Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |               samo serce, leżał martwy. Dokoła niego zamróz odtajał i krople
 2  1,  1 |            nocleg w miasteczku Bogoryi. Dokoła zajazdu, gdzie my w stajniach
 3  1,  1 |               waść i obacz one kamionki dokoła moich pól! Latami ten człowiek...
 4  1,  2 |         wtórowali temu głosowi.~Słysząc dokoła śmiech powszechny, Rafał
 5  1,  2 |               się i usiadł na posłaniu. Dokoła na ziemi i na łóżkach chrapali
 6  1,  3 |              narosłych warstw. Słyszeli dokoła siebie cichy syk lodu. Wybuchały
 7  1,  3 |                lodu, . który się szybko dokoła skupiał. Dopiero całym wysiłkiem
 8  1,  3 |             sobą otchłań głównego toru, dokoła stłuczoną krę.~Ręce ich
 9  1,  3 |              Wściekła żmija oplotła się dokoła ręki. Wtedy polowy końcem
10  1,  3 |           obłąkany, zaczął macać rękoma dokoła, bełkotać i szukać Rafała.~
11  1,  4 |              patrzał niby na to, co się dokoła działo, czy nikt z robotników "
12  1,  5 |                już pewny swego. Wionęła dokoła jego twarzy wichura, zatoczyła
13  1,  5 |                ludowa, diabeł owija się dokoła figury, okręca się dokoła
14  1,  5 |               dokoła figury, okręca się dokoła niej jak badyl, pełza jak
15  1,  5 |            razem wyniosła serca obojga. Dokoła ich złączonych dusz i ciał
16  1,  5 |              mógł kierować jej chodami.~Dokoła wrzała rozpętana burza.
17  1,  5 |              szkarłatnych i jął patrzeć dokoła. Pola! Pola bez końca! Nagłe
18  1,  5 |                czaszki uciekły. Widział dokoła siebie tysiące mar, tak
19  1,  5 |            ramionami zaczęły występować dokoła. Dzień biały, święty, z
20  1,  6 |          próbował zruszyć węgły, pędził dokoła kwicząc przeciągle, tłukł
21  1,  6 |                  Siadł se, obstawił się dokoła święconą kredą, wzion te
22  1,  6 |              ludzie na niskich pieńkach dokoła komina. Chłopy kudłate w
23  1,  7 |              wspierał na wierzbach... A dokoła niego wszędzie już radosny
24  1,  7 |              się skronią z jej głową, a dokoła szelest i gwar wiosenny.
25  1,  8 |                    stały tu i owdzie, a dokoła nich taczała się z garnkami,
26  1,  8 |                 błąka się bosymi nogami dokoła mojej pościeli, schyla się
27  1,  11|            wyczekujące milczenie. Tylko dokoła lud wciąż między sobą gadał;
28  1,  12|            górskim krysztale. Wszystkie dokoła łodzi nie fale, lecz kręgi
29  1,  16|                 na ławce. Srokosze kuły dokoła swe metaliczne piosenki,
30  1,  17|              się i łka w pamięci, krąży dokoła mózgu, szeleści w uszach,
31  1,  17|                Wszedł do ogrodu. Ujrzał dokoła siebie drzewa porozrywane,
32  1,  17|         prochowego ognia książę widział dokoła zbroczone bagnety i lufy,
33  2,  1 |             piętrzyły się na tym stole, dokoła którego siedzieli i stali
34  2,  2 |             mieścił się ogromny stół, a dokoła niego stały fotele obite
35  2,  2 |        oprowadzili przybywającą dwakroć dokoła loży, trzymając ją pod ręce,
36  2,  4 |        oprowadzili przybywającą dwakroć dokoła loży, trzymając ją pod ręce,
37  2,  5 |               zewnętrznego szmeru. Było dokoła niej cicho, cicho i ciemno.
38  2,  5 |             które jest w pobliżu, krąży dokoła domu, czai się w słupach
39  2,  7 |             pędrak, który trupa pożera. Dokoła wąskiej czeluści jakoby
40  2,  7 |                 sypią się rzeki piargu. Dokoła twarzy fruwał wiatr szczytowy,
41  2,  7 |           obwisły i dach nieprzemakalny dokoła stworzyły. Bawili się wówczas
42  2,  9 |                 śmierci własnej. Ujrzał dokoła siebie jamę skalistą, czarną
43  2,  9 |         Przeląkł się bardzo, gdy ujrzał dokoła siebie nagły górski mrok.
44  2,  9 |               się długie, faliste włosy dokoła bladej twarzy. Płyną na
45  2,  11|              śniegu. Nie wiedzieli, czy dokoła nich krąży noc, czy dzień.
46  2,  11|              jej mokrymi płaszczyznami, dokoła nieskończonych rowów, stało
47  2,  11|              rabata lewkonii, przemknął dokoła twarzy cudowny odor gajów
48  2,  11|           kamelii w kwiatach, siejących dokoła swych ślicznych osób białe
49  2,  12|            znaczy - kościół wyniosły, a dokoła niego komunikiem zwartym
50  2,  13|           wykonywali lokaje kręcący się dokoła stołów. Gdy przybyli zasiedli
51  2,  17|                 i na ramiona wciągam. A dokoła mnie swoi ludzie. Słyszę
52  2,  17|           różaną gałązką, żeby tańczyły dokoła kamieni sterczących pod
53  2,  17|                o tym, co się rozgrywało dokoła. Był czas, kiedy my trzymali
54  2,  18|              widzieć pustki roztoczonej dokoła. Uczuł w sobie starość i
55  2,  18|             liść jak łachman plątał się dokoła łodygi na falach krętego
56  2,  19|           poprzecznym ramieniem... Tłum dokoła tego miejsca krążył i wrzał
57  2,  20|             ocknąć się w zimie i ujrzeć dokoła siebie dzień wiosenny. Ciekawość
58  2,  20|               najgłówniejsza obchodziła dokoła jego pościel jak ciche kroki
59  2,  21|                  i muzyka - przepływały dokoła jakoby fale rozkoszne. Oto
60  2,  21|            rozrzucone w tańcu, tworzyły dokoła zbielałej twarzy złotolitą
61  2,  21|              Celuj! Niedołęgo!~Świsnęło dokoła ze sześć, ze siedm kul.
62  2,  22|              gospodynię krzątają cą się dokoła komina. Gospodarz był chłop
63  3,  2 |                 rąk co chwila i plątały dokoła nóg. Ubiegł tak już z dziesięć
64  3,  2 |                chórem, między filarami, dokoła ołtarzów, a nawet na ołtarzach.
65  3,  2 |               nogi. Zaraz utworzyła się dokoła jego figury kałuża z osiękającego
66  3,  2 |               uczucia przykrości. Wciąż dokoła niego łamano konfesjonały,
67  3,  3 |                 Utworzył siei za chwilę dokoła tej sieni zator ludzki z
68  3,  3 |            Ratunku! Na pomoc! Na pomoc!~Dokoła jego piersi, głowy, szyi -
69  3,  3 |                krwi oblała tę rękojeść. dokoła niej skrzepła i czarną lawą
70  3,  3 |                 gaje wyniosłych kamelii dokoła siebie rozpraszały białe
71  3,  3 |                palcach pobiegł balkonem dokoła podwórza, zdążając na swoje
72  3,  4 |                 jest wokoło?~Zeszły się dokoła głowy, obległy nozdrza,
73  3,  5 |               Cedro czuł bezpieczeństwo dokoła siebie i towarzyszów, z
74  3,  5 | przyzwyczajonymi do blasku. Spostrzegał dokoła siebie znajome twarze, srogie
75  3,  6 |                 Zdumionym okiem powiódł dokoła.~Słońce jaśniało. Złotobiałe
76  3,  6 |                 Pola wszystkie oglądaj, dokoła... Patrzysz?~- Patrzę, panie
77  3,  6 |           melodyjnie chlupając tańczyły dokoła badylów suchych trzcin.
78  3,  6 |          pociski batalionowe.~Za chwilę dokoła jeźdźców warknęły kule austriackie
79  3,  16|           francuskie otaczające miasto. Dokoła rozciągał się pas nieużytków,