Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |   machinalnie dźwignął strzelbę do twarzy. Po chwili oprzytomniał
 2  1,  1 |           go z czułością liznąć po twarzy.~- Co takie światło na pokojach? -
 3  1,  1 |         spojrzał w oczy Niemca. Po twarzy snuł mu się uśmiech, a spomiędzy
 4  1,  2 |       Sobolowe futro musnęło go po twarzy.~- Ach, więc to tam są Tarniny? -
 5  1,  2 |     przymusowy wyraz powagi nadaje twarzy siła woli.~Kiedy tak błądzili
 6  1,  2 |          dusić w uścisku i kłuć po twarzy ogoloną brodą. Rafał wypił
 7  1,  3 |       wgniotła Rafałowi do gardła. Twarzy, piersi, rąk jego dotknęło
 8  1,  4 |       czarujące wspomnienie bladej twarzy było w nim stałe, wieczne,
 9  1,  4 |             zapach włosów, aksamit twarzy, upał rąk...~Dusza stała
10  1,  5 |         swego. Wionęła dokoła jego twarzy wichura, zatoczyła się jak
11  1,  6 |          tygrysy. Straszny dziad o twarzy jakby wykutej z piaskowca,
12  1,  7 |       szczęścia ukazał się na jego twarzy. I w sercu Rafała coś drgnęło
13  1,  7 |            gest, każde skrzywienie twarzy. Nie mógł sobie dać rady
14  1,  8 |     natarczywą uwagą spoczywały na twarzy Piotra, który siedział patrząc
15  1,  8 |         pojmował radości, którą na twarzy brata jawnie się paliła.~
16  1,  10|          przerywać rozmowy. Jednej twarzy znajomej! Od grupy do grupy
17  1,  10|     wyszarzany kostium. Ani jednej twarzy znajomej!~Miejsca zajmowano
18  1,  10|     rzeźbami, usiłował zachować na twarzy wyraz doskonałej obojętności,
19  1,  11|      Widział wówczas strach na jej twarzy, przeraźliwy okrzyk z ust
20  1,  12|        którzy na widok jego bladej twarzy i oczu bezwładnie opuszczali
21  1,  13|        marsem na dwudziestoletniej twarzy, gdy błysnęła latarnia i
22  1,  14|           W oczach i w tej pięknej twarzy, nim poznał towarzysza walk
23  1,  14|       nagle zamilkł. Ujrzał w jego twarzy zimne, żelazne upojenie,
24  1,  14|      śniegiem ćwiczyć go zaczął po twarzy i zalał oczy. Książę owinął
25  1,  16|         hańby odmalował się na jej twarzy. Siedziała tak dość długo,
26  1,  16|            ją wytropił. Owszem, na twarzy jej malowała się żywa jakaś
27  1,  17|         ich przelotu, ich muskania twarzy szorstkimi skrzydłami było
28  1,  17|        naramienniki i biją nimi po twarzy, jak szarpią za włosy, kopią
29  2,  1 |        nadzwyczaj wydatnymi rysami twarzy. Oczy jego były wypukłe
30  2,  1 |         spostrzegł Rafała, na jego twarzy odmalowało się zdziwienie,
31  2,  1 |     alabaster, odbijało od rdzawej twarzy, nasyconej żywą barwą krwi.
32  2,  1 |        owego modnisia o szyderczej twarzy.~- Za wiele? Żartujesz!...
33  2,  1 |         lat czterdziestu z górą, o twarzy czerwonej i surowych oczach.
34  2,  1 |            Spostrzeżono wyrazy ich twarzy i we wszystkich lożach poczęto
35  2,  1 |           ramionach... Kłuły go po twarzy ogolone brody, muskały wąsy,
36  2,  2 |      łagodnym i uroczystym wyrazem twarzy, a z ukłonem wyszedł. Rafał
37  2,  2 |              Tak, donosiłem....~Na twarzy majora zaświecił się uśmiech
38  2,  2 |    przekonania ten wywód. Toteż na twarzy jego odmalował się mętny
39  2,  3 |         Rafał uczuł, że około jego twarzy płonie sucha żywica, to
40  2,  7 |           się rzeki piargu. Dokoła twarzy fruwał wiatr szczytowy,
41  2,  9 |        faliste włosy dokoła bladej twarzy. Płyną na łono odsłonione
42  2,  11|         lewkonii, przemknął dokoła twarzy cudowny odor gajów różanych,
43  2,  11|    mieszkania. Na szarą barwę jego twarzy gorący wiatr, przylatujący
44  2,  12|           do góry, unikając widoku twarzy.~- Historia długa, a świadków
45  2,  12|         krople niekiedy muskały po twarzy. Wiatr rzeźwy i coraz surowszy
46  2,  13|     czasami odrywała wzrok od jego twarzy i zabawnie śledziła Rafała.~-
47  2,  14|        Cedro zbliżając twarz aż do twarzy przyjaciela i wlepiając
48  2,  17|         oczy przechodziły z jednej twarzy na drugą, badając je do
49  2,  17|            źrenice nie schodziły z twarzy żołnierza.~Z nagła westchnął
50  2,  17|         uśmiech przeleciał po jego twarzy.~- Rafał! - zawołał głosem
51  2,  18|        oślepłe z rozpaczy, szukały twarzy dziecka. Usta, te usta zawsze
52  2,  18|            straszliwy wyraz mocy z twarzy uczynił jak gdyby maskę
53  2,  20|      musiał zmienić się wyraz jego twarzy, gdyż piękna pani kilkakroć
54  2,  20|         źrenice i zatrzymała je na twarzy gościa. Uśmiech z jej warg
55  2,  20|           i nie spuszczając oczu z twarzy Rafała wyrzekła przez ściśnięte
56  2,  20|           zasadzki rzęs, powab tej twarzy i tajemnice przecudnego
57  2,  20|     spróbować napaści. Czy znać na twarzy ślad twojej szpicruty`?
58  2,  21| przybywających gości, zsuwał się z twarzy jak maska.~Obok drugiego
59  2,  21|          tworzyły dokoła zbielałej twarzy złotolitą burzę.~Rafał wcisnął
60  2,  21|    przedstawił się widok brunatnej twarzy, z której rozwartych ust
61  2,  21|   niewysłowioną mowę boleści w tej twarzy stężałej wśród życia, wśród
62  2,  22|           młodych mężczyzn, na ich twarzy, odzieniu... Zażądali gorzałki.
63  3,  1 |     poświacie miesięcznej. Martwej twarzy księżyca, której druga połowa
64  3,  2 |        niby zaprzeczał. Po wyrazie twarzy Krzysztof poznał, że został
65  3,  3 |          jak słońce, tkwiły w jego twarzy. Drżały usta. Nie mówiąc
66  3,  3 |           wyciągały się do góry. W twarzy okrutnej i tak dalekiej
67  3,  3 |     miejscu.~Oczy miał utkwione. w twarzy śpiącej. Dusza jego spływała
68  3,  6 |          powieki, żeby nie widzieć twarzy "ucznia".~Mrok tej alkowy
69  3,  6 |   porzniętą fałdami idącymi wzdłuż twarzy, ale teraz przypatrywał
70  3,  6 |            suchą ręką po wychudłej twarzy, przetarł blade oczy i mówił
71  3,  6 |            przeciskał się naprzód. Twarzy niczyjej nie widział. Tak
72  3,  10|            znał doskonale ów wyraz twarzy zobojętniały, pół smutny,
73  3,  10|           grubych butach, na widok twarzy szarej, zestarzałej, surowej
74  3,  10|     towarzysza, nie zmienił wyrazu twarzy. Ukłonił mu się kapelusiną
75  3,  10|    pochylenie głowy, ten sam wyraz twarzy. Oczy przymknięte... Podniosła
76  3,  12|            jakoby pleśnią pokrytej twarzy coś błyśnie... Kurcz stuli
77  3,  14|        obaj na ziemi z twarzą przy twarzy i chwilę czekali na śmierć
78  3,  15|      dziwnym i niespodzianym w tej twarzy srogiej. Podobnie w sposób
79  3,  15|        chwili mówił z wypiekami na twarzy:~- Taki plan uknułem dzisiejszej