Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |      zdławiony, gdy po nią chciwie rękę wyciągnął. I nagły ów strach!
 2  1,  2 |        Pani stolnikowa trzymała za rękę swą towarzyszkę, pannę Helenę,
 3  1,  2 |            go w mazurze. Podał jej rękę i przebiegł salę niezupełnie
 4  1,  3 |     obadwaj. Znalazł w ciemności . rękę Cedry i jął go ciągnąć.
 5  1,  5 |          było widać.~Rafał wziął w rękę podarte i zasmolone, luźne
 6  1,  5 |            Baśkę!~Wyrwał z paszczy rękę jakby z cieśni ognistej.
 7  1,  5 |            krok... Wyciągnąć tylko rękę, tylko zawołać... Ate dłonie
 8  1,  7 |            ruchem dźwiga błoniastą rękę i niesie do ust piszczałeczkę,
 9  1,  7 |           Zostanę.~Kapitan położył rękę na ręce Rafała i ścisnął
10  1,  8 |            serdecznie ściskał jego rękę. Piotr wstał, ale przybyły
11  1,  8 |         motłoch, żeby się ośmielił rękę podnieść na pany.~Twarz
12  1,  8 |          Michcik troskliwie wsunął rękę pod bezwładną głowę i chciał
13  1,  9 |          jego ramieniu lekko oparł rękę. Rafał otrząsnął się i ujrzał
14  1,  11|          człowieku? Na panaś swego rękę podniósł? Na pańskie wychodź,
15  1,  11|            wykarczowane... Dźwigał rękę ciężką jak kamień. Czuł,
16  1,  12|         okiem, wyciągając wychudłą rękę po datek. Słowo ze sczerniałych
17  1,  12|            jak żebracy wyciągający rękę? Udają ludzi wierzących
18  1,  13|      generała.~Dąbrowski wyciągnął rękę. Poczciwy uśmiech z serca
19  1,  13|            się należy.~Ujął go pod rękę i olbrzymim przedramieniem
20  1,  13|            pożegnanie ściskał jego rękę.~
21  1,  14|      Parsów i Numidów. Wyrywamy na rękę potomka Masynissy, pogromcę,
22  1,  17|         chwilach wolnych na własną rękę urządzaniem żarn i wydawaniem
23  1,  17|         Kobylański, któremu urwało rękę w krytej drodze dwuramnika
24  1,  17|          oczy. Potem białą, drżącą rękę. W milczeniu, patrząc w
25  2,  1 |          Jarzymski ujął Rafała pod rękę i prowadził tam właśnie.
26  2,  1 |        siedzący chwycił w lot jego rękę i przydusił ją do serwety.
27  2,  1 |            Podniósł się, wyciągnął rękę i, patrząc w Rafała swymi
28  2,  1 |       Jarzymski chwycił Rafała pod rękę i pociągnął go naprzód:~-
29  2,  1 |         drugi pałaszem w szyję i w rękę. To podnieciło animusz aż
30  2,  2 |           przed Rafała. Wyciągnęła rękę i dotknęła stawów jego ręki,
31  2,  3 |       serce. Ktoś ujął go za prawą rękę i prowadził w półokrąg sali.
32  2,  3 |         zgiąć lewe kolano, położyć rękę na Ewangelii, daj mu cyrkiel
33  2,  3 |        Ewangelii, daj mu cyrkiel w rękę. Niech koniec jego do serca
34  2,  4 |           przed Rafała. Wyciągnęła rękę i dotknęła stawów jego ręki,
35  2,  5 |            sobie bez żalu uciąć tę rękę, za jego taką samą miłość
36  2,  6 |         jak wieczny ślub objął jej rękę. Zaśmiała się krótko, gardłowym
37  2,  6 |           śmiechem, i równie mocno rękę jego przygarnęła do serca.~-
38  2,  9 |            głowę szmatami, wziął w rękę bunkosz, za pas wetknął
39  2,  11|            Książę Gintułt podniósł rękę i ułamał jedną gałązkę otoczoną
40  2,  12|         odziany, Rafał wziął kij w rękę i ruszył z tego miejsca.
41  2,  12|             Jeżeli ci to będzie na rękę, to z rozkoszą, z prawdziwą
42  2,  13|         się ku ojcu i całując go w rękę.~Po chwili rzekł głośno
43  2,  14|           rzekł chwytając Cedrę za rękę.~- Otóż ja ci mówię, że
44  2,  20|      drgały. Kiedy Cedro wziął pod rękę starego szlachcica i zaczął
45  2,  20| rozwścieczona burza. Wyzywał ją na rękę, szarpał wolą ku sobie.
46  2,  20|            żmijo! Wzniesiesz znowu rękę do ciosu? To i cóż stąd?
47  2,  21|          skrzyżowane... Oto trzyma rękę je j w swej dłoni, nieruchomą,
48  2,  21|      przemycał, to wam kazał dać w rękę. Necie...~Wyjął z kieszeni
49  2,  21|          kilka dukatów i dał jej w rękę.~- Trzymaj to, babo, garścią,
50  2,  21|       krócicy, Rafał go chwycił za rękę.~- Pytam ci się, co masz
51  2,  22|           miejscu, krócicę w prawą rękę, szablę w drugą i postawił
52  2,  22|          trzej z konia .opatrywali rękę kolegi. Trwało to chwilę,
53  2,  22|            bandażem, drugi trzymał rękę na chustce. Obadwaj siedzieli
54  2,  22|       szelmowski ból, jak rypnie w rękę! Ale i nas złość wzięła.
55  2,  22|    Jarzymski, uroczyście podnosząc rękę. - Mam nowe wieści. Ale
56  2,  23|           poczyna...~Ścisnął Cedro rękę towarzysza z całej siły
57  2,  23|        prawej ręki do góry, a lewą rękę kładąc na buławie Czarnieckiego,
58  2,  24|           kark i wykręcił mu w tył rękę. Wraz jemu samemu kilku
59  2,  24|          co tchu w piersi szarpnął rękę, wydarł się, sięgnął w mgnieniu
60  3,  3 |       szarpnął w owej chwili prawą rękę. Wydarł ją z pazurów babskich,
61  3,  3 |         sobą. Ale Cedro położył mu rękę na ramieniu i rzekł prosto
62  3,  3 |               Patrz!~Podniósł lewą rękę umarłej. Krzysztof nachylił
63  3,  3 |            złożył ze czcią ostygłą rękę na dawnym miejscu. Splótł
64  3,  3 |           drzwi, Cedro wziął go za rękę. Przycisnął ją do piersi
65  3,  4 |           twarz. Wreszcie podniósł rękę do kapelusza i rzekł:~-
66  3,  6 |        strzemienia: Wsparłszy lewą rękę na kuli marzył jeszcze:~
67  3,  6 |         Kapitan się zasiadł mocno, rękę położył na główni pałasza.
68  3,  6 |        wzniósł zdrętwiałą i ciężką rękę, ale nie mógł już zadać
69  3,  6 |           i gorączkowo, wyciągając rękę, mówił:~- Wciąż mię namawiają
70  3,  7 |     miejsca i wyciągnął do księcia rękę.~- Rafuś! na miły Bóg...
71  3,  8 |       generale! - mówił wyciągając rękę wódz naczelny.~- Nie - odpowiedział
72  3,  9 |      stanął przed nim, ujął go pod rękę i zaczął w ciemności chodzić
73  3,  10|         Kiedy Trepka prowadząc pod rękę Rafała wchodził na ganek,
74  3,  10|            Krzysztofa ucięto mi tę rękę, tę nogę, ale musiałem,
75  3,  11|       Gintułt schwycił generała za rękę, za ramię... Błagał go z
76  3,  14|            na siodle, o bok wsparł rękę i patrzał w zwaliska. Nie
77  3,  15|   przysługą odwdzięczyć. Dasz mu w rękę dymisję, jeśli nadeszła -