Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |           A ślepie u niego - żywa krew! Drugi trzyma za lewe ucho;
 2  1,  1 |            jak żołędzia łupina, a krew człowiekowi w żyłach zmarzła
 3  1,  2 |        Krzesał hołubce jak żaden. Krew w nim kipiała.~- Olbromszczak... -,
 4  1,  2 |    aprobatą i poklaskiem.~- Dobra krew...~- Widać zaraz, że dumna
 5  1,  2 |      panny Helenki. Oprzytomniał. Krew zbiegła mu do serca. Głos
 6  1,  3 |       słabły. Pot lał się z czół. Krew biła w skronie.~Drewniany
 7  1,  3 | odległości, ujrzał błysk ostrza i krew, ale niezwłocznie spostrzegł,
 8  1,  3 |         siebie, a drugą, z której krew rzygała, trzymał obiedwie
 9  1,  3 |     białych nosów obudwu lała się krew, z ust toczyła piana, z
10  1,  4 |       jegomość tatuńcio rozkazał.~Krew zakipiała w młodzieńcu.
11  1,  4 |        złych, nikczemnych, jakoby krew zgniła, co się z ciężarem
12  1,  5 |       swej celi. Głowa płonęła, a krew biła w skroniach. Dusił
13  1,  5 |      zagrzała się tęgo, że w niej krew kipi. Wkrótce, jak się tego
14  1,  5 |        gardła charczą i wyrzygują krew, że w ciemnych jaskiniach
15  1,  5 |   gardziel, jak chłepce płomienną krew i mlaszczącym pyskiem źre
16  1,  5 |       jego ust. Buchnęło jak żywa krew z przerwanej żyły. Ujrzał
17  1,  5 |       piersi i skrzepła, zastygła krew znowu broczyła. Świtało.
18  1,  6 |   potrajał swą szybkość. Obłąkana krew wydarła się ze swych upustów
19  1,  7 |        badyli krążyć będzie nasza krew i nasze ciało.~O woniejąca
20  1,  7 |         mnie bagnetami Prusaki... Krew mię uszła... Leżałem między
21  1,  8 |   krwotoki. Felczer z Włoszczowej krew mi puszczał kilkakroć, ale
22  1,  8 |           Na wargach pokazała się krew, a pot kroplisty na czole.
23  1,  8 |         do ran moich wylewających krew zropiałą, aż do wzdrygnień
24  1,  10|        poza krzesłami! Cóż wtedy?~Krew mu uderzyła do głowy...
25  1,  11|           kapelusz i złote włosy. Krew w nim kipiała. W pewnej
26  1,  11|           bliżej do kłamcy. Wtedy krew z wolna ustawać zaczęła
27  1,  11|   rozbitej czaszki, z nosa, z ust krew ciekła. Wargi miał czarne,
28  1,  11|      Rafała uległy zaciśnieniu, a krew ich zamieniła się w dziki
29  1,  13|      prowadziła! Żyły będą pękać, krew zza pazurów tryśnie, ale
30  1,  14|         na całej ziemi dymiła się krew wylana. O, nie! Kocham wojnę!
31  1,  17|          które korzeniami wyssały krew tysiąca rycerzy. Cicha,
32  1,  17|        samo, ,jak wsiąka w ziemię krew zastrzelonego człowieka.-
33  2,  1 |       znalazłem. Nawet szczątków. Krew zmoczyła spłacheć piasku
34  2,  2 |      silnych wzruszeń, niby młoda krew z rany zadanej żegadłem
35  2,  5 |          ruchome są i żarliwe jak krew, kiedy wytryśnie ze świeżej
36  2,  9 |     tłukła się o kamienie i bujna krew znowu broczyć zaczęła na
37  2,  9 |        jego nie płynie już zdrowa krew ludzka, lecz że błyskają
38  2,  9 |        ciało zabitej. Spostrzegał krew zaschłą na kamieniach i
39  2,  10|           stanie wspomnieć... Zła krew zalała mu mózg i ogniem
40  2,  12|        samo wspomnienie więzienia krew ścinała się w jego żyłach.
41  2,  17|          dziś, a cóż wtedy! Młoda krew była w żyłach i wrzący honor
42  2,  17|       rowy i murowane fosy, co je krew naszych braci zbroczyła.
43  2,  17|          na policzkach ciec wolno krew rzadka, czerwonoruda. Nogi
44  2,  17|       Dwanaście lat my przelewali krew w zawrociach świata. Bracia
45  2,  19|         szelmowska, widzisz pani. Krew takiego kłuje cięgiem: idź,
46  2,  20|          życie by w nas zastygło, krew by stanęła w biegu.~- Czyż
47  2,  20|          poczęła wrzeć i rwać owa krew odmienna, jakby cudza, tryskająca
48  2,  20|        jako świst stalowej rózgi. Krew wolno spłynęła do serca.~
49  2,  21|      Bielmo zasłaniało mu oczy, a krew ostygła w żyłach. Zdawało
50  2,  21|        ust waliła się falą ciemna krew. Oczy już zaszklone bielmem
51  3,  1 |      Roland zadął w róg złoty, że krew czerwona z ust mu buchnęła,
52  3,  1 |       starą twierdzę, której mury krew tylekroć zbroczyła.~Krzysztof
53  3,  3 |      Rzygnęła z przebitych piersi krew. Wał trupów zagrodził wejście.
54  3,  3 |    pierwsze głowy i piersi. Jasna krew strugą ściekała po cegłach
55  3,  3 |        Rozwarł przerażone oczy... Krew lodem się ścina. Cudowne
56  3,  3 |          dywany posadzki rzygnęła krew. Woltyżerowie wpadali koleją.
57  3,  3 |          w spazmach śmiertelnych. Krew strugą, jak pąsowy wąż wijąc
58  3,  3 |       siebie nawzajem zębami żywą krew, dusili się kolanami, darli
59  3,  3 |          schodach, którędy ścieka krew...~Wszczepił mu we włosy
60  3,  4 |           woda, lecz ogień. Huczy krew. Lodowaty strach błądzi
61  3,  6 |          odpiął rozwalony mundur, krew bujną falą broczyć zaczęła
62  3,  6 |            nie tylko jako ciało i krew, nie tylko jako piękność,
63  3,  6 |        pachą i na boku krwawi, że krew idzie w bandaż obficie.
64  3,  6 |           wypływają wnętrzności i krew się wali. Odszedł stamtąd
65  3,  7 |      łóżka.~- Leż spokojnie.~- Za krew, co bluznęła z tysiąca kilkuset
66  3,  9 |      dźwignął głowę naród wojska. Krew odpłynęła od serc i na swój
67  3,  9 |        walczących zachowali zimną krew i niezłomne bohaterstwo.
68  3,  16|   zwłokami, wpijały się w zaschłą krew rany. Słońce płomienne już
69  3,  16|          straszliwy. Gniew pognał krew. Ale z wolna ją uciszyła
70  3,  16|           pod nim płonie od żaru. Krew się już wzdyma i skórę rozsadza.
71  3,  16|           Komar i mucha ssie jego krew sprawiedliwą. Idźcież mu