Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |  spomiędzy obłoków i wówczas nie słychać było nic a nic.~Naokół stały
 2  1,  1 |      straszne, przeraźliwe oczy! Słychać jej sepleniący syk, zdławiony,
 3  1,  1 |         pasa podwójne pistolety. Słychać jeszcze szept modlitw matki...
 4  1,  1 |         saniami trzaska. W lesie słychać niepojęte głosy... Cały
 5  1,  1 |     szepnął do siebie.~W istocie słychać już było dźwięk dwu głosów,
 6  1,  1 |    zdrajca, nakłada, a ją zawsze słychać: idzie równo lasami jak
 7  1,  1 |    zaczął się ubierać. Na dworze słychać było gwar ludzki, szczekanie
 8  1,  2 |     pieśni. Więc z jednej strony słychać było tkliwe dyszkanty damskie:~
 9  1,  2 |    bardziej. Bliżej, rozgłośniej słychać było jedną i drugą kapelę.
10  1,  2 |        na deszczu, na wichrze, i słychać kłapanie. A oczu strach
11  1,  2 |         tego wyrazu do upadłego. Słychać było tylko śmiech i krzesanie
12  1,  3 |         stanął na lodzie.~Naokół słychać było chrzęst strzyży; chlustanie
13  1,  3 |     widma szli przez tę stancję. Słychać było tylko bicie ich serc...
14  1,  5 |         kuchni zgaszono łuczywo. Słychać było, jak drobny śnieg sennie
15  1,  5 |     próżnię z wysokości obłoków. Słychać było stękanie całych poręb,
16  1,  6 |      chery, nawiewy i chachaice.~Słychać było, jak krokwie nad dymem
17  1,  6 |   rozmówców oddalały się wciąż i słychać je było jak przez grubą
18  1,  8 |         u księcia pana co nowego słychać?~- Nic nie słychać. Nudzę
19  1,  8 |        nowego słychać?~- Nic nie słychać. Nudzę się... Poluję, czasami
20  1,  8 |         Wóz odjechał z powrotem. Słychać było klekot jego kół, oddalający
21  1,  10|      Panował tam gwar jak w ulu. Słychać było śmiechy, okrzyki i
22  1,  11|        coraz straszniejszym. Nie słychać już było słów, które z krwawych
23  1,  16|       echo Urysiowego kilofa, że słychać wołanie Michcika...~Kiedy
24  1,  17|   baterii austriackiej paraleli. Słychać było głuche stękanie odwiecznych
25  1,  17|       martwych kątach narożników słychać było ciosy i jęki. Kompania
26  2,  1 |   panowała cisza tak głęboka, że słychać było szelest liści upadających
27  2,  1 |       wychodziły na puste place, słychać było zgiełk rozmów czy swarów.~
28  2,  1 |       kareta poleciała w zaułek. Słychać było przez chwilę rozpaczliwe
29  2,  2 |           W przyległych pokojach słychać było gwar rozmów osób grających
30  2,  2 |         cicho, że ledwie go było słychać. - Skierujmy dusze ku wzniosłości!
31  2,  6 |    otoczone bogactwem kwiatonów. Słychać było, gdy konie szły pod
32  2,  7 |       dolin ku niebu, a w którym słychać jakby śmiganie olbrzymich
33  2,  12|        między domowymi ścianami. Słychać było nieustające poświstywanie
34  2,  13|        rozwarły się z trzaskiem. Słychać było zajadłe naszczekiwanie
35  2,  17| wrzeszczą, że to w szeregu całym słychać. Kiszki w nim takiego marsza
36  2,  17|   niezapomniany dźwięk, w którym słychać głos znajomy, jakoby prędkiego
37  2,  19|        cichnie, przygasa, upada. Słychać jeno głuche krążenie szeptu.~
38  2,  19|      wrócił z wolna po schodach. Słychać było w śmiertelnej ciszy,
39  2,  22|      było.~- O bitwie jakiej nie słychać?~- Co nie ma być słychać?
40  2,  22|         słychać?~- Co nie ma być słychać? Gonią się z miejsca na
41  2,  24|        Prusacy rozpierzchli się, słychać było szczęk walki i chlustający
42  2,  24|           Wrzawa jeszcze trwała. Słychać było w lasach i mgle od
43  3,  1 |    zwłoki, w kłus, pod Szczytno. Słychać było stamtąd strzały i łoskot
44  3,  1 |        bo o nieprzyjaciołach nie słychać było w tej stronie. Ale
45  3,  1 |       przenikał. Zdawało się, że słychać w nocy pogwary przedwiecznych,
46  3,  1 |  wieczorne Gotów idących w Ibery słychać o zmroku. Idą w pylnych
47  3,  2 |         te ognie? Wróg czy swój? Słychać było naszczekiwanie psa...
48  3,  2 |         korowody puchu i pierza. Słychać było gwar przeważnie francuski,
49  3,  3 |         skradali się towarzysze. Słychać było tylko ich gorące, spracowane,
50  3,  3 |       milczeniu pędziła na górę. Słychać było łoskot drewnianych
51  3,  3 |       Pałacu Inkwizycji świętej, słychać było łomot pracy, szczęk
52  3,  3 |       ciemności. Łoskot siekiery słychać było jako głuchy, natrętny
53  3,  4 |    znicestwiały i pierzchły. Nie słychać nic, nie słychać nawet krzyku
54  3,  4 |  pierzchły. Nie słychać nic, nie słychać nawet krzyku poganiacza
55  3,  4 |        się w jaskinię rany. Wtem słychać, słychać...~Słychać, co
56  3,  4 |     jaskinię rany. Wtem słychać, słychać...~Słychać, co się dzieje
57  3,  4 |         Wtem słychać, słychać...~Słychać, co się dzieje w uszach
58  3,  4 |  zobaczyć, co też tam w Olszynie słychać. Czy też zdrowi, czy ojciec...
59  3,  5 | podprowadzano konie, w stajniach słychać było rżenie i wrzawę. Za
60  3,  5 |       dawać brygantom pardonu! - słychać było w ciemności głos Niezabitowskiego.~
61  3,  6 |        głuchy tętent kilku koni. Słychać było kroki osób niecierpliwie
62  3,  7 |         gdyż od strony Piaseczna słychać było coraz bliżej strzały
63  3,  9 |          już nad lasami. Z obozu słychać było komendy i pieśni. Wnet
64  3,  9 |        Rafała:~- Stój przy mnie.~Słychać było, jak wiatr szeleszcze
65  3,  10|        ganek szeroko rozwarte... Słychać było muzykę, śpiew, oklaski.
66  3,  10|         szczęścia we wzroku tym, słychać ją było w śpiewie. Ta pieśń
67  3,  11|         od krzyku. Trzask w niej słychać wszechmocnego pożaru...
68  3,  13|           sczerniałych obrazach. Słychać w ciszy jakowyś szept...
69  3,  13|         Ułany wpadły do wnętrza. Słychać było stamtąd ich krzyk.
70  3,  14|         obok, za urwiskiem ścian słychać było ciężkie łomotanie żelaznych
71  3,  17|         i drzwi. Przez całe lato słychać było łoskot siekier, a już