Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |       odpowiedział też na to pytanie, lecz zadał inne:~- Czy wielmożny
 2  1,  2 |             dla niego już nie zabawą, lecz wybuchem radości, pląsaniem
 3  1,  5 |           tylko powiernicą szczęścia, lecz i dobroczynną potęgą, która
 4  1,  5 |             dziewicze, płonące ciało, lecz jakby żywe szczęście, ucieleśniony
 5  1,  7 |             że nie miłość ma w sercu, lecz tylko pragnienie śmierci.
 6  1,  7 |               duszę, nie umrze teraz, lecz dopiero po nieskończonych
 7  1,  8 |               a wracają nie do mózgu, lecz do serca, i walą się w spracowane,
 8  1,  10|              nie dźwigać z tej ziemi, lecz na skrzydłach lecieć ku
 9  1,  11|               jui jak samo szczęście, lecz złowrogo dźwięczał jak straszny
10  1,  12|         Ogarniało go nie współczucie, lecz właśnie pogarda względem
11  1,  12|      Wszystkie dokoła łodzi nie fale, lecz kręgi i okrągłe zwoje wody
12  1,  13|            Werony, które nie chłodem, lecz rzeźwością owiewa i dodaje
13  1,  13|          księgi pisała się nie krwią, lecz za cenę dziesięciu tysięcy
14  1,  14|                nie z mądrości cudzej, lecz ze siebie, ze swego własnego
15  1,  14|      najgłębszej calizny swych myśli, lecz nagle zamilkł. Ujrzał w
16  1,  17| najsubtelniejsze nie na zewnątrz nas, lecz w głębi duszy. Nie pochwyci
17  1,  17|              młynów nie głód jeszcze, lecz doskonały półgłodek, gdy
18  1,  17|        żelaznym a cichym nie wbiegła, lecz zaiste wskoczyła jak pantera
19  1,  17|             bitwa nie na bagnety już, lecz na kolby. Rozwścieczona
20  2,  1 |            się spod wzroku opiekunów, lecz wykwintny, zimny i pewny
21  2,  1 |             salony mieszkalnego domu, lecz męskie, kawalerskie pokoje.
22  2,  1 |               w prywatnym mieszkaniu, lecz zgoła gdzie indziej -z cicha
23  2,  1 |             cześć psiarni w Oleśnicy, lecz i na cześć kurnika w Pacanowie!~
24  2,  2 |          która narzucać się nie chce, lecz przyjętą być pragnie, że
25  2,  2 |             wyobraziciele dwu kultów, lecz zaiste dwa olbrzymie symbole,
26  2,  2 |               łożu i nie wstawać już, lecz na wieki umrzeć.~Katodos
27  2,  2 |              najlepszego towarzystwa, lecz i poprawnym mularzem.~Nikt
28  2,  4 |              najlepszego towarzystwa, lecz i poprawnym mularzem.~Nikt
29  2,  6 |            nie biło w jego piersiach, lecz drżało, ręce same się splotły
30  2,  7 |               było, co być "powinno", lecz wynurzało się wszystko,
31  2,  9 |             wyrok. Słyszał nie słowa, lecz przeraźliwy sens wyroku.
32  2,  9 |               już zdrowa krew ludzka, lecz że błyskają i trzeszczą
33  2,  9 |             jego zmysłów nie wiatrem, lecz żywym zbójcą, który się
34  2,  10|              na cię nie wątłą trwogę, lecz smycz zgłodniałych nędz
35  2,  10|         trumnę.~Nie jest już wichrem, lecz topielcem wywleczonym za
36  2,  17|            nie krokiem paradnym szło, lecz żeby go odmieniło na prędki.
37  2,  18|               głębi cielesnego serca, lecz z dna duszy wypłynęła krótka
38  2,  18|         siostrę i nie za duszę matki, lecz za one niskie i mokre zagony,
39  2,  20|            swą kwaterę nie we dworze, lecz w chłopskiej chacie. Patrol
40  2,  20|               ta nie zmniejszyła się, lecz wzmogła, że teraz stała
41  2,  21|      gospodynię radości ani zachwytu, lecz bezradną, stratowaną rozpacz.
42  2,  22|           szlufy i brzmiącego tytułu, lecz dla służby! Przecie to i
43  2,  24|              za to dawał mu nie buty, lecz trzewiki. Tym porządkiem
44  2,  24|            choć nie w jednym szeregu, lecz jeszcze razem. Kazano wojsku
45  2,  24|               siły zbrojnej polskiej, lecz tylko generała dywizji i
46  3,  1 |          Cesarza na oczy nie widział, lecz teraz w nocach wędrowania
47  3,  1 |                jakoby odległe chmury.~Lecz chmur owych wiatr nie rozwiewał.
48  3,  1 |          rozsadził żyły na skroniach. Lecz huk przeleciał za góry,
49  3,  1 |             ściska boleść straszliwa, lecz łzy nie ujmą piersiom żałoby.
50  3,  1 |              dna. Noc nad nią ciężka.~Lecz oto jedno słabe a pożądliwe
51  3,  2 |              Szedł nie drogą na Irun, lecz krótszą, prowadzącą wprost
52  3,  2 |           światła, nie drzwi otwarte, lecz jakby szeroka czeluść kwadratowa,
53  3,  3 |             natrze ćwiczony batalion, lecz lud potęgą fanatyzmu przeistoczony
54  3,  3 |              chwili nie jak człowiek, lecz jak bezcielesne pożądanie
55  3,  3 |         zrozpaczone, nie żołnierskie, lecz zaiste babskie. dziewczyńskie,
56  3,  3 |               jeszcze w to przejście, lecz podzielony na dwa oddziały,
57  3,  4 |             nie jak rzeźby z marmuru, lecz tak jakoby maszkary sztucznie
58  3,  4 |          wywala się i bucha nie woda, lecz ogień. Huczy krew. Lodowaty
59  3,  6 |               zwierz gotowy do skoku, lecz ludzie dobrze wiedzieli,
60  3,  6 |               to nie on myśli o ojcu, lecz że sam jest starcem zgrzybiałym
61  3,  6 |    przypiaskowy. Rola nie lgnęła już, lecz nawet z lekka pyliła. Koń
62  3,  6 |            kupę jął nie komenderować, lecz przewodzić, jako szlachcic
63  3,  6 |                I oto z nagła ucichły. Lecz w tejże samej chwili wyszły
64  3,  8 |              do fortyfikacji Modlina, lecz wyjść poza nie od strony
65  3,  8 |               w kraj nie jako oficer, lecz jako zwiastun!~- Prawdę
66  3,  9 |       najpłytsza. Prąd leciał wartko, lecz widać było piasek na dnie.
67  3,  10|               był słyszał przed laty, lecz piękny głos młodej, zażywnej
68  3,  10|              Skarżyła się nie słowem, lecz dźwiękiem samym, szeregiem
69  3,  12|               o czym tyle lat marzył, lecz jako wymazany z list pułkowych...
70  3,  14|           ponad głowę siłą nie swoją, lecz jakoby sześciu ludzi, i
71  3,  15|              rzeczy, bo nie oni jego, lecz on ich podejmuje: ma ze