Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |             mandatariuszem w dobrach księcia Olelkowicza.~- I to rozumiem.~-
 2  1,  1 |        jegomości pana hołdowniczego, księcia Auersperga.~- Najprzedniejsze
 3  1,  8 |          műre, elle tombe... No, a u księcia pana co nowego słychać?~-
 4  1,  8 |            Być może, ale, jeśli wola księcia, nie chciałbym się stąd
 5  1,  8 |              i ostrym śmiechem.~Oczy księcia omgliła duma i wzgarda.
 6  1,  8 |            się chciał schylić do nóg księcia. Rafał, który z dala, bez
 7  1,  8 |              sprawie było po stronie księcia. Piotr, tak na poły stojąc
 8  1,  8 |             Po chwili zwrócił się do księcia i prześliczną chudą ręką
 9  1,  8 |         Piotr wyrzekł, ale wzroku od księcia nie odwracał. Oczy jego
10  1,  8 |     przywieziono, widać na polecenie księcia Gintułta, świece kościelne
11  1,  9 |             było zadysponowane przez księcia. Rafał dowiedział się tylko,
12  1,  9 |              się i ujrzał przy sobie księcia Gintułta. Młody pan przypatrywał
13  1,  9 |              I.. broń Boże?~- Proszę księcia pana... my obadaj z bratem
14  1,  10|          bliskości siedziały siostry księcia, podobne do niego bardzo,
15  1,  10|       Polińca bierze onę Wygnankę od księcia w dzierżawę. Folwark gałgan,
16  1,  10|          okrzyki najmłodszych sióstr księcia, ich towarzyszek i przyjaciółek.
17  1,  10|          Dźwięczny głos najmłodszego księcia Kamila rozlegał się jak
18  1,  11|              i Francuzki goszczący u księcia nudzili się pomimo to wszystko.
19  1,  11|             nieraz do późna. Siostry księcia Gintułta uczyły się jeszcze
20  1,  11|          którym jeździł zazwyczaj -i księcia. Mniej lubił młodszych jego
21  1,  11|           tego domu, siostra rodzona księcia, stała mu ciągle w oczach.
22  1,  11|        zbliżającej się czeredy. Obok księcia Gintułta jechała księżniczka.
23  1,  11|          zbliżyli.~- Wina to siostry księcia pana... - rzekł Rafał.~-
24  1,  11|           swoim interesie.~- Słucham księcia...~- Z daleka oddaj towarzystwu
25  1,  12|          Anny. Dużo trudu kosztowało księcia uzyskanie w Wiedniu paszportu
26  1,  12|            króla Piemontu, wielkiego księcia Toskanii, księcia Parmy
27  1,  12|          wielkiego księcia Toskanii, księcia Parmy i Burbonów Neapolu.
28  1,  12|         Karabiny zamigotały w oczach księcia. Sto pięści chwyciło go
29  1,  13|           żołnierzy i szła wprost na księcia. Iskry zalśniły na bagnetach.
30  1,  13|            swą kurtę. Zbliżył się do księcia i rzekł twardo:~- Waćpan
31  1,  14|             zażądał wskazania lokalu księcia Sułkowskiego. Zaspany i
32  1,  14|         uśmiech nie ustępował z warg księcia Gintułta. Sułkowski spostrzegł
33  1,  17|       kanonady. Nie podniósł oczu na księcia, gdy ten zadreptał koło
34  1,  17|           drugą prośbę i zaprowadził księcia do baraku w głębi sąsiedniego
35  2,  1 |            postanowienie. Napisał do księcia obszerny list, niby to z
36  2,  1 |              że list ten dojdzie rąk księcia, sprawiała mu szczególną
37  2,  1 |         pocztamtu udał się do pałacu księcia Gintułta. Była to stara
38  2,  1 |      znaleźli się wreszcie w obliczu księcia. Rafał ledwo go mógł poznać.
39  2,  1 |                 Jestem do dyspozycji księcia pana.~- Dobrze. Umiesz po
40  2,  1 |             nie rozumiesz.~- Słucham księcia pana.~- Teraz idź spać i
41  2,  1 |        jednego kąta rozległ się głos księcia:~- Jesteś, mości sekretarzu!
42  2,  1 |             co?~- Nie, ja mieszkam u księcia Gintułta.~- Gintułta! -
43  2,  1 |          dukatów, które mu z rozkazu księcia wręczył kamerdyner jako
44  2,  1 |             i stali towarzysze zabaw księcia Pepi. Wszyscy ostrzyżeni
45  2,  2 |            się odprowadzić do pałacu księcia Gintułta. Był pewny, że
46  2,  2 |              gdzie poprzednio zastał księcia. Już zbliżając się do drzwi
47  2,  2 |           coraz bardziej zwrócony do księcia i zapominając zupełnie o
48  2,  2 |         wolna, topiąc wzrok w oczach księcia.~Obaj siedzieli naprzeciwko
49  2,  2 |            Wprowadzony do loży przez księcia poniekąd z konieczności,
50  2,  3 |      zalecanej mu na tę chwilę przez księcia, czuł niecierpliwość sprzeciwiającą
51  2,  3 |              miękki, dobrotliwy głos księcia Gintułta, który czytał słowa
52  2,  4 |            Wprowadzony do loży przez księcia poniekąd z konieczności,
53  2,  7 |        darowany mu swego czasu przez księcia, oraz nabite pistolety.
54  2,  11|              naraz zwróciwszy się do księcia, rzekł:~- Nie wiem.~- Dla
55  2,  12|          czole marsem na wspomnienie księcia Gintułta, masonów i ich
56  2,  20|          Gintułtówna, jedna z sióstr księcia Jana Gintułta grudzieńskiego.
57  2,  24|     wszystkie strony o naczelnictwie księcia Józefa Poniatowskiego, który
58  2,  24|           rozkazy zrazu Bernadotte'a księcia Ponte Corvo, później generała
59  3,  1 |               majora wielkiej armii, księcia de Neufchâtel, jakąś niezwyczajną
60  3,  6 |           sam Sokolnicki, pozdrowiły księcia okrzykami chwały.~On siadł
61  3,  7 |       wreszcie przypomniał sobie dom księcia Gintułta i prosił, żeby
62  3,  7 |         swego miejsca i wyciągnął do księcia rękę.~- Rafuś! na miły Bóg...
63  3,  8 |              linii. Furmanka wioząca księcia Gintułta dostała się między
64  3,  8 |         wodza - idąc tutaj spotkałem księcia Gintułta. Ma on zamiar ufundować
65  3,  8 |             zetknąć się z Cesarzem i księcia Ferdynanda wziąć we dwie
66  3,  10|             w tłumie oficerów sztabu księcia Poniatowskiego. Był wysłany
67  3,  10|         potyczka pod Mielcem. Wojska księcia Józefa musiały cofnąć się
68  3,  10|        poczęło wojsko siły odwodowej księcia. Piechota szła szybko, sfornym
69  3,  10|           Obiad, naprędce podany dla księcia i jego świty, już się był
70  3,  10|        najwykwintniejszych socjuszów księcia, siedział stary pan Cedro.
71  3,  11| dominikańskie poczęły promienieć dla księcia przeczystą światłością,
72  3,  11|              Nieraz Rafał zdybał tak księcia siedzącego pod przykopą,
73  3,  11|         Wisły Rafał rzadziej widywał księcia. Przebywał wciąż przy generale.
74  3,  11|     pociągnął go za połę i wskazując księcia mówił:~- Czy nic mógłbyś,
75  3,  11|          jednym szarpnięciem wywlókł księcia z rowu. Chyżym krokiem,
76  3,  11|              pochwy i przyskoczył do księcia. Ten spojrzał na niego półmartwymi
77  3,  11|            chwili ów żołnierz bierze księcia za bary, zadaje go sobie
78  3,  11|              za nim żołnierz niosący księcia, biegną w podskokach, rozglądają
79  3,  11|            Strudzony żołnierz złożył księcia na ziemi. Ściągnął ze siebie
80  3,  12|              łoże dla ciężko chorego księcia. Wyjeżdżali nad ranem przez
81  3,  12|    oblatywały okolicę, pola, wąwozy. Księcia wniesiono do izdebki i ułożono
82  3,  13|             za Bodzanty, kościelnego księcia i łowcy, miłośnika tych
83  3,  18|        sierpnia korpus pod rozkazami księcia Józefa Poniatowskiego złączył