Tom, Rozdzial

1501  2,  1 |          najsprzeczniejszych. Książę zamilkł na pewien przeciąg czasu i
1502  2,  1 |                      ruchu, z głową podpartą na ręku. Usta jego były odęte,
1503  2,  1 |                        i po wszystkim. Kwiat na tym miejscu nie wyrośnie,
1504  2,  1 |                     sekstern i pisz wyraźnie na pierwszej stronicy te słowa:~
1505  2,  1 |                    długi harbajtel, związany na końcu wstążkową kokardą.
1506  2,  1 |                       Gdy spostrzegł Rafała, na jego twarzy odmalowało się
1507  2,  1 |                   Rafała:~- Możesz teraz iść na miasto i zabawić się, robić,
1508  2,  1 |                    Rafał wyszedł co prędzej. Na ulicy zapomniał o wszystkim.
1509  2,  1 |                     ile mógł. Miasto zrobiło na niego wrażenie. Był przygnieciony
1510  2,  1 |              rozłożyste drzewa wychylały się na błotniste koleje ulicy,
1511  2,  1 |              podniósł głowę i ujrzał stojącą na środku wiedeńską basztardę,
1512  2,  1 |                radością. Jarzymski wyskoczył na kamienie i zaczął ściskać
1513  2,  1 |                      jesiennego chłodu, miał na sobie długopoły frak ciemnozielonego
1514  2,  1 |                     tu młodzież ostrzy sobie na niego pazury.~- Zmiłuj się!...
1515  2,  1 |                    No, a jednakowoż stać cię na taki ekwipaż.~- A widzisz.~-
1516  2,  1 |                  ostatnich, które wychodziły na puste place, słychać było
1517  2,  1 |                       wykwintne, młodociane. Na Jarzymskiego i Rafała nie
1518  2,  1 |             wyborowych tytuniów przenikał go na wskroś i otumaniał mu głowę.
1519  2,  1 |                 głowę. Jarzymski posadził go na krześle w bliskości ciągnących
1520  2,  1 |                 siebie wysiadywali godzinami na szkolnych ławach. Teraz
1521  2,  1 |                 szepcąc, zupełnie jakby byli na lekcji starego Nempe:~-
1522  2,  1 |                   staremu, w wiścika, jak to na Kleparzu bywało, pamiętasz?~-
1523  2,  1 |                     dusiu, a zakłady po trzy na partie. Rafał miał przy
1524  2,  1 |                   stolika, a zimne poty biły na czoło, gdy myślał o straszliwej
1525  2,  1 |                     samego procesu gry wiało na niego dawno, dawno zapomniane
1526  2,  1 |                       Jarzymski odciągnął go na bok i z przyjaznym uśmiechem
1527  2,  1 |                  Dziś mamy jechać do klubu i na teatr. Mógłbyś z nami...
1528  2,  1 |                   pończochy, z modną chustką na szyi. Karciarze rozjeżdżali
1529  2,  1 |                     klubu. Rafał, wyczuwając na lędźwi ucisk ciężkiej kupy
1530  2,  1 |           Jarzymskiego i przemocą wdarło się na wyżynę. Rafał istotnie znał
1531  2,  1 |          kamerdynera-dorobkowicza zamieniony na klub tak zwany angielski,
1532  2,  1 |                   Goście klubowi, podzieleni na grupy, zasiadali przy stołach
1533  2,  1 |              miejscach ów gwar zamieniał się na zwadę i hałas, ale najbardziej
1534  2,  1 |                       Wyznaję to ze skruchą. Na miły Bóg, boję się! Rotmistrz
1535  2,  1 |                    Rotmistrz mię przestrzeli na wylot zatrutą kulą.~- Dawno
1536  2,  1 |                       Niewielka owalna sala, na której progu stanęli, była
1537  2,  1 |             jesiennych kwiatów piętrzyły się na tym stole, dokoła którego
1538  2,  1 |                      I się wszystkim. Krzyki na chwilę umilkły. Ktoś niezręcznie
1539  2,  1 |                  spod Kobrynia...~- A trafił na zebranie niby masonów... -
1540  2,  1 |                  rysować końcem palca krzyże na połciach słoniny. Trzymajcie
1541  2,  1 |                     Forcelliniego, śpisz sam na hetmańskim łożu i o panach
1542  2,  1 |                   tak, że wszyscy słyszeli - na pewno... karmi go łyżeczką.
1543  2,  1 |                          Ale też i oszczędza na tym, bo on jej znowu służy
1544  2,  1 |                      jeszcze nie wiem gdzie, na Kłopockiem czy gdzieś w
1545  2,  1 |                     że w Borchowskim Ogródku na Miodowej ułatwiałeś...~-
1546  2,  1 |                     Mylisz się. Będę tańczył na twoim grobie, to prawda,
1547  2,  1 |                     którzy tyle win dźwigamy na frakach i fryzurach.~- Dowiedź
1548  2,  1 |                       bo inaczej skażemy cię na zapłacenie całej kolacji.~-
1549  2,  1 |                    wówczas wyszedł z kołyski na szerszy horyzont, a nawet
1550  2,  1 |                 nawet stawiałem pierwsze pas na niełatwej wcale posadzce
1551  2,  1 |                 tutaj bladooki zapisywał się na ratuszu warszawskim w poczet
1552  2,  1 |                zawołał zezowaty.~- Pójdziemy na ratusz i sprawdzimy!~- Walmy
1553  2,  1 |                 ratusz i sprawdzimy!~- Walmy na ratusz!~- Każemy Koehlerowi
1554  2,  1 |                   siedział z łokciami daleko na stół wysuniętymi człowiek
1555  2,  1 |                  drogę wybrał... Ze Staszowa na Brody, co?~- A właśnie!
1556  2,  1 |                   twe ręce, bracie... jak ci na imię? - Rafał.~- W twoje
1557  2,  1 |                   widział. Poszatkowałbym go na kapustę, gdyby do rzeczy
1558  2,  1 |                   Gintułtem. Zląkł się walki na szpady. Ze strachu umarł...
1559  2,  1 |                pewnej chwili wstał i zawołał na cały głos, uroczyście wznosząc
1560  2,  1 |                     góry:~- Wnoszę ten toast na cześć psiarni w Oleśnicy!~-
1561  2,  1 |                      głos Rafała - nie tylko na cześć psiarni w Oleśnicy,
1562  2,  1 |                   psiarni w Oleśnicy, lecz i na cześć kurnika w Pacanowie!~
1563  2,  1 |                przeciwnicy rzucali się tutaj na siebie z krzykiem:~- Twoje
1564  2,  1 |                      krzykiem:~- Twoje dobra na Litwie! Kłamco, drżyj !
1565  2,  1 |                      dorobił jako hecmajster na Brackiej ulicy.~- Cha, cha,
1566  2,  1 |                 serdecznością, inni patrzyli na się wzajem spode łba.~Przez
1567  2,  1 |                Zbierajcie się. Kończcie!~Jak na zawołanie, okrągły gospodarz
1568  2,  1 |                  wnet ten i ów zaczął rzucać na stół dukaty obrączkowe.
1569  2,  1 |                minęła salony klubu i wypadła na ulicę. Mżył drobny, zimny
1570  2,  1 |              pociągnął go naprzód:~- Idziemy na teatr...~- Teatr... Czy
1571  2,  1 |                       co widzieli...~- U was na wsi?~- A no...~- Wiedzże
1572  2,  1 |                   przy tej okazji... Idziemy na théâtre de société, do Radziwiłłowskiego
1573  2,  1 |                    Sapieżyńska dla pokazania na złość nam swej polakierii,
1574  2,  1 |                     już w klubie zamroczony, na powietrzu tracił coraz więcej
1575  2,  1 |                    jest. Dopiero wprowadzony na schody wiodące do sali teatralnej -
1576  2,  1 |                    po brzegi. Znalazłszy się na parterze, w sąsiedztwie
1577  2,  1 |                 basowym szeptem:~- Widzą nas na wskroś. Jesteśmy śmieszni.
1578  2,  1 |                    ze światłem, ruszono tedy na plac Krasińskich gwarno
1579  2,  1 |                  kasę zamknął, i rozmawiając na głos weszli do sali. Było
1580  2,  1 |                     rotmistrz, ledwie wszedł na salę i nim spojrzał na scenę.~-
1581  2,  1 |                wszedł na salę i nim spojrzał na scenę.~- Jesteśmy poruszeni
1582  2,  1 |                      ujrzawszy boleść wyrytą na twym obliczu.~- Wielki Boże!
1583  2,  1 |                   wciąż tak samo, nie bacząc na doznaną podniosłość wrażeń.~-
1584  2,  1 |                    za nim, niektórzy zostali na środku parteru. Rafał znalazł
1585  2,  1 |               przekąski i flaszki, rozłożone na stole bufetowym. Rzucał
1586  2,  1 |                      stole bufetowym. Rzucał na ten stół dukaty wygarnięte
1587  2,  1 |                     mówiły mu jakieś zdania, na które zgadzał się bez zastrzeżeń.
1588  2,  1 |                 unurzane w błocie, a stojące na szprychach koła. Gruby pomruk
1589  2,  1 |                     w sztylpach znalazły się na miejscu furmańskich. Konie,
1590  2,  1 |                       Rotmistrz odwiezie was na miejsce dwa razy prędzej
1591  2,  1 |                słyszał ciosy lasek spadające na łeb i grzbiet furmana i
1592  2,  1 |            napastników, laski poczęły spadać na ściany kamienic, drzwi sklepów,
1593  2,  1 |            towarzyszów, z których dwaj stali na balkonie pierwszego piętra
1594  2,  1 |                      Dwaj inni stali jeszcze na szczycie ogrodzenia, przechyleni
1595  2,  1 |                   szarpało sztangę do góry i na dół. Gruz sypał się w oczy...
1596  2,  1 |                     poczęli z ramienia rąbać na ślepo. Anizetka, Bursztynek,
1597  2,  1 |              wszystek tłum towarzyszów runął na nich z laskami, z kamieniami
1598  2,  1 |                      kamieniami znalezionymi na ziemi. Wnet żelazny drąg
1599  2,  1 |                   przeważył szalę zwycięstwa na stronę awanturników. Ront
1600  2,  1 |                   Koniec jej trafił wreszcie na żywe mięso.~Wówczas dopiero
1601  2,  1 |               obezwładnił. Prusak osunął się na ziemię. Wówczas zwycięzca
1602  2,  1 |                począł kuć w zęby. Gdy tamten na dobre omdlał, powlókł go
1603  2,  2 |             Jarzymskiego, który obok chrapał na sofie. Z niewysłowionym
1604  2,  2 |                     w karty. Olbromski leżał na swej pościeli z oczyma przymkniętymi,
1605  2,  2 |                  jego propozycję przechadzki na szafot, byleby z zawiązanymi
1606  2,  2 |                     wdział. Narzucił płaszcz na ramiona i wyszedł. W kieszeni
1607  2,  2 |                służącemu Jarzymskiego czekać na siebie. Był pewien, że go
1608  2,  2 |                      otwarły i Łukasz wniósł na tacy dużą szklankę jakiegoś
1609  2,  2 |                  jakiegoś napoju. Ustawił to na stoliku obok łóżka z łagodnym
1610  2,  2 |                    czym innym, budował plany na przyszłość, nerwowo grał
1611  2,  2 |                    gdy oto nagle zjawiła się na jego piersiach ohydna głowa.
1612  2,  2 |                    Zimny pot osiadł kroplami na czole pełnym ołowiu, a na
1613  2,  2 |                    na czole pełnym ołowiu, a na duszy owa tajemnicza zmaza,
1614  2,  2 |                   wówczas cierpienie zostało na piersiach. Głowonóg przemienił
1615  2,  2 |                    się późno w nocy i usiadł na pościeli, wstrząśnięty czymś
1616  2,  2 |                   jakoby zapasy siły z siłą. Na podobieństwo przelotnych
1617  2,  2 |                     łóżka blady, zdruzgotany na duszy, sam dla siebie odmienny
1618  2,  2 |                     skórę. Gdy Rafał wszedł, na chwilę zamilkli i przerwali
1619  2,  2 |                   pierwszym razem, skierował na niego swe oczy naiwne i
1620  2,  2 |                    oczy olbrzymiego dziecka. Na ukłon Rafała odpowiedział
1621  2,  2 |                 liście?~- Tak, donosiłem....~Na twarzy majora zaświecił
1622  2,  2 |                 niedźwiedzią figurę.~- Praca na zoranej roli - zaczął mówić
1623  2,  2 |                 przekonania ten wywód. Toteż na twarzy jego odmalował się
1624  2,  2 |                  ziarna, w rodzeniu się traw na łące, gdy przygrzeje słońce
1625  2,  2 |           wewnętrznym z głębi siebie patrzał na to, jak naga ziemia drży
1626  2,  2 |                    słońcem, jak wody stojące na niej trzęsą się i raz w
1627  2,  2 |                     porankiem...~Zadumał się na chwilę, jakby zapomniał,
1628  2,  2 |                kiście zbóż, kielichy kwiatów na tej całej cudownej ziemi...
1629  2,  2 |                     całego żywota wszystkich na ziemi roślin. W ziarnie
1630  2,  2 |           wytłumaczył ten oto ustęp z łaciny na polskie.~To mówiąc posunął
1631  2,  2 |                 duszę swoją! Nigdy i nic już na świecie nie mogłoby przewyższyć
1632  2,  2 |                    jakich się tam doznaje.~- Na pewno tak jest, na pewno,
1633  2,  2 |                doznaje.~- Na pewno tak jest, na pewno, jak mówisz, Bracie
1634  2,  2 |                      drzewa, jestem jak głaz na pastwisku, który tylko od
1635  2,  2 |                     zakuka i rozraduje ludzi na ziemskim przestworze"...
1636  2,  2 |                    odchodzi z Hipponu. Znowu na puszczę! Wczoraj czytaliśmy
1637  2,  2 |                     dostatecznych odpowiedzi na kwestie zadane mu przez
1638  2,  2 |             przyszedł, Fortunatus oddala się na pustynię, by znowu w samotności
1639  2,  2 |                  udręczeń ciała. Zacznie tam na nowo zgłębiać, ważyć i przenikać
1640  2,  2 |                      w ciemnej nocy spogląda na ziemię głębokością mroku
1641  2,  2 |                     trzęsienie ziemi i burza na szlakach morskich? Azaliż
1642  2,  2 |             odrodzenia rodu ludzkiego. Widzi na brzegu morskich zalewisk
1643  2,  2 |                    spracowane i osłabłe nogi na łożu i nie wstawać już,
1644  2,  2 |                      i nie wstawać już, lecz na wieki umrzeć.~Katodos Persefony!...
1645  2,  2 |                    Patrzy nieszczęsny ojciec na białe kudełki swego jedynaka,
1646  2,  2 |                      kudełki swego jedynaka, na okrągłe rączki i nogi, na
1647  2,  2 |                    na okrągłe rączki i nogi, na małe barki, które będą musiały
1648  2,  2 |             przeglądają się myśli młodociane na obraz białego obłoku, kiedy
1649  2,  2 |                  pragnął wgnieść, wprowadzić na powrót we wnętrzności żył
1650  2,  2 |                   nim razem ujść w zaświaty, na pagórki wieczności. Widzi
1651  2,  2 |                  skrzywdzony jest umierający na korzyść szczęśliwego Jakuba?
1652  2,  2 |                 przez krokodyle i skorpiony, na ląd, w który uderza niespodziane
1653  2,  2 |               niespodziane trzęsienie ziemi, na morze, które gonitwa wszechwichrów
1654  2,  2 |               gonitwa wszechwichrów zamienia na bezrozumnego kata... Myśleć
1655  2,  2 |                 ponad ludzie, jedynego urobi na obraz Ahuramazdy, i wówczas
1656  2,  2 |                   Rafał miał oczy spuszczone na wiersze książki, ale rozmowa,
1657  2,  2 |                  Książę, wypowiadając zdania na pół rozumiane przez nowego
1658  2,  2 |                   pokoju. Była to pracownia. Na środku mieścił się ogromny
1659  2,  2 |                   skórą. Okno było otwarte i na prost niego sunęła się w
1660  2,  2 |                       Głowa jego zsunęła się na rozłożone karty książki
1661  2,  2 |                      u ich źródeł, a kończąc na materiałach do historii
1662  2,  2 |                     studia niewiele wpłynęły na usposobienie Rafała. Ani
1663  2,  2 |              najpilniej i nigdy nie zasłużył na karę za spóźnienie. Sumiennie
1664  2,  2 |                      nie zwracał teraz uwagi na jego sekretarstwo. Wszyscy
1665  2,  2 |                 przygodna, jak urząd w loży.~Na uroczystość świętojańską
1666  2,  2 |                 donosić Wielkiemu Wschodowi "na wschodzie" Berlina. Postanowiono
1667  2,  2 |                  afiliowany" do loży męskiej na wschodzie Warszawy, pod
1668  2,  2 |                   Rafał z zapałem wybrał się na tę niezwykłą uroczystość.
1669  2,  2 |                  tymiż barwy. Mistrz zasiadł na wzniesieniu. Brat Straszny
1670  2,  2 |                   świątyni. Nim się ukazały, na dany znak Bracia zanucili
1671  2,  2 |                      cnoty ołtarzy~I złóżcie na nich te dary,~Co zdobią
1672  2,  2 |                      do towarzystwa masonek. Na pytanie: czy nikt się nie
1673  2,  2 |                   masonek pytania z rytuału, na które ona wprawnie i z wypróchniałym
1674  2,  2 |                   oraz odpowiedziach stanęła na progu profanka. Oczy jej
1675  2,  2 |                     frędzla przepaski spadła na ramiona śnieżnej białości,
1676  2,  2 |                   ramiona śnieżnej białości, na piersi obnażone. Spod zasłony
1677  2,  2 |                   lamp spirytusowych rzucało na tę postać przerywany blask.
1678  2,  2 |                     usta...~Bracia i siostry na widok profanki trzykroć
1679  2,  2 |                 wobec Stwórcy wszechrzeczy i na wszystko, co może być świętego
1680  2,  2 |                  wyrazy. Włosy jeżyły mu się na głowie, a wiatr śmiertelny
1681  2,  2 |                     oczyszczając ją oświecił na drodze cnoty...~Brat Straszny
1682  2,  2 |             potrząsnął łańcuchem, założył go na szyję nowej uczennicy. Rafał
1683  2,  2 |                     był wtedy w sobie samym. Na nieznanym, tamtym świecie.
1684  2,  2 |                      się w duszę swoją leżąc na dymiącym śniegu wśród pól.
1685  2,  2 |                 środek, do kolumny, w której na samym końcu stał Rafał,
1686  2,  2 |                     drży, podniosła oczy jak na twarz każdego z Braci...
1687  2,  3 |                    jechał z księciem saniami na ulicę Mazowiecką do pełnego
1688  2,  3 |             Tymczasem furman zatrzymał konie na rogu ulicy i młodzieniec
1689  2,  3 |                     zapinał swój czarny frak na wszystkie guziki i przyciskał
1690  2,  3 |              powrócił, był we fraku zapiętym na wszystkie guziki, w czarnych
1691  2,  3 |                   kolan, a z lewego ramienia na prawy bok szła szeroka,
1692  2,  3 |                  szła szeroka, biała szarfa. Na ręku miał rękawiczki.~Przeszli
1693  2,  3 |                  czarny dziwnego kształtu, a na nim trupia głowa, w którą
1694  2,  3 |             skupienia, tylekroć zalecanej mu na tę chwilę przez księcia,
1695  2,  3 |                  chóralne, jakby żołnierskie na placu mustry potwierdzenia.
1696  2,  3 |                 Znajdujący się pośrodku miał na ramieniu obnażoną szpadę.
1697  2,  3 |             cierpliwość, odwaga i milczenie. Na zapytanie, czy trwa w zamiarze
1698  2,  3 |                Stojący pośrodku zaczął mówić na temat wymienionych siedmiu
1699  2,  3 |            oznaczając w długim wywodzie. Gdy na zadane w końcu pytanie:
1700  2,  3 |                      gdy udzielił odpowiedzi na każde z tych żądań, z trzaskiem
1701  2,  3 |                światła odbyć drogę z Zachodu na Wschód, a gdybyś ujrzał
1702  2,  3 |                      w nim upór, przeszyj mu na wylot zdradzieckie serce!~
1703  2,  3 |                      prowadzono, jak sądził, na dawne miejsce, dało się
1704  2,  3 |              szczękiem schylony, w półokrąg. Na końcu drogi znów oddał pokłon.~
1705  2,  3 |                miechów. Za chwilę obalono go na taczki i wieziono po nierównej
1706  2,  3 |                       Wreszcie, pozostawiony na chwilę w spokoju, zajął
1707  2,  3 |                    lewe kolano, położyć rękę na Ewangelii, daj mu cyrkiel
1708  2,  3 |                    mgnienie oka i zerwie się na równe nogi, zedrze z oczu
1709  2,  3 |                 Uczuł, że w tej samej chwili na ciemieniu głowy jego spoczęły
1710  2,  3 |                   całego świata Budowniczym, na zbawienie moje i na honor
1711  2,  3 |             Budowniczym, na zbawienie moje i na honor mój nieskalany, jako
1712  2,  3 |                rzucone przepaści, ciało moje na popiół spalone i po wszystkich
1713  2,  3 |              Budowniczy udziela swej pomocy! Na potwierdzenie przysięgi
1714  2,  3 |                   Podnieś się. Prowadźcie go na Zachód.~Uczeń miał znowu
1715  2,  3 |                      ostrza wszystkich szpad na swoich piersiach. Znowu
1716  2,  3 |                 płomień spirytusu palący się na wzniesieniu, gdzie siedział
1717  2,  3 |                    za ucznia przyjęty. Jeśli na to zasługiwać będziesz,
1718  2,  3 |                      wydobyte, ale wszystkie na całej ziemi oręże Braci
1719  2,  3 |                    się dwie śpiżowe kolumny. Na jednej z nich dostrzegł
1720  2,  3 |                     nich dostrzegł literę B, na drugiej J. W pobliżu kolumn
1721  2,  3 |                 rzekł Mistrz:~- Postawcie go na cyrklu mądrości, na węgielnicy
1722  2,  3 |             Postawcie go na cyrklu mądrości, na węgielnicy szczerości, na
1723  2,  3 |                    na węgielnicy szczerości, na gwieździe płomienistej.~
1724  2,  3 |                podane przez mistrza obrzędów na aksamitnej poduszce: fartuch
1725  2,  3 |                     jest już z nimi złączony na zawsze, a przecież byli
1726  2,  3 |                   symbolami, a dnami grubymi na cal. Po trzecim daniu Mistrz
1727  2,  3 |                   przed miesiącem powstałej "na wschodzie" Warszawy loży
1728  2,  3 |                masonek. Wypite wino działało na Rafała w sposób nadzwyczajny.
1729  2,  3 |                 wystrzałem uczyńcie, Bracia, na znak tej tajemniczej ligi,
1730  2,  3 |                     sąsiada, a dłoń spoczęła na jego ramieniu. Wszystkie
1731  2,  3 |                Mistrza, utopiły w nich i tak na długo zastygły. Jakże dziwnymi
1732  2,  4 |                      u ich źródeł, a kończąc na materiałach do historii
1733  2,  4 |                     studia niewiele wpłynęły na usposobienie Rafała. Ani
1734  2,  4 |              najpilniej i nigdy nie zasłużył na karę za spóźnienie. Sumiennie
1735  2,  4 |                      nie zwracał teraz uwagi na jego sekretarstwo. Wszyscy
1736  2,  4 |                 przygodna, jak urząd w loży.~Na uroczystość świętojańską
1737  2,  4 |                 donosić Wielkiemu Wschodowi "na wschodzie" Berlina. Postanowiono
1738  2,  4 |                  afiliowany" do loży męskiej na wschodzie Warszawy, pod
1739  2,  4 |                   Rafał z zapałem wybrał się na tę niezwykłą uroczystość.
1740  2,  4 |                  tymiż barwy. Mistrz zasiadł na wzniesieniu. Brat Straszny
1741  2,  4 |                   świątyni. Nim się ukazały, na dany znak Bracia zanucili
1742  2,  4 |                      cnoty ołtarzy~I złóżcie na nich te dary,~Co zdobią
1743  2,  4 |                      do towarzystwa masonek. Na pytanie: czy nikt się nie
1744  2,  4 |                   masonek pytania z rytuału, na które ona wprawnie i z wypróchniałym
1745  2,  4 |                   oraz odpowiedziach stanęła na progu profanka. Oczy jej
1746  2,  4 |                     frędzla przepaski spadła na ramiona śnieżnej białości,
1747  2,  4 |                   ramiona śnieżnej białości, na piersi obnażone. Spod zasłony
1748  2,  4 |                   lamp spirytusowych rzucało na tę postać przerywany blask.
1749  2,  4 |                     usta...~Bracia i siostry na widok profanki trzykroć
1750  2,  4 |                 wobec Stwórcy wszechrzeczy i na wszystko, co może być świętego
1751  2,  4 |                  wyrazy. Włosy jeżyły mu się na głowie, a wiatr śmiertelny
1752  2,  4 |                     oczyszczając ją oświecił na drodze cnoty...~Brat Straszny
1753  2,  4 |             potrząsnął łańcuchem, założył go na szyję nowej uczennicy. Rafał
1754  2,  4 |                     był wtedy w sobie samym. Na nieznanym, tamtym świecie.
1755  2,  4 |                      się w duszę swoją leżąc na dymiącym śniegu wśród pól.
1756  2,  4 |                 środek, do kolumny, w której na samym końcu stał Rafał,
1757  2,  4 |                     drży, podniosła oczy jak na twarz każdego z Braci...
1758  2,  5 |                   Parna noc czerwcowa zeszła na ogród i dom, objęła wszystko
1759  2,  5 |                     się do okien, wychodziła na balkon wiszący ponad trawnikiem,
1760  2,  5 |                     woli...~Paliła ją suknia na ramionach i biodrach, cisnęły
1761  2,  5 |                 pragnące wsparcia, kładła je na ramieniu nocy, a rozchylonymi
1762  2,  5 |                     morze upału składały się na nią, tworzyły ją od tygodni.
1763  2,  5 |               ciemności. Radość wznosiła się na kłębach zapachów z mroku
1764  2,  5 |                   granatowe niebo i miliardy na nim gwiazd. Gwiazdy były
1765  2,  5 |                   dobroci, z uśmiechem cnoty na ustach i od szukania po
1766  2,  5 |                 ziemi prawdy ze zmarszczkami na czole! Głowa twoja jest
1767  2,  5 |                      stóp do głowy, od włosa na głowie do małego palca u
1768  2,  5 |                      w moje oczy. Czy patrzę na falę morza, na widoki ziemi,
1769  2,  5 |                    Czy patrzę na falę morza, na widoki ziemi, na obłoki
1770  2,  5 |                      morza, na widoki ziemi, na obłoki nieba — widzę jego
1771  2,  5 |                    kocham. Za jego szczęście na ziemi dałabym sobie bez
1772  2,  5 |                     ją opasywały, i wiła się na miejscu jak nadeptana żmija.~
1773  2,  5 |                   poruszyło włosy i spłynęło na obnażoną szyję. Uczuła w
1774  2,  5 |                      szczęścia. Złożyła ręce na piersiach, schyliła głowę...
1775  2,  5 |                ramieniu. Włosy jego głowy są na ręce mej obnażonej, a białe
1776  2,  5 |                     w górach, błękitne widmo na drogach morza, obłoku mój
1777  2,  5 |                    drogach morza, obłoku mój na niebie? Duszo mej duszy?...~
1778  2,  6 |                    With wyjechała z Warszawy na kurację do Bardyjowa. Do
1779  2,  6 |                pannom służącym kazała czekać na siebie w Krakowie, a sama
1780  2,  6 |                   izby. Świeciła się tam już na szynkwasie łojowa świeczka.
1781  2,  6 |                    tej samej chwili: patrzał na nią. W półciemności widzieli
1782  2,  6 |                     w nich zapamiętawszy się na śmierć. Była to rozkosz
1783  2,  6 |               wartości, zważyły się i upadły na dno dusz. Tylko anielskie
1784  2,  6 |                      ustach.~Dał się słyszeć na brukowanym podcieniu radosny
1785  2,  6 |                 leżały bezwładnie, splecione na kolanach. Była tak przecudowna,
1786  2,  6 |               stokroć ów pewnik, że ona jest na pewno tu, gdzie na nią czekał
1787  2,  6 |                      jest na pewno tu, gdzie na nią czekał tyle godzin w
1788  2,  6 |                     w jej oczach, w ustach i na czole.~Ujrzał ją wszystką
1789  2,  6 |                    błogosławieństwo wypełzło na wargi. Tak samo splotły
1790  2,  6 |               miejsca spasione, rosłe konie. Na gościńcu za miastem poszły
1791  2,  6 |               słów-uściśnień. Konie parskały na równym, wyschłym gościńcu.
1792  2,  6 |               księżycowa, widna. Nie postała na niebie ani jedna chmurka.
1793  2,  6 |                puszcze przelewały się z góry na górę, wznosiły i zniżały.
1794  2,  6 |                    dół, ku rzece błyszczącej na kamieniach, to znowu wspinała
1795  2,  6 |            kamieniach, to znowu wspinała się na przełęcze, wdzierała na
1796  2,  6 |                      na przełęcze, wdzierała na strome zbocza. Tu i owdzie
1797  2,  6 |                     stadami psów, skaczących na wysokość drabinek wozu.
1798  2,  6 |                      cały dom w mroku ginął. Na tej ścianie ubogiej światło
1799  2,  6 |                   królewski przybytek. Śniło na niej przedwieczny swój sen.
1800  2,  6 |                      cudnej nocy sen o życiu na pochyłości urwiska góry,
1801  2,  6 |                    bez ceny. Woźnica skoczył na kozieł i ruszyli dalej.
1802  2,  6 |                     było coraz bardziej, jak na nizinach w późnej jesieni.
1803  2,  6 |                   nizinach w późnej jesieni. Na prawo i na lewo leżały przy
1804  2,  6 |                   późnej jesieni. Na prawo i na lewo leżały przy białej
1805  2,  6 |                powieść za sobą. Serca wołały na nią, gdy nagle zwracała
1806  2,  6 |                    tętent kopyt rozlegał się na sennej drodze. Leciał stamtąd
1807  2,  6 |                  Leciał stamtąd w martwy las na podobieństwo tysiąca toporów
1808  2,  6 |                      radości, w hymn święty, na który w mowie ludzkiej nie
1809  2,  6 |              skrzydło, chyżo poleciał w bok, na dół. Helena krzyknęła. W
1810  2,  6 |                      jakby były skamieniałym na wieki wiatrem. Zimne ich
1811  2,  6 |                   znowu szeptała:~- Czekałam na ciebie tak długo, przez
1812  2,  6 |              najwyższe, uśmiechnięte!... Tu, na twoich piersiach był wilk,
1813  2,  6 |                      Ty się nie boisz nikogo na ziemi! Masz przy sobie sztylet,
1814  2,  6 |                   się nikogo, nikogo, nikogo na ziemi. Ani ludzi, ani zwierząt!
1815  2,  6 |                       My jesteśmy sami jedni na świecie! Jesteś straszny!
1816  2,  6 |                straszny! Jesteś piękny! Drżę na samą myśl... Jestem twoją
1817  2,  7 |                      spienionej wody. Leżała na zboczu pochyłym ku południowi.
1818  2,  7 |               białymi puszkami i nikłe sity. Na suchych wzgórkach, do których
1819  2,  7 |                    Jakie je miała zakląć? Co na swoje usprawiedliwienie
1820  2,  7 |                     się, dokąd oczy poniosą. Na wyniosłych wierzchołkach,
1821  2,  7 |                głuchy sen albo splótłszy się na wzór dwu limb zrosłych od
1822  2,  7 |                      namiętność. Wtargnąwszy na te wyżyny, odtrącali precz
1823  2,  7 |                 siostrą i bratem, którzy się na wieki wieczne kochają. Przyciskając
1824  2,  7 |                   ciałem, innym człowiekiem. Na jawie, w biały dzień własnymi
1825  2,  7 |                lecącej Wody, że jeszcze żyją na ziemi. Wtedy przedziwne
1826  2,  7 |               Podnieśli czoła i, sparłszy je na ręku, długo patrzali za
1827  2,  7 |                   długo patrzali za krawędź, na której były ich głowy. Śliska,
1828  2,  7 |                   głębi ziemi. Potok szumiał na dnie, rojąc się w nim jak
1829  2,  7 |                    wieczność. Tak jak teraz, na zawsze, bez odmiany. Sen
1830  2,  7 |               ubranie. Podrzemy suknie twoje na pasy, zwiążemy się nimi,
1831  2,  7 |                     znowu pochłaniał ich sen na jawie, pełen ułudy bardziej
1832  2,  7 |                  istotnej niż twardy granit, na którym leżały ciała, bardziej
1833  2,  7 |                  wiatr szczytowy, osadzający na skórze coś jakby suche nici
1834  2,  7 |                obwiedzione kamiennymi płoty. Na zboczach niższych gór, obdartych
1835  2,  7 |                    że halny wiatr zastał ich na zrębie skały wapiennej,
1836  2,  7 |                       Helena, z głową opartą na kamieniu, patrzała w małą,
1837  2,  7 |                   wysmukłych nóg, łasiły się na obraz dzikich zwierząt,
1838  2,  7 |                    posadach, chwieje z wolna na fundamentach i głucho skrzypi
1839  2,  7 |                       W ustach zmieniały się na śpiew solowy, dostrojony
1840  2,  7 |                   cnota. Wszystko wychodziło na jaw w słowie tak, jak było.
1841  2,  7 |                     nieporównanych wypełzała na światła całkowita jej natura,
1842  2,  7 |                 wzajem, za każde postawienie na nich nogi oddawać jej tysiące
1843  2,  7 |                       rozdzielające strumień na niezliczone potoczki, odziane
1844  2,  7 |              litowali się nad przeklętą dolą na poły zgniłego kloca, brali
1845  2,  7 |                     gdyby w nich zamieszkały na nowo małe, dawno wygasłe,
1846  2,  7 |                      nieraz stronie zwracali na się oczy i bez wymienienia
1847  2,  7 |                 odwiedziny. "Zmienne" leżało na szczycie kamienistej wysokości,
1848  2,  7 |                      składać kosmate gałęzie na łonie swym spokrewnionym
1849  2,  7 |               spokrewnionym z zorzą poranną, na łonie swym niepochwytnej
1850  2,  7 |           niepochwytnej barwy jak kolor piór na szyi pawia, ale nim chwila
1851  2,  7 |                   kołysała powłóczyste zwoje na falach szklistych. Jak niespodziany
1852  2,  7 |                długie, niepodobne do niczego na ziemi, niby to w kliny włochate,
1853  2,  7 |                     dna.~Helena, skoro tylko na brzeg jeziora przypadła,
1854  2,  8 |                      Okno" skalne wychodziło na przepaściste zbocze grani.
1855  2,  8 |                     skalistego asylum, jakby na straszny dziedziniec zburzonego
1856  2,  8 |               zburzonego zamczyska. W górze, na zrębach podobnych do piór
1857  2,  8 |                     nikłe drzewka jarzębiny.~Na bujnych trawach o szerokim
1858  2,  8 |                   trawach o szerokim liściu, na kępach zeschłych borówek,
1859  2,  8 |                    kamienie, wypoczywali jak na puchu. Wygrzewali się w
1860  2,  8 |                      długie godziny spłynęły na wypatrywaniu ziemi i nieba.
1861  2,  8 |                chwile szczęścia największego na ziemi. Cały świat zewnętrzny
1862  2,  8 |             zewnętrzny przemienił swą istotę na rozkosz, a rozkosz była
1863  2,  8 |                      rozkosz, a rozkosz była na usługach miłości. Wywołując
1864  2,  8 |                    echo kochane.~Zostali tam na noc. U wejścia do pieczary
1865  2,  8 |                       Krzyk Heleny wzywał go na pomoc... Zobaczył, jak ją
1866  2,  8 |                      jeden z chłopów powalił na ziemię. Widział, jak się
1867  2,  8 |           najstraszniejsze, co mógł zobaczyć na ziemi. Począł żreć kamienie
1868  2,  8 |                   żwir skalny. Ktoś siadł mu na plecach i potężną dłonią
1869  2,  8 |                      powtórnie obalić chciał na ziemię i jak poprzedni,
1870  2,  8 |                  susem skoczyła przed siebie na wystający, najwyższy brzeg
1871  2,  9 |                      kępę naniesionego mchu, na sobie obszerną, zbójecką
1872  2,  9 |               brzydkiej butelce. Rafał uczuł na głowie swej i na ciele bandaże,
1873  2,  9 |                 Rafał uczuł na głowie swej i na ciele bandaże, a pomacawszy
1874  2,  9 |                 Heleny nie ma. Boleść runęła na niego, jakby się zwaliła
1875  2,  9 |        prześladowanie, jakiego dopuszcza się na jego duszy ten obcy widok.
1876  2,  9 |                      I oto nagle rzuciła się na niego rozpacz. Zwalił się
1877  2,  9 |                    niego rozpacz. Zwalił się na ziemię, zaczął rwać włosy,
1878  2,  9 |                     zdzierać bandaże, targać na sobie szmaty, tarzać się
1879  2,  9 |                   krew znowu broczyć zaczęła na jasne kwiatuszki hali, którym
1880  2,  9 |                      kwiatuszki hali, którym na słońcu tak dobrze było wysysać
1881  2,  9 |                   zamiarem szukania miejsca, na które spadła Helena. Dziwił
1882  2,  9 |                     bliskości podnóża skały, na której spędził ostatnią
1883  2,  9 |               soczyste, szczęśliwe... Szukał na nich śladów krwi sercem
1884  2,  9 |                  miejsce: podchmurny ów zrąb na skale, wystający daleko.~
1885  2,  9 |                      nadzieję. Serce poczęło na nowo szarpać się w piersiach,
1886  2,  9 |                 trumną najdroższą. Wybladły, na drżących nogach, zlany potem,
1887  2,  9 |                    nogach, zlany potem, stał na tym miejscu z oczyma wlepionymi
1888  2,  9 |                przelewa. Stojąc tak bez sił, na cudzych niejako nogach,
1889  2,  9 |                    zaczęła marzyć...~Poszedł na prawo i poszedł na lewo
1890  2,  9 |                   Poszedł na prawo i poszedł na lewo dla. odszukania najgorszej
1891  2,  9 |                     w to samo miejsce, upadł na nie głową, ustami i sercem,
1892  2,  9 |                     odnalazł ślady zbójników na trawie, choć już była wyschła
1893  2,  9 |                     i sam znajdował miejsce, na którym składano ciało zabitej.
1894  2,  9 |                     Spostrzegał krew zaschłą na kamieniach i trawie. Ale
1895  2,  9 |                  pewnym miejscu ślady weszły na kamienistą perć i prawie
1896  2,  9 |              Gdzieniegdzie czerniała jeszcze na szarym głazie grudka ziemi
1897  2,  9 |                     wilgotnej, przyniesionej na podeszwie kierpca, roztartej
1898  2,  9 |                uciekających przed nim ścigał na oko. Zdziwiony i pełen strachu
1899  2,  9 |                  zastępu. Kiedy niekiedy coś na powierzchni plusnęło cicho,
1900  2,  9 |                    oczekiwanie, już szmer ów na wieki wieków utonął w milczeniu.
1901  2,  9 |                    milczeniu. Rafał siedział na brzegu jeziora objąwszy
1902  2,  9 |                 wiedział, wszystko pamiętał. Na czułych wagach ducha wszystko
1903  2,  9 |                     wyjdzie utopiona, że się na płaskiej tafli zakołysze.
1904  2,  9 |                  przeminęła, nadzieja spadła na ziemię, jak łza spada z
1905  2,  9 |                      rozwalało się milczenie na prawo i lewo, milczenie
1906  2,  9 |                    wyjątkiem jednej boleści. Na ciemnym niebie czerniejące
1907  2,  9 |                      piła i rozszarpywały ją na drzazgi. Niejasne zarysy
1908  2,  9 |                       Czarne niebo zaciężyło na ciemieniu, niby wieko skrzyni
1909  2,  9 |              wszystko, co przecierpiane było na ziemi... Zmiłujcie się nade
1910  2,  9 |                      go nikt i nic. Pustynia na zachodzie, pustynia na wschodzie...
1911  2,  9 |              Pustynia na zachodzie, pustynia na wschodzie... Świerszcz tylko
1912  2,  9 |                     O góry, góry-stańcie się na nowo zimnymi górami, budzącymi
1913  2,  9 |               dobroci nocnej, niech wytchnie na posłaniu lasów, na wodzie
1914  2,  9 |                  wytchnie na posłaniu lasów, na wodzie cichości, niech się
1915  2,  9 |                     jakąś wiadomość, huśtały na płótnach swych bezdźwięczny
1916  2,  9 |           księżycowych promieni i ciskały je na wielki stos. Wznosiły się
1917  2,  9 |               spomiędzy nich obłoczek leżący na wznak, senne ciało, które
1918  2,  9 |                  dokoła bladej twarzy. Płyną na łono odsłonione żałosne
1919  2,  9 |                  niby szata posępna. W dali, na rozjaśnionym niebie ukazały
1920  2,  9 |                   piszczelach. Nieszczęśliwy na widok tej nowej zimnej piękności,
1921  2,  9 |                  zimnej piękności, obojętnej na śmierć, która się tu dokonała,
1922  2,  9 |                 gwałtu. Jak kozica wdarł się na wyniosłe pasmo. Stanąwszy
1923  2,  9 |                    wyniosłe pasmo. Stanąwszy na przełęczy jął orlimi oczyma
1924  2,  9 |                  świat krzyk z całej piersi. Na wschód, na zachód, na północ
1925  2,  9 |                     całej piersi. Na wschód, na zachód, na północ i na południe...
1926  2,  9 |                piersi. Na wschód, na zachód, na północ i na południe...
1927  2,  9 |                       na zachód, na północ i na południe... Głos nieszczęśliwy
1928  2,  9 |               wątłymi skrzydły, rozbijał się na krawędziach, roztrzaskiwał
1929  2,  9 |                       rozpadlin wdzierał się na nowe, coraz wyższe wierzchołki.
1930  2,  9 |                      i orła, ale nie zwracał na nich uwagi, płoszył tu i
1931  2,  9 |                     siły w kolanach. Wbiegał na nie jak na pagórki. W nocy
1932  2,  9 |                 kolanach. Wbiegał na nie jak na pagórki. W nocy nie spał.
1933  2,  9 |                 Przytulony do skały czatował na zbójców.~Śniło mu się na
1934  2,  9 |                     na zbójców.~Śniło mu się na jawie, że jest lisem, do
1935  2,  9 |                      Widział, jak się pomyka na coraz wyższe piętra i kominki
1936  2,  9 |               podkopią jego kryjówkę, skacze na inną, na inną, aż do ostatniej.
1937  2,  9 |                    kryjówkę, skacze na inną, na inną, aż do ostatniej. Nie
1938  2,  9 |                chybkim i pewnym susem skoczy na łby psów przywalone gliną,
1939  2,  9 |                    on sam jest lisem i czeka na huk strzału. Za chwilę ma
1940  2,  9 |                      granitów, że w nich ani na sekundę nie zasypia cierpienie.
1941  2,  9 |                 wynioślejsze świerki rzucały na krótką trawę, jeszcze mlekiem
1942  2,  9 |                   wolna szedł w las i trafił na potok płynący z boku góry.
1943  2,  9 |                Poczuł, że mu ręce skrępowano na plecach, łącząc dłonie za
1944  2,  9 |                     piechurów. Kazano mu iść na dół. Nie chciał. Wówczas
1945  2,  9 |                     ale milczał zobojętniały na wszystko, co nie miało styczności
1946  2,  9 |                    do swych siodeł. Skoczyli na koń, dobyli szabel i poprowadzili
1947  2,  9 |                 wiosce żołnierze przystanęli na chwilę, żeby się napić wody.
1948  2,  9 |               czółnie kudłaty dziad czekając na tych, co by się na drugi
1949  2,  9 |                  czekając na tych, co by się na drugi brzeg przewieźć chcieli.
1950  2,  9 |                 chcieli. Zgonionemu przyszło na myśl słowo "Charon"... Ale
1951  2,  9 |                      rozległej dolinie zamek na stromej skale. Kręty, kamienisty
1952  2,  10|               Zostawiony w ciemności, usiadł na ziemi i z uciechą wsparł
1953  2,  10|                    zdała się być drugą izbą. Na warstwach skały, zwojami
1954  2,  10|                      skały, zwojami idących, na wsparciu. ich i umocnieniu
1955  2,  10|                 chamy... Głowa leniwo zwisła na piersi, włosy zsunęły się
1956  2,  10|                    piersi, włosy zsunęły się na czoło i wśród delikatnego
1957  2,  10|                  wśród delikatnego mrowienia na skórze czoła, gdy się zsuwały,
1958  2,  10|                  Nieznany towarzysz siedział na ziemi. Przykuty był do swego
1959  2,  10|                  szumie swej głowy, który go na chwilę nie opuszczał, w
1960  2,  10|                      żal.~A później spuszczę na cię nie wątłą trwogę, lecz
1961  2,  10|                  pełza, gdzie promień słońca na mgnienie ludzkiej źrenicy
1962  2,  10|                       która jest moją.~Wezmę na własność każdą chwilę, którą
1963  2,  10|              przywykłeś nazywać, wyciągnę ją na długość rozleglejszą niż
1964  2,  10|                      ucha.~Zapomnę, żeś jest na ziemi.~Niech cię upadającego
1965  2,  10|                  ciało słuchacza zsunęło się na ziemię. Głowa upadła na
1966  2,  10|                      na ziemię. Głowa upadła na twarde kamienie, a spalone
1967  2,  10|                   twarde kamienie, a spalone na węgiel usta uczuły smak
1968  2,  10|                     w piersi. Był jak kamień na drodze, który każda noga
1969  2,  10|                poszumy, jakoby świst-poświst na leśnej górze Łysicy w Świętokrzyskim
1970  2,  10|                  zapach, dotknięcie, uczuwać na ustach, w sercu - tak było
1971  2,  10|                 dobrze. Płynęły przyniesione na skrzydle anielskim z dziecinnych
1972  2,  10|                     w domu, z którego wcięto na barki i wyniesiono trumnę.~
1973  2,  10|                  fale. Głowa spoczywa jakoby na czyjejś dłoni dobrotliwej,
1974  2,  10|                spuszczony z łańcucha, stanął na nogi i zawył radośnie. Wyciągnął
1975  2,  10|                     Splótł ręce i założył je na tył głowy...~- No, Mocarny,
1976  2,  10|                   jego były wlepione w widne na niebie, dalekie polskie
1977  2,  10|                      z głębi duszy, wołający na góry, które żyją i czują.
1978  2,  10|                    zbója za kołnierz i zwlec na dół. Stanęli obaj w smudze
1979  2,  10|                    ta takiemu!...~- A skądże na nim cyfrowane portki zbójnickie,
1980  2,  10|                    obręcz, przykuty do haka, na swoim miejscu siedział już
1981  2,  10|                obcasy strażnika zadźwięczały na chropawych głazach, zgrzytnęła
1982  2,  10|               drzwiach. Ucichł odgłos kroków na schodach.~Rafał od dawna
1983  2,  10|               udźwignąć już nie mógł, zwalił na głowę towarzysza kaźni.
1984  2,  10|                    tych, którzy się poważyli na nią, na tę, której już nie
1985  2,  10|                  którzy się poważyli na nią, na tę, której już nie był w
1986  2,  10|                   siedzisz?~- Za co? A tobie na co wiedzieć?~- Nie powiesz?~-
1987  2,  10|                      We dnie jek sie krył, a na mroku leciał ku halom. Ale
1988  2,  10|                      sie w jednym mieścisku, na węgierskiej stronie, do
1989  2,  10|               skalami prać, byłbyk to poprał na kupe, nie daliby rady. Ale
1990  2,  10|                 Zaśli me ze zadku, postronek na syfie zarucili -i łapili.
1991  2,  10|                     był za harnasia, i pośli na zbój. He, to było zycie
1992  2,  10|                       Śli my w Polskom cy ta na Węgry, na Śląsk, na Morawe,
1993  2,  10|                      Polskom cy ta na Węgry, na Śląsk, na Morawe, sedy nas
1994  2,  10|                    cy ta na Węgry, na Śląsk, na Morawe, sedy nas było pełno,
1995  2,  10|               deptali po piętak a ślakowali. Na ostatek źle. nam wysło.
1996  2,  10|                      to ta nic. Dy lekce hań na dnie w borze gnić z pniakami,
1997  2,  10|                    abo gad uzarł. Praśli cie na tym sifie, i tameś cekał
1998  2,  10|                  spać. Ale przód ci łańcuski na ręce, na nogi włozyli, a
1999  2,  10|                   przód ci łańcuski na ręce, na nogi włozyli, a do belki
2000  2,  10|                   piknie kłapał jako wilk. A na raniu, lemze malućko namieniało