Tom, Rozdzial

1501  2,  17|        żniwiarza, co przez lato cienia nie zaznał. Włos płowy, od słot
1502  2,  17|                i czyste jak powietrze. Nie kłaniał się dziadowskim
1503  2,  17|             się dziadowskim obyczajem, nie skamłał ani stękał. Czekał
1504  2,  17|              waćpaństwa który wojskowo nie sługiwał?~- A to ci na co
1505  2,  17|          kamrata, a postronny człowiek nie przyjmie. Noclegu szukam.
1506  2,  17|                   Bóg zapłać, mili, że nie odpędzacie od swego proga
1507  2,  17|            odprawcie dalej służbę, aby nie rozpowiedziała, że od was
1508  2,  17|              spokojny! Włos ci z głowy nie spadnie pod dachem tego
1509  2,  17|           Wszyscy moi kamraci... gdzie nie wiedz... Za górami, za lasami,
1510  2,  17|             austriackie dziedziny. Jać nie byłem w gębie ostatni, więc,
1511  2,  17|         pantalony, białe kamasze. Żeby nie płytkie czarne ciżmy i płytki
1512  2,  17|           płytki czarny kapelusz, żeby nie mankiety, kołnierz i podszewka
1513  2,  17|            nosem mruczy leda oficerek! Nie upłynął rok czasu, poszli
1514  2,  17|         Francuza i papieża bronić. Ale nie samego Ojca Świętego. We
1515  2,  17|               to samo czwarty, ale już nie Emanuel, a to książę Herkules
1516  2,  17|                zębce na podkomendnych. Nie zostawił ta zresztą komendant
1517  2,  17|                A taki swój swego gdzie nie wiedz, w dziesiątym regimencie
1518  2,  17|                Grenier! Ale i cesarscy nie dawali się zjeść w kaszy.
1519  2,  17|             spod Melasa czy spod Kraya nie tak znowu łatwo broń z garści
1520  2,  17|               przecie sroce spod ogona nie wypadł!" Z tym samym austriackim
1521  2,  17|            wzięły szturmem oba mosty i nie pozwoliły ich zniszczyć.
1522  2,  17|      Casteletto. A gdy armia francuska nie mogła dłużej ustać w tym
1523  2,  17|               Scherer - bodaj z piekła nie wyjrzał! - kazał nam dwustu
1524  2,  17|                żywności. Ziarnko zboża nie doszło już od tej chwili
1525  2,  17|        Przyszła nędza bardzo wielka. I nie tylko na wojsko, ale na
1526  2,  17|             miejsce, gdzie ich już oko nie chwyci - wypsną się najbystrzejszemu -
1527  2,  17|        pośrodku rumowisk, gdzie cienia nie znaleźć przed mściwym słońcem.
1528  2,  17|              cień tyli, że w nim głowy nie schowasz. Przyszedł na nas
1529  2,  17|           ostatnich dniach obrony głód nie leda jaki. Spadziste ulice
1530  2,  17|               jamy, gdzie słońce nigdy nie dociera!... Puste były,
1531  2,  17|                że żadnej nam orkiestry nie trza... Wszystko - bajki!
1532  2,  17|                nogi ruszały i głód się nie ważył doskwierać.~Trepka
1533  2,  17|          Dyrektorów nic o nas wiedzieć nie chciał. Za swój własny ostatni
1534  2,  17|           tułali się po Francji. Potem nie było już dnia, żeby po jednemu,
1535  2,  17|              żeby po jednemu, po dwóch nie przybywali towarzysze wzięci
1536  2,  17|               w szeregach rozszerzył: "Nie darować!"~Gdy my wyciągnęli
1537  2,  17|               nędzną zemstą się parać. Nie fałszywymi przysięgi, nie
1538  2,  17|              Nie fałszywymi przysięgi, nie zdeptaniem słabego, nie
1539  2,  17|                nie zdeptaniem słabego, nie pobratymstwem z zakonem
1540  2,  17|            niedoli i w chwili tryumfu.~Nie sprzeciwił się żołnierz
1541  2,  17|                żeby wojsko austriackie nie krokiem paradnym szło, lecz
1542  2,  17|               i Reggio.~Nikt już teraz nie wiedział, co będzie dalej.
1543  2,  17|               wojnie, a że nikt dobrze nie wiedział, co zaś za Fryc
1544  2,  17|          pochwyćmy statki, usiądźmy na nie i płyńmy zbrojnie na Korfu,
1545  2,  17|               że skoro legiami być już nie możemy, a wzdragamy się
1546  2,  17|                za najemnych szwajcarów nie poczytał świat, tedy on
1547  2,  17|       Usiłowania pana generała żadnego nie odniosły skutku. Projekt
1548  2,  17|                wysp i opanowania Morei nie znalazł aprobaty chytrego
1549  2,  17|              dla wielkiego niedostatku nie byli w stanie z miejsca
1550  2,  17|                    Trza było skonać, a nie iść poniemusem.~- Słowo
1551  2,  17|                wypełnić. Onych i wtedy nie opuściła nadzieja. Mówili
1552  2,  17|         zatrwamy!" Dziesiąty tysiąc, a nie, to dwudziesty z kolei przyjdzie
1553  2,  17|         tysiąca, mówili wtedy, jeszcze nie wybiła godzina. A panowie
1554  2,  17|               wiedzieli, co ich czeka, nie chcieli się chyłkiem uwalniać
1555  2,  17|           chyłkiem uwalniać ze służby, nie chcieli w tej bardzo złej
1556  2,  17|                góry, niziny. Ani jeden nie uszedł z Livorna, żeby głowę
1557  2,  17|               snadź żaden ucieczką się nie salwował, Z jego także naprawy
1558  2,  17|                za cichą zatoką, jak na nie z czarnych dołów chlaszczą
1559  2,  17|             pod pokładem, tego kapitan nie mógł brać do roboty, ale
1560  2,  17|                 sny straszne... Pić... Nie wiedziałeś, człeku, owo
1561  2,  17|       czuwający, dokiela blady i zimny nie odszedł w odmęty zachodniej
1562  2,  17|             pocieszać i uspokajać. Nic nie rzekł i wyszedł na pokład.
1563  2,  17|                niezgruntowana tęsknota nie daje pono spocząć biednej
1564  2,  17|              Duszy swojej to już żaden nie czuł czy nie miał... Każdemu
1565  2,  17|              to już żaden nie czuł czy nie miał... Każdemu wszystko
1566  2,  17|             krok, zrobił dwa - i jakże nie pójdzie w dół! Buch w łódkę
1567  2,  17|               kulą w łeb weźmie, jeśli nie będzie gadał a żywo, wybełkotał,
1568  2,  17|           swoimi trupami! Nam ta trupy nie dziwne..." Język ludzki
1569  2,  17|                ludzki tego opowiedzieć nie potrafi, co za bezrząd opanował
1570  2,  17|               bezprawiom, jakich rozum nie obejmie, hulał, pił, rozbijał
1571  2,  17|               był wodzowi. Nikt ta już nie zajmował się myślą o wygrywaniu
1572  2,  17|         kapitana generalnego Leklerka. Nie straciła w owych czasach
1573  2,  17|               ziemię. Ale takie sprawy nie przerywały tańca. Mówiło
1574  2,  17|                palmowych... Ona dzika, nie widziana obfitość ziół,
1575  2,  17|          poszarpane od fal morza. Oczy nie mogły się nacieszyć widokiem
1576  2,  17|                lądzie, oczu my oderwać nie mogli od palm wachlarzowatych
1577  2,  17|             tak nisko położone, że się nie dźwigają ponad mielizny
1578  2,  17|                 co my cierpieli. Potem nie kładli my się spać inaczej,
1579  2,  17|                 a ty, człowieku, usnąć nie możesz. Drzemiesz niby,
1580  2,  17|           burze, których słowo ludzkie nie wypowie. Wtedy w lasach,
1581  2,  17|               Ale nasz żołnierz i tego nie czynił. Jak my pierwszego
1582  2,  17|            czterystu chłopa jak heban, nie zdążył udać się w pochód
1583  2,  17|                polski batalion Bolesty nie był w stanie utrzymać w
1584  2,  17|             wyszedł. Dał znak. Murzyni nie spodzieli się nawet. Chwycili
1585  2,  17|      wszystkich czterystu, co do nogi. Nie upłynęło pół godziny, już
1586  2,  17|             pół godziny, już ani jeden nie zipał.~- Milcz! - wrzasnął
1587  2,  17|                się na ścianę. - Milcz, nie mów do mnie!...~Żołnierz
1588  2,  17|          Ojrzyński. - Bóg nasz sędzia, nie waszmość. W parę tygodni
1589  2,  17|              między życiem a śmiercią. Nie wiem, co się działo z braćmi
1590  2,  17|                nasze wysokie góry. Ale nie sądzono mi było wstąpić
1591  2,  17|                 mówi Pan. Nic waszmość nie wyrokuj! Spojrzyj no, co
1592  2,  17|               Berlina i panem Wiednia. Nie wiesz waszmość owo zgoła,
1593  2,  17|              tam już jednego człowieka nie masz! Ja tylko jeden jedyny,
1594  2,  17|           świat czekając na tę chwilę, nie pójdę z nimi. Ale nim piach
1595  2,  17|              surowe, zamyślone źrenice nie schodziły z twarzy żołnierza.~
1596  2,  18|              przeprawie nawet mowy być nie mogło. Rozstawione wojska,
1597  2,  18|             mogło. Rozstawione wojska, nie przepuszczając nikogo zgoła,
1598  2,  18|      przynajmniej, że kordon tamtejszy nie jest tak gęsty jak nad Pilicą.
1599  2,  18|             korzystać ze sposobności i nie tracić ani chwili czasu.
1600  2,  18|               jego przyjaciele słyszeć nie chcieli.~Co ostatecznie
1601  2,  18|              śliskich jak lód. Światło nie było w stanie wydrzeć się
1602  2,  18|         poranek. Zdawało się, że dzień nie nadejdzie... Ogień dymnie
1603  2,  18|         węzełki na końcach wąsów, żeby nie zapomnieć o tej przestrodze.
1604  2,  18|           kiedy niekiedy życie również nie zawadzi. Wszystkich pruć -
1605  2,  18|            Wszystkich pruć - stanowczo nie radzę. Niechże choć na zarybek
1606  2,  18|         węgierskie i francuskie klątwy nie wyszedł. Jego febra udzielała
1607  2,  18|           milion set nędz! nowej hańby nie dodali...~- Słuchaj, zaklinam
1608  2,  18|            wkładam na ciebie? Wiem, że nie zgadzasz się z ojcem, że
1609  2,  18|               zgadzasz się z ojcem, że nie możecie ze sobą przestawać,
1610  2,  18|                się swoją drogą papy... Nie ucz mię pan hrabia z łaski
1611  2,  18|          zdolności dyplomatyczne, więc nie będziesz wydziedziczony
1612  2,  18|          tytułu.~- Czyż i w tej chwili nie możesz mu przebaczyć małych
1613  2,  18|      skaleczysz. Niech się rozwidni.~- Nie marudź!~- Chłopak je śniadanie.
1614  2,  18|             opijecie grzanym winem, to nie racja, żeby ludzie o suchej
1615  2,  18|              najmniej oczu widziało.~- Nie róbcie no tylko wielkich
1616  2,  18|                Oczy zmrużyły się, żeby nie widzieć pustki roztoczonej
1617  2,  18|           święty obrazek. Westchnął... Nie z głębi cielesnego serca,
1618  2,  18|             wypłynęła krótka modlitwa. Nie za siebie, nie o zachowanie
1619  2,  18|               modlitwa. Nie za siebie, nie o zachowanie życia, nie
1620  2,  18|                nie o zachowanie życia, nie za ojca, nie za siostrę
1621  2,  18|         zachowanie życia, nie za ojca, nie za siostrę i nie za duszę
1622  2,  18|              za ojca, nie za siostrę i nie za duszę matki, lecz za
1623  2,  18|                wwaliły się w oczodoły, nie uczernione włosy siwymi
1624  2,  18|               uśmiechnięte, usta nigdy nie skażone gminną boleścią,
1625  2,  18|               na drugą. Widać było, że nie ustoi, że jak badyl złamany
1626  2,  18|                 że ta chwila nigdy się nie skończy. Był pewien, że
1627  2,  18|             naprzód. Krzysztof swojemu nie przestawał zadawać ciosów.
1628  2,  19|        krótkości wzroku nic osobliwego nie dojrzał. Wtedy Olbromski
1629  2,  19|                na trzecim ma dyndać?~- Nie wiem tego, moja imość.~-
1630  2,  19|                 to nauczą...~- Inaczej nie ma sposobu, boby kużden
1631  2,  19|           Pilicę, robić by się żadnemu nie chciało.~- Bo i prawda!
1632  2,  19|         usiędzie! Żeby też tego rozumu nie mieć!~- To ta młodość szelmowska,
1633  2,  19|              urwały. Cisza śmiertelna. Nie ustał tylko samotny dzwon.~
1634  2,  20|                 żeby spojrzeć na dawno nie widzianą twarz... Obadwaj
1635  2,  20|            nawet oficer ma swą kwaterę nie we dworze, lecz w chłopskiej
1636  2,  20|                Galicji, była strzeżona nie na żarty. Cedro nie tracąc
1637  2,  20|          strzeżona nie na żarty. Cedro nie tracąc tęgiej miny, pysznej
1638  2,  20|             wiadomości ani odrobinę go nie obchodziły, zaczął rozpytywać
1639  2,  20|              służby i oberżysty, czyby nie warto przez uszanowanie
1640  2,  20|                teraz był tak blisko... Nie obeszłoby go bardziej, jeśliby
1641  2,  20|        podmówić Krzysztofa, żeby wcale nie wchodzić... A jednak, gdyby,
1642  2,  20|                wydobyć z siebie:~- Czy nie wiesz czasem, jak na imię
1643  2,  20|             pani Ołowskiej?~- Na imię? Nie wiem. Skądże mógłbym?...
1644  2,  20|               wiem. Skądże mógłbym?... Nie znam wcale.~- Może to jej
1645  2,  20|             tamten przewidywał, strach nie zaczyna oblatywać z czterech
1646  2,  20|               inaczej w jego życiu być nie mogło. Musiał tu przybyć.
1647  2,  20|             głowę:~- Cóż u licha! Nikt nie przychodzi...~Rafał drgnął
1648  2,  20|               jasne tego, co nigdy już nie miało powrócić, wezwanie
1649  2,  20|              do niego mówił Krzysztof. Nie mógł i nie chciał dosłyszeć
1650  2,  20|            mówił Krzysztof. Nie mógł i nie chciał dosłyszeć jego słów.
1651  2,  20|       ostrożnie trzasnęła. Przyjaciele nie zwrócili na to uwagi. Szelest
1652  2,  20|                czasy...~Wtem Krzysztof nie mógł wytrzymać i prawie
1653  2,  20|         myślałem...~- Co, co myślałeś? Nie krzycz!~- To samo myślałem!~-
1654  2,  20|              nim księżniczka Elżbieta.~Nie, nie dawna księżniczka.
1655  2,  20|             księżniczka Elżbieta.~Nie, nie dawna księżniczka. Stała
1656  2,  20|          piękniejsza jako kobieta, ale nie dawna już księżniczka Elżbieta.
1657  2,  20|               przy końcu wiosny.~Rafał nie mógł się nadziwić, napatrzyć
1658  2,  20|                jasnoceglastego koloru, nie dosięgający kolan, i w białą,
1659  2,  20|                żołnierzem. Co mi tam. "Nie masz pana nad kułana, a
1660  2,  20|                nad kułana, a nad lancę nie masz broni!"~Podniósł oczy
1661  2,  20|      spojrzeniem pani Ołowskiej.~I ono nie było już dawne. Długo, spokojnie
1662  2,  20|                te same, a jednak inne. Nie zmierzchły i nie zaszły
1663  2,  20|          jednak inne. Nie zmierzchły i nie zaszły gęstym obłokiem od
1664  2,  20|            obłokiem od ognia duszy ani nie zasłoniły się mgłami wstydu
1665  2,  20|     tajemniczej ciżby uczuć. Teraz już nie! Patrzały badawczo i napastniczo.
1666  2,  20|              nocach i krzyczą, że spać nie można.~- Tak, słyszeliśmy
1667  2,  20|             rzekł Cedro z ukłonem.~- I nie odwodzi to waćpanów od ryzykownego
1668  2,  20|         ryzykownego przedsięwzięcia?~- Nie, ani odrobiny!~Istotnie...
1669  2,  20|               na belce, w stodole?~- A nie, na szubienicy.~- Na domiar
1670  2,  20|                Na domiar złego mój mąż nie wraca z Wiednia. Miał już
1671  2,  20|               nic by się w tej sprawie nie przydał jako czynny pomocnik,
1672  2,  20|        Napoleona za cesarza dotychczas nie uznał... - dodała z uśmieszkiem
1673  2,  20|        jakiekolwiek przykrości...~- O, nie, nie. Ja lubię zwalczać
1674  2,  20|                przykrości...~- O, nie, nie. Ja lubię zwalczać przeszkody
1675  2,  20|       Białogłowom trudno jest zawsze i nie tylko w tych stronach przeżywać
1676  2,  20|               z krzesła.~- Jeszcze nic nie mówmy, gdyż jeszcze sprawa
1677  2,  20|             mówmy, gdyż jeszcze sprawa nie załatwiona. Wisła tu nie
1678  2,  20|               nie załatwiona. Wisła tu nie szeroka, ale jej nie przeskoczy
1679  2,  20|                tu nie szeroka, ale jej nie przeskoczy tak łatwo.~-
1680  2,  20|                po chwili.~- Prawdziwie nie wiem. Zdaje mi się, że obudwu
1681  2,  20|               zwiększa się i rozrasta. Nie był już teraz chłopcem szlacheckim,
1682  2,  20|           Rafał począł wpatrywać się w nie, ile się dało, ile było
1683  2,  20|                chwile, w których ciągu nie był w możności oderwać wzroku
1684  2,  20|             dnia. Przed chwilą jeszcze nie widział był nic prawie prócz
1685  2,  20|              treści wspomnienia. Teraz nie uszły jego oka cudne przemiany
1686  2,  20|               warkocza włosów, którego nie zdołałby pewno objąć żołnierską
1687  2,  20|          dochodził prawie do obłąkania nie wiedząc, co się dzieje,
1688  2,  20|                nazwisk i słowem honoru nie będę po próżnicy wywijał.~-
1689  2,  20|                Ale bo pani dziedziczka nie zwraca uwagi, a to pachnie
1690  2,  20|             taką wleźć kalafutrynę, że nie tylko buty, ale i nogi w
1691  2,  20|                powiedzieć...~- Nic już nie słucham.~- Muszę przecie
1692  2,  20|               zaraz: staruszku! To się nie godzi...~- Co jeszcze? pytam
1693  2,  20|              Panie Boże, mało mię udar nie zwali, jak pomyślę...~-
1694  2,  20|                co to będzie?~- Nic mię nie obchodzą włosy waszmości.~-
1695  2,  20|                stare lata muszę; jeśli nie piersi, to pleców nadstawiać
1696  2,  20|              bo otwarcie mówię, pludry nie żartują. Sam waćpanów nocą
1697  2,  20|             gościa. Uśmiech z jej warg nie schodził, a stawał się coraz
1698  2,  20|          zbliżyła się jeszcze o krok i nie spuszczając oczu z twarzy
1699  2,  20|          chwilę, na jedno mgnienie oka nie zwróciła się ku niemu królewska
1700  2,  20|              splotami włosów. Ani razu nie dostrzegło go oko. Teraz
1701  2,  20|              środków. Ta sama. Widzi i nie widzi, słucha i nie słucha,
1702  2,  20|            Widzi i nie widzi, słucha i nie słucha, wie o nim i nie
1703  2,  20|                nie słucha, wie o nim i nie wie... Przyszedł tedy na
1704  2,  20|       niezbitej prawdy, że piękność ta nie zmniejszyła się, lecz wzmogła,
1705  2,  20|                żadnym wysiłkiem zdusić nie mógł. Obojętność pani Ołowskiej
1706  2,  20|     wielostronna, że jej głową ogarnąć nie mógł. Przybierała coraz
1707  2,  20|      błękitnych krain, których nigdzie nie ma, i była żalem nie do
1708  2,  20|           nigdzie nie ma, i była żalem nie do zniesienia rozważającym,
1709  2,  20|           uczuć. Jak zdroje dotychczas nie znane wybuchały z duszy
1710  2,  20|              łożyskach, skąd nigdy już nie powrócą. Oto marzył długo
1711  2,  20|                 wrócić... Och, i teraz nie byłoby to trudne chwycie
1712  2,  20|         jednego sam na sam - czegóż by nie uczynił! Za cenę jednego
1713  2,  20|            dobrowolnie, żeby już tutaj nie mieć prawa powrotu. Już
1714  2,  20|             głowę na tym progu - tylko nie on, który za to prawo gotów
1715  2,  20|               jest oddać połowę życia, nie, zaiste, całe życie! Ogarnięty
1716  2,  21|            schodów, żeby snadź Niemiec nie pomylił się co do osoby
1717  2,  21|           satin, koloru morskiej wody, nie dosięgająca ziemi, otoczona
1718  2,  21|           przesycona poczuciem utraty. Nie czuł patrząc na piękną gospodynię
1719  2,  21|              całej swojej przyszłości. Nie spał był nocami, a we dnie
1720  2,  21|                ostatniego wzoru mody i nie spuszczał oka ze swego bożyszcza.~
1721  2,  21|               pocałunku. Nigdy cudniej nie wyróżniały się śnieżne skronie
1722  2,  21|                lica. Nigdy rozkoszniej nie uchylały się usta.~W pewnej
1723  2,  21|          pewnej chwili Rafał uczuł, że nie pojedzie na projektowaną
1724  2,  21|                  Bo czyliż to istotnie nie trąci obłędem iść prosto
1725  2,  21|          prosto w pętlę stryczka? Czyż nie widzieli w Krakowie? Czyż
1726  2,  21|              widzieli w Krakowie? Czyż nie lepiej pracować na roli
1727  2,  21|           nagiego ciała soplem lodu.~- Nie boję .się! - rzekł zupełnie
1728  2,  21|              się spił. Człowiek pijany nie odpowiada za swe postępki
1729  2,  21|            odpowiada za swe postępki i nie traci na honorze. Wylezie
1730  2,  21|          tańczyć z panią Elżbietą, ale nie mógł pochwycić ani jednej
1731  2,  21|                przynajmniej na miejscu nie stać. Raz jeden, już około
1732  2,  21|              myśli. Ani jednego wyrazu nie znalazł, choć silił się,
1733  2,  21|              Pomimo wszelkich usiłowań nie udało się Rafałowi tańczyć
1734  2,  21|              to?...~- Księżniczko...~- Nie jestem już księżniczką,
1735  2,  21|           Zdawało mu się, że już nigdy nie nadejdzie ta chwila, żeby
1736  2,  21|              wesoły wdział na twarz...~Nie, nie nadchodzi... Wabi ją
1737  2,  21|                wdział na twarz...~Nie, nie nadchodzi... Wabi ją już
1738  2,  21|               serdeczny. Czy nigdy już nie nadejdzie? Czyż nie uczuje
1739  2,  21|                już nie nadejdzie? Czyż nie uczuje dłoni jej w swej
1740  2,  21|                dłoni i lazurowych oczu nie przyjmie z uwielbieniem?
1741  2,  21|        zwrócona bezpośrednio do niego. Nie wiedząc o tym wcale wykonał
1742  2,  21|            włosów i po szeleście szat. Nie mógł własnego spojrzenia
1743  2,  21|             rezedy. Oczy wciąż jeszcze nie mogą objąć postaci, nie
1744  2,  21|                nie mogą objąć postaci, nie widzą. Dusza tylko nasyca
1745  2,  21|                niż szelest jedwabiu:~- Nie powinnam była...~- Co, księżniczko`?~-
1746  2,  21|                    Co, księżniczko`?~- Nie powinnam była pozwolić,
1747  2,  21|                 rzekła:~- Nigdy waćpan nie wrócisz tutaj? Wszak to
1748  2,  21|           uchodź - cha, cha...~- Nigdy nie będziesz się waćpan starał,
1749  2,  21|           Milczał.~- Mówże waćpan...~- Nie mogę tego przyrzekać. Jeśli
1750  2,  21|                Ale o tym nikt wiedzieć nie będzie.~- Przysięgnij waćpan,
1751  2,  21|            Przysięgnij waćpan, że tego nie uczynisz, a może byś usłyszał
1752  2,  21|              honor, na dobrą sławę, że nie mogę... Kocham cię...~-
1753  2,  21|            zabić od jednego ciosu, ale nie rzemiennego pręta, nie!
1754  2,  21|             ale nie rzemiennego pręta, nie! Żebym cię mogła zabić od
1755  2,  21|          jednego ciosu!...~- Już teraz nie chcę. Przeminęło.~- Jeśli
1756  2,  21|         płomyka cichego szczęścia. Już nie zbliżyła się w tych figurach.
1757  2,  21|              życia. Samej ich rozkoszy nie czuł wcale. Otrząsnął się
1758  2,  21|                 by tańczyła tamburino. Nie chciała za nic. Trwało to
1759  2,  21|                waszmość pan... gawota. Nie. Wynajdę sama inną tancerkę.~-
1760  2,  21|            Pomimo ponowionych próśb?~- Nie mogę - et tout est dit.~
1761  2,  21|          wahaniu się, którego na pozór nie mogły przezwyciężyć nawet
1762  2,  21|              półotwarte drzwi.~Nic już nie rzekła aż do końca. Źrenice
1763  2,  21|                Ale z ciebie tancmistrz nie lada...~- Tak sądzisz?~-
1764  2,  21|                do baletu w Krakowie... Nie byłbyś się tułał po gościńcach...~-
1765  2,  21|              dowcip, a Gez złośliwości nie ma dowcipu. Obawiam się,
1766  2,  21|        spadkobiercą.~- Zapiszę ci, ale nie tak znowu wiele... - rzekł
1767  2,  21|                długi, niewymowny czas. Nie umieliby powiedzieć, ile
1768  2,  21|           powiedzieć, ile go upłynęło, nie umieliby określić, co się
1769  2,  21|             ani w głębokości ich dusz. Nie wiedzieli nawet o tym, że
1770  2,  21|              tygrysa poszedł skroś sal nie widząc miejsc ni osób. Przeszedł
1771  2,  21|            nieutulonym łzom szczęścia.~Nie odtrącała go ani się poruszyła
1772  2,  21|              go sobie i miej na sercu. Nie przebiją go kule.~- Czy
1773  2,  21|                przebiją go kule.~- Czy nie chcesz, żebym dziś umarł?~-
1774  2,  21|            chcesz, żebym dziś umarł?~- Nie.~- Czy nigdy więcej nie
1775  2,  21|                Nie.~- Czy nigdy więcej nie mam cię ujrzeć?~- Słyszę
1776  2,  21|                Słyszę w tym pytaniu... Nie chcę powiedzieć... Idę już
1777  2,  21|            Więc kochasz kogo innego?~- Nie powiem!~- Powiedz, na Boga!~-
1778  2,  21|             Sam wiesz najlepiej.~- Nic nie wiem.~- Byłeś i jesteś jeden.
1779  2,  21|               Myślał o tym z uśmiechem nie odrywając ust od czary swego
1780  2,  21|              od czary swego szczęścia, nie budząc się z omdlenia. Wszystko
1781  2,  21|             gniewem.~- Jak to? Czyż ci nie wiadomo? Byłem, byłem na
1782  2,  21|             zginąć.~- Ale dajże pokój! Nie zginiesz. Złego diabeł tak
1783  2,  21|               diabeł tak znowu chętnie nie bierze! Kto idzie na wojnę,
1784  2,  21|               najstosowniejsza, a tego nie ma!~- Dla mnie każda chwila
1785  2,  21|                  Jeśli za dwa pacierze nie wyjedziemy, to nie ma co
1786  2,  21|            pacierze nie wyjedziemy, to nie ma co zaczynać, ja nie jadę.
1787  2,  21|              to nie ma co zaczynać, ja nie jadę. I niech was diabli!...
1788  2,  21|                dotknięć, która jeszcze nie uleciała, ciepłem rozkosznych
1789  2,  21|       rozkosznych oddechów, co jeszcze nie ostygło. Cisnął wreszcie
1790  2,  21|              się pan porucznik niczego nie lęka - wołał Kalwicki Niemcowi
1791  2,  21|              szablą, ale się z miejsca nie ruszał.~- Gdzie jest kwatera
1792  2,  21|        gwizdały?~- Słyszałem.~- Ale ty nie śpij, tylko odpowiadaj przytomnie!~-
1793  2,  21|         Zakołatali we drzwi pięściami. Nie zaraz otwarło je babsko
1794  2,  21|           zwrócił się do baby.~- Ja ta nie wiem, przewozi czy nie przewozi... -
1795  2,  21|              ta nie wiem, przewozi czy nie przewozi... - odmruknęła
1796  2,  21|             przewiózł, więc wiadomo.~- Nie wiem, co i jak gadają. Mój
1797  2,  21|               gwerów bije. Ja o niczym nie wiem.~- No, my tu mieli
1798  2,  21|           przyńdzie pod połednie, a ja nie wiem.~- Kazał warna powiedzieć,
1799  2,  21|           dopiero na odwieczerz. Teraz nie przyńdzie. Rozumiecie?~-
1800  2,  21|               to, babo, garścią, bo to nie koprowina, ino samo złoto! -
1801  2,  21|            najmiesz pocztowego?~Tamten nie odpowiedział ani słowa.
1802  2,  21|               zamiar czynić?~Krzysztof nie odpowiedział. Całe jego
1803  2,  22|                              Po drodze~Nie postrzeżeni przez nikogo
1804  2,  22|          siedliska z zapytaniem: czyby nie można wynająć koni do Mysłowic?
1805  2,  22|                Rafal.~- Moje fuchsy ta nie ostatnie, śtreka je, ale
1806  2,  22|                   Damy.~- Jeśli wywalą nie papierkami, ino twardym
1807  2,  22|      przyglądał się swym gościom, choć nie dopytywał się, co są za
1808  2,  22|              zapraszał: ~- Niechże też nie pogardzą, niechże przecie
1809  2,  22|              za swoje pieniądze.~Rafał nie dał się prosić i tęgo zajadał.
1810  2,  22|                sprawnie, jakby żadnego nie było.~- O bitwie jakiej
1811  2,  22|                było.~- O bitwie jakiej nie słychać?~- Co nie ma być
1812  2,  22|               jakiej nie słychać?~- Co nie ma być słychać? Gonią się
1813  2,  22|               się widzi, że pewno wolą nie spotykać się z Prusakami:..~-
1814  2,  22|                  ale zawsze lepiej się nie spotykać.~- A no, i ja ta
1815  2,  22|               sypkim śniegiem, którego nie tknęło jeszcze kopyto ani
1816  2,  22|            drugą stronę. Przed karczmą nie było nikogo, na drodze również.
1817  2,  22|          obroku przed wrotami zajazdu: Nie wypuszczając z ręki bata
1818  2,  22|                melancholijnym krokiem, nie chcąc, widocznie, przeszkadzać
1819  2,  22|            chwilę stał w bezczynności, nie wiedząc, co przedsięwziąć.
1820  2,  22|              ja mam mieć naboje?~Chłop nie mieszkając chwycił go za
1821  2,  22|           Wlókł Żyda za pejsy, żeby go nie zdradził. Teraz we trzech
1822  2,  22|             patrolującym. Ale drogi tu nie były woźnicy znane. Wkrótce
1823  2,  22|           bracie! Bóg ci zapłać. Gdyby nie ty, zgniliby my w lochach
1824  2,  22|                   Żeby mię ino ten Żyd nie wydał, nic by ta nie było
1825  2,  22|               Żyd nie wydał, nic by ta nie było frymuśnego.~- A jakże
1826  2,  22|               go będzie poprosić, żeby nie szczekał...~- Poprosisz
1827  2,  22|             Już jak ja go poproszę, to nie piśnie.~- A no rób ta, jak
1828  2,  22|                ale wkrótce złagodniał. Nie tylko że dał im kartę drożną
1829  2,  22|        kapitana Jarzymskiego. Nazwisko nie było Rafałowi obce. Tajona
1830  2,  22|               z porucznikiem na czele, nie cała, bo tylko z pocztowych
1831  2,  22|          dzidami i żeleźcami na końcu. Nie było to wojsko efektowne,
1832  2,  22|         Ujrzawszy przed sobą tak dawno nie widzianego a tak zmienionego
1833  2,  22|              zmienionego kolegę, Rafał nie mógł słowa przemówić i nie
1834  2,  22|             nie mógł słowa przemówić i nie wiedział, jakie teraz obrać
1835  2,  22|                 to samo odczuwał, gdyż nie od razu głos zabrał. Jakoś
1836  2,  22|     najprostsze, trzeba mieć 73 złote, nie licząc bielizny i rekwizytów.
1837  2,  22|               co innego. Przepraszany, nie wiedziałem. Zaraz waćpanom
1838  2,  22|                się mianowałem, ale tak nie jest, bo mianował mię Męciński,
1839  2,  22|                ręki...~- Co do mnie... nie wiem, jak tam Rafał... -
1840  2,  22|    najprostszego kanoniera.~- A!~- Nic nie umiem, więc jakżebym mógł
1841  2,  22|               mógł być oficerem? Nawet nie mówię o wyższych stopniach...~-
1842  2,  22|                  A chyba że waćpan nic nie umiesz... - odpalił z miejsca
1843  2,  22|             sądziłem... Jeżeli się nic nie umie, ha! w takim razie
1844  2,  22|              którzy by szli do szeregu nie dla kariery, nie dla pięknej
1845  2,  22|               szeregu nie dla kariery, nie dla pięknej szlufy i brzmiącego
1846  2,  22|              tej żołnierskiej kryjówce nie mam nawet czym kolegów poczęstować.
1847  2,  22|         kapitanie...~- No, no, przecie nie będziemy się tytułowali
1848  2,  22|                zapomnieniu i nic nawet nie mieli przed sobą do jedzenia
1849  2,  22|               ukłonów zapytał ich, czy nie mógłby się z przyjacielem
1850  2,  22|            jest jak się patrzy. Ale to nie oficerskie; tylko jak na
1851  2,  22|              życie nasze, my za Pilicą nie byli. Za obszarem naszej
1852  2,  22|    kurzelowskiej parafii my koligacjów nie mamy. Przybyli my tutaj,
1853  2,  22|                potrzebie byli!~- A no, nie chwalęcy się, już my trochę
1854  2,  22|                tyla ruchawki, jakże ci nie zawrzaśnie na nich po swojemu!
1855  2,  22|               i ani weź! Jakże, hycle, nie wyrzną do nas! A niechże
1856  2,  22|               stanowisku... O, pludry! Nie chwalęcy się, jak skoczymy
1857  2,  22|              zaczniemy łupać we łby! I nie my jedni. Kto miał konia
1858  2,  22|               jeszcze, dziękować Bogu, nie najgorzej na tej aferze
1859  2,  22|              kto miał konia ścigłego i nie czekał, to jakoś wyszedł
1860  2,  22|            mocno już cięty, aczkolwiek nie od pałasza, wychodził z
1861  2,  22|                o drugi bilard - czy to nie skandal?~- Bilardu nie mam -
1862  2,  22|              to nie skandal?~- Bilardu nie mam - z powagą odpowiedział
1863  2,  22|                którym się chce grać, a nie mają na czym. Niech zdejmą
1864  2,  22|              szeregowych. Przynajmniej nie będą mieli prawa pchać się
1865  2,  22|             odciął się tamten.~- Czemu nie, jeśli o to chodzi, żeby
1866  2,  22|               ciebie hołysz, skoro cię nie stać nawet na najem parobka!~-
1867  2,  22|                 uspokajał Jarzymski. - Nie ma o co! Teraz żołnierze
1868  2,  22|       Wosińskiego i Częstochowę.~- Ba! nie zawsze się ma do czynienia
1869  2,  22|               jabłko pludrów!~- Zaraz, nie koniec jeszcze - mówił z
1870  2,  22|             przez Wisłę! Ci młodzieńcy nie żałują swoich ognisk domowych,
1871  2,  22|                głowę i rzekł śmiało:~- Nie dziwcie się, waćpanowie,
1872  2,  22|               Z siebie, widzisz, gada, nie z wierzchu, tylko ze środka...~-
1873  2,  22|          Galicji...~- Co za Galicji?~- Nie ma Galicji!~- Zbazgrał się...~-
1874  2,  22|             Krzysztof głosem twardym i nie znoszącym przeczeń. - Nim
1875  2,  22|               przecież spod Austriaka, nie wiemy nawet, kogoście uczcili.~-
1876  2,  22|               wszystko. Francuzi za to nie mieli ani jednego działa.
1877  2,  22|              Chyba płacz?~- Cicho tam, nie psuj mu porządku, bo się
1878  2,  22|               od czegóż dowcip? Azaliż nie ma już głów na karkach między
1879  2,  22|     pospolitaków z ziemie wielońskiej, nie chwalęcy się, spędza w nocy
1880  2,  22|                do nogi w pień wycięta. Nie myślę, powiada, w polu,
1881  2,  22|            daje jednego. Masz konnicę. Nie chcesz iść personaliter,
1882  2,  23|          Galicjanie" Cedro i Olbromski nie dotarli do Częstochowy i
1883  2,  23|       upragnionej artylerii. Krzysztof nie miał ani grosza, gdyż wszystkie
1884  2,  23|                skrupulatnym obliczeniu nie mógł pokryć kosztów umundurowania
1885  2,  23|        częstochowskiego. Karabiny były nie nabite, brakowało kul, nabojów,
1886  2,  23|              pośpieszyli ku namiotowi. Nie bacząc na porządek kawaleria
1887  2,  23|              towarzysza z całej siły i nie puszczał aż do końca mowy.
1888  2,  24|            pieszych można było widzieć nie tylko, jak chciały odezwy
1889  2,  24|            krótkie, ale za to dawał mu nie buty, lecz trzewiki. Tym
1890  2,  24|          powiedzmy, lokaje i kuchciki. Nie wszystkie konie były osiodłane,
1891  2,  24|         Jeszcze też prawie w tej armii nie było podkomendnych i wodzów.
1892  2,  24|            polskiej. Sam wódz naczelny nie był przez nikogo wodzem
1893  2,  24|              mimo biedę kwiczącą, mimo nie zapłacone lenungi albo wypłacane
1894  2,  24|        ralliement! Tłum cywilny, który nie miał prawa znać hasła ni
1895  2,  24|              zaciągnięte warty i gdzie nie wolno było przystępować.
1896  2,  24|            trzeba było o to pytać, czy nie: - Kto idzie? - i odpowiadać
1897  2,  24|                pierwszej chwili. Rafał nie chciał za nic służyć w pstrej
1898  2,  24|              Galicjanie odbywali, choć nie w jednym szeregu, lecz jeszcze
1899  2,  24|              ćwiczy po udach. Piechura nie ogrzeje nic. Noclegi wypadały
1900  2,  24|            rozkulbaczali, żeby się zaś nie sedniły, a paśli, czym się
1901  2,  24|            dało. Biada wtedy strzechom nie tylko chałup, ale i samych
1902  2,  24|         drobniejsze, dopóki się z nich nie utworzyła wysoka aż pod
1903  2,  24|                  E, gemajny! To i tego nie wiesz! Cesarz jegomość tupie.
1904  2,  24|             ziemię! Raz, raz! Jeszcze! Nie tak, jak kazał, nie tak,
1905  2,  24|           Jeszcze! Nie tak, jak kazał, nie tak, jak trzeba, zrobiły
1906  2,  24|             przed drugim szwargoce, że nie on winien...~- A gdzie też
1907  2,  24|             Pokaż no ją! Berlina swego nie masz, zuchelka ziemi nie
1908  2,  24|               nie masz, zuchelka ziemi nie masz, złodzieju cudzego
1909  2,  24|             jeszcze w kupę weźnie...~- Nie pomoże mu nikt, żebyś ta
1910  2,  24|               pomoże mu nikt, żebyś ta nie jednego, ale dziesiąci zwołał,
1911  2,  24|             zajdzie Cesarz jegomość?~- Nie waż się o to pytać! Nie
1912  2,  24|                Nie waż się o to pytać! Nie waż się! Sam jeno Bóg Najwyższy
1913  2,  24|               na tym świecie. A ty się nie waż pytać!~Cedro słuchał
1914  2,  24|            szyku i porządków. Koń jego nie był nadzwyczajny, ale i
1915  2,  24|                był nadzwyczajny, ale i nie ostatni. Krzyż miał żelazny,
1916  2,  24|                obszerną, terlicę, choć nie nową, ale wytrzymałą, węgierskim
1917  2,  24|              dekę wytrzepać, wytrzepać nie raz i nie dwa!... - mruczał
1918  2,  24|         wytrzepać, wytrzepać nie raz i nie dwa!... - mruczał stary
1919  2,  24|              ochędożyć do znaku, bo my nie Żydy i nie na jarmark do
1920  2,  24|                znaku, bo my nie Żydy i nie na jarmark do Bełchatowa
1921  2,  24|               pasmo grzywy pod kulbaką nie zaplątało, bo głupi konia
1922  2,  24|                przytnie. Popręgi upiąć nie mocno, bo głupi poprężnicę
1923  2,  24|             koniowi sfasuje, a znowu i nie za letko, bo kiep zleci
1924  2,  24|             Bydgoszczy. Zastał tam już nie naczelnika siły zbrojnej
1925  2,  24|             siodła i ładownice. Krawcy nie mogli nastarczyć, nad siodlarzami
1926  2,  24|               przy żadnym wojsku nigdy nie byli, że głód marli, że
1927  2,  24|                marli, że duszy w sobie nie czują. Sąd wojenny, zebrany
1928  2,  24|                z nieprzyjaciółmi kraju nie będą mieć porozumienia;
1929  2,  24|           podług swojego przekonania i nie badając różnicy wiary bądźcie
1930  2,  24|           wroga, jak na złość, nigdzie nie mógł zdybać, tak przed nim
1931  2,  24|          znaczne siły Niemców. Była to nie tylko piechota liniowa pruska,
1932  2,  24|               głowę generała Roquette, nie wróciło na miejsce swoje.~
1933  2,  24|           starciu świeżo zebrana jazda nie mogła wytrzymać długiego
1934  2,  24|                pod baterie, wegnana za nie i znikła w tumanach zawiei.
1935  2,  24|              starciu z kilką dragonów, nie spostrzegł, co się dzieje,
1936  2,  24|              wody po błoniu. Olbromski nie oglądał się poza siebie.
1937  2,  24|              za razem. Ale stara brama nie popuszczała. Walka z całą
1938  2,  24|             Wodnej nikt z oblegających nie wiedział. Z tej strony miasta;
1939  2,  24|              polskie. Żywego człowieka nie było w całej okolicy. Błąkał
1940  2,  24|         pokazać na oczy, panu to samo. Nie ma już teraz dachu nad głową.
1941  2,  24|                wyłożył, że brama Wodna nie ma żadnej straży. Pikiety
1942  2,  24|             przetrząsnęło jego wnętrze nie szczędząc nikogo. Chwytano
1943  3,  1 |               Chopina.~Krzysztof Cedro nie wyszedł ze swego szeregu.
1944  3,  1 |             całej siły konia dopaść go nie mógł. Po zebraniu się sił
1945  3,  1 |           chwili stanowczej. Krzysztof nie mógł zrozumieć nic a nic
1946  3,  1 |              wszyscy uczynili to samo, nie wiedząc, o co chodzi. Jazda
1947  3,  1 |                nad ową półsenną zgrają nie przyszło jednak z łatwością.
1948  3,  1 |             raz jeszcze dalej, i tego. nie było mu dosyć. Trzeci raz
1949  3,  1 |                pola i znikli za lasem.~Nie upłynął jeszcze tydzień
1950  3,  1 |              od razu i szwadron o mało nie był oskrzydlony. Dowódca
1951  3,  1 |               opatrzył, a z pola bitwy nie zeszedł. Toteż zaraz następnego
1952  3,  1 |                dwunastego maja dywizja nie otrzymała żadnego alarmującego
1953  3,  1 |           pocztowym. Obadwaj na nikogo nie zwracali uwagi. Szli wprost
1954  3,  1 |                Toby żołnierz żołnierza nie rozumiał... Kapral by nie
1955  3,  1 |              nie rozumiał... Kapral by nie rozumiał Cesarza! Każdy
1956  3,  1 |         kolegów, których widział tylu. Nie nęciło go to życie.~Dla
1957  3,  1 |            przeżyć ów dzień grudniowy? Nie, nigdy! Więc wrócić się
1958  3,  1 |          jeszcze kochanka. Gdzie takie nie bywały! Wszystkie boje z
1959  3,  1 |              mu się i powiada, że jest nie kto inny, tylko sam Lefebvre-Desnouettes. "
1960  3,  1 |              Sasy mię podle zdradziły, nie chcą się bić z Prusakami,
1961  3,  1 |             się i bronią, ale rady dać nie mogą. A tu, powiada, Wrocławia
1962  3,  1 |          diabeł, bo o nieprzyjaciołach nie słychać było w tej stronie.
1963  3,  1 |               uciok. Dwóch pacierzy by nie zmówił, jużci było po całej
1964  3,  1 |              starszy delikatnie, czemu nie strzyla: "A jakże, pada
1965  3,  1 |              mu w batalii pokazują, że nie trza kurcoby z góry pchać,
1966  3,  1 |              Takie to chytre wojsko.~- Nie obmawiaj, nie obmawiaj,
1967  3,  1 |                wojsko.~- Nie obmawiaj, nie obmawiaj, stary włóczykiju!~-
1968  3,  1 |            smrodu prochowego poczciwie nie kichnął!~- Taka to subordynacja!~-
1969  3,  1 |                ta uczy, kto umie. A ja nie dyrektor. My są rycerze.
1970  3,  1 |          Zmarnują waju te guwernery.~- Nie ma strachu.~- Jakem spojrzał
1971  3,  1 |              francuskim, bo to przecie nie polski pułk.~- Juści, pewno
1972  3,  1 |                jak w futerale zapięty. Nie przemokniesz, choćbyś i
1973  3,  1 |                żeby mu w robocie lancą nie przeszkadzały, oficer ma
1974  3,  1 |                 Lance mają niewysokie. Nie włócznia ci to, nie dzida,
1975  3,  1 |        niewysokie. Nie włócznia ci to, nie dzida, nie pika, nie kopia
1976  3,  1 |             włócznia ci to, nie dzida, nie pika, nie kopia husarska,
1977  3,  1 |               to, nie dzida, nie pika, nie kopia husarska, ino broń
1978  3,  1 |       sprawiedliwości mówię... Abom to nie widział? Na koniu siedzi,
1979  3,  1 |               jeszcze dotychczas nawet nie sierżant, jako że jest niedbający.
1980  3,  1 |         włoskich legiach, a dotychczas nie wiem, skąd się bierą.~A
1981  3,  1 |                jak Żyd z obwarzankami, nie wie, na żywy Bóg, co zganić,
1982  3,  1 |         paniczu, świata jak się patrzy nie oporządzi, wara nama ze
1983  3,  1 |            spać? Tak starzy powiadali. Nie bele kto, paniczu! Tacy,
1984  3,  1 |             tym żadnej sprawiedliwości nie było? Po obcych piachach
1985  3,  1 |        rozwleczone na darmo? Abo my to nie przyśli do swych strzech,
1986  3,  1 |       gościńcem. Była to droga ponura, nie rozweselona ani jednym widokiem
1987  3,  1 |            niecącą mgłę woni fiołków - nie dawał młodemu twardo zasypiać.
1988  3,  1 |              Krzysztof Cesarza na oczy nie widział, lecz teraz w nocach
1989  3,  1 |                 Lecz chmur owych wiatr nie rozwiewał. Stały i stały.
1990  3,  1 |                trwogą śledząc, czy się nie rozchwieją i nie rozejdą
1991  3,  1 |               czy się nie rozchwieją i nie rozejdą między chmury. Z
1992  3,  1 |            boleść straszliwa, lecz łzy nie ujmą piersiom żałoby. Pod
1993  3,  1 |               Osobłiwie paszy dla koni nie było w okolicy ani nad rzeką
1994  3,  1 |            ledwo-ledwo z kurzu obmyci, nie obejrzawszy miasta. Ruszyli
1995  3,  1 |             Olśniony od majestatu gór, nie mógł się ruszyć. Przytłukła
1996  3,  1 |          których prędkimi oczyma objąć nie sposób, wziął krótką ręką
1997  3,  1 |        zgładzonego Numancji, po którym nie masz nawet miejsca, nawet
1998  3,  1 |              niecili ognisko nosząc na nie ze wszech stron drwa i suchą
1999  3,  1 |               wynurzające się stamtąd, nie miały już cieniów i barw
2000  3,  1 |                sam jeden w ciemności i nie mógł odejść, zaczarowany