylu lat, więc wiem, jaką wojnę można
90  3,  15|     Waleneja zębami i pazurami sto lat temu w wojnie o następstwo
91  3,  15|          Myśmy takie idee kilkaset lat temu przeżyli. Kto by się
92  3,  17|          wiązaniem belek, krokwi i łat bielił się na okolicę. Rafał
93  3,  17|         kupy rozrzuconych gontów i łat zaczął wyrastać. Jednocześnie