Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |             rzekł, z trudem wymawiając słowa i śmiesznie je akcentując:~-
 2  1,  2 |              ostatnich sanek, swawolne słowa. Niby groty z ognia uderzyły
 3  1,  2 |           zmieszany, nie mogąc znaleźć słowa odpowiedzi.~- Ani nam nie
 4  1,  2 |            szczerością, a jednocześnie słowa są napuszone i przymusowy
 5  1,  3 |             prawie dotykalne, brzmiały słowa, potoki krzyku, wybuchy
 6  1,  4 |               i nie mówił do niego ani słowa. Winowajca jadał obiady
 7  1,  4 | zaprzysiężonych i pokornego ślubu.~Ani słowa nie przemówili wtedy do
 8  1,  4 |               sprawy, dzieła, uczucia, słowa najdroższe, najświętsze...
 9  1,  4 |                 skąd znane mu są takie słowa, jaki wiatr przyniósł je
10  1,  7 |            nękał, można było wysłuchać słowa, i Rafał ostrym zmysłem
11  1,  7 |          przycisnął go do piersi i bez słowa, długo całował w usta. Gdy
12  1,  8 |                  Cóż to za nierozważne słowa!...~- Gdym teraz patrzał
13  1,  8 |             wozu, który koń ciągnie.~- Słowa, słowa...~- Nie słowa. Gdy
14  1,  8 |            który koń ciągnie.~- Słowa, słowa...~- Nie słowa. Gdy teraz
15  1,  8 |                  Słowa, słowa...~- Nie słowa. Gdy teraz spojrzę w świat,
16  1,  8 |                ani Rafał nie zrozumiał słowa. Po pewnej chwili, widać,
17  1,  10|            jakiś wyraz, dźwięk cichego słowa wyrywał nową kaskadę, nowy,
18  1,  12|              lew Wenecji, zmazane były słowa: Pax tibi, Marce, Evangeliste
19  1,  12|               Machiavelli. Oto były te słowa, zawierające prawdę dowiedzioną:~"
20  1,  13|              Do niego wyrzeczone są te słowa pełne szczęścia i szaleństwa.
21  1,  13|              napisy, znaki niepojęte i słowa...~Książę błąkał się tam
22  1,  15|            jeszcze nie mógł przyjść do słowa. Pierś jego falowała pod
23  1,  16|                powziął decyzję: nikomu słowa nie mówiąc ruszył do domu.
24  1,  16|                się i nie powiedziawszy słowa wybiegła. Rafał został jeszcze
25  1,  16|               a właściwie do siebie te słowa, uczuł w sobie tęsknotę,
26  2,  1 |               na pierwszej stronicy te słowa:~Z Pierwszego Listu świętego
27  2,  1 |            Ależ zaraz...~- Ani jednego słowa! W takich szatkach można
28  2,  1 |                miotał weń krzykliwe Ii~słowa:~- Z kim tu wchodzisz, starosto
29  2,  1 |        wymawiać przy tym jakieś głupie słowa, zanurzać ręce po łokcie
30  2,  2 |         ognistymi wysmalone. Te proste słowa: versatur ibi quaestio -
31  2,  2 |                Templi. Często pisał te słowa, które z dziwną rozkoszą
32  2,  2 |              drżeniem usłyszał te jego słowa:~- Damy ci pierwszy promyk
33  2,  2 |               Nie rozumiał ani jednego słowa z przemowy Mistrza; patrząc
34  2,  3 |             wiodła cię tutaj?~- Nie.~- Słowa twe nie starczą za dowód.
35  2,  3 |         księcia Gintułta, który czytał słowa przysięgi. Rafał uradował
36  2,  3 |                 Zaczął powtarzać cudze słowa z owym głębokim, przeraźliwym,
37  2,  3 |         potwierdzenie przysięgi całuję słowa Zbawiciela mego...~Ledwie
38  2,  3 |            Ledwie nowy mularz ostatnie słowa wymówił, rzekł Mistrz katedry:~-
39  2,  3 |            młotek, Mistrz mówił groźne słowa głosem tak niegroźnym, że
40  2,  4 |                Templi. Często pisał te słowa, które z dziwną rozkoszą
41  2,  4 |              drżeniem usłyszał te jego słowa:~- Damy ci pierwszy promyk
42  2,  4 |               Nie rozumiał ani jednego słowa z przemowy Mistrza; patrząc
43  2,  5 |             twoja jest zimna i ciężka, słowa twoje żelazne, mądre i obojętne.
44  2,  5 |             nogi, wszystkam jest jego! Słowa jego szeleszczą za mną,
45  2,  6 |             życia z drwiącym śmiechem. Słowa, jak ciężary bez wartości,
46  2,  9 |             czytają wyrok. Słyszał nie słowa, lecz przeraźliwy sens wyroku.
47  2,  11|               dumne, zaiste królewskie słowa:~"Ziemia nie jest tak wielką,
48  2,  11|              samotnych łez, a z ust te słowa ciche:~- Któraś wzgardziła
49  2,  17|               żyje Cesarz!~Rzekłszy te słowa żołnierz wsunął głowę w
50  2,  18|              domu.~Usta jego drgnęły i słowa bez związku, własne, prawie
51  2,  20|             dla Cedry. Z warg spływały słowa łaskawe i dobroci pełne.~-
52  2,  20|             męstwo...~Powiedziawszy te słowa zmierzyła Rafała drwiąco
53  2,  20|                zachwiał się słysząc te słowa. Płomień ognia buchnął mu
54  2,  21|          Zniknęły wówczas z jego mózgu słowa, ustały, zdawało się, myśli.
55  2,  21|            Odejść i odejść bez jednego słowa... Tancerkę swoją, pierwszą
56  2,  21|              tak stanie.~- Ani jednego słowa litości...~- O litości wspomina
57  2,  21|                    Cóż mogą znaczyć te słowa? co mogą znaczyć te słowa?
58  2,  21|              słowa? co mogą znaczyć te słowa? co mogą znaczyć? Wszystką
59  2,  21|            Tamten nie odpowiedział ani słowa. Darł nożem podszewkę dookoła
60  2,  22|     zmienionego kolegę, Rafał nie mógł słowa przemówić i nie wiedział,
61  2,  23|   Czarnieckiego, powtarzali uroczyście słowa.~Na dany znak wojsko podniosło
62  3,  1 |                my wojnę zwojowali, ani słowa!~- Da Pan Bóg doczekać...
63  3,  1 |            zniesie, zginie bez jednego słowa. Choroba wie, co to za ludzie
64  3,  1 |           śniąc na jawie. Śniły mu się słowa dawno zapomniane, z kraju
65  3,  3 |               Przodownik stęknął i bez słowa, jak wór piachu bezwładnie
66  3,  3 |                Drżały usta. Nie mówiąc słowa złożyła mu ukłon panieński,
67  3,  3 |                 Cedro, którego nudziły słowa tego oficera, patrzał na
68  3,  3 |             jakąś pieśń głuchą, której słowa ginęły doszczętnie w chaosie
69  3,  5 |               żeby we mnie przypadkiem słowa nie pogniły jak w nieboszczyku
70  3,  6 |              się z obłudną zgodą na te słowa, z udanym współubolewaniem.
71  3,  6 |              słyszał te wesoło drwiące słowa. Nogi pod nim drżały jak
72  3,  7 |              dziwnie... wyjechałeś bez słowa oznajmienia.~Olbromski posępnie
73  3,  7 |                i może dlatego brutalne słowa, a ja tego nie znoszę.~-
74  3,  9 |          Gdańskiem...~Rafał słysząc te słowa ujrzał blokhauz pod Gdańskiem
75  3,  10|            jeden, a potem nic już, ani słowa. Przysłali tu gazetę francuską
76  3,  11|               jego były zgorączkowane, słowa gwałtowne i nieopatrzne.
77  3,  12|           koloru ziemi, oczy szkliste. Słowa bez związku snuły się w
78  3,  12|              doskonale...~Powtórzył te słowa, powtórzył drugi raz i jeszcze:~ ~ ~
79  3,  15|                na drogich winach - ani słowa.~- Życie mi uratował. -
80  3,  18|           wielki sen. Dotrzymał Cesarz słowa honoru, danego pod Madrytem
81  3,  18|               kalece. Dla tego jednego słowa wielkie pułki złączył, umundurował,