Tom, Rozdzial

1001  1,  11|                     Czekał blady i zimny jak na śmierć. Przemknęło mu przez
1002  1,  11|                     się, obmyj, bo cię wezmą na języki i wyśmieją. My wracamy
1003  1,  11|                    wszystkim, żem cię posłał na Wygnankę w swoim interesie.~-
1004  1,  11|                    wieczorem o zmroku. Twarz na noc obłóż wodą... Adieu...~
1005  1,  11|               poroztwierane i puste. Dopiero na końcu wioski widać było
1006  1,  11|                austriackich. Kilku siedziało na koniach, trzymając cugle
1007  1,  11|                     się to tu robi?~Podniósł na niego oczy spod obdartego,
1008  1,  11|                    że, proszę łaski panicza, na pańskie nie chce wychodzić
1009  1,  11|                      Michcik, upamiętaj się, na rany Pana naszego Jezusa
1010  1,  11|              żołnierze, jak amen w pacierzu. Na oczy więcej tej oto Wygnanki
1011  1,  11|                      pan. Cóż ty, człowieku? Na panaś swego rękę podniósł?
1012  1,  11|                   panaś swego rękę podniósł? Na pańskie wychodź, jak Bóg
1013  1,  11|                   święte prawo każe - i nikt na cię palca nie zakrzywi.
1014  1,  11|                      swym pan Chłuka, da cię na wieczny czas w kamasze,
1015  1,  11|                 liści. Gwar chłopski ucichł. Na dany znak pierwszy żołnierz
1016  1,  11|                 przeraźliwym krzykiem:~- Pod Na... pod Na... służyłem...
1017  1,  11|                    krzykiem:~- Pod Na... pod Na... służyłem... psiekrwie...
1018  1,  11|                     W ośmi! Pod Kozubowem...~Na dany znak chwycono go za
1019  1,  11|                   poderwano mu nogi, rzucono na ziemię. Wzniosły się kije
1020  1,  11|                    cofnął się i aż przysiadł na zadzie. Rafał nawrócił go,
1021  1,  11|            opustoszałymi ścierniami siedział na koniu z obwisłymi rękoma,
1022  1,  12|                                 Chiesa aurea~Na jesieni roku 1797 książę
1023  1,  12|              kierowniczą nad interesami zlał na krakowskiego mecenasa Dorszta.
1024  1,  12|                  piątej i umieszczony został na poetyce w liceum świętej
1025  1,  12|                  Rzeczypospolitej Weneckiej, na dwór papieża, do krajów
1026  1,  12|                  Neapolu. Przerwana już była na pozór w Leoben wojna, ale
1027  1,  12|                  nich brnęły ku południowi i na zachód kolumny za kolumnami.
1028  1,  12|              strategiczne wyminął. Tymczasem na jednej z najwyższych przełęczy,
1029  1,  12|                    dróg, woźnica obrócił się na koźle, potrząsnął głową
1030  1,  12|                 wojska wwaliły się z bocznej na główną drogę i zajęły całą
1031  1,  12|                     skałą wapiennego szczytu na zakręcie drogi. Książę wysiadał
1032  1,  12|               wapiennego widać było zgorzałe na węgiel ich twarze, zamknięte
1033  1,  12|                      Łoskot ich kroków grzmi na tej ziemi wewnątrz próżne-"
1034  1,  12|                     twardo wytrzymywały takt na tej nieskończonej drodze
1035  1,  12|                     się, znikali w kurzawie. Na prawo i na lewo zygzakiem
1036  1,  12|               znikali w kurzawie. Na prawo i na lewo zygzakiem schodzili
1037  1,  12|                 chmura pyłu z wolna osiadała na drodze. Jeszcze długo kołysała
1038  1,  12|                     a później poszła w górę, na dalekie, błękitnawe pasma,
1039  1,  12|                  Trieście trafił szczęśliwie na odchodzący tegoż dnia do
1040  1,  12|                     trabaccolo, i puścił się na morze.~Już kiedy przepływano
1041  1,  12|                     obok fortu św. Andrzeja, na grobli Lido i u wejścia
1042  1,  12|                     a ich paszporty oglądano na wszystkie sposoby. Osobliwie
1043  1,  12|                  skończyły, wylądował wprost na mały rynek. Był tu za lat
1044  1,  12|                 szczęście godzin, straconych na zawsze, taiło się w tych
1045  1,  12|                      nim znowu. Śnił patrząc na nią, że go niby urząd duchowy,
1046  1,  12|                  wlepionymi w kościół oczyma na długo tam został. Miał więc
1047  1,  12|               przedsionka okrytego mozaikami na złotym dnie... Tam św. Marek
1048  1,  12|                    tryumfu rwały się w świat na tryumfalnych bramach Rzymu.
1049  1,  12|                  przy upadku Rzymu i stanęły na tryumfalnych murach Carogrodu.
1050  1,  12|               stanęły tu, u drzwi św. Marka, na pięćset lat...~Nim wszedł
1051  1,  12|                       Wszedł tedy co prędzej na mozaikowe posadzki, na owe
1052  1,  12|               prędzej na mozaikowe posadzki, na owe dywany z kamienia, gdzie
1053  1,  12|                  same mozaiki powyginały się na obraz fal i pian. Ale stuoka
1054  1,  12|                    się po świątyni z miejsca na miejsce, wodząc po twardych
1055  1,  12|             niesłychanym, zaświatowym echem, na podobieństwo głosu rozlegającego
1056  1,  12|                   taka sama, kiedy Mieszko I na tron wstępował. Została
1057  1,  12|               odbierać grób Chrystusowy. Tu, na kamieniach przedsionka,
1058  1,  12|                      miliony dębowych palów, na nich wznoszą blisko trzydzieści
1059  1,  12|                     z nakrytą głową wstępuje na "olbrzymie" i na "złote"
1060  1,  12|                    wstępuje na "olbrzymie" i na "złote" schody i wchodzi
1061  1,  12|                      złote" schody i wchodzi na posiedzenie Wielkiej Rady,
1062  1,  12|                     Boga modły...~Wyszedłszy na, plac książę otoczony został
1063  1,  12|            uporczywie chcieli go zaznajomić. Na karcie księgi, którą trzymał
1064  1,  12|                      paryskie powtórzyły się na placu św. Marka i na moście
1065  1,  12|                     się na placu św. Marka i na moście Rialto. Lud przez
1066  1,  12|                czterdzieści trzy lata. Toteż na gmachu Prigioni widniał
1067  1,  12|                szczegóły jak grad sypały się na przybysza podczas jednego
1068  1,  12|                     żywota. Uśmiech wystąpił na jego usta. Z uwagą przysłuchiwał
1069  1,  12|                     dobrowolnie łudzili się, na pół świadomie przeceniali
1070  1,  12|           spróbowania raz jeszcze walki, jak na moście Rialto. Inni rozprawiali
1071  1,  12|                    kapitana Laurier pod Lido na statku "le Libérateur de
1072  1,  12|               wierzeń. Budowali nową Wenecję na lagunach uczuć ludu. Uśmiechali
1073  1,  12|                     Świętego Marka i wstąpił na wysokość lwa złoconego.
1074  1,  12|                  kluczów złotych, zaśrubował na powrót łapę, kamień na swe
1075  1,  12|            zaśrubował na powrót łapę, kamień na swe miejsce zasunął, a klucze
1076  1,  12|                roboty snycerskiej, który się na czopie obracał. Gdy go złodziej
1077  1,  12|            sklepienie wspierało się pośrodku na grubej kolumnie. Wyciosana
1078  1,  12|                     tam było dalej, jak szli na okręt, jak ich napadła straszliwa
1079  1,  12|                   doży zaślubiającego morze. Na nim był posąg świętego Marka
1080  1,  12|                  Korzysta z przejścia, które na dnie grobowca znajduje.
1081  1,  12|                   grobowca znajduje. Wstąpił na korytarz. Korytarz obraca
1082  1,  12|                      oto wchodzi do bazyliki na balustradę nawy, gdzie zwykle
1083  1,  12|                którzy usiłują zrobić interes na ostatniej resztce własności
1084  1,  12|               zapytał ich: jak się zapatrują na maksymy Fra Paola Sarpi,
1085  1,  12|                     maksymy Fra Paola Sarpi, na owe wytyczne zasady udzielane
1086  1,  12|                    panuje, powinien ich mieć na oku i nie dopuścić tego
1087  1,  12|                  tego nie uczyni, narazi się na zgubę, ponieważ wszystko
1088  1,  12|                      opuści".~Książę siedząc na uboczu i niby to przysłuchując
1089  1,  12|                    życia, usłyszeć odpowiedź na zadane pytania!...~W tej
1090  1,  12|                     pokoju? Sam jeden wszedł na "olbrzymie" i na "złote"
1091  1,  12|                      wszedł na "olbrzymie" i na "złote" schody, do sali
1092  1,  12|                      książę wyruszał o żaglu na morze i spędzał tam dzień
1093  1,  12|                   tak ciche, że tworzyły się na nim w matowych polach świetliste
1094  1,  12|                  oczy, jak gdyby bliski ląd, na którym sinieją, pasma gór
1095  1,  12|                    był przez gondolierów, że na plac wysiadać nie można.
1096  1,  12|                stateczków, książę spostrzegł na wybrzeżu Piazetty linie
1097  1,  12|                       Ale gdy chciał wstąpić na plac, pierwszy żołnierz
1098  1,  12|                      bagnet. Książę spojrzał na jego mundur, w oczy i na
1099  1,  12|                     na jego mundur, w oczy i na chybił trafił rzekł po polsku:~-
1100  1,  12|               pochwalony Jezus Chrystus...~- Na wieki wieków... - rzekł
1101  1,  12|                Puścicie mię, panowie bracia, na plac?~- Nie możemy... -
1102  1,  12|              odpowiedzieli szeptem. - Nikogo na plac nie puszczamy.~- Toż
1103  1,  12|                byście waćpanowie puścili mię na plac.~- A kiedy nie możná...~-
1104  1,  12|                     przesunął się i wydostał na rynek. Dopiero minąwszy
1105  1,  12|                   tęgie słupy rusztowania, a na nich biegali żołnierze.
1106  1,  12|                    żołnierze. Olbrzymie liny na blokach snuły się w ciągłym
1107  1,  12|                  mogli mu dać rady. Szarpany na wsze strony, znajdując się
1108  1,  12|              spostrzegł nareszcie przyczynę. Na linach niezmiernej grubości,
1109  1,  12|                      wodą zlewanych, spływał na dół drugi z rzędu koń grecki.
1110  1,  12|                   zwrócony, posłusznie szedł na dół... Było coś nad wszelki
1111  1,  12|                 przed sobą żołnierzy, którzy na widok jego bladej twarzy
1112  1,  12|                   rozkaz imię polskie hańbić na wieki!... - począł nań krzyczeć
1113  1,  12|                      począł nań krzyczeć jak na ekonoma, dławiąc się słowami
1114  1,  12|                 chwyciło go za bary. Rzucony na ziemię, z piersi przyduszonej
1115  1,  13|                      czynnościom rabunkowym, na korzyść Francji, batalionów
1116  1,  13|                 batalionów weneckich. Stanął na lądzie pełen furii i poganiał
1117  1,  13|                   jasne, tu i owdzie ciążyły na wątłych gałęziach. Sennymi
1118  1,  13|                generała, chciał rzucić okiem na miasto, którego nie znał.
1119  1,  13|                    do amfiteatru rzymskiego, na plac dell'Erbe i sąsiadujące
1120  1,  13|                       szedł ulicami szukając na oślep. Śnił na jawie...
1121  1,  13|                      szukając na oślep. Śnił na jawie... Czeka go tutaj
1122  1,  13|                      pieśń słowicza! Widzisz na wschodzie te smugi zazdrosne,
1123  1,  13|                nieznanymi ulicami, dźwigając na ramionach brzemię rozczarowania
1124  1,  13|                   latarnie. Księiyc wypłynął na niębo. W nikłym blasku jego
1125  1,  13|                     złamania dachów tworzyły na białych licach sąsiedńiego
1126  1,  13|                   marmuru leży Can Signorio.~Na obraz sennych marzydeł,
1127  1,  13|                     rzeźbione wyłogi ciskały na ościenne mury jakoby cyfry
1128  1,  13|                   grobowców.~Podróżny usiadł na przymurku i zapadł w swoje
1129  1,  13|                      kroków i rozległ głośno na oniemiałych placach. Z cieniów
1130  1,  13|                      żołnierzy i szła wprost na księcia. Iskry zalśniły
1131  1,  13|                      księcia. Iskry zalśniły na bagnetach. Gintułt usunął
1132  1,  13|                      mówił z ogromnym marsem na dwudziestoletniej twarzy,
1133  1,  13|                       A Polak.~- Nazwisko?~- Na cóż to waści potrzebne?~-
1134  1,  13|                      waćpan robisz sam jeden na ulicach Werony?~- Szedłem
1135  1,  13|                    ulicach Werony?~- Szedłem na schadzkę z Julią Capelletti
1136  1,  13|           charakterze drabów nocnych? I waść na ich czele w tak wielkim
1137  1,  13|                     Bez przymówek, ho wsadzę na areszt o chlebie i wodzie! -
1138  1,  13|               rycerzyk. .~Pociągnął Gintułta na bok i szepnął:~- Miasto
1139  1,  13|                    nasi z szefem Liberadzkim na czele. Ale że mu prorok
1140  1,  13|                    Ale nie czas tu i miejsce na gawędę. Proszę ze mną. Taki
1141  1,  13|                   Może byś mię waćpan puścił na oficerskie słowo. Jestem
1142  1,  13|               Scaligerów tak był znużony, że na nikogo nie patrząc rozsiadł
1143  1,  13|                     nie patrząc rozsiadł się na ławce i wyciągnął nogi.
1144  1,  13|                osobnym. Gra cicha, to znaczy na grubą stawkę... pomyślał
1145  1,  13|                    słuchał. Patrzał spod oka na niezgrabne mundury z nędznego
1146  1,  13|                    mundury z nędznego sukna, na owe naramienniki z napisem:
1147  1,  13|                        Objął głowę rękoma i, na poły słysząc wrzawę, utonął
1148  1,  13|                    pewnością zaprzysiągł się na nienawidzenie tyranów...~
1149  1,  13|                   budowie "dzieła rogowego", na chwilę przerwany został,
1150  1,  13|                kapelusz był mocno naciśnięty na oczy. Książę od jednego
1151  1,  13|               oddawszy pozdrowienie wojskowe na ukłon podkomendnych. Wstępował
1152  1,  13|             Wstępował po kamiennych schodach na piętro. Za nim szło kilku
1153  1,  13|                wejścia do jakiegoś korytarza na górze Dąbrowski obrócił
1154  1,  13|                    niskim stropie. Stało tam na ceglanej posadzce łóżko
1155  1,  13|                     brygadzie Byszewskiego i na wyprawie wielkopolskiej.
1156  1,  13|                  Rzekł pośpiesznie:~- Jestem na wsiadanym. Dziś jeszcze
1157  1,  13|                więzły mu w gardle i nie szły na usta, ale wprędce gniew
1158  1,  13|                       Mówię to, co widziałem na własne oczy.~- A hultaje! -
1159  1,  13|                    nasz musi zajaśnieć cnotą na śmierć gotową, konduitą,
1160  1,  13|                   pański podróżny i wyjechać na wojaż. Mógłbym już przerwać
1161  1,  13|                      hańby. I co? Wskazujesz na pokonanie Wenecji. A Wenecja
1162  1,  13|                   pod Klagenfurt organizował na tyłach rozruch Werony, uzbrajał
1163  1,  13|                      Istrii, Gorycji... żeby na fundamencie kupionego szlachectwa
1164  1,  13|                      plucia z loży w teatrze na lud. Znasz chyba doskonale
1165  1,  13|            odprowadził go do drzwi otwartych na balkon i tam wtrącił. Tymczasem
1166  1,  13|                         Pisz, bracie, rozkaz na jutro. Idziemy wprost aż
1167  1,  13|                     jutro. Idziemy wprost aż na Palma Nuova. Mamy się z
1168  1,  13|                     we drzwiach prowadzących na balkon.~- Daruj, mości książę...
1169  1,  13|                Wszystko w sobie trza zaprzeć na zamki, na klucze. Myśl teraz
1170  1,  13|                 sobie trza zaprzeć na zamki, na klucze. Myśl teraz nad tym:
1171  1,  13|                   zbiegi. Gniew w tobie kipi na samą myśl, że oni w służbie
1172  1,  13|                   sobie z głowy. Teraz praca na śmierć. Wszystko od samego
1173  1,  13|               Kondotier! Jedź, mości książę, na wojaż swój, bo może by cię
1174  1,  13|                     patrzał w oczy księciu i na pożegnanie ściskał jego
1175  1,  14|                  mrocznego dnia styczniowego na wybrzeże Lunettes. Już od
1176  1,  14|                     swój czas książę obracał na zaglądanie w żywe oczy Rzeczypospolite
1177  1,  14|              zjawiska ogromne, sprawy lecące na skrzydłach, wieści wypełzające
1178  1,  14|                  nawykł uważać za istniejące na swoim miejscu, za pewne
1179  1,  14|                   stało jeszcze w jego duszy na tych samych fundamentach,
1180  1,  14|                zjawiska, śmieszne tak bardzo na pierwszy rzut oka, męczyły
1181  1,  14|                  nieustanny śmiech i tryskał na zewnątrz kryształowym dowcipem,
1182  1,  14|                    jako cień. Wszystko stało na miejscu. Nic nie runęło
1183  1,  14|                     książę śmiał się patrząc na postacie biegnące ulicą,
1184  1,  14|                 przelatywały podarte obrazy, na własne oczy widziane daleko.
1185  1,  14|                   wpływem pism przeczytanych na bruku paryskim, rozmów i
1186  1,  14|                     z niechęcią wysunął nogi na bruk zalany wodą. W sieni
1187  1,  14|                natarczywe ślepia, pchnęło go na schody. Sam znalazł w ciemności
1188  1,  14|                     nie otwierano. Wreszcie, na odgłos coraz silniejszego
1189  1,  14|                   obszernego salonu siedział na sofie młody mężczyzna w
1190  1,  14|                     go po bratersku. Usiedli na sofie i przez czas pewien
1191  1,  14|                   odczesywał z białego czoła na tył głowy. Oczy miał wielkie,
1192  1,  14|                   wojska? Do legiów czy może na ochotnika? Książę zastanowił
1193  1,  14|              kosztowną pewnych nadużyć i wad na innego rodzaju, innego kształtu
1194  1,  14|               przecie i mogę jeszcze patrzeć na ich trzaskanie, mierzyć
1195  1,  14|                   zezwolenia nawet imię jego na swych rozporządzeniach i
1196  1,  14|                   Widać, nie byłem stworzony na żołnierza.~- To dziwne.
1197  1,  14|                   dziwne. Nie być stworzonym na żołnierza! Dla mnie wprost
1198  1,  14|                zmienia straszna myśl: Napaść na wybrzeża Anglii-słyszysz?-
1199  1,  14|               Anglii-słyszysz?-żelazny marsz na Londyn czy na wybrzeża Egiptu...~-
1200  1,  14|                  żelazny marsz na Londyn czy na wybrzeża Egiptu...~- Szepcą
1201  1,  14|                      zdeptać potęgę kupców i na gruzach oligarchii zapalić
1202  1,  14|                      uśmiechem bladej ironii na ustachże samą prawdę zawiera
1203  1,  14|                 Buonapartego, czemu, patrząc na wszystko, co czyniłeś, pozostawił
1204  1,  14|                   pierwszego dnia pod Mantuą na przedmieściu San-Giorgio,
1205  1,  14|              jedynego awansu, to jest awansu na stopień naczelnego wodza".~
1206  1,  14|                 jestem jeszcze godnym awansu na naczelnego wodza. Ja w mym
1207  1,  14|                   wyczuwać... Tylko on jeden na ziemi, między tylu żołnierzami,
1208  1,  14|                     skupieniu uniesienie jak na munsztuku dzikiego konia...~
1209  1,  14|                    rozpaczą. - Zapomniał już na śmierć o uliczce Saint-Charles,
1210  1,  14|                 rzekł mi wtedy - jeśli spalą na panewce swoją rzeczpospolitą".
1211  1,  14|               publicznego. Dodał jeszcze, że na wojnie prawo jest próżnym
1212  1,  14|                   Konstantynopola, za późno, na pogrzeb, kiedy już trup
1213  1,  14|                   kiedym odchodził, a za mną na całej ziemi dymiła się krew
1214  1,  14|                    jej nauczę całej, posiądę na własność wszystkie jej znane
1215  1,  14|                      jak obejmuję i zabieram na własność arabski lub angielski
1216  1,  14|                      mnie mizeraka sposobiąc na męża stanu zabraniał mi
1217  1,  14|                Natomiast główny nacisk kładł na umiejętność muzyki, śpiewu,
1218  1,  14|                     mężem stanu, zwróć uwagę na jedyną w tej dziedzinie
1219  1,  14|                   dziedzinie siłę faktyczną: na politykę wojenną.~- Bardzo
1220  1,  14|                  stoję sobie z boku i patrzę na świat jak na piękną operę,
1221  1,  14|                   boku i patrzę na świat jak na piękną operę, cokolwiek
1222  1,  14|                     oszustw, podejść takiego na przykład Talleyranda Perigord,
1223  1,  14|                   Talleyranda?~- Byłem nawet na balu wydanym przez niego
1224  1,  14|                     balu wydanym przez niego na cześć Józefiny po jej przybyciu
1225  1,  14|              dzieckiem bawiłeś się w Wersalu na kolanach Marii Antoniny,
1226  1,  14| republikańsko-prostoduszny nie widziałeś tam na pewno. Les camées, les statues,
1227  1,  14|               stopnia - nie mam prawa wstępu na te salony...~- No, ale posiedzenie
1228  1,  14|                   bleu!~- Widziałeś?~- Byłem na posiedzeniach, ukryty w
1229  1,  14|                  ukryty w tłumie "obywateli" na jednej z galeryjek, słuchałem,
1230  1,  14|                  najgłówniejszy, nie sprawił na mnie wrażenia czegoś potężniejszego
1231  1,  14|                    monarchy. Owszem, wygląda na to, czym zapewne był i jest
1232  1,  14|                      jałowic, z rogami byków na głowach, z bukowymi maczugami
1233  1,  14|             ukazujący się z pieczar ukrytych na wysokości między niebem
1234  1,  14|              najgłębszym milczeniu. Bili się na śmierć, nie wydając jęku
1235  1,  14|              Tarzając się po ziemi, walczyli na ciałach konających towarzyszów.
1236  1,  14|                      Żołnierze nasi patrzeli na te trupy ze czcią. Starzy
1237  1,  14|                   Parsów i Numidów. Wyrywamy na rękę potomka Masynissy,
1238  1,  14|                     brzeg Malty. Przez wieki na nas czekało. Idziemy, żeby
1239  1,  14|                      po Kolchidę i Phasis, a na długich okrętach swoich
1240  1,  14|           erytrejskie wybrzeża. Czuję radość na samą myśl, że wciągnę w
1241  1,  14|                 uściskiem dłoni.~Gdy wyszedł na ulicę, deszcz zmieszany
1242  1,  14|                    płaszcz, kapelusz nasunął na czoło i biegł ciemnymi ulicami.
1243  1,  15|                   reszty świata, zapisał się na filozofię. Ten jego niepośledni
1244  1,  15|                     się obraca. Rafał został na ulicy. Do dom wracać nie
1245  1,  15|                   widywali. Po ich wyjeździe na wakacje, nie zaproszony
1246  1,  15|               zaproszony wcale, Rafał został na koszu. Nie miał, co prawda,
1247  1,  15|                   miał możność wymykania się na miasto w każdej porze dnia
1248  1,  15|                     dostawał się tu i owdzie na bale, wprowadzany przez
1249  1,  15|                 karty i tajemne uczęszczanie na pijatyki były przez całą
1250  1,  15|                pijatyki były przez całą zimę na porządku dziennym. Nadaremnie
1251  1,  15|                godziny, dopóki straż stojąca na czatach nie dała znać, że
1252  1,  15|                   krewnych, a kwitły także i na pensjach utrzymywanych przez
1253  1,  15|                   się niewinnie od stawiania na kartę kilku czeskich, a
1254  1,  15|               możność tajemnego uczęszczania na teatr niemiecki i, co stanowiło
1255  1,  15|                 stanowiło rozkosz najwyższą, na balet, świeżo przez Niemców
1256  1,  15|                miasto, do okolicznych lasów, na górę świętej Bronisławy,
1257  1,  15|                 chłopiec, sierota, zostający na opiece swego stryja, byłego
1258  1,  15|                       który rzucał pieniądze na prawo i lewo. Młody Jarzymski
1259  1,  15|                    musiał, w braku gotowizny na reprezentację bilardową
1260  1,  15|                 pijatyki. Od niego wyruszano na reduty. Jarzymski miał zawsze
1261  1,  15|              Jarzymsiem de Olbromski wstąpił na filozofię. Rotmistrz-opiekun,
1262  1,  15|                     widzieć swego wychowanka na jakimś urzędzie, które się
1263  1,  15|                      koniecznie zdał egzamin na komornika, co dawało bardzo
1264  1,  15|                prośbą i groźbą do wstąpienia na Akademię i do słuchania
1265  1,  15|                    iuris doctor Nemetz, oraz na prawo cywilne, tłumaczone
1266  1,  15|                     więcej niż zwykle. Nawet na wykładzie pana Lody, "profesora
1267  1,  15|                    tym języku były wykładane na krakowskiej filozofii) nie
1268  1,  15|                   krakowskiej filozofii) nie na wiele się przydała, wrodzona
1269  1,  15|              spostrzegł szczególne ożywienie na jego licu i wytłumaczył
1270  1,  15|                fryzury, ozdobionej szynionem na tyle metafizycznej głowy.
1271  1,  15|                zgrozy. Całe zajście straciło na tragizmie wówczas dopiero,
1272  1,  15|                      karta nie szła, mrugnął na jednego z kolegów, a tamten
1273  1,  15|                plecami Jarzymski wysunął się na środek, wypił kawę i zjadł
1274  1,  15|             zafrasował się i począł uskarżać na zimno. Wreszcie, nie czekając
1275  1,  15|               czekając końca godziny, ruszył na kawę do domu.~
1276  1,  16|                                     Skrytka~ Na wiosnę tegoż roku Rafał
1277  1,  16|                      były już otwarte, jakby na przyjęcie idącej wolno Marzanny.
1278  1,  16|                idącej wolno Marzanny. Z dala na wzgórzu ujrzał rodzinną
1279  1,  16|                 kazał woźnicy odjeżdżać. Ale na spotkanie wyszedł sam stary
1280  1,  16|                    nawet dołożył złotówczynę na piwo. Rafał został łaskawie
1281  1,  16|                   nóg rodzicielskich, wyznać na wzór syna marnotrawnego
1282  1,  16|              cuchnącego czernidła. Wciągając na wydelikacone nogi te statki
1283  1,  16|               płomieniem wstydu. Przyszła mu na myśl księżniczka Elżbieta.~
1284  1,  16|             przywdział domową odzież i szedł na pole, gdzie mu kazano. Wszystko
1285  1,  16|                 wspomnienia. Całe dni trawił na polu, wśród szarych, z lekka
1286  1,  16|                     dozorował siewu, jeździł na folwarcznych wozach z workami
1287  1,  16|              folwarcznych wozach z workami i na szkapie folwarcznej z byle
1288  1,  16|                      ŕ la Titus zmieniła się na czuprynę a la Bartek. Powiedział
1289  1,  16|                     latem u wód w Bardyjowie na Węgrzech.~W celu zupełnego
1290  1,  16|               egzorcyzmy. Umyślnie wyjeżdżał na szkapie daleko w pole, skąd
1291  1,  16|             Dersławice. Stawał tam i patrzał na siwiejące w dalekim krajobrazie
1292  1,  16|                    nie chciał pozwolić sobie na myślenie o dersławickieh
1293  1,  16|                      które się tam rozwijały na rabatach pod cichym zgrzytem
1294  1,  16|                   dnia zaszedł niespodzianie na kraniec niwy leżącej na
1295  1,  16|                      na kraniec niwy leżącej na płaskowzgórzu, które z dwu
1296  1,  16|                  chwili cudna mgła zarzuciła na duszę praktykanta w trzeźwości
1297  1,  16|           niewidzialne, nieujęte ręce. Uczuł na sobie smugi jej rozkosznych
1298  1,  16|                    się przez szczelinę pozór na niewysłowiony dreszcz trawy
1299  1,  16|                   trawy i wodnego zalewiska, na przedwieczny a najwyższy
1300  1,  16|                   cud wszystkich sił świata, na rodzenie się, na wschód
1301  1,  16|                     świata, na rodzenie się, na wschód wiosenny życia. Krynica
1302  1,  16|                     i dokładnej wiedzy o nim na chwilę rozchyliła się przed
1303  1,  16|           zapomniałby był o tym dzieciństwie na zawsze, gdyby nie siostra,
1304  1,  16|                     tam jedno wielkie drzewo na urwisku gliniastym, brzost
1305  1,  16|                     brzost stary, rozrosły i na poły uschły. Spomiędzy jego
1306  1,  16|              strumykami ciekło między olchy. Na wiosnę, w maju, było to
1307  1,  16|                 czyni sobie piszczałkę i gra na niej jednostajną, uboższą
1308  1,  16|                    wąskich liściach, długich na kilka łokci, podobnych do
1309  1,  16|                      nich, nagle mu przyszło na myśl, że ten kwiat to księżniczka.
1310  1,  16|              dziewczyną. Rzadko się widywali na osobności. Schodziła teraz
1311  1,  16|                    go i nucąc z cicha poszła na prawo od źródła. Rafał widział
1312  1,  16|                      siedziała tu, schwytana na gorącym uczynku "egzaltacji",
1313  1,  16|                      ziemią a darnią. Po co? Na co? Żeby przychodzić tu
1314  1,  16|                      co? Żeby przychodzić tu na wiosnę i siedzieć "sobie".
1315  1,  16|                      stało, gdy brat patrzał na nią drwiącymi, męskimi oczyma!
1316  1,  16|                    Nic nie urosła powiedzieć na swe usprawiedliwienie nic
1317  1,  16|                bezsilnej hańby odmalował się na jej twarzy. Siedziała tak
1318  1,  16|                   chwili usiadł obok siostry na ławce. Srokosze kuły dokoła
1319  1,  16|                    spostrzegł się i schwytał na uczynku tak niecnego próżniactwa,
1320  1,  16|                   myślało. Wsparł tedy głowę na ręku i myślał. Zbudził go
1321  1,  16|                        To Zofka skradała się na palcach, badawczo wychylając
1322  1,  16|                     gdy ją wytropił. Owszem, na twarzy jej malowała się
1323  1,  16|                  nieznacznie naprowadziła ją na Kraków i Grudno. Zbywał
1324  1,  16|                       Umiała już to wszystko na pamięć.~- Ty mi wytłumacz -
1325  1,  16|                   chwili, gdy siostra mówiła na poły do niego, a właściwie
1326  1,  16|               rozgryza i kruszy wszystko, co na swej drodze spotka.~- Powiedz
1327  1,  16|                  opierając przechyloną głowę na ręce i patrząc w ziemię.~-
1328  1,  16|                     jak my? My sobie panowie na kilkunastu włókach, a to
1329  1,  16|                   dwór, bo chodziło o kreski na wyborach albo tam o co.
1330  1,  16|                  owej chwili Zofka spojrzała na niego i podniosła głowę. -
1331  1,  16|                     Co ty pleciesz? - syknął na nią zniecierpliwiony - czego
1332  1,  17|                      rzuci jakoby lauru liść na czoło upojone marzeniami,
1333  1,  17|                wnętrza obmurowane i uciekają na łeb na szyję, przerażone
1334  1,  17|                 obmurowane i uciekają na łeb na szyję, przerażone dzikością
1335  1,  17|                   pod bramami fortu, później na prawo ku niewielkiemu wzgórzu.
1336  1,  17|                 dźwięki najsubtelniejsze nie na zewnątrz nas, lecz w głębi
1337  1,  17|              Nieoczekiwane napastowanie żalu na widok tych świerków, które
1338  1,  17|                  Ciągły widok oczu gasnących na wieki... Z innymi zgoła
1339  1,  17|                  mógł w Ankonie doczekać się na statek, który z racji wybuchłej
1340  1,  17|                   nie tracić, książę pomknął na północ dyliżansem, pewien,
1341  1,  17|                    republikańskie ustępowały na południe. Batalion polski (
1342  1,  17|              Kosiński osłaniał lewe skrzydło na drodze ku Nogara. Prawe
1343  1,  17|               Scherer. Odłączył część wojska na garnizon do Mantui, a sam
1344  1,  17|              ojczyzny Wirgiliusza, gdzie się na nocleg w drodze swej zatrzymał,
1345  1,  17|                  Wiedzieli to żyjący, że nie na zabawę idą do Mantui. Załoga
1346  1,  17|                     czasach katapult i baszt na kołach, może nawet w epoce
1347  1,  17|                  generał Foissac-Latour miał na przeprowadzenie wszelkiego
1348  1,  17|                       Elsnitz, St. Julien, a na czele artylerii posiłkowej
1349  1,  17|             przyszedł do przeświadczenia, że na nic mu się nie przyda pilnie
1350  1,  17|                      częstokroć aż do Angeli na wybrzeżu Lago di Sopra,
1351  1,  17|                      swego żołdu dwie części na fortyfikacje, książę zajął
1352  1,  17|                 zajął się w chwilach wolnych na własną rękę urządzaniem
1353  1,  17|                      dziesięciu i dwudziestu na wszystkich niemal miejscach.
1354  1,  17|                    tłum żołnierzy zwalił się na pościółki lazaretów z febry
1355  1,  17|                      woli a fantazji pełnili na wałach i w szańcach pozasłużbowe
1356  1,  17|                     został jeno stary mundur na grzbiecie, zielony płaszcz
1357  1,  17|                     tego finansisty rewersik na wioski w Prusiech Południowych
1358  1,  17|                    czasami. Gdzieś w drodze, na przymurku, w kucki, wpośród
1359  1,  17|                   kucki, wpośród worków mąki na promie, do dnia między jaszczykami
1360  1,  17|              klasztorem San Francesco sui Te na prost bramy Pusterli.~Gdy
1361  1,  17|                   Gintułt sam począł zapadać na zdrowiu. Niespodziewane,
1362  1,  17|            perspektywy, a oczy widzą nie to, na co patrzą. Dalekie smugi
1363  1,  17|               trzciny, wierzby i eukaliptusy na pobrzeżach, a z nagła...
1364  1,  17|              wrzaskliwe, kamieniami walą się na głowę, na ciemię jej, na
1365  1,  17|                kamieniami walą się na głowę, na ciemię jej, na piersi i
1366  1,  17|                     na głowę, na ciemię jej, na piersi i na ramiona. Tymczasem
1367  1,  17|                      ciemię jej, na piersi i na ramiona. Tymczasem już ludzie
1368  1,  17|                    jak od robotnika płatnego na dniówkę. Szedł tedy wciąż
1369  1,  17|                      siedząc po przebudzeniu na swym leżaku, zawinięty w
1370  1,  17|                  myślał, że musi wstać i iść na służbę. Niemoc przytłukła
1371  1,  17|                    okiem duszy ściana domowa na obraz kotary, a za nią widać
1372  1,  17|            poświęcenia. Patrzał przez chwilę na całe rzeczy, na początek
1373  1,  17|                 przez chwilę na całe rzeczy, na początek i koniec ich, na
1374  1,  17|                    na początek i koniec ich, na wierzch i środek. Wszystko,
1375  1,  17|                      słowo głośne jak klątwę na nieszczęśliwych, którzy
1376  1,  17|                      kroków wyglądają. Runął na wznak i zamknął oczy.~-
1377  1,  17|         kilkudziesięciu armat. Skoro wyszedł na ulicę, huczała niesłychana
1378  1,  17|           niesłychana kanonada. Tak znał się na tonie armat, zależnym od
1379  1,  17|                 pięści. Oto z narożnego domu na przecięciu dwu ulic, z domu
1380  1,  17|                  futrynami okien zwaliła się na środek ulicy o kilkadziesiąt
1381  1,  17|                  drugą dziurę, rozleciał się na tysiąc skorup wartkich,
1382  1,  17|                    kilkudziesięciu miejscach na przestrzeni jakich stu sążni.
1383  1,  17|                     ułamków kręcił się długo na kamieniach ulicy. Gdy spoczął,
1384  1,  17|              podługowaty złom żelaza, urywki na nim kutych obręczy, resztki
1385  1,  17|                  kilka nowych piorunów padło na ulicę. Prały ją straszliwe
1386  1,  17|                     i trzepało się jak dzwon na trwogę. Widział był dotychczas
1387  1,  17|            dotychczas walki fortów z fortami na kule, bitwy pułków na bagnety,
1388  1,  17|                fortami na kule, bitwy pułków na bagnety, ataki konnicy na
1389  1,  17|                    na bagnety, ataki konnicy na konnicę. Teraz co innego...~-
1390  1,  17|                  przy studni ulicznej, łypał na wszystko oczyma i przeciągał
1391  1,  17|                      u stóp, krzyk człowieka na ziemi.~Rzucił okiem na czarną
1392  1,  17|             człowieka na ziemi.~Rzucił okiem na czarną twarz, białe zęby,
1393  1,  17|                 twarz, białe zęby, wysadzone na wierzch straszliwe oczy,
1394  1,  17|                     wierzch straszliwe oczy, na ręce błądzące bezradnie
1395  1,  17|                   który się wił coraz ciszej na kamieniach. Zmęczone ciało
1396  1,  17|                   którego postępował, trafił na bramę otwartą czy otwór
1397  1,  17|                  skopaną i wynawożoną ziemię na półtora sążnia, wyrzucała
1398  1,  17|                    czarnej próchnicy, miecąc na wsze strony donice z kwiatami,
1399  1,  17|                    Książę szedł przed siebie na oślep. Ujrzał nagle ciemnik
1400  1,  17|                 ciemnik z winorośli rozpięty na obłąkach i na drzewach morwowych.
1401  1,  17|             winorośli rozpięty na obłąkach i na drzewach morwowych. Tuż
1402  1,  17|                       Tuż u wejścia siedział na płaskich kamieniach człowiek
1403  1,  17|                  kanonady. Nie podniósł oczu na księcia, gdy ten zadreptał
1404  1,  17|                      w ów szczególny, jedyny na świecie bełkot śmierci miasta.
1405  1,  17|                 pożarów. Nie stało powietrza na oddech. Kanonierowie ledwie
1406  1,  17|                 majora, awansowanego obecnie na kapitana. W tę bramę najzacieklej
1407  1,  17|                    granatnik, sam rzucił się na ziemię pod murem. Książę
1408  1,  17|                      Pot czarną plamą wylazł na ich plecach i barkach. Ręce
1409  1,  17|                   mdlały od wprowadzania łóż na miejsca. Tylko białka oczu
1410  1,  17|                      Pusterla, most arkadowy na Corso delie Barche al Palio.
1411  1,  17|                      pościnane albo podarte. Na poszarpanej drodze tarzały
1412  1,  17|                     serce żelaznymi klamrami na tej drodze samotnej. Minąwszy
1413  1,  17|                       dwuramnika wysuniętego na czoło układu wszystkich
1414  1,  17|                podmurowania Miglioretto były na poły zburzone, palisady
1415  1,  17|                     szpaków rozlegał się tam na całej przestrzeni. Groblę
1416  1,  17|                 przez błota do wioski Cerese na zajezierzu widziało się
1417  1,  17|                      starał się, ażeby ustać na nogach. Wszedł po drewnianych
1418  1,  17|                     po drewnianych stopniach na banquette szańca, miejsce
1419  1,  17|          przedpiersie. Przechadzał się tam i na powrót między jednym działem
1420  1,  17|                    wirowały tu i rzuciły się na twarz. Wstrętne myśli rzuciły
1421  1,  17|                   Wstrętne myśli rzuciły się na duszę. Gdy tak błąkał się,
1422  1,  17|                      o pozwolenie udania się na spoczynek. Axamitowski usłyszawszy
1423  1,  17|                 niedawno. Gintułt przycupnął na wygniecionym posłaniu i
1424  1,  17|                straszliwe, sny niezapomniane na całe życie, w których zamknięte
1425  1,  17|                    całość. Kilkakroć skakały na jego piersi pociski przeraźliwe.
1426  1,  17|                     a potem mknęły koło uszu na podobieństwo wielkich chrabąszczów,
1427  1,  17|                    straszliwszą niż wszystko na rzeczywistym świecie, zgniótł
1428  1,  17|                malaryjnej półwiedzy siedział na posłaniu i patrzał przed
1429  1,  17|                   pchała się ze wszech stron na okopy. Olbrzymi kanonier
1430  1,  17|                  szeregi. Zawrzała bitwa nie na bagnety już, lecz na kolby.
1431  1,  17|                     nie na bagnety już, lecz na kolby. Rozwścieczona garść
1432  1,  17|                    tonęli w fosach. Bili się na moc, szarpiąc bronią mundury.
1433  1,  17|                 zginął albo wyrzucony został na zewnątrz. Kompania grenadierska
1434  1,  17|                zapadać się w błocie, stawali na żywych jeszcze ciałach i
1435  1,  17|                     z bateriów del Té runęła na nich kanonada. W wybuchach
1436  1,  17|                  wzajem za gardła i spychali na wieki do jam śmierci. Coraz
1437  1,  17|                   wycieczka była odepchnięta na całej linii. Grenadierowie
1438  1,  17|                     nieprzytomny zgoła upadł na łóżko.~Spał teraz jak drewno,
1439  1,  17|                   obnażoną bronią. Artyleria na przedzie, za nią konnica,
1440  1,  17|                     konnica, kompanie piesze na ostatku. Oznajmiono mu,
1441  1,  17|                    gruntu między jeziorami i na przedmurzu fortecy, zastawione
1442  1,  17|           Axamitowskiego i jej armaty weszły na most, w ciemną czeluść murów
1443  1,  17|             oknach-strzelnicach, co wychodzą na stęchłe jeziora. Milczące
1444  1,  17|                     strudzone wojsko czekało na chwilę wyjścia z przeklętego
1445  1,  17|           protestował. Wychodzili z honorami na podstawie kapitulacji jawnie
1446  1,  17|                 Francuskiej. W pewnej chwili na rozkaz Austriacy pochwycili
1447  1,  17|           dziedzińców, zza murów rzuciła się na nieprzygotowanych piechota
1448  1,  17|                     karabiny, czapki wbijali na oczy albo je zdzierali i
1449  1,  17|                       Wiązali ręce powalonym na ziemię. Oficerowie w pierwszej
1450  1,  17|                       Kolumna była rozerwana na kilkanaście części, a każda
1451  1,  17|                     uszło losu współbraci. I na grupę dwudziestu oficerów
1452  1,  17|                     ich, pierścieniem grubym na dziesięciu chłopa. Poznawszy,
1453  1,  17|               zajechany bagnetem, osunął się na ziemię. Żywi rozwściekli
1454  1,  17|                     się od męki, od krzywdy; na widok tej hańby, niesłychanej
1455  1,  17|             żołdactwo, w tłum zbity; i prał, na śmierć idąc. Wtem tłum na
1456  1,  17|                    na śmierć idąc. Wtem tłum na rozkaz rozchylił się przed
1457  1,  17|                otoczeniu wspaniałego sztabu, na pysznym koniu generał baron
1458  1,  17|                       blady jak trup poszedł na jego spotkanie i z dala,
1459  1,  17|                    co się dzieje, dzieje się na mocy paragrafu sekretnego,
1460  1,  17|                Spełniłeś największą zbrodnię na ziemi: podstępnie, na hańbę
1461  1,  17|               zbrodnię na ziemi: podstępnie, na hańbę wydałeś zbiegów!~-
1462  1,  17|                      Jeśli nas chcesz rzucić na pastwę wrogom dla ratowania
1463  2,  1 |                         W Warszawie pruskiej~Na obraz pierwszych po powrocie
1464  2,  1 |                      eks-filozof zmienił się na ślepe i głuche narzędzie
1465  2,  1 |                       Nie otrzymywał do ręki na swe osobiste potrzeby więcej
1466  2,  1 |            jakiejkolwiek gotówki, niezbędnej na sprawienie ubrania choć
1467  2,  1 |                 ubrania choć trochę modnego, na pohulankę w mieście, były
1468  2,  1 |                  haracz nakładany bezprawnie na chłopów; ujmowanie obroków
1469  2,  1 |               poddziedzica głucha wściekłość na szaty, które nosić musiał,
1470  2,  1 |                   szaty, które nosić musiał, na zajęcia, które spełniał,
1471  2,  1 |                     zajęcia, które spełniał, na wszystko, co go otaczało.
1472  2,  1 |                    według najświeższej mody.~Na jesieni roku 1802 od jednego
1473  2,  1 |                      w gruncie rzeczy skargę na obecne swe położenie. Długo,
1474  2,  1 |                   razy odczytawszy przepisał na czysto - doświadczył uczucia
1475  2,  1 |                 odwiózł ów drogocenny skrypt na pocztę w Sandomierzu. Przez
1476  2,  1 |                      odpowiedź nadeszła, ale na ręce starego Olbromskiego.
1477  2,  1 |                 dogadzało, gdyby Rafał mógł, na czas pewien, objąć miejsce
1478  2,  1 |                     młodzieńca. Jeżeli zgoda na to nastąpi, książę prosił,
1479  2,  1 |                      córkom pytania, jak się na tę sprawę zapatrują, ale
1480  2,  1 |                      rąk cześnik zgodził się na wyjazd syna. Od tego dnia
1481  2,  1 |               naprzód. Swoimi końmi zajechał na granicę pruską, a stamtąd
1482  2,  1 |                podwojów. Wszystkie okna były na głucho zasłonione sczerniałym
1483  2,  1 |                  kilka godzin spędzić ze mną na robocie. Później możesz
1484  2,  1 |                      z uśmiechem - chodziłeś na filozofię?~- A tak... Chodziłem.~-
1485  2,  1 |                  języku, więc ty mi będziesz na polskie tłumaczył.~- Jestem
1486  2,  1 |                     I jeszcze jedno. Wkładam na ciebie obowiązek milczenia
1487  2,  1 |                      jednego wyrazu. Dasz mi na to uroczyste szlacheckie
1488  2,  1 |                      dać takie słowo?~- Daję na to słowo honoru.~- Mówię
1489  2,  1 |                      Musisz tylko poprzestać na jednym służącym, który i
1490  2,  1 |                  kilkodniowym trzęsieniu się na wózku i w dyliżansie. W
1491  2,  1 |                    szelest liści upadających na zeschłą trawę. Rafał odwrócił
1492  2,  1 |                     od tego widoku i szmeru. Na palcach wyszedł ze swej
1493  2,  1 |                      do pokoju, Rafał trafił na uchylone drzwi z kutego
1494  2,  1 |                    sali olbrzymiej, wysokiej na piętro. Była to biblioteka.
1495  2,  1 |                 mnóstwo książek, ustawionych na półkach kilku rzędami. W
1496  2,  1 |                  chęć do gawędy. Więc siałeś na wsi pszenicę sandomierkę,
1497  2,  1 |               przenosić się sercem z miejsca na miejsce, z zawodu do zawodu,
1498  2,  1 |                     jak zbrodniarz schwytany na uczynku pierwszej kradzieży.~-
1499  2,  1 |                 pewne okoliczności wepchnęły na tę żmudną i zakurzoną drogę.
1500  2,  1 |                 dwudziestu żołnierza bił się na śmierć z kilku pułkami.