Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |            to granie. Echo płynęło z wolna, jakby w znużeniu, ale zbliżało
 2  1,  1 |              nam podwody i tak oto z wolna jechaliśmy w oczach ludzkich
 3  1,  1 |             nieco wysunięta. Mówił z wolna, głosem pewnym i spokojnym:~-
 4  1,  2 |          wesela. Turoń posuwał się z wolna między saniami, kłapiąc
 5  1,  3 |          Płynęła cicho, milczkiem, z wolna. Była niby nudą i z nagła
 6  1,  3 |        pewnej chwili przeszedł się z wolna obok drzwi poetyki. Zajrzał
 7  1,  3 |         szczególny lodowaty spokój z wolna się w nim zasiadał i rozpierał.~
 8  1,  5 |            teraz ostygło i zaczęło z wolna wysuwać się z piersi, wysuwać
 9  1,  5 |            Światło zgasło.~Poszedł z wolna od tego okna. Przymknął
10  1,  5 |           nie znowu oczy...~Znikło z wolna widziadło. Wówczas nagłe
11  1,  5 |             okrążała jego czaszkę, z wolna ją oplatała jak długie,
12  1,  5 |             tam śniegi, wlokło się z wolna... Za nic na świecie walczyć
13  1,  7 |   nieskończonych latach.~Przebywał z wolna wszystkie szczeble tęsknoty
14  1,  7 |           wszystkimi siłami ciała. Z wolna te dźwięki metaliczne, tony
15  1,  7 |          uczuciom, które się w nim z wolna przetwarzały, żywym, twórczym
16  1,  7 | niewysłowioną barwę niebios, która z wolna płonąć zaczynała, w żywe
17  1,  8 |              duma i wzgarda. Mówił z wolna i grzecznie:~- Dziś już
18  1,  8 |          poczęło drzeć. Suche oczy z wolna oglądały daleką przestrzeń.~
19  1,  8 |         przypadł do niego.~Michcik z wolna, ostrożnie upuścił Piotra
20  1,  10|       łaskawy, pański uśmiech, gdy z wolna odwróciła się i wyszła do
21  1,  10|         radził zmarłemu.~Zamilkł i z wolna ślicznymi ruchy zaczął chodzić
22  1,  11|              do kłamcy. Wtedy krew z wolna ustawać zaczęła w jego żyłach.
23  1,  12|           Seruriera i Bernadotte'a z wolna cofały się ku Palma Nuova
24  1,  12|           oczu, i sama chmura pyłu z wolna osiadała na drodze. Jeszcze
25  1,  12|      sprężyście drgały, tocząc się z wolna po blokach, a wielki koń,
26  1,  13|             osłaniają, uciszał się z wolna. Mroczne już liście morw
27  1,  14|              waha, zsiada i w cios z wolna zmienia straszna myśl: Napaść
28  1,  16|       zajechały przed ganek, Rafał z wolna wysiadał i nie kazał woźnicy
29  2,  1 |           zręcznego stangreta szły z wolna, w pląsach, i potrajały
30  2,  1 |          bardzo onieśmielonym, ale z wolna oswoił się z sytuacją, tym
31  2,  1 |            ocierał spoconą twarz i z wolna mówił:~- Staniesz mi jutro
32  2,  2 |               milczenie... - mówił z wolna, topiąc wzrok w oczach księcia.~
33  2,  2 |              Pismo, starość, kiedy z wolna, a chętnie i z .pociechą,
34  2,  2 |       podniecić; to znowu burgund. Z wolna, jak parny obłok, przesunęła
35  2,  2 |     pieniędzy wygranych w karty) i z wolna zyskiwał sobie opinię dobrego
36  2,  2 |      przyjęta siostra posuwała się z wolna, jak piękny duch, jak wzniosły
37  2,  3 |            kiedy złamał przysięgę!~Z wolna zaczęto lożę oświecać, a
38  2,  4 |     pieniędzy wygranych w karty) i z wolna zyskiwał sobie opinię dobrego
39  2,  4 |      przyjęta siostra posuwała się z wolna, jak piękny duch, jak wzniosły
40  2,  6 |        których szczyty chwiały się z wolna, stykając się i rozchodząc
41  2,  7 |           swoich posadach, chwieje z wolna na fundamentach i głucho
42  2,  7 |           Kształt swój przemieniał z wolna: cudowna, złoto-biała jego
43  2,  9 |             spływać z chmur. Rafał z wolna szedł w las i trafił na
44  2,  10|           jedlca ciężkiego miecza. Z wolna przez jego głowę waliła
45  2,  12|          Drzwi otworzono szeroko i z wolna wszedł do stancji wysmukły
46  2,  12|        namyślał się głęboko. Rzekł z wolna:~- Prawdę mówiąc, to żadnego
47  2,  17|           teraz wyschła i stężała, z wolna tonęła w cieniu grubym i
48  2,  19|            Na usta Rafała wypełzał z wolna więzienny uśmieszek, który
49  2,  19|     Wysiekierski...~Oprawca wrócił z wolna po schodach. Słychać było
50  2,  20|          rozkosz wydarta.~Gdy szli z wolna pomiędzy rzędami nagich
51  2,  20|         przygasłe, rozszerzyły się z wolna i żółte ich światło napełniło
52  2,  20|          ustach przecudny uśmiech.~Z wolna podniosła błękitne źrenice
53  2,  22|             koniec jeszcze - mówił z wolna Jarzymski nalewając sobie
54  2,  22|           Ten trzeci toast - mówił z wolna Jarzymski - chcę wypić prze
55  3,  1 |         Tartas i Dax. Konnica szła z wolna owym gościńcem. Była to
56  3,  1 |          Szarobłękitne obszary pól z wolna, z wolna ginęły w łagodnym,
57  3,  1 | Szarobłękitne obszary pól z wolna, z wolna ginęły w łagodnym, kwietniowym
58  3,  1 |            noc. Ziemia stawała się z wolna jakoby rzecz niebyła, jakoby
59  3,  1 |   hiszpańskim już Cap du Figuier - z wolna wlewały się fale na ławice
60  3,  3 |       przedmieściem i zarzeczem była wolna.~Pod koniec lipca Krzysztof,
61  3,  3 |            Ksiądz zgiął się wpół i z wolna padł w tył. Wtedy nie wiedząc
62  3,  4 |    zmierzchają, cichną i topią się z wolna w ciszy. Szare opony rozprzęgły
63  3,  6 |       Rafałowe zabiło gwałtownie i z wolna się uciszało. - Duch-duch,
64  3,  6 |       najmniej wiorsty, zza lasku, z wolna, płynnie, powabnie grając
65  3,  6 |             swych rannych i jeńców z wolna posuwała się brzegiem komorowskich
66  3,  6 |       Falentami. Sama wioska Falenty wolna była zupełnie od wojska.
67  3,  6 |              nazajutrz rano.~Dzień z wolna rozproszył się i w nocy
68  3,  6 |              Twardym krokiem szedł z wolna przed wyciągniętym frontem.
69  3,  6 |              Panika padała na nich z wolna jak rzęsisty a stale wzmagający
70  3,  6 |         stanowiska w Raszynie. Gdy z wolna jechał przez groblę, kule
71  3,  6 |       piechoty polskiej. Na grobli z wolna wyrastały wzgórza rzuconych
72  3,  9 |          mruknął do siebie.~Jechał z wolna, trzymając lunetę przy oczach.
73  3,  11|           podobnie jak same lochy. Z wolna wytworzyło się w jego sercu
74  3,  11|             usiadł w kącie.~Książę z wolna przychodził do siebie. Ciężko
75  3,  16|             Gniew pognał krew. Ale z wolna ją uciszyła gorycz myśli.