Tom, Rozdzial

2001  3,  6 |               zamydliła. - Baczność - do zsiadania!~Olbromski z zadowoleniem
2002  3,  6 |                palcami w dół, ostrogą do góry, przez swego cudnego
2003  3,  6 |               na ziemi w pozyturze aż do komendy:~- W miejscu - spocznij.~
2004  3,  6 |             przed awangardą mamrocząc do siebie niezupełnie salonowe
2005  3,  6 |        północnej strony pniów od sęka do sęka, dostali się na wierzchołki.~-
2006  3,  6 |             widzisz, jak z lasu idzie do Nadarzyna?~- Widzę, panie
2007  3,  6 |               ziemię z wysoka. Biegli do koni chwytając swe czapki
2008  3,  6 |             idą, czy co?~- Baczność - do wsiadania! - zakomenderował
2009  3,  6 |               wsunął stopę w strzemię do kostki wielkiego palca,
2010  3,  6 |                żołnierzy, jak cięciwa do ostatniego krańca naciągnięta,
2011  3,  6 |               strzał komenda:~- Lance do ataku!~Prędzej, niż słowo
2012  3,  6 |             się po drzewcach kopii aż do miejsca, którego mogły dosięgnąć
2013  3,  6 |           wziął pod pachę; przycisnął do żeber. Drugi szereg ujął
2014  3,  6 |             lewa noga, kolano, but aż do stopy zalane są krwią.~Któż
2015  3,  6 |             dopadali co chwila w skok do tego miejsca. Byli zgrzani,
2016  3,  6 |             krwi, mundur przemókł nią do cna. Położono wojaka na
2017  3,  6 |          Szmat jeszcze drogi zostawał do gościńca, kiedy w kierunku
2018  3,  6 |              wiosenny swój sen: drogę do Wygnanki. Tak żywe było
2019  3,  6 |        rannych w poprzek lasu, wprost do placówek pod Sękocinem i
2020  3,  6 |              placówek pod Sękocinem i do kwatery główne j. Reszta
2021  3,  6 |       kilkanaście koni, lecąc z ukosa do drogi, wsparły znakomicie
2022  3,  6 |              główną i przyczyniły się do złamania austriackiego szeregu
2023  3,  6 |               nie wytrzymał i zagadał do najbliższego Niemca:~- A
2024  3,  6 |      wachmistrz z konia i zwrócił się do huzara:~- Masz jaką chustkę?
2025  3,  6 |            Wygoda, na drodze z Falent do Lesznowoli. Lasy falenckie
2026  3,  6 |               spod Komorowa czy Pęcie do Puchał. Latali do jazdy
2027  3,  6 |               Pęcie do Puchał. Latali do jazdy Rożnieckiego zbryzgani
2028  3,  6 |             grobla i droga prowadząca do Raszyna - również. Dopiero
2029  3,  6 |          Raszyn, w kierunku Warszawy, do Opaczy.~Wachmistrz tymczasem
2030  3,  6 |               zabrał jeńców i powiódł do komendy swego pułku, żeby
2031  3,  6 |            jałowcowe ognisko. Wejście do domu stało zamknięte.~Na
2032  3,  6 |              ranny wprowadzony został do sieni. Chirurg z wrzaskiem
2033  3,  6 |              mu kazano otwierać drzwi do najlepszego pokoju "na drugiej
2034  3,  6 |         odwiąż od płotu! Zaprowadź go do stajni! Owsa mu daj pełny
2035  3,  6 |      przyjemne i wesołe schodziły się do niego i bawiły u wezgłowia,
2036  3,  6 |         potoku napełniający doliny aż do szczytu zbójeckich okien
2037  3,  6 |             którymi się już nacieszył do woli. Przeszedł do innych.
2038  3,  6 |          nacieszył do woli. Przeszedł do innych. Ach, to on, mistrz
2039  3,  6 |            Wspomniał sobie wkroczenie do Gdańska i ó w blokhauz niezdobyty...
2040  3,  6 |            weń uważnie, patrzą z dołu do góry. Spokojne, zimne, mężne
2041  3,  6 |              gadał, wreszcie wkroczył do sąsiedniej izby. Tu obejrzał
2042  3,  6 |           Zbliżył się wielkim krokiem do łóżka. Rafał z wściekłością
2043  3,  6 |      raptownie odwrócił się i wyszedł do pierwszego pokoju. Tam,
2044  3,  6 |              rachunkach. Chwilami coś do siebie mruczał, to znowu
2045  3,  6 |           znalazł chorego, odsunął go do samej ściany i położył się
2046  3,  6 |              uszanowaniem odsunął się do ściany i ustępował kołdry.~-
2047  3,  6 |          głośną rozmowę. Dobijano się do okien, szukano drzwi. Na
2048  3,  6 |               już się oddalili, drzwi do pierwszego pokoju otwarły
2049  3,  6 |             kilka postaci wchodzących do pierwszej stancji. Byli
2050  3,  6 |               oficerowie, zachlastani do ramion ciepłych płaszczów
2051  3,  6 |         płaszczów i utytłani w błocie do kolan. Jednemu z nich podano
2052  3,  6 |           francusku swój pogląd.~- Co do mnie- rzekł książę Józef
2053  3,  6 |            książę Józef zwracając się do Sokolnickiego - nie przestanę
2054  3,  6 |              błota i rudawiska nie są do pogardzenia. Idą tak długim
2055  3,  6 |              pójdą z obawy przyparcia do Wisły. W Raszynie mamy szaniec,
2056  3,  6 |          rozstawione brygady konne aż do Błonia, do Woli i do Piaseczna.
2057  3,  6 |           brygady konne aż do Błonia, do Woli i do Piaseczna. Obejść
2058  3,  6 |               aż do Błonia, do Woli i do Piaseczna. Obejść nas...~-
2059  3,  6 |           Wywodził tak bez przerwy aż do przybycia nowej osoby.~Był
2060  3,  6 |          mówił:~- Wciąż mię namawiają do oczekiwania w tej obmierzłej
2061  3,  6 |          Wolicę. Przyszedł o północku do Michałowie w ubraniu chłopa,
2062  3,  6 |            zbliżył się o kilka kroków do stoliczka i mapy. Zimnym
2063  3,  6 |              nią. Wreszcie rzekł niby do siebie:~- Mało nas, bardzo
2064  3,  6 |       rozpaczą.~Po chwili zwrócił się do Fiszem z kategorycznym pytaniem:~-
2065  3,  6 |               miejscu i biłbym się aż do śmierci.~Pelletier usłyszawszy
2066  3,  6 |          brygady, zdaje mi się, że to do ciebie pito mówiąc o walce
2067  3,  6 |        bataliony? -zwrócił się książę do szefa sztabu.~Fiszer wydobył
2068  3,  6 |               staw i bagna za sobą, a do ustąpienia w razie porażki
2069  3,  6 |            zostałby bez obrony.~- No, do bitwy tak zaraz nie przyjdzie.
2070  3,  6 |                  Znam ich przecie. Co do grobli... to zapewne...
2071  3,  6 |           drzwiach stojąc zwrócił się do generała brygady ze słowem:~-
2072  3,  6 |            generałów zawrócił co tchu do łóżka, na którym Rafał siedział
2073  3,  6 |           Słuchajże, rycerzu. Rozkazy do marszu wyda szef sztabu,
2074  3,  6 |               ja się zdrzemnę jeszcze do świtu. Pojmujesz, co mówię?
2075  3,  6 |                co mówię? Zdrzemnę się do świtu. Jak tylko zacznie
2076  3,  6 |   podporucznika ŕ la suite.~- Nie mam do tego prawa i nie znam takiej
2077  3,  6 |             sobie bez żadnej rangi aż do chwili, kiedy znajdę swoją
2078  3,  6 |             dla siebie zaprząc szkapę do małej bryczulki. Wkrótce
2079  3,  6 |             bryczulki. Wkrótce jechał do Raszyna, powożony przez
2080  3,  6 |        siedział w wózeczku i bardziej do siebie niż do słuchacza
2081  3,  6 |              i bardziej do siebie niż do słuchacza mówił:~- Toż to
2082  3,  6 |            sześciocalowe. Sześć wozów do tej baterii, sto koni, powiedzmy,
2083  3,  6 |         warszawskiej. Nie dojeżdżając do szańca Sokolnicki zlazł
2084  3,  6 |          widział wszystko od początku do końca i z San Domingo powrócił,
2085  3,  6 |          granatowa fala przyniosła aż do grobli i ułożyła na jej
2086  3,  6 |              i mroźne usta przyciskał do czerstwych policzków młodości.~
2087  3,  6 |     Sokolnicki noga za nogą podjechał do batalionu prowadzonego przez
2088  3,  6 |             Sokolnicki zakomenderował do uskutecznienia:~- Kolumna -
2089  3,  6 |          parku artylerii, przeznanego do przedniej straży, rzucił
2090  3,  6 |          rozkaz:~- Baczność! Na prawo do boju. Przewodni na prawo.
2091  3,  6 |             ciszy porankowej. Jęknęła do głębi pod kopytami wstrząśnięta
2092  3,  6 |           duszę moją w tej minucie aż do samego dna...~Druga kompania
2093  3,  6 |         groblą całe wojsko. Podjechał do dowódcy. Sokolnicki w przelocie
2094  3,  6 |                           Jedź waćpan do wsi Falent Wielkich, o pół
2095  3,  6 |              żywy dobytek. Chłopów co do jednego zatrzymasz. Żeby
2096  3,  6 |               począł zwoływać chłopów do siebie. Zbliżali się lękliwie,
2097  3,  6 |            dymem.~Rzucili się wszyscy do obór, do stajenek, do chlewów.
2098  3,  6 |          Rzucili się wszyscy do obór, do stajenek, do chlewów. W
2099  3,  6 |         wszyscy do obór, do stajenek, do chlewów. W mgnieniu oka
2100  3,  6 |            płotu. Przyciskając kolano do kolana przestępowało z nogi
2101  3,  6 |                to tam i w skok wrócił do dowódcy. Sokolnicki tymczasem
2102  3,  6 |             Falent Dużych i sięgał aż do wsi Puchały, postawił batalion
2103  3,  6 |            tego batalionu przeznaczył do zajęcia Falent Dużych, czyli
2104  3,  6 |               a przecinającą je drogą do Piaseczna oraz wsią Falenty
2105  3,  6 |        wylotami otwarte pole i dostęp do wsi. Za armatami miał twardy
2106  3,  6 |           armatami miał twardy dostęp do grobli i schodzące się w
2107  3,  6 |               się w tym miejscu drogi do Piaseczna, do Janczewic
2108  3,  6 |           miejscu drogi do Piaseczna, do Janczewic i do Nadarzyna.~
2109  3,  6 |             Piaseczna, do Janczewic i do Nadarzyna.~Dwie armaty mogły
2110  3,  6 |             każdej chwili przyłączone do któregokolwiek z batalionów.
2111  3,  6 |           kilku plutonów udał się sam do wioski. Skoro tylko piechota
2112  3,  6 |          broni w kozły i zabrania się do roboty. Pod kierunkiem oficerów
2113  3,  6 |              i nie mogły być włączone do umocnionego obszaru.~Kiedy
2114  3,  6 |      dziesięciu kompanii żołnierskich do zniszczenia drogi w kierunku
2115  3,  6 |            kompanii zapędzone zostały do innej roboty. Ponieważ od
2116  3,  6 |               osobliwie południowego, do wsi zostało jeszcze nieco
2117  3,  6 |       popołudnie, kiedy przygotowania do odporu zostały jako tako
2118  3,  6 |         siadła na ziemi i zabrała się do mantelzaków i manierek,
2119  3,  6 |           Olbromskiego oczyma i rzekł do niego:~- Jedź waćpan brzegiem
2120  3,  6 |             szczególną, podnieconą aż do najwyższej kresy, rozkosz
2121  3,  6 |               zwaną Wygoda, na drodze do Janczewic, tak samo jak
2122  3,  6 |              dziurawej od kopyt roli, do kolan zapadając w glinę.
2123  3,  6 |          pomocnicy, twarzami zwróceni do swych dział. Pierwsi dwaj
2124  3,  6 |            ósmego pułku, pierwszy raz do boju wiedzionych, szły po
2125  3,  6 |        zatrzęsły się całymi pniami aż do korzeni, zadygotały ich
2126  3,  6 |              się, kiedy strzelają nie do ciebie. Nie lubisz tego?
2127  3,  6 |            noga za nogą. zbliżyli się do batalionu Godebskiego. Wnet
2128  3,  6 |       powietrzu szpicrutą.~- Nabij!~- Do ładunku!~- Odgryź ładunek!~-
2129  3,  6 |       karabina? Mieć karabin! Brać go do nogi, nabijać, wznosić,
2130  3,  6 |             niewidzialna siła zacięła do rdzenia u ziemi toporem.
2131  3,  6 |             konia ostrogą i podjechał do armat.~Kapitan komendant
2132  3,  6 |             przechadzał się od działa do działa, które były ustawione
2133  3,  6 |              nie widział. Tak doszedł do plutonów, które biły się
2134  3,  6 |           szablami oficerowie pędzili do boju. Nadaremnie z gołą
2135  3,  6 |              żeby nie być zepchniętym do stawu.~Anizetka, Szpilka... -
2136  3,  6 |             olszowy został zdobyty aż do wioski. Tam także wrzała
2137  3,  6 |         lekkie armaty, przyprowadzone do Falent z Raszyna, wzmogły
2138  3,  6 |       nieszczędnie.~Książę cofnął się do głównego swego stanowiska
2139  3,  6 |     batalionów przyłączyło swój ogień do dawnych pięciu. Odpowiadało
2140  3,  6 |             Kiedy po raz trzeci biegł do zalewiska w olszynie, tuż
2141  3,  6 |             połowę swej siły wtłoczył do zabarykadowanej wioski.
2142  3,  6 |               powtórnie wdzierała się do głębi lasku, targając bagnetami
2143  3,  6 |      paszczami na wschód, prostopadle do Wielkich Falent, i poczęły
2144  3,  6 |             tu takiej ulewy pocisków. Do czasu... Na powałach chat,
2145  3,  6 |         żołnierze przenosili się kupą do drugiej, do trzeciej, włazili
2146  3,  6 |       przenosili się kupą do drugiej, do trzeciej, włazili na wierzch
2147  3,  6 |               świeżo złożoną rezerwę, do czego znowu powrócił, i
2148  3,  6 |         zabitych cofała się w tył, aż do linii wozów. Tam stanąwszy
2149  3,  6 |           stanąwszy przysposobiła się do dawania ognia. Druga półbateria,
2150  3,  6 |           placu), z pośpiechem dążyła do pierwszej.~Huknęły jeszcze
2151  3,  6 |         Poniatowski chodził od jednej do drugiej, pracowicie, zimno
2152  3,  6 |        mundurze, bez czapki, mokry aż do ramion. Szedł na oślep przez
2153  3,  6 |                Widział odchodząc, jak do kościoła i domostw znoszono
2154  3,  7 |         wielkimi ceremoniami powiodła do oficera komenderującego
2155  3,  7 |              oficer budził go i wołał do generała.~Sokolnicki stał
2156  3,  7 |              schlastany bryłami gliny do galonów i kity na czapce.
2157  3,  7 |            niego.~Gdy Rafał przybiegł do strzemienia z ukłonem, generał
2158  3,  7 |           chwilę, obejrzał go od stóp do głowy i rzekł niechętnie:~-
2159  3,  7 |      niechętnie:~- Możesz zgłosić się do mnie. Tylko nie piechotą.
2160  3,  7 |            podwody chłopskie, zwożące do Warszawy w gnojnicach i
2161  3,  7 |    przepełnione, mieszkańcy zabierali do swoich domów nieszczęśliwych,
2162  3,  7 |        spostrzegł Rafała przytulonego do kraty ogrodu i zabrał go
2163  3,  7 |         gwardziści wprowadzili Rafała do przedsionka, na ich spotkanie
2164  3,  7 |              Potok światła wlewał się do ogrodu. Długa uliczka wysychała
2165  3,  7 |             Książę zmienił się prawie do niepoznania. Ciemnoszara
2166  3,  7 |            Książę Gintułt zbliżył się do Rafała i długo patrzał nań
2167  3,  7 |                rzekł wreszcie z cicha do swego starego sługi.~Andrzej
2168  3,  7 |             swego miejsca i wyciągnął do księcia rękę.~- Rafuś! na
2169  3,  7 |               mu dać posiłek i ułożyć do snu.~Rafał ocknął się dopiero
2170  3,  7 |           wyzdrowieję, muszę się udać do obozu.~- Tam właśnie i ja
2171  3,  7 |         podążę.~- Książę pan wstępuje do wojska?~- Aha.~- Jakże się
2172  3,  7 |           walczenia z Austriakami idę do obozu. Powinien byś mnie
2173  3,  7 |                Rad jestem, że wracasz do zdrowia.~- Nie mogę wypowiedzieć
2174  3,  7 |               co mię skłoniło wówczas do nagłego wyjazdu - to tylko
2175  3,  7 |        pobłażliwie.~- Ojciec pisał tu do mnie po twym wyjeździe,
2176  3,  7 |             celu książę pan udaje się do obozu? -wykrętnie spytał
2177  3,  7 |           prawo po wyleczeniu się iść do swych brygad. Gdy się wyliżesz,
2178  3,  8 |             Zdaje się - rzekł z cicha do Rafała - że już więcej nie
2179  3,  8 |              pustkami ulicy Dobrej aż do rogu Bednarskiej. Obmurowany
2180  3,  8 |            wrzaskliwie zapraszających do jazdy za wodę. Książę i
2181  3,  8 |              zza Wisły, ciągniono ich do jakichś władz na ulicy Olszowej,
2182  3,  8 |          ulicę Brukowaną, prostopadłą do Wisły, ale trzeba było stamtąd
2183  3,  8 |            koszar wojskowych, zdążała do szyi drugiego biretu, stamtąd
2184  3,  8 |               Golędzinowskim i drodze do Nowego Dworu. Właściwie
2185  3,  8 |               nad Wisłą, a obok drogi do młyna wodnego. Oglądał teraz
2186  3,  8 |              szańca przedmostowego aż do zagięcia łachy. Wrócił potem
2187  3,  8 |         okuniewską i w pobliżu traktu do Radzymina kończył się tęgim
2188  3,  8 |           wodną, która szła od szańca do Wisły.~- Tęga księża rogatywka... -
2189  3,  8 |           rogatywka... - mówił na pół do siebie. - Niczego... Nie
2190  3,  8 |            Wózek potoczył się traktem do Nowego Dworu. Na prawo widać
2191  3,  8 |              połowie drogi z Warszawy do Modlina. Bagaże szły przodem
2192  3,  8 |                Artyleria, przywiązana do batalionów, szła w szyku
2193  3,  8 |             miały rozkaz nie wkraczać do fortyfikacji Modlina, lecz
2194  3,  8 |            miał numer dający mu prawo do dwu wozów. Wnet piesi i
2195  3,  8 |        zaczęli sarkać i odwoływać się do dywizyjnego wagenmajstra,
2196  3,  8 |            czoło kolumny zbliżyło się do Modlina, ale bryczka książęca
2197  3,  8 |         jechać.~Zbliżając się traktem do Starego Modlina spotkali
2198  3,  8 |              waszych Galicjów chodzić do nas w Wielkopolskę, chcący
2199  3,  8 |        Wielkopolskę, chcący wytchnąć. Do kogo książę?~- Mam interes
2200  3,  8 |            kogo książę?~- Mam interes do kogoś z naczelników.~- Może
2201  3,  8 |              z naczelników.~- Może aż do samego wodza?~- A pewnie,
2202  3,  8 |               wodza?~- A pewnie, że i do niego przyjdzie dotrzeć.~-
2203  3,  8 |              Generał podjechał bliżej do bryczki. Rafał wysiadł z
2204  3,  8 |                Ho-ho... Idziemy z tym do wodza. Tak-że nam gadajcie,
2205  3,  8 |             ciekawości dochodzącej aż do granic trwogi. Książę Poniatowski,
2206  3,  8 |              W kącie pokoju od ściany do ściany chodził olbrzymi
2207  3,  8 |        Niemojewski z Gintułtem wszedł do pokoju, Dąbrowski przypatrzył
2208  3,  8 |              ku niemu głową i mruczał do siebie:~- Aha, już wiem...
2209  3,  8 |           książę! - rzekł Niemojewski do naczelnego wodza - idąc
2210  3,  8 |          Wyraz antypatii, dochodzącej do najwyższych granic, wyrywał
2211  3,  8 |              Blachą", jeśli przyjdzie do bombardowania Warszawy.~
2212  3,  8 |           dywizji-że nie przyjdzie aż do takiej klęski ostatecznej...~-
2213  3,  8 |            generale, że nie przyjdzie do tego?~- Tak sądzę. Strzały
2214  3,  8 |              zebrać wszystkie siły co do nogi w hufiec, przejść Wisłę
2215  3,  8 |          dążyć przez Śląsk Cieszyński do Saksonii. Złączyć się z
2216  3,  8 |              zwrócił się książę Józef do Fiszera, widocznie pragnąc
2217  3,  8 |             waćpan możesz się głodzić do woli, ale nie masz prawa
2218  3,  8 |             to tylko powinno zachęcać do wykonania mego planu. Złożymy
2219  3,  8 |           Czarniecki: Ty, Rakoczeńku, do mnie, na moje śmiecie, to
2220  3,  8 |           śmiecie, to ja, Rakoczeńku, do ciebie! A tu jeszcze nie
2221  3,  8 |             Zajączek, bokiem zwrócony do antagonisty i nie patrząc
2222  3,  8 |     Wszechniemce, gdybyśmy, stosownie do rady waścinej, szli marszem...
2223  3,  8 |               prawej stronie Wisły aż do jej źródła. Możemy po drodze
2224  3,  8 |               w sercu: stary jestem i do słuchania rozkazu ciężki.
2225  3,  8 |              dziedzina. Nim dojdziesz do Krakowa, ja ci znad Gopła
2226  3,  9 |             któremu udało się dotrzeć do tamtego brzegu, przywiózł
2227  3,  9 |        znaleźli, i wszystkich pognali do Góry Kalwarii. Wspominał
2228  3,  9 |            rzeką w pobliżu jej ujścia do Wisły, naprzeciwko wioski
2229  3,  9 |               i przemarszu Austriaków do Karczewia, nie potrafili
2230  3,  9 |             Sokolnicki skłonny by był do przypuszczenia, że nieprzyjaciel
2231  3,  9 |          ścianami chat:~ ~Fortuna się do nas śmieje,~Głosi szczęście
2232  3,  9 |           było na niej widać mostu aż do miejsca, gdzie się zaczynało
2233  3,  9 |              powracano z innej strony do Karczewia.~W tym samym czasie
2234  3,  9 |              przysposobić sobie konie do odjazdu w Poznańskie. Pułkownicy
2235  3,  9 |          wszystek się w niej począł i do niej należał. Rafał nie
2236  3,  9 |             nocy i na palcach poszedł do parku. Drobny deszcz szemrał
2237  3,  9 |              stronę, zawsze dochodził do głębokich i szerokich wód.
2238  3,  9 |     rozciągających się od Warszawy aż do Góry. I oto gdy natężonym
2239  3,  9 |         wciągał je wilczymi nozdrzami do mściwej piersi, rzuciła
2240  3,  9 |        Ścisnęło mu serce boleścią nie do zniesienia, jakoby piąstka
2241  3,  9 |              to konny goniec z pismem do generała od pułkownika piątego
2242  3,  9 |             przez żołnierzy podsłuchu do oficera komenderującego
2243  3,  9 |          wyprostował gnaty, dano znać do kwatery.~Za chwilę wołano
2244  3,  9 |         kwatery.~Za chwilę wołano już do generała. Rafał wsunął się
2245  3,  9 |            generała. Rafał wsunął się do pałacowego przedsionka,
2246  3,  9 |        świeczce łojowej, przylepionej do krawędzi mozaikowego stoliczka.
2247  3,  9 |      konwojowali te mostołodzie, dali do nas kilka strzałów, ale:
2248  3,  9 |        przedpiersia tego szańca?~- Co do mnie... Nie mogę odpowiedzieć,
2249  3,  9 |         zaczął pośpiesznie pisać list do naczelnego wodza. Przerywał
2250  3,  9 |             który by natychmiast gnał do Okuniewa. Ledwie list skończył
2251  3,  9 |              list skończył i dołączył do niego raport Turny, goniec
2252  3,  9 |            już gotów. Generał wyszedł do niego, sam obejrzał konia
2253  3,  9 |          dwunastego pułku z artylerią do niego przywiązaną. Dwie
2254  3,  9 |             na Tabor, Podbiel, dotarł do Osiecka, Pogorzeli i Warszewic.
2255  3,  9 |       odwieczerz mała armia ściągnęła do Dziecinowa i stanęła obozem
2256  3,  9 |              dobra wróżba...- mruknął do siebie.~Jechał z wolna,
2257  3,  9 |             chwilę odjął szkła, rzekł do towarzyszów:~- Miał Turno
2258  3,  9 |         czekali. Rzekł odwracając się do nich:~- Mogą mieć wewnątrz
2259  3,  9 |            szkła na szaniec i gwarzył do siebie:~- Kąt narożnikowy
2260  3,  9 |                 Proszę o milczenie aż do chwili rozkazu... -rzeki
2261  3,  9 |         przeciwko rodakom.~Powracając do obozu generał powziął wiadomość,
2262  3,  9 |      składania łupu na stos i umykali do domów ze sprzężajem. Sokolnicki
2263  3,  9 |            siadać w chłopskiej chacie do wieczerzy, a wojsko już
2264  3,  9 |       skończony.~- No, to dawajcie co do jedzenia. Mam rozkaz wodza...~-
2265  3,  9 |                a później kazał wezwać do siebie kapitana Siemiątkowskiego.
2266  3,  9 |              przerwy. Głos ten leciał do obozu po rosie, ale się
2267  3,  9 |           ciemności, czuli, że to ich do boju wzywa ten srogi głos.~
2268  3,  9 |            czwartą część swoich ludzi do wsi okolicznych po drzewo,
2269  3,  9 |                 Kiedy zbliżyliśmy się do szańca, na głos naszych
2270  3,  9 |             francusku, a kiedy zaczął do mnie mówić po niemiecku,
2271  3,  9 |           pułkownik rzekł nieznacznie do podkomendnego oficera po
2272  3,  9 |        oficera, który powiezie raport do Góry. Wtedy już wiedziałem,
2273  3,  9 |            całego nie ma, skoro muszą do Kalwarii przeprawiać się
2274  3,  9 |            pochwałę.~- Pojechali tedy do Góry łódką, a ja siedziałem
2275  3,  9 |                Wkrótce patem przyszło do tego namiotu kilkunastu
2276  3,  9 |             posterunku potrafi bronić do ostatka. Grono owych oficerów,
2277  3,  9 |           Zaraz wykręcił się i wezwał do siebie pułkownika Sierawskiego.
2278  3,  9 |          Pierwszy batalion - naprzód, do boju! Marsz!~- Drugi batalion!~-
2279  3,  9 |             wstrzymał konia i szepnął do Rafała:~- Czy widzisz szaniec?~
2280  3,  9 |               zbiorowe słowo, podobne do szumu wiatru:~- Rowy...~
2281  3,  9 |               zatrzymał konia i rzekł do Rafała:~- Stój przy mnie.~
2282  3,  9 |       prowadząc go za uzdę doszedł aż do rowu. Wojsko zginęło im
2283  3,  9 |             glinie i zarabiali w niej do pasa. W pewnym miejscu leżały
2284  3,  9 |          włażące między żebra, gotowe do chwytania za gardziel. Kiedy
2285  3,  9 |            Schauroth umknął na krypie do Góry, żeby stamtąd bić ze
2286  3,  10|           przyjdzie ten nieprzyjaciel do ciebie, przyjdzie i to niezadługo.~-
2287  3,  10|            należałoby trzymać toto aż do skutku... Miejsce bogate. "
2288  3,  10|             domki..."~Rafała przeszył do szpiku kości gniew. Teraz
2289  3,  10|             stronę Olszyny.~- Czyż to do Olszyny jedziemy? - spytał
2290  3,  10|            polu konnego, który leciał do miasteczka po sprawunki.
2291  3,  10|             brzozową aleję prowadzącą do dworu. Stare pnie, spodem
2292  3,  10|               poseł puścił towarzysza do salonu, a sam na palcach
2293  3,  10|              z którego zstępowało się do ogrodu. Odchodząc z pośpiechem,
2294  3,  10|     zachlapane buty. Rafał wsunął się do salonu. Powiódł oczyma po
2295  3,  10|            prawo i lewo, nie wiedzieć do kogo skierowanymi, i wyszedł
2296  3,  10|              po deskach. Przyszedłszy do końca szpaleru stary Cedro
2297  3,  10|               ta wielka ziemia, która do nikogo nie należy, staremu
2298  3,  10|              mała, która należy tylko do niego... Choćby też najmniejsza,
2299  3,  10|          Choćby też najmniejsza, byle do niego tylko... Aż przyjdzie
2300  3,  10|           głupstwami! tyś go podmówił do buntu! - na nowo zaczął
2301  3,  10|           mówił Trepka cicho, na poły do słuchacza, a właściwie do
2302  3,  10|             do słuchacza, a właściwie do siebie - bom nie mógł. Straciłem
2303  3,  10|             instytucjami, pobudzaniem do rozpusty. Za pięćdziesiąt
2304  3,  10|                zaczął szeptać staremu do ucha tak, żeby nikt nie
2305  3,  10|          zwieszonymi głowami, szepcąc do siebie wciąż starcze pogawędki-pociechy,
2306  3,  11|            czerwca w sam czas dotrzeć do Nadbrzezia i przeprawić
2307  3,  11|               pokład na mostołodziach do Sandomierza. Nazajutrz rano
2308  3,  11|         rozkazami w stronę zachodnią, do fortalicjów zamku, i dalej
2309  3,  11|              Przyprowadził on ze sobą do Sandomierza batalion ludzi,
2310  3,  11|             ale nie jako oficer, gdyż do wojska nie wstąpił, tylko
2311  3,  11|            zamiejskie były wciągnięte do tej linii obronnej, a ich
2312  3,  11|               dzwonnice, wieże i mury do odporu umocowane. Parowy,
2313  3,  11|     niezrównany systemat dróg krytych do komunikacji z szańcami Świętego
2314  3,  11|             tych stronach pourządzano do obrony w ten sposób, że
2315  3,  11|       nieustannie, a wyłomy w nim nie do naprawienia zastąpił palanką.
2316  3,  11|          patyną czasu. Rozkopując tak do głębi ziemię tych pagórków,
2317  3,  11|               odwalał zapadłe wejścia do lochów. W ich głębokości
2318  3,  11|                pół duchem i dochodził do stanu złudzenia utraty zmysłów.
2319  3,  11|           zrosłych w jedno, podobnych do siodeł i przełęczy górskich..:
2320  3,  11|             straszliwym zagonem sięga do kamienicy Saula Dżiordżiego,
2321  3,  11|       mgnieniu oka Rafał ich zaprzągł do roboty. Kazał przynieść
2322  3,  11|               żołnierzy, chroniąc się do piwnic i murowanych kościołów.
2323  3,  11|              buchać z granatów, które do kruchty i w środek nawy
2324  3,  11|          kościół Świętego Jakuba i aż do klasztoru benedyktynek.
2325  3,  11|          armatach baterii czwartej aż do momentu zupełnego odepchnięcia
2326  3,  11|         idziesz? - krzyknął książę. - Do generała.~- Z dobrą wieścią?~-
2327  3,  11|               domkami, przyczepionymi do góry jak gniazda jaskółcze.
2328  3,  11|       klasztornych Marii Magdaleny aż do zamku, że ciągną zarówno
2329  3,  11|                  Biegnij tam i zachęć do wytrwania! To klucz naszych
2330  3,  11|              wszyscy uchodzą wraz, co do nogi, a ja ruderę natychmiast
2331  3,  11|          podniecał żołnierzy krzykiem do oporu. Tak pchając ich pięściami
2332  3,  11|             Tak pchając ich pięściami do czynu i faktycznie dowodząc,
2333  3,  11|         garścią zasłania mu usta. Coś do niego szepce, coś sekretnie
2334  3,  11|          główna masa wojska wtargnęła do wnętrza szańca, Michcik
2335  3,  11|     poskoczyli obaj fosą zachodnią aż do końca murów klasztornych.
2336  3,  11|              usiłowali przedostać się do kościoła. Wir masy ludzkiej
2337  3,  11|           Oficerowie młodsi stosownie do rozkazu opróżniali teraz
2338  3,  11|               sił połączonych starczy do obrony, że opuszczone mury
2339  3,  11|          zburzony?~- Kto waści wzywał do mnie?~- Nikt mnie nie wzywał.~-
2340  3,  11|            bez ruchu. Książę przypadł do drugiego... Ale oto oficer
2341  3,  11|              wszystkiej mocy ducha:~- Do mnie, dzieci wdowy!~Rafał
2342  3,  11|         pałasz z pochwy i przyskoczył do księcia. Ten spojrzał na
2343  3,  11|               jakimś czasie przyszedł do siebie, spostrzegł, że leży
2344  3,  11|               między domy spalone już do przyciesi, między stosy
2345  3,  11|          rozpoznać. Przyszli na oślep do okrągłego ogrójca czy kostnicy
2346  3,  11|            Książę z wolna przychodził do siebie. Ciężko dyszał i
2347  3,  11|                Ale gdy oczy przywykły do mroku, dojrzał w głębi jakoby
2348  3,  12|          młotem potężnej myśli:~Teraz do Tarnin!~W skok zjechali
2349  3,  12|          nareszcie bez szwanku dopaść do domu. W Sandomierzu nie
2350  3,  12|            trwoga. Przylgnęło zresztą do nich obudwu jakieś echo
2351  3,  12|           Koprzywianki i zbliżyli się do miejsca. Ogród rodzinny
2352  3,  12|        miętosił, niby to z gotowością do ukłonu. Piorunem oka przeszywał
2353  3,  12|          bieganie, znoszenie pościeli do izby narożnej, niegdyś Rafałowej,
2354  3,  12|           wołanie służby i rwetes nie do opisania. Na dworze przy
2355  3,  12|             wąwozy. Księcia wniesiono do izdebki i ułożono na czystej,
2356  3,  12|       pościeli. Otwarte okno wpuściło do stancji woń różaną. On leżał
2357  3,  12|               światło okna. Wycierają do sucha oczy, żeby jak najlepiej
2358  3,  12|              sekretny sień prowadzącą do izby rannego. Uchyliła drzwi,
2359  3,  12|         rozumie wszystko, co szeptają do siebie te wargi, że to już
2360  3,  12|          resurgam...~ ~Przytuliła się do ściany i przemieniła w cień
2361  3,  12|         wiedzący, a przecie wierny aż do ostatniego kroku...~Wtem
2362  3,  12|              stronę. Skoczyli obadwaj do koni. Ale zarówno koń Rafała
2363  3,  12|              za synem przynaglając go do pośpiechu. Oczy starca padły
2364  3,  12|               austriackim... Aby jeno do lasów Góreckich! aby jeno
2365  3,  12|             lasów Góreckich! aby jeno do lasów!~
2366  3,  13|          Rafał powrócił jak niepyszny do swego pułku i na dawne miejsce.
2367  3,  13|         wymarsz załogi sandomierskiej do Puław, udało mu się wyjść
2368  3,  13|              Im bardziej się zbliżali do góry, tym bardziej pachniała
2369  3,  13|          gałęzi, a szyszki wzniesione do góry wylały tajemnicę swej
2370  3,  13|               las uciekać na lewo, aż do wskazanej polanki. Rafał
2371  3,  13| niezniszczalną polewą i stały podobne do kafla wiecznotrwałego. Nad
2372  3,  13|          dłoni. Ale milczy, milczy aż do grobu. Widzi oto w tej chwili
2373  3,  13|           wojennego w przeciwieństwie do zakonnej szarzyzny i nędzy.
2374  3,  13|             podstaw wieży. Dał rozkaz do wsiadania i sam skoczył
2375  3,  13|              siodło.~Teraz - marzył - do Wyrw... Do wujaszka Nardzewskiego
2376  3,  13|           Teraz - marzył - do Wyrw... Do wujaszka Nardzewskiego w
2377  3,  13|        koniach. Przypadli jak wichura do wsi, w opłotki, na dziedziniec.
2378  3,  13|            lamus ocalał. Ułany wpadły do wnętrza. Słychać było stamtąd
2379  3,  13|          Jakem od sołtysa przez sadek do dworu przyleciał, to już
2380  3,  13|               złość weszedł. Uskoczył do małej stancji i drzwi za
2381  3,  13|              dubeltówkę i przez sadek do lamusa. Mnie kazał wynieść
2382  3,  13|               torby z prochem to samo do onego. Wszystkie te oficery
2383  3,  13|       niektóre leciały obces, ale jak do nich wycelowali rzędem,
2384  3,  14|           dostawy. Młody Cedro, który do tej wyprawy należał, ciekawie
2385  3,  14|     przecinających drogę, co prowadzi do kościoła kapucynów. Te niezmierne
2386  3,  14|           Tędy wydostali się na drogę do Belchite, prowadzącą wprost
2387  3,  14|           Belchite, prowadzącą wprost do bramy Engracia. W zdumieniu
2388  3,  14|             jak droga z Monte Torrero do Świętego Józefa i jak szosa
2389  3,  14|               linii aproszów, podobne do znaków przebiegu gorączki
2390  3,  14|              dół, stosując się prawie do zagięcia Huerby, druga szła
2391  3,  14|           zagięcia Huerby, druga szła do niej równolegle, później
2392  3,  14|            żółta, wywrócona trzewiami do góry. Dumne klasztory przysiadły.
2393  3,  14|      milczeniu szli górą na wschód aż do samej rzeki. Dopiero tamtędy
2394  3,  14|              francuskich zbliżyli się do bramy del Sol, przeszedł
2395  3,  14|        posiadłości aż poza ogrody, aż do klasztoru Świętego Tomasza
2396  3,  14|            Tomasza i z drugiej strony do kościoła San Diego objęły
2397  3,  14|           wszystkie domy dzielnicy aż do uliczki Recogidas stanowiły
2398  3,  14|         minami. Trudno było odgadnąć, do czego służyły ich węgły
2399  3,  14|         zwaliska. Nie przychodziła mu do głowy nijaka myśl. Ani jedno
2400  3,  14|        rozkazem udania się na kwaterę do skasowanego klasztoru Świętego
2401  3,  14|           odległość od rogu tej ulicy do wejścia w ciemną sień domu
2402  3,  14|         kierunkach tę dzielnicę całą, do Cosso. Wtedy, spracowany
2403  3,  14|              się rozlegają. Przyszedł do wniosku, że to nędznicy
2404  3,  14|             przystawiwszy lufę niemal do piersi człowieka, który
2405  3,  14|       okrutnych objęć, rzucał od nowa do gardła ruchami prędszymi
2406  3,  15|               dróg prowadzących z gór do Saragossy.~Jedne z tych
2407  3,  15|          drogą pampeluńską i dolinami do niej przyległymi, inne w
2408  3,  15|          Puebla de Hijar, na San Per, do Alcaniz i stamtąd aż pod
2409  3,  15|              się, zażądał wyznaczenia do czynu i na czele podjazdu
2410  3,  15|          zgoła nowy. Mieli dotrzeć aż do przesmyków górskich wiodących
2411  3,  15|            marszami wprost na północ, do Monzon, następnie do Barbastro.
2412  3,  15|          północ, do Monzon, następnie do Barbastro. Trzeciego dnia
2413  3,  15|       miejscach najbardziej dogodnych do uprawy ogrodu, warzyw i
2414  3,  15|            Leridę, doliną rzeki Segre do Mequinenzy. Tu dłuższy czas
2415  3,  15|            ciągłym marszu. Od miejsca do miejsca lecieli zazwyczaj
2416  3,  15|               brzmienie głosu wróciły do dawnej sztywności.~Kapitan
2417  3,  15|           stóp góry rozłożone i drogi do niego prowadzące. Kapitan
2418  3,  15|           krzesła. Kazał zaraz wnieść do tej izby drugą pościel i
2419  3,  15|     Niezupełnie. Było mi trzy ćwierci do śmierci.~- No, żartuj zdrów!
2420  3,  15|           nagle, zwracając się twarzą do słuchacza - ja już nie mogę
2421  3,  15|                  Życie mi tu zmierzło do cna - oto dlaczego!~- Ależ
2422  3,  15|                zadusiło. Ja nie po to do wojska poszedł, żeby hiszpańskich
2423  3,  15|               całe z babami i dziećmi do nogi wytracać, miasta uśmierzać
2424  3,  15|               poszła moja prośba, tak do tej pory nie wraca. Cesarz
2425  3,  15|             Czy kapitan chcesz wracać do kraju?~Wyganowski prędko
2426  3,  15|         przełknął powietrze.~- Czy ja do kraju?... Tak, ja... do
2427  3,  15|               do kraju?... Tak, ja... do kraju... - wyszeptał suchymi
2428  3,  15|              i wyjściu oficera wrócił do poprzedniego wątku:~- Spadłeś
2429  3,  15|          oddać usługę.~- Jestem gotów do każdej.~- Ba! Jeśli się
2430  3,  15|        marszruta?~- Mam przejść drogę do Tortozy, dać wieść o tobie
2431  3,  15|         drodze załogach. Potem wracam do Saragossy i do pułku.~-
2432  3,  15|           Potem wracam do Saragossy i do pułku.~- Do Tortozy, do
2433  3,  15|               Saragossy i do pułku.~- Do Tortozy, do sztabu Sucheta!... -
2434  3,  15|               do pułku.~- Do Tortozy, do sztabu Sucheta!... - wołał
2435  3,  15|              bladą. Spał jak kłoda aż do południa następnego dnia.
2436  3,  15|               upał lipcowy, buchający do izby oknami. Cedro siadł
2437  3,  15|              jutro, pojutrze, nim się do Tortozy przedostać potrafi.
2438  3,  15|         obskoczenia. Co my tu robimy, do pioruna! Ty długo tu jeszcze
2439  3,  15|            kapitan. Cedro przyskoczył do niego z okrzykiem:~- Ja
2440  3,  15|           Zrobi mu się mundur podobny do waszego, żeby go zaś nie
2441  3,  15|         zupełnie bezpiecznym szlakiem do Tortozy.~- Cóż to za człowiek?
2442  3,  15|           wolnomyślnik. Stąd ma pasję do Francuzów. Wierzy, że z
2443  3,  15|            jeszcze długo wartować, aż do rozkazu.~- Tak, aż do rozkazu.
2444  3,  15|              aż do rozkazu.~- Tak, aż do rozkazu. Ten sam człowiek,
2445  3,  15|            Barsoncourta, na przejście do Tortozy. Zwierzyłem mu się
2446  3,  15|               szpady. ~- Chodź ze mną do kraju... - zagadnął cicho
2447  3,  15|               wyszedł. Cedro udał się do swoich ludzi z rozkazami:~-
2448  3,  15|              jeno posępnie i - bywaj! do koni.~Nad wieczorem tego
2449  3,  15|               ufając sobie powiódł go do Gajkosia i po polsku powiedział
2450  3,  15|       rozmawiać. Nie przyszedł jednak do złych wniosków. Rzekł tylko,
2451  3,  16|                poniósł ją natychmiast do Morelli. Cedro pod różnymi
2452  3,  16|               Ale dzień naznaczony mu do wymarszu zbliżał się szybko.
2453  3,  16|            ciśnięte, równolegle jedna do drugiej wzdłuż głowy, zdały
2454  3,  16|               bataliony szykujące się do bitwy. Wyszedł przed front
2455  3,  16|            gromkim głosem zwrócił się do oficerów i żołnierzy, żeby
2456  3,  16|           zasłoniła.~Krzysztof wrócił do przyjaciela. Wyciągnął z
2457  3,  16|             Siadł na kamieniu i gadał do trupa:~- Taki to jest nasz
2458  3,  17|           wojska dymisję i pośpieszył do Kielc. Urzędowe otwarcie
2459  3,  17|            już i został.~W tym czasie do Tarnin sprowadził się mąż
2460  3,  17|             co można i nie kwapił się do domu.~W Wyrwach początkowo
2461  3,  17|             Michcik, którego z wojska do Wyrw zabrał, stanowili dwór:
2462  3,  17|            odbudował stajnie, obory i do porządku przywiódł śpichlerz.
2463  3,  17|           traczów i cieślów. Przywykł do tego, żeby mu się nogi plątały
2464  3,  17|       przyciesi, której by nie zbadał do cna rachunkiem, okiem i
2465  3,  17|               dziedzictwa, przylgnęło do młodego rolnika. Od wczesnej
2466  3,  17|           rolnika. Od wczesnej wiosny do późnej jesieni kurzyły się
2467  3,  17|              sięgające za głęboko, aż do podgleby skalistej, rzucane
2468  3,  17|                 Wściekłeś się czy co? Do mnie gość jedzie?~- Widać
2469  3,  17|            Czy to tylko nie pan Cedro do nas jedzie?~- Nie mogę odpowiedzieć,
2470  3,  17|          ujrzawszy go przyłożył szkła do oczu. Już teraz Olbromski
2471  3,  17|       przyjacielem na bryce, zdążając do dworu w Wyrwach. Michcikowi
2472  3,  17|              dyliżansem...~- Kiedyżeś do Olszyny przybył?~- Dopiero
2473  3,  17|            czas przy ojcu byłeś?~- Aż do tej chwili. Ledwiem się
2474  3,  17|               Patrzajże, co ja tu mam do roboty! Dom stawiam!~- Dom
2475  3,  17|           Samosiłka... - wmieszał się do rozmowy Michcik czyniąc
2476  3,  17|              dobrego... - zwrócił się do żołnierza. - Pójdziesz i
2477  3,  17|                przejęty nagłą złością do Michcika.~- Do diabła! -
2478  3,  17|          nagłą złością do Michcika.~- Do diabła! - mruknął Cedro.~-
2479  3,  17|           bywałem... Nie udało mi się do swoich dostać.~- Przeszedł
2480  3,  17|             towarzysza:~- Idę i ja... do pioruna!~Już dom był blisko.
2481  3,  17|             wysiedli, udali się zaraz do stajni oglądać konie i wybierać
2482  3,  18|            jednolite okrzyki, podobne do salw działobitni. Mijały