Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |           poddrzewnym Lśni stojąca woda. Oślizgłe, czarne kije ze
 2  1,  1 |      szkielet jeżyny. Niestrudzona woda gryzie cegłę i kamień, a
 3  1,  1 |    brzegiem górskiej rzeki. Wartka woda kłębami toczyła się w obmarzłych
 4  1,  1 |            przemywaniem luf ciepłą wodą.~Rafał, słysząc pociągającą
 5  1,  1 |         oczyma patrzał, jak czarna woda strzyka w miskę z panewek.
 6  1,  2 |         jeden, pojedynczy!~- Zimna woda, jaśnie panie! - rzekł pierwszy
 7  1,  2 |            zastęp niemały. Zmącona woda chlupała, gdy chłopstwo
 8  1,  2 |           na dziedziniec i jak nad wodą, hulaj dusza!~Stary zwrócił
 9  1,  2 |       huczała w niej jak spieniona woda. Zdrowie, młodość i kipiące
10  1,  3 |         Olbrzymia, szeroko rozlana woda Wisły gubiła się we mgłach
11  1,  3 |        brnąc w błocie, stanęli nad wodą. Zmierzch już nadciągnął
12  1,  3 |            płaska i płytka, zalana wodą. Nie zdążyli pochwycić wioseł,
13  1,  3 |     jesteśmy?~- Co to tak huczy?~- Woda.~- Patrzaj, a to co?...~
14  1,  3 | strzelistego drzewa, które, widać, woda wydarła z ziemi i zwaliła.
15  1,  3 |          znowu główny wart porywa. Woda darła się w lewo, z szelestem
16  1,  3 |            zimowe ubrania nasiąkły wodą do ostatniej nitki, nogi
17  1,  3 |      przerażający dreszcz w sobie, Woda sączyła się z każdego ich
18  1,  6 |       miłosierny wylew potu jakoby wodą zlał jego czoło, ręce i
19  1,  6 |        pochłonął go duszą tak, jak woda chłonie trupa topielicy.
20  1,  7 |          ten obszar przesiąkły był wodą i napojony jej ciekawym,
21  1,  7 |           na jej wszechwładny znak woda samotna została w dole,
22  1,  8 |          Były tam czarne olchy nad wodą... Nie, nie olchy. Były
23  1,  8 |     krwawymi pniami przeczucia nad wodą błękitną i ruchomą, zmienną
24  1,  8 |          nieruchomych chmur. Tylko woda słabo lśniła od poświaty
25  1,  8 |           czyj... Czasem zlatująca woda wydała dźwięk głębszy, który
26  1,  8 |            znowu we śnie westchnie woda...~Rafał wyjął z kieszeni
27  1,  8 |         Tobie. Jestem jak uciszona woda stawu, w której odbiło się
28  1,  11|         zmroku. Twarz na noc obłóż wodą... Adieu...~Nic nie powiedziała -
29  1,  12|     wyniosłości i zawaliska, gdzie woda w głąb ziemi ucieka, tworząc
30  1,  12|          Ołowianym Dachem, jak Pod Wodą - oraz zniszczenie Inkwizycji
31  1,  12|        niezmiernej grubości, wciąż wodą zlewanych, spływał na dół
32  1,  13|         zlewał sobie obficie głowę wodą. Książę zniecierpliwiony
33  1,  14|        wysunął nogi na bruk zalany wodą. W sieni odnalazł portiera
34  1,  16|            kwiaty wznosiły się nad wodą i schylały ku niej rozmarzone
35  1,  16|       puste, o ścianach nasiąkłych wodą, z których samotne dziecko
36  1,  17|         Palio. Zielona od skrzeków woda, zakisła i nieruchoma, gnijąca
37  1,  17|     naczynie z winem rozcieńczonym wodą. Nachylała się ku niemu
38  1,  17|         zjadł skibkę chleba, popił wodą i znowu spać! Piątego dnia
39  2,  7 |     rozpleniały się trawy nasiąkłe wodą, o barwie najżywiej, najjaśniej
40  2,  7 |      suchych wzgórkach, do których woda przystępu nie miała, szerokimi
41  2,  7 |             jasną, przezroczą, jak woda stoku, i tylko nowe kłęby
42  2,  7 |            górski z cicha siąpi, a woda kapie z każdej igiełki świerkowej,
43  2,  7 |       krzykami ciemności... Daleka woda potoków szumiała...~A gdy
44  2,  7 |           sobie myśl, że ta dziwna woda rodzi się z niczego, a zjawia
45  2,  7 |       leżące w poprzek strumienia. Woda je jadła przez lata. Chciwą
46  2,  7 |          wieczne słońce. Uwięziona woda czyniła sobie igraszkę ze
47  2,  9 |       ostatnim blasku zorzy lśniła woda jeziora. Czasami zakołysała
48  2,  9 |   rozpościerały się nad nieruchomą wodą. Nikłe ich włókna oplątywały
49  2,  9 |          wznak, senne ciało, które woda niesie, dokąd chce. Plączą
50  2,  10|          odmętu. Ręce ma zimne jak woda, nogi zdrętwiałe, oczy z
51  2,  13|           powiew z ziemi nasiąkłej wodą, zadrzewionej, wiklowej.
52  2,  15|            Szeroko, płytko rozlana woda bez najlżejszego szelestu
53  2,  15|         powodzi. Około tych miejsc woda zwijała się wartkimi, mrówczymi
54  2,  15|     przestrzeliwszy gęste zarośla. Woda żywa spłonęła barwą ognistą.
55  2,  17|            nam racje jadła i wody. Woda stała się brudna, cuchnąca,
56  2,  17|          najtęższym, a dla odmiany wodą morską. Kula murzyńska nadarła
57  2,  21|     głębokiego koryta i leciała za wodą bez wioseł po drugiej już
58  2,  21|       schroniska dla nędzy zalanej wodą przybudował teraźniejszy
59  2,  24|        słomy i spomiędzy ociekłych wodą gałęzi w humorach niezbyt
60  2,  24|         Wierzycą. Stare mury, fosy wodą napełnione dawały tu niejaką
61  3,  1 |           zdechła, gęsta i gnijąca woda, karmicielka mchów żółtych
62  3,  2 |           za kołnierz jakaś zębata woda. Mantelzak, po wyjęciu pistoletów
63  3,  2 |           i puszczono ociekającego wodą do ognia razem z jego siodłem
64  3,  2 |        posadzki zimno i obmierźle. Woda właziła w kości.~Włóczył
65  3,  3 |          jak jasna, niezgruntowana woda. Nie miała więcej nad szesnaście
66  3,  3 |            cegły i lała się wrząca woda.~Woltyżerowie nabili starannie
67  3,  4 |           A wywala się i bucha nie woda, lecz ogień. Huczy krew.
68  3,  6 |    bezgruncie paskudne, zawleczone wodą i szerokie blisko na wiorstę.
69  3,  6 |           wiosenna i świeżo spadła woda. Nad długimi szyjami i gardzielami
70  3,  6 |            rolę, obficie zlewać go wodą i krowieńcem z gnojówek.
71  3,  9 |         wiosennym roztopie jeszcze woda nie opadła. Wartko bulgotała
72  3,  9 |             żeby pokazał, gdzie tu woda najpłytsza. Prąd leciał
73  3,  9 |          Wer da! Głos ten wiał nad wodą, znikał w nocy, tonął w
74  3,  10|    bruzdach lśniła jeszcze zmulona woda. Wąskie, polne drogi, które
75  3,  11|         gontów. Ściany poczęto lać wodą z sikawek, żeby nie puścić
76  3,  11|         nim pochyla się i twarz mu wodą ociera żołnierz austriacki.
77  3,  14|            ziemia zeżarła, a teraz woda gnoi!~- No, i Hiszpanów
78  3,  14|           piaskowiec. Kapie brudna woda w jej oczy, rozwarte od