Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |             ich grania słabło coraz bardziej, aż wreszcie utonęło w milczeniu
 2  1,  2 |          przodem wzmagała się coraz bardziej. Bliżej, rozgłośniej słychać
 3  1,  2 |         oczy jej śmiały się jeszcze bardziej, jakoś promiennie i z radością.
 4  1,  2 |           młodzież wykwintniejsza i bardziej światowa (od strony Zawichosta),
 5  1,  3 |            z drewnianym baldachimem bardziej niż kiedykolwiek tchnęła
 6  1,  3 |        boleści, spychały go jeszcze bardziej w ciemny dół rozpaczy. Chwilami
 7  1,  5 |        kopnęła się w przecwał coraz bardziej chyży. Jeździec miał teraz
 8  1,  6 |            zniżał się, zniżał coraz bardziej, sięgając niemal głowy,
 9  1,  7 |      słowami. Było to drugie życie, bardziej rzeczywiste, bardziej istotne
10  1,  7 |        życie, bardziej rzeczywiste, bardziej istotne niż na jawie. Tam
11  1,  7 |           utykanego, w sposób coraz bardziej niepokojący, aż wreszcie
12  1,  7 |             zaopatrzone w bełty dla bardziej chyżego lotu. Zielony, świecący
13  1,  7 |             świec pobladł i sprzęty bardziej widocznymi się stały. Przez
14  1,  8 |       pluchot, że przypominać mogły bardziej mech drzewny niż ludzkie
15  1,  8 |              co mówię! Nikt nie był bardziej niż ty gotów do hazardu
16  1,  8 |        możesz, czy kiedy czułeś się bardziej człowiekiem niżeli wówczas
17  1,  8 |             mojej, i tylko ciemność bardziej okrutna niż kiedykolwiek
18  1,  10|             życiu swym nie widział. Bardziej niż pałac, niż przepych
19  1,  10|         nową kaskadę, nowy, jeszcze bardziej głośny wybuch. W pewnych
20  1,  10|       Wówczas przez chwilę czuł coś bardziej jeszcze niż ów śmiech cudzego,
21  1,  10|        pewnym, zgrabniejszym daleko bardziej niż poprzednio, i ściskając
22  1,  11|            jego wiedzą, wciąż coraz bardziej odmienna w swym czarodziejstwie.
23  1,  11|       rozgrzany, odsadzał się coraz bardziej; niósł coraz wścieklej,
24  1,  12|    rodzicami bytności. Był przyjęty bardziej życzliwie, bardziej gorąco,
25  1,  12|        przyjęty bardziej życzliwie, bardziej gorąco, niż przewidywał.
26  1,  14|     wewnątrz siebie zawierało coraz bardziej ostrzejszy niepokój.~Powozik
27  1,  14|             przybierały wyraz coraz bardziej ciekawy, przebiegły i sobaczy.~-
28  1,  14|              wówczas gdy trzeba być bardziej potężnym dla celów olbrzymich,
29  1,  14|           niewiele widziałeś rzeczy bardziej przedziwnych. No i zrabowanych
30  1,  14|   westchnienia. Szedł krokiem coraz bardziej przyśpieszonym, zaciskał
31  1,  15| strasburskie i styryjskie sztajery. Bardziej wszakże niż tańce wciągnęło
32  1,  17|         wówczas między sobą wszyscy bardziej niż rodzeni bracia solidarni,
33  1,  17|          srebrne zagajniki cytryn i bardziej ciemne pomarańcz, pokrzywione
34  2,  1 |           ale twarze ich były coraz bardziej sztywne i oczy coraz silniej
35  2,  2 |             świata, nie objawia się bardziej niż w dojrzewaniu ziarna,
36  2,  2 |                  mówił major, coraz bardziej zwrócony do księcia i zapominając
37  2,  2 |       tysiąckroć rozbity i Niepewny bardziej, niż do miasta przyszedł,
38  2,  2 |         twarz odchyliła się jeszcze bardziej w górę. Kolana pod nią zgięły
39  2,  4 |         twarz odchyliła się jeszcze bardziej w górę. Kolana pod nią zgięły
40  2,  6 |             linią. Zimno było coraz bardziej, jak na nizinach w późnej
41  2,  7 |           sen na jawie, pełen ułudy bardziej istotnej niż twardy granit,
42  2,  7 |             na którym leżały ciała, bardziej rzeczywistej niż łoskot
43  2,  9 |             Coraz jaśniejszą, coraz bardziej wyraźną stawała się mgła
44  2,  10|         serce nieruchome i obojętne bardziej niż podwodny kamień, przez
45  2,  11|            były coraz wyższe, coraz bardziej skaliste...~Nareszcie po
46  2,  11|          czułych na każde tchnienie bardziej niż puch. Szept kończystych
47  2,  11|       poznał...~Schylił się jeszcze bardziej, zgarbił. Splecione kurczowo
48  2,  12|            jego stałaby się jeszcze bardziej głośną i jawną. Zakrył twarz
49  2,  12|       jałowej szarości piachu, sama bardziej od niego jałowa. Przewracaj,
50  2,  12|            drogi zbliżały się coraz bardziej ku jadącym skrzydła rozległe
51  2,  13|          Uczuł tylko po tym pytaniu bardziej, niż przed chwilą, jak go
52  2,  14|          polanki, tym zieleńsze, im bardziej płomienistą była barwa zwisających
53  2,  16|          myśli starego dziwaka i im bardziej w nie wchodził, tym większą
54  2,  19|           tym pokrzyku tłumów coraz bardziej natężonym, coraz silniej
55  2,  19|           do niego łagodnymi kroki. Bardziej mu szyję obnażył. Zręcznym
56  2,  20|          blisko... Nie obeszłoby go bardziej, jeśliby to była nawet sama
57  2,  20|           go głębsze, piękniejsze i bardziej zupełne pogrążał zdumienie.
58  2,  20|        formy piękna w inną, jeszcze bardziej zachwycającą. Pani Ołowska
59  2,  20|            patrząc bez przerwy, tym bardziej się unosił w głębi siebie.
60  2,  20|           coraz świetlistszy, coraz bardziej uduchowiony. Nozdrza szybko
61  2,  20|         była dawniej, tylko jeszcze bardziej w piękności swojej straszliwą.
62  2,  21|        chwilą wdzięczniejsze, coraz bardziej pewne swej piękności, jak
63  2,  21|              Rafał kazał mu jeszcze bardziej wyciągnąć łódź na brzeg,
64  2,  22|             i nadymając się jeszcze bardziej. - Każde sto koni wybiera
65  3,  2 |           tym kończyły się starcia.~Bardziej niż te epizody zajmował
66  3,  2 |            na chwilę. Konie jeszcze bardziej słabły i słaniały się na
67  3,  2 |       starodawne naczynia z drewna, bardziej już przez swą starość symbole
68  3,  3 |      przyśpiesza kapitulację daleko bardziej skutecznie niż bombardowanie
69  3,  3 |            się słyszeć chór stokroć bardziej niż na pierwszym żywy. Żołnierze
70  3,  3 |       żałosnych słów, cisnęła coraz bardziej do serca kwiaty. Rozdzierała
71  3,  6 |    Sokolnicki siedział w wózeczku i bardziej do siebie niż do słuchacza
72  3,  6 |             linie stawały się coraz bardziej jawnymi. Widział już dokładnie
73  3,  7 |            Gintułt. Ranny poznał go bardziej po wzruszeniu całego swego
74  3,  10|        Trepka wsadził głowę jeszcze bardziej w ramiona i wstrzymał konia.
75  3,  11|           nadania im pozoru jeszcze bardziej strasznego, odziano w puste
76  3,  11|            po nim cisza śmiertelna, bardziej przeraźliwa od krzyku. Trzask
77  3,  13|        strop z koron wielkolasu. Im bardziej się zbliżali do góry, tym
78  3,  13|           się zbliżali do góry, tym bardziej pachniała knieja. Stanęła
79  3,  15|          brata. Kapitan był jeszcze bardziej zawiędły niż w Saragossie.~