Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |        Jeszcze, rzekę, psiedusze wiatr owieje. Wiatr szedł od Klonowa,
 2  1,  1 |          psiedusze wiatr owieje. Wiatr szedł od Klonowa, akuratnie.
 3  1,  1 |       szybki wieczór styczniowy. Wiatr się odwrócił i dął z północy.
 4  1,  1 |          j drodze, ciął jak kosą wiatr północny, ostry i przenikający
 5  1,  1 |        Powiał ku niemu woniejący wiatr z głębokich wąwozów Góry
 6  1,  1 |       Jak waści pies takim nosem wiatr weźmie, to tam już ma co
 7  1,  2 |       Pieśń ta w inną stronę jak wiatr poniosła duszę Rafała. Dłonie
 8  1,  2 |     Prawda?~- Za nic! A to tylko wiatr wyje w ciemną noc, w jesień...
 9  1,  4 |          mu są takie słowa, jaki wiatr przyniósł je do uszu z karczem
10  1,  5 |       gdzieś w trzecim pokoju...~Wiatr ostry u węgłów domu zakwilił,
11  1,  5 |     podała się w ciemność, oknem wiatr jął szarpać. Awanturnik
12  1,  5 |      świecie. Posłyszał, jak tam wiatr szlocha na ramionach zmurszałych
13  1,  5 |         Spostrzegł po chwili, że wiatr mu sprzyja: dął z tyłu,
14  1,  5 |      słupa oblepionego śniegiem. Wiatr tam wył przedziwnie. Zdawało
15  1,  5 |          za bróg, w ciszę, gdzie wiatr ledwie milczkiem kąsał,
16  1,  5 |        osiadając na zaspach, jak wiatr wydyma z dachu długie jego
17  1,  5 |       Skręcił tedy bachmankę pod wiatr i pojechał przed się miernym
18  1,  5 |   cielska ścigających go wilków, wiatr zdarł mu z głowy czapkę.
19  1,  5 |   wierzchówka skręcała nagle pod wiatr i z rozwartymi nozdrzami
20  1,  5 |  Ściśnięte krwawe pięście biły w wiatr. Już za chwilę począł uciekać
21  1,  5 |         czapie i żółtym kożuchu. Wiatr poddymał kołtuniaste grzywy
22  1,  7 |          migotał. Suchy i ciepły wiatr chwiał miękką ruń jasnego
23  1,  7 |         i dwie jego połowy wonny wiatr z lekka kołysał. Białe ściany
24  1,  7 |  miękkich traw, które przyniesie wiatr wiosny! Kwiaty, mające się
25  1,  7 |     nadciągnął powiew szelestny, wiatr zwilgły, nasiąkły ożywczą
26  1,  7 |     ustami kwiatów. Słuchać, jak wiatr sennie przygrywa na gałęziach
27  1,  15|      tęsknota. Obce, jakby przez wiatr wiosenny przyniesione uczucie
28  1,  15|      młode trawy, przez wiosenny wiatr kołysane. Ale nim dzień
29  1,  16|          tym miejscem, gdy cichy wiatr czesał jej długie srebrnozielone
30  1,  17|   niewielkiemu wzgórzu. Wiosenny wiatr lekko poddyma pył drogi...
31  2,  2 |       się z małego ziarna, które wiatr nosi, dla drzewa wypuszczającego
32  2,  2 |    szczęście płynęły przezeń jak wiatr przez gałęzie drzewa.~Przewielebny
33  2,  2 |       jeżyły mu się na głowie, a wiatr śmiertelny owionął czoło.
34  2,  3 |          że z dwu stron leci nań wiatr z miechów. Za chwilę obalono
35  2,  4 |    szczęście płynęły przezeń jak wiatr przez gałęzie drzewa.~Przewielebny
36  2,  4 |       jeżyły mu się na głowie, a wiatr śmiertelny owionął czoło.
37  2,  6 |        niebie ani jedna chmurka. Wiatr rzeźwy ciągnął od gór, gdzieniegdzie
38  2,  7 |     piargu. Dokoła twarzy fruwał wiatr szczytowy, osadzający na
39  2,  7 |        się innym razem, że halny wiatr zastał ich na zrębie skały
40  2,  7 |        ugłaskał widok piękności.~Wiatr halny mącił las, jak mistral
41  2,  7 |       zorzę, różnobarwne obłoki, wiatr i złotą błyskawicę, gwiazdy,
42  2,  9 |      między głazami liście przez wiatr zdarte z czoła buka, jak
43  2,  11|         barwę jego twarzy gorący wiatr, przylatujący zza mórz,
44  2,  12|   przestrzeni. Północno-zachodni wiatr nadlatywał i zacichał miecąc
45  2,  12|          na miedzach po to, żeby wiatr mógł obdzierać ich posiwiałe
46  2,  12|       zbłocony, schlastany przez wiatr, przeziębły do szpiku kości,
47  2,  12|      niekiedy muskały po twarzy. Wiatr rzeźwy i coraz surowszy
48  2,  12|  szczytach drzew, przewracał się wiatr i kołysał je w prawo i w
49  2,  13|         W nocy powiał ostrzejszy wiatr od Wisłoki i odwieczne aleje
50  2,  13|      schłostania drogowego przez wiatr, jak od nawału wrażeń.~-
51  2,  15|       imię wymówione miłośnie... Wiatr zniszczenia odzywał się
52  2,  15|    wyszedł z domu. Było chłodno. Wiatr południowy wzbudził szum
53  2,  16|         z gnuśnym bezwładem. Gdy wiatr powiał z pól, leciały za
54  2,  17|     oddali, z południa, powiewał wiatr cichy i ciepły.~Trzej przyjaciele -
55  2,  17|         zjuszony koń... W porcie wiatr przyciszony. Poszarpuje
56  2,  18|     przystanął i słuchał, jak to wiatr świszcze za każdym węgłem
57  2,  21|   głębokiej znowu ulgi. Pachnący wiatr rozkosznej przyszłości wionął
58  2,  21|         się niecić na wschodzie. Wiatr nadranny ocknął się w polach.~-
59  3,  1 |           co było. Ostry i mokry wiatr polny, ciągnąc za sobą ku
60  3,  1 |         chmury.~Lecz chmur owych wiatr nie rozwiewał. Stały i stały.
61  3,  3 | iberyjczyka, konia szybkiego jak wiatr.. Otrzymał go jeszcze w
62  3,  4 |         nam wykręciła na zachód. Wiatr ustał. Powiadają, że wielką
63  3,  6 |       myśli odtrącają te trwogi. Wiatr wiosenny osuszył samotną
64  3,  6 |        Ostatni jeszcze przyjdzie wiatr i ostatnią garstkę popiołu
65  3,  6 |         głębiami. Mnóstwo z nich wiatr już obił, wicher obdarł,
66  3,  7 |         piasku, zaniesione przez wiatr na gładkie skrzyżale z marmuru,
67  3,  9 |          mnie.~Słychać było, jak wiatr szeleszcze w zaroślach nadwodnych,
68  3,  10|     pszeniczny, bardzo rozległy; wiatr już po nim ciemne smugi
69  3,  10|     kwiaty... Jego ta glina, ten wiatr, ten szum... Cała tu ziemia
70  3,  11|         okrywający stał w ogniu. Wiatr wionął i oto płomieniste
71  3,  12|        włoskiego orzecha poranny wiatr przegina. Z głębi, z rozdołu.
72  3,  14|     jesiennym obok niej, słyszał wiatr ścigający się z lotnymi
73  3,  15|      skały, było cicho i duszno. Wiatr tam nie dolatał, martwe