Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |      Pustki wszędy, niwki, wsie.:. Daleko, za ostatnim wzgórzem łańcucha,
 2  1,  1 | przedziwnie żebrzące o pamięć. Był daleko od tego miejsca, nie pod
 3  1,  1 |            Niemna i Wisły, ale tak daleko, gdzieś w ciepłej kniei,
 4  1,  2 |          Ledwo, ledwo! Światła się daleko w nim błyszczą.~- Gdzie
 5  1,  2 |    dogasało już przy słabym blasku daleko wstającego słońca.~Z izby,
 6  1,  3 |         oczy wlepiał w szyby okna. Daleko, daleko widział. Olbrzymia,
 7  1,  3 |      wlepiał w szyby okna. Daleko, daleko widział. Olbrzymia, szeroko
 8  1,  3 |           lód i zobaczę, czy brzeg daleko. Tu właśnie musi być zator.
 9  1,  3 |           męki i bóle, czuł gdzieś daleko spojrzenie ojca. I wtedy
10  1,  3 |          jedną ręką cisnął ten nóż daleko od siebie, a drugą, z której
11  1,  5 |          uczucie. Do domu było już daleko, a i do celu podróży nieblisko.
12  1,  6 |   wprawiona tafelka lodu. W kącie, daleko, za dymem, ktoś na wyrku
13  1,  6 |            Baśka rży. Baśka rży... Daleko, daleko w zaspach... A nim
14  1,  6 |          rży. Baśka rży... Daleko, daleko w zaspach... A nim wzrok
15  1,  7 |    starszego brata, który mieszkał daleko, w leśnej okolicy, gdzieś
16  1,  7 |     których słały się wody stawów, daleko jak gdyby jeziora błyszczące.
17  1,  7 |    pierwszymi akord niewysłowiony. Daleko w gęstwinach nadwodnych
18  1,  7 |            dwiema koleinami, które daleko, daleko w las się ciągnęły.
19  1,  7 |           koleinami, które daleko, daleko w las się ciągnęły. Dookoła
20  1,  7 |          się stamtąd jak na dłoni. Daleko, nad owym stawem, bielił
21  1,  8 |         książę - zastałem wszystko daleko lepiej, niżem sądził. Warszawa
22  1,  9 |         dopiero gdy ognie były już daleko, wioska ruszyła się i postępowała
23  1,  9 |             A zresztą... mieszkają daleko.~- Tak. No, a waćpan po
24  1,  9 |             patrząc zresztą gdzieś daleko. - Chciej uważać trudno
25  1,  10|       ruchem pewnym, zgrabniejszym daleko bardziej niż poprzednio,
26  1,  12|            przemijającym obłokiem. Daleko z południowej strony leżały
27  1,  14|            na własne oczy widziane daleko. Jakiż olbrzymi skok z końca
28  1,  15|      czytał we wzgardzonym języku. Daleko lepiej władał piórem w mowie
29  1,  15|          kolegium miały słuchaczów daleko więcej niż zwykle. Nawet
30  1,  16|      Umyślnie wyjeżdżał na szkapie daleko w pole, skąd widać było
31  1,  17|    stronami. Jakież to miejsce tam daleko widać?~Szwajcariaż to, gdzieś
32  2,  1 |          był i siedział z łokciami daleko na stół wysuniętymi człowiek
33  2,  2 |           wzruszonym. Tylko dziś w daleko większej mierze...~- Miałem
34  2,  3 |         tylko przez płomyk latarni daleko umieszczonej. Mimo woli
35  2,  7 |       istoty nie było nigdzie, jak daleko i szeroko sięgną oczy, obejmowali
36  2,  7 |           przygrzane przez słońce. Daleko w głębiach rozpadlin widać
37  2,  9 |           zrąb na skale, wystający daleko.~Począł szukać wyraźniejszych
38  2,  11|            śpiewające pieśń morza.~Daleko, ze skalistych w dole brzegów,
39  2,  14|       toporem!... Ich polityka tak daleko sięga...~Trepka śmiał się
40  2,  15|        powietrze.~Rafał budził się daleko wcześniej niż wszyscy w
41  2,  15|             na dzień, rozlegał się daleko szept, głos, imię wymówione
42  2,  15|          od domu płynęła w korycie daleko niższym od poziomu piaszczystego
43  2,  17|           nad naszymi głowami, jak daleko huczące dzwony w podlaskim
44  2,  20|             W Grudnie były miejsca daleko piękniejsze.~- Dlatego,
45  2,  21|      Czasami spostrzegał ją gdzieś daleko, w tłumie. Wtedy usta jego
46  2,  21|    Lodowisko tamtej strony sięgało daleko w wodę i broniło przystępu.
47  2,  24|         kowala i 150 jazdy.~Gorzej daleko prezentowały się wojska
48  2,  24|            i 120 piechurów.~Lepiej daleko na ogół przedstawiała się
49  3,  1 |    skłoniła go, że się zapuścił za daleko, rozwinęli linię i rzucili
50  3,  1 |       wzdętą i wyniosłą pręgę: Tam daleko, tam nieskończenie, tam
51  3,  1 |           szpony rozdziera, a inne daleko tworzy i hoduje; jak pracowicie
52  3,  2 |       Krzysztofowi, że tędy będzie daleko bliżej do szlaku gościńca,
53  3,  2 |            nie mają ze sobą psa... Daleko zarżał koń... Czyj też to
54  3,  3 |           go łoskot. Pękały gdzieś daleko drzwi, waliły się stoły
55  3,  3 |            przyśpiesza kapitulację daleko bardziej skutecznie niż
56  3,  3 |            jego teraz wydawała się daleko mizerniejszą. Był bardzo
57  3,  4 |     okiennicy tej krążyła blisko i daleko wieść, że przepowiada niepogodę.
58  3,  6 |           role nietknięte szarzały daleko, w stronę Warszawy, a piaski
59  3,  6 |           bez uścisku. Gnije teraz daleko, daleko...~Skądże to ten
60  3,  6 |       uścisku. Gnije teraz daleko, daleko...~Skądże to ten dziwaczny,
61  3,  6 |          równinę. Wszędy, jak oczy daleko zasięgną, życie się rodzi.
62  3,  6 |        milami w południową stronę. Daleko w piaskach szarzały stodoły
63  3,  6 |         widać było całą jego siłę, daleko od polskiej znaczniejszą,
64  3,  6 |        przeciągały kolumny wojska. Daleko pod Jaworowem, w stronie
65  3,  6 |           par la basque, żeby zbyt daleko nie poszedł. Co powiesz
66  3,  6 |        zorza ze słońca, wstającego daleko, spływała na wody stawu
67  3,  6 |            zatargał łbem.~W dymie, daleko w polach, przez które niedawno
68  3,  7 |           w pokoju.~Rafał czuł się daleko lepiej. Miał wprawdzie jeszcze
69  3,  9 |         gdzieś w lasach otwockich, daleko, szeroko, jak oko sięgnąć
70  3,  9 |           cienie trwożliwe. Słowik daleko świstał swe pierwsze, krótkie,
71  3,  9 |        wysokim.~- Ten brzeg wysoki daleko być może od szyi szańca? ~-
72  3,  9 |         Jeżeli ją przeszli, to tak daleko, że dziś mię we dwa ognie
73  3,  9 |   światełka! Dopiero nieskończenie daleko, gdzieś za Wisłą, tliły
74  3,  9 |       kiedy nareszcie rozległy się daleko głosy bębnów. Zrazu zdawało
75  3,  10|           dawniej taki szczwany... Daleko zajedziesz! No, to i dobrze.~-
76  3,  12|       zboża rodzinne, falujące jak daleko oko sięgnie, na niwy sandomierskiej
77  3,  16|         Krzyża, karmelickiego itd. Daleko na wschód wysuwał się stary
78  3,  17|      niemałym bólem krzyża odnieść daleko.~Nadeszło lato dwunastego
79  3,  18|   dostrzegli stojącego nieruchomie daleko, daleko, na urwistym brzegu.
80  3,  18|      stojącego nieruchomie daleko, daleko, na urwistym brzegu. Za