Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |       czapkę i gada: "Niechże ta choć wielemozny pan feśter wlezą
 2  1,  1 |       nie wiem, bo się ta i oni, choć i Jamrozek, nie oglądali.
 3  1,  1 |    przecie nie ja stał, ino oni, choć ta już na Boskim sądzie,
 4  1,  1 |         A to i do lasów ma wręb, choć i rządowe dozorce będą drzewa
 5  1,  1 |       już koźlątka nie popuści - choć i jaśnie pan Olchowski.~-
 6  1,  1 |          tchu złapać nie mógł, a choć się wreszcie uspokoił, długo
 7  1,  1 | Nardzewski dotrzymywał mu kroku, choć się zataczał w prawo i w
 8  1,  1 |       grudzie jak ten lis.~- On, choć jest pies cnotliwy, nieraz
 9  1,  1 |          i takie sztuki potrafi, choć przecie ze mną trzydzieści
10  1,  1 |        Szelma też to była sroga, choć i ten dzik! - westchnął
11  1,  1 |         kolegium ojców jezuitów, choć już z niego ani dymu, ani
12  1,  2 |          Czasem jeszcze i teraz, choć to śmieszne, zdaje mi się,
13  1,  2 |       szlachcica, mośćbrodzieju. Choć u mnie pod strzechą izdebki,
14  1,  2 |       mnie pod strzechą izdebki, choć, mówię, nie do tańca, aleć,
15  1,  4 |           że się modli żarliwie, choć ani jednej litery książki,
16  1,  4 | skierowane były w stronę Rafała, choć nie patrzały... Oczy błękitne
17  1,  6 |           Patrzę, mojego Dyląga, choć już z niego ino zimny trup
18  1,  6 |        tamtego, za króla, chłopa choć do wojny nie gnali. Pan
19  1,  7 |          mgnień błogosławionych, choć łzy lały się z oczu, nie
20  1,  7 |         najbardziej odpowiednie, choć w istocie nie był pewny
21  1,  8 |    dowiedzieć się o twe zdrowie, choć mógłbym gniewać się do woli
22  1,  8 |        odmawiał i sam... za nic, choć obaj ślicznie tańczyliśmy.
23  1,  9 |          Grudna. Deszcz nacichł, choć szemrał jeszcze. Gdy orszak
24  1,  10|          że jest senny, znużony, choć pragnął zetknąć się z owym
25  1,  10|          milczysz? Prawdę mówię, choć i gorzką.~- Ja nie wiem,
26  1,  10|   graciny nieboszczyka ze dwora, choć ich ta tyle, żeby żydowska
27  1,  11|          szybkobiegacz amazonki, choć zdarty munsztukiem, rwał
28  1,  16|        Śniegi już były spłynęły, choć jeszcze czarnymi szmatami
29  1,  16|      pończochy. Nawet stary pan, choć nadąsany i chmurny, pozwalał
30  1,  16|    zamyśleniu. Nie odwrócił się, choć słyszał, że Zofka idzie
31  1,  17|        Nie podnosił oczu...~Żeby choć prędzej... - szepnął mu
32  1,  17|         jego konia i nie puścił, choć nad nim szable zawisły.
33  2,  1 | niezbędnej na sprawienie ubrania choć trochę modnego, na pohulankę
34  2,  1 |      pamiętasz?~- No, w wista... Choć ja tyle już lat nie grałem...~-
35  2,  1 |        trzymali w tym względzie, choć i krajowcy dotrzymywali
36  2,  1 |         się zowie, z instrukcją, choć pedant i kaznodzieja. Stał
37  2,  2 |        nieco inaczej niż zwykle, choć tymiż barwy. Mistrz zasiadł
38  2,  4 |        nieco inaczej niż zwykle, choć tymiż barwy. Mistrz zasiadł
39  2,  9 |      rosę. Głęboki ból w głowie, choć sprawiał ulgę zagłuszając
40  2,  9 |       ślady zbójników na trawie, choć już była wyschła i odprostowała
41  2,  10|        nie kciał, a wstał i seł, choć ci płacki z óc durkały...~-
42  2,  10|        to nagorse. Ty sie trzym! Choć i płono, choć i boli...
43  2,  10|         sie trzym! Choć i płono, choć i boli... Wytrzymies, nie
44  2,  12|         do domu.~- Słuchaj!...~- Choć w tym nadzwyczajnym kostiumie
45  2,  12|  szczęście, jeszcze nie o pannę, Choć i to wkrótce spadnie na
46  2,  14|        począł śmiać się również, choć nieszczerze i z przykrością.~-
47  2,  14|    zapytać nawzajem o zdrowie... choć to od jednego rzutu oka
48  2,  14|        listami, żeby mi przysłał choć parę czeskich na makagigi.
49  2,  16|       karnawałowania lwowskiego, choć w gruncie rzeczy rad był,
50  2,  17|     otwarcie, szlachcic herbowy, choć i na jednej habendzie, na
51  2,  17|       tam szedł ku portowi, żeby choć z morza co nieco wyłowić
52  2,  17|      szukając byle ochłapa, żeby choć ducha odświeżyć, nieraz
53  2,  17|    oficerowie naszej półbrygady, choć wiedzieli, co ich czeka,
54  2,  17|      Livorna, żeby głowę ocalić, choć były po temu sposoby.~Słowem
55  2,  18|     wydrzeć się z powrozów nocy, choć dawno już był poranek. Zdawało
56  2,  18|   przezornie jest zostawić sobie choć skromną furteczkę na wypadek,
57  2,  18|     stanowczo nie radzę. Niechże choć na zarybek zostanie. A nuż
58  2,  20|       przybyszów dość wyniosłym, choć filuternym spojrzeniem,
59  2,  20|      rodzaju przykrości. Trzebaż choć raz, około Bożego Narodzenia,
60  2,  20|         wyraz większej słodyczy, choć w pierwszych momentach błyskał
61  2,  21|      jednego wyrazu nie znalazł, choć silił się, żeby go wymówić.
62  2,  21|          i lokaj jest jaki taki, choć safanduła. Dojedziemy z
63  2,  22|     przyglądał się swym gościom, choć nie dopytywał się, co są
64  2,  22|         miejsce oficerskie, żeby choć tego namiestnika, to już
65  2,  24|       kupą, Galicjanie odbywali, choć nie w jednym szeregu, lecz
66  2,  24|         sobie wojsko, jeśli kady choć pod borem, pod lasem. Jeśli
67  2,  24|          dekę obszerną, terlicę, choć nie nową, ale wytrzymałą,
68  2,  24|         byleby "obiekt" posiadał choć jakie takie uzdolnienie.
69  2,  24| pojezierza, jak istotny Amilkar, choć wroga, jak na złość, nigdzie
70  3,  1 |          mógł, jak se wspomniał, choć ta i twardy w sobie na potęgę!
71  3,  1 |       bić z Prusakami, a Bawary, choć się i bronią, ale rady dać
72  3,  2 |      dymiło się czarnym kopciem, choć ognisko pod stopami rozłożone
73  3,  2 |   podłożył ją pod policzek, żeby choć głowa leżała na suchym.
74  3,  3 |        roboty, radzi, że nie idą choć chwilę na ślepe, dymiące
75  3,  3 |       wiele szturmów forsownych, choć nigdy, wyznam, podobnie
76  3,  4 |        byle durnia... Tylko żeby choć samemu! Wśród trupów obcych
77  3,  5 |         Szulc - że, mili bracia, choć części tego świństwa nie
78  3,  6 |          niego nie została. Żeby choć to wiedzieć, ile z niego
79  3,  6 |         próchna ocalało! żeby to choć ręką pomacać! Gdyby był
80  3,  6 |        okrągłą i jeszcze piękną, choć już rozlaną i w policzkach
81  3,  6 |    tamtego! Zacny był oficjerek, choć mazgaj i sentymentalista.
82  3,  10|         niebieściały pod pogodę, choć pasma najbliższe wciąż jeszcze
83  3,  10|         stary. Chce się pokazać, choć łydki pod nim pewnie drżą,
84  3,  10|       łydki pod nim pewnie drżą, choć grubo ryzykuje...~- Jedziesz
85  3,  10|          sobie wyrobiłes? Gdybyż choć bił się tutaj jak ci oto,
86  3,  14|      wykrył prawdę.~- No?~- Ony, choć to i chrześcijanie są, i
87  3,  15|        prawie we śnie pogrążony, choć widział jeszcze Wyganowskiego