Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |            jeleń stary, wielki jak koń cugowy i okropnie piekny.
 2  1,  2 |         jakoby na ptasie skrzydła. Koń niósł go wskroś tych zasp,
 3  1,  3 | pałąkowatych nogach, ale silny jak koń. Długo służył w kawalerii
 4  1,  5 |        wyrwać okiennice, tupie jak koń po słomianej strzesze...~
 5  1,  5 |             Tak.~- Gdzież on jest? koń?~- W kuźni stoi przy żłobie.~-
 6  1,  5 |         przeraźliwym sapaniem, jak koń, zwalił się na niego. Rafał
 7  1,  6 |       uździenicy. Starzec siadł na koń i ukazał się na nim w całej
 8  1,  7 |      niewidzialnego komara. Czasem koń głośniej. chrupnął albo
 9  1,  8 |       skazujesz na los wozu, który koń ciągnie.~- Słowa, słowa...~-
10  1,  11|           do sytu z prostactwa, co koń skoczy ruszano dalej. Francuzi
11  1,  11|   wściekłości, zatrząsł nim całym. Koń, szarpnięty z całej siły,
12  1,  11|         Słońce zachodziło za lasy. Koń szedł noga za nogą. Rafał
13  1,  11|        smagał mu kłęby i brzuch... Koń stęknął głucho, wspiął się,
14  1,  12|       spływał na dół drugi z rzędu koń grecki. Liny sprężyście
15  1,  12|         wolna po blokach, a wielki koń, ważący blisko dwa tysiące
16  1,  15|    sylogizm i dowiódł wreszcie, że koń Aleksandra był obdarzony
17  2,  9 |          swych siodeł. Skoczyli na koń, dobyli szabel i poprowadzili
18  2,  14|       jeździłeś?~- Na karym.~- Mój koń kochany! Chodzi?!~- Chodzić
19  2,  14|           niego pierwszego dnia?~- Koń uważny, mądry... Reszta
20  2,  17|             jakoby dziki, zjuszony koń... W porcie wiatr przyciszony.
21  2,  20|             Za Pilicą cały kraj na koń siada!~- Tak... słyszałam.
22  2,  20|      waszmość, kiedy o siadanie na koń idzie, zawsze pierwszy? -
23  2,  21|      lecącego w skok. Przycupnęli. Koń przeleciał.~- To z drugiego
24  2,  22|      pociechą, że jegry siadają na koń i że wciągają na siodła
25  2,  22|           poza siebie, pomknęli co koń wyskoczy. Drzewa leśne tylko-tylko
26  2,  22|          języka, od razu siedli na koń i przybyli w miejsce wskazane.~-
27  2,  22|          rasy. Mamy to, co kazali: koń, powiadają, dobry, mocny -
28  2,  23|            Dąbrowski. Ciężko szedł koń cisawy pod jego olbrzymią
29  2,  24|        musztry, szyku i porządków. Koń jego nie był nadzwyczajny,
30  2,  24|       przemokłych, wskakujących na koń w popłochu. Rzucił się za
31  2,  24|       Wzięli jeńców we środek i co koń skoczy popędzili środkiem
32  2,  24|            wstrzymał się i stanął. Koń jego robił bokami. Zgrzany
33  3,  1 |        kazał trąbić gwałtownie "na koń" i w mgnieniu oka cała siła
34  3,  1 |       zrywali z ziemi i siadali na koń wśród wrzasków, przekleństw
35  3,  1 |          zatrąbią wsiadanego: - Na koń! Wiara myślała, że w mieście
36  3,  1 |     podniósł, już ułani siadali na koń, żeby do Lignicy iść spać.
37  3,  1 |           wiara śpi. A skoro on na koń siada, będziemyż to spać?
38  3,  1 |      rozlegało się trąbienie - "na koń", gdy szwadrony ludzkie
39  3,  2 |          go nie utracić na drodze. Koń trząsł się z gorączki, stawał
40  3,  2 |         śmieje się jak jego wierny koń, zdychający na pampeluńskiej
41  3,  2 |          sobą psa... Daleko zarżał koń... Czyj też to koń? Znowu
42  3,  2 |          zarżał koń... Czyj też to koń? Znowu cisza. Przerwało
43  3,  3 |            gór ziemi Monnegros, co koń skoczy przebiec chłodne,
44  3,  3 |      biegając tam i z powrotem jak koń w kieracie - jakie też to
45  3,  6 |          się torfowiska, w których koń od samego brzegu po tybinki
46  3,  6 |   Olbromski wesoły był tego ranka. Koń pod nim zdrowiem parskał
47  3,  6 |     kapitan cicho, sekretnie.~- Na koń!~Rafał bezwiednie, z oczyma
48  3,  6 |      patrol leciał na spotkanie co koń skoczy. Oficerowie gnali
49  3,  6 |            w gorset, podsadzony na koń, zasiadł w kulbace nikiej
50  3,  6 |           się z otwartego miejsca.~Koń Rafała stał w płytkiej wodzie
51  3,  6 |            czuby kit adiutanci. Co koń skoczy przeleciał jakiś
52  3,  6 |    wyjątkiem Raszyna i Michałowie, koń nie zgruntuje, chyba za
53  3,  6 |           zdał raport dowódcy i co koń skoczy pognał na Puchały
54  3,  6 |         lecz nawet z lekka pyliła. Koń szedł po niej ostrą ryścią,
55  3,  6 |        spiął Bratka ostrogami i co koń skoczy poleciał prosto ku
56  3,  6 |       bolesny żal tknął jeźdźca... Koń jego leciał po stratowanej,
57  3,  6 |     potężną siłą osadziwszy konia. Koń ów chwytał dech ze świstem,
58  3,  6 |           wywalając w niej dziurę.~Koń ułana trwożnie zadreptał
59  3,  6 |         które niedawno leciał jego koń, Rafał ujrzał na prost siebie
60  3,  6 |             ale tuż o kilka kroków koń jego potknął się na leżących
61  3,  6 |           co to za jedni, gdy wtem koń jego skoczył, cisnął się
62  3,  6 |       strzemion i zlazł na ziemię. Koń jego drżał cały. Kłęby jego
63  3,  6 |      okrzykami chwały.~On siadł na koń i otoczony swym sztabem
64  3,  7 |      czarną i posępną od znużenia. Koń jego cały był w pianach.
65  3,  10|      drożyną-miedzą ku gościńcowi. Koń pod nim stał właściwie na
66  3,  10|            Olbromski Rafale! Co za koń! co za statura! Wyglancowali
67  3,  11| kapitulnego Kamienia; za chwilę co koń skoczy pędził z rozkazami
68  3,  12|       obadwaj do koni. Ale zarówno koń Rafała jak Michcika był
69  3,  15|        żartuj zdrów! Wyglądasz jak koń andaluzyjski, dobrze pasiony
70  3,  17|           niech go pioruny! Cóż za koń! - nie mógł Rafał powstrzymać
71  3,  17|     skromnie wtrącił Cedro.~- Ależ koń!~- Musiałem dobrego konia