Tom, Rozdzial

2001  2,  10|                     lemze malućko namieniało na świtanie, hybaj! we wode,
2002  2,  10|                      i przez niej. Wezmo cie na spytki, na męki.~- Na męki?~-
2003  2,  10|                   niej. Wezmo cie na spytki, na męki.~- Na męki?~- Zje ba
2004  2,  10|                    cie na spytki, na męki.~- Na męki?~- Zje ba jakoz! To
2005  2,  10|                     ino zabawa, kie ci myske na pępek pod garnusiem puścili.
2006  2,  10|                 wiedzieć sposób.~- Sposób?~- Na jedno musis przystać: abo
2007  2,  10|                 Stępi sie to złe, kij mu sie na drzazgi ostrzepie, straci
2008  2,  10|                      se bedzie banował, a to na nic - to nagorse. Ty sie
2009  2,  10|                 zsiednie jak krzemień. Włada na Cie przyńdzie telo, co kazdej
2010  2,  11|                  uprzejmy i trwały, pozostał na jego ustach taki sam, jak
2011  2,  11|                    szli wolno, skradając się na palcach. Pod chmurami, między
2012  2,  11|               szczytem a szczytem krzesanic, na zrębach i gzymsach, lekko
2013  2,  11|                    wyzłacał ich łapy złożone na krawędziach, szyje i głowy
2014  2,  11|                     powlokły się ze wstrętem na kulach niedoli, swą własną
2015  2,  11|                   drogi i rozdołu, wiodącego na szczyt, runęły nowe lodowate
2016  2,  11|                      konno, potem przesiedli na sanie. Ale zimno nie dawało
2017  2,  11|                 zimno nie dawało pobłażania. Na połowie drogi do szczytu
2018  2,  11|                    samym siedlisku przyrody, na kalenicy dachu Europy. Jakże
2019  2,  11|              przepaście? Po cóż są te zaspy? Na co była okropna zawieja,
2020  2,  11|                          Nic teraz nie wiem.~Na szczycie, około martwych
2021  2,  11|                Przelatując tamtędy z północy na południe globu ziemskiego,
2022  2,  11|              południe globu ziemskiego, grał na harfie łańcuchów górskich,
2023  2,  11|        przyśpieszonym tętnem, a nogi drżały. Na pół skostniali, śmiertelnie
2024  2,  11|                     podróżni spędzili tę noc na drzemaniu w pobliżu ogniska.
2025  2,  11|                     mozołem zeszli do Airolo na włoskim zboczu Alp. I tam
2026  2,  11|                  mimowolnej wzgardy poglądał na ciepłą, zabawnie obszerną
2027  2,  11|                dłużej, rozstali się podróżni na nizinach z rzeką Ticino,
2028  2,  11|             wiosennych mgieł, wdzierając się na skaliste przełęcze, i znowu
2029  2,  11|                    swych korzeni i wystawiał na słońce krzywe pazury łap
2030  2,  11|                    pierwszy w życiu, patrzał na wszystko okiem zgasłym tak
2031  2,  11|                    piec zimowego mieszkania. Na szarą barwę jego twarzy
2032  2,  11|                 dolin, rozstąpiły się skały. Na widnokręgu lśniło się morze
2033  2,  11|                   mojej duszy... Spojrzyj...~Na krańcach widnokręgu wyginał
2034  2,  11|                 przez wstęgi błękitne jakoby na chóry anielskie, śpiewające
2035  2,  11|                    czarne korony, a najdalej na cyplu kamienistym strzelała
2036  2,  11|              strzelała w niebo kępa cyprysów na podobieństwo pięciu czarnych
2037  2,  11|                  bielały liguryjskie Alpy, a na lewantyńskim czarną masą
2038  2,  11|                     wyrzuciło ze swoich pian na ląd starego świata Korsykanina,
2039  2,  11|              cierpliwie. Powóz skierował się na prawo i wbiegł na główny
2040  2,  11|              skierował się na prawo i wbiegł na główny gościniec prowadzący
2041  2,  11|                kierunku. Willa Vicini leżała na górze obrosłej krzewami.
2042  2,  11|                    korynckie kolumny bielały na słońcu, barwiąc dalekie
2043  2,  11|                      żeby zechcieli zaczekać na przebudzenie starego margrabiego
2044  2,  11|                  dalekich stron przyniosło i na brzeg wyrzuciło, a pracowity
2045  2,  11|              wyrzuciło, a pracowity człowiek na tej drodze rozsypał. Małe
2046  2,  11|                     patrząc zielonymi oczyma na nieznanych ludzi. Ludzie
2047  2,  11|                    można było, wspinając się na palce, zajrzeć na drugą
2048  2,  11|              wspinając się na palce, zajrzeć na drugą jego stronę. Rósł
2049  2,  11|                  drugą jego stronę. Rósł tam na południowym stoku, ze wszech
2050  2,  11|                  odziemek, który zrzuca korę na podobieństwo człowieka pod
2051  2,  11|                  Wśród ich gałęzi leżały już na złotych prętach żółte, okrągłe,
2052  2,  11|                     z siebie puszczę. Stojąc na wyniosłości tej góry patrzał
2053  2,  11|                   Któż by się zdziwił, gdyby na jego spotkanie wyszedł z
2054  2,  11|                     by się zdziwił ujrzawszy na gzymsie marmurowym białe
2055  2,  11|                     nie było, a spięcie togi na obnażonym ramieniu było
2056  2,  11|                       a ruchliwych i czułych na każde tchnienie bardziej
2057  2,  11|                    jak cudzoziemcy wyrzuceni na niegościnny ląd. Był to
2058  2,  11|                  byli bardzo znużeni. Siedli na kamiennej ławce. Książę
2059  2,  11|                      papiery upadły mu z rąk na kolana. Naprzeciwko ławki,
2060  2,  11|             rozłożyste drzewko rododendronu, na wysokość nie przechodzące
2061  2,  11|                    rozkoszą i czcią patrzali na jego kwiaty olbrzymie, których
2062  2,  11|            ściśniętych. Oczy miał spuszczone na kwiaty.~Z nagła ciężkie
2063  2,  11|                      do głowy. Upuścił gałąź na ziemię i stał nad nią ze
2064  2,  11|                niewidocznych oczu jego padło na kwiaty kilka samotnych łez,
2065  2,  11|                 ziemi, bądź błogosławiona... na wieki... Na wieki...~
2066  2,  11|                 błogosławiona... na wieki... Na wieki...~
2067  2,  12|                     przesiedział w więzieniu na zamku orawskim jak pospolity
2068  2,  12|            wzgardziwszy samą śmiercią czekał na nią obojętnie. Śmierć nie
2069  2,  12|                   Zabiegliwy gazda pieniądze na wszelki wypadek dobrze ukrył,
2070  2,  12|                 Sędzia obieralny, prowadzący na Węgrzech w komitacie najbliższym
2071  2,  12|                   świadectwa gazdy, mieszkał na Podhalu, skłamał z prostotą,
2072  2,  12|                  obyczajów, spotkane przezeń na ulicach Krakowa. Sprzykrzywszy
2073  2,  12|                    wrześniu puszczony został na wolność. Jako szlachcic
2074  2,  12|                      bez wytchnienia. Czasem na wozie Słowaka, wspinającego
2075  2,  12|                   zuchelek. Czasem przysiadł na rozworze bryki żydowskiej
2076  2,  12|                     kamienny słup z obrożami na łańcuchach do zamykania
2077  2,  12|               zamykania szyi a rąk skazanego na pręgierz, więc w nocy kopnął
2078  2,  12|                     w nocy kopnął się dalej. Na przełaj, rzadko kiedy dopytując
2079  2,  12|                     się, jak mógł. Zachodził na odludne plebanie kościelne
2080  2,  12|                 odległym stajanku i upiec je na zaraniu w jałowcowych gąszczach.
2081  2,  12|               zarośla wysokich ostów zostały na miedzach po to, żeby wiatr
2082  2,  12|                  Rzadko gdzie leżały jeszcze na zagonach krwawe garście
2083  2,  12|                     kręto między krzakami, a na nim dwie zastygłe koleiny,
2084  2,  12|              przelatujący tymi stronami miał na co padać, ukazywało się
2085  2,  12|                   topoli a wiązów, sterczące na straży jakiegoś folwarku.
2086  2,  12|              ochrypłym dyszkantem złości się na swoją dolę. Czasem wrona
2087  2,  12|                  drożyny uboczne wywiodły go na ludny gościniec, na bitą,
2088  2,  12|              wywiodły go na ludny gościniec, na bitą, szeroką drogę. Boczną
2089  2,  12|                    podróżni zatrzymywali się na dłużej. Rafał niewiele myśląc,
2090  2,  12|                szerokie ławy i ciężkie stoły na skrzyżowanych nogach. W
2091  2,  12|                krzywoprzysięzcy, biegającymi na wszystkie strony. Indywiduum
2092  2,  12|               półkwarcia z piwem. Kurzył się na misce tłusty schab i wódka
2093  2,  12|                  znieruchomiały jak jastrząb na żerdzi i przewracał oczyma
2094  2,  12|                    do graczów i kiwnął głową na przywitanie, jak to szlachcic,
2095  2,  12|                     woli głową, odpowiadając na ukłon pracowitego wieśniaka.
2096  2,  12|               wieśniaka. Tamci odpowiedzieli na ten niby ukłon w sposób
2097  2,  12|                    węgierskiej strony wprost na Kraków.~- Od węgierskiej
2098  2,  12|                 pytanie, spoglądając z ukosa na "boczek" wieprzowiny leżący
2099  2,  12|                   boczek" wieprzowiny leżący na misce.~Nie pytając się o
2100  2,  12|                    butelki.~- A ja tu czekam na pana.~- Co za pana?~- A
2101  2,  12|               głupkowatym osłupieniu patrząc na praktyki Rafałowe.~- Pan
2102  2,  12|                   Laboratorium żelazną rynkę na trzech nogach i podał gościowi
2103  2,  12|                karczmarza i wymiaru jego sił na wypadek walki, gdyby przyszło
2104  2,  12|              towarzysz wyjrzeli przez okno i na łeb na szyję rzucili się
2105  2,  12|                 wyjrzeli przez okno i na łeb na szyję rzucili się do drzwi.~
2106  2,  12|                    się w ciemny kąt i czekać na uśmiech fortuny. Drzwi otworzono
2107  2,  12|                     oberżysty i zapytał, czy na czas swego pobytu w zajeździe
2108  2,  12|                    zgodą. Zawołam parobków i na przykładek każę ci gnaty
2109  2,  12|                oglądając jego kostium z góry na dół, z dołu do góry, unikając
2110  2,  12|                     nieszczęściu?~- Ależ!... Na miły Bóg... Rafuś... Olbromski...
2111  2,  12|                   pytaj.~- Jedno mi powiedz, na Boga! Skąd się tu wziąłeś?~-
2112  2,  12|                    Idziesz?~- Tak.~- Czemuż, na Boga! idziesz piechotą?~-
2113  2,  12|              uczuwszy fetor bielizny zgniłej na ciele i okropnego potu więźnia.~
2114  2,  12|                      wyszli. Chcę zostać sam na sam z przyjacielem. Przynieść
2115  2,  12|                    bieliznę kolegi rozłożoną na stole.~Cedro rzekł:~- Sam
2116  2,  12|                  Chyba zostań w tym, co masz na sobie. Tylko co tchu zmieniaj
2117  2,  12|                   zgniłe gałgany, które miał na sobie, zwinął w kłąb i zatrzymał
2118  2,  12|                     Wstał od stołu i wyszedł na dwór. Obszedłszy karczmisko
2119  2,  12|                     bardzo wiele. Czuł wciąż na piersiach swych leżącą zdradę,
2120  2,  12|                     Krakowa. Ja pędzę wprost na Tarnów, do siebie. Kraków
2121  2,  12|                  Kraków omijam. Ale jeśli ci na tym zależy, walmy na Kraków.~-
2122  2,  12|                      ci na tym zależy, walmy na Kraków.~- Broń Boże! - zawołał
2123  2,  12|                       To samo właśnie miałem na myśli. Słuchaj - jedź do
2124  2,  12|                      ja pojadę do ciebie? Co na mój widok powie twój ojciec?~-
2125  2,  12|                   staram się...~- O pannę?~- Na szczęście, jeszcze nie o
2126  2,  12|                    Choć i to wkrótce spadnie na moje barki.~- Jakże to?~-
2127  2,  12|                    moje barki.~- Jakże to?~- Na teraz, uważasz... staram
2128  2,  12|               Przenigdy! - zawołał z ponurym na czole marsem na wspomnienie
2129  2,  12|                      ponurym na czole marsem na wspomnienie księcia Gintułta,
2130  2,  12|                   zaginięcia pani de With. A na samo wspomnienie więzienia
2131  2,  12|                 niczym, o niczym... Podniósł na Krzysztofa oczy i rzekł:~-
2132  2,  12|                 rzekł:~- Jeżeli ci to będzie na rękę, to z rozkoszą, z prawdziwą
2133  2,  12|                 rozkoszny ruch.~Zanosiło się na deszcz i lekkie krople niekiedy
2134  2,  12|              pojmować swoją niedolę. Patrzał na ścieżkę biegnącą brzegiem
2135  2,  12|                   twardym gruncie. Spoglądał na gliniane przykopy i widział
2136  2,  12|                gałganach...~W szczerym polu, na ugorze, pasą się dwie krowiny,
2137  2,  12|                    krowiny, a obok nich kuca na ziemi pasturka, workiem
2138  2,  12|                      go ledwo-ledwo porasta. Na zagonach strzelają proste,
2139  2,  12|                     gdy idziesz z karczmiska na rozstajnych drogach! Niech
2140  2,  12|                       gdy idzie z karczmiska na rozstajnych drogach. Wydarte
2141  2,  12|                 suchymi listkami szeleszczą. Na wysokich, na niedostępnych
2142  2,  12|                     szeleszczą. Na wysokich, na niedostępnych rózgach płoną
2143  2,  12|                    znajdował. Las był suchy, na piachach. Nędzne, cienkie
2144  2,  12|                 wydziera. Smutek się flańtał na tej ginącej, na niepewnej
2145  2,  12|                      flańtał na tej ginącej, na niepewnej drodze. Niemiła
2146  2,  12|                 kołysał je w prawo i w lewo. Na głębi spokój panował jak
2147  2,  13|                     Cedro nie mógł usiedzieć na miejscu. Stawał w bryce,
2148  2,  13|                     bryce, przechylał się to na tę, to na tamtą stronę,
2149  2,  13|                  przechylał się to na tę, to na tamtą stronę, o coś wypytywał
2150  2,  13|                      przyjezdni znaleźli się na stopniach szerokiego przedsionka.
2151  2,  13|                      onieśmielony i wściekły na przyjaciela za te czułości.~
2152  2,  13|                 zajęty synem, że się potykał na progach, potrącał o odrzwia
2153  2,  13|                    pantofle. Żabot i chustka na szyi, koronkowe mankiety,
2154  2,  13|                    rąk, sposób trzymania ich na stole, nawet wówczas gdy
2155  2,  13|             szczęścia, gdy patrzał a patrzał na syna, ale i wówczas nie
2156  2,  13|                  podniosła głowę i spojrzała na niego z zabawnym uśmieszkiem.
2157  2,  13|                      rączki złożone nadobnie na sześćdziesięcioletnim łonie
2158  2,  13|                  będziecie mieli dosyć czasu na plotki wiedeńskie i olszyńskie.
2159  2,  13|                 domową, wlewał pieczołowicie na talerz Krzysztofa zupę z
2160  2,  13|                jeszcze "pędziźrybię"? Cóż wy na to?~- Jest gotowe... - uśmiechnął
2161  2,  13|                   błyszczącymi oczyma krajał na ćwierci pain de gibier,
2162  2,  13|                     pain de gibier, mrugając na Rafała, żeby czasu nie tracił.
2163  2,  13|                 głowy brata z pozostawieniem na ciemieniu wysokiego, ufryzowanego
2164  2,  13|              rzucając się z nożem i widelcem na ulubione potrawy. - Zlituj
2165  2,  13|                     Rafuś! nie żyłeś jeszcze na świecie, jeśli nie znasz
2166  2,  13|                   właśnie z Bardyjowa, gdzie na wodach bawił z przyjaciołmi,
2167  2,  13|                  sekretnej...~- Kto tam dziś na takie rzeczy zwraca uwagę!... -
2168  2,  13|                równość szlachecka. Szlachcic na zagrodzie równy wojewodzie.
2169  2,  13|                       I tak jestem szlachcic na zagrodzie, więc równy temu
2170  2,  13|                      równa pierwszej lepszej na zagrodzie. Aha! Nakaż Kurtiwronce,
2171  2,  13|                      wzdrygał się i cierpiał na całym ciele. Czuł, jak się
2172  2,  13|                   niewidzialne kły męczarni.~Na szczęście, po wieczerzy
2173  2,  13|            zapomniane pokoiki, saloniki, nie na pokaz, gdzie ocalały podniszczone,
2174  2,  13|                  guście francuskim, esowate, na wygiętych nóżkach z rzeźbionymi
2175  2,  13|                    spojrzenie - i cofnął się na widok swojej osoby. Pomimo
2176  2,  13|                    wykwintne suknie wyglądał na zamaskowanego złoczyńcę.
2177  2,  13|             pończochy, nieruchomo spoczywały na dywanie; splecione i zaciśnięte
2178  2,  13|                  dzieci.~Panna Mery, wsparta na ramieniu brata, z początku
2179  2,  13|                   rozerwać uśmiechu leżącego na ustach. Nie chciał może
2180  2,  14|                      pięknym parkiem. Teraz, na jesieni, owe wzgórza i wąwozy
2181  2,  14|                     w lesie, między sosnami, na wysokim brzegu rzeki. Dach
2182  2,  14|                zatrzymała się przed gankiem, na spotkanie przybywających
2183  2,  14|                    brwiami.~Jegomość ów miał na sobie dosyć dziwaczne ubranie,
2184  2,  14|                      wyłogami i kamizelką, a na nogach grube buty z cholewami
2185  2,  14|                      Pan poseł siwiejesz nie na żarty...~- Z trosków o dobro
2186  2,  14|                   rzutu oka widać, że tyjemy na niemieckim chlebie...~-
2187  2,  14|                      wielkiej fortuny, którą na polityczne interesa przefacjendował,
2188  2,  14|                przefacjendował, prawie poseł na Sejm Wielki, peregrynant,
2189  2,  14|                      Zbyt wysoka godność jak na chudopacholski rozumek.
2190  2,  14|                     bardzo długo! Włazimy ci na kark obadwaj oto z Rafciem.
2191  2,  14|                     masz prawo do gospodarki na roli dlatego właśnie, żeś
2192  2,  14|                  Treść niewarta formy. Chyba na rozkaz hrabiowski. Byłem
2193  2,  14|                uzdrowieniu tego, co już było na dobre strupieszało w grobie.
2194  2,  14|            spotkawszy mię w ciężkiej opresji na ryngach wiedeńskich, zaprosił
2195  2,  14|                     prawi, stary włóczykiju, na rezydenta do Stokłosów...
2196  2,  14|                  przysłał choć parę czeskich na makagigi. Pędza nam mandatariuszów
2197  2,  14|                      karczmie pokrwawią, dni na pańskim zmniejszył usque
2198  2,  14|                      Rafałku, mogęż pozwolić na takie marnowanie mienia?
2199  2,  14|                     Sam ja tu teraz popatrzę na twoje sprawki!~- Naprzód
2200  2,  14|                   obaczyć? Do Paryża?~- Nie, na honor, tylko do Puław, do
2201  2,  14|                     Reprezentanci dwu stolic na mnie jednego. Eheu me miserum!
2202  2,  14|               folwarkach i teraz moda runęła na młodzież.~- Jakbyś wiedział.
2203  2,  14|                      i Grzesik.~- Powiedzże, na czymże ty jeździłeś?~- Na
2204  2,  14|                    na czymże ty jeździłeś?~- Na karym.~- Mój koń kochany!
2205  2,  14|               jeszcze twoje oko nie oglądało na tym padole. Teraz na ciebie
2206  2,  14|                oglądało na tym padole. Teraz na ciebie kolej: mów, co czytasz?~-
2207  2,  14|                    niech go obejrzy moje oko na tym padole! Co do mnie,
2208  2,  14|                     do mnie, to czytam sobie na przemiany... Raz odczytuję
2209  2,  14|                      Nie przystoi szlachetce na dwu wioskach w Zachodniej
2210  2,  14|                  wargach zaciśniętych, jakby na zamki zawartych.~- Cóż tak
2211  2,  14|                  siłę, duszę i rozum tracisz na wysiadywanie w antyszambrach.
2212  2,  14|                antyszambrach. Starczy honoru na wyrabianie za pieniądze
2213  2,  14|        cudzoziemskiego tytułu, ale go nie ma na tyle, żeby w sobie zbudzić
2214  2,  14|                       ciesielskiej roboty, a na nich bez ładu i porządku
2215  2,  14|              bibulastych gazet piętrzyły się na szerokim stole pośrodku
2216  2,  14|                    izby. Tu i owdzie wisiały na ścianach mapy, stare sztychy
2217  2,  14|                    odciął się Trepka.~Rafała na widok tych książek ogarnął
2218  2,  14|              człowieka zdrowego, który baczy na wszystko, a nerwy swoje
2219  2,  14|               wszystko, a nerwy swoje trzyma na wodzy. Zaczął pokazywać
2220  2,  14|                      my rolników i marzących na jawie. Nad Łabą, nad Wełtawą!
2221  2,  14|                      z Niemca, dopóki siedzę na roli, na swojej czy na cudzej.
2222  2,  14|                       dopóki siedzę na roli, na swojej czy na cudzej. I
2223  2,  14|                siedzę na roli, na swojej czy na cudzej. I cóż poradzi, choćbyś
2224  2,  14|                      to cały zakon niemiecki na tobie jednym zęby sobie
2225  2,  15|                     ludzi tęgich i zdrowych. Na szczęście, nikt go o tajemnice
2226  2,  15|                 blachami. Sroki pokrzykiwały na ich gałęziach, wiewiórki
2227  2,  15|                których noga ślizgała się jak na parkiecie. Woń grzybów i
2228  2,  15|                    żywicy, płynącej z obarów na sosnach, napełniała powietrze.~
2229  2,  15|              wydzierało się westchnienie - i na tym koniec. Kamień leżał
2230  2,  15|                     tym koniec. Kamień leżał na sercu. Ale w niskości swego
2231  2,  15|            niewysłowionego światła i cienia. Na próżno! Ustał w nim wzrok
2232  2,  15|                     rozszerzy tę chwilę mocy na godzinę, na dzień, rozlegał
2233  2,  15|                      chwilę mocy na godzinę, na dzień, rozlegał się daleko
2234  2,  15|                      karpy, sterczące z wody na obraz potwornych kłów. Obwieszał
2235  2,  15|                     toporem, a rzucone tutaj na wieczną pastwę czasu. Najlżejszy
2236  2,  15|                   ostrymi grotami padało już na rzekę, przestrzeliwszy gęste
2237  2,  15|                  rosa, białym szronem leżąca na ziemi i liściach...~Wspomnienie
2238  2,  15|                raczej nie wspomnienie, tylko na nowo przeżyte szczęście
2239  2,  15|                przeżyte szczęście straconych na wieki dni dzieciństwa objęło
2240  2,  15|                    samo łono wypielęgnowało. Na chwilę oddał się temu uczuciu.
2241  2,  15|                    jakiej zawsze doświadczał na widok nowych miejsc w kraju,
2242  2,  15|                    przeszył duszę słuchacza, na wskroś, do dna. Cisza już
2243  2,  15|                  długo jeszcze w nim drżał i na zawsze pozostał w duchu...~
2244  2,  16|             przepolował, zimę przetańczył, a na wiosnę gospodarował, już
2245  2,  16|                    Trepka polubił go bardzo. Na wiosnę, w lecie i pod jesień
2246  2,  16|                  siedzi w Wiedniu. Tymczasem na jesieni roku 1805 Krzysztof,
2247  2,  16|                     spędzali dni tej jesieni na koniu, za chartami, wieczory
2248  2,  16|                 koniu, za chartami, wieczory na grze w szachy albo na czytaniu.~
2249  2,  16|               wieczory na grze w szachy albo na czytaniu.~Trepka wywierał
2250  2,  16|                   Trepka wywierał duży wpływ na towarzysza. W rozmowach,
2251  2,  16|                  miłym człowiekiem, ciekawym na długą metę. Można z nim
2252  2,  16|                  dzień. Mgła jesienna leżała na polach i na zwiędłych już
2253  2,  16|                  jesienna leżała na polach i na zwiędłych już liściastych
2254  2,  16|               rozkisłe, że tylko konno, i to na zgrabnym koniu, można było
2255  2,  16|               chartów, gdyby się okazało, że na polach płaskowzgórza role
2256  2,  16|                  leśną drożyną przerznąć się na owe pola przez lasy bukowe.
2257  2,  16|                 bukowe. Nieodwiedzana dróżka na gliniastym gruncie w lesie
2258  2,  16|                    ciemnymi drzewami. Liście na bukach, na dębach i klonach
2259  2,  16|                  drzewami. Liście na bukach, na dębach i klonach były już
2260  2,  16|                     dopiero szarą bladaczką. Na ziemi, pod kopytami koni,
2261  2,  16|             postrzegę, żem widziany,~Już się na bok wzrok twój toczy~I martwe
2262  2,  16|                   Wyjechali z leśnej drożyny na równinę i skierowali się
2263  2,  16|               stanęli jak wryci. Z tej mgły, na całej widzialnej długości
2264  2,  16|            grenadierów z ciężkimi karabinami na ramieniu a tornistrami na
2265  2,  16|                    na ramieniu a tornistrami na plecach. Olbrzymie, proste,
2266  2,  16|                       proste, dwubarwne kity na ich kaszkietach, kształtu
2267  2,  16|                kamasze. Szerokie białe pasy, na krzyż przecinające ich piersi,
2268  2,  16|                     pułki białych kirasjerów na olbrzymich koniach. Wielkie
2269  2,  17|                                              Na wojence dalekiej...~Dzień
2270  2,  17|                     płonęła już ozimina, ale na ogół ziewało w polach pustkowie
2271  2,  17|                pustkowie odłogów jesiennych. Na pastwiskach po nadrzeczu
2272  2,  17|              jaskrawa zieloność trawników, a na równych łąkach jednostajnie
2273  2,  17|                     jedna drugą, drapało się na wyschłe szczyty włoskiej
2274  2,  17|                      i Olbromski - siedzieli na ganku dworu, w milczeniu
2275  2,  17|                 prawda! Żołądek źle wychodzi na medytacjach i kontemplacjach.~-
2276  2,  17|                   próbował latami we Firenze na jeden wietrzyk czekać.~Wtem
2277  2,  17|                  czekać.~Wtem psy, drzemiące na piasku przed gankiem, dźwignęły
2278  2,  17|                    się żywo drugi i wnet jak na komendę zerwały się wszystkie
2279  2,  17|              półmroku alei wolno wysuwał się na jaśnię żebrak na kuli drewnianej,
2280  2,  17|                 wysuwał się na jaśnię żebrak na kuli drewnianej, w łachmanach.
2281  2,  17|                      wrócił niosąc pieniążek na dłoni. Już z dala mówił
2282  2,  17|                        Nie śmie, pada, wejść na dziedzinę.~- Jakiż to hardy
2283  2,  17|                      w łachmanach, z sakwami na krzyż przewieszonymi przez
2284  2,  17|                    zasypane do cna. Patrzały na nich oczy siwe, śmiałe aż
2285  2,  17|                 przechodziły z jednej twarzy na drugą, badając je do głębi.
2286  2,  17|                     Wreszcie dłużej spoczęły na obliczu najstarszego.~-
2287  2,  17|                    dziadku, tak nas bierzesz na spytki? - mruknął Trepka.~-
2288  2,  17|                      nie sługiwał?~- A to ci na co wiedzieć?~- Wojskowy
2289  2,  17|                   wiosny wlekę się z miejsca na miejsce, z miejsca na miejsce...~-
2290  2,  17|                miejsca na miejsce, z miejsca na miejsce...~- Mówże, bracie,
2291  2,  17|                 mówię-swoje. Dziewięć ja lat na jego sprawy patrzający, .
2292  2,  17|                     cisnęli, złamali my broń na kolanie, o świętą ziemię
2293  2,  17|                    szlachcic herbowy, choć i na jednej habendzie, na jednym
2294  2,  17|                  choć i na jednej habendzie, na jednym zagonie, ta szlachcic
2295  2,  17|                    morzami, -panowie bracia! Na bardzo dalekich morskich
2296  2,  17|                      we francuskiej stronie. Na ziemi płaskiej i na dnie
2297  2,  17|                 stronie. Na ziemi płaskiej i na dnie morza niezgruntowanym
2298  2,  17|        najszczęśliwszy ze wszystkich, został na świecie.~Wracam oto w swoje
2299  2,  17|               drżącymi usty - gdzie stąpisz, na czyj próg, tam dla ciebie
2300  2,  17|                nastawał Trepka - bo my tutaj na zagonie wiemy ledwie coś
2301  2,  17|                     już otrzaskał z wojną, a na myśl tamten dzień jak przyjdzie,
2302  2,  17|                okolicach szlacheckich wojsko na egzekucję zwaliło. Kto ino
2303  2,  17|             Siedlcach, w Łukowie rozdzielili na partie, potem ubrali w kamasze
2304  2,  17|                wytchnąłem po marszu. Wdziali na mnie biały mundur półfraczasty,
2305  2,  17|                   biały pas przez piersi - i na mustrę. He, szelmy! Ile
2306  2,  17|                 węgiersku wyczytywać, kto to na one nasze męstwo wyczekuje.
2307  2,  17|                świata. Wilkiem patrzał jeden na drugiego i jako ten zbój
2308  2,  17|              drugiego i jako ten zbój czyhał na oficera, a oficer znowu
2309  2,  17|                     jak wilk szczerzył zębce na podkomendnych. Nie zostawił
2310  2,  17|                      razy, braciszkowie moi, na pobojowiszczu gonisz zajadły,
2311  2,  17|                    Karolem poszli w dół Renu na Jourdana, inni darli w Szwajcary
2312  2,  17|                       inni darli w Szwajcary na Massenę, a my pod felcajgmajstrem
2313  2,  17|                 stanowisko Bossolengo i Polo na prawym brzegu Adygi. Łańcuch
2314  2,  17|                     W tej wsi Polo postawili na Adydze dwa mosty, a przed
2315  2,  17|                      samego rana zwaliły się na nas dywizje francuskie.
2316  2,  17|                   Panowie bracia! Spojrzę ja na tych ludzi krwawym ślepiem
2317  2,  17|                     gwer z ręców leci, włosy na głowie stają! Jezusie Maryja!
2318  2,  17|                   bratniego mundur zwłóczę i na ramiona wciągam. A dokoła
2319  2,  17|                    czasów, Darewski, walcząc na ochotnika jako prosty żołnierz
2320  2,  17|                       to samo dwaj Zaderowie na szańcach, to samo podporucznicy
2321  2,  17|                    Borys i Majewicz u mostów na Adydze, a żołnierzy i podoficerów
2322  2,  17|                    Austriaków, przegnały ich na lewy brzeg, wzięły szturmem
2323  2,  17|                     poddamy, łby nam ukręcą. Na nasze szczęście, splamiony
2324  2,  17|                      włoskie góry, przyszedł na nieszczęście swoje pod Trebio
2325  2,  17|                    łuty śmierdzącego mięsiwa na człeka, po gloneczku chleba.
2326  2,  17|                   bardzo wielka. I nie tylko na wojsko, ale na całe miasto
2327  2,  17|                     nie tylko na wojsko, ale na całe miasto Genuę. Ludzie
2328  2,  17|                       i nieśli ich ta tłumem na owo piękne Campo santo.~
2329  2,  17|                   kościotrupów. Siedzieli my na tych górach grzebieniastych
2330  2,  17|                      i dobrze. Samego zostaw na dwa dni - jużci się tak
2331  2,  17|                 rozstęka, że najtęższy chłop na nic. Widzieli my austriackie
2332  2,  17|                suchych gołogórach, jak se ta na nasze trupy ostrzyli bagnety.
2333  2,  17|                  ostrzyli bagnety. Wołali my na nich: "Chodźże, chodź, nienasytku,
2334  2,  17|               stamtąd we dwie strony świata, na wschód i na zachód słońca,
2335  2,  17|                   strony świata, na wschód i na zachód słońca, a giną i
2336  2,  17|                      morze z lewej strony, a na prawej, za miastem Savoną,
2337  2,  17|                      nie schowasz. Przyszedł na nas w ostatnich dniach obrony
2338  2,  17|                     z morza co nieco wyłowić na haczyk ze śpilki - jakby
2339  2,  17|                    czarną i zimną sień, wnet na cię warknął Włoszyn zielony
2340  2,  17|                między ślepie wstawił, abo ta na paluszkach szedł z nożem
2341  2,  17|                      deszcz, bieda! Gdyś się na bosaka podbił, stłukł a
2342  2,  17|                      nasze stroje. Tornistry na nas ino całe a czapki. Reszta
2343  2,  17|                 buńczucznie, a hardo. Mundur na nim białą nicią w stu miejscach
2344  2,  17|               Pierwszego Konsula, że idziemy na żołd Rzeczypospolitej Francuskiej.
2345  2,  17|                Rzeczypospolitej Francuskiej. Na dwa my się rozpadli legiony.
2346  2,  17|                      Gdy my wyciągnęli linią na ćwierć mili, a białe wojska
2347  2,  17|                 krwawe oczy. Ci tu stali, co na tym miejscu hańbę ponieśli.
2348  2,  17|                     rzucą się jak jastrzębie na schorowaną i bezsilną załogę.
2349  2,  17|                 zieje z oczu... Wtem, jakoby na komendę, staną przed szeregami
2350  2,  17|                      to, prawi, była i zmaza na honorze niepokalanym rycerzy
2351  2,  17|                       lecz żeby go odmieniło na prędki. Tak się też stało.
2352  2,  17|                    Szwajcary trzema szlakami na miejsce prze znaczenia.
2353  2,  17|                  króla Etrurii, to znowu, że na żołd cyzalpiński. Zlękli
2354  2,  17|               miejsca. Wtedy garnizon puścić na parol i iść w biady czy
2355  2,  17|                   pochwyćmy statki, usiądźmy na nie i płyńmy zbrojnie na
2356  2,  17|                     na nie i płyńmy zbrojnie na Korfu, Cefalonią i inne
2357  2,  17|                   mówił generał, nogą stanie na ziemi francuskiej, otrzyma
2358  2,  17|                 legiów polskich i zamieniono na półbrygady wojsk cudzoziemskich.
2359  2,  17|                 dziewięciu, to jest zmienili na trzy półbrygady. Stu blisko
2360  2,  17|                     Projekt ambarkowania się na siedm wysp i opanowania
2361  2,  17|                    armat przymuszono wsiadać na fregaty w Livornie...~-
2362  2,  17|                   wreszcie wyznali wprost.~- Na Antyle?... - mruknął Trepka.~-
2363  2,  17|                 dwudziesty z kolei przyjdzie na miejsce swoje. Wielki wódz
2364  2,  17|                     A żołnierz wodzowe słowo na czułej szali waży. Tylko
2365  2,  17|                     wsiadania. Sam ów został na lądzie, gdy fregaty wojenne
2366  2,  17|                   czerwca 1802 roku wstąpiła na pokład w Livornie. Ostrożność
2367  2,  17|             zbyteczna. W porządku stanęli my na kamieniach portu. Rzędem
2368  2,  17|               południa, za cichą zatoką, jak na nie z czarnych dołów chlaszczą
2369  2,  17|                    Latarnia morska połyskuje na niej raz za razem, raz za
2370  2,  17|                   razem, nikiej bolesny znak na trwogę. Ptactwo na żelaznym
2371  2,  17|                      znak na trwogę. Ptactwo na żelaznym niebie z piskiem
2372  2,  17|                       i znowu] lotem w górę, na skrzydłach, aż ta zginie.
2373  2,  17|                krzyki!~Stoi domek strażniczy na samym końcu molo. Przysiadł,
2374  2,  17|                       mchy kamiennego daszku na się - i cierpi. Strzeli
2375  2,  17|                  spomiędzy kamiennych grobli na pełne morze. Nasza korweta
2376  2,  17|                       Ledwie my się pokazali na głębokich toniach, na wiatrowisku,
2377  2,  17|               pokazali na głębokich toniach, na wiatrowisku, porwie nas
2378  2,  17|                     w fale. Z trzaskiem lecą na pokład latarnie urwane z
2379  2,  17|                  Pójdzie nasz okręt w górę i na dół. Pocznie go zagon morskich
2380  2,  17|                  zagon morskich wałów z boku na bok kłaść, bić w pierś jakoby
2381  2,  17|                    świata. Dwa tylko zdołały na powrót do portu zawinąć.
2382  2,  17|                   kapitan Kastus ze swą żoną na brzeg się wydobył z toni.
2383  2,  17|                 roboty, ale który mógł ustać na nogach, tego na pokład i
2384  2,  17|                   mógł ustać na nogach, tego na pokład i do lin! Niejednego
2385  2,  17|                     piersi i połknął pianami na wieki wieczne. Bosy, przemokły
2386  2,  17|               Zatrzeszczał, zadygotał i legł na boku. Stanął.~Usłyszeli
2387  2,  17|                 zdążyły. Dopędził nas okręt, na którym był szef batalionu
2388  2,  17|                piachu, płasko rozciągniętych na brzegu Afryki. Jakoby wiklowe
2389  2,  17|             Półbrygada, mająca się przesiąść na inne okręty, wysiadła w
2390  2,  17|                     i dwanaście dni straciła na przygotowania do odjazdu.
2391  2,  17|                      się odmienił, weszli my na wody krążącego oceanu. Odtąd
2392  2,  17|                   morzach, że nawy stały jak na murowanym fundamencie, na
2393  2,  17|                    na murowanym fundamencie, na litym zwierciadle. Czekali
2394  2,  17|                     i tak oto całą noc leżym na pokładzie czuwający, dokiela
2395  2,  17|                    strzała pozłocista kładła na poprzek morza.~Nieraz, bywało,
2396  2,  17|                     wszystkie oczy powiedzie na wschód, w niezmierność oceanu,
2397  2,  17|                   niezmierność oceanu, rzuci na nas widzenie senne lądu
2398  2,  17|               robactwa, a i tej tylko kwartę na człowieka dziennie dawali.
2399  2,  17|                     trzaskały. Język wysechł na suchą drzazgę. Żołnierz
2400  2,  17|                    górach San-Domingo stanie na czele Kreolów Murzyn Lamur
2401  2,  17|                Prawie cała ludność murzyńska na wyspie złączyła się z Mulatami
2402  2,  17|                  morderstwami. Pastwiono się na jeńcach wojennych. Wyszła
2403  2,  17|                    słabość. Jednych zabijała na miejscu, jak piorun, bez
2404  2,  17|                      podporucznik Bergonzoni na pokładzie fregaty. Pewnego
2405  2,  17|                      Nic nie rzekł i wyszedł na pokład. Tam postąpił kilka
2406  2,  17|                 skroniach, oczy im wysadzało na wierzch i przemieniało w
2407  2,  17|                  oczu staną się jak szafran. Na trzeci dzień zwidzi się
2408  2,  17|                     a nieraz wprost ze skóry na szyi, na policzkach ciec
2409  2,  17|                     wprost ze skóry na szyi, na policzkach ciec wolno krew
2410  2,  17|                    zwierzeń, spowiedzi wziął na barki! Och, a tamten okręt...~
2411  2,  17|              pasażerski. Siedziałem ja wtedy na brzegu morskim, zabity na
2412  2,  17|                    na brzegu morskim, zabity na ciele i na duchu. Już to
2413  2,  17|                   morskim, zabity na ciele i na duchu. Już to było po raku
2414  2,  17|                    po raku naszego wojowania na wyspie. Byłem zranion w
2415  2,  17|                  naszej wyspie. A już my się na niej wyżej czuba nażyli.
2416  2,  17|                  brzeg okręt z daleka. Żagle na jego rejach rozpięte wisiały
2417  2,  17|                 mokre, dziurawe jak łachmany na zbóju. Wietrzyk je czasem
2418  2,  17|                       bezradna jak ten korek na fali. Podpłynął ta ku niej
2419  2,  17|                     ku niej Murzynek portowy na swej pirodze z dębu korkowego,
2420  2,  17|                      się jak małpa po linach na pokład. Patrzymy: zrobił
2421  2,  17|                     pokład. Patrzymy: zrobił na nim krok, zrobił dwa - i
2422  2,  17|                   Tylko się migał. Wyskoczył na brzeg... Patrzymy: cały
2423  2,  17|                      brzeg... Patrzymy: cały na popiół zbielał ze strachu.
2424  2,  17|                   tchnie powietrzem, wymarłe na żółtą febrę, leży pokotem.
2425  2,  17|                    się z niego między sobą:~"Na taki ci to głupi koniec
2426  2,  17|                 nieraz rankiem w dzień jasny na jesieni. Przypływ je dopiero
2427  2,  17|                 dzwony w podlaskim kościele. Na tych błękitnych wełnach,
2428  2,  17|                     tych błękitnych wełnach, na błękitnych albo powleczonych
2429  2,  17|                   tęgo żagle, przechylił się na bok, zatoczył koło świszczące
2430  2,  17|                 część żołnierzy trzymała się na nogach. Każdy zniechęcony,
2431  2,  17|                 Mulatek, a drugi gotował się na śmierć w postach i trawił
2432  2,  17|                chorych, zalegających pokotem na ziemi bez dozoru, pomocy
2433  2,  17|                    ten a ten poszedł spocząć na chwilę pod cieniem palm
2434  2,  17|               kryształ. Wilgotne ciepło biło na nas z niskich sawannów,
2435  2,  17|                       Ledwie my stanęli nogą na tym lądzie, oczu my oderwać
2436  2,  17|                 zwany moskitem, tnie tak, że na miejscu ukąszonym zostaje
2437  2,  17|                   słońce przepalać powietrze na wskroś! Nastaje taki par,
2438  2,  17|                     koniec świata. Rzuca się na człowieka kleszcz zaskórny,
2439  2,  17|                     skóry bawołu, zawieszone na słupach, a przez całą noc
2440  2,  17|                      lianami, wyrywało dukty na parę wiorst, las walił się
2441  2,  17|                     wojskiem swoim przeszedł na stronę powstańców. Polacy
2442  2,  17|                    Murzynów przeszedł w nocy na stronę powstańczą, którzy
2443  2,  17|                 pochód za Dessalinem. Ledwie na doświtku dnia spostrzeżona
2444  2,  17|                      Co z nimi robić? Puścić na wolność, to powiększą armię
2445  2,  17|                    do apelu bez broni. Skoro na plac wyszli, nasz batalion
2446  2,  17|               wrzasnął Trepka zataczając się na ścianę. - Milcz, nie mów
2447  2,  17|                    mnie!...~Żołnierz patrzał na niego chłodnym, obojętnym
2448  2,  17|                   chłodnym, obojętnym okiem. Na chwilę zamilkł.~- Po toście
2449  2,  17|                      bukowe, którzy wysiedli na ląd w San-Domingo, zostało
2450  2,  17|                   głodem i chłostą, puszczać na Murzynów. Wtedy już druga
2451  2,  17|                    114 półbrygada, wsiadłszy na statki w Genui przypłynęła
2452  2,  17|                   inne. Stała nas garsteczka na brzegu, żeby przybywającym
2453  2,  17|                       co się działo z braćmi na przeklętym lądzie. Dusza
2454  2,  17|                 wrócić do Europy. Wsiedli my na fregatę idącą do Brestu
2455  2,  17|                      Francji. Wyznaczono nam na mieszkanie Châlons-sur-Marne,
2456  2,  17|                    serce, boć my szli wprost na Wiedeń. I weszli my w otwarte
2457  2,  17|                      sądzono mi było wstąpić na swoją ziemię. U samych jej
2458  2,  17|               Niegodne były wasze nogi, żeby na ziemię tę wstąpiły. Bóg
2459  2,  17|                     za takie czyny jak wasze na wyspie.~- Zemsta jest moją,
2460  2,  17|                    głucho odparł żołnierz.~- Na skinienie uzurpatora, wskutek
2461  2,  17|                   com obszedł świat czekając na tę chwilę, nie pójdę z nimi.
2462  2,  17|                      jak inny człowiek. Stał na tym samym miejscu z rękoma
2463  2,  17|                 miejscu z rękoma splecionymi na poręczy krzesła. Twarz jego
2464  2,  17|                      oczyma.~Tamten siedział na niskim stołeczku, z głową
2465  2,  17|                      głową bezwładnie leżącą na dłoniach. Podniósł leniwie
2466  2,  18|                    Strzemienne~Rzeka Pilica, na którą w dniu 28 listopada
2467  2,  18|              naznaczona przez rządy Galicjów na śmiałka, który by się ośmielił
2468  2,  18|              zmoknięty, głodny i zły, a klął na czym świat stoi. Trzy tygodnie
2469  2,  18|                   Trzy tygodnie czasu zeszły na przygotowaniach i przeszpiegach.
2470  2,  18|                 postanowili wyruszyć niby to na polowanie, konno i z psiarnią.
2471  2,  18|            młodzieńcy lekkomyślni, zdążający na karnawał do Krakowa. Trepka
2472  2,  18|                     wypraw i coś tam jeszcze na swoje usprawiedliwienie
2473  2,  18|                 przelatujący, powlekał grudę na drogach łańcuchem oknisk
2474  2,  18|                     i o byle co wściekał się na służbę. Siedział w rogu
2475  2,  18|                  sofy i co chwila zrywał się na równe nogi jakby z zamiarem
2476  2,  18|             tajemnicy. Kończyło się przecież na wybuchu przekleństw, w których
2477  2,  18|                    również niejaką klemencją na oku. Po prostu przez zaskórne
2478  2,  18|                      Zawiążcie sobie węzełki na końcach wąsów, żeby nie
2479  2,  18|                 sobie choć skromną furteczkę na wypadek, czego Boże broń,
2480  2,  18|           przyjaciela Napoleona, który idzie na Berlin, ale darować kiedy
2481  2,  18|                      nie radzę. Niechże choć na zarybek zostanie. A nuż
2482  2,  18|                      Cedro.~- Czekaj! Oto... na starą naszą w dziejach świata
2483  2,  18|                     tylko wyjedziemy, siadaj na bryczkę i leć do Olszyny
2484  2,  18|                rozumiesz, jaką misję wkładam na ciebie? Wiem, że nie zgadzasz
2485  2,  18|                   Wiem, że wrócicie z drogi! Na trzecim popasie zajęczy
2486  2,  18|                czapkami, wybiegli i skoczyli na siodła. Trepka z odkrytą
2487  2,  18|                 ludzkiego głosu, jakby słowo na pół wyrzeczone, które twarda
2488  2,  18|                wyrzeczone, które twarda siła na wieki urwała. Głos ten przebódł
2489  2,  18|                      grubo ogaconych chałup. Na prawo i na lewo szły w dal
2490  2,  18|                 ogaconych chałup. Na prawo i na lewo szły w dal zagony,
2491  2,  18|                 miejscu oko Krzysztofa padło na kamionkę wśród miedzy, okrytą
2492  2,  18|                     plątał się dokoła łodygi na falach krętego wiatru.~-
2493  2,  18|                   cztery strony świata. Stał na rozdrożu spróchniały słup,
2494  2,  18|                     szczytem widniał obrazek na blasze, przybity czterema
2495  2,  18|                  Zdjął czapkę i wzniósł oczy na święty obrazek. Westchnął...
2496  2,  18|                prowadzącą do Olszyny. Z dala na uboczu został rodzinny dom.
2497  2,  18|                   strzemionach, poprawił się na siodle i ściągnął konia
2498  2,  18|                      brzozowy, żeby wyjechać na główny gościniec, zbliżali
2499  2,  18|              środkiem błotnego szlaku wprost na jeźdźców. Policzki jego
2500  2,  18|                  bezładnie, następując jedna na drugą. Widać było, że nie