Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          trzymały wysokie głowy u samej ziemi nie mogąc oderwać
 2  1,  1 |    położył palec na cynglu. W tej samej chwili sarn stanął. Przednią
 3  1,  1 |          swe wypełzłe oczy.~W tej samej chwili jeszcze raz odezwał
 4  1,  1 |      świerka i począł go ścinać u samej ziemi małą siekierką, którą
 5  1,  1 |         go na ramieniu, ale w tej samej chwili zgiął się i przysiadł
 6  1,  1 |       zakąt i szczegół, ale w tej samej chwili wspominał ją i obejmował
 7  1,  1 |           zaszczyt należeć do tej samej nacji, co waszmość, panie
 8  1,  1 |      zaorał kłem po łydach, to do samej kości mięso ozdarł, jak
 9  1,  1 |        Dwustu siedmdziesięciu nas samej szlachty oficjerów w marsz
10  1,  2 |        prawdy zatrzęsły nim aż do samej głębi duszy. Pochylił się
11  1,  2 |        Był to jak gdyby akord tej samej pieśni, jakby okrzyk zgody
12  1,  2 |          śmiechu przebijał. W tej samej chwili panna Helena, obok
13  1,  2 |        przenikało ich serca aż do samej głębi i trwoga nieznana,
14  1,  4 |       siebie jak na łotra i w tej samej chwili nurzał się w szelmowskiej
15  1,  4 |           nie słyszaną, dźwięki z samej głębi serca płynące tak
16  1,  5 |          rózg brzozy, zgiętych do samej ziemi... Nade wszystkim
17  1,  5 |           rżenie Baśki. Słyszał w samej głębi serca i w szpiku kości
18  1,  7 |      końca matczyną miłość. W tej samej chwili wstrzymywał pod powiekami
19  1,  7 |      dalekim rzędem, rozwidlone u samej prawie ziemi, powikłane
20  1,  8 |    Myślałem głównie nad tym, że w samej istocie rzeczy przestałem
21  1,  9 |      wydał jakieś zlecenia. W tej samej chwili spomiędzy drzew na
22  1,  10|           nadeszła i gdy w rzeczy samej ze stojącymi włosami i oczyma
23  1,  12|  skrzydlatego lwa...~Poruszony do samej głębi ducha wyszedł z kościoła.
24  1,  12|          zadane pytania!...~W tej samej chwili ktoś z gości przysiadł
25  1,  12|           niebiosach obłoczek tej samej barwy kłam zadawał złudzeniu.~
26  1,  12|     Dojrzał ludzi w mundurach tej samej barwy, ciągnących tłumem
27  1,  13|     światłem oblewał, były takiej samej barwy jak on. Przysiągłbyś,
28  1,  13|           pisał tu właśnie, w tej samej Weronie.~- Pogardzić.~-
29  1,  14|            ale nie ludziom, tylko samej tyranii, samemu zdzierstwu,
30  1,  14|            powiatu, uczyć się dla samej nauki, nie dla spełnienia
31  1,  14|           w białych spódnicach do samej ziemi, w płaszczach tajemniczego
32  1,  15|  wstąpienia do Akademii. W rzeczy samej, ku zdumieniu kolegów i
33  1,  17|         wycedził marszałek.~W tej samej chwili z przeciwnej strony
34  2,  1 |           do Warszawy jeszcze tej samej jesieni. Stary cześnik w
35  2,  1 |   czerwonym nosem. Kłaniał się do samej ziemi, nie spuszczając z
36  2,  1 |         się z drogi usuwać. W tej samej chwili Rafał ujrzał w świetle
37  2,  1 |         sypał się w oczy... W tej samej chwili trzeszczały podważane
38  2,  2 |    kształtów przy brzmieniu w tej samej chwili słów uroczystych,
39  2,  2 |         jakąś wyraźną rolę. W tej samej chwili książę mówił do majora:~-
40  2,  2 |        muśnięciem rozkoszy. W tej samej chwili szept, szept szczęścia
41  2,  3 |      przetrąciło. Uczuł, że w tej samej chwili na ciemieniu głowy
42  2,  4 |        muśnięciem rozkoszy. W tej samej chwili szept, szept szczęścia
43  2,  6 |     zasłonić. Ale korzystał z tej samej chwili: patrzał na nią.
44  2,  8 |          hymn dusz wzruszonych do samej głębi, owo, jak mówi Pismo,
45  2,  9 |   zakołysała się wątła fala w tej samej chwili zrodzona, poruszyła
46  2,  10|          przykłada do warg. W tej samej chwili ktoś w pobliżu wyszeptał,
47  2,  10|         ciemnego lochu, ale w tej samej chwili Rafał usłyszał w
48  2,  10|    czarnych piachów, pękają u tej samej mety i z niepowtórzonym
49  2,  14|       szydząc sobie lekce, prawdy samej dotykasz. Tyłem się odwrócić
50  2,  15|           z widoku ziemi...~W tej samej chwili nad wodami, wzdłuż
51  2,  17|     ścianach. Aż oto jednej i tej samej nocy we wszystkich okolicach
52  2,  21|     najrozkoszniejsza doba życia. Samej ich rozkoszy nie czuł wcale.
53  2,  23|       armia siewierska, z konnicy samej złożona, wyruszyła pod wodzą
54  2,  24|     wicher niósł słotne chmury po samej ziemi. Z mroku, z lasów
55  2,  24|        osłupiałych Niemców. W tej samej chwili zdruzgotane kulami
56  3,  1 |      Krukowiecki, komenderujący w samej Maldze, ruszył tamtym na
57  3,  1 |      kapitan, bo ma folwark w tej samej parafii co grosmajor. A
58  3,  2 |    ziewając z całego serca.~W tej samej chwili rozległ się dzwonek
59  3,  3 |   niebieskie pasy, a sięgające do samej ziemi jak togi rzymskie...
60  3,  3 |         zmierzył w to okno. W tej samej chwili znowu mignęła tam
61  3,  3 |      siwymi włosami, krótko, przy samej skórze ostrzyżonymi. Po
62  3,  3 |    chwytając dech w piersi. W tej samej chwili, nie myśląc o niczym,
63  3,  3 |     sztyletu toledańskiego. W tej samej chwili Krzos padł jak rażony
64  3,  3 |    zmierzając do legowiska.~W tej samej chwili przypomniał sobie,
65  3,  3 |         siedział na krześle w tej samej pozycji, twarzą do okna
66  3,  3 |       krzykiem na ustach...~W tej samej chwili czarny, mały, zwinny
67  3,  6 |        Nie puszczę. To jest łóżko samej pani dziedziczki. - Mam
68  3,  6 |    znalazł chorego, odsunął go do samej ściany i położył się na
69  3,  6 |            ziewnął generał.~W tej samej chwili zachrapał na cały
70  3,  6 |      szerzej okiem sięgnąć. W tej samej chwili konnica polska zaczęła
71  3,  6 |      przeciągnął ramiona...~W tej samej chwili na zakręcie drogi
72  3,  6 |    rdzenia u ziemi toporem. W tej samej chwili w rzadkie bagno palnął
73  3,  6 |       bataliony, żeby, w myśl tej samej co rano zasady, szczędzić
74  3,  6 |           wolniejsze od dymu przy samej ziemi powietrze.~Coraz bliższe
75  3,  6 |       nagła ucichły. Lecz w tejże samej chwili wyszły z kłębów burej
76  3,  8 |         łachą obok drogi, okop na samej Kępie za promem łachy tuż
77  3,  9 | Ostrówkiem.~- Ten Ostrówek leży w samej nizinie Wisły?~- W nizinie,
78  3,  9 |           mundur Austriaka. W tej samej chwili tłum nadbiegających
79  3,  11|           przez Austriaków. W tej samej chwili nadbiegli oficerowie
80  3,  14|         szli górą na wschód aż do samej rzeki. Dopiero tamtędy wjechali
81  3,  14|           dopadł powietrza. W tej samej chwili schylił się i porwał
82  3,  15|    Burbońskiej! Toż przeciwko tej samej dynastii bronił się Aragon,
83  3,  18|         Cesarza. Ujrzeli go też w samej rzeczy. We mgle wietrznego