Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |         z gościem przez wuja nie wiedział, co ma robić. Nie zdjął
 2  1,  1 |      cienia przyjaźni.~- Rad bym wiedział - rzekł z cicha, uprzejmie
 3  1,  2 |         pod nosem mruknął. Rafał wiedział, że z tych badań dobrego
 4  1,  2 |   wprowadził ją do domu. Sam nie wiedział, skąd mu się wzięła pewność
 5  1,  2 |      tłum cały niby taranem. Nie wiedział tylko, gdzie mu się ten
 6  1,  2 |     chrapali sąsiedzi. Rafał nie wiedział, gdzie jest i co się z nim
 7  1,  3 |          śmiertelna rozpacz. Nie wiedział już, w którą stronę iść:
 8  1,  3 |       rozmyślać o stanie rzeczy. Wiedział, że go nic dobrego nie czeka.
 9  1,  3 |      nota bene, łobuz pod wąsem. Wiedział, że nazajutrz będzie zmuszony
10  1,  3 |       rozbić i nie odwrócić, ale wiedział to zatajoną, obłudną pewnością,
11  1,  3 |       polska. Pan Filip wszystko wiedział, Znał życie każdego wychowańca
12  1,  5 |        nie wiem.~- Ty byś też co wiedział, dryblasie! Warto było pieniądzem
13  1,  5 |  straszliwa, ciemna otchłań. Nie wiedział już wcale, czy jest ścigany,
14  1,  5 |      ostatnie dreszcze woli. Nie wiedział już owo zgoła, czy idzie,
15  1,  7 |         że stracił ją na zawsze. Wiedział o tym aż nadto dobrze mocą
16  1,  7 |           szept, westchnienie... Wiedział dobrze, jakby był swoim
17  1,  7 |     jąkałę:~- Któż ta?~Rafał nie wiedział, co ma odpowiedzieć, gdyż
18  1,  7 |          Ojciec nic o bracie nie wiedział i my to samo.~- A i cóż
19  1,  7 |         był tak szczery. Sam nie wiedział, kiedy mu przyszła myśl,
20  1,  10|          wszystko, co dotychczas wiedział i widział, czym był, co
21  1,  11|    będzie dalej? Bez myśli o tym wiedział jedno, że nie wróci do domu
22  1,  11|      gdzie był, ale on doskonale wiedział, że cała jej osoba uczuwa
23  1,  12|         patriarchą. Ale złodziej wiedział dobrze, co czynić. Obrócił
24  1,  13|       radością, o którym przecie wiedział, jak okrutną jest igraszką,
25  1,  16|        godzin przeszło, a on nie wiedział o tym wcale. Zdawało mu
26  1,  16|  wyjechał... I żeby też nikt nie wiedział, gdzie on jest!~- No, nikt.~-
27  1,  17|       niemal miejscach. Nikt nie wiedział i nie pytał przy wzrastającym
28  1,  17|       nawet o Grudnie coś niecoś wiedział. Dzień w dzień szedł teraz
29  1,  17|    spostrzegał i słyszał, ledwie wiedział, gdzie jest. Powtarzał sobie
30  1,  17|         snu, ocknął się, ale nie wiedział nic o sobie. W malaryjnej
31  2,  1 |     skutku tego przedsięwzięcia, wiedział nawet, że nic z niego wyniknąć
32  2,  1 |         po miejskich kamieniach, wiedział o sobie, że jest niezgrabny,
33  2,  1 |        nad żadną kombinacją, nie wiedział nic o tym, co robi, a wykonywał
34  2,  1 |        niczym...~- Trzeba, żebyś wiedział, skoro jesteś między ludźmi
35  2,  1 |         lepszą kałużę. Długo nie wiedział wcale, gdzie jest. Dopiero
36  2,  1 |          i znowu pił dużo. Słabo wiedział, że czegoś krzyczano, a
37  2,  2 |       Książę żyjący odludnie nie wiedział o tym trybie życia swego "
38  2,  2 |     wyjątkiem starego sługi, nie wiedział o jego nocnych wycieczkach.
39  2,  3 |          uczuciem nieokreślonym. Wiedział, że jest już z nimi złączony
40  2,  4 |       Książę żyjący odludnie nie wiedział o tym trybie życia swego "
41  2,  4 |     wyjątkiem starego sługi, nie wiedział o jego nocnych wycieczkach.
42  2,  9 |         się stało. Teraz dopiero wiedział, co z nim samym było, co
43  2,  9 |      siadywał z Heleną. Wszystko wiedział, wszystko pamiętał. Na czułych
44  2,  9 |        mógł udźwignąć. Ale o tym wiedział jakby przez sen. Szukał
45  2,  10|         coś za jeden - ale cobyś wiedział: syćko przetrzymies, ino
46  2,  12|       gdzie to być może.~- Żebyś wiedział! Człowiek się setnie zmitrężył,
47  2,  12|           czego tak pragnął: nie wiedział o niczym. Okryty był burką
48  2,  14|     runęła na młodzież.~- Jakbyś wiedział. Powinieneś chodzić po odpustach
49  2,  14|       Nekando, Nekando! żebyś ty wiedział...~- Do diaska!... Cóż takiego?~-
50  2,  14|          Cóż takiego?~- Żebyś ty wiedział, jak ja jestem znudzony...
51  2,  14|          aby je wyzyskać. Gdybyś wiedział, ile razy ja nędzny przydałem
52  2,  14|         wyznaję jak bratu, żebyś wiedział. Palce nieraz do krwi gryzłem
53  2,  14|      skończy!~- A żebyś waszmość wiedział, że szydząc sobie lekce,
54  2,  15|         zamkniętych okiennicach, wiedział, kiedy słońce wstaje. Poznawał
55  2,  17|       Reggio.~Nikt już teraz nie wiedział, co będzie dalej. Mówiono,
56  2,  17|     wojnie, a że nikt dobrze nie wiedział, co zaś za Fryc i co on
57  2,  18|   powiedz mu to, żem wyjeżdżając wiedział, jaką spełniam względem
58  2,  19|    zakutany.~- A jakbyś jegomość wiedział: właśnie syn konsyliarza... -
59  2,  20|    leniwie.~- Ale czekajże, będę wiedział imię tej pani. Zawsze to
60  2,  21|       taniec jeszcze z Warszawy, wiedział tedy, że tańcząc na vis-a-vis
61  2,  21|       się przed chwilą dokonało. Wiedział tylko tyle, że te sekundy,
62  2,  21|  gwałtowne kroki i łoskot. Rafał wiedział, co to oznacza. Szukają
63  2,  22|       mógł słowa przemówić i nie wiedział, jakie teraz obrać dla siebie
64  2,  24|          nikt z oblegających nie wiedział. Z tej strony miasta; między
65  3,  3 |         raz - puść ją!~- A żebyś wiedział, ty czapo, że nie puszczę!
66  3,  3 |     czapo, że nie puszczę! Żebyś wiedział! "Bracie, zaklinam cię..."
67  3,  3 |     wywalających drzwi. Nikt nie wiedział, co to za gmach. Bramy miał
68  3,  3 |         rozmowa go nie zaspokoi. Wiedział, że musi szukać niebezpieczeństwa,
69  3,  4 | zgrzytanie haków, ale nie bardzo wiedział, gdzie jest. Ciemność nieprzyjazna,
70  3,  9 |          kół armatnich. Nikt nie wiedział, jaką siłę nieprzyjaciel
71  3,  9 |      wiadomości ponad to, co sam wiedział, gdyż furmanki zatrzymywały
72  3,  9 |        marzy o zmarłych. Ale nie wiedział prawie, o kim myśli i kogo
73  3,  11|          rynku w parów północny. Wiedział, że tam znajdzie swego dowódcę.
74  3,  11|        niego u szczytu tej góry. Wiedział. że źle. czyni sobie, czuł
75  3,  17|          samowładnym dziedzicem. Wiedział o tym wprawdzie, że z folwarku