Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |           Połanki ról wżarły się w samą knieję, liszajem pełzną
 2  1,  1 |        słucha. Cisza była wciąż ta sama, głęboka, głęboka, zaiste
 3  1,  1 |            się słodki i wesoły jak sama wiosna, jak dusza dziecięca,
 4  1,  1 |          krewnych do domu. Jadą tą samą drogą. Wolno wlecze się
 5  1,  1 |        jedyne! Toż zeszłego roku w samą Wilię wzięliśmy z nimi dzika
 6  1,  2 |          potężne basy męskie:~A ja sama nie wiem, co to za przyczyna:~
 7  1,  2 |          to tam już jutro... Klacz sama stanęła obok sanek, w których
 8  1,  2 |       płomienie świec migotały jak sama wcielona, widoma rozkosz
 9  1,  4 |           chciał wydrzeć ze siebie samą naturę ludzką. Brzydził
10  1,  5 |       wyjechał w wicher. Teraz już sama Baśka niosła go przez bezdroża.
11  1,  5 |            niewidzialna dusza, jak sama miłość. Spłynęła w jego
12  1,  5 |           i rozkosz mocniejsza niż sama śmierć, przewyższająca samą
13  1,  5 |        sama śmierć, przewyższająca samą zatratę... Bezsilna głowa
14  1,  7 |     Powziąć zresztą wieść jakąś... Sama nawet pomyśleć, nawet zamarzyć
15  1,  7 |       stronę Dersławic.~Była to ta sama droga. Na rozstaju stała
16  1,  7 |         oddechu tamtej godziny. Na samą myśl, że ta droga, w marzeniu
17  1,  8 |         prawie bolesnych, a jednak samą radością będące, skąd miejsca
18  1,  8 |           głośniej odetchnąć... Na samą myśl, że książę Gintułt
19  1,  8 |            Gdy myśl nie wymówiona, sama siebie stwarzająca, jedyna,
20  1,  11|           piersiach nie stawało na samą myśl o tym, co do niej mówił.~
21  1,  11|       tłumu i jechał z powrotem tą samą drogą, ku Grudnu. Słyszał,
22  1,  12|         ich widma znikły z oczu, i sama chmura pyłu z wolna osiadała
23  1,  12|        Świątynia ta stała już taka sama, kiedy Mieszko I na tron
24  1,  12|            wstępował. Została taka sama... Przeszli tędy rycerze
25  1,  12|           Kampanila, pałac dożów i sama owa bazylika. Niestrudzeni
26  1,  12| Breściańskie i Mantuańskie, i aż w samą Bolonię, co teraz zrobiona
27  1,  13|      Łudziło go omamienie, dyszące samą rozkoszą i radością, o którym
28  1,  13|      zbiegi. Gniew w tobie kipi na samą myśl, że oni w służbie Buonaparty
29  1,  14|           zamach ręki, blask, no i samą władzę ciskania - cyrklem
30  1,  14|          bladej ironii na ustachże samą prawdę zawiera zdanie Buonapartego
31  1,  14|         Ażaksiô", że trzeba, by ta sama Francja popadła w nierząd
32  1,  14|          wybrzeża. Czuję radość na samą myśl, że wciągnę w płuca
33  1,  16|            to chwila tak osobliwa, sama jedna, pustelnicza, że się
34  1,  16|          tak ogólnie potępionej... Sama wykopała tę ścieżkę, sama
35  1,  16|          Sama wykopała tę ścieżkę, sama zniosła kamienie i okryła
36  1,  17|          oknie... Wraz palnął w tę samą ścianę pocisk, buchnął płomieniem.
37  2,  1 |        wyniknąć nie może, a jednak sama myśl, że list ten dojdzie
38  2,  1 |         sekretarzu! Przychodzisz w samą porę. Właśnie mam chwilę
39  2,  2 |    początku i końca, wiekuiście ta sama, wielki duch Budownika świata,
40  2,  2 |          zakrytych plemion żyła ta sama trwoga i wytryskała z niej
41  2,  2 |           tamtego żywota? Azali ta sama ręka tworzy dobro i złe?
42  2,  3 |     widział siłę nieubłaganą, taką samą jak w sobie.~Wtem Mistrz
43  2,  5 | wyzwalająca ciało i duszę. Ale nie sama ta radość dawała szczęście
44  2,  5 |        uciąć tę rękę, za jego taką samą miłość dałabym sobie wyrwać
45  2,  6 |            na siebie w Krakowie, a sama wczesnym rankiem wyjechała,
46  2,  6 |            szereg nieskończony.~Ta sama myśl odbiła się w jej oczach,
47  2,  6 |             Jesteś piękny! Drżę na samą myśl... Jestem twoją służebnicą...
48  2,  7 |         ich dusze. Co dnia była ta sama, a co dnia inna, wciąż piękniejąca.
49  2,  7 |        miłość, a później łączy się sama ze sobą, ażeby gnać w kamiennym
50  2,  7 |      będziesz dzisiaj bawiła? Ach, sama nie wiesz, sama jeszcze
51  2,  7 |       bawiła? Ach, sama nie wiesz, sama jeszcze nie wiesz, co się
52  2,  8 |            że się góry i rzeki tak sama w nich kochają jak oni w
53  2,  11|          gmatwa kłąb jej pomysłów! Sama nie wie, co robi... - mówił
54  2,  11|      lśniąc i świecąc, dzwoniły tą samą zaiste mową kępy czarnego.~
55  2,  12|       jakiś będzie! I wzgardziwszy samą śmiercią czekał na nią obojętnie.
56  2,  12|           jałowej szarości piachu, sama bardziej od niego jałowa.
57  2,  14|     odrobić! Ba! Miazga dopiero... Sama jeszcze nowina, nie tknięta
58  2,  15|        służyć duszy. I oto została sama jedna. Szła, jakoby wśród
59  2,  17|         książę Herkules z Modeny i sama królowa Karolina z Neapolu.
60  2,  17|           to brzoskwiniowe sady... Sama była wiosna. Jedni z naszych
61  2,  17|      łatwiej powiedzieć, niż rzecz samą wypełnić. Onych i wtedy
62  2,  20|          rozstawieni są we wsi nad samą rzeką, a nawet oficer ma
63  2,  20|    bardziej, jeśliby to była nawet sama księżniczka Elżbieta. Ale
64  2,  20|           ucichł. Nastała znowu ta sama cisza. Tylko mały, marmurowy
65  2,  20|            coś jak uszanowanie czy sama dążność do naprawienia złego.
66  2,  20|       głowie, pani dziedziczko, na samą myśl, gdy dziedzic przyjedzie -
67  2,  20|      dopiero poznał, że to jest ta sama księżniczka Elżbieta, która
68  2,  20|            skutecznych środków. Ta sama. Widzi i nie widzi, słucha
69  2,  21|       Jeszcze słowo...~- Chodziłam sama w puste ciemniki tęsknić,
70  2,  21|               gawota. Nie. Wynajdę sama inną tancerkę.~- Pomimo
71  2,  21|       albumu widok alei w Grudnie. Sama go niegdyś zrobiłam... W
72  2,  22|       noclegu?... Sztuk drogi! Nad samą polską granicą...~- Ech,
73  2,  22|          Jakże tu dobywać twierdzy samą konnicą? Śmiech!~- Chyba
74  3,  1 |      widziadło gór było piękne jak sama pieśń o Rolandzie. Stało
75  3,  1 |           des Basses Pyrenees, pod samą granicę hiszpańską. Miały
76  3,  1 |         uniesiona myśl człowiecza, sama jak błędny, mistyczny pył
77  3,  1 |        brzegach ziemi suchej. Taka sama nastanie pora czasu pełni,
78  3,  2 |  rzęsiściej. Okolica wciąż była ta sama: garbata na północy i zjeżona
79  3,  6 |     wiedzieli, że wiosenkę ma taką samą w sercu jako i wszyscy.~
80  3,  6 |      miedzy Sękocinem a Falentami. Sama wioska Falenty wolna była
81  3,  6 |      chłopskich, przeraźliwych jak sama chłopska tylowieczna niewola,
82  3,  6 |   Nieprzyjaciel przedzierał się tą samą drogą. Ale teraz wszystkie
83  3,  8 |          tak, tak! Ja powtarzam tę samą myśl: jestem generałem cesarskim
84  3,  10|        tropy twoje przyjdzie na tę samą miedzę jużci ten nieprzyjaciel.
85  3,  10|            prawie lata ubiegłe. Ta sama piękna, starcza twarz, ten
86  3,  12|          zmarszczone, jakby nad tą samą wciąż myślą głęboko, głęboko
87  3,  13|        swoją, uderzało i dziś z tą samą siłą...~Klasztor! Z podziwem,
88  3,  13|            Zła myśl przewija się i sama siebie zawstydzając chyłkiem