Tom, Rozdzial

2501  2,  18|                      wiatru padnie za chwilę na ziemię. A ręce bezwiednymi
2502  2,  18|                      usiłowały ściągnąć syna na drogę, czepiały się jego
2503  2,  18|                    chciał związać, skrępować na zawsze. Podniósł je obie
2504  2,  18|                   głuchym, ciężkim tętentem, na wyścigi z wichrem, schyleni
2505  2,  18|                  wyścigi z wichrem, schyleni na siodłach. Chwytali zimną
2506  2,  19|                      mają być przyprowadzeni na to miejsce tracenia trzej
2507  2,  19|                    trzej młodzieńcy, skazani na śmierć za to, że się "do
2508  2,  19|                   przekraść usiłowali. Ujęci na granicy przez patrol, pod
2509  2,  19|                 osądzeni, mieli oto zawisnąć na hakach świeżo wkręconych
2510  2,  19|                    po kościach słuchających. Na usta Rafała wypełzał z wolna
2511  2,  19|                 brata urzędnika, więc mógłby na protekcję rachować, ale
2512  2,  19|            Powiedzcież mi, ludkowie, któż to na trzecim ma dyndać?~- Nie
2513  2,  19|                      imością między stragany na Kleparzu.~- I co też to
2514  2,  19|                 wychynął z ulic i wwalił się na wały, rozpierzchł po gruzach
2515  2,  19|             niezrozumiałych... Ucichł.~Wtedy na pomoście szafotu ukazała
2516  2,  19|                 westchnął. Szept najcichszy, na obraz szelestu liści w brzozowym
2517  2,  19|                          Do wojska oddali!~- Na wieczny czas!~- W kamasze
2518  2,  19|                     Kat po raz trzeci wszedł na rusztowanie i ze spokojem
2519  2,  19|                    rusztowanie i ze spokojem na wielkie dłonie kładł czerwone
2520  2,  19|                 włosy czarnym puklem spadały na szyję nagą. Białe miał czoło.
2521  2,  19|                nieznajomy ów człowiek zawisł na haku. Nogi jego w kolanach
2522  2,  19|                 dłoni rękawiczki i cisnął je na szafot.~
2523  2,  20|                    obadwaj rzekomo śpieszyli na karnawał. Częste wyprawy
2524  2,  20|                       zadokumentowane wizami na dawnych paszportach, nieposzlakowanie
2525  2,  20|                 leniwy pociąg, żeby spojrzeć na dawno nie widzianą twarz...
2526  2,  20|                     mogły być przekształcone na artyleryjskie mundury.~Cenne
2527  2,  20|                   sztylety i małą palną broń na wypadek. Za to modne kapelusze
2528  2,  20|                       widać było wśród drzew na wzgórzu, w dość znacznej
2529  2,  20|                      austriackich z oficerem na czele dla jak najściślejszego
2530  2,  20|                sąsiedniej. Palą nocą ogniska na całej linii i czuwają co
2531  2,  20|                  Galicji, była strzeżona nie na żarty. Cedro nie tracąc
2532  2,  20|                 Wiedniu, ale oczekiwany jest na święta, że pani dziedziczka
2533  2,  20|                 dziedziczka daje wielki bal, na który zjedzie wiele osób
2534  2,  20|                      gościnność przynajmniej na pierwszy dzień święta, skoro
2535  2,  20|                    Czy nie wiesz czasem, jak na imię owej pani Ołowskiej?~-
2536  2,  20|                  imię owej pani Ołowskiej?~- Na imię? Nie wiem. Skądże mógłbym?...
2537  2,  20|                    wrócić?~- Za żadne skarby na kuli ziemskiej... -rzekł
2538  2,  20|                   należy zwracać pilną uwagę na wszelkie, na najmniejsze
2539  2,  20|                     pilną uwagę na wszelkie, na najmniejsze drobiazgi.~-
2540  2,  20|                      wesołość. Podniósł oczy na okna pałacu, w których właśnie
2541  2,  20|                   któremu się zbliżyli, było na głucho zamknięte. Stopnie
2542  2,  20|                      nikłego wrażenia, jakby na jego ramieniu coś spoczęło,
2543  2,  20|                   dostępu i trafili wreszcie na uczęszczane, ciepłe, boczne
2544  2,  20|                      ciemnej sieni. Zajrzeli na prawo, zajrzeli na lewo
2545  2,  20|                  Zajrzeli na prawo, zajrzeli na lewo do pokojów służebnych,
2546  2,  20|            służebnych, aż wreszcie $ trafili na starego lokaja w codziennym
2547  2,  20|                     Gdzieś w mrocznym kącie, na szczycie niskiej szafki
2548  2,  20|                  winietami, które sztychował na miedzi najmodniejszy w Krakowie
2549  2,  20|                   jakby w Warszawie... Czeka na Helenę de With czy co...
2550  2,  20|                     zadumany z głową wspartą na ręce i oczyma zatopionymi
2551  2,  20|                      złoceniami wyciśniętymi na rogach i grzbiecie. Otworzył
2552  2,  20|               grzbiecie. Otworzył je i zaraz na pierwszych kartach zobaczył
2553  2,  20|               usiłował pochwycić i zatrzymać na zimnej karcie ów żywy, zielony
2554  2,  20|                     młodej, która już umarła na wieki. Widzem tym był Olbromski.
2555  2,  20|                  śmierci brata sam jeden był na świecie, wypędzony z domu,
2556  2,  20|                   marzył z gorzkim uśmiechem na ustach. Coś do niego mówił
2557  2,  20|                     by za to dał, by posiąść na własność ten bezcenny wizerunek!~
2558  2,  20|                 wizerunek!~Krzysztof znalazł na stoliczku również coś dla
2559  2,  20|                      jego dobrze uwydatniał, na amen oddał się lekturze.
2560  2,  20|                     Przyjaciele nie zwrócili na to uwagi. Szelest ucichł.
2561  2,  20|                        Posłuchaj...~Podniósł na Rafała oczy i nagle spuścił
2562  2,  20|                   białą, dość krótką suknię. Na odsłonionej szyi i ramionach
2563  2,  20|                  pukiel był związany w węzeł na tyle głowy.~Przez chwilę
2564  2,  20|               spojrzeniem, nim odpowiedziała na ich ukłony. Wreszcie posunęła
2565  2,  20|               Słuchając tego głosu i patrząc na tę postać Olbromski liczył
2566  2,  20|                      mu piersi. Spuścił oczy na ziemię i, kiedy Krzysztof
2567  2,  20|                 błąkał się tam i sam, trafił na jedną, która mu się od razu
2568  2,  20|                 sprawa istotnie jest groźna. Na wypadek ujęcia zbiegów władze
2569  2,  20|               najordynarniejszy założą stryk na szyję i wieszają na szubienicy,
2570  2,  20|                    stryk na szyję i wieszają na szubienicy, a nawet, w braku
2571  2,  20|                   nawet, w braku szubienicy, na belce w pierwszej lepszej
2572  2,  20|               bezwiednym dygiem.~- Wieszanie na belce, w stodole?~- A nie,
2573  2,  20|                   belce, w stodole?~- A nie, na szubienicy.~- Na domiar
2574  2,  20|                      A nie, na szubienicy.~- Na domiar złego mój mąż nie
2575  2,  20|                      już być... Wprawdzie on na nic by się w tej sprawie
2576  2,  20|                   dużo i ochoczo. Ale w nocy na dany znak trzeba wyjść chyłkiem
2577  2,  20|                     za przewodnikiem, w nocy na łodzi przepłynąć Wisłę...
2578  2,  20|                    to tak, jakbyśmy już byli na tamtym brzegu. Już się tedy
2579  2,  20|                      nadzieje, puszczasz się na śliskie pola zdradnej Bellony!
2580  2,  20|               towarzysz waćpana pociągnął go na pole chwały? - spytała po
2581  2,  20|                   iskra. Za Pilicą cały kraj na koń siada!~- Tak... słyszałam.
2582  2,  20|                   waszmość, kiedy o siadanie na koń idzie, zawsze pierwszy? -
2583  2,  20|                  teraz chłopcem szlacheckim, na którego z ukosa patrzano.
2584  2,  20|            niewysłowionej ciekawości, jakoby na widok nagle odsłonionego
2585  2,  20|                     począł przyswajać sobie, na własność brać różowy cień
2586  2,  20|                 piękna pani kilkakroć dłużej na nim zatrzymała spojrzenie.~
2587  2,  20|                     wąsal. - Skoro mię wwalą na tortury, przynajmniej będę
2588  2,  20|                  oficjerka zaprosił wreszcie na święty Szczepan. Com ja
2589  2,  20|                     kufę.,.~- Włosy mi stają na głowie, pani dziedziczko,
2590  2,  20|                    głowie, pani dziedziczko, na samą myśl, gdy dziedzic
2591  2,  20|                        Stało się tedy, że ja na stare lata muszę; jeśli
2592  2,  20|                chwilę miała oczy spuszczone, na ustach przecudny uśmiech.~
2593  2,  20|                      źrenice i zatrzymała je na twarzy gościa. Uśmiech z
2594  2,  20|                     Płomień ognia buchnął mu na twarz, na szyję i czoło.
2595  2,  20|                   ognia buchnął mu na twarz, na szyję i czoło. Zadzwoniły
2596  2,  20|                  bezlitosną wolą wpakował ją na dno. W pewnej chwili raz
2597  2,  20|                     rozmawiać swobodnie. Ani na jedną chwilę, na jedno mgnienie
2598  2,  20|              swobodnie. Ani na jedną chwilę, na jedno mgnienie oka nie zwróciła
2599  2,  20|                    nie wie... Przyszedł tedy na dawne miejsce, z dala obszedłszy
2600  2,  20|              rozwścieczona burza. Wyzywał ją na rękę, szarpał wolą ku sobie.
2601  2,  20|                   głowie miał taki zamęt, że na pytania plenipotenta Kalwickiego
2602  2,  20|                  przytomne. Z oczu, kiedy je na piękną zwracał, buchały
2603  2,  20|                     godzinę później udał się na spoczynek. Jak błędny szedł
2604  2,  20|                      przyświecał po schodach na piętro, mijał pokoje i znalazł
2605  2,  20|                  Rafał rozebrał się i rzucił na łóżko. Zaraz usnął. Późno
2606  2,  20|               nadzieją, która wiedzie jakoby na skrzydłach motylich poprzez
2607  2,  20|           jakiejkolwiek roli! Przerzucić się na stronę austriacką, pruską
2608  2,  20|                     tego szczygła, zatrzymać na zawsze oddech. Za cenę jednego
2609  2,  20|                 uścisku, za cenę jednego sam na sam - czegóż by nie uczynił!
2610  2,  20|                  spróbować napaści. Czy znać na twarzy ślad twojej szpicruty`?
2611  2,  20|                     złote włosy mieć sekundę na ustach. A potem niechże
2612  2,  20|                 drżące smugi światła spadały na wodę. Rafał roześmiał się
2613  2,  20|                  Rafał roześmiał się patrząc na te ognie. To on tam ma się
2614  2,  20|                  pies ma prawo położyć głowę na tym progu - tylko nie on,
2615  2,  21|                   poranek~Muzyka umieszczona na galerii stroiła instrumenty.
2616  2,  21|                     woskowych rzucały blaski na słupy z ciemnego marmuru
2617  2,  21|                     kontuszów; jeszcze niżej na platformie, gdzie się zawracały
2618  2,  21|                   Kalwicki oczekiwał właśnie na oficera, którego już sam
2619  2,  21|              przywiózł i w bocznej gotowalni na dole umieścił, żeby się
2620  2,  21|              niezdrowym połyskiem. Z godziny na godzinę zwiększała się jego
2621  2,  21|                     utraty. Nie czuł patrząc na piękną gospodynię radości
2622  2,  21|                 Wszystko miał teraz postawić na kartę. Tak lub inaczej zdecydować
2623  2,  21|                 Rafał uczuł, że nie pojedzie na projektowaną wyprawę za
2624  2,  21|                     a za parę godzin utracić na wieki? Cóż za bezgraniczne
2625  2,  21|                  przeszpiegi i przygody, jak na dłoni.~Chodziło tylko o
2626  2,  21|                     Czyż nie lepiej pracować na roli jak Bóg przykazał,
2627  2,  21|                      raczej pewnej śmierci - na szczerym polu? Będzie z
2628  2,  21|                oficera. Ręka Rafała spoczęła na ramieniu towarzysza, a,
2629  2,  21|                     swe postępki i nie traci na honorze. Wylezie wówczas,
2630  2,  21|                rozkosznej przyszłości wionął na jego czoło. Ujrzał przed
2631  2,  21|                    wspaniałe dźwięki porwały na skrzydła swoje nowe postanowienie
2632  2,  21|                   pobliżu, żeby przynajmniej na miejscu nie stać. Raz jeden,
2633  2,  21|                    wiedział tedy, że tańcząc na vis-a-vis będzie miał możność
2634  2,  21|                    kiedy z panią Ołowską sam na sam został, rzekła do niego
2635  2,  21|                      Wolałbym tu umierać niż na rzece:~Rozłączył ich płynny,
2636  2,  21|                   wśród ukłonów, z uśmiechem na przecudnym obliczu. Tylko
2637  2,  21|                     waćpanu?~- Kocham cię... Na śmierć, do zatracenia duszy!
2638  2,  21|              jedwabnymi krokami, z uśmiechem na ściśniętych wargach. Bielmo
2639  2,  21|            odpowiadał. Uśmiech wesoły wdział na twarz...~Nie, nie nadchodzi...
2640  2,  21|                 godzin... Odejdę zaraz i już na wieki. - Niech się tak stanie.~-
2641  2,  21|                 zbliżeń i oddaleń tańca. Gdy na moment znowu byli razem,
2642  2,  21|                     do głębi...~- Przysięgam na moje życie, na mój honor,
2643  2,  21|                    Przysięgam na moje życie, na mój honor, na dobrą sławę,
2644  2,  21|                    moje życie, na mój honor, na dobrą sławę, że nie mogę...
2645  2,  21|              chodziłam patrzeć w mrok i niby na jawie widzieć twe wilcze
2646  2,  21|               Dopiero w ostatniej, gdy razem na chwilę stanęli, rzekła mu:~-
2647  2,  21|                    stąd odejdę, jedną chwilę na osobności.~- Zamilcz.~Skończył
2648  2,  21|                  miał połamane. Był obojętny na wszystko, nawet na to, co
2649  2,  21|                  obojętny na wszystko, nawet na to, co się przed chwilą
2650  2,  21|                  długim wahaniu się, którego na pozór nie mogły przezwyciężyć
2651  2,  21|               Ołowskiego, przystała wreszcie na odtańczenie gawota. Zagrała
2652  2,  21|              wstrząsający do szpiku kości:~- Na dół schodami... tak... które
2653  2,  21|                  skryły się w cieniach rzęs. Na ustach wyraz bolesny. Włosy,
2654  2,  21|                   Bądź gotów.~Rafał spojrzał na niego z ukosa i uśmiechnął
2655  2,  21|               przekazać ten frak, który masz na sobie i w którym tak misterne
2656  2,  21|                  łagodnym i łaskawym ruchem. Na przeciwległej stronie sali,
2657  2,  21|                      określić, co się działo na świecie otaczającym ani
2658  2,  21|                     upływające minuty niosły na falach najwyższe złudzenie
2659  2,  21|                      Kaszmiru. Jeśli stawała na złotolitej drodze spojrzeń
2660  2,  21|                      z rozkoszy, przywierali na mgnienie powieki, by za
2661  2,  21|                     Panował tam prawie mrok. Na kominku żarzył się stos
2662  2,  21|                płynęły z tajemniczego zdroju na świętej górze szczęścia.~
2663  2,  21|                nieruchoma siedziała z rękoma na poręczach leżącymi bezwładnie.
2664  2,  21|                 swoją duszą. Kiedy podniosła na niego oczy i kiedy znowu
2665  2,  21|                      z sali, upadł przy niej na kolana, objął jej nogi rękoma
2666  2,  21|               odtrącała go ani się poruszyła na swym miejscu. Dopiero nierychło,
2667  2,  21|                   było spokojne i oschły łzy na powiekach, dotknęła ręką
2668  2,  21|              szczęśliwych, w domu moich snów na jawie... Weź go sobie i
2669  2,  21|                 jawie... Weź go sobie i miej na sercu. Nie przebiją go kule.~-
2670  2,  21|                    Grób zachowa tajemnicę... Na wieki, na wieki!~- Przenigdy!~-
2671  2,  21|               zachowa tajemnicę... Na wieki, na wieki!~- Przenigdy!~- Więc
2672  2,  21|                       Nie powiem!~- Powiedz, na Boga!~- Sam wiesz najlepiej.~-
2673  2,  21|                    nim ich dosięgła, zawołał na nią cichym szeptem oszalałej
2674  2,  21|                   porze usłyszeli w pokojach na piętrze żywe, gwałtowne
2675  2,  21|                    to niewarte uśmiechu. Ale na rozkaz, że ma się udać z
2676  2,  21|                    ma się udać z Krzysztofem na ową wyprawę, odszedł w okamgnieniu
2677  2,  21|                 pokoju. W istocie szukano go na wszystkie strony. Kalwicki
2678  2,  21|              wszystkie strony. Kalwicki klął na czym świat stoi. Krzysztof
2679  2,  21|                    nie wiadomo? Byłem, byłem na balu.~- Dzień się już za
2680  2,  21|                chętnie nie bierze! Kto idzie na wojnę, mój krwiożerczy rycerzu,
2681  2,  21|                     od tańców, teraz dopiero na dobre rozhukanych.~Miało
2682  2,  21|                     Według umowy Rafał siadł na koźle i ujął lejce. Krzysztof
2683  2,  21|                pałacu. Czekali chwilę. Konie na miejscu kuły nogami i prężyły
2684  2,  21|                marzyło, a głowa wciąż leżała na obłokach, w niebie rozkoszy.
2685  2,  21|                     brzask począł się niecić na wschodzie. Wiatr nadranny
2686  2,  21|                   plenipotent kazał zawrócić na lewo, w wąski, wygrodzony
2687  2,  21|                 poduszczał konie. Dom zajęty na kwaterę oficera stał znacznie
2688  2,  21|                     było przy nim szyldwacha na koniu. Gdy się ku temu ogniowi
2689  2,  21|                    wyniosła była i zostawiła na chaszczach. Pomiędzy tą
2690  2,  21|                        szepnął Rafał. - Leci na znak do tamtego.~Tuż pod,
2691  2,  21|                     dna, sam siedząc w kucki na przodzie, pchnął łódź tak
2692  2,  21|                wioseł, jeszcze jeden... Wtem na brzegu rzeki rozległ się
2693  2,  21|                Ślązak-przewoźnik wstał teraz na nogi. Wiosła dźwiękły i
2694  2,  21|                 Lecieli nad wyraz chyżo. Ale na opuszczonym brzegu rozległ
2695  2,  21|                      Przewodnik raptem siadł na nogi swoje w tym miejscu,
2696  2,  21|                   piersi powietrze, aż runął na dziób łodzi, zwieszonymi
2697  2,  21|                   widać rzekę i przestworza. Na galicyjskim brzegu gromadził
2698  2,  21|                     Kazał Krzysztofowi brnąć na brzeg, sam szarpnął barkę
2699  2,  21|                     łańcuch i wywlókł z wody na mieliznę w ostoje międzylodowe.
2700  2,  21|                     w lód i rozpryskiwały go na wsze strony. Dźwignęli co
2701  2,  21|                       Krzysztof zachwiał się na nogach. Kolana jego głęboko
2702  2,  21|                      że mi się spodobało iść na wojnę, ty tu leżysz! Boże,
2703  2,  21|                    obłąkane, skostniałe oczy na Rafała i pytał go z ogłupiałym
2704  2,  21|                      bardziej wyciągnąć łódź na brzeg, sam okręcił łańcuch
2705  2,  21|                   wielkim krokiem wdarli się na wyniosłość pobrzeża. Ale
2706  2,  21|                  śmiechem. Krzysztof patrzał na niego bezsilnymi oczyma,
2707  2,  21|                      przecie raz w życiu!... Na szubienicy tobyś wieszał,
2708  2,  21|                    siedm kul. Wleźli obadwaj na biały piaszczysty wzgórek.
2709  2,  21|              płaszczyznę i zaczęli wstępować na wzgórki, długim wałem wyznaczające
2710  2,  21|                      zgłosić. Powiedział, że na wzgórzu... Chodźmy jeszcze
2711  2,  21|                Chodźmy jeszcze wyżej.~Weszli na najwyższywy dmuch, ledwie
2712  2,  21|                      dzieciństwie. Alboż to, na co patrzą oczy, istnieje?
2713  2,  21|                       które stało w pobliżu. Na wzgórzu nagim sterczało
2714  2,  21|                         że przyńdzie dopiero na odwieczerz. Teraz nie przyńdzie.
2715  2,  21|                   ino samo złoto! - krzyknął na nią.~Otrząsnął się i co
2716  2,  21|                 wariacie, co robisz?!-syknął na niego.-Za cóż ty kupisz
2717  2,  21|                      ostatniej sztuki, kładł na stole. Baba z rozdziawioną
2718  2,  21|            przekrzywiając obojętnie głowę to na prawe, to na lewe ramię.
2719  2,  21|              obojętnie głowę to na prawe, to na lewe ramię. Wreszcie gdy
2720  2,  22|                murowany z cegły, pod gontem. Na kominie świetlicy trzaskał
2721  2,  22|                 młody, wesoły i kuty, widać, na cztery nogi. Spod oka przyglądał
2722  2,  22|                 słychać? Gonią się z miejsca na miejsce.~- Któż kogo?~-
2723  2,  22|                 Tarnowie do Siewierza, idący na Niezdarę, a przy tym trakcie
2724  2,  22|                     a nim podjechał, wyjrzał na trakt i długo zapuszczał
2725  2,  22|                     karczmą nie było nikogo, na drodze również. Wróble stadem
2726  2,  22|                      zatrzymywać się poczęły na figurach młodych mężczyzn,
2727  2,  22|                   figurach młodych mężczyzn, na ich twarzy, odzieniu...
2728  2,  22|                     był gniewny i oburkliwy. Na troskliwe pytania Rafała
2729  2,  22|              kieliszków wódki, zwiesił głowę na ręce, oparł się całym ciałem
2730  2,  22|                       oparł się całym ciałem na stole i drzemał czy udawał,
2731  2,  22|                      Olbromski wyciągnął się na długiej ławie pod ścianą
2732  2,  22|                      Jogry!~Rafał zerwał się na równe nogi i chwilę stał
2733  2,  22|         przedsięwziąć. Ślązak huknął nań jak na sługę:~- Drzwi tarasować!~
2734  2,  22|                       co jeno było pod ręką. Na dworze słyszeć się dał wesoły
2735  2,  22|                     Kłąb białej pary buchnął na dwór. Duża łapa w rękawicy
2736  2,  22|                   Krzyk i zgiełk wszczął się na dworze. W otwór wsunęło
2737  2,  22|                      otwór wsunęło się kilka na raz luf i razem w różnych
2738  2,  22|                osowiały i bezczynny siedział na swym miejscu, krócicę w
2739  2,  22|                wskazywał, gdzie jest wejście na strych.~W mgnieniu oka wtargnął
2740  2,  22|               wtargnął po szczeblach drabiny na górę, stanął we drzwiach
2741  2,  22|                   przez którą podawano słomę na poddasze stajni. Uchylił
2742  2,  22|                     Trzech siedziało jeszcze na koniach, a czterej walili
2743  2,  22|                   karabiny, podsypali prochu na panewki i mieli razem huknąć
2744  2,  22|                       Jeden z żołnierzy padł na ziemię. Trzej, siedzący
2745  2,  22|                      Trzej, siedzący jeszcze na koniach, skoczyli ku niemu.
2746  2,  22|                      Rafał, spełniwszy swoje na górze, leciał ku niemu na
2747  2,  22|                    na górze, leciał ku niemu na pomoc. Wlókł Żyda za pejsy,
2748  2,  22|              kobylicą i zwalił dwu jegrów aż na środek drogi. Cedro niespodziewanie
2749  2,  22|                      okno i połową ciała był na zewnątrz, gdy go chwycił
2750  2,  22|                      siłą wywlekli go z okna na środek szynkowni. Żyd pod
2751  2,  22|               rychtował do ciosu swój taran.~Na dworze zaległa cisza. Kiedy
2752  2,  22|                   pociechą, że jegry siadają na koń i że wciągają na siodła
2753  2,  22|                 siadają na koń i że wciągają na siodła rannych czy trupów.
2754  2,  22|                 Cedrą wymknęli się z karczmy na piechotę, skoro tylko konie
2755  2,  22|                  znane. Wkrótce tedy wypadli na trakt i, pilnie patrząc
2756  2,  22|                  oczach. Chłop wtulił czapkę na uszy i pogwizdywał a gnał.
2757  2,  22|                    zgniliby my w lochach abo na szubienicy krukom za żer
2758  2,  22|                      Krzysztof, podobnie jak na początku dnia, był wciąż
2759  2,  22|                      oberży gorzałki drzemał na saniach i kiwał się w prawo
2760  2,  22|                 tylko że dał im kartę drożną na Siewierz do Częstochowy,
2761  2,  22|                 wyjednał stancyjkę we dworze na nocleg dla ochotników. ~
2762  2,  22|              przyjrzenia się okolicy. Stojąc na wzgórzu widzieli przed sobą
2763  2,  22|                     niby ułudny głos muszli, na który darmo ucho nastawiać...~
2764  2,  22|                    wojskowy i wdrapawszy się na pewną wysokość spostrzegli
2765  2,  22|                      ruszenia z porucznikiem na czele, nie cała, bo tylko
2766  2,  22|            Pięćdziesięciu parobków siedziało na niezłych szkapach. Mieli
2767  2,  22|                     niezłych szkapach. Mieli na sobie granatowe kurtki i
2768  2,  22|                     przy nich kitki włosiane na kilka cali wysokie. Niektórzy
2769  2,  22|       sześciołokciowe, z dzidami i żeleźcami na końcu. Nie było to wojsko
2770  2,  22|               jeszcze sprawiał się jego szyk na błoniu, ale widzowie drżeli
2771  2,  22|                  błoniu, ale widzowie drżeli na jego widok. Sękate garście
2772  2,  22|                    Dość długo musieli czekać na ganku, potem wpuszczeni
2773  2,  22|                  uśmiechem, patrząc niekiedy na kolegę spod oka. Gdy mu
2774  2,  22|                       trzeba mieć pieniądze. Na żołnierskie umundurowanie,
2775  2,  22|                   kupę... Patrzcie, koledzy, na mnie! Miesiąc trwa ruchawka,
2776  2,  22|                    silnie pragnie, to osiąga na pewno, dołożywszy starania.
2777  2,  22|                  porzucić miękkie szaty, iść na służbę, przyłożyć ręki...~-
2778  2,  22|                 śmiech ogarniał, ale i złość na Krzysztofa buzowała w nim
2779  2,  22|                    tak szybko wykierować się na dygnitarza... - rzekł patrząc
2780  2,  22|                      po wojskowemu i patrząc na nich bestyjskimi oczyma,
2781  2,  22|              Pescarego, raczcie się tam udać na przekąskę. Rafał, ty po
2782  2,  22|                      zgodę w oczach spojrzał na Cedrę i rzekł:~- A no, dobrze,
2783  2,  22|                  jadę!~- Przystań, mówię ci, na porucznika. Dam ci pięćdziesięciu
2784  2,  22|                     drzwi uchylili, buchnęło na nich duszne powietrze i
2785  2,  22|                      oficerów. Wszyscy mieli na sobie mundury prosto z igły,
2786  2,  22|                    Jeden z nich wspierał się na kuli świeżo wystruganej
2787  2,  22|                 bandażem, drugi trzymał rękę na chustce. Obadwaj siedzieli
2788  2,  22|              uboższej, dzierżawami siedzącej na małych folwarkach w okolicy
2789  2,  22|          zasięgnąwszy języka, od razu siedli na koń i przybyli w miejsce
2790  2,  22|                    nie oficerskie; tylko jak na żołnierza. My ludzie nietutejsi,
2791  2,  22|                   Wpisali my się do chorągwi na proste rycerstwo. Wydali
2792  2,  22|                     Wydali my resztkę grosza na mondury swoje i na pocztowych,
2793  2,  22|                    grosza na mondury swoje i na pocztowych, i teraz te...
2794  2,  22|                      Bo to my wyjechali niby na jarmark do Secemina gościńcem
2795  2,  22|                      ciemku w tę rzekę łomot na koniach. Tak to my uśli
2796  2,  22|                     światami, Bóg wie gdzie, na Lelów, na Irządze, na Mrzygłód
2797  2,  22|                     Bóg wie gdzie, na Lelów, na Irządze, na Mrzygłód przerznęliśmy
2798  2,  22|                 gdzie, na Lelów, na Irządze, na Mrzygłód przerznęliśmy się
2799  2,  22|                  Siewierzu i musztrujemy się na błoniu. Raptem przyszła
2800  2,  22|                    wskazał nieznacznie głową na hałasującą kompanię), że
2801  2,  22|                      z pocztowymi i pośli my na Niemców nocą. Zabrnęli my
2802  2,  22|                 Tarnowskie Góry, skoczyli my na nich z ukrycia. Piki, szable,
2803  2,  22|                      jakże ci nie zawrzaśnie na nich po swojemu! A to, widać,
2804  2,  22|                      tu do nas jak do zajęcy na stanowisku... O, pludry!
2805  2,  22|                      i tu w Siewierzu. Ośmiu na zagonach zostało. My jeszcze,
2806  2,  22|                dziękować Bogu, nie najgorzej na tej aferze wyśli. A kto
2807  2,  22|                     czekał, to jakoś wyszedł na cało...~To mówiąc, powtórnie
2808  2,  22|                    się chce grać, a nie mają na czym. Niech zdejmą mundury,
2809  2,  22|                    się u drugiego porucznika na szeregowych. Przynajmniej
2810  2,  22|                     skoro cię nie stać nawet na najem parobka!~- Cicho,
2811  2,  22|                 Filozof! Bić Niemca i kwita! Na kwaśne jabłko pludrów!~-
2812  2,  22|                    Wyjął z kieszeni papier i na poły czytając, na poły mówiąc
2813  2,  22|                   papier i na poły czytając, na poły mówiąc z pamięci, głosił:~-
2814  2,  22|                   łęczycka. Wnoszę ten toast na cześć naszej prastarej,
2815  2,  22|              prastarej, macierzy Małopolski. Na cześć i. zdrowie...~- Patrzajcie
2816  2,  22|                  Rozkręcaj język!~Wypchnięto na przód namiestnika przysadkowatej
2817  2,  22|            musztrując oburącz najeżoną szopę na głowie, wreszcie dał folgę
2818  2,  22|                   afera. Nocą z 17 akuratnie na 18 listopada przyszło sto
2819  2,  22|                       Azaliż nie ma już głów na karkach między Sarmaty`?
2820  2,  22|                      myślę, powiada, w polu, na zimnie zębami kłapać. Dobrze.
2821  2,  22|                     wojsko bezbronne stanęło na stoku i broń złożyło, a
2822  2,  22|                     walor za umundurowanie i na żołd miesięczny! Wnet stanie
2823  2,  22|                 ramię z Frankami prali wroga na kwaśne jabłko!~- Słyszeliście?
2824  2,  23|                      pozostania w Siewierzu. Na pozór wydawało się, że sami
2825  2,  23|                    się w drodze. Czas leciał na skrzydłach, a dzień zwłoki
2826  2,  23|                   części krakowskiej", dążąc na miejsce zebrania, pod Łowicz.
2827  2,  23|                      oficerskiego, przystali na pospolite rycerstwo w konnicy
2828  2,  23|                 zostawić tak zwane "mondury" na grzbietach dwu parobków
2829  2,  23|                    sposobem ochotnicy weszli na opróżnione miejsca w regimencie
2830  2,  23|                     miasta i wioski. Stamtąd na Kalisz ruszył w stronę Torunia
2831  2,  23|             Męcińskiego w szyku i sprawności na Częstochowę, Bełchatów,
2832  2,  23|                      i szukać schronienia aż na przedmieściu Bratkowickim.
2833  2,  23|                  Miejsce zebrania wyznaczono na polu marsowym wśród łowickiego
2834  2,  23|               generałów i adiutantów wjechał na pole, między żywe mury,
2835  2,  23|                    rotmistrz. Pierwszy niósł na pąsowej poduszce pałasz
2836  2,  23|                     zdobyty w Loretto, drugi na wezgłowiu buławę hetmana
2837  2,  23|                      robót ziemnych w Mantui na San-Giorgio, obecnie pierwszy
2838  2,  23|                     ku namiotowi. Nie bacząc na porządek kawaleria stanęła
2839  2,  23|                     góry, a lewą rękę kładąc na buławie Czarnieckiego, powtarzali
2840  2,  23|                 powtarzali uroczyście słowa.~Na dany znak wojsko podniosło
2841  2,  24|                      Dąbrowski, ale szeptano na wszystkie strony o naczelnictwie
2842  2,  24|                      zdecydował się wreszcie na krok przystąpienia do Napoleona
2843  2,  24|                   Łowiczu podzielono z gruba na regimenty piesze i konne,
2844  2,  24|                 legię pierwszą. Składały się na nią cztery regimenty piesze,
2845  2,  24|                      adiutantów podoficerów. Na czele kompanii stał kapitan.
2846  2,  24|          possessionatus wolał przecie wysłać na pola zdradnej Bellony najniedołężniejszego
2847  2,  24|               wielobarwne, aż miło. Ponieważ na miły Bóg wzywano w okólnikach,
2848  2,  24|                narodowej muzyki, połyskiwali na mrozie z sarmacka - wątpliwą
2849  2,  24|              wszystką siłę pieszą podzielono na bataliony. Każdy batalion
2850  2,  24|                   Kompania liczyła 140 głów. Na czele batalionu stał jego
2851  2,  24|                     piechurów.~Lepiej daleko na ogół przedstawiała się jazda.
2852  2,  24|            należności właściwej i koniecznej na strawne - tęgie to było
2853  2,  24|                     umyślnie przecie chodził na przechadzkę tam właśnie,
2854  2,  24|                 głośno: - Swój, Polak!~Zaraz na początku stycznia generał
2855  2,  24|                        Ponad rzekę! Z Wisłą! Na Prusaka!~Rozdzieliły się
2856  2,  24|                      Cedro został w szeregu, na miejscu, które zajął w pierwszej
2857  2,  24|                     Henryka. Początek marszu na Bydgoszcz, wskutek tego
2858  2,  24|                 Przyszedłszy do nowego mostu na Wiśle między Zakroczymiem
2859  2,  24|                  ujścia Świdra kierująca się na Miłosnę, na Zieloną do Grzybowskiej
2860  2,  24|                    kierująca się na Miłosnę, na Zieloną do Grzybowskiej
2861  2,  24|             nierzadko w obuwiu zostawiającym na glinie ślady pięciu palców
2862  2,  24|                dworski dach piorunem zjechał na ziemię i przemienił się
2863  2,  24|                      ziemię i przemienił się na kilkanaście przyziemnych
2864  2,  24|                 budek.~Wydelikacony kandydat na dyplomatę, Krzysztof Cedro,
2865  2,  24|                      były w pobliżu, mościli na wierzchu gałęzi grubą strzechę
2866  2,  24|                 stylu niezupełnie misternym. Na dno tego wigwamu, którego
2867  2,  24|                pierzyna. Wówczas rzucali się na nią w pięciu, sześciu, pewni,
2868  2,  24|              zetknięcia z błotem mazowieckim na pewno uchroni. Gdy się nadto
2869  2,  24|              marszałki... Lecą tera ku niemu na chybkich koniach, a kapelusze
2870  2,  24|                zdrajca brandeburski rozsiadł na piękne, kartofli nasadził,
2871  2,  24|                nasadził, faję zakurzył, a ty na swoim własnym zagonie czapkę
2872  2,  24|                 czapkę przed nim trzymaj! Bo na to wyszło. - Na wieki, prawi;
2873  2,  24|                  trzymaj! Bo na to wyszło. - Na wieki, prawi; tu ostanę
2874  2,  24|                  wygonię, a swoich Michałków na twoją ziemię sprowadzę i
2875  2,  24|                     nocach kazuje, jak prawo na świecie robić. On tylko
2876  2,  24|                     tylko jeden tę rzecz wie na tym świecie. A ty się nie
2877  2,  24|                  znaku, bo my nie Żydy i nie na jarmark do Bełchatowa ciągniemy.
2878  2,  24|                   jajko. Trzy! No... Terczże na nas wychodź, czarny jucho,
2879  2,  24|                  mała armia była rozdzielona na dwie części. Jedna z nich
2880  2,  24|                  szwadrony miały się składać na pułk. Czekano lada chwila
2881  2,  24|                    pułk. Czekano lada chwila na rozkaz w tej materii komisji
2882  2,  24|                     szybko i łatwo żołnierzy na stopnie podoficerskie, a
2883  2,  24|               stopnie podoficerskie, a nawet na subalternów, byleby "obiekt"
2884  2,  24|               obejrzał, kiedy otrzymał prawo na zamówienie u szmuklerza
2885  2,  24|           przerobionymi granatowym jedwabiem na taśmie przez całą jej długość
2886  2,  24|                     zmiatali w stronę domową na poły bosi, obdarci, z pustymi
2887  2,  24|                      natychmiast, skazał ich na długotrwałe ciężkie roboty
2888  2,  24|                    twierdzy częstochowskiej. Na gwałt ustanawiane kresy
2889  2,  24|                     w braku ludzi, odstawiać na miejsce przeznaczenia pierwszy
2890  2,  24|            Lefebvra-Desnouettes, operującego na prawym brzegu Wisły. Rozeszła
2891  2,  24|                 Rozeszła się w legii wieść: "Na Gdańsk! na Kołobrzeg!" W
2892  2,  24|                     legii wieść: "Na Gdańsk! na Kołobrzeg!" W marszu, na
2893  2,  24|                     na Kołobrzeg!" W marszu, na postojach, nocą na pocztach
2894  2,  24|                   marszu, na postojach, nocą na pocztach uczył starszy żołnierza,
2895  2,  24|                     co je ów Gdańsk, gdzie i na jakiej ziemi stoi Kołobrzeg.
2896  2,  24|                     niemieckiego mieszkańców na ziemi Polskiej", której
2897  2,  24|                     rodu ludzie, zamieszkali na ziemi Polskiej, którzy się
2898  2,  24|                   pomnijcie, że przychodnie, na waszej osiadli ziemi, przez
2899  2,  24|                     Amilkar, choć wroga, jak na złość, nigdzie nie mógł
2900  2,  24|                      atakować nieprzyjaciela na czele rycerstwa z województwa
2901  2,  24|                     jazda rawska rzuciła się na tłum nastawionymi lancami,
2902  2,  24|                   naprzód. Znajdował się już na wysokim brzegu Wisły, skąd
2903  2,  24|                    Olbromski.~Już pod Nowem, na brzegu Mątawy, ów regiment,
2904  2,  24|                     regiment, dybiący zawsze na sztychu, wpadł na mocny
2905  2,  24|                     zawsze na sztychu, wpadł na mocny patrol czerwonych
2906  2,  24|                    przemokłych, wskakujących na koń w popłochu. Rzucił się
2907  2,  24|               zamokłą, cofnęli się ku miastu na rozkiełznanych koniach pod
2908  2,  24|                   miano odstawiać w kierunku na Bydgoszcz. Podobnie pomyślna
2909  2,  24|               artyleria konna pruska, stojąc na prawym brzegu rzeki, w młodą
2910  2,  24|                    sześciu trupów, poległych na placu, nocną porą zakopała
2911  2,  24|                   posterunki wysłane zostały na trakt bydgosko-gdański ku
2912  2,  24|                 bydgosko-gdański ku Tczewu i na drogi do Starogardu, ponad
2913  2,  24|                 miało tu przebyć czas pewien na leżach. Tylko 56 rycerstwa
2914  2,  24|                     marszałek Lefebvre pobił na głowę generała Roquette,
2915  2,  24|               generała Roquette, nie wróciło na miejsce swoje.~Niedługo
2916  2,  24|                     zarówno z prawego flanku na Starogard, w równinach między
2917  2,  24|                      równinach między lasami na prawym brzegu Wierzycy,
2918  2,  24|                      Wierzycy, jak również i na Pelplin. W Starogardzie
2919  2,  24|                 zwartym szykiem, rzuciła się na ów oddział. Jeźdźcy polscy,
2920  2,  24|                    się proporcami i skoczyli na nieprzyjaciół z taką furią,
2921  2,  24|                      Jeźdźcy rąbali szablami na odlew, z ramienia. Żołnierz
2922  2,  24|                     zgrozą rzucił spojrzenie na bok, w tył... Dragony nań
2923  2,  24|                    właśnie z moczaru wypadli na trakt starogardzki, raptownie -
2924  2,  24|                      ostrogi w bok, wykręcił na miejscu i piersiami końskimi
2925  2,  24|                 swego szwadronu. Gdy przybył na miejsce, z niemałą radością
2926  2,  24|                      wraz z trębaczem są już na miejscu, odbici z niewoli
2927  2,  24|               utarczki forpocztów, osobliwie na lewym skrzydle. Przednie
2928  2,  24|                      pruskich, rozlokowanych na drogach ku Tczewu. Po upływie
2929  2,  24|                     Dąbrowski zdecydował się na krok stanowczy. W dniu 23
2930  2,  24|                  dniu 23 lutego wykonał atak na miasto powiatowe Tczew,
2931  2,  24|               dowództwem Menarda wypoczywały na leżach w Gniewie, Pelplinie
2932  2,  24|                przednia jego straż koczowała na traktach bydgosko-gdańskich
2933  2,  24|      bydgosko-gdańskich sięgając do Gręblina na wysokości lewego brzegu
2934  2,  24|                     swoją siłą ze Starogardu na Skarszewy gościńcem starogardzko-tczewskim,
2935  2,  24|                armatę, miała rozkaz zawrócić na północ i zagrodzić drogę
2936  2,  24|                    siłom, które by z Gdańska na odsiecz Tczewa śpieszyć
2937  2,  24|                   drogą prowadzącą z Rajkowy na Czyżykowo (Zeisgendorf).
2938  2,  24|                    Generał Menard pośpieszył na miejsce, a za nim cała jego
2939  2,  24|                      prawe skrzydło uderzyło na szańce Tczewa. Piechota
2940  2,  24|                     a dwie armaty, ustawione na prost traktu w bramie północnej,
2941  2,  24|                     wałów musieli cofnąć się na przedmieścia. Wypadło zdobywać
2942  2,  24|                  Szef sztabu, Maurycy Hauke, na czele grenadierów i woltyżerów
2943  2,  24|               woltyżerów poznańskich uderzył na te domy bagnetem. Idąc na
2944  2,  24|                    na te domy bagnetem. Idąc na kule, w gęsty dym, zdobywano
2945  2,  24|             regimentu piechoty pośpieszył im na pomoc. Niemcy ustąpili z
2946  2,  24|                     teraz wystawieni zostali na strzały zza murów, a sami
2947  2,  24|                      dziur, dymników leciały na oblegających kule i ogień
2948  2,  24|                    bramy i zaczął w nią prać na wylot, raz za razem. Ale
2949  2,  24|                   zdarzył się wypadek, który na los oblężenia wpłynął od
2950  2,  24|                       Młyńską, czyli Gdańską na północy, Wodną, czyli Wiślańską
2951  2,  24|                       Wodną, czyli Wiślańską na południu i Wysoką na zachodzie.
2952  2,  24|               Wiślańską na południu i Wysoką na zachodzie. O istnieniu bramy
2953  2,  24|                      stały tylko tu i owdzie na wyższych miejscach pikiety
2954  2,  24|                     Steltnera i że ojcu jego na przezwisko Ćwikliński. Skarżył
2955  2,  24|                    powiadał, boi się pokazać na oczy, panu to samo. Nie
2956  2,  24|                  generał kazał podwoić ogień na bramę północną i zachodnią.
2957  2,  24|                 książę Sułkowski, ranny już, na czele drugiego batalionu
2958  2,  24|             badeńskiej, natarli z całą forsą na bramę Gdańską. W tym samym
2959  2,  24|            Wiślańskiej. Brama w istocie była na poły zepsuta i bez obrony.
2960  2,  24|             nastawionym bagnetem rzuciły się na osłupiałych Niemców. W tej
2961  2,  24|               kapitulacji Dąbrowski wjeżdżał na główną ulicę miasta, w pobliżu
2962  2,  24|               Rozjątrzone wojsko rzuciło się na ten dom i przetrząsnęło
2963  2,  24|                   rozległ się w szeregach:~- Na Gdańsk! ku morzu!~KONIEC
2964  3,  1 |                 północna, podzielona została na trzy brygady. Pierwsza z
2965  3,  1 |                       udała się była w lutym na pomoc generałowi Dąbrowskiemu
2966  3,  1 |                     wzięła udział w wyprawie na Tczew, później w marcu przeszła
2967  3,  1 |                   Wisłę i pociągnęły w marsz na Pokrzywno (Engelsburg) i
2968  3,  1 |                    Cedro znalazł się w Kocie na początku marca. Gajkoś wyszykował
2969  3,  1 |               pomieszczenie a niezły siennik na pryczy w alkierzu wieśniaka.
2970  3,  1 |                     kazał trąbić gwałtownie "na koń" i w mgnieniu oka cała
2971  3,  1 |                  siła posterunku rzuciła się na napastników. Atak był odparty
2972  3,  1 |              Okrzyknięto w szeregach, że kto na ochotnika chce do wyprawy
2973  3,  1 |                   Gajkoś z Cedrą poszli wraz na ochotnika. Dowodził pułkownik
2974  3,  1 |                 Sienkiewicz. Szli podzieleni na partie, ciemną nocą, polami,
2975  3,  1 |                wpadła między tlejące ogniska na ludzi rozespanych, którzy
2976  3,  1 |                    zrywali z ziemi i siadali na koń wśród wrzasków, przekleństw
2977  3,  1 |                 oddziały. Wszczęła się walka na lance i piki, starcia mokrych
2978  3,  1 |                    ognisk gonili się jeźdźcy na oko i z wrzaskiem wysadzali
2979  3,  1 |      kalinko-sieradzko-wieluńskiej, stojącej na drodze ku Szymanowu, odebrał
2980  3,  1 |                      jazdy uderzył forsownie na Kaliszan. Cugi pierzchnęły
2981  3,  1 |                     dnia fortragowany został na sierżanta. Kapitan Ostrowski
2982  3,  1 |              generała Fiszera, wykonano atak na obozy zimowe nieprzyjacielskie
2983  3,  1 |                 linię i rzucili się do walki na bagnety. Kapitanowie piechoty
2984  3,  1 |                      jeden grosz więcej gaży na dzień oraz obowiązek pozostawania
2985  3,  1 |                rozkaz trzymał ich w pętaczce na miejscu. Przyszła wreszcie
2986  3,  1 |                    który chodził napadniętym na odsiecz. Okazało się tedy,
2987  3,  1 |                odsiecz. Okazało się tedy, że na młynek pod Malgą, gdzie
2988  3,  1 |                  samej Maldze, ruszył tamtym na pomoc z oddziałem 140 piechoty.
2989  3,  1 |                     z mężniejszych żołnierzy na wszystkie strony i zaciekle
2990  3,  1 |                  zaciekle począł się bronić. Na wszelkie ataki i propozycje
2991  3,  1 |                     którego konnica uderzyła na nieprzyjaciół i rozegnała.
2992  3,  1 |                  zastępstwie wodza ranionego na rynku tczewskim, odznacza
2993  3,  1 |                      Dąbrowskiego ma wykonać na wschód, w stronę Niemna,
2994  3,  1 |               francuski z pocztowym. Obadwaj na nikogo nie zwracali uwagi.
2995  3,  1 |                  zwracali uwagi. Szli wprost na generała dywizji i jemu
2996  3,  1 |                    Łudziło mu się, że słyszy na jawie opowiadanie starego
2997  3,  1 |                     Generał-porucznik" znowu na polu frydlandzkim odniósł
2998  3,  1 |                   poznańska była nieustannie na linii strzałów nieprzyjacielskich,
2999  3,  1 |                       że wszystka siła idzie na stały i długotrwający pobyt
3000  3,  1 |                       że dni upływać mu będą na grze w karcięta, w bilard