Tom, Rozdzial

2001  3,  1 |          której druga połowa nigdy się nie ukazała i nie ukaże ziemi,
2002  3,  1 |                nigdy się nie ukazała i nie ukaże ziemi, głosiła otchłań
2003  3,  2 |               ruszył sam w góry. Szedł nie drogą na Irun, lecz krótszą,
2004  3,  2 |                 którym moda i junactwo nie pozwalało nakładać na czapki
2005  3,  2 |           flinty. Strzelali z daleka i nie czekając starcia ginęli
2006  3,  2 |                szybkości oko pochwycić nie mogło. Otworzył się przed
2007  3,  2 |                 że wierzchowce wstawać nie mogą. Jedne z nich, podźwignięte,
2008  3,  2 |     podźwignięte, stały z trudnością i nie były w możności utrzymać
2009  3,  2 |              deszcz gęsty, dokuczliwy, nie ustający ani na chwilę.
2010  3,  2 |              jest sam jeden na drodze. Nie widział koło siebie nikogo.
2011  3,  2 |               coraz wolniej, byleby go nie utracić na drodze. Koń trząsł
2012  3,  2 |    Spostrzegłszy, że nigdzie na drodze nie ma towarzyszów, a noc się
2013  3,  2 |             się na wszystkie strony, a nie dostrzegając nigdzie żywej
2014  3,  2 |               śniadanie i obiad, toteż nie zaspokoiła głodu. Napił
2015  3,  2 |           rodzaj wewnętrznego śmiechu. Nie myśląc o tym czuł, że śmieje
2016  3,  2 |        niezdrowego śmiechu: Do diabła! nie zawsze cierpienie jest piękne,
2017  3,  2 |               jest piękne, nic zawsze, nie zawsze...~Chwycił lancę
2018  3,  2 |             szyję rzemieniami, żeby mu nie zawadzały, i jelenimi skoki
2019  3,  2 |                żeby objąć całą drogę i nie zabłądzić w ciemnościach.
2020  3,  2 |                uchu. Nigdy ich w życiu nie słyszał... Daleki plusk
2021  3,  2 |             psa... Francuzi ani Polacy nie mają ze sobą psa... Daleko
2022  3,  2 |                że stanął w osłupieniu. Nie mógł się ruszyć z miejsca.
2023  3,  2 |             mógł się ruszyć z miejsca. Nie było to wcale okno płonące
2024  3,  2 |               okno płonące od światła, nie drzwi otwarte, lecz jakby
2025  3,  2 |           uczucia niewymownej radości. Nie grozi mu już napaść z tyłu
2026  3,  2 |           straszliwa śmierć woltyżera, nie otacza go samotność w czarnych
2027  3,  2 |           samotność w czarnych polach, nie leje się po plecach zaciek
2028  3,  2 |        zdrowych!~W pierwszych minutach nie mógł się zorientować, co
2029  3,  2 |     barbarzyńcy, tego właściciela! Nic nie wypito potajemnie. Nie chciał
2030  3,  2 |             Nic nie wypito potajemnie. Nie chciał nam czcigodny ojciec
2031  3,  2 |                trupi chłód. Krzysztof ,nie mógł wytrzymać. Złożył swe
2032  3,  2 |               jękiem, że już nic a nic nie ma, że jego oto prosięta,
2033  3,  2 |          samych przedmiotów oczywiście nie było śladu. Naokół tarzały
2034  3,  2 |               szufladach. Krzysztof mu nie przeszkadzał. Sam rozglądał
2035  3,  2 |           rozglądał się po kątach, czy nie znajdzie jeszcze czegoś
2036  3,  2 |                niewątpliwie czmychnął.~Nie pozostało nic innego, tylko
2037  3,  2 |               kule siodła, żeby spać i nie patrzeć na świat.~
2038  3,  3 |          pustkowiach dolinę tej rzeki, nie zaznał już jednej chwili
2039  3,  3 |         Lamberto w Molviedro. Stąd już nie było trzech wiorst do aragońskiej
2040  3,  3 |              być opanowanie Saragossy, nie posiadała wcale magazynów,
2041  3,  3 |              bram oblężonej Saragossy. Nie zawsze jednak udawało się
2042  3,  3 |            płone płaskowyże ku Fuentes nie spotykając na drodze żywej
2043  3,  3 |           czarowało to miasto posępne. Nie było fortecą, bo je otaczał
2044  3,  3 |              Poznali tu męstwo jeszcze nie widziane, upór stalowy.
2045  3,  3 |                już, że mają przed sobą nie oficerów i żołnierzy, nie
2046  3,  3 |              nie oficerów i żołnierzy, nie lud burzliwy i lecący w
2047  3,  3 |               tej olbrzymiej gromadzie nie był mianowany z góry. "Góry"
2048  3,  3 |               mianowany z góry. "Góry" nie było.~Wodzem stawał się
2049  3,  3 |              za słabo i miękko natarł, nie walczył, słowem, na śmierć,
2050  3,  3 |               i inni. Gromady walczące nie były wcale podzielone na
2051  3,  3 |      liczniejszy. Wódz danego oddziału nie zależał właściwie od naczelnego
2052  3,  3 |            stanąć oddziałem, patrzeć w nie długo... Nieraz Krzysztof
2053  3,  3 |              Musisz i ty zginąć, mara! Nie będziesz nam stała przed
2054  3,  3 |                Aragońskim. W tej dobie nie było spoczynku ani dniem,
2055  3,  3 |            konia i wyprawy, aczkolwiek nie zmienił uniformu ani nie
2056  3,  3 |               nie zmienił uniformu ani nie przestał należeć do swego
2057  3,  3 |               Nieprzyjaciela jak gdyby nie było!~Druga straszliwa salwa
2058  3,  3 |               się do roboty, radzi, że nie idą choć chwilę na ślepe,
2059  3,  3 |           niego przekrwawionym okiem i nie był pewny, czy rzeczywiście
2060  3,  3 |              Cedro... Cha, cha! Cedro! Nie ma już, bracie, Krzysztofa
2061  3,  3 |           Cedry. Poszedł, braciszku, i nie ma... Och, nic ma...~Niedługo
2062  3,  3 |      dziedzińce klasztorne. Co jeszcze nie zginęło pod gruzami muraw,
2063  3,  3 |               wówczas dopiero, gdy już nie zawierały w sobie żywego
2064  3,  3 |                 wiodące w dół.~Miejsca nie zajęte pod barykady podarte
2065  3,  3 |           jeszcze zdobywcy napoleońscy nie widzieli na szerokiej ziemi.
2066  3,  3 |          ładujących strzał nowy. Tamci nie uszli przed lecącym tłumem.
2067  3,  3 |            dzikiej miłości swojej, gdy nie dają napadniętego domostwa.
2068  3,  3 |              woltyżerów i szósty Cedru nie odejmowali kolb od szczęki.~
2069  3,  3 |                strony ulicy Engracia i nie zdobytej Jeszcze barykady,
2070  3,  3 |              pod kulami nieprzyjaciół. Nie mógł ściągnąć cyngla. Prostu
2071  3,  3 |               salwę strzałów, a potem, nie myśląc wcale, co będzie
2072  3,  3 |           sztangą żelazną od wewnątrz. Nie wiedzieli, gdzie są. Ciemność
2073  3,  3 |                teraz ogarnęła zupełna. Nie mając nic do stracenia skierowali
2074  3,  3 |         cząstce maleńkiego dziedzińca.~Nie wydało się rzeczą bezpieczną
2075  3,  3 |                wolna padł w tył. Wtedy nie wiedząc wcale, co czyni,
2076  3,  3 |              żelazną silą. Nikt mu jej nie bronił. Teraz wśród straszliwego
2077  3,  3 |            Słabe, wypielęgnowane ciała nie mogły się oprzeć powaleniu
2078  3,  3 |            jasna, niezgruntowana woda. Nie miała więcej nad szesnaście
2079  3,  3 |              jego twarzy. Drżały usta. Nie mówiąc słowa złożyła mu
2080  3,  3 |              dzieje. Był w owej chwili nie jak człowiek, lecz jak bezcielesne
2081  3,  3 |               których piękności pamięć nie może w sobie zamknąć, oko
2082  3,  3 |              może w sobie zamknąć, oko nie może zmieścić w swym polu,
2083  3,  3 |          zmieścić w swym polu, a słowo nie jest zdolne wyrazić. Każda
2084  3,  3 |              rozkoszy. Piękna doncella nie obróciła się wchodząc we
2085  3,  3 |           otworem.~Zapomniał, że broni nie ma w ręku, że karabin zostawił
2086  3,  3 |            śmiechu. - Ależ, matrony... Nie jestem w stanie...~Pantofle
2087  3,  3 |            piersi. W tej samej chwili, nie myśląc o niczym, udźwignął
2088  3,  3 |             niebezpieczny sztylet. Ale nie sztylet napotkała ręka.
2089  3,  3 |           sądząc, że jest zamordowany, nie przepuszczali babom. By
2090  3,  3 |      przepuszczali babom. By się długo nie bawić, chwytali stare wiedźmy,
2091  3,  3 |           żebyś wiedział, ty czapo, że nie puszczę! Żebyś wiedział! "
2092  3,  3 |                w pułku jednego kamrata nie mam, jeśli ty dzisiejszego
2093  3,  3 |         świecie żadnej sprawiedliwości nie było, żeby tobie to na sucho
2094  3,  3 |              No, żebyś tylko drugi raz nie komenderował...~- Chodźmy,
2095  3,  3 |         żebrach, a tyś im radeczki dać nie mógł...~- Byłyby cię ładnie
2096  3,  3 |               ładnie oporządziły, żeby nie ja...~- Kto wie, co one
2097  3,  3 |           zrobiły?~- Trzech groszy bym nie dał...~- Cha, cha... jak
2098  3,  3 |           przyszli. Cedro rzeczywiście nie myślał iść z nimi. Siadł
2099  3,  3 |               dwie barykady... Ale już nie ma nam kaj iść. Za nami
2100  3,  3 |              westchnął i ucichł.~Cedro nie miał dostępu do okna. Zaczął
2101  3,  3 |          Zaczął chodzić między trupami nie unikając bynajmniej ich
2102  3,  3 |             ich widoku, ale ich prawie nie dostrzegając. Był już obojętny
2103  3,  3 |                 W którym jest miejscu? Nie marzył wcale o tym, żeby
2104  3,  3 |            posiąść wiadomość, że jest. Nie zdając sobie wcale z tego
2105  3,  3 |               Tyle tylko szczęścia, że nie ma czasu, więc ich nie widno.
2106  3,  3 |              że nie ma czasu, więc ich nie widno. Paść na twarz zgnić
2107  3,  3 |              tchórzliwe i zrozpaczone, nie żołnierskie, lecz zaiste
2108  3,  3 |             niemy kierat mózgu! Czemuż nie pchnęła wtedy sztyletem
2109  3,  3 |         rękojeści poprzecznicę? Czemuż nie pchnęła i nie zabiła po
2110  3,  3 |     poprzecznicę? Czemuż nie pchnęła i nie zabiła po męsku jako on
2111  3,  3 |          Umrzeć przy tak czujnym sercu nie uczyniwszy mu krzywdy...
2112  3,  3 |               znikł w ich mroku. Cedro nie dał jeszcze pięciu strzałów,
2113  3,  3 |              wyrznął w kamienny próg i nie drgnął ani razu.~Hiszpanów
2114  3,  3 |             tylko pięciu. Ładunków już nie mieli. Na podwórze wchodzili
2115  3,  3 |        Hiszpanie.~- No, teraz, bracia, nie ma co!~- Do dzieła!~- Drzwi
2116  3,  3 |                 który bronił barykady, nie cofnął się jeszcze w to
2117  3,  3 |            wrogów ile dusza zapragnie. Nie minie cię nagroda, ja w
2118  3,  3 |                milczał.~- Czemuż dalej nie odznaczasz się na arenie
2119  3,  3 |               Inny ją schwyci, a sława nie czeka na opieszałych. Musisz
2120  3,  3 |       gwałtowny łoskot bębna, bijący w nie znany mu takt. Wkrótce stanęli
2121  3,  3 |         Wyganowski mlaszcząc ustami. - Nie wszystkie, ale przeważna
2122  3,  3 |               ale przeważna większość. Nie powiem, żeby to im nie sprawiało
2123  3,  3 |                 Nie powiem, żeby to im nie sprawiało przykrości, iż
2124  3,  3 |          przykrości, iż w danej chwili nie potrzebują habitów, ale
2125  3,  3 |          habitów, ale z drugiej strony nie widzę w nich śmiesznego
2126  3,  3 |                się obrazić twe ucho.~- Nie zostanę tutaj - rzekł Cedro
2127  3,  3 |           triste...~- Już bardzo dawno nie spałem.~- Ależ to doprawdy
2128  3,  3 |                spocząć wygodnie, gdyby nie to, że są chwilowo zajęte.
2129  3,  3 |               rycerzy. Dawno im się to nie zdarzało na tym padole.~-
2130  3,  3 |                bełkotać Cedro dysząc i nie mogąc słów znaleźć - gdybym
2131  3,  3 |               jest, proszę cię, wojna, nie manewry na Placu Marsowym,
2132  3,  3 |       starannie okrył ciało, że nagość nie przeświecała nigdzie. Wyganowski
2133  3,  3 |           władaniu śmierci jeszcze się nie poddała. Jeszcze wszystka
2134  3,  3 |              korytarza. Widziałem...~- Nie obroniłeś, co? - cisnął
2135  3,  3 |       wskazując tapczan.~- Pan kapitan nie ma w sobie, ile wnosić mogę,
2136  3,  3 |            jeździec, blondyn - ale już nie był pewny, czy rzeczywiście
2137  3,  3 |              czy tylko o nim śni.~- Ja nie mam w sobie nic ze Scypiona
2138  3,  3 |             śpij... - mruknął Cedro.~- Nie, ja tu sobie posiedzę. Poczekam
2139  3,  3 |             zwrócony. Zdawał się wcale nie słyszeć krzyków wzywających
2140  3,  3 |               był czapkę i jeszcze jej nie wdział. Twarz jego teraz
2141  3,  3 |             dosyć? - spytał Wyganowski nie odwracając głowy.~- Mam
2142  3,  3 |               wywalających drzwi. Nikt nie wiedział, co to za gmach.
2143  3,  3 |           szykanę. Nikt im w tej pracy nie przeszkadzał wcale. Sądzili
2144  3,  3 |              Sądzili zrazu, że dom ten nie będzie wcale broniony. Ale
2145  3,  3 |             ciosu. Ale oprawca już się nie dał zdusić. Krwawa jego
2146  3,  3 |                 Krwawa jego wściekłość nie ustała ani na chwilę, nawet
2147  3,  3 |               powieki oczu i patrzał w nie, zaglądał do dna; czaił
2148  3,  3 |              inni z mordami, w których nie ma oczu, przeraźliwe chimery
2149  3,  3 |                z wyciągnionymi rękoma. Nie widział nikogo. Śpiewał
2150  3,  3 |              się na wsze strony. Jedni nie chcieli opuszczać swych
2151  3,  3 |            wzniesione do góry, i teraz nie widziały nic zgoła. Ani
2152  3,  3 |     niepodobieństwem, by na to wołanie nie odezwała się natychmiast
2153  3,  3 |              columbare?..."~Przeszedł. Nie widząc drogi, murów, ulicy,
2154  3,  3 |                Przycisnął ją do piersi nie wiedząc, że to uczynił.
2155  3,  3 |           wspólną ojczyznę Hiszpanów - nie zwracali już uwagi. Byli
2156  3,  3 |           między innymi w szeregu, ale nie spał wcale.~Na końcu galerii,
2157  3,  3 |           kilkudziesięciu kroków, było nie do zniesienia. Zdawało się
2158  3,  3 |             Ale chociaż zasłonił oczy, nie mógł zasłonić płynących
2159  3,  3 |       wzdrygnieniem go zimnym smagały. Nie był zdolny pozostać teraz
2160  3,  3 |           projekt. Czuł, że rozmowa go nie zaspokoi. Wiedział, że musi
2161  3,  3 |          ohydnym widokiem. Kropli krwi nie ma w jej ustach. Światło
2162  3,  3 |                bez zawias...~Krzysztof nie mógł już teraz przypomnieć
2163  3,  3 |                 Krzysztof rzucił mu je nie patrząc i wyszedł na ulicę.
2164  3,  3 |               razy próbował stopą, czy nie zaskrzypi.~Szedł nieskończenie
2165  3,  3 |      nieskończenie długo... Sądził, że nie dowlecze się nigdy do świetlistych
2166  3,  3 |              świetlistych okien... Ale nie skrzypnęła pod jego nogą
2167  3,  3 |      skrzypnęła pod jego nogą podłoga, nie zaszeleścił pałasz. Przywlókł
2168  3,  3 |               mniemać, że i ta kobieta nie należy już do świata żywych.
2169  3,  3 |               zamknięcie tak cicho, że nie wywołał najlżejszego szelestu.
2170  3,  3 |             Ogarnął wzrokiem wszystko. Nie umiałby wyznać, jak długo
2171  3,  3 |            dumanie. Najlżejszy szelest nie przerwał ciszy. Prysnął
2172  3,  3 |           potem drugą gałązkę, osypaną nie rozwiniętymi jeszcze kłobuczkami,
2173  3,  3 |                 że dokądś pójdzie. Ale nie postąpiła ani kroku. Znieruchomiała
2174  3,  4 |        odwieczerz, czy okiennica złego nie wróży.~Krzysztof słyszał
2175  3,  4 |            teraz zgrzytanie haków, ale nie bardzo wiedział, gdzie jest.
2176  3,  4 |               wydostają się z szarości nie jak obrazy malowane na płótnie,
2177  3,  4 |            obrazy malowane na płótnie, nie jak rzeźby z marmuru, lecz
2178  3,  4 |               znużonymi myślami. Żadna nie da się odpędzić aktami woli...
2179  3,  4 |              znicestwiały i pierzchły. Nie słychać nic, nie słychać
2180  3,  4 |            pierzchły. Nie słychać nic, nie słychać nawet krzyku poganiacza
2181  3,  4 |                 struny wszystkogrające nie zabrzmią już! Skonała na
2182  3,  4 |         dzisiaj z tego strasznego lasu nie wyjedziemy... Święty jeleń
2183  3,  4 |      dobrotliwy otacza je niby mgła...~Nie jesteś tak znowu głupi,
2184  3,  4 |            Szczepanku, jak sądziłem... Nie, doprawdy nie! Jest w tym
2185  3,  4 |              sądziłem... Nie, doprawdy nie! Jest w tym sens pewien,
2186  3,  4 |              Wyrzekłeś się bohaterstwa nie tylko za siebie, ale za
2187  3,  4 |               nam to sądziły dzieje... Nie to nam sądziły dzieje, co
2188  3,  4 |            Alboż to prawda? Nikomu nic nie sądzono. Każdy czyni, co
2189  3,  4 |        zdławione.~A wywala się i bucha nie woda, lecz ogień. Huczy
2190  3,  4 |          adiutant podoficer, Pruski.~- Nie wiem.~- Nie poznajecie mię
2191  3,  4 |       podoficer, Pruski.~- Nie wiem.~- Nie poznajecie mię to, panie
2192  3,  4 |              podporuczniku?~- O niczym nie wiem.~- Przecie na mnie
2193  3,  4 |                Już tydzień...~- Nic to nie pamiętacie?~- Może i pamiętam,
2194  3,  4 |                palce z ucha garnuszka.~Nie ocknął się aż późno w dzień.
2195  3,  4 |          Kołysał się na swym posłaniu, nie mogąc pochwycić taktu ich
2196  3,  4 |               na zawsze. Byle głęboko! Nie będzie się ruszał, trząsł,
2197  3,  4 |             bez sił w swój barłog. Ale nie krzyknął już, tylko te wyrazy
2198  3,  5 |                wodził po tłumie oczyma nie przyzwyczajonymi do blasku.
2199  3,  5 |              go częstujcie ojczystą!~- Nie wiesz nawet, bracie, nie
2200  3,  5 |               Nie wiesz nawet, bracie, nie przeczuwasz, jaką tu gorzałkę
2201  3,  5 |              coś myślał! Wprawdzie bab nie ma żadnych, ani takich,
2202  3,  5 |            drugi już tydzień smakuje i nie może się odjeść.~- Skądżeście
2203  3,  5 |                że się ani jedna ruszyć nie może, a rznie tylko najtłuściejsze.~-
2204  3,  5 |              choć części tego świństwa nie może pognać na jarmark do
2205  3,  5 |               w podłych górach Juvenes nie był, aleś lansjer chrzczony.
2206  3,  5 |                     wołano: ~. - Tylko nie z tych nowych pieśni...~-
2207  3,  5 |                Jakże to było? Gadajże, nie stój!~- Boisz się, żeby
2208  3,  5 |              we mnie przypadkiem słowa nie pogniły jak w nieboszczyku
2209  3,  5 |            wsiadanego.~- Chłopcy! dziś nie dawać brygantom pardonu! -
2210  3,  6 |            najlepszy jeździec w armii, nie mógł skryć pod bujnym wąsem
2211  3,  6 |        szeptali żołnierze.~- Ten saper nie będzie ci wywalał ziemi
2212  3,  6 |                 Będzie ta i bez niego, nie bój się...~Ziemia już na
2213  3,  6 |             ojca... Nigdy prawie o nim nie myślał, ani razu chyba w
2214  3,  6 |                 ani razu chyba w życiu nie wspominał go sobie z tęsknotą.
2215  3,  6 |               wieki wieków... Serce mu nie zabiło, nie drgnęło, gdy
2216  3,  6 |                   Serce mu nie zabiło, nie drgnęło, gdy się brat terał
2217  3,  6 |                leżach, w obozowiskach. Nie przeczuło, gdy zestrzelany
2218  3,  6 |               na polu leżał półumarły, nie pękło z żalu, gdy umarł
2219  3,  6 |                pękło z żalu, gdy umarł nie zjednany, bez uścisku. Gnije
2220  3,  6 |  niezgruntowany żal?~Zda mu się, że to nie on myśli o ojcu, lecz że
2221  3,  6 |             jak się roją i cierpią. To nie jemu żal, och, nie! To starca
2222  3,  6 |         cierpią. To nie jemu żal, och, nie! To starca nęka ów ciemny,
2223  3,  6 |               rodzi... Tylko już Piotr nie wróci.~Już go nie ma. Stał
2224  3,  6 |                Piotr nie wróci.~Już go nie ma. Stał się oto skibą gliny,
2225  3,  6 |              Kość ta już jedna z niego nie została. Żeby choć to wiedzieć,
2226  3,  6 |               teraz ku niemu, jak nikt nie widzi, i gadałby mu w mogiłę
2227  3,  6 |               już ani jednej łzy wydać nie może.~Powiódł oczyma po
2228  3,  6 |              Przystanął. Patrzy w dal. Nie ma i drugiego. Któż wie,
2229  3,  6 |               płytka damasceńska stal. Nie, nie daruje, nigdy nie przebaczy!
2230  3,  6 |          płytka damasceńska stal. Nie, nie daruje, nigdy nie przebaczy!
2231  3,  6 |                 Nie, nie daruje, nigdy nie przebaczy! Niech ginie!
2232  3,  6 |       przyszedł i przyszwy buta lizał, nie pogłaszcze go ręką. Szpadkę
2233  3,  6 |             któremu równego na świecie nie ma, wykrzywił mu twarz.
2234  3,  6 |       rozprostować kolana. Ale kapitan nie dla samego wypoczynku tu
2235  3,  6 |               trakt widać jeszcze, czy nie?~- Widać, panie kapitanie.~-
2236  3,  6 |             wskazywali. Nic z początku nie dojrzał. Pola porznięte
2237  3,  6 |               świstu szabel i począł w nie siec z furią i rozkoszą.
2238  3,  6 |          zdrętwiałą i ciężką rękę, ale nie mógł już zadać ciosu. Mrówki;
2239  3,  6 |              wziętych w niewolę.~Rafał nie rozumiał teraz dokładnie
2240  3,  6 |             ranny zapewnił, że to rana nie z postrzału, przemyto rozdarcie
2241  3,  6 |             Tyszkiewicza. Po deszczach nie było w powietrzu jednej
2242  3,  6 |             koniach...~Kapitan Katerla nie wytrzymał. Zdarł konia,
2243  3,  6 |                 Rafał już tego sukcesu nie widział. Otoczony przez
2244  3,  6 |                wąsem, ale wobec Rafała nie ważył ust otworzyć. Wreszcie,
2245  3,  6 |               na niemoc podporucznika, nie wytrzymał i zagadał do najbliższego
2246  3,  6 |               najbliższego Niemca:~- A nie masz znowu czego tak hergotać,
2247  3,  6 |          hergotać, bo cię tu na rożnie nie pieką. Szable toście sobie
2248  3,  6 |              go w tył, żeby mi na oczy nie lazł.~- Według rozkazu!~
2249  3,  6 |       wzruszeniem ramion pokazywał, że nie rozumie.~- Nawet gadać żadną
2250  3,  6 |                Nawet gadać żadną gwarą nie umiesz, kapcanie! Gibnij
2251  3,  6 |                 Odgibam ci tę szmato;. nie bój się, jak łeb naprawię.~
2252  3,  6 |              powtórnie wskazywał, jako nie wie, czego chcą od niego.
2253  3,  6 |               zaś ci powiem, żeś wcale nie Węgier, tylko węgrowata
2254  3,  6 |            Niemcami sypiesz! Żebym tak nie był miętkiego serca, tobym
2255  3,  6 |         obserwując swych jeńców. Rafał nie czuł się dobrze. Było mu
2256  3,  6 |              sława. Dreszcz uniesienia nie znanego mu dotąd przeszedł
2257  3,  6 |              Wszystko tu było w ruchu. Nie wiedziano, czy mała armia
2258  3,  6 |           zostanie w tym miejscu. Nikt nie umiał powiedzieć, gdzie
2259  3,  6 |               W samym Raszynie miejsca nie starczyło, o Falentach nie
2260  3,  6 |             nie starczyło, o Falentach nie mogło być mowy.~Nawinął
2261  3,  6 |              zgrzytnął ów burgrabia.~- Nie puścisz, wasan?~- Nie puszczę.
2262  3,  6 |                  Nie puścisz, wasan?~- Nie puszczę. To jest łóżko samej
2263  3,  6 |                słyszeć głos bynajmniej nie pokorny:~- Ja idę, ale wy,
2264  3,  6 |              się i w nocy utonął. Nikt nie przyszedł, żeby zapalić
2265  3,  6 |            żeby zapalić światło. Rafał nie miał o to pretensji: prawdziwie
2266  3,  6 |           Nawet dźwięk tamtego imienia nie przerażał już duszy. Melodyjne
2267  3,  6 |               duszy. Melodyjne sylaby, nie, raczej krople cichych łez,
2268  3,  6 |           modre źrenice... Ale nic już nie ujrzą, nic a nic.~Co mnie
2269  3,  6 |                   Tyś już jest popiół, nie tylko jako ciało i krew,
2270  3,  6 |               tylko jako ciało i krew, nie tylko jako piękność, nie
2271  3,  6 |               nie tylko jako piękność, nie tylko jako wspomnienie żywe
2272  3,  6 |             młodość, siła i żądza. Nic nie trwa wiecznie. Ostatni jeszcze
2273  3,  6 |           Przymykają się powieki, żeby nie widzieć twarzy "ucznia".~
2274  3,  6 |          niczym niezatamowane wyrzuty.~Nie, nie, o tym jeszcze z uśmiechem
2275  3,  6 |            niezatamowane wyrzuty.~Nie, nie, o tym jeszcze z uśmiechem
2276  3,  6 |             jeszcze z uśmiechem marzyć nie sposób - marzy ranny odsuwając
2277  3,  6 |             kartkach pugilaresu.~Rafał nie mógł już myśleć o spaniu.
2278  3,  6 |               tych piernatów. Wcale go nie martwiła ta pewność, był
2279  3,  6 |                wypoczęty i wesół. Rana nie sprawiała mu wielkiej przykrości,
2280  3,  6 |           gdzie by się mógł wyciągnąć.~Nie było gdzie, chyba na ziemi.
2281  3,  6 |              dwa krzywe krzesełka, ale nie zdołał zmieścić się na nich.
2282  3,  6 |           ściany i ustępował kołdry.~- Nie potrzeba! - mruknął Sokolnicki. -
2283  3,  6 |           niech się pieści twoją raną, nie ja!~- Pod Nadarzynem. To
2284  3,  6 |              długa, kudłata. Olbromski nie spuszczał z niej oka - i
2285  3,  6 |       zwracając się do Sokolnickiego - nie przestanę żałować, żem nie
2286  3,  6 |             nie przestanę żałować, żem nie poszedł wprost i gdzieś
2287  3,  6 |          wprost i gdzieś za Nadarzynem nie rzuciłem się na nich z całą
2288  3,  6 |            strony te błota i rudawiska nie są do pogardzenia. Idą tak
2289  3,  6 |               osaczenia. Żaden szaniec nie oddałby tylu usług...~-
2290  3,  6 |                Bóg wie dokąd. Człowiek nie przebrnie tych moczarów,
2291  3,  6 |              Raszyna i Michałowie, koń nie zgruntuje, chyba za Pruszkowem .
2292  3,  6 |               Piasecznem. Ku Piasecznu nie pójdą z obawy przyparcia
2293  3,  6 |               basque, żeby zbyt daleko nie poszedł. Co powiesz nowego,
2294  3,  6 |             podejrzewał, czy to czasem nie jaki znawca, ale nie! -
2295  3,  6 |            czasem nie jaki znawca, ale nie! - dobre człeczysko. Powiadał
2296  3,  6 |              iść za późno. Trzeba było nie puścić ich za Pilicę; napaść
2297  3,  6 |               Czerwonej Karczmy. Teraz nie ma już o czym...~- Tylem
2298  3,  6 |                 Już teraz za Kawkę się nie wydalimy, boby nas w nią
2299  3,  6 |                 Austriaki miejsca tego nie znają. Raszyn wygląda od
2300  3,  6 |           Biliby w Falenty i w Puchały nie przeczuwając, że w celu
2301  3,  6 |              przechwałką.~- Więcej dać nie można... -mruczał Fiszer. -
2302  3,  6 |                 No, do bitwy tak zaraz nie przyjdzie. Austriacy nie
2303  3,  6 |               nie przyjdzie. Austriacy nie decydują się zbyt szybko... -
2304  3,  6 |               słuchając wszystkiego.~- Nie śpisz wasan? - mruknął Sokolnicki.~-
2305  3,  6 |                  mruknął Sokolnicki.~- Nie śpię, panie generale.~-
2306  3,  6 |              śpię, panie generale.~- I nie masz zamiaru umierać?~-
2307  3,  6 |                Teraz będziesz spał czy nie?~- Nie będę spał, panie
2308  3,  6 |               będziesz spał czy nie?~- Nie będę spał, panie generale.~-
2309  3,  6 |            podporucznika ŕ la suite.~- Nie mam do tego prawa i nie
2310  3,  6 |                Nie mam do tego prawa i nie znam takiej rangi. Jestem
2311  3,  6 |                in partibus infidelium, nie zapomnę, żeśmy spali pod
2312  3,  6 |          kołdrą.~- Jestem już zdrów, a nie wiem, gdzie jest mój szwadron.
2313  3,  6 |           wdział swój uniform. Munduru nie zdołał zapiąć żadną miarą
2314  3,  6 |             Idź, bo ubiję!~- Generale, nie dam już spać ani chwili.
2315  3,  6 |             Dnieje!~Widząc, że słowami nie poradzi, użył siły. Sokolnicki
2316  3,  6 |                nigdy w życiu porządnie nie wyśpię. A no! Zaczynamy!~-
2317  3,  6 |               Jako zwyczajny widz...~- Nie ma widzów w bitwach. A ja
2318  3,  6 |              ci powiem sub rosa, że my nie na bal paré idziemy za tę
2319  3,  6 |              pułk stoi?~- Właśnie tego nie wiem.~- To się dowiedz i
2320  3,  6 |               wiedz, że ja cię kurować nie będę. Możesz przy mnie być
2321  3,  6 |            ciszy. Rafała ogarnął dawno nie uczuwany lęk i smutek wśród
2322  3,  6 |          bagnistej drogi warszawskiej. Nie dojeżdżając do szańca Sokolnicki
2323  3,  6 |                z mroku bajoro, jeszcze nie okryte trawą. Zeschły chwast
2324  3,  6 |               Słucha twój podkomendny. Nie było cię, wodzu, przy dalekich
2325  3,  6 |                poły boso, połowa legii nie miała koszul, a dwa tysiące
2326  3,  6 |           przelocie rzucił nań okiem i nie patrząc wydał rozkaz: . .: ; :~-
2327  3,  6 |              zatrzymasz. Żeby mi żaden nie uszedł. Za cztery pacierze
2328  3,  6 |                teraz, we dwa pacierze, nie wywiedzie dobytku, nie wypędzi
2329  3,  6 |                 nie wywiedzie dobytku, nie wypędzi gadziny, to już
2330  3,  6 |           przejść i pośpiesznego ruchu nie tamowały.~W przejściach
2331  3,  6 |             stały nieco na osobności i nie mogły być włączone do umocnionego
2332  3,  6 |            lżejszy, przypiaskowy. Rola nie lgnęła już, lecz nawet z
2333  3,  6 |            nadarzyńskim, za Sękocinem. Nie widząc żadnego w tej jeździe
2334  3,  6 |                pływało koło uszu. Oczy nie mogły się dość napatrzyć.
2335  3,  6 |              zdrętwiały tak dalece, że nie mógł trącić konia ostrogą.~
2336  3,  6 |              oczyma szukał batalionów. Nie widział ich nigdzie. Dopiero
2337  3,  6 |             oczach perspektywę polową. Nie zwrócił na Olbromskiego
2338  3,  6 |             błoto na Raszyn, z pola... Nie znają drogi... - mówił Sokolnicki
2339  3,  6 |           ciżmów. - Przekonają się, że nie przelezą, bo to głęboko,
2340  3,  6 |           niepowstrzymaną siłą... Tchu nie mógł złapać..: Błysnęły
2341  3,  6 |             Boisz się, kiedy strzelają nie do ciebie. Nie lubisz tego?
2342  3,  6 |               strzelają nie do ciebie. Nie lubisz tego? Cóż to będzie,
2343  3,  6 |              zapolują na twoje łydy?~- Nie boję się, generale! - krzyknął
2344  3,  6 |             pole przed wioską.~Generał nie czekając na jego słowo polecił:~-
2345  3,  6 |     niesłychanego podniecenia, ale już nie drżał tak całym ciałem jak
2346  3,  6 |                tylko jedna myśl: czemu nie ma w ręku karabina? Mieć
2347  3,  6 |                Znieruchomiały jeździec nie poruszał ani ręką, ani nogą.
2348  3,  6 |              straszne. Nic jednak, nic nie mogło zepchnąć go z miejsca.~
2349  3,  6 |                wali. Odszedł stamtąd i nie wiedząc zgoła, w jakim posuwa
2350  3,  6 |               naprzód. Twarzy niczyjej nie widział. Tak doszedł do
2351  3,  6 |    kilkadziesiąt kroków przed nim. Dym nie pozwalał nic widzieć. Przy
2352  3,  6 |                 bili kolbami... Rafał, nie umiejący robić bronią, chwycił
2353  3,  6 |            Widząc koło siebie kupę jął nie komenderować, lecz przewodzić,
2354  3,  6 |              bijże! A dyć to Niemcy! A nie dajta się! - Wbijali się
2355  3,  6 |          poznał ich wszystkich oczyma, nie myśląc wcale o tym, kogo
2356  3,  6 |               Baczył tylko na to, żeby nie być zepchniętym do stawu.~
2357  3,  6 |        olszynie. Wódz zsiadł z konia i nie wyjmując z ust krótkiej
2358  3,  6 |           żołnierz. Nigdy furia bojowa nie była wścieklejsza. Pierwsze
2359  3,  6 |               i wdeptywały je w bagno. Nie było miejsca na bitwę. Kto
2360  3,  6 |               środku ognia. Ułan drżał nie jak na początku bitwy, ale
2361  3,  6 |             jęczeli. Jeszcze Olbromski nie zdążył nabrać wody w wiadro,
2362  3,  6 |              cnotliwy Fiszer zastąpił.~Nie wiedzieć kiedy, wraz z tłumem
2363  3,  6 |           między stodołami. Odetchnął. Nie było tu takiej ulewy pocisków.
2364  3,  6 |             bracie, podsypuj! Ładunków nie gub! Mocno przybij! Nie
2365  3,  6 |                nie gub! Mocno przybij! Nie żałuj! A zasie, pludry!
2366  3,  6 |             braciszku, jeden z drugim, nie żałuj!~To tu, to tam wzmagał
2367  3,  6 |             armat. Żołnierze jego szli nie tylko przez groblę, ale
2368  3,  6 |            nigdzie nieprzyjaciel błota nie przebył.~Już się wczesny,
2369  3,  6 |       wczorajsze legowisko. W Raszynie nie było gdzie postawić nóg,
2370  3,  6 |               było gdzie postawić nóg, nie tylko przytulić głowy. Widział
2371  3,  7 |   Sokolnickiego nic pewnego powiedzieć nie chciał i kazał mu czekać
2372  3,  7 |              Spali w tych schroniskach nie tylko sarni, ale i ich rodziny,
2373  3,  7 |             targnięcie za ramię. Jakiś nie znany mu oficer budził go
2374  3,  7 |           Ciżmów i amarantowych spodni nie widać było pod błotem. Twarz
2375  3,  7 |              szturchano, ale dokładnie nie wiem, gdzie i kiedy...~-
2376  3,  7 |             zgłosić się do mnie. Tylko nie piechotą. Pomyśl o dobrym
2377  3,  7 |           gwardii o zawieszeniu broni. Nie mając tu co czynić, strudzony
2378  3,  7 |       wczorajsze pole. Blisko trzy dni nie jadł.~Kiedy ostatni raz
2379  3,  7 |               o mocny Boże, że już jej nie ma?... Serce tłukło się
2380  3,  7 |             bez oporu. Na pytanie, czy nie ma w Warszawie rodziny,
2381  3,  7 |          rodziny, krewnych, znajomych, nie umiał odpowiedzieć, przytłoczony
2382  3,  7 |             stary kamerdyner z Grudna. Nie poznał wcale Rafała i zajął
2383  3,  7 |               się - rzekł Gintułt - że nie jesteś ciężej chory, gdyż
2384  3,  7 |               się zaraz rozstać.~Rafał nie zrozumiał.~- Będę zmuszony
2385  3,  7 |             Aha.~- Jakże się cieszę!~- Nie masz czego... Ja nie z chęci
2386  3,  7 |                   Nie masz czego... Ja nie z chęci walczenia z Austriakami
2387  3,  7 |               Idę spełnić powinność... Nie wiem, czy z tobą mogę mówić
2388  3,  7 |           milczał.~- Przyszedłem tutaj nie po to, żeby ci robić jakiekolwiek
2389  3,  7 |               że wracasz do zdrowia.~- Nie mogę wypowiedzieć w tej
2390  3,  7 |              wyznać jestem zdolny...~- Nie trudź się.~- Ojciec mię
2391  3,  7 |            rzucił wzgardliwe słówko:~- Nie.~- Gdzież jest?~- Przed
2392  3,  7 |              bitwie. Widziałem, że tam nie ma miejsca na badania rzeczy
2393  3,  7 |             badania rzeczy ludzkich.~- Nie ma?~- Można tam przynieść
2394  3,  7 |         umierają...~- Jeśli mię pamięć nie myli, można dostrzec jeszcze
2395  3,  7 |          bitwie, właśnie dla siebie.~- Nie rozumiem.~- Bo też złym
2396  3,  7 |                 wyważony z sumienia.~- Nie pora na to.~- Mnie zawsze
2397  3,  7 |              to.~- Mnie zawsze pora.~- Nie! Teraz pora iść na wały!
2398  3,  7 |            wstając ze swego miejsca:~- Nie pora już na to, co tak ordynarnie
2399  3,  7 |              brutalne słowa, a ja tego nie znoszę.~- Raczy książę przebaczyć...~-
2400  3,  7 |           Raczy książę przebaczyć...~- Nie jestem wcale obrażony, aczkolwiek
2401  3,  7 |            mogli stać na nogach.~- Czy nie wiadomo księciu, gdzie się
2402  3,  7 |          Austriacy są już w mieście?~- Nie, jeszcze ich nie ma. Zapewne
2403  3,  7 |            mieście?~- Nie, jeszcze ich nie ma. Zapewne w tych dniach
2404  3,  8 |          chorych oficerów i żołnierzy. Nie było tam już miejsca dla
2405  3,  8 |              do Rafała - że już więcej nie zobaczę tego domu. Praga
2406  3,  8 |               zobaczę tego domu. Praga nie jest objęta konwencją. Łatwo
2407  3,  8 |               na ulicy Olszowej, które nie mogły sobie dać rady i nie
2408  3,  8 |             nie mogły sobie dać rady i nie wiedziały, jak się właściwie
2409  3,  8 |               za rogatką Grochowską?~- Nie wiem.~- Pamiętam z dawnych
2410  3,  8 |          kończył się tęgim barkanem.~- Nie wiem tego.~- Szkoda, że
2411  3,  8 |                wiem tego.~- Szkoda, że nie możemy zobaczyć na własne
2412  3,  8 |                 na prost Targówka. Ale nie ma już czasu. Śpieszmy się!~
2413  3,  8 |     woltyżerska. Książę najął furmankę nie pytając się o cenę. Wsiedli
2414  3,  8 |                do siebie. - Niczego... Nie myślałem, żeby tutaj takich
2415  3,  8 |                po co idą, sarkali omal nie głośno.~Brygada Sokolnickiego
2416  3,  8 |           krokiem. Bagaże miały rozkaz nie wkraczać do fortyfikacji
2417  3,  8 |               Modlina, lecz wyjść poza nie od strony Płocka i tam zatrzymać
2418  3,  8 |               z oficerami. Nikt z nich nie rozumiał celu tego marszu.
2419  3,  8 |             niego przyjdzie dotrzeć.~- Nie wiem, czy się to uda, bo
2420  3,  8 |                radę wojenną.~- Och, to nie mam po co się śpieszyć...~-
2421  3,  8 |          prywatnej natury.~- Prywatnej nie prywatnej, ale osobista.
2422  3,  8 |                batalion, a może i pułk nie najgorszy, gdyby tylko jakiś
2423  3,  8 |              podkreślaną służbistością nie zajmując miejsca, nie ośmielając
2424  3,  8 |    służbistością nie zajmując miejsca, nie ośmielając się usiąść. W
2425  3,  8 |              których malowała się myśl nie o tym wcale, na co patrzą.~-
2426  3,  8 |        obywatelskiej waćpana. Ale czas nie po temu...~Po chwili, jakby
2427  3,  8 |                  To, co przedstawiłem, nie jest moim własnym widzimisię -
2428  3,  8 |               ten naczelnik dywizji-że nie przyjdzie aż do takiej klęski
2429  3,  8 |         Dlaczego sądzisz, generale, że nie przyjdzie do tego?~- Tak
2430  3,  8 |           wegnałyby Austriaków w biedę nie lepszą od pamiętnej sprzed
2431  3,  8 |            sprzed lat piętnastu. Toteż nie zaczną oni strzelać na Pragę.
2432  3,  8 |                  Księstwa tak porzucić nie mamy prawa! - wtrącił Fiszer
2433  3,  8 |            Mnie przede wszystkim wcale nie obchodzi zdanie mieszkańca -
2434  3,  8 |              Jestem generałem Cesarza, nie mam prawa zmarnować wojska,
2435  3,  8 |               się głodzić do woli, ale nie masz prawa głodzić żołnierza.
2436  3,  8 |                Cesarza na czele armii. Nie ucieczkę doradzam, tylko
2437  3,  8 |            manewr wojenny. Sami tu nic nie zbudujemy. Stracimy tylko
2438  3,  8 |               karabinów. Powtarzam: to nie nasz żołnierz, tylko posiłkowy,
2439  3,  8 |          podziela zdanie Zajączka albo nie ma żadnego. Po długiej i
2440  3,  8 |                do ciebie! A tu jeszcze nie na cudze, mospanku, tylko
2441  3,  8 |              to znaczy ów pułk jeszcze nie sformowany za cudzą granicą...
2442  3,  8 |              zwrócony do antagonisty i nie patrząc na niego.~- "Ja" -
2443  3,  8 |           czterech dni, bo ślepy by go nie widział, ale po zwyczaju
2444  3,  8 |        szarpiąc ręką szpadę. - Żebyśmy nie zapomnieli, żeś między nami
2445  3,  8 |            najstarszy, to niewątpliwa. Nie dlatego jednak podałem zdrową
2446  3,  8 |                   Moja rada jest taka: nie ustąpić! Ani piędzi. Owszem
2447  3,  8 |             Wisłę. Jeszcze jej nigdzie nie przeszli. Mostu nie mają.
2448  3,  8 |            nigdzie nie przeszli. Mostu nie mają. Jeśli tedy ją przejdą,
2449  3,  8 |            tymi starymi oczyma, co już nie na jedno patrzały... Idź
2450  3,  8 |           jedno patrzały... Idź w kraj nie jako oficer, lecz jako zwiastun!~-
2451  3,  8 |       wyciągając rękę wódz naczelny.~- Nie - odpowiedział twórca legionów. -
2452  3,  9 |       porznięte od kół armatnich. Nikt nie wiedział, jaką siłę nieprzyjaciel
2453  3,  9 |             krypach. Chłopi z Falenicy nie umieli nic powiedzieć. Po
2454  3,  9 |        piaskach, których jeszcze trawa nie okryła, w pobliżu Zagoździa,
2455  3,  9 |        wiosennym roztopie jeszcze woda nie opadła. Wartko bulgotała
2456  3,  9 |               milczeniu. Ani jeden się nie ruszył, pomimo że ich wzywano
2457  3,  9 |               Austriaków do Karczewia, nie potrafili tylko objaśnić,
2458  3,  9 |          Żołnierze szli raźno. Pikiety nie dawały żadnego znaku alarmującego.
2459  3,  9 |          zanurzony w tym sypkim morzu, nie dostrzegali nigdzie nieprzyjaciela.
2460  3,  9 |          nigdzie nieprzyjaciela. Gdyby nie zbyt wyraźne ślady armat,
2461  3,  9 |            weszło w wieś, nadziwić się nie mogło jej krasie. Jakże
2462  3,  9 |            długo patrzał w górę rzeki. Nie było na niej widać mostu
2463  3,  9 |               drewniane zajęło wojsko. Nie było tu obszerniejszego
2464  3,  9 |               wykwintne. Pałac, od lat nie zamieszkany, miał w sobie
2465  3,  9 |               i do niej należał. Rafał nie mógł usnąć. Wstał w nocy
2466  3,  9 |             Ścisnęło mu serce boleścią nie do zniesienia, jakoby piąstka
2467  3,  9 |            jedynie nozdrzami, a pałacu nie mógł przed sobą dojrzeć.
2468  3,  9 |               widzieć mostu?~- Mostu - nie. Szaniec widziałem.~-- Widziałeś
2469  3,  9 |          Trudno mi powiedzieć...~- Czy nie wiesz waćpan, bo tego w
2470  3,  9 |               waćpan, bo tego w liście nie znajduję, jaki może być
2471  3,  9 |                szańca?~- Co do mnie... Nie mogę odpowiedzieć, panie
2472  3,  9 |        oględziny miejsca.~- Jeszcze go nie zdążyli darnią odziać...
2473  3,  9 |       towarzyszów:~- Miał Turno rację. Nie widię palisad przy skarpie.
2474  3,  9 |               wilcze doły w rowach i w nie pale biją. Zobaczymy...~
2475  3,  9 |             kosztować. Jeśli tego dziś nie zrobimy, jutro most skończą,
2476  3,  9 |                rozdepcą na miazgę. Rów nie broniony, bez palisad, stoki
2477  3,  9 |           ludzi wystarczyć. Jeśli most nie jest skończony, to nie może
2478  3,  9 |            most nie jest skończony, to nie może być w tym barkanie
2479  3,  9 |              rozkazu... -rzeki dowódca nie odwracając głowy. - Sądziłem,
2480  3,  9 |            Okuniewa, ale jeszcze stopy nie postawił na ziemi, a już
2481  3,  9 |                Mam wszelkie szanse, że nie jest skończony.~- No, to
2482  3,  9 |               że dziś mię we dwa ognie nie wezmą.~- Most, most!~- Cztery
2483  3,  9 |            parlamentarza... Nic na tym nie stracimy, jeśli się akcja
2484  3,  9 |             przez generała Pelletiera, nie było widać. Minęła godzina
2485  3,  9 |                czy po stoku kurtyny?~- Nie. Ile wnosić mogę, szedłem
2486  3,  9 |              waćpan ławę dla działa?~- Nie.~- Dalej.~- Skoro rozwiązano
2487  3,  9 |                niemiecku, odparłem, że nie rozumiem ani jednego wyrazu.
2488  3,  9 |            powtarzałem z naciskiem, że nie rozumiem. Wtedy zaczął łamaną
2489  3,  9 |                szańca, o jego budowie, nie znanej nam wcale. Słyszałem
2490  3,  9 |            wiedziałem, że mostu całego nie ma, skoro muszą do Kalwarii
2491  3,  9 |            Wszyscy mówili po francusku nie tylko ze mną, ale i między
2492  3,  9 |    porozumiewają, a po niemiecku wcale nie umieją. Są to ludzie wykwintni,
2493  3,  9 |                i marzy o zmarłych. Ale nie wiedział prawie, o kim myśli
2494  3,  9 |             rodzinnych stronach. Wargi nie wiedząc poszeptują:~- Wieczny
2495  3,  9 |               gałęzie i wdarli się nad nie, uderzyli piersiami w krótkie
2496  3,  9 |      komenderował po francusku, dopóki nie runął pod ciosami. Zalany
2497  3,  10|          wyschła była teraz zupełnie i nie mogła stanowić przeszkody
2498  3,  10|          niewiele tutaj znający osób i nie mający udziału w akcji ani
2499  3,  10|           Stokłosy... Ponieważ tam być nie mógł, przepatrywał jeno
2500  3,  10|                wydawało, jako jeździec nie patrzy bezczynnie, jako