Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          gozdy, z których się wieczne wody sączyły. Tam gdzie kosmaty
 2  1,  1 |            kępach, wśród zapleśniałej wody, straszą oczy kudłate wierzby
 3  1,  1 |               zamróz odtajał i krople wody sączyły się ze świerkowych
 4  1,  1 |            śniegu, a spadające strugi wody nagły mróz zamieniał w sople.~
 5  1,  1 |            wietrzne i gońca pierwszej wody. I on tam, Niemen, ma ochotę
 6  1,  2 |            ledwo-ledwo wydobyły się z wody. Brzegi rzeczki były spadziste,
 7  1,  3 |           minutach ukazywały się bure wody pędzącej rzeki, a zimna
 8  1,  3 |    przeraźliwy szum. Wszystek ryczałt wody grzmiał tam ponuro niby
 9  1,  3 |              i ku obronie dźwignęli z wody wiosła. Krypka wolno poszła
10  1,  3 |           wściekły, przerażający szum wody, szum-śmierć.~- Ty się nie
11  1,  7 |               wśród których słały się wody stawów, daleko jak gdyby
12  1,  7 |           krzemień przelatuje głębinę wody. Wówczas posłyszał wyrazy...
13  1,  7 |           przeźroczyste jakoby krople wody. Cień od drzew był na młodych
14  1,  7 |              smugi płytkiej, stojącej wody. Warstwy spadłych igieł
15  1,  7 |              przywlekli się nad brzeg wody. Drożyna, podarta przez
16  1,  7 |            piasku na płytkim wybrzeżu wody były różowe jak policzki
17  1,  7 |          świtanie patrząc się w cudne wody, w niewysłowioną barwę niebios,
18  1,  8 |                dolatywał ciekły szmer wody cedzącej się ze stawideł,
19  1,  8 |            zasłuchał w szmer ciekącej wody, że się może wmyślił w tajemnicze
20  1,  8 |            jeden wietrzyk nie dotknął wody, ani jeden powiew nie udźwignął
21  1,  10|        otaczały zbiorniki spleśniałej wody. Mury jego były kilkułokciowej
22  1,  11|          spalony od .gorączki pragnie wody. W bezludnych polach, między
23  1,  12|          szczególnych, kiedy ruchliwe wody straciły wyraz ciekłości,
24  1,  12|            lecz kręgi i okrągłe zwoje wody miały jednakową barwę bez
25  1,  16|               maleńkich fal fiołkowej wody drgało i lśniło się tam
26  1,  16|          duszą, ukazała cudowne kłęby wody wiekuistej. Spływał stamtąd
27  1,  16|           korzeni wypływało źródlisko wody zaskórnej i kilkoma strumykami
28  1,  17|             odjedzie stąd co prędzej. Wody wiosenne napełniły po brzegi
29  1,  17|           ulubieńce "miłujące słodkie wody... Myśli strudzone od malarii
30  1,  17|             jeziora Payolo, podniosła wody we wszystkich jeziorach
31  1,  17|        dopiero, gdy w połowie czerwca wody zaczęły spadać, gdy wylazły
32  2,  2 |            gronie elegantów pierwszej wody, gdy oto nagle zjawiła się
33  2,  2 |          ziemia drży pod słońcem, jak wody stojące na niej trzęsą się
34  2,  2 |              przez popijanie napoju z wody i miodu, zwanego kykeon.
35  2,  7 |            obłoków, coś ze spienionej wody. Leżała na zboczu pochyłym
36  2,  7 |          nieba, dwiema falami lecącej Wody, że jeszcze żyją na ziemi.
37  2,  7 |         godziny pieszcząc oczyma nici wody wytryskujące spomiędzy pniów,
38  2,  7 |              ciemnej a przezroczystej wody, gdzie zawartym kołem zielonym
39  2,  7 |             tej cudnej, mieniącej się wody, która zamykała w sobie
40  2,  7 |             nieruchomości i mówiła do wody:~- Cóż mu dziś zrobisz?
41  2,  9 |            mgnienie oka, że z fal tej wody wyjdzie utopiona, że się
42  2,  9 |          cmentarny śnieg i skąd cieką wody ku ziemi, zaglądał w błękitne,
43  2,  9 |             na chwilę, żeby się napić wody. Czasami który z nich wymienił
44  2,  11|               Potęga szumu zdziczałej wody powiadała dzieje boju. Kiedy
45  2,  11|           rozniecili ogień, zgotowali wody i jaki taki posiłek. Zawinięci
46  2,  11|            fontanny i ciche szemranie wody, uchodzącej w głąb płaskiej
47  2,  12| przedzierzgniesz w eleganta pierwszej wody. Chodzi tylko o to, żeby
48  2,  13|             poznać eleganta pierwszej wody, człowieka najlepszego towarzystwa.
49  2,  15|            zeschłe karpy, sterczące z wody na obraz potwornych kłów.
50  2,  17|            się odmienił, weszli my na wody krążącego oceanu. Odtąd
51  2,  17|         Zmniejszono nam racje jadła i wody. Woda stała się brudna,
52  2,  18|             bruzdach tuliły się smugi wody drżąc i marszcząc się z
53  2,  21|             de satin, koloru morskiej wody, nie dosięgająca ziemi,
54  2,  21|          barkę za łańcuch i wywlókł z wody na mieliznę w ostoje międzylodowe.
55  2,  24|             walki i chlustający plusk wody po błoniu. Olbromski nie
56  2,  24|          Wietcisą, rzeczką zasilającą wody Wierzycy o dwie mile ku
57  3,  1 |           czas i plutę, wyssane przez wody, z dziurami jak w zeschłej
58  3,  1 |   oceanu-otoczyświata. Głębia pod nią wody, sześć wiorst licząca od
59  3,  1 |         księżyca... Wzruszą się wtedy wody! Dźwignie się z ciszy powierzchnej,
60  3,  1 |       wychodzi z upustów swych i nosi wody spienione tłukąc się i kołacąc
61  3,  2 |           zaspokoiła głodu. Napił się wody ze źródełka, które zdybał
62  3,  2 |              i zapadając w rowy pełne wody. Wkrótce szyldwach przyłożył
63  3,  3 |            płynącej z Pirenejów, żeby wody swe połączyć z wodami Ebra
64  3,  3 |               kadzie wrzącego oleju i wody. Dym karabinowy buchał zewsząd,
65  3,  3 |             ze smutku szmerów lecącej wody. Krzysztof uczuł go niespodzianie.~
66  3,  4 |          stawidło trzymające przemocą wody zdławione.~A wywala się
67  3,  6 |        wstającego daleko, spływała na wody stawu Raszyna. Granatowe
68  3,  6 |               z głębin przezroczystej wody wybiegły jasne pędy tataraku.
69  3,  6 |             wywalał się już nad jasne wody stawu i ciężkim cielskiem
70  3,  6 |           Olbromski nie zdążył nabrać wody w wiadro, kiedy wybuchnął
71  3,  9 |           Nadświdrza, dalekie piaski, wody Wisły, zamglone smugi drzew
72  3,  9 |            bez szwanku i wywleczono z wody. Za mostem droga szła wciąż
73  3,  9 |               tak ciemno, że bliskość wody rozpoznawał jedynie nozdrzami,
74  3,  10|             teraz od pasmugów zlewnej wody. Deszcz ustał. Obłoki bure,
75  3,  13|             grusz, które słodkie jego wody wypijają. Dopadł drugiego
76  3,  14|              i plusk cichy tamtejszej wody? Pojmież ona sennej a mglistej