Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |    Nardzewski zrzuciwszy lisiurę wyszedł z sąsiedniego pokoju w lżejszych
 2  1,  2 |      cały głos i twardym krokiem wyszedł stamtąd.~Zdawało mu się;
 3  1,  3 |    gibnęła się, gdy Rafał z niej wyszedł, usłyszał szklisty szelest
 4  1,  5 |       zgasił świecę i na palcach wyszedł, cicho zamykając drzwi izby
 5  1,  7 | uśmiechnął się starszy.~- A tak, wyszedł...~- I nie pożegnał się
 6  1,  8 |        się nieboszczykowi. Rafał wyszedł do drugiej izby, która zmarłemu
 7  1,  8 |         spostrzegł, kiedy książę wyszedł i odjechał. Wówczas zlustrował
 8  1,  9 |      zaszemrało... zaszemrało... Wyszedł z jego głębokiej czeluści
 9  1,  10|      Rafała do pokoju, z którego wyszedł przed chwilą, i wskazał
10  1,  12|   Poruszony do samej głębi ducha wyszedł z kościoła. Uderzyła go,
11  1,  12|        razy ucho lwa i klucz sam wyszedł z grożącej paszczy. Wtedy
12  1,  12|         ostrze bolesne zwracała, wyszedł z tego zebrania. Unikał
13  1,  12| Nareszcie z dala, bez pośpiechu, wyszedł z tłumu oficer starszy z
14  1,  14| Saint-Charles, o domu, z którego wyszedł. Ani już mowy o powrocie
15  1,  14| przyjaciela uściskiem dłoni.~Gdy wyszedł na ulicę, deszcz zmieszany
16  1,  15|    wówczas dopiero, gdy profesor wyszedł, a miejsce jego zastąpił
17  1,  16|      odjeżdżać. Ale na spotkanie wyszedł sam stary cześnik, kazał
18  1,  16|          próżniactwa, co prędzej wyszedł i ruszył w pole, postanawiając
19  1,  16|       tej tarninie. Wstał tedy i wyszedł. Leniwie wlókł się ścieżką
20  1,  17|     kilkudziesięciu armat. Skoro wyszedł na ulicę, huczała niesłychana
21  1,  17|           Ogarnął się jak mógł i wyszedł. Żyd za nim. Mówił prawdę.~
22  2,  1 |      widoku i szmeru. Na palcach wyszedł ze swej sypialni. Sąsiednie
23  2,  1 |       przygotować posiłek.~Rafał wyszedł co prędzej. Na ulicy zapomniał
24  2,  1 |        więc widzisz...~Jarzymski wyszedł, kazał przewietrzyć sąsiedni
25  2,  1 |     oczywiste. Jużem był wówczas wyszedł z kołyski na szerszy horyzont,
26  2,  1 |  świeczka w latarni, późno w noc wyszedł w towarzystwie innych osób,
27  2,  2 |    Narzucił płaszcz na ramiona i wyszedł. W kieszeni namacał jeszcze
28  2,  2 |      wyrazem twarzy, a z ukłonem wyszedł. Rafał skosztował owego
29  2,  2 |       naręcze bukowego drzewa, i wyszedł do sąsiedniego pokoju. Była
30  2,  3 |      sekretarza do małej salki i wyszedł. Gdy za chwilę powrócił,
31  2,  9 |    zerwał się ze swego posłania. Wyszedł z koleby. Był w jakimś miejscu
32  2,  9 |        zioła. Było południe, gdy wyszedł z owej doliny. Skoro stanął
33  2,  11|          gdyby na jego spotkanie wyszedł z wilgotnych, lśniących
34  2,  12|        1804 roku Rafał Olbromski wyszedł z dolin i lasów i zmierzał
35  2,  12|       ciche półsłówka.~Karczmarz wyszedł małymi drzwiami do tajemniczych
36  2,  12|     odtrącić...~Wstał od stołu i wyszedł na dwór. Obszedłszy karczmisko
37  2,  14|         spotkanie przybywających wyszedł jegomość średniego wzrostu,
38  2,  15|        barłogu, wstał o świcie i wyszedł z domu. Było chłodno. Wiatr
39  2,  17|       uspokajać. Nic nie rzekł i wyszedł na pokład. Tam postąpił
40  2,  17|         stron. Generał Fressinet wyszedł. Dał znak. Murzyni nie spodzieli
41  2,  18|          i francuskie klątwy nie wyszedł. Jego febra udzielała się
42  2,  18|          Spomiędzy gęstych drzew wyszedł stary Cedro i brnął środkiem
43  2,  22|      wreszcie otwarły i poważnie wyszedł w mundurze z błyszczącymi
44  2,  22|  ścigłego i nie czekał, to jakoś wyszedł na cało...~To mówiąc, powtórnie
45  2,  24|         lutego generał Dąbrowski wyszedł z Notecizny i pociągnął
46  3,  1 |     Chopina.~Krzysztof Cedro nie wyszedł ze swego szeregu. Po zaprowadzeniu
47  3,  1 |          15 sierpnia. Tegoż dnia wyszedł rozkaz generała dywizji
48  3,  3 |        starych przepalonych szyb wyszedł oficer z obnażoną szpadą.
49  3,  3 |        rękawami w tyle. Tłum ten wyszedł na żołnierzy i zagrodził
50  3,  3 |       tego tłumu. Ze środka jego wyszedł wielki starzec w krwawej
51  3,  3 |       rzucił mu je nie patrząc i wyszedł na ulicę. Cała teraz pełgała
52  3,  5 |           zawołał Szulc.~- Całoś wyszedł?~- Bogu dziękować.~- Jakże
53  3,  6 | zarzuconymi na siodło wodzami, i wyszedł z szeregu, żeby rozprostować
54  3,  6 |       świeca, i skinął nań; żeby wyszedł. Wybrał drugiego i skinął
55  3,  6 |     polskiego oddziału. Gdy cały wyszedł na plac i widać było całą
56  3,  6 |          zmniejszony półszwadron wyszedł z lasu. Uszykował się na
57  3,  6 |         raptownie odwrócił się i wyszedł do pierwszego pokoju. Tam,
58  3,  6 |       Książę podpisał go i zaraz wyszedł, prędko żegnając obecnych.
59  3,  6 |          kamienne oczy. Na wargi wyszedł jad wrodzonego śmiechu.
60  3,  7 |    przedsionka, na ich spotkanie wyszedł stary kamerdyner z Grudna.
61  3,  7 |        czynnościom. Chirurg wnet wyszedł oznajmując, że chory za
62  3,  8 |        ciężkimi kroki bezwiednie wyszedł ku środkowi izby. Olbrzymie
63  3,  9 |        Pobłądziwszy w ciemności, wyszedł za most, między zabudowania
64  3,  9 |    goniec był już gotów. Generał wyszedł do niego, sam obejrzał konia
65  3,  9 |      kwatery głównej. Sokolnicki wyszedł naprzeciw i spostrzegł Pelletiera.
66  3,  9 |       płomień świecy. Sokolnicki wyszedł z izby, gdzie mieszkał,
67  3,  9 |           na głos naszych bębnów wyszedł i otoczył nas oddział pieszy.
68  3,  10|          do kogo skierowanymi, i wyszedł na taras ogrodowy. Tam zatoczył
69  3,  11|         bramę. Zwarty ich zastęp wyszedł pod wyłom i czekał tam z
70  3,  13|        ze swego miejsca i szybko wyszedł z kościoła. Rozkosz mu sprawiało
71  3,  15|           Kapitan skinął głową i wyszedł. Cedro udał się do swoich
72  3,  16|          szykujące się do bitwy. Wyszedł przed front i gromkim głosem