Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |     obiecał wyjaśnić...~Szlachcic słyszał ten okrzyk i widział uśmiech,
 2  1,  2 |          woli, czy aby rodzic nie słyszał aforyzmu.~Woźnica stanął
 3  1,  2 |   obchodząc stoły z dzbanem wina, słyszał mimo chęci szeptane rozmowy.~-
 4  1,  3 |      kierunku. Nastawił uszu, ale słyszał tylko wściekły, przerażający
 5  1,  3 |           trwała bez końca. Rafał słyszał, jak Krzyś usnął, jak się
 6  1,  3 |           budził, znowu zasypiał. Słyszał jego oddech nierówny, prędki,
 7  1,  3 |        teraz samemu iść wypadnie.~Słyszał nierówny, tchnący żarem
 8  1,  4 |        przejścia nowo przybyłych, słyszał szelest kroków idących ku
 9  1,  5 |         sprzęty, osoby, ich ruch, słyszał rozmowy... Widział ją, a
10  1,  5 | zagłuszyły poświsty wichru. Rafał słyszał przez chwilę, jak rozmawiała
11  1,  5 |    przejął. W tym biegu nad biegi słyszał ciągle poza sobą cmokające
12  1,  5 |            coraz mniej ruchomego. Słyszał gdzieś obok siebie śmiertelne
13  1,  5 |          śmiertelne rżenie Baśki. Słyszał w samej głębi serca i w
14  1,  5 |           jakoby wołanie o pomoc. Słyszał, jak ją drugi zwierz rozdziera
15  1,  5 |           miejscu, ale tamten nie słyszał wcale, gdyż magierę wsuniętą
16  1,  6 |   świetliste widma płynęły.~Rafał słyszał, że obok komina ludzie mówią,
17  1,  6 |        uczucie. Cisza i spokój... Słyszał głos mówiący:~- Jeden zołmierz
18  1,  7 |  przylatywały do niego. Ledwie je słyszał i ledwie widział. Od chwili
19  1,  7 |      ciała... W dymach błękitnych słyszał jej głos, śmiech-wesele,
20  1,  7 |        jeszcze?~I tego dnia Rafał słyszał już ów krzyk, ale nie zwracał
21  1,  7 |          w nie patrzą przez lata, słyszał dźwięk, szept, westchnienie...
22  1,  8 |           były prawie niczym, nie słyszał dzikich hukań Michcika powołujących
23  1,  8 |        kryją w przejrzystą szatę, słyszał w głębi siebie jak gdyby
24  1,  10|           zatopił oczy w talerzu. Słyszał tylko huk w głowie i bicie
25  1,  11|        okrzyk z ust jej wyrywał i słyszał go z upojeniem, fruwający
26  1,  11|      Księżniczka Elżbieta znikła, Słyszał tylko za brzozami huk, tętent
27  1,  11|         Rafał rozumiał je dobrze. Słyszał, że Michcik wzywa nadaremnie
28  1,  11|         tą samą drogą, ku Grudnu. Słyszał, mijając wieś, że ktoś za
29  1,  12|         pełne oczy złotego mroku. Słyszał w głębi swej duszy szelest
30  1,  12|             Książę nastawił uszu. Słyszał, że żołnierz naokół słucha
31  1,  15|       gruncie, aż oto jęk w sobie słyszał żałosny, wyrzut tak dokuczliwy,
32  1,  16|            Nie odwrócił się, choć słyszał, że Zofka idzie za nim podśpiewując.
33  1,  17|           że ledwie spostrzegał i słyszał, ledwie wiedział, gdzie
34  2,  1 |         znowu ogniem wstydu, gdyż słyszał przecież niemało, ale opinii
35  2,  1 |         będę przynajmniej nic już słyszał o tobie, twoich koniach
36  2,  1 |     wszystkich istna furia. Rafał słyszał ciosy lasek spadające na
37  2,  2 |       usta przywarły do jego ust. Słyszał w głębi swej duszy przemierzły
38  2,  2 |           hańbie. Co kiedykolwiek słyszał o tych sprawach, to teraz
39  2,  3 |          nabożeństwu. Za drzwiami słyszał gwar przemów uroczystych,
40  2,  8 |       przydusił łeb do ziemi. Nie słyszał już wtedy nic i nie mógł
41  2,  9 |       sądem, że mu czytają wyrok. Słyszał nie słowa, lecz przeraźliwy
42  2,  9 |     jedyne dźwięki, które od nich słyszał. Gnali go dalej a dalej...
43  2,  10|          upadku, widział taniec i słyszał rozmowę. Wszystko, co przecierpiał,
44  2,  11|           wyraz. Książę nie spał. Słyszał w drzemaniu wersety litanii
45  2,  15|           niż wszyscy w obejściu. Słyszał, jak pieją pierwsze koguty;
46  2,  15|           odmianie głosów natury. Słyszał każdy dźwięk, każde we wsi
47  2,  19|         przecie usiłował, żeby go słyszał tylko ten, komu szeptał
48  2,  20|           wiedząc, co się dzieje, słyszał wciąż spokojne, powabne
49  2,  20|          byli przyjaciółmi. Rafał słyszał tę całą rozmowę. Zdusił
50  2,  21|             A kiedy się zbliżał i słyszał mówiącą wesoło, zalotnie,
51  2,  21|          towarzysza oczyma. Rafał słyszał bicie nadchodzącej godziny
52  3,  2 |       uchu. Nigdy ich w życiu nie słyszał... Daleki plusk rzeki Ebro...
53  3,  2 |       czarne. W pewnych miejscach słyszał swe kroki z łoskotem powtórzone
54  3,  2 |  prowadząca do ognistego wnętrza.~Słyszał gwar ludzki.~Natężywszy
55  3,  3 |          snu, pół jawy. Widział i słyszał coraz niedokładniej... Zbudził
56  3,  3 |   ramieniem wsparty o mur. Ledwie słyszał, co prawi wymowny oficer.
57  3,  4 |       utkwionymi w chmurne niebo. Słyszał wciąż trzaskanie bata, dziwaczne
58  3,  4 |        złego nie wróży.~Krzysztof słyszał teraz zgrzytanie haków,
59  3,  4 |      wszelkie przywileje...~Cedro słyszał wszystko dokładnie i wszystko
60  3,  6 |      ułanów i zagarnęła w środek. Słyszał w tym tłumie nieustający
61  3,  6 |           straszliwego huku Rafał słyszał te wesoło drwiące słowa.
62  3,  6 |         pomimo strzałów huczących słyszał wciąż skróconą komendę:~-
63  3,  6 |           dymy. Po każdym ogniu - słyszał huk tłukący tępo w ziemię,
64  3,  6 |         osłonił ich chmurą. Rafał słyszał tylko wokoło siebie komendy:~-
65  3,  6 |      poruszał ani ręką, ani nogą. Słyszał wokoło wołania i krzyki
66  3,  6 |          Rafał był w ich pobliżu. Słyszał hurgot taczających się,
67  3,  6 | wszczepione w piersi jego pazury.~Słyszał głos Sokolnickiego zachrypły:~-
68  3,  9 |          poszedł za nimi z dala i słyszał całą sprawę. Kiedy goniec
69  3,  9 |   wynurzającą się z nocy. Za sobą słyszał jękliwy, szelestny w płytkich
70  3,  10|     śpiewanie podlotka, które był słyszał przed laty, lecz piękny
71  3,  10|           ucha tak, żeby nikt nie słyszał.~- Co mi ty bajesz! co opowiadasz!
72  3,  11|         kiedy on widział tę gębę, słyszał ten głos. Znalazła wreszcie...~-
73  3,  14|        polem jesiennym obok niej, słyszał wiatr ścigający się z lotnymi
74  3,  14|       czuł siekącego deszczu, nie słyszał wycia wiatru. Ale oto uderzyły
75  3,  14|           lewą garść ujął szablę. Słyszał obok siebie i za sobą skoki