Tom, Rozdzial

 1  1,  11|           to, proszę łaski panicza, żołnierze chłopa biją.~- Za co go
 2  1,  11|       klamka -napadnie. Pójdziesz w żołnierze, jak amen w pacierzu. Na
 3  1,  12|     Niestrudzeni żeglarze, waleczni żołnierze, najprzemyślniejsi kupcy
 4  1,  12|      rusztowania, a na nich biegali żołnierze. Olbrzymie liny na blokach
 5  1,  12|            się bandami ku bazylice. Żołnierze łomotali napastników kolbami
 6  1,  13|        wielkiego wodza, Buonaparty. Żołnierze nasi nie uczynili nic złego
 7  1,  14|         zasłały ciałami pole bitew. Żołnierze nasi patrzeli na te trupy
 8  1,  17|             ćwiczeń gimnastycznych. Żołnierze wielkiego wzrostu przełazili
 9  1,  17|              suchych, trzeszczących żołnierze tworzyli zwarte koło. Kogo
10  2,  1 |             Po nim drugi, trzeci... Żołnierze patrolu dobyli szabel i
11  2,  9 |    wzgardliwym spojrzeniem. Byli to żołnierze. Poznał, jakiej są broni.
12  2,  9 |            kirasjerów lotaryńskich. Żołnierze przypatrywali mu się ciekawie
13  2,  9 |         Kilkakroć w górskiej wiosce żołnierze przystanęli na chwilę, żeby
14  2,  17|      podlaska, tęgie męże, spaniałe żołnierze, zabici czasem przez obce,
15  2,  17|           do nas. Za nimi ściągnęli żołnierze, co w czasie kapitulacji
16  2,  17|           co się honorem chlubicie, żołnierze z bronią w ręku!~- Z bronią
17  2,  20|             patrolowania nad Wisłą. Żołnierze - prawił karczmarz - rozstawieni
18  2,  21|     Napoleonowi, jako żołnierza nad żołnierze, do stosownej nagrody.~Krzysztof
19  2,  22|     Jarzymski. - Nie ma o co! Teraz żołnierze doprawdy lepiej się odznaczają
20  2,  24|          parcianych, po dawidowemu, żołnierze nosili ładunki. Mimo to
21  2,  24|     zdobywać miasto wstępnym bojem. Żołnierze pruscy i uzbrojeni mieszkańcy,
22  3,  1 |             Malczewski i Myśliński, żołnierze, prócz Cedry: Surym Modliński,
23  3,  1 | kilkudziesięciu murowanych domostw. Żołnierze zsiedli już byli z koni
24  3,  2 |            nogi. Na czapki ułańskie żołnierze powciągali czarne ceratowe
25  3,  3 |            białe wyszczerzone zęby. Żołnierze polscy utworzyli maleńki
26  3,  3 |      wzdychania i płacz konających. Żołnierze zawarli drzwi jedne i drugie.
27  3,  3 |     zdarzało na tym padole.~- Są to żołnierze pana kapitana? - spytał
28  3,  3 |           zapłacono za niego drogo. Żołnierze zasłali schody i podłogę,
29  3,  3 |            golone łby. Na dany znak żołnierze wzięli go na cel. Gdy zginął
30  3,  3 |     bardziej niż na pierwszym żywy. Żołnierze stanęli.~Hiszpanie chcąc
31  3,  3 | straszniejszy niż widzenie śmierci.~Żołnierze zlękli się i umknęli. Zająwszy
32  3,  3 |            Siedzieli jak w fortecy. Żołnierze francuscy, którzy przyszli
33  3,  3 |          niezdobyte drzwi taranami. Żołnierze przemienili się w oszalałe
34  3,  3 |          jak najlepsi, najmężniejsi żołnierze. Potworna walka z wściekłymi
35  3,  3 |             na niezdobyte warownie. Żołnierze ginęli na rozdrożu Cosso,
36  3,  3 |          padł na placu. Wynieśli go żołnierze z pobojowiska.~Noc wtedy
37  3,  3 |          ławy z ciosanego kamienia. Żołnierze powyciągali się na tych
38  3,  3 |            i odwiecznych murów. Ale żołnierze francuscy i polscy słysząc
39  3,  3 |       rozmowy ucichło w klasztorze. Żołnierze, otuleni w płaszcze, spali
40  3,  3 |       drugim ogniskiem jak wahadła. Żołnierze pilnujący ogniów znosili
41  3,  5 |              Podoficerowie, a nawet żołnierze, napełnili izbę. Cedro witał
42  3,  5 |             naczyniach starożytnych żołnierze roznosili kiszkę podgarlaną
43  3,  6 |     pokrzyki i radosne loty czajek.~Żołnierze z cicha naśladowali ich
44  3,  6 |         Będzie pogoda... - szeptali żołnierze.~- Ten saper nie będzie
45  3,  6 |      Zbliżywszy się do wioski Reguł żołnierze spotkali chłopów orzących
46  3,  6 |        Puste?~- Pu...~Nagle obadwaj żołnierze jak na komendę zaczęli zsuwać
47  3,  6 |            lecąca w doły przepaści. Żołnierze pierwszego cugu schylali
48  3,  6 |             Pod kierunkiem oficerów żołnierze, a pod kierunkiem żołnierzy
49  3,  6 |            jako tako uskutecznione. Żołnierze od dźwigania ziemi, nawozu
50  3,  6 |       Spomiędzy drzew wynurzyli się żołnierze o twarzach bladych, z wystraszonymi
51  3,  6 |           pomyśleć.~Na widok wrogów żołnierze batalionu Godebskiego chwycili
52  3,  6 |          batalion ognistymi oczyma. Żołnierze widząc go poczęli się opamiętywać,
53  3,  6 |          zawołał:~- Za mną, bracia!~Żołnierze wydarli się masą z gęstego
54  3,  6 |            stali, klęczeli i leżeli żołnierze, odpierając strzałami szturm
55  3,  6 |              wyrwały z ziemi słupy, żołnierze przenosili się kupą do drugiej,
56  3,  6 |        domostw. Za nim stawali wnet żołnierze i razili jeszcze wroga stojącego
57  3,  6 |            osie i grona ciągnęli je żołnierze piechoty pospołu z rannymi
58  3,  6 |              osłaniał odwrót armat. Żołnierze jego szli nie tylko przez
59  3,  8 |          ładunków i po dwie skałki. Żołnierze wyszli z okopów Pragi o
60  3,  8 |               to znaczy my wszyscy, żołnierze, jak tu jesteśmy! - Zbyt
61  3,  9 |          widać było piasek na dnie. Żołnierze zzuwali wesoło ciżmy, kamasze
62  3,  9 |         Sokolnicki ruszył w pochód. Żołnierze szli raźno. Pikiety nie
63  3,  9 |           na drzazgi.~- Co dalej?~- Żołnierze i dwaj oficerowie, którzy
64  3,  9 |            wkroczył między szeregi. Żołnierze spoczywali jeszcze, ale
65  3,  9 |            fugasy, miny prochowe...~Żołnierze czołgali się po glinie i
66  3,  9 |            szeregami napastujących. Żołnierze polscy patrząc na ów trójkąt
67  3,  10|          oklaski. Służba lokajska i żołnierze ordynansowi wbiegali i wybiegali
68  3,  11|      murowanych kościołów. A i sami żołnierze chyłkiem pomykali za mury.
69  3,  11|       wysunięty narożnik szańczyka. Żołnierze austriaccy wdarli się już
70  3,  11|        drogę. Widząc, że spracowani żołnierze nie są już zdolni dotrzymywać
71  3,  11|          pchnął go szpadą w piersi. Żołnierze odtrącili rozszalałego wyciorami.
72  3,  11|       Jęknęły armaty od strzałów.~- Żołnierze! - krzyczał Gintułt, leżący
73  3,  11|            słuchajcie tego rozkazu! Żołnierze, żołnierze...~Huk wystrzałów
74  3,  11|            tego rozkazu! Żołnierze, żołnierze...~Huk wystrzałów był mu
75  3,  13|          haftowania lnianych chust.~Żołnierze przebiegli prędko ogród
76  3,  13|           włosy swe zielone czesze.~Żołnierze poklękali w środku kościoła,
77  3,  13|        cudnie dziwerowany pistolet. Żołnierze przetrząśli lamus. Jeden
78  3,  14|       wszystkie konie. Oficerowie i żołnierze poszli wnet spać, od tylu
79  3,  16|         Wołał:~- Już go słońce żre, żołnierze, już go porwało w pazury.
80  3,  16|          dół wykopać, żołnierzowi - żołnierze! Cześć mu bratnią oddajcie!~