Tom, Rozdzial

1501  2,  20|             należy pójść niezwłocznie do pałacu. Udali się tam piechotą.
1502  2,  20|             naprawdę, zraniłoby go to do głębi jak rozkosz wydarta.~
1503  2,  20|             naturalnie... Mam przecie do niej bilecik, rekomendujący
1504  2,  20|             zupełnie otwarte i wiodły do ciemnej sieni. Zajrzeli
1505  2,  20|               prawo, zajrzeli na lewo do pokojów służebnych, aż wreszcie $
1506  2,  20|               z Krakowa i mają sprawę do pani dziedziczki, jął krzątać
1507  2,  20|             zaprowadził ich nareszcie do pokojów. Znaleźli się w
1508  2,  20|            który, zdawało się, służył do mierzenia długości trwania
1509  2,  20|       zaciśnięte zęby szeptał w głębi do siebie:~- Milcz, milcz...
1510  2,  20|               zielony blask wpadający do głębi ciemnika, i oddać
1511  2,  20|              nowych dla niego od stóp do głów znajdował swoją własną
1512  2,  20|              uśmiechem na ustach. Coś do niego mówił Krzysztof. Nie
1513  2,  20|             swego miejsca i nachylony do płomienia świecy, który
1514  2,  20|        niekiedy zwracał się odruchowo do Rafała, żeby mu zakomunikować
1515  2,  20|               chwile, które pozostały do odjazdu. Cieszył się, że
1516  2,  20|             pocieszycielką:~Idę sobie do wojska - i kwita! Będę sobie
1517  2,  20|             tym przybyciu wojska idąc do pałacu... - rzekł Cedro
1518  2,  20|          wojna! -rzekł nachylając się do Rafała ze swym entuzjastycznym,
1519  2,  20|             tym famy niż prawdy, a co do cesarza, to uwielbiam tylko
1520  2,  20|             piękna pani zwracając się do Rafała.~- Tak... - rzekł
1521  2,  20|              i nieswoim zdaje się, że do konia byłem i jestem stworzony.~
1522  2,  20|          uszanowanie czy sama dążność do naprawienia złego. Ale zarazem
1523  2,  20|       uczuciem pierwiastkowym płynęła do piersi wonnymi falami nieprzezwyciężona
1524  2,  20|              A kiedy dochodził prawie do obłąkania nie wiedząc, co
1525  2,  20|          dodał szeptem, zbliżając się do Krzysztofa.~Kiedy ci dwaj
1526  2,  20|            rózgi. Krew wolno spłynęła do serca.~W chwili gdy dwaj
1527  2,  20|             rozmawiający zbliżyli się do stołu, pani Ołowska otwarła
1528  2,  20|             tak...~Podczas wieczerzy, do której w jednym z sąsiednich
1529  2,  20|             Ołowskiej doprowadzała go do szaleństwa. Toteż prawie
1530  2,  20|          poprzez czas i przestrzeń aż do błękitnych krain, których
1531  2,  20|              nie ma, i była żalem nie do zniesienia rozważającym,
1532  2,  20|          żmijo! Wzniesiesz znowu rękę do ciosu? To i cóż stąd? Dotknąć
1533  2,  20|            odtrąceniem, przycisnąć ją do piersi i złote włosy mieć
1534  2,  20|            kiedykolwiek chciał wrócić do tego domu. Spełni to dobrowolnie,
1535  2,  21|            Niemiec nie pomylił się co do osoby gospodarza. Kalwicki
1536  2,  21|              wśród ukłonów prowadzili do salonu.~Tam już rozstawione
1537  2,  21|              dam okolicy. We drzwiach do sąsiednich salonów tłoczył
1538  2,  21|             powyżej kostek. Długie aż do ramion rękawiczki osłaniały
1539  2,  21|              opróżniony środek salonu do grupy poważnych obywateli,
1540  2,  21|               przekleństwa, przywarło do uszu i serca w więzieniach
1541  2,  21|           Głowa jej stała się podobną do odwiecznej kamei, wyrytej
1542  2,  21|         umierający. Wróci po świętach do Krakowa. Stamtąd będzie
1543  2,  21|        przyjeżdżał. Wymyśli interesy, do Kalwickiego, do Ołowskiego,
1544  2,  21|             interesy, do Kalwickiego, do Ołowskiego, weźmie tu folwark
1545  2,  21|         zachodził niby to z polowania do rządcy. Z pól widać ten
1546  2,  21|                  Lepiej byś westchnął do Boga za pomyślną noc dzisiejszą,
1547  2,  21|                cha! - idzie za Wisłę, do wszystkich diabłów! Dość
1548  2,  21|              kaskad słów skierowanych do tancerki marzył o tamtej,
1549  2,  21|             sam na sam został, rzekła do niego cichaczem:~- Za parę
1550  2,  21|              Kocham cię... Na śmierć, do zatracenia duszy! Umieram
1551  2,  21|               przepłynęły. Mówiła coś do niego tancerka i on wesoło
1552  2,  21|     zrozumiała, zwrócona bezpośrednio do niego. Nie wiedząc o tym
1553  2,  21|               się mgłą nocy.~Oto mówi do niego tak cicho, ciszej
1554  2,  21|          usłyszał coś takiego, co cię do głębi...~- Przysięgam na
1555  2,  21|               to chodziłam wieczorami do szaleństwa gardzić twoją
1556  2,  21|             Zaproś mię waćpan później do tego tańca.~- Księżniczko,
1557  2,  21|            przerwy. Rafał oddalił się do jednej z sąsiednich sal
1558  2,  21|            tancerka stała się podobną do muzycznego instrumentu,
1559  2,  21|               muzycznego instrumentu, do harfy czy lutni, tworzycielki
1560  2,  21|         nieruchomych warg:~- Pójdź... do siebie...~Za chwilę znowu:~-
1561  2,  21|              cichych, rzewnych kroków do taktu muzyki gawota, aż
1562  2,  21|             głos cichy a wstrząsający do szpiku kości:~- Na dół schodami...
1563  2,  21|          drzwi.~Nic już nie rzekła aż do końca. Źrenice oczu skryły
1564  2,  21|           stanął w przejściu wiodącym do sali sąsiedniej. Tył głowy
1565  2,  21|            patrzał w dal. Zbliżył się do niego Krzysztof i rzekł:~-
1566  2,  21|          powinieneś był dawno wstąpić do baletu w Krakowie... Nie
1567  2,  21|               zginiesz. Wiesz co, idź do sąsiedniego pokoju, napisz
1568  2,  21|      ściemniały jego oczy i stały się do oczu księżniczki podobne.
1569  2,  21|             półotwarte drzwi i wszedł do buduaru. Panował tam prawie
1570  2,  21|         Gdzieżeś ty był, wariacie, aż do tej pory! - wołał z największym
1571  2,  21|         Oficeram już napoił szampanem do zupełnej miary, leży mi
1572  2,  21|          wdział swój obcisły rajtrok, do którego brakowało tylko
1573  2,  21|           jako lokaj. Kalwicki wrócił do pałacu. Czekali chwilę.
1574  2,  21|             kuły nogami i prężyły się do biegu. Para z nich biła
1575  2,  21|        Dociągnął go w swych barach aż do sanek, usadowił w głównym
1576  2,  21|            spity jak bela gadał wciąż do plenipotenta:~- Bin doch
1577  2,  21|           wpadły w opłotki prowadzące do wsi i skokiem kopały się
1578  2,  21|             Wraca z balu. Wieziemy go do domu! Prowadź!~Dragon zawahał
1579  2,  21|        wjechać w opłotki czy dać znać do drugiego posterunku. Skoro
1580  2,  21|              tylko odwrócił się tyłem do sanek, Rafał i Krzysztof
1581  2,  21|           zgięci skoczyli za ognisko. Do wału rzecznego było kilka
1582  2,  21|         szepnął Rafał. - Leci na znak do tamtego.~Tuż pod, nimi rozległ
1583  2,  21|               nich za ręce i wciągnął do łodzi. Mruknął ze srogim
1584  2,  21|                Kazał im przytulić się do dna, sam siedząc w kucki
1585  2,  21|        ogromną jego postać, od .głowy do stóp zamkniętą w wielkim
1586  2,  21|            sobie wiosło, to docierali do skorupy lodowej tamtego
1587  2,  21|             dziecko. Głowa jego padła do nóg zabitego, ręce kurczem
1588  2,  21|            nadzwyczajnie nadajesz się do stanu żołnierskiego. Bardzoś
1589  2,  21|              żołnierza nad żołnierze, do stosownej nagrody.~Krzysztof
1590  2,  21|            czapkę, zwrócił się twarzą do trupa i przez sekundę modlił
1591  2,  21|              niego bezsilnymi oczyma, do których spływały jeszcze
1592  2,  21|            żyje Cesarz! Przyjdę ja tu do was, psy kulawe!~Poszedł
1593  2,  21|             pewnej chwili zwrócił się do Krzysztofa:~- Wciąż jeszcze
1594  2,  21|              to ja cię za uszy ciągnę do wojska:~Krzysztof był już
1595  2,  21|               ucieczki dla powodzian. Do resztek dawnego muru karczmy
1596  2,  21|              która ich owiała, wszedł do środka. Rozejrzał się naokoło
1597  2,  21|              bez Wisłę? - zwrócił się do baby.~- Ja ta nie wiem,
1598  2,  21|               wiem.~- No, my tu mieli do niego interes.~- To przyńdzie
1599  2,  21|               dukata, to wszystko, aż do ostatniej sztuki, kładł
1600  2,  21|        kieszeni wszystko, co miał, aż do sztyletu i krócicy, Rafał
1601  2,  22|              jałowcowymi zaroślami aż do wioski. Wesołe jej dymy
1602  2,  22|        wyprzedził towarzysza i wszedł do pierwszego z brzegu siedliska
1603  2,  22|          czyby nie można wynająć koni do Mysłowic? Kiedy Krzysztof
1604  2,  22|              już go przyjaźnie wołano do izby. Obszerne domostwo,
1605  2,  22|               śniegiem od korzenia aż do najwyższej gałązki i łudziły
1606  2,  22|          ogień i przez drzwi uchylone do sieni zdawał się wołać do
1607  2,  22|             do sieni zdawał się wołać do środka. Tęgi rolnik naradzał
1608  2,  22|          stojąc w progach domowych.~- Do Mysłowic jednym ciągiem,
1609  2,  22|             Niechże wstąpią...~Weszli do obszernej świetlicy i powitali
1610  2,  22|            gospodarz wrócił ze stajni do stancji, żeby się do drogi
1611  2,  22|           stajni do stancji, żeby się do drogi odziać.~- Niemcy?
1612  2,  22|          zaprzężono zwięzłe kasztanki do niekutych, lekkich sanek,
1613  2,  22|     niezadługo ujrzą trakt z Tarnowie do Siewierza, idący na Niezdarę,
1614  2,  22|               Kiedy podróżnicy weszli do szynkowni, za ladą jej,
1615  2,  22|           Konie wprowadzone pod dach, do stajni, która stanowiła
1616  2,  22|            śmiertelnie, rozwarł drzwi do stancji i rzucił wyraz:~-
1617  2,  22|        tarasować!~Rzucili się obadwaj do stajni i zarówno wierzeje
1618  2,  22|              rozkazy. Woźnica skoczył do izby i szukał Żyda. Karczmarz
1619  2,  22|          walili w bramę i podchodzili do okna murowanki. Kiedy Rafał
1620  2,  22|               rzucili się z pałaszami do okna. Rafał znowu zmierzył
1621  2,  22|             Teraz we trzech przypadli do okna. Ślązak huknął w otwór
1622  2,  22|                Puszczaj! Chcę zginąć, do wszystkich diabłów!~Szarpnął
1623  2,  22|              ręku, a Ślązak rychtował do ciosu swój taran.~Na dworze
1624  2,  22|            skoro tylko konie założono do sanek.~Brnęli zrazu śniegami
1625  2,  22|               już wieczorem przypadli do Mysłowic.~Tam już było bezpiecznie,
1626  2,  22|               zaułku. Wędrowcy poszli do dworu, gdzie mieszkał komendant
1627  2,  22|              kartę drożną na Siewierz do Częstochowy, ale nawet z
1628  2,  22|         niedawno, i cichaczem wrócili do swej stancyjki.~Nazajutrz
1629  2,  22|               najętą furmanką w drogę do Siewierza. Przybywszy do
1630  2,  22|              do Siewierza. Przybywszy do tego miasteczka, według
1631  2,  22|              potem wpuszczeni zostali do pierwszej stancji i tu znowu
1632  2,  22|        owładnął sobą i zbliżywszy się do Krzysztofa ze zmarszczonym
1633  2,  22|            uszanowaniem, że udają się do Częstochowy dla zaciągnięcia
1634  2,  22|      Częstochowy dla zaciągnięcia się do wojska. Kapitan przygładził
1635  2,  22|                  Czemuż to koniecznie do Częstochowy?~- Tak nam poradzono.~-
1636  2,  22|              pragnęlibyśmy dostać się do artylerii - wtrącił Cedro.~-
1637  2,  22|          artylerii - wtrącił Cedro.~- Do artylerii, a! to co innego.
1638  2,  22|                przyłożyć ręki...~- Co do mnie... nie wiem, jak tam
1639  2,  22|              oddanych, którzy by szli do szeregu nie dla kariery,
1640  2,  22|           wódz naczelny, stanął potem do apelu jako szeregowiec...
1641  2,  22|           warszawskie... - szepnął mu do ucha. - Skądżeś się ty tu
1642  2,  22|       niedalekich okolic, gdyż mówili do siebie po imieniu albo po
1643  2,  22|            nawet nie mieli przed sobą do jedzenia ani picia. Cedro
1644  2,  22|              z przyjacielem przysiąść do tego stolika. Ranni dość
1645  2,  22|               cóż my`? Wpisali my się do chorągwi na proste rycerstwo.
1646  2,  22|             wyjechali niby na jarmark do Secemina gościńcem szczekocińskim.
1647  2,  22|            Mrzygłód przerznęliśmy się do tego Siewierza.~- Aleście,
1648  2,  22|             Raptem przyszła wiadomość do tych panów dowódców (tu
1649  2,  22|              Jakże, hycle, nie wyrzną do nas! A niechże to wszyscy
1650  2,  22|            złość wzięła. Będziecie tu do nas jak do zajęcy na stanowisku...
1651  2,  22|               Będziecie tu do nas jak do zajęcy na stanowisku...
1652  2,  22|            czy co, to spłatał Niemców do woli, no i dostał za swoje.
1653  2,  22|            będą mieli prawa pchać się do resursy i zabierać miejsca.~-
1654  2,  22|                Braknie właśnie poczty do obrządzenia koni tylu wodzów.~-
1655  2,  22|                 Ba! nie zawsze się ma do czynienia z Niemcem tak
1656  2,  22|         sztuką w pole wywodzić, bo co do bicia... - przekrzyczał
1657  2,  22|         oddział!~- Że, mówię, hufiec, do którego niektórzy z waszmościów
1658  2,  22|        Siemieńskiego i odprowadził go do twierdzy częstochowskiej.
1659  2,  22|            landrata znaleziono odezwę do Ślązaków, wydaną przez grafa
1660  2,  22| fligel-adiutanta królewsko-pruskiego, do łączenia się z wojskiem
1661  2,  22|            młodzieńcy przekradają się do naszych szeregów przez Wisłę!
1662  2,  22|               życie - pragnąc dotrzeć do Częstochowy, ażeby wstąpić
1663  2,  22|          odrzucają moją propozycję co do kariery w naszych szeregach
1664  2,  22|  nieprzygotowanych. Jesteśmy w drodze do naszego celu - oto i wszystko.
1665  2,  22|    francuskiej pod dowódcą Dechampsem do podnóża Jasnej Góry. Prawdę
1666  2,  22|     grenadierskie i partię ich wysłał do Niemca, żeby, prawi, twierdzę
1667  2,  22|              będzie i wtedy załoga co do nogi w pień wycięta. Nie
1668  2,  22|            niemiecka poszła w niewolę do Francji. Poznacie, waćpanowie,
1669  2,  22|           Wosińskiego, skoro idziecie do Częstochowy, bo on tam jest
1670  2,  23|               i Olbromski nie dotarli do Częstochowy i upragnionej
1671  2,  23|        sposoby zdołał nakłonić Rafała do pozostania w Siewierzu.
1672  2,  23|             dwu parobków dostawionych do szeregu. Tym sposobem ochotnicy
1673  2,  23|             regiment krakowski wszedł do miasta, ale tam, dookoła
1674  2,  23|             samego świtu gotowali się do wystąpienia. Miejsce zebrania
1675  2,  23|          całej siły i nie puszczał aż do końca mowy. Ale oto ujrzeli
1676  2,  23|      Podnosząc trzy palce prawej ręki do góry, a lewą rękę kładąc
1677  2,  23|            dany znak wojsko podniosło do góry broń.~
1678  2,  24|        wreszcie na krok przystąpienia do Napoleona i jego sprawy.
1679  2,  24|              młodzież od lat ośmnastu do dwudziestu pięciu, ale również
1680  2,  24|            kantonistom majtki krótkie do kolan w takim tylko razie,
1681  2,  24|      kantonista otrzyma majtki długie do kostek i bardzo ciepłe,
1682  2,  24|              Z szykiem i sprawnością, do taktu narodowej muzyki,
1683  2,  24|        rozmaitych kalibrów. Brakowało do niej skałek i nabojów, brakowało
1684  2,  24|             wojsko piesze występowało do apelu trzy razy dziennie,
1685  2,  24|             dziennie, w gotowości jak do wymarszu. Bataliony z rana
1686  2,  24|            generał Dąbrowski wyjechał do Warszawy, dokąd przybył
1687  2,  24|                Usłyszeli, że mają iść do Bydgoszczy jedni, do Torunia
1688  2,  24|              iść do Bydgoszczy jedni, do Torunia drudzy. Z radością
1689  2,  24|               został wreszcie wpisany do księgi kompanicznej jazdy
1690  2,  24|   kompanicznej jazdy Dziewanowskiego, do najprzedniejszego szyku,
1691  2,  24|              Napoleon...~Przyszedłszy do nowego mostu na Wiśle między
1692  2,  24|            się na Miłosnę, na Zieloną do Grzybowskiej Woli tuż za
1693  2,  24|              gdzie! Za Górą Kalwarią, do Warki, ponad Wisłę się wszczepił!
1694  2,  24|             igłów sosnowych ochędożyć do znaku, bo my nie Żydy i
1695  2,  24|             nie Żydy i nie na jarmark do Bełchatowa ciągniemy. Terlicę
1696  2,  24|           huzarze!~Zaraz po przybyciu do Torunia mała armia była
1697  2,  24|            Jedna z nich poszła dalej, do Bydgoszczy, a druga została
1698  2,  24|            komendą generała Zajączka. Do tej drugiej gromady, która
1699  2,  24|            pociągnął o milę od Wisły, do Bydgoszczy. Zastał tam już
1700  2,  24|            miał możność przyczepienia do prawego ramienia szlufy
1701  2,  24|         ciężkie roboty w łańcuszkach, do twierdzy częstochowskiej.
1702  2,  24|      Bydgoszczą, Toruniem a Sieradzem do poczty listowej - musiały,
1703  2,  24|               głównej w Nowem wydaną "Do Holendrów i wszystkich rodu
1704  2,  24|              znacznie przewyższały co do liczby armię Amilkara, ale
1705  2,  24|           Tegoż jeszcze dnia przyszło do bitwy. Dywizja polska musiała
1706  2,  24|               Wisłę i przyczyniły się do zdobycia twierdzy, generał
1707  2,  24| bydgosko-gdański ku Tczewu i na drogi do Starogardu, ponad jezioro
1708  2,  24|                ponad Wiejskie Jezioro do Rakowca, do Biały, czyli
1709  2,  24|          Wiejskie Jezioro do Rakowca, do Biały, czyli Gellen, i do
1710  2,  24|             do Biały, czyli Gellen, i do Królówlasu (Königswalde)
1711  2,  24|             nad rzeką Jonką. 2 Gniewa do Gdańska zostawało jeszcze
1712  2,  24|           tysięcy ludzi, przeznaczony do wzmocnienia generała Dąbrowskiego;
1713  2,  24|            trupem, a piętnastu wzięli do niewoli. Sam pułk Dziewanowskiego
1714  2,  24|           między ludźmi. Zdarł konia. Do pistoletu! Wszystko za późno.
1715  2,  24|        przyłożywszy otwór lufy niemal do ucha. Szarpnął wodze, ostrogi
1716  2,  24|            długich błądzeniach dotarł do jakiejś wioszczyny. Tam
1717  2,  24|            powziął wiadomość o drodze do Pelplina i trafił do swego
1718  2,  24|           drodze do Pelplina i trafił do swego szwadronu. Gdy przybył
1719  2,  24|           bydgosko-gdańskich sięgając do Gręblina na wysokości lewego
1720  2,  24|            tego jeden batalion zdążał do Tczewa drogą prowadzącą
1721  2,  24|              żeby uniemożliwić dostęp do bram. Brama zachodnia zawarła
1722  2,  24|               za krokiem zbliżały się do tej bramy północnej. Drugi
1723  2,  24|              zasłało drogę prowadzącą do Gdańskiej bramy, a sześćdziesięciu
1724  2,  24|            półnagi. Kiedy zbliżył się do podsłuchu i był zapytany,
1725  2,  24|             Pikiety odstawiły chłopca do czat, te podały go dalej,
1726  2,  24|                parkany i rowy, dotarł do bramy Wodnej, czyli Wiślańskiej.
1727  2,  24|         Bataliony wyłamały ją, weszły do miasta, przebiegły tylne
1728  2,  24|           wojsko z północy wdarło się do miasta: Prusacy strzelali
1729  2,  24|            nich uprząż, ściągano wozy do przewiezienia z pola rannych,
1730  3,  1 |              przeszła Wisłę i wróciła do swej komendy. Druga brygada
1731  3,  1 |              Pułki te stały w Toruniu do 28 lutego 1807 roku. Wyruszywszy
1732  3,  1 |          generał Zajączek pozostał aż do dnia 26 maja, nieznaczny
1733  3,  1 |              nieprzyjacielska wpadała do wsi w nocy, nad ranem, pod
1734  3,  1 |             nieprzyjacielskich wpadły do wsi i usiłowały ją podpalić
1735  3,  1 |              że kto na ochotnika chce do wyprawy należeć, ma się
1736  3,  1 |               należeć, ma się zgłosić do pułku Dąbrowskiego. Gajkoś
1737  3,  1 |        Jechali w głuchym milczeniu aż do chwili stanowczej. Krzysztof
1738  3,  1 |            tydzień później, stosownie do planu wypracowanego przez
1739  3,  1 |          przeciwnik rzucał gwałtownie do pościgu, Godebski usiłował
1740  3,  1 |         rozwinęli linię i rzucili się do walki na bagnety. Kapitanowie
1741  3,  1 |                który zagradzał dostęp do Jedwabny. Natarcie było
1742  3,  1 |        zaszczyt: zostali przeznaczeni do kompanii wyborowych, które
1743  3,  1 |             generała. Wybrani zostali do kompanii wyborowej konnej
1744  3,  1 |            awansu, jaki się okaże.~Aż do dwunastego maja dywizja
1745  3,  1 |           wycięta. Ludzie zerwali się do oręża jak jeden, ale rozkaz
1746  3,  1 |           piechoty. Podchodzącego już do młynka nieprzyjaciel obskoczył
1747  3,  1 |               następnego dnia ruszyła do Loken, 18 przyszła do Dobrego
1748  3,  1 |         ruszyła do Loken, 18 przyszła do Dobrego Miasta (Gutstadtu).
1749  3,  1 |              Wszystko się spełniło co do joty. Zwierzył się z tym
1750  3,  1 |             ruszyła forsownym krokiem do Rastenburga dla pościgu
1751  3,  1 |      powstanie krakowskie przyłączono do tegoż czwartegorpułku. Około
1752  3,  1 |           stały i długotrwający pobyt do Kalisza.~Pokój tedy i koniec
1753  3,  1 |                nigdy! Więc wrócić się do domu? Wrócić jako rycerz,
1754  3,  1 |        niezmiernymi korzeniami, pasja do wielkiego a mocnego czynu.
1755  3,  1 |               a mocnego czynu. Wrócić do cichych, rolniczych prac
1756  3,  1 |             rolniczych prac z Trepką, do pracowitego snycerstwa wzorów
1757  3,  1 |               nastroju ducha wyruszył do Kalisza. Ciepłe były, łagodne,
1758  3,  1 |     bezpiecznie ciągnęły od zmierzchu do rana gościńcem, a wyborowa
1759  3,  1 |              kompanią, wnet szlusował do młodego i mamrotał mu do
1760  3,  1 |              do młodego i mamrotał mu do ucha:~- Pokój, padają, na
1761  3,  1 |            jak gniazdo skowronkowe.~- Do stu par diabłów! To ja na
1762  3,  1 |          króla Józefa pośli, a ja się do ziemie wydarł.~- No, a teraz
1763  3,  1 |          ziemie włoskiej, moje ułany, do Polski i przyśli na Śląsk
1764  3,  1 |            przyśli na Śląsk ojczysty, do Lignicy. Idą se traktem
1765  3,  1 |               że idą wprost z Neapolu do Lignicy. Dopiero ten generał
1766  3,  1 |           Akuratnie nadciągną Prusacy do tego miejsca pościgiem a
1767  3,  1 |            polski skrócił cugle. Broń do ataku! Runą w Prusactwo
1768  3,  1 |            ułani siadali na koń, żeby do Lignicy iść spać. Dopiero
1769  3,  1 |           włóczykiju!~- No, ja ta idę do wiary, do swoich. Co mi
1770  3,  1 |               No, ja ta idę do wiary, do swoich. Co mi tu za niewola
1771  3,  1 |              się zadziwiły i od kraja do kraja trzęsły ze śmiechu.
1772  3,  1 |              subordynacja!~- Jak jeno do Kalisza przyjdziewa, zaraz
1773  3,  1 |        Kalisza przyjdziewa, zaraz idę do szefa i wykładam. Tam i
1774  3,  1 |      dawniejszych. Spodnie paradne ma do samych kostek, na buty wykładane,
1775  3,  1 |              ino broń ścigła, prędka, do dłoni, do prawicy wraz.
1776  3,  1 |             ścigła, prędka, do dłoni, do prawicy wraz. Letka! Pięć
1777  3,  1 |            temlak z białego rzemienia do zakładania na przedramię.
1778  3,  1 |          tylec lancy tulejka, trokami do puśliska przymocowana. Bije
1779  3,  1 |          darmo? Abo my to nie przyśli do swych strzech, w te lasy,
1780  3,  1 |              zrobimy i dopiero znowu] do ziemie, ale już wtedy ostatni
1781  3,  1 |       przechyla. Niezwyciężony wstręt do obłudy życia wiedeńskiego,
1782  3,  1 |           duszę na strzępy - popychał do kraju prostackich marzeń
1783  3,  1 |              i prosili o translokację do lansjerów. Długo ich odwodzono
1784  3,  1 |          październiku przedostali się do twierdzy w Koźlu, gdzie
1785  3,  1 |          Cedro musiał się tęgo wkupić do glitu i najeść rozmaitych
1786  3,  1 |              ze Śląska i maszerowania do Osnabrücku, gdzie była kwatera
1787  3,  1 |        Konopki. Stamtąd wymaszerowano do Westfalii. W Erfurcie kompanie,
1788  3,  1 |          wyruszył w wielki marsz - aż do Bajonny. Szedł przez Gotha,
1789  3,  1 |           pochodów, od brzegów Niemna do brzegów Garonny, ogorzał,
1790  3,  1 |             tylu już królów przywiódł do nędzy... Kiedyż go znużą
1791  3,  1 |               szeptał uśmiechając się do jasnych widziadeł pieśni
1792  3,  1 |           Rolanda:~;,Przyłożył Roland do ust róg złoty - potężnie,
1793  3,  1 |              Adurem.~Toteż gdy weszło do miasta blisko tysiąc koni
1794  3,  1 |       francuskim, przeznaczony został do tej dostawczej kompanii.~
1795  3,  1 |              lewej strony sięgając aż do Ustaritz. Zmierzch się zbliżał,
1796  3,  1 |              przypatrzyć. Zbliżył się do skał ograniczających pólko
1797  3,  1 |            gdyby szlak i drogę prostą do tajemniczej a niezgłębionej
1798  3,  1 |         wiorst licząca od powierzchni do dna. Noc nad nią ciężka.~
1799  3,  1 |              wód, wyciągnął w górę aż do granicy ostatniej, kiedy
1800  3,  1 |         zwierzęciu, kiedy się w sobie do skoku zbiera. Leciał straszliwy
1801  3,  1 |            zamula istniejące porty, a do innych oskardami kuje wrota
1802  3,  2 |            krótszą, prowadzącą wprost do Aragonii, prastarym szlakiem
1803  3,  2 |           miejscowość zwaną Macaye aż do Jaxu. Tam spoczęli na noc.~
1804  3,  2 |               i szła na zachód w górę do Saint-Jean Pied-de-Port.
1805  3,  2 |              strony przepaści i pchał do skały chrapiącego bieguna
1806  3,  2 |               widzeń, miał zanieść go do miejsca sławy... Teraz śmiał
1807  3,  2 |             tędy będzie daleko bliżej do szlaku gościńca, który był
1808  3,  2 |         wpakował je za pendent, lancę do boku przycisnął, pałasz
1809  3,  2 |         parkanu z poprzeczną żerdzią. Do tej poprzecznicy właśnie
1810  3,  2 |            tył postronkiem, wykręcone do góry w ramionach i zadzierzgnięte
1811  3,  2 |              brzucha leżały na ziemi. Do pasa trup owinięty był czymś,
1812  3,  2 |       wzdrygnień niezdrowego śmiechu: Do diabła! nie zawsze cierpienie
1813  3,  2 |               ich liczbę! Bronić się, do stu piorunów! Przecież potrafi
1814  3,  2 |        czeluść kwadratowa, prowadząca do ognistego wnętrza.~Słyszał
1815  3,  2 |        szyldwach przyłożył mu karabin do piersi. Sam ledwie mógł
1816  3,  2 |           puszczono ociekającego wodą do ognia razem z jego siodłem
1817  3,  2 |     kilkunastu świec przytwierdzonych do gzymsu ambony, ukazywał
1818  3,  2 |              zabawny. Cedro śmiał się do rozpuku mechanicznym, martwym
1819  3,  2 |          dzwonek u drzwi prowadzących do zakrystii, tak znany uchu
1820  3,  2 |              chłopców mających służyć do mszy, w komżach i pąsowych
1821  3,  2 |               grzeczny i sfrancuziały do gruntu. Pięćdziesięcioletnia
1822  3,  2 |      zmęczeniu, po trudzie drożnym aż do siódmego potu, po wykonaniu
1823  3,  2 |               okrągłe, żelazne antaby do podnoszenia tych drzwi grobowych.
1824  3,  2 |         kapach kościelnych, na suknie do paradnego katafalku... W
1825  3,  2 |          zbita masa "przystępujących" do antałka z winem. Wiarus
1826  3,  2 |               odszedł z głową zadartą do góry, w towarzystwie coraz
1827  3,  2 |         Zgłodniały lansjer przystąpił do księdza i zagadnął go ostro,
1828  3,  2 |            ksiądz przyniósł cokolwiek do jedzenia, gdyż jest głodny
1829  3,  2 |             chronił od ciosu. Dotarli do zakrystii. Tam wszystko
1830  3,  2 |             teras na dobre zabrać się do księdza. Obejrzał się na
1831  3,  2 |            krótka litość. Zbliżył się do starca i dotknął jego ramienia.
1832  3,  2 |       pocałował go w ramię i rzekł mu do ucha:~- Wielebny ojcze,
1833  3,  2 |             dawaj mi, co masz jeszcze do zjedzenia, bo zdycham z
1834  3,  2 |            sprofanowanego albo czegoś do jedzenia... W trakcie tych
1835  3,  2 |              nic innego, tylko wrócić do prezbiterium i szukać tam
1836  3,  2 |             Już Krzysztof zbliżył się do ołtarza, żeby na stopniu
1837  3,  3 |               16 czerwca zbliżano się do Saragossy. Jeden z pierwszych
1838  3,  3 |            licznymi kanałami, zajrzał do każdego domu w podmiejskich
1839  3,  3 |              pierwszy wreszcie dotarł do klasztoru San Lamberto w
1840  3,  3 |            już nie było trzech wiorst do aragońskiej stolicy. Molviedro
1841  3,  3 |               część mieszkańców uszła do Saragossy, inna w góry,
1842  3,  3 |              wichrowym skokiem wpadną do jakichś kamiennych zagród,
1843  3,  3 |               swe stada na szosę i aż do samych bram oblężonej Saragossy.
1844  3,  3 |              i dzikie, przyzwyczajone do żywota w ziemi pustej i
1845  3,  3 |               żywota w ziemi pustej i do wędrówek w Pirenejach z
1846  3,  3 |               grodu, które sięgały aż do placu Engracia i bramy tegoż
1847  3,  3 |               je uznał za zmierzające do celu. A jednak wszyscy jak
1848  3,  3 |         południa, czyli od rzeki Ebro do fortu Monte Torrero. Część
1849  3,  3 |              wybrany został z szeregu do kompanii inżynierskiej i
1850  3,  3 |        królewskiego wyprowadzały wodę do ogrodów. Przechodziło tędy
1851  3,  3 |              oliwne rozciągały się aż do samych murów miasta. Toteż
1852  3,  3 |              ani nie przestał należeć do swego pułku. Siedział teraz
1853  3,  3 |            strony w murach należących do klasztoru. Ogromne zabudowania
1854  3,  3 |               szwadron konny nadszedł do asekuracji armat.~Ludzie
1855  3,  3 |               kobiet, rabunku. Drżeli do bitwy. Około godziny jedenastej
1856  3,  3 |            murze klasztoru, przypadli do wyłomu. Ujrzeli tutaj oko
1857  3,  3 |          niebieskie pasy, a sięgające do samej ziemi jak togi rzymskie...
1858  3,  3 |             ich bagnetem i zepchnięto do wspólnego z tamtymi grobu.
1859  3,  3 |                 Nareszcie włamali się do tego wściekłego miasta!~
1860  3,  3 |                drzwi sklepów, wejścia do sieni były również zamurowane
1861  3,  3 |               spod bramy. Rzucili się do roboty, radzi, że nie idą
1862  3,  3 |              co robi? Co to za wory i do czego? Huk straszliwy armat
1863  3,  3 |               ucho.~- Odkomenderowany do armat Hupeta kapitana... ~-
1864  3,  3 |            sposobie. Wezwany ponownie do noszenia worków, musiał
1865  3,  3 |              w kolumnę, żeby wtargnąć do środka miasta i dojść do
1866  3,  3 |              do środka miasta i dojść do mostu. Z placu Engracia
1867  3,  3 |            strony. Pierwsze na zachód do placu i bramy Carmen obok
1868  3,  3 |          ulicą św. Giliusza (od Cosso do mostu) przecinająca gród
1869  3,  3 |              żelaznym kańczugiem gnał do biegu. Ale skoro tylko wychynęli
1870  3,  3 |             przyciskając figurę swoją do murów niezmiernych kamienic.
1871  3,  3 |           kazano. Przylepiony plecami do muru, posuwał się krok za
1872  3,  3 |           były na dole pozamurowywane do połowy, toteż tam i sam
1873  3,  3 |              oczy.~Przyszli nareszcie do rogu ulicy. Ich droga była
1874  3,  3 |            Ich droga była prostopadła do kierunku głównej drogi ataku.
1875  3,  3 |           kątem prostym, a równolegle do ulicy Sant' Engracia w kierunku
1876  3,  3 |           straty i przeszkody dotarli do rogu.~W uliczce, która była
1877  3,  3 |       żołnierzy. Ci bronili przystępu do tego miejsca karabinem.
1878  3,  3 |             przywitali strzałami, nim do podnóża barykady przypaść
1879  3,  3 |            wśliznęli się czworobokiem do tej sieni i zwrócili wszystkie
1880  3,  3 |              oknu na dole, zamurowane do połowy. W górnym otworze,
1881  3,  3 |              twarz. Złożył się lepiej do strzału... Tak oto z kolbą
1882  3,  3 |            zajmie czasu podanie z rąk do rąk nabitego karabin...~
1883  3,  3 |       ogarnęła zupełna. Nie mając nic do stracenia skierowali się
1884  3,  3 |              ścianach, szukając drzwi do mieszkań. Komin krętych
1885  3,  3 |         piersi, z rękoma wzniesionymi do ciosu, Cedru zobaczył jego
1886  3,  3 |              obrócił go młyńcem kolbą do sufitu i zadał uderzenie
1887  3,  3 |              przedzie.~Kiedy zajrzeli do pokoju, dostrzegli tam ze
1888  3,  3 |           kolbami i kolanem za drzwi, do następnego pokoju. Zostawiono
1889  3,  3 |              znać księżom...~Przypadł do niej skokiem. Porwał w ramiona.
1890  3,  3 |        szczenię, kąsającą mu ręce, aż do drzwi. Rozwarł je uderzeniem
1891  3,  3 |  rozkrzyżowane i, zda się, bretnalami do ziemi przybite. Każdą z
1892  3,  3 |             Jak to? - począł mamrotać do nich po polsku - więc ja
1893  3,  3 |               Coś sobie wzajem z ręki do ręki podają, jedna drugiej
1894  3,  3 |       wszystkie siły i przysunął usta do gorejących warg. Sztylet
1895  3,  3 |            Cudna Aragonka rzuciła się do góry najgwałtowniejszym
1896  3,  3 |              Wracając z bronią w ręku do towarzyszów ujrzał śliczną
1897  3,  3 |           piechurów.~Zbliżył się wraz do tego wiarusa o krok i rzekł
1898  3,  3 |              prosto w ślepie:~- Mówię do ciebie drugi raz - puść
1899  3,  3 |           sobie kurtkę i zabierał się do wyjścia.~- Słuchaj no, panie
1900  3,  3 |           nazad z pośpiechem, wołając do Krzysztofa:~- Tłum na nas
1901  3,  3 |               podwórze. Obszedłszy go do połowy, z drugiej strony
1902  3,  3 |              tych, którymi wdarli się do tego domu. Zaczęli ostrożnie,
1903  3,  3 |          niewielkie drzwi, prowadzące do izby na piętrze. Otworzył
1904  3,  3 |           niemu. W niewielkim pokoju, do którego weszli, znaleźli
1905  3,  3 |        uderzeniem nóg i przedarli się do dwu wąskich okien, zasłonionych
1906  3,  3 |      kwadratów, podobnych z oddalenia do tkaniny przecudnej z bezcennego
1907  3,  3 |             konwent, frontem zwrócony do poprzecznej uliczki.~Od
1908  3,  3 |              strzelać w Hiszpanów jak do celu, niechybnie. Dostrzeżono
1909  3,  3 |                Cedro nie miał dostępu do okna. Zaczął chodzić między
1910  3,  3 |              marzył wcale o tym, żeby do niej mówić: ani u tym, żeby
1911  3,  3 |               sprawy ciągnął chceniem do tego tylko, ażeby wszystko
1912  3,  3 |             skończyć, ażeby nareszcie do licha usnąć. Runąć na twarz
1913  3,  3 |               pchnęła wtedy sztyletem do dna, do gruntu, po rękojeści
1914  3,  3 |               wtedy sztyletem do dna, do gruntu, po rękojeści poprzecznicę?
1915  3,  3 |           teraz, bracia, nie ma co!~- Do dzieła!~- Drzwi na oścież!~
1916  3,  3 |               widzisz go, sam!~- Broń do ataku!~- Marsz!~Zerwali
1917  3,  3 |          wytępieni bagnetem u wejścia do kościoła, w jego kruchtach
1918  3,  3 |    klasztornych. Gdy Krzysztof wszedł do głównego budynku, który
1919  3,  3 |               i na lewo wchodziło się do cel, były zupełnie już puste.
1920  3,  3 |            ironii, oglądał go od stóp do głowy. Rzekł wreszcie:~-
1921  3,  3 |              to mię wciągnęli...~- Co do chwały... No tak. Skromność
1922  3,  3 |           dotrzymywać kroku. Czy może do kokoszek? Co? Powiedz szczerze...
1923  3,  3 |            zawrócili w drugi. Doszedł do uszu Krzysztofa gwałtowny
1924  3,  3 |             nagich kobiet, tańczących do taktu walenia pogrzebaczem
1925  3,  3 |               celą bez drzwi, zajrzał do środka i pociągnął towarzysza
1926  3,  3 |               zawiasami, przystawione do wejścia. Wkroczyli do maleńkiej
1927  3,  3 |    przystawione do wejścia. Wkroczyli do maleńkiej celki, do niskiej
1928  3,  3 |         Wkroczyli do maleńkiej celki, do niskiej jakoby krypty z
1929  3,  3 |                Wyganowski zbliżył się do śpiącej z potwornie bolesnym
1930  3,  3 |          nachylił się nad nią i rzekł do Cedry:~- Patrz!~Podniósł
1931  3,  3 |             Jeszcze wszystka należała do ziemi. Jeszcze spomiędzy
1932  3,  3 |            Rzekł po chwili:~- Uciekła do swej celki. Zatrzasnęła
1933  3,  3 |            Aliści nagła przeszkoda... Do diaska! Cha, cha - pod śliczną
1934  3,  3 |           ręką drzwi na lewo i wszedł do celki pustej zupełnie i
1935  3,  3 |            łagodną ironią, zmierzając do legowiska.~W tej samej chwili
1936  3,  3 |         wzywać kapitana Wyganowskiego do dzieła. Cedro obudził się
1937  3,  3 |             tej samej pozycji, twarzą do okna zwrócony. Zdawał się
1938  3,  3 |           słyszeć krzyków wzywających do boju. Zdjął był czapkę i
1939  3,  3 |     wirydarzach stały kolumny, gotowe do dzieł nowych. Rozwarto bramę.
1940  3,  3 |         wierzejów spękały się, wgięły do wewnątrz i wywaliły wreszcie
1941  3,  3 |             wpełzli przez górny otwór do ciemnego wnętrza. Ujrzeli
1942  3,  3 |            tłum woltyżerów dostał się do przedsionka i postąpił ku
1943  3,  3 |               dźwigała, szyja prężyła do ciosu. Ale oprawca już się
1944  3,  3 |               patrzał w nie, zaglądał do dna; czaił się dłonią na
1945  3,  3 |            ich sobie i podawano z rąk do rąk. Wykłuci zostali, zatłuczeni
1946  3,  3 |           wytraceni w tych norach, co do nogi.~Trupy ich rozszarpano
1947  3,  3 |             walka z wściekłymi babami do rozpaczy doprowadziła eskortujących
1948  3,  3 |         gałęzi. Oczy jego, wzniesione do góry, i teraz nie widziały
1949  3,  3 |        zjawiska... Bose nogi brodziły do kostek we krwi skrzepłej
1950  3,  3 |            utłuszczonej wyciągały się do góry. W twarzy okrutnej
1951  3,  3 |             go za rękę. Przycisnął ją do piersi nie wiedząc, że to
1952  3,  3 |            czapki, z kształtu podobne do uciętego stożka. Na środku
1953  3,  3 |              końcu galerii, u wejścia do ogrodu, paliło się duże
1954  3,  3 |      kilkudziesięciu kroków, było nie do zniesienia. Zdawało się
1955  3,  3 |           jutro z tego potwornego snu do dzieła mordowania albo na
1956  3,  3 |               oto uczuł się zmuszonym do ruchu.~Pogadam z szyldwachem... --
1957  3,  3 |               zadane.~Idąc od ogniska do ogniska Krzysztof wypowiadał
1958  3,  3 |                i oto stanął u wejścia do domu, który poprzedniego
1959  3,  3 |             że nie dowlecze się nigdy do świetlistych okien... Ale
1960  3,  3 |               przez szeroką szczelinę do wnętrza.~Znał dobrze tę
1961  3,  3 |              podbródek. Sutanna nowa. Do pioruna! sutanna nowa...
1962  3,  3 |                nagą jak kolano, tyłem do okna zwrócony, klęczał przed
1963  3,  3 |             ta kobieta nie należy już do świata żywych. Tylko jeszcze
1964  3,  3 |         czwartą i piątą. Wszystkie aż do ostatniej. Wtedy przymknął
1965  3,  3 |             zdumienie usta rozchyliło do krzyku.~Zniżyła głowę gwałtownym
1966  3,  3 |            bez wyboru, przycisnęły je do łona wstrząśniętego od łkań.
1967  3,  3 |                cisnęła coraz bardziej do serca kwiaty. Rozdzierała
1968  3,  4 |      żelaznych hakach, chwierutał się do taktu zgrzytliwie, a przecie
1969  3,  4 |                otocz mię i przygarnij do życia... Weź mię z ucisku
1970  3,  4 |          spotkał nas w lesie... Rafał do niego strzelił... Szczepan...
1971  3,  4 |            zrobi. Trzy mile niespełna do tej stolicy. Tam nas złożą
1972  3,  4 |               lewa wprost na południe do Guadalaxara. Z Guadalaxara
1973  3,  4 |            całe popołudnie i całą noc do Alcala...~Cedro przechylił
1974  3,  4 |            Alcala...~Cedro przechylił do ust garnuszek, zanurzył
1975  3,  4 |                Wreszcie podniósł rękę do kapelusza i rzekł:~- Soit.~
1976  3,  5 |          Krzysztof docierał nareszcie do wsi Val de Penas, gdzie
1977  3,  5 |        Madrycie wyruszył po przyjściu do zdrowia na poszukiwanie
1978  3,  5 |          wyjął z ust fajkę i przypadł do strzemienia.~Na krzyk jego
1979  3,  5 |          szefowie?~- Pan szef Routier do francuskich strzelców konnych
1980  3,  5 |              Hupet został nad nami.~- Do jego idziem kwatery...~W
1981  3,  5 |          Burviedro...~Wnet wciągnięty do wnętrza obszernego domu
1982  3,  5 |           oczyma nie przyzwyczajonymi do blasku. Spostrzegał dokoła
1983  3,  5 |              gęby lansjerskie z wąsem do góry zadartym albo posępnie
1984  3,  5 |           niej wyłom ciągnął się stół do drugiej izby. Stamtąd zawracał
1985  3,  5 |       najkosztowniejszym. Roztruchany do wina, wszelkiego kształtu
1986  3,  5 |           Limoges i czary półgarncowe do wina ze rzniętymi w czeskim
1987  3,  5 |            nie może pognać na jarmark do Wąwolnicy albo Baranowa...
1988  3,  5 |               sobie kielich i dolewał do niego łez gorzkich.~ ~Orle
1989  3,  5 |           rozstąpił się we drzwiach i do biesiadnej izby wwaliło
1990  3,  5 |              tchnie.~- Na górę z nim, do pokoiku.~- Chirurga!~- Stokowskiego
1991  3,  5 |               za żołnierzami wkroczył do izby porucznik Mikułowski. -
1992  3,  5 |               Jeść mi się chce.~Siadł do stołu i przygarnął ku sobie
1993  3,  5 |             straconą pocztę. Straszy, do diabła, w tym zamczysku...
1994  3,  5 |          Cedro roztrącił tłum biegnąc do swego konia. Gdy się znalazł
1995  3,  6 |             próbowali miejsca dobrego do przebycia, ale wszędzie
1996  3,  6 |         oglądał się jak zwierz gotowy do skoku, lecz ludzie dobrze
1997  3,  6 |              zielenią.~Zbliżywszy się do wioski Reguł żołnierze spotkali
1998  3,  6 |           tężejącej ziemi, pojękiwały do taktu. Pod wioską Pruszkowem
1999  3,  6 |      zatrzymał oddział i uformował go do patrolowania. Dwadzieścia
2000  3,  6 |           Myśli biegły w dal, podobne do spojrzenia przebijającego