Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |       Tęsknota, jaka mogłaby zdusić życie; osiadła w jego oczach i
 2  1,  1 |             mieszkać! Tu to dopiero życie.~- Tu wolałbyś mieszkać?
 3  1,  2 |         niejedno już zapewne długie życie, całkowite, od kolebki do
 4  1,  2 |          Zdrowie, młodość i kipiące życie przemieniły ten taniec w
 5  1,  3 |             wszystko wiedział, Znał życie każdego wychowańca jak własną
 6  1,  4 |            Od niej inne zaczęło się życie. Budził się i zasypiał wzburzony.
 7  1,  4 |           wcielone w jego duszę jak życie.~Ćmiły się te oczy od wichrów
 8  1,  5 |             się, wodzić na śmierć i życie ze zwierzem. Był to pod
 9  1,  7 |             słowami. Było to drugie życie, bardziej rzeczywiste, bardziej
10  1,  7 |       nadzieje, decyzje, stanowiące życie ducha. Rzeczywistość była
11  1,  7 |            w których samoistne tkwi życie. Spotykając martwe przedmioty,
12  1,  7 |            nią oczy pełne łez. Całe życie przeszłe i przyszłe, wszystko,
13  1,  7 |             że wzajem słyszeli, jak życie w każdym z nich płynie...~
14  1,  8 |             o tutejsze, ale o tamte życie... Uryś nie pamięta, nie
15  1,  8 |          zapytał się Urysia o tamte życie, o wieczność... Co jest,
16  1,  8 |         niego powab niewymowny. Ich życie; opuszczone przez ludzi,
17  1,  8 |    Czemużbyś się wzdragał patrzeć w życie i poić nim, pókiś młody?
18  1,  8 |        mieszać się i wchodzić w twe życie... Tylko... Na jednej ławce
19  1,  8 |            nabrały blasku. Ujrzałem życie, ujrzałem je całe. Trzeba
20  1,  8 |       pierwsza moja myśl była: inne życie. Już mię surowe twoje obowiązki
21  1,  10|           ich czoła. Cóż warte było życie całe? - mówiły te zmarszczki -
22  1,  10| Odzwierciadlało się w nich wszystko życie duszy. To, co każdy człowiek
23  1,  11|                           Egzekucja~Życie w Grudnie płynęło jak romans
24  1,  12|          zapytuje o lata ubiegłe, o życie przebyte, o szczęście odepchnięte,
25  1,  14|            nie rozbiło się w gruzy. Życie szło, pędziło naprzód, wrzało
26  1,  14|            przejść przez to krótkie życie jak obserwator? Nic nie
27  1,  14|             ludzkiej śmierci. Toteż życie bez wielkiego czynu jest
28  1,  14|           nędzą i głupstwem. Takież życie przepędza kuna, pies, motyl.
29  1,  15|        tańce wciągnęło go i porwało życie publiczne w kafenhauzach,
30  1,  17|           sny niezapomniane na całe życie, w których zamknięte są
31  1,  17|    przebiegł jakieś inne, całkowite życie od jego początku do końca.
32  1,  17|        dowódcę.~- Zapewniam każdemu życie... - wycedził marszałek.~
33  1,  17|          ich bracia.~- Dawaliśmy ci życie za naszą sprawę i honor.
34  2,  1 |           mnie. Wystarczało mi samo życie człowiecze, nasze obecne,
35  2,  1 |             zyski. Co to dla niego! Życie tak wystawne wymaga sum
36  2,  6 |        oboje, jak straszliwie i nad życie się kochali. Gdyby jedną
37  2,  7 |            historie". Rafał malował życie swoje, rozpowiadał o świecie,
38  2,  10|          pośli na zbój. He, to było zycie honorne! Śli my w Polskom
39  2,  12|             jest moje dotychczasowe życie. Tylko ja sam mogę je odtrącić...~
40  2,  14|         świat, rozumieć europejskie życie. Powinniśmy iść do Niemców!
41  2,  15|         chęć: nie być...~Otaczające życie, zarówno bliskie jak dalekie,
42  2,  15|           błogosławionym cudem jest życie, jak dziwnymi sposoby godzina
43  2,  17|              to żywot. Darować komu życie czy mu je skrócić-jedna
44  2,  18|            uradzono, zaraz weszło w życie. Osiodłane w nocy konie
45  2,  18|          ale darować kiedy niekiedy życie również nie zawadzi. Wszystkich
46  2,  19|             kamasze ich!~- Darowali życie.~- Darowali życie, darowali
47  2,  19|          Darowali życie.~- Darowali życie, darowali życie.~Kat po
48  2,  19|            Darowali życie, darowali życie.~Kat po raz trzeci wszedł
49  2,  20|          emocji. Bez tego lekarstwa życie by w nas zastygło, krew
50  2,  20|            życia, nie, zaiste, całe życie! Ogarnięty bezrozumem i
51  2,  21|                  Przysięgam na moje życie, na mój honor, na dobrą
52  2,  22|        ludzie nietutejsi, obcy. Jak życie nasze, my za Pilicą nie
53  2,  22|           ognisk domowych, narażają życie - pragnąc dotrzeć do Częstochowy,
54  2,  23|     pierwszym, w którym każdy z was życie swoje poczyna...~Ścisnął
55  2,  24|    gorączkowe, rzec można, namiętne życie. Zwożono jeszcze broń, skóry,
56  3,  1 |      widział tylu. Nie nęciło go to życie.~Dla takiego ideału porzucić
57  3,  3 |             rzeki Ebro. Wiódł teraz życie na spalonych od słońca wyżynach
58  3,  6 |           jak oczy daleko zasięgną, życie się rodzi. Tyle już lat
59  3,  6 |         rodzi. Tyle już lat to samo życie się rodzi... Tylko już Piotr
60  3,  6 |          jej z dobrotliwą mądrością życie. - Tyś już jest popiół,
61  3,  6 |       zaczął się bój na śmierć i na życie. Ci, którzy szli groblą,
62  3,  8 |        Takim już warchoł. Na tym mi życie zeszło. Oto, mości książę,
63  3,  9 |         pułk. Dziś mamy drugi maja. Życie musimy postawić na kartę,
64  3,  9 |        ciemność i przez milczenie w życie swoje, w dalekie miejsce
65  3,  11|          osłaniały skupione, ubogie życie ludzkie od słot i wichrów!
66  3,  13|           nie za darmo sprzedał swe życie. Rafał przypadł ku niemu
67  3,  15|             milsza...~- Dlaczego?~- Życie mi tu zmierzło do cna -
68  3,  15|       drogich winach - ani słowa.~- Życie mi uratował. - Gdzie?~-
69  3,  15|             dobrodziejstw. Niejedno życie ode mnie wyprosił. Całym
70  3,  17|       cieszył się jak dziecko. Nowe życie zakładał tu sobie, mocne