Tom, Rozdzial

 1  1,  14|          dyplomatyczne. Gdyby nie Sokolnicki, który po nocach, w sekrecie,
 2  2,  17|         ognistsi jego oficerowie. Sokolnicki wiódł legią przez Szwajcary
 3  3,  6 |           Nie potrzeba! - mruknął Sokolnicki. - Leż, wasan, kiedy ci
 4  3,  6 |    zawołał:~- Monsieur le général Sokolnicki!~Śpiący generał ani drgnął.
 5  3,  6 |        coraz mocniej, aż wreszcie Sokolnicki zgrzytnął:~- Kto? Czego?
 6  3,  6 |        Czego? Atakują''~- Generał Sokolnicki! - wołał głos z ciemności.~-
 7  3,  6 |        nam dać szansę zwycięstwa.~Sokolnicki ukłonił się z obłudną zgodą
 8  3,  6 |           mówić prawie to samo co Sokolnicki. Wywodził tak bez przerwy
 9  3,  6 |         obmierzłej pozycji. Nawet Sokolnicki, którego zawsze trzeba tenir
10  3,  6 |         To niemożliwe! - krzyknął Sokolnicki.~- Jeden na czterech! -
11  3,  6 |           gotów... - odpowiedział Sokolnicki z ukłonem:~- Tak, tak, on
12  3,  6 |          Bateria młodego Sołtyka.~Sokolnicki słuchał wyprostowany. Książę
13  3,  6 |         porażki groblę... - mówił Sokolnicki z ironiczną przechwałką.~-
14  3,  6 |       koniecznie bronić się mamy.~Sokolnicki usiadł przy stole i za dyktandem
15  3,  6 |        Nie śpisz wasan? - mruknął Sokolnicki.~- Nie śpię, panie generale.~-
16  3,  6 |           Obudzę, panie generale!~Sokolnicki rzucił się na łóżko, Rafał
17  3,  6 |           nie poradzi, użył siły. Sokolnicki rozwarł wreszcie ogromne
18  3,  6 |          w nich olchy, wierzby... Sokolnicki siedział w wózeczku i bardziej
19  3,  6 |         Nie dojeżdżając do szańca Sokolnicki zlazł z bryczki. Trzy bataliony
20  3,  6 |          wraz sprezentowała broń. Sokolnicki wyprostował się. Twardym
21  3,  6 |    czerstwych policzków młodości.~Sokolnicki noga za nogą podjechał do
22  3,  6 |    pierwszym ich szeregu, generał Sokolnicki zakomenderował do uskutecznienia:~-
23  3,  6 |       Szefowie powtórzyli rozkaz. Sokolnicki zwrócił konia z rozkazem:~-
24  3,  6 |        ciemność bojaźni wtrącone.~Sokolnicki noga za nogą jechał z dala
25  3,  6 |     wojsko. Podjechał do dowódcy. Sokolnicki w przelocie rzucił nań okiem
26  3,  6 |           skok wrócił do dowódcy. Sokolnicki tymczasem rozmieścił już
27  3,  6 |         ułana. ~- Według rozkazu.~Sokolnicki na czele kilku plutonów
28  3,  6 |        był już nieco oszańcowany, Sokolnicki użył dziesięciu kompanii
29  3,  6 |          Puchały ku Michałowicom. Sokolnicki spokojnie posilał się kromką
30  3,  6 |       Sierawskiego, stał na koniu Sokolnicki. Trzymał przy oczach perspektywę
31  3,  6 |          naszą konnicę? - zapytał Sokolnicki głosem grubym, bezczelnym
32  3,  6 |         Tak jest, panie generale.~Sokolnicki przesunął lunetę w innym
33  3,  6 |          Włodzimierza Potockiego.~Sokolnicki skinął brwiami na Rafała
34  3,  6 |        Nie znają drogi... - mówił Sokolnicki otrzepując szpicrutą bryzgi
35  3,  6 |          i potężniał tuż w dymie. Sokolnicki dźwignął się na strzemionach,
36  3,  6 |    gwiżdżąc przeciągle po wodach. Sokolnicki wjechał w szeregi fizylierów
37  3,  6 |          wyjechał niespodziewanie Sokolnicki. Wyszukał oczyma Sołtyka
38  3,  6 |      wiosce, którymi kierował sam Sokolnicki, pozdrowiły księcia okrzykami
39  3,  6 |     świstały koło niego jak grad. Sokolnicki polecił umocnić pod ogniem
40  3,  6 |          wrzała walka na bagnety.~Sokolnicki, w ciągu całej bitwy kryjący
41  3,  6 |      obdartych chat i bili znowu. Sokolnicki formował sam partie. Był
42  3,  6 |           łamały resztki rumowia. Sokolnicki wyjął okrągły zegarek, rozejrzał
43  3,  6 |       koni ledwie połowa została.~Sokolnicki, uwiadomiony, że i Fiszer
44  3,  7 |           go i wołał do generała.~Sokolnicki stał niedaleko na koniu.
45  3,  7 |        służby pod jego rozkazami?~Sokolnicki pomyślał przez chwilę, obejrzał
46  3,  7 |            Widziałem, jak generał Sokolnicki po żołniersku stał piersią
47  3,  7 |          gdzie się obraca generał Sokolnicki?~- Poszedł już na Pragę.~-
48  3,  8 |     powziął wiadomość, że generał Sokolnicki wskazuje brygadom miejsce
49  3,  8 | skrzyżowanymi na piersiach rękoma Sokolnicki, Biegański, dalej Kamiński,
50  3,  8 |           nowe pułki... - wtrącił Sokolnicki.~- To ostatnie jest szczególnie
51  3,  8 |       takie słowo! - rzekł twardo Sokolnicki.~- Pójdziesz z nami, generale! -
52  3,  9 |       ciągnących w piachu armaty, Sokolnicki pośpieszał w marszu.~Z rana
53  3,  9 |          na Wiśle. Około południa Sokolnicki ruszył w pochód. Żołnierze
54  3,  9 |        armat, konnicy i piechoty, Sokolnicki skłonny by był do przypuszczenia,
55  3,  9 |         przeprawiała się właśnie. Sokolnicki odłamał od swej kolumny
56  3,  9 |           i wtoczono sześć dział. Sokolnicki nastawił perspektywę i długo
57  3,  9 |     pałacowego przedsionka, gdzie Sokolnicki w płaszczu czekał przy świeczce
58  3,  9 |        tego można było zrozumieć. Sokolnicki siadł przy stoliku i zaczął
59  3,  9 |     rudziały surowe linie szańca. Sokolnicki wziąwszy ze sobą kilku oficerów
60  3,  9 |           do domów ze sprzężajem. Sokolnicki kazał zatrzymać forsterów
61  3,  9 |         oficer z kwatery głównej. Sokolnicki wyszedł naprzeciw i spostrzegł
62  3,  9 |           akcja o godzinę opóźni.~Sokolnicki rozmyślał przez chwilę,
63  3,  9 |   zapatrzył się w płomień świecy. Sokolnicki wyszedł z izby, gdzie mieszkał,
64  3,  9 |      jednego razu łoskot zamilkł.~Sokolnicki obrócił się twarzą w stronę
65  3,  9 |    kwadranse, wreszcie jedenasta. Sokolnicki chodził jak szyldwach, na
66  3,  9 |   generałami.~- A więc? - zapytał Sokolnicki po francusku, macając ręką
67  3,  9 |           przeprawiać się łodzią.~Sokolnicki ścisnął mówiącego za ramię
68  3,  9 |    sprawił... - rzekł pośpiesznie Sokolnicki.~Zaraz wykręcił się i wezwał
69  3,  9 |      Sierawskiego jechał na koniu Sokolnicki. Rafał widział przed sobą
70  3,  9 |           szumu wiatru:~- Rowy...~Sokolnicki zatrzymał konia i rzekł
71  3,  9 |         szaniec! - zakomenderował Sokolnicki.~Sam zsiadł z konia i prowadząc
72  3,  9 |         część pułku Weyssenhoffa. Sokolnicki zatrzymał jednego żołnierza
73  3,  9 |       wpatrując się w walczących. Sokolnicki spostrzegł, że część pułku
74  3,  10|      Jednej cegły nie da im darmo Sokolnicki! Aby on nie da! Wziął garścią
75  3,  11|         kierował robotami generał Sokolnicki. Starożytny mur obwodowy
76  3,  11|           swego dowódcę. Istotnie Sokolnicki wydawał w tym miejscu rozkazy.
77  3,  11|    generała przy baterii głównej. Sokolnicki wydał właśnie rozkaz:~-
78  3,  11|         na komendę ogniomistrzów. Sokolnicki stał bez ruchu z lunetą
79  3,  11|          nim.~- Czego? - krzyknął Sokolnicki.~- Święty Jakub ma być zburzony?~-
80  3,  11|    zapytać się...~- Pal! -- rzekł Sokolnicki odtrącając natręta.~Nim